Zoetbitter van Stephanie Danler

Over de schrijver:

Stephanie Danler (1983) woont in Brooklyn, New York. Ze is afgestudeerd aan de New School in de richting Creative Writing. Ze werkte als serveerster in het Union Square Café tot haar roman door een uitgever bij OneWorld ontdekt werd. De rechten van Zoetbitter zijn verkocht aan Engeland, China, Duitsland, Taiwan en Nederland.

Achterflap:

Je ontwikkelt een smaak. Je smaakpalet wordt een plek op je tong waar je registreert. Waar je woorden creëert voor de sensaties in je mond. Eten wordt een op taal gebaseerde kunstvorm. Je zult nooit meer simpelweg eten.

Tijdens de benauwde zomer van 2006 laat de 22-jarige Tess haar alledaagse, provinciale leven achter zich en vertrekt naar New York voor een nieuwe start. Als plattelandskind is Tess niet opgewassen tegen de losgeslagen levensstijl van de schreeuwerige New Yorkers. Ze huurt een kamer in Brooklyn en slaagt erin een baan te vinden als assistent-kelner bij een befaamd restaurant in Manhattan.
Tess sleept je mee door het chaotische, slopende, fascinerende horecaleven waar ze in belandt, tegen het decor van het genadeloze, rumoerige New York. Ze leert over oesters, champagne, bourgondische omgangsvormen en het nachtleven dat begint na sluitingstijd.
Net op het moment dat ze de smaak te pakken krijgt, raakt ze verstrikt in een ingewikkelde maar verleidelijke driehoeksverhouding met een ingetogen, bloedmooie barman en een oudere collega aan wie Tess zich vastklampt als een kind aan haar moeder.
Zoetbitter is een zintuiglijke roman over verlangen, smaak en wat er overblijft na ontnuchtering. Maar boven alles is dit een verhaal over ervaringen: zoet én bitter.

Mijn mening:

Zoetbitter is een roman die mij qua schrijfstijl helaas niet heeft kunnen raken. Het draait in dit boek om Tess die een nieuw leven begint in het mooie New York, al vrij snel vind ze een baan onderaan de ladder in een super de luxe restaurant. In mijn ogen wordt het leven van de mensen die hier keihard hun best doen om iedereen de avond van hun leven te bezorgen nogal negatief neer gezet. Bijna al het personeel gebruikt anderen om hogerop te komen en niemand is in staat te functioneren zonder drugs. Het boek bevat in mijn ogen vooral warrige zinnen, en ik voel totaal geen binding met de hoofdpersonen. Er is meer aandacht voor de beschrijvingen hetgeen er geserveerd en gedronken wordt dan de personen waar het om zou moeten gaan.

Kortom voor mij is Bitterzoet helaas een teleurstellend boek.

Ik kan er echt niet meer dan 2 sterren voor geven.

Bianca