Hamley en de draak

 

Wisten jullie dat…..

Bridget het heel gezellig vindt dat ze voor Boekinkt leuke dingen mag doen:-) en dat ze gek is op katjes! En zeker op die kkkleine Hamley, die vaak weer, samen met B-Boy in een 1 of ander leuk en soms spannend avontuur terecht komt!

Wisten jullie dat Hamley:

- een avontuur beleefd met een draak?
- precies weet hoe ze haar baasje Henry, eigenlijk het personeel,
zover krijgt dat hij alle dieren eerder eten geeft?
- graag naar documentaires kijkt en deze leuker vindt om naar te
kijken dan naar films?
- koffie maar een raar zwart goedje vindt dat stinkt en dat Bridget dit niet snapt?
- magische krachten heeft en daardoor spannende en geweldige avonturen beleefd?
- dat ze deze avonturen graag samen met B-boy beleeft?
- de honden groot vindt en dat ze slobberen, slordig vindt eten en dat ze lui zijn!
- tijdens het verhaal over de legende van de draken aan de lippen van moeder draak hangt? Nou Bridget ook hoor!|
- ze een gouden ei wenst voor haar personeel Betty, Henry en Viola en dat Bridget niet gelooft dat dit uitkomt?
- nog altijd veel vragen stelt en dat haar moeder er af en toe horendol van wordt:-)

 

Bridget heeft van Hamley haar avontuur genoten en wou dat zij zelf die magische krachten had dan zou ze de hele dag kletsen met haar katten en met ze op avontuur gaan.

Interview met Kaat de Kock

 

Kaat de Kock won met haar jeugdboek ‘Selfie’ in 2016 de Jonge jurydebuutprijs. Een mooie impuls om te blijven schrijven en dat is iets wat Kaat zeker doet! Want sinds 2016 heeft ze inmiddels al een stuk of tien verhalen uitgebracht en de volgende die uitkomt staat op stapel. Tijd om deze auteur een aantal vragen voor te schotelen.

Vorig jaar verscheen je feelgood Winter in de B&B. Heb je zelf wel eens overnacht in een B&B? Zo ja, hoe was je ervaring of overnacht je liever in een hotel?

Als ik echt eerlijk mag zijn: geen van beiden. Ik ben erg lawaaigevoelig en word bij het minste geluidje wakker, daarom probeer ik meestal een huisje of rustig appartement te huren op vakantie. Maar als ik moet kiezen tussen een hotel of een B&B, dan verkies ik zeker de charme en persoonlijke aanpak van een B&B.

Ben jij net zo impulsief als jouw hoofdpersoon die zomaar plots in een ander land een B&B start? Wat zou jij doen als je zoiets erft?

Ik denk dat ik het vast als weekendhuis zou houden en er na mijn pensioen zou gaan wonen. Ik ben niet zo impulsief, maar best ondernemend, want ik heb wel tien jaar als zelfstandig redacteur gewerkt. Helaas liet het zelfstandigenpensioen niet toe dat ik dat m’n hele leven bleef doen.

Zou je het leuk vinden om een B&B te runnen? En dan waar?

Een B&B misschien niet, maar een park vol tiny houses verhuren in een bos en daar zelf ook wonen, lijkt me wel een droom?

Maak je bij jouw verhalen gebruik van eigenschappen van mensen om je heen? Zit jijzelf nog in iemand verstopt?

Absoluut! In de B&B-reeks ben ik echt wel voor een heel groot stuk Hanne, en mijn ‘Help’-reeks is het hoofdpersonage sterk gebaseerd op mijn dochter en haar vrienden. Illustrator Chrostin heeft daarvoor ook echt mijn dochter getekend. Daarvoor had ik natuurlijk haar toestemming, want verder zou ik nooit mijn personages baseren op mensen die ik ken, daarvoor respecteer ik hen en hun privacy te hard.

Hoe zou jouw beste vriendin jou omschrijven?

Ik vermoed als grappig, onzeker, trouw, angstig, empathisch en koppig.

Binnenkort komt je kinderboek Mama Heks uit, kun je iets meer vertellen over het verhaal en het ontstaan ervan?

Mama Heks schreef ik eigenlijk jaren geleden. Toen mijn dochter klein was, had ik haar wijsgemaakt dat ik een heks was. Ze stelde alsmaar vragen, waarop ik dan een geloofwaardig antwoord moest verzinnen, zodat m’n verhaal bleef kloppen. Dat verhaal heb ik op een dag uitgeschreven tot een boek, speciaal voor haar. Ik heb het afgeprint en ze heeft het zo vaak gelezen. En nu wordt het een echt boek, wat wel speciaal is. Op een of andere manier is het mijn meest persoonlijke en favoriete boek. Het gaat verder natuurlijk ook over discriminatie, vooroordelen en uitsluiting, maar niet op een zware manier, het is en blijft een vrolijk kinderboek.

Gaat het schrijven je makkelijk af? Of heb je weleens geen inspiratie? En wanneer dit het geval is wat doe je dan?

Ik probeer hout vast te houden terwijl ik dit typ, maar ik heb tot nu toe nog nooit gebrek aan inspiratie gehad! Ik begin gewoon te schrijven en blijf schrijven tot ik plots een boek heb. Hoewel het me dus heel makkelijk afgaat, vind ik het ook erg vermoeiend en heb ik er niet altijd zin in. Ik kan niet uren aan een stuk schrijven.

Is er een genre wat je wel eens zou willen uitproberen?

Ik schrijf al best veel genres, maar een thriller vol volwassenen (voor tieners schreef ik er al eentje), zou ik heel graag nog eens schrijven.

Wat lees jezelf eigenlijk graag?

Ik ben zelf een heel grote thrillerfan, dus daar doe je me altijd plezier mee, maar ik ben grote fan van Stephen King, Jo Nesbø, John Irving, Jonathan Frantzen.

 

Welk boek zou iedereen moet lezen volgens jou?

Dat vind ik een erg moeilijke vraag. ‘It’ van Stephen King vind ik zo’n onderschat boek, dat zoveel meer is dan horror en dat me diep heeft ontroerd, maar ook ‘The Underground Railroad’ van Colson Whitehead en ‘Zeitoun’ van Dave Eggers vind ik grote en belangrijke boeken

Hoe moeten wij ons jou schrijvende voor ons zien? Binnen aan je bureau, buiten aan de tuintafel in de zon of het liefste...
Schrijf je met muziek aan?

Hoe minder prikkels hoe liever! Ik schrijf in een zetel in mijn home office en in complete stilte. Ik blokkeer al als er iemand in dezelfde ruimte is, zelfs als die stil is. Alleen m’n kat is welkom ;-)

Als je je manuscript af hebt, wie is dan de eerste die je het laat lezen?

Mijn uitgever. Zij zijn de enigen van wie ik het oordeel vertrouw.

Wie is eigenlijk jouw schrijfvoorbeeld?

Dat is ook Stephen King. Het tempo waarin hij schrijft, en hoe hij elk jaar een dik boek blijft schrijven terwijl hij natuurlijk allang steenrijk is, dat vind ik bewonderenswaardig. Dat is echt liefde voor het schrijven.

Wanneer jij de interviewer zou zijn welke vraag zou je dan zeker gesteld hebben?

‘Maar doe je het ook graag?’

En wat is je antwoord op deze vraag?

Goh, niet altijd. Het is meer een soort drang dan echt een hobby. Maar als ik positieve berichtjes of post lees over m’n boeken, vind ik het plots weer het allerleukste ooit!

Dank je wel voor je openheid en je eerlijke antwoorden Kaat! Ik hoop dat je de drang naar het schrijven blijft houden en wens je veel succes met het schrijven van die hele spannende thriller waarmee je ons gaat verrassen.

Jacqueline

Hanne is een twintiger die in een klein appartementje in de stad woont en probeert rond te komen van het loon dat ze verdient met een job waar ze een hekel aan heeft. Dan krijgt ze te horen dat ze een vakantiehuis in de Ardennen heeft geërfd. Als het 'vakantiehuis' een grote villa met gigantische tuin blijkt te zijn, heeft ze geen idee wat ze met zo'n huis aan moet. Tot haar moeder haar ervan weet te overtuigen om een bed and breakfast te beginnen. Samen trekken ze naar de Ardennen en proberen ze een nieuw leven én een zaak op te bouwen. Maar niet iedereen ziet hen even graag komen. Hanne doet er alles aan om het respect van de plaatselijke bewoners en vooral dan van die héél knappe klusjesman te winnen.

De laatste vrouw van Chantal van Mierlo

 

Het vorige boek ‘De verloren jongen’ van Chantal van Mierlo heeft mij van mijn stoel geblazen dus ik keek reikhalzend uit naar het deel 2 uit de serie van Julia Menken. Zal ‘De laatste vrouw’ mij zo opnieuw kunnen bekoren en mij aan mijn leesstoel vastpinnen?

Het verhaal
Deel 1 is voor Julia Menken zo traumatisch geëindigd dat ze daar een jaar later nog steeds mee worstelt.  Julia haar dierbaren proberen haar zover te krijgen dat ze de knop om zet, hulp gaat zoeken en de volledige zorg voor zoontje Mees weer op zich neemt. Aan het werk is Julia wel maar dit is meer om de dagen door te komen. Door een vermissingszaak, waarbij er inmiddels 3 vrouwen worden vermist, wil Julia’s baas Karel dat ze haar expertise in gaat zetten voor deze zaak. Wanneer Julia dan ook nog verneemt dat Jeugdzorg een onderzoek gaat starten of er wel goed voor Mees wordt gezorgd en of het verstandig is dat hij bij Julia blijf wonen, doet haar beseffen dat ze moet veranderen. Dat veranderen doe je niet van de een op de andere dag en ze begint dan ook met enorm veel tegenzin aan die vermissingszaak.

Mijn recensie
De start van het boek is net zoals het vorige deel opnieuw goed en denkbeeldig zit ik handenwrijvend te wachten wat er volgt. Door Chantal van Mierlo haar vlotte schrijfstijl merk ik dat ik door de korte hoofdstukken heen vlieg. Wat ik halverwege het boek wel verneem is dat het toch wel spannende verhaal me niet zo omver blaast als ‘De verloren jongen’ en dat het me minder pakt. Af en toe roept het zelfs vraagtekens op omdat er dan volgens mij wat mist. Betekent dit dat ‘De laatste vrouw’ een slecht boek is? Nee absoluut niet!

Want ook in dit verhaal zijn de personages wederom goed uitgediept. Het psychologische spel wordt door de dader slim gedaan, zo slim dat de dader Julia zo uitlokt dat ze heftig reageert. Julia baalt ervan dat ze zich uit de tent heeft laten lokken door de dader, hij weet nu hoe hij Julia kan raken en bespelen. De verrassende wending die het verhaal krijgt wanneer er iets met de dader is gebeurd en er toch weer een vrouw wordt vermist, staan Julia en het team voor een raadsel.
Hoe Chantal de emoties beschrijft van een angstige Mees en de situatie die hij mee heeft gemaakt door zijn vader pakt me bij mijn strot, het ontroert me maar het maakt me ook boos.

Als rode draad speelt de ‘relatie’ tussen Maarten en Julia door het verhaal. Maarten heeft Julia in haar moeilijke periode opgevangen en stond altijd voor haar klaar. Maarten moet abrupt het contact  verbreken met Julia….. De emoties waar Julia wordt overvallen doen haar beseffen wat Maarten eigenlijk voor haar betekend, is ook mooi verwoord door Chantal.

En dan de onverwachtse ontknoping, toch wel weer gruwelijke spannend, heerlijk gewoon. Het maakt dat ik echt wel uitkijk naar het laatste? deel in deze serie.

Dikke 4 Inktpotjes
Jacqueline

De verdwenen medaille van Sarah Verhasselt

Een heerlijk jeugdboek vanaf 10 jaar vol spanning, humor en hartverwarmende momenten.

 

Hannah moet verhuizen. Samen met haar moeder gaat ze bij haar bijzondere oma Ida in Distelveen wonen. Nieuwsgierig maar ook een beetje bang begint ze aan het avontuur. Het is altijd gezellig bij oma maar zal ze zich hier thuis voelen en nieuwe vrienden op school maken?

Wanneer oma haar gouden medaille tijdens de rommelroute verdwijnt, wil Hannah haar grootmoeder helpen. Samen met Sander, die ze op een speciale manier leerde kennen, start ze een zoektocht.

 

Hannah heeft het slimme plan om koekjes te gaan verkopen bij iedereen die langskwam bij haar oma tijdens de rommelmarkt. Dit is een goed idee omdat ze zo kunnen checken of iemand van de bewoners van dit dorpje de dader is. Tijdens hun bezoekjes bij hun dorpsgenoten duikt overal de afbeelding van een slang op. Dit is toch wel heel bijzonder en moet volgens de speurneuzen dan ook de sleutel zijn om het raadsel te ontcijferen. De oplossing van het mysterie is verrassend. In het begin geeft dit Hannah nog meer problemen maar de puzzelstukjes vallen uiteindelijk mooi in elkaar.

 

De cover van de verdwenen medaille is een plaatje. Deze is opvallend en roept allerlei vragen op. Elk hoofdstuk begint ook altijd met het slangensymbool.

 

De karakters in dit verhaal zijn erg verschillend en net dat maakt het zo fijn om te lezen. Het hoofdpersonage is eigenwijs, in het begin niet altijd zo lief maar ook erg dapper. Haar nieuwe vrienden en buren zijn soms een beetje vreemd maar dat aparte maakt hen ook erg leuk.

 

Sarah Verhasselt laat zien dat wanneer iedereen zichzelf kan zijn de wereld mooier wordt.

 

De verdwenen medaille leest vlot, heeft heerlijke personages en het verhaal bevat ook enkele boodschappen over jezelf zijn, vertrouwen, pesten en durven leven. De doelgroep gaat zonder twijfel houden van de leuke, korte en vaak grappige maar soms ook ontroerende of wijze stukjes. Het avontuur is verrassend en ook ik als volwassene heb ervan genoten. Dit is een erg fijn boek vanaf 10 jaar over familie, liefde en vriendschap. Het roept bij mij herinneringen op aan mijn tijd met mijn lieve opa. De auteur is er dus zeker in geslaagd om haar mooie tijd bij haar grootouders te doen herleven. Dit jeugdboek laat perfect zien hoe moeilijk het soms is om vrienden te maken en dat iedereen een tweede kans verdient.

 

De verdwenen medaille is spannend en hartverwarmend en na dit prachtige debuut kijk ik uit naar meer van deze leerkracht Nederlands voor anderstaligen.

 

4,5 Inktpotjes

Fany

 

 

Interview met Hamley

 Hamley nam even de tijd om mijn vragen te beantwoorden. Ze was wel wat humeurig - maar dat kon te maken hebben met de poetsvrouw die haar uit haar bed haalde om de kamer op te blinken. 

Maar goed, de queen was dan toch bereid om de vragen te beantwoorden en ging daarna weer snel slapen. Katten hé. 

Hoe oud ben je eigenlijk en hoe ben je bij de familie gekomen?

Ik ben een half jaar oud maar eigenlijk voel ik me al een pak ouder. Dat komt omdat ik al vele avonturen heb mogen beleven. Maar ook een beetje omdat ik veel meer dingen durf dan mijn zusjes Lilly en Lexi. 

Eigenlijk zijn zij altijd een beetje bang, en ik niet. 

Hoe kom je aan de naam Hamley?

Ik weet het niet. Ik ben zo geboren. Mijn mama zei altijd Ham, of dat dacht ik dan. Ik dacht dat ze bedoelde dat ik ham mocht eten, maar dat bleek uiteindelijk niet te kloppen. Het was mijn naam. Mensen zeggen vaak HAMley tegen mij, maar eigenlijk moet het HEMley zijn. 

Mijn zusjes weten het intussen wel en zeggen het juist. En ja, soms denken mensen ook dat ik een jongetje ben, maar dat is niet waar. Ik ben een meisje. Mijn mama geeft me allemaal koosnaampjes. Van Ham naar HamHam, naar HamBam. En als ze boos is, roept ze heel hard: HEEEEEMLEEEEY brult ze dan.

Dat gebeurt gelukkig niet zoveel.

Hoe komt het dat jij de mensen kan verstaan?

Dat komt omdat ik een magisch katje ben met groene ogen en een zwarte pels zonder een beetje wit erin. Mijn mama is ook zo, en haar mama ook, en die haar mama ook.

Nu ja, je begrijpt het wel. Ik heb altijd al de mensen kunnen verstaan. Hoe dat verder komt weet ik niet, want ik ben geen mens. Ik kan het niet GOEGELEN of zo. Dat doen mensen als ze iets moeten weten: ze goegelen. Soms denk ik dat mensen dom zijn, want waarom weet je dat niet gewoon? Moeten ze dan altijd die goegelendingen gebruiken?

Ik begrijp er echt niets van.

Als je mag kiezen zou je een hond willen zijn. Waarom wel of niet?

Ik wil graag soms een hond zijn omdat honden veel meer mogen dan wij. Zij mogen mee op stap, en ze mogen leuke dingen gaan doen, en ze mogen plassen tegen vuilnisbakken, en dan zegt niemand er iets over. Of ze gaan naar het park en gaan daar een - je weet wel - leggen in het gras, en dan moeten de mensen dat opruimen.

Maar oh wee als wij dat doen, hoor. Dan loopt Henry woest achter ons aan, of dan zeggen ze dat we heel stout zijn en dan zetten ze ons buiten. Alleen wil ik soms ook niét een hond zijn, want die moeten altijd aan een leiband, en Kasper en Kamiel, mijn vrienden, zeggen dat ze dat niet altijd leuk vinden.

En wij als katten mogen liggen en slapen waar wij maar willen. Maar oh wee als Kasper op de tafel zou gaan liggen, dan zou Henry tegen hem brullen. Ik ga graag op tafels liggen, dus eigenlijk is het toch prettiger om een kat te zijn.

Vind je B-boy knap en zou je wel verliefd kunnen worden?

Oh nee, B-Boy is te oud voor mij hoor. Hij is even oud als mijn mama, of dat denk ik toch. Ik ben te jong om verliefd te zijn, dat is iets voor grote katten. En ja, ik blijf altijd klein, dus ik ga niet snel verliefd zijn. 

Ik zie B-Boy soms kijken naar mijn mama en dan is die zo helemaal verliefd en begint die te kwijlen. Dat is best schattig. Doen alle katten dat? Ik weet het niet. Ik wil het ook niet weten.

Maar goed, ik ben dus niet verliefd op B-Boy.

Ben je wel eens ergens bang voor?

Oh ja, ik heb een gruwelijke hekel aan padden. Die zijn zo vies en zo glad en zo - ah jakkes. Daar wil ik dus niets mee te maken hebben. 

Ze zijn zelfs niet lekker.

Welk avontuur vond je tot nu toe het spannendst en waarom?

Het avontuur met de draak vond ik erg spannend, want ik wist niet dat draken bestonden. En plots vond ik een ei en zag ik mama draak en toen wist ik dat ze wel bestonden, en dan was ik opeens erg klein, en zij erg groot, en dat was wel hééééél spannend. 

Ik hou wel van spannende avonturen.

Ik moet nu gaan, want mijn baasje zit een beetje ongeduldig naar mij te kijken omdat ik teveel praat. Dat zit bij ons in de familie.

Dank je wel Ink (wat een rare naam zeg!), en tot de volgende keer.

Miauwkes,

HamHam, HamBam, Hamley

Duisternis van Eva Linden

 

Wat een heerlijke personages en onuitputtelijke fantasie in deze young adult fantasy.

 

Het eerste boek ‘Duisternis’ uit De zeven zonderlingen serie is blijkbaar losjes gebaseerd op het rollenspel Dungeons and Dragons. Net zoals in dit verhaal zijn er dan helden nodig met magie, speciale vaardigheden en vechttechnieken.

 

Hamley Books is gekend voor zijn prachtige vormgeving en bij deze young adult is dit niet anders. ‘Duisternis’ valt op en het embleem van het keizerrijk komt ook terug aan elk begin van een hoofdstuk.

 

Uit de proloog blijkt dat het keizerrijk Astonia hulp nodig heeft. De Duisternis rukt immers op en er is niet alleen het gevaar van de demonen maar er is ook een vreselijke plaag op komst. Om terug licht te brengen rekent het keizerrijk volgens een voorspelling op de zeven zonderlingen.

 

In herberg De verdronken Scheper besluiten enkele wezens een vrouw te helpen en haar ontvoerde broer te gaan zoeken. Hun akelige vondst in de ruïnes bewijst jammer genoeg dat de tijd gekomen is om het kwaad te verdrijven. Duistere magie en een vreselijk iets bedreigen blijkbaar Arcana, de hoofdstad van het keizerrijk Astoria.

De groep besluit om keizerin Alessia Stormkroon te gaan waarschuwen.

Eenmaal in het paleis aangekomen blijkt hoe erg de toestand wel niet is en dan wordt duidelijk dat iedereen rekent op de zeven helden. Onze vijf vrienden wacht dus nog een verrassing. Wanneer hun luchtschip crasht in het woud van het zingende Meer maken ze abrupt kennis met Thomaz, een Mens en Angaedil een Elf.

 

Samen zijn Jaii, Kahuna, Eleanor, Pangur, Abigor, Thomaz en Angaedil blijkbaar de buitenstaanders of 'Zeven Zonderlingen'. Het lot heeft blijkbaar op voorhand al beslist dat zij samen de queeste verder zetten en op zoek gaan naar antwoorden. Hun tocht zit vol vijanden zoals de spinnen of zelfs de bezetenen. Tijdens hun avontuurlijke reis wordt duidelijk dat ze erg verschillend zijn en elkaars talenten vullen elkaar perfect aan. De verschillende figuren hebben ook een apart cadeau gekregen van de keizerin om hen te steunen bij hun taak. Onderweg komen ze ook allerlei attributen en wapens tegen die ze dan weer kunnen inzetten tegen de Cultisten en hun handlangers.

 

Uiteindelijk blijkt dat er door hun samenwerking en het uitvoeren van een aantal sensationele proeven er verandering is. Toch is hun avontuur nog niet ten einde en wacht er de helden later nog meer gevaar.

 

Dit eerste deel uit deze nieuwe fantasy reeks van Eva Linden zit vol personages. De queeste van onze helden wordt gebruikt om de karakters en het middeleeuwse universum te introduceren. Stukje bij stukje ontdek ik wie deze figuren zijn en er wordt een glimp uit hun verleden meegegeven. Al snel wordt duidelijk dat de sterkte van dit bijzondere team niet alleen in hun magie, wapens of vaardigheden zit maar het is vooral hun grote hart en hun samenwerking die hen steeds dichter bij hun doel brengt. Ook onverwachte bondgenoten zorgen steeds voor een tip of praktische hulp.

 

De Duisternis is ingetreden en het wordt al snel duidelijk dat deze wereld erg gruwelijk en gevaarlijk is. Om te slagen worden offers gevraagd en veel lef en creativiteit. De voorbestemde helden komen niet alleen vijanden tegen maar ook zichzelf en vanuit hun slechte herinneringen worden stilaan geheimen onthuld.

 

De proloog pakt me jammer genoeg niet zoals de rest van het boek dat gelukkig wel doet. Dit eerste deel doet me soms duizelen maar dit is vaak zo in het begin van een serie. Toch geniet ik ontzettend van de manier waarop de auteur me onderdompelt en vind ik de gecreëerde wereld en karakteropbouw origineel en knap gedaan. De schrijfstijl is vlot en erg beeldend en het avontuur wordt steeds gezien vanuit het perspectief van één van de zonderlingen.

 

De queeste is spannend en het is geen verhaal voor doetjes. Eerlijk is eerlijk: "Het gegeven van helden en een missie is niet erg origineel maar de uitwerking is vaak anders dan verwacht en dat is erg verfrissend.

 

De young adult fantasy 'Duisternis' zit vol diversiteit en is een pleidooi voor eenheid. Door de fascinerende wezens van alle pluimage ben ik heel erg benieuwd naar hun volgende opdracht.

 

4 Inktpotjes

Fany

De jongen die van de klif sprong en zacht terechtkwam van Stefan Raatgever

 

 

Wat een mooie young adult roman over een zoektocht naar tederheid en identiteit.

 

Alec, een negentienjarige jongen zit in zijn laatste jaar op school. Bij zijn vaste groepje vrienden voelt deze kerel zich thuiskomen maar toch schort er iets. Eigenlijk is hij voortdurend op zoek naar zijn plek in de wereld. Ondanks zijn prettige studentenleven ervaart hij rusteloosheid.

 

Zoenen, meisjes versieren, stoerdoenerij onder vrienden,... : “Hij doet eraan mee maar nooit van harte.” Wanneer een nieuwe leerling Björn verschijnt in zijn klas gaat er een wereld open voor Alec. In hem ontdekt hij een soulmate die op zoek is naar diepzinnige dingen. Samen filosoferen ze en er groeit een bijzondere relatie. Toch blijft Alec worstelen met zichzelf en alle verwachtingen rondom hem.

 

Hij vraagt zich lang af hoe hij zijn weg kan vinden en toch kan voldoen aan de eisen van de maatschappij en zijn nabije omgeving?

 

Stilaan nadert het einde van hun gezamenlijke schooltijd en iedereen zwermt uit. Stukje bij beetje durft ook Alec stap voor stap laten zien wie hij is. Hij leert dat jezelf zijn niet fout is en dat vrienden je leuk vinden om wie je echt bent.

 

Tussen alle lessen en feestjes in is dit een reis met vallen en opstaan naar je eigen ik. Het verhaal gaat over het voeren van een onzichtbaar gevecht van een gevoelige jongen. Het laat zien dat je niet altijd krijgt waarnaar je verlangt. Alec ontdekt gelukkig ook dat gesloten deuren zorgen voor onverwachte nieuwe wegen.

 

‘De jongen die van de klif sprong en zacht terechtkwam’ is een mooie young adult die laat zien dat het moeilijkste in iemand zijn leven zijn gedachten kunnen zijn.

 

Stefan Raatgever is actief als popjournalist en interviewer. Zijn passie blijkt uit hoe hij elk hoofdstuk altijd met een stukje uit een tekst start. Dit zorgt voor een aparte sfeer en wat het helemaal speciaal maakt is dat er een bijbehorende titelsong is. Christon met ‘The Story About a Boy Who Jumped Off a Cliff and Landed Softly’ is de symbolische weergave van dit boek.

 

Net zoals het lied zorgt de bijbehorende playlist, die achteraan opgenomen is in het boek voor een diepere laag in het verhaal.

 

 

‘De jongen die van de klif sprong en zacht terechtkwam’ is een coming-of-age roman die me meeneemt in de leefwereld en gevoelens van Alec. Het verhaal groeit zin per zin en stilaan kan ik deze fijngevoelige debuutroman niet meer neerleggen.

In het nawoord geeft de auteur ook een stukje prijs over zichzelf wat maakt dat ik me afvraag of dit boek volledig fictie is of echte feiten misschien toch mee verweven zijn in deze boeiende young adult.

 

Stefan Raatgever mag van mij nog meer boeken schrijven want het verhaal raakt en kan steun bieden voor wie naar zichzelf op zoek is.

4 Inktpotjes

Fany

 

 

Ik zal je nooit meer van Tatjana Almuli

 

 

Wat is dit een triest maar ook bruisend en dapper verslag over uitgestelde rouw.

 

Tatjana Almuli heeft een bijzonder boek geschreven. 'Ik zal je nooit meer' is immers een verhaal waarin dat de schrijfster elementen uit haar eigen leven heeft verweven. Wat bewonderenswaardig is, is dat Tatjana in dit boek heel diep gaat en ontzettend kwetsbaar maar ook krachtig toont hoe raar gemis zich kan gedragen.

Rouwen kan zich lang verstoppen in de coulissen en pas wanneer het zich met al zijn pijn en woede mag laten zien, kan je met het verdriet leren leven.

 

Tatjana haar rouwproces zal zonder twijfel tot herkenning en begrip leiden. Anderzijds zal het door de vlijmscherpe analyse en de soms bijna voyeuristische inkijk in haar leven en dat van haar familie bij anderen ook vraagtekens oproepen. Jezelf zo puur en zonder filter tonen is ontzettend moedig en dit boek is een steun voor wie ook worstelt met verdriet of verlies.

 

Wanneer Tatjana zestien is sterft haar moeder maar zij gaat vastberaden door. Ze hoort vaak dat ze sterk is en het lijkt alsof ze haar leven verder zet zonder noemenswaardige moeilijkheden.

 

Twaalf jaar later gaat de kraan open wanneer haar therapeut na talloze problemen ineens begint over het gemis van haar moeder. Na een periode vol problemen oppert zij het idee dat Tatjana uitgestelde rouw ervaart. Dit moet even bezinken maar het zet Tatjana aan het denken en ze besluit haar verdriet te gaan 'tackelen'.

 

De verdrongen herinneringen, de weggestopte pijn en de afgestompte gevoelens krijgen stukje voor beetje eindelijk ruimte maar dit gaat niet over een leien dakje. Stilaan blijkt dat haar ervaringen haar vriendschappen, liefdes en leven wel degelijk beïnvloed hebben.

 

De auteur benoemt de dingen zoals ze zijn en schrijft ongedwongen en pijnlijk eerlijk over haar weg van vallen en opstaan.

In 2020 beslist Tatjana om af te reizen naar Martha's Vineyard waar haar moeder een tijd verbleef en blijkbaar gelukkig was. Jammer genoeg komt corona nu roet in het eten gooien en het is haar niet gegund om echt te verblijven op dit eiland. Gelukkig ontdekt ze via Facebook een vroegere vriendin van haar moeder die haar veel kan vertellen. Naast haar zijn er nog andere mensen die puzzelstukjes aanreiken waardoor ze haar moeder opnieuw leert kennen.

 

Wanneer Tatjana in de dagboeken van haar moeder leest waarom ze enkel over de oppervlakkige dingen uit haar jeugd vertelde, komt de waarheid hard binnen. Deze notities en de gedeelde ervaringen door anderen wijzigt haar relatie met een deel van de familie.

 

Tatjana Almuli schrijft afwisselend teder en genadeloos over haar persoonlijke reis. Soms afstandelijk dan weer vol twijfel of boosheid.

Uiteindelijk begrijpt ze zichzelf beter en weet ze dat ze zowel de lichtere als de donkere zijde van haar moeder met zich meedraagt.

 

Ik voel hoe de rouw steeds als een sluier is blijven hangen rondom haar. Totdat ze het verdriet niet meer weg duwde maar ging voelen en dan was er stap voor stap plaats voor heling.

 

Tatjana Almuli ging de zware confrontatie aan om na een zwarte periode weer kleur te verwelkomen en het leven opnieuw volop te gaan leven.

Het delen van haar persoonlijke struggles is van grote waarde en het zal anderen helpen om hun leven door rouw of verlies een nieuwe betekenis te doen geven.

 

4,5 Inktpotjes

Fany

Gemmetje Victoria van Yvonne Keuls

 

 

Gemmetje Victoria verovert zonder twijfel je hart!

 

Yvonne Keuls heeft op haar negentigste verjaardag een bijzondere roman geschreven. Dit boek over het tragische leven van Gemmetje Victoria zal niemand onberoerd laten!

 

Wanneer Yvonne als vrijwilliger werkt in de jaren zeventig in een net opgericht opvanghuis in Den Haag maakt ze kennis met de flamboyante Gemmetje Victoria.

 

Deze puber kreeg het label onhandelbaar. Wanneer ze op een dag met van alles naar Yvonne gooit en haar een grote bek geeft zou niemand vermoeden dat deze vrijwilliger de vertrouwenspersoon zal worden van deze 'wilde' griet.

 

Al snel blijkt dat Gemmetje uitgekotst is door de maatschappij. Haar zeventienjarige moeder moest haar na twee dagen afstaan en dit meisje werd zelfs nooit geholpen in haar zoektocht naar de gegevens van haar.

 

Haar reis in de jeugdzorg is niet alleen schrijnend maar ook onbegrijpelijk te noemen. 17 opvangtehuizen, 3 psychiatrische inrichtingen en 8 opvanggezinnen staan op haar teller. Vernedering, afwijzing en misbruik waren normaal in haar jeugd. Het ergste van alles is dat ook het zogenaamde vangnet er mee voor gezorgd heeft dat deze jonge vrouw voor altijd beschadigd is.

 

Wanneer ze zwanger wordt is Yvonne opnieuw haar hulplijn. Het opvanghuis is door geldgebrek inmiddels gesloten maar Yvonne blijft deel van de wereld van Gemmetje. Door bemiddeling van haar wordt ze liefdevol opgenomen door de stoere en rebelse Zus in de Schilderswijk.

 

Gemmetje lijkt soms een dolgedraaid wicht, is een kleptomaan en door haar zware rugzak heeft ze allerlei problemen. Priscilla, haar vriendin in goede en barre tijden is haar bondgenoot wanneer ze angst voelt om alleen te slapen. In de Schilderswijk kan ze zichzelf zijn en uiteindelijk wordt ze samen met Sveda, haar Turkse en dappere vriendin, de rechterhand van Zus. Deze plaats groeit uit tot een begrip en samen maken ze het leven voor verschillende vrouwen beter.

 

Jammer genoeg is Gemmetje geen lang en gelukkig leven gegund. Als een donderslag bij heldere hemel slaat het noodlot meerdere malen genadeloos toe totdat het einde onafwendbaar lijkt.

 

Wat is dit een prachtige ode aan een bijzondere vrouw en tegelijkertijd een felle aanklacht tegen het falende zorgsysteem in het verleden en nu.

Het onvoorspelbare maar heerlijke karakter van Gemmetje spat van de pagina's en ook de bijrollen worden met verve vertolkt. De scènes zijn soms zo grappig of emotioneel en ik kan niet anders dan deze vrouw en haar vrienden bewonderen voor hun kracht en durf.

 

Gemmetje voorspelde bij hun eerste ontmoeting dat Yvonne Keuls ooit een boek over haar zou schrijven en ze kreeg dus gelijk. Door de beeldende stijl speelt dit boek zich af als een film.

Soms rollen de tranen over mijn gezicht van het lachen maar vaak ook van ontroering, boosheid of medeleven. Gemmetje is doorspekt met Haagse humor en het kwetsbare verhaal raakt me.

Gemmetje Victoria zal je nooit vergeten en hopelijk mag haar vreselijke verleden een les zijn om het eindelijk beter te gaan aanpakken.

Kinderen in de jeugdzorg krijgen vaak labels opgeplakt. Het verhaal van 'Gemmetje Victoria' bewijst dat echt luisteren naar hen en een steunpilaar worden voor de grote verandering kan zorgen.

 

Gemmetje Victoria zal door dit verhaal van Yvonne Keuls voortleven in vele harten en haar boodschap is rauw maar ook zo mooi.

Wat ik vooral onthoud is hoe veerkrachtig Gemmetje wel niet was en hoe haar vrienden in goede en slechte dagen voor haar door het vuur gingen.

 

Ondanks al haar miserie ging deze buitengewone vrouw op haar authentieke manier door en werd ze een vlammetje dat tot het einde bleef stralen.

 

5 Inktpotjes

Fany

 

Slechts een diefstal van Ann van Helén Laestadius

 

Een breekbare roman gebaseerd op echte feiten van een zeldzame schoonheid.

 

'Slechts een diefstal' is de perfecte titel voor dit hartverscheurende boek omdat deze zin veel meer zegt dan duizend woorden.

 

Wanneer op een dag het rendierkalf Nastegallu van de negenjarige Elsa gedood wordt is dit het begin van een vreselijke tijd. Uit angst zwijgt ze maar deze dag zal ze nooit vergeten. Dit is slechts de start van een voortdurende aanval die de Sami in hun ziel raakt.

 

Elsa groeit op en tien jaar later vecht ze om zichzelf te bewijzen. Ze wil tonen dat ook een vrouw een rendierherder kan zijn maar ze moet voortdurend opboksen tegen de geldende opvattingen in haar eigen kring. Oude tradities verbreek je immers niet zomaar. De Sami zijn na al die tijd nog steeds het mikpunt en sommige zien hen zelfs liever verdwijnen. Elsa vecht niet alleen om gezien te worden binnen haar groep maar ook haar kwelgeest blijft voortdurend in beeld. Wanneer heel de zaak op de spits gedreven wordt is het maar de vraag of het 'Slechts een diefstal' blijft.

 

'Slechts een diefstal' is een pakkende roman en het idee dat deze op de realiteit gebaseerd is maakt het verhaal nog onthutsender. Het was niet eenvoudig voor de auteur, die zelf tot de Sami-groep behoort om dit verhaal te vertellen maar wat ben ik blij dat ze dit gedaan heeft.

Het verhaal gaat diep en het raakt me enorm. Ik sla dit boek dicht met bewondering en heel veel respect voor deze mensen die op de noordelijke poolcirkel leven. Zij zijn onlosmakelijk verbonden met hun kudde rendieren en heel hun leven staat in het teken van deze bijzondere band. Naast hun broodwinning is dit voor deze bevolkingsgroep hun passie.

 

Wat heeft deze auteur de emoties in dit boek van angst, ongeloof, woede en verdriet ongelooflijk knap weergegeven. Elke zin is teder of hard en gaat door merg en been. Door dit boek ben ik meegenomen in de woeste schoonheid van hun woonplaats en ik werd betoverd door de connectie met hun dieren.

 

'Slechts een diefstal' laat mij ook hun radeloosheid, afgrijzen of woede ervaren wanneer ze weer maar eens 'onzichtbaar' zijn voor de autoriteit of wanneer ze geringschattend 'Lappen' genoemd worden door anderen. Naast racisme en discriminatie snijdt deze roman thema's als vrouwenrechten, rouw, vriendschap en liefde aan.

De teneur van deze roman is overweldigend en de auteur beschrijft grandioos hoe kwetsbaar maar ook hoe ongelooflijk sterk iemand kan zijn. Tederheid, rauwheid en puurheid kenmerken deze roman en grijpen me genadeloos bij mijn strot.

 

'Slechts een diefstal' is een aanklacht tegen onrecht, een leerzame en fascinerende roman maar vooral een aangrijpende kijk op hoe onbegrip, onmacht en onwetendheid verdeeldheid creëert.

 

5 Inktpotjes

Fany

 

Luna, het volk van de jaguar van Lies Vervloet

 

Wat is 'Luna, het volk van de jaguar' een emotionele young adult met een prachtige boodschap.

 

Dit is het tweede deel over Luna, een bijzonder meisje. Net zoals in het eerste deel heeft Lies Vervloet opnieuw een mysterieus verhaal bedacht.

 

Het is perfect mogelijk om dit boek als standalone te lezen maar als je begint bij het eerste deel voel je je misschien toch wat meer betrokken bij het vervolg van deze serie.

 

Luna reist naar het Amazonewoud. Ver weg denkt ze veilig te zijn maar is dit zo? Eerst lijkt de situatie alleen nog maar te verergeren maar wanneer alles voorbij lijkt te zijn, wordt ze opgenomen in het oerwoud bij Wayra en zijn volk.

 

Luna is in dit boek niet de gemakkelijkste. Het verleden heeft zijn sporen nagelaten. Luna zit vast in haar emoties en kijkt enkel naar haar doel maar is dit wel de remedie om haar pijn te verdrijven?
Ze zit zo verstrikt in haar eigen web van haat en verdriet waardoor ze iedereen buitensluit. Na wat haar overkwam voelt ze zich helemaal alleen en ze durft niemand meer te vertrouwen. Overal is de grote boze wereld en eerst heeft ze geen oog voor de wijze lessen die ze meekrijgt.

 

Haar 'verzorgers' hebben veel last met haar en het is maar de vraag of de koppige Luna op tijd 'wakker' gaat worden. Zal Luna ontdooien en de liefde en magie terug toelaten?

 

Het volk van de jaguar gaat over vergeving, angst en hoop. Liefde en vertrouwen doorbreken grenzen en zorgt voor een wonderbaarlijke connectie tussen mens en natuur. Op deze unieke plaats is men zogezegd arm maar eigenlijk is het volk van de jaguar heel rijk.

 

‘Luna, het volk van de jaguar’ is zo beeldend geschreven waardoor ik de schoonheid en geneeskracht van het Amazonewoud echt ervaar.

Lies Vervloet haar liefde voor deze bijzondere locatie met zijn wonderlijke bewoners spat van de bladzijden af. Het lijkt alsof ik hier zelf ben en ook ik voel de angst voor het gevaar.

 

De plot is goed uitgewerkt en de manier waarop ze alles aan elkaar lijmt is magisch en de overgangen vloeien mooi samen tot een geheel.

In deze fascinerende young adult verpakt deze auteur een urgente boodschap maar dit doet ze op een prachtige en vlotte manier.

 

Na 'Luna, het volk van de jaguar' wil je gewoon weten hoe het verder gaat. Eigenlijk hoop ik om de bijzondere karakters uit dit verhaal opnieuw te ontmoeten. Als ik dit boek dichtsla ben ik een beetje verdrietig omdat ik deze betoverende wereld moet verlaten. Ik kijk dus ontzettend uit naar het vervolg.

 

‘Luna, het volk van de jaguar’ is een wonderlijke young adult waarbij toverkracht meesterlijk verbonden wordt met de actualiteit.

Lies Vervloet brengt het duistere en goede opnieuw samen in een knappe mix vol magie en hier hou ik van.

 

4 Inktpotjes

Fany

Glitter maakt alles beter van Sander den Baas

 

Heerlijke kijk op drag en hoe het je leven glitter geeft.

De prachtige cover is de perfecte omlijsting voor dit vrolijke en gedurfde boek.

 

Sander den Baas worstelt al heel zijn leven met zichzelf. Op zijn vijftiende moest hij op eigen benen leren staan, hij is vatbaar voor depressies, viel 60 kilo af en verlegenheid horen bij hem. Totdat hij op een dag geïntroduceerd werd in de dragwereld en zijn leven veranderde. Hij werd Lady Galore, een stoere dragqueen die niet alleen thuis is in de make-up en stylingwereld maar die zich ook is gaan inzetten om drag op alle mogelijke manieren op de kaart te zetten.

 

In 'Glitter maakt alles beter' neemt hij me mee op sleeptouw in zijn verleden en toekomstplannen. Sander vertelt hoe hij door deze wereld betekenis en zelfvertrouwen ontwikkelde door Lady Galore te worden.

Ondertussen neemt Lady Galore ook andere queens onder haar hoede en organiseert ze belangrijke evenementen. De bijgevoegde interviews met mensen uit deze bijzondere wereld spreken boekdelen.

 

‘Glitter maakt alles beter’ laat zien hoe mooi maar ook hoe hard dit leven kan zijn. Sander is ondertussen ook uit de kast gekomen en is een belangrijke spreekbuis geworden voor de LGBTQI+ community.

Als underdog is deze persoonlijkheid geëvolueerd tot een boegbeeld dat geen blad voor de mond neemt maar alles met een grote portie luchtigheid, glamour en humor brengt. Een eigen familie hebben geeft volgens Sander steun en zelfvertrouwen ontwikkelen maakt het leven leuker. Al is drag geen wondermiddel, het heeft voor een geweldige transformatie gezorgd en Sander zijn passie en eigen identiteit doen vinden. Als Lady Galore durft hij de wereld aan en als Sander heeft deze stap zijn leven verrijkt.

 

‘Glitter maakt alles beter’ toont de geschiedenis en achtergrond van drag, deelt ervaringen en geeft zelfs tips voor beginnende dragqueens. Bij de confronterende realiteit moest ik soms slikken want hoewel Lady Galore het altijd gezellig houdt is het triest dat niet iedereen overal en altijd gewoon zichzelf kan zijn.

 

Toch leest dit persoonlijke verhaal nooit als zware kost omdat Sander samen met zijn 'vertolker' Suzanne Mensen zorgt voor een fris en leuk waargebeurd verhaal. Als diva Galore ontdekte Sander dat het leven niet altijd eenvoudig is maar dat glitter alles beter maakt.

 

Er zijn recepten van cocktails toegevoegd, foto's en inspirerende quotes en bijzondere gesprekken. De mix van dit met het krachtige verhaal van Sander en de altijd aanwezige glitter overgoten met een sausje informatie maken dit tot een heerlijke en verhelderende must-read.

 

5 Inktpotjes

Fany