dinsdag 31 oktober 2017

Shock, de premiere

Vrijdag 27 oktober was de première van de musical Shock in Nieuwegein. Gebaseerd op het boek van Mel Wallis de Vries.

Stel je voor: je beste vriendin verdwijnt na een schoolfeest. Alleen haar fiets, haar telefoon en haar bebloede jas worden gevonden. Je wordt verscheurd door verdriet, maar ook door angst. Wat is er die avond met haar gebeurd? Maanden later lukt het je pas om je leven weer op te pakken. Maar dan komt de moordenaar terug. En dit keer voor jou. Kun je nog vluchten? Of is het te laat? 

Vorig jaar ging Vals on tour. En aangezien dat een goed inelkaar gezette musical was, was het geen straf om dit jaar richting Nieuwegein te gaan. 
Wat ze slim doen is om er voor de (voornamelijk) meiden die naar een theatervoorstelling komen er een evenement van te maken. Zo kan je vooraf en naderhand op de foto om kans te maken het nieuwe covermodel te worden voor een volgend boek van Mel Wallis de Vries. Wat dan leuk is, als je met je stuk jongere vriendin binnen komt en die er nog jonger uit blijkt te zien door een oudere medewerker van het theater en ze aangespoord wordt om ook mee te gaan doen aan de fotoshoot. Haha. Ik wou dat ik 20 jaar jonger geschat werd nog..
Ook kunnen de jongeren met de acteurs en de schrijfster op de foto. Het is zo leuk om op tijd te komen en rond te kijken wat er allemaal gebeurd. Nu stalk ik Mel Wallis de Vries al enkele jaren en ik kan zo vrolijk worden van deze vrouw als ze tot haar schrik ontdek dat ik er weer ben. Ze probeert altijd zich zo snel mogelijk uit de voeten te maken... Nee hoor, flauwekul. Of ze nou op een podium tussen allemaal schrijvers geinterviewd wordt bij de Jonge Jury of nu druk staat te signeren, haar hoofd als ze mij ontdekt, maakt mijn hele avond al goed. Ze kijkt dan toevallig net mijn richting op, is verbaasd en dan zie je dat hele gezicht blij worden en roept dan altijd enthousiast. Dikke knuffel en zoen volgde. Die ochtend had ik haar op twitter veel plezier gewenst met de musical, dus verwachtte ze niet dat ik er zou zijn. Daar er altijd om Mel veel mensen staan die haar graag willen spreken of op de foto willen, zeg ik snel dag en tot straks.
Cast van Vals 2016

Shock 2017
Er zitten weer veel jongeren te genieten van de voorstelling. Ik was vergeten waar Shock ook alweer over ging en laat mij ook verrassen. En heb het later met wat ouders er over dat het best stevige evrhalen zijn voor jongeren. Nu legde een andere Young adult schrijfster mij al eens uit, dat jongeren anders lezen dan oudere mensen. Door je levenservaring en het ontwikkelen van empathie komen zaken dan heftiger binnen. En is zo'n jeugdmusical ook leuk voor de ouders om te kijken.Twee van de actrices van vorig jaar speelden nu ook weer in Shock. Priscilla Kneteman speelt dit jaar de rol van Lilli .Als ik aan haar vraag hoe het is om nu ook in de tweede musical te spelen, vertelt Priscilla het vooral leuk te vinden een totaal andere rol te mogen spelen. Was ze vorig jaar nog de bitch in het stuk, dit keer speelt ze  een timide meisje.  Nu is al bekend trouwens dat volgend jaar Schuld als musical komt. Kneteman vertelt dan in een ander stuk te spelen en dus niet in de 3e musical te verschijnen.
Lang heb ik staan praten met Rianne Peterson. Zij speelde  vorig jaar in de musical Vals en is dit jaar regie assistente bij Shock. Wat betekent dat tijdens de premiere haar laatste werkdag was. We kletsen wat over de overeenkomsten op het podium en haar acteerwerk; zo staat ze eind van het jaar in De kleine zeemeermin. Nu staan wij aan de zijkant van het podium te kletsen en wordt op het podium druk gefilmd, gefotografeerd en geinterviewd. Sta ik normaliter met mijn groot hoofd overal tussen en heb altijd wel mooie speciaal voor mij geposeerde groepsfoto's..dit keer niet haha. Zie foto rechts van de cast.
Lekker nog met Mel kwebbelen tot ze gehaald wordt, omdat ze beneden verwacht worden zo. Dag zeggen, zoenen, knuffel en tot snel roepen.

Wie haar opwachting in de musical nu maakte is Britt Scholte, die bekend is onder jongeren met haar rol van Kimberley in Goede Tijden Slechte Tijden. Mij viel het op dat er wel heel veel jongeren namelijk na de voorstelling op haar afdoken. Toen ik in de zorg werkte, gesloten of open opvang dan ook met jongeren, dan ging stipt
20.00 GTST aan. Ranja en thee klaar en elke groep zat om de tv gekluisterd. Nu ben ik daar helemaal uit en had geen idee. Om 20.00 laat ik mij niet de kans ontglippen om Annechien Steenhuizen het venster op de wereld te horen vertellen in het journaal. Oké, horen? Zien vooral.
Maar wat is Britt een leuk spontaan mens. Met haar 20 jaar, netjes U zeggend, onbevangen staan praten. Ze vertelt 5 jaar Brugklas gedaan te hebben en nu al voor het 2e jaar in GTST te zitten. Ze heeft voor Shock zanglessen gevolgd. Of dat zo goed hielp, dat ze een rol in een grote musical zou willen spelen, weet ze niet zo goed. Vrienden, vriendje en familie waren trots dat ze zong.

Natuurlijk klets ik altijd met mensen over boeken. Als ik Monic Hendrickx ontmoet bij een filmpremiere praat ik niet over Carmen van Penoza maar over wat men leest. Grappige is wel dat men eigenlijk altijd spontaan aan het praten slaat, omdat je iets total anders dan gewoon vraagt.

Echter Britt is geen lezer. Het komt er niet van. Als ze tijdens een vakantie besluit minder social media te doen, om een beetje tot rust te komen, pakt ze toch een boek wat zich richt op social media , zoals van Anna Nooshin. Het lezen op school heeft er meer voor gezorgd dat ze er niet veel aan vindt. Vroeger las ze nog wel een Carry Slee bijvoorbeeld. Dat heb ik weer van die schrijfster staat haar nog goed bij, omdat de hoofdpersoon Britt heet.

Toch nog even kijken bij Mel,  daar een keischattig meisje naar vorend duwend zodat ze bij haar idool stond (moeder vertelde dat haar dochter al dagen nerveus is om Mel te gaan zien en hoopt dat ze een foto kan maken). Ik heb door die 25 jaar werken met gedragsmoeilijke jongeren een ietwat vervormd beeld van jongeren gekregen en zag nu eens een gewoon 11 jarig kind dat zielsgelukkig was met dr handtekening en foto. Heerlijk!
Dan nog maar een keertje zoenen en dan terug naar Breda.
Topavond gehad.

Ink






Het glazen huis Leonora Christina Kov

Over de auteur:
Leonora Christina Skov (1976) is schrijfster en literatuurrecensent. Ze woont in Kopenhagen en is op de Deense televisie een geliefd commentator. Skov wordt geroemd om haar indringende psychologische observaties en sterke vertelkracht.

Cover
Een hertenkop op een mintgroene ondergrond. Eenvoudig. Ik zou het boek zeker oppakken om de achterflap te lezen.
Achterflap
Zeven kunstenaars en wetenschappers komen bij elkaar op Stormø, een onbewoond eiland voor de Deense kust. Ze kennen elkaar niet, maar ze ontvingen allemaal een anonieme uitnodiging om een maand lang in alle rust op het eiland te komen werken. Als blijkt dat hun tijdelijke huis volledig van glas is en ze volkomen afgesneden zijn van het vasteland, zijn de gasten meer op elkaar aangewezen dan ze lief is. Dan verdwijnt een van hen, en een ander komt dodelijk ten val. Langzaam wordt duidelijk dat de eilandgasten zonder het te weten een gedeeld verleden hebben, vol leugens en bedrog, en dat iemand doelbewust bezig is deze geheimen te ontrafelen.

Stormø was een detail uit het verleden, dat was alles. Een van vele verdrongen details.

Het boek begint in het heden als een journaliste een brief krijgt, een brief die haar zinnen op scherp zet, een brief die haar terug stuurt in de tijd en als lezer maak je die sprong ook. Het eerste hoofdstuk maakt nieuwsgierig: wat staat er in die brief? Wat is er gebeurd? We gaan twee jaar terug in de tijd en een voor een worden de personages aan de lezer voorgesteld. Robin Lee, Kevin Bergman, Joachim Nordgren, Anne Elizabeth Sølvtoft, Sofie Lynggård, Greta Eek en Poul Erik Nørgaard. Een groepje schrijvers, kunstenaars, journalisten met ieder zijn of haar eigen specialiteiten. Allen hebben ze een uitnodiging ontvangen om op Stormø een maand kosteloos te verblijven. Niemand die zich afvraagt waarom hij of zij uitgenodigd is, maar allemaal zijn ze met gestreelde ego’s op die uitnodiging ingegaan. En dat er ego’s zijn blijkt al meteen als ze elkaar voor het eerst ontmoeten op de kade in de haven voor de aftocht naar het eiland.
Eenmaal op het eiland aangekomen, blijkt dat er geen internet is, geen enkel bereik voor mobieltjes of wat dan ook. Compleet afgesloten van de buitenwereld, iets wat voor veel spanning in de groep zorgt. Je zou denken dat men dan wat meer met elkaar optrekt nu ze op elkaar aangewezen zijn, maar niets is minder waar. Iedereen trekt zich grotendeels terug op zijn of haar kamer en zoekt zo min mogelijk contact met een ander, uitzonderingen daargelaten. Totdat een van hen verdwijnt….en een ander een dodelijke val maakt van een trap. Een ongeluk of opzet? Wie weet er meer van de verdwijning? En waarom zijn juist deze personen uitgenodigd op het eiland? Langzaam maar zeker wordt duidelijk dat ze allemaal iets gemeen hebben, zij het elk op een andere manier. Eén ding dat ze gemeen hebben en het liefst ook allemaal willen vergeten. Maar iemand denkt daar duidelijk anders over.

Een psychologische roman met hier en daar een klein thrillerelement. Ik heb genoten van het onderlinge gekonkel en gekift. De schrijfster hanteert een mooi beeldend taalgebruik, dat nergens wollig aandoet en waarmee ze een goed beeld creëert van elk personage en van de omgeving. Greta (‘scent artist’ en doctor in de scheikunde) is verreweg mijn favoriet. Ze heeft totaal geen filter, neemt geen blad voor de mond en negen van de tien dingen die uit haar mond komen zijn ronduit onbeschoft. Geweldig hoe ze hiermee situaties op scherp zet en onderwerpen aankaart die de anderen juist niet willen bespreken. Maar laat zij daadwerkelijk het achterste van haar tong zien? En dan Anne, de perfecte expatvrouw, een mateloos irritante zeur. Is ze wel zo perfect gelukkig als ze zich voordoet? Robin, de reisjournaliste met de geweldige verhalen, maar waarvan ik regelmatig dacht ‘misschien moet jij je mond eens houden’.

Greta was goed in het blokkeren van ongewenste geluiden. Ze zag Annes mond als die van een goudvis open- en dichtgaan en stelde zich voor dat ze langzaam het aquarium leegdronk. …. ‘Kun je het brood even doorgeven...eh...Greta?’. Greta negeerde haar. Zo verging het mensen die halverwege een zin haar naam vergaten.

Het ‘wie heeft het gedaan’ in dit verhaal is niet zo heel erg belangrijk als wel het waarom. Wie gaat er zo ver om zeven mensen op een eiland te zetten en waarom is dat? Is het beeld wat je hebt van iemand wel de waarheid? Hoe blind word je als het om liefde gaat?
De schrijfster laat hier en daar wel wat losse eindjes. Niet alle verhaallijnen worden helemaal bevredigend uitgewerkt, maar wellicht is dat wel de bedoeling geweest en laat ze dat ter invulling aan de lezer over.
Is dit een spannend boek? Welnee, maar als je van een psychologisch verhaal houdt, dan zit je met Het glazen huis meer dan goed.

Schrijfstijl: 4
Plot: 3,5
Spanning: 2
Psychologie: 4,5
Leesplezier: 4,5
Originaliteit: 4

4 sterren voor Het glazen huis

Miriam



Nieuwsgierig? Bekijk het boek hier op Bol.com!

donderdag 26 oktober 2017

In het water van Paula Hawkins

Over de schrijfster:
Paula Hawkins werkte vijftien jaar als journalist voordat ze begon met het schrijven van fictie. Ze werd geboren in Zimbabwe en woonde daar totdat ze in 1989 naar Londen verhuisde. Het meisje in de trein is haar thrillerdebuut en verschijnt in 2015 wereldwijd. De filmrechten zijn gekocht door DreamWorks.
In 2017 verschijnt haar tweede thriller In het wate.

Achterflap:
Nel, een alleenstaande moeder, wordt dood aangetroffen in de lokale rivier. Eerder die zomer sprong een tienermeisje op dezelfde plek haar dood tegemoet. Ze zijn niet de eerste vrouwen die ten prooi vallen aan deze donkere wateren, en hun dood veroorzaakt een golf van onrust over de rivier en zijn geschiedenis. 

De vijftienjarige dochter van Nel blijft alleen achter. Daarom moet Nels zus, Jules, terugkeren naar het stadje dat ze jaren geleden de rug heeft toegekeerd. Voorgoed, dacht ze toen.

In dezelfde hypnotiserende stijl als Het meisje in de trein, waarmee Paula Hawkins miljoenen lezers wereldwijd wist te raken, ontspint zich een verbluffend en gelaagd verhaal dat zich afspeelt in een kleine gemeenschap, waar pijnlijk duidelijk wordt dat herinneringen niet te vertrouwen zijn...

Mijn mening:
Zodra ik het boek in handen heb neem ik de tijd om de cover eens goed te bekijken, waar ik in eerste instantie water zie met een weerspiegeling van takken valt mijn oog op een persoon die aan de rand van het water staat, op het eerste gezicht onopvallend maar wel tekenend voor dit bizar goed boek.
Hawkins begint het verhaal met een uitgebreide beschrijving van tal van personages, het zijn allemaal mensen die iets met het plaatsje Beckford te maken hebben en vooral hun eigen mening hebben gevormd over heftige gebeurtenissen die Beckford al jaren in zijn greep houdt.
Hier is bewust veel aandacht aan besteed zodat je de mensen persoonlijk leert kennen. Een prettige bijkomstigheid is de kaart met namen die ervoor zorgt dat je snel de naam bij de persoon weet terug te vinden als je het even kwijt bent.


De hoofdstukken zijn geschreven vanuit de beleving van verschillende personages, hun gedachten, meningen en leefwijzen zijn realistisch en vooral invoelbaar. 
Als Nel Abbott dood wordt gevonden in de rivier, reist de vraag of het hier moord of zelfmoord betreft. Bijna alle bewoners hebben een motief, of een mening over wie haar iets aan gedaan heeft, ook de mening dat het zelfmoord zou zijn wordt al snel de wereld in gegooid.
Tot het eind toe blijf je je afvragen wat er nou daadwerkelijk in Beckford allemaal heeft afgespeeld. 
Continu wordt je getracht mee te denken en te speculeren wie de waarheid spreekt en het bij het rechte eind heeft. Steeds schieten mijn gedachten een andere kant op, en zoek ik me rot naar de antwoorden. De plot zorgde bij mij voor een diepe zucht, vooral omdat alle losse eindjes eindelijk aan elkaar geknoopt konden worden en het mij toch ook wel ontroerde. 
De schrijfstijl is boeiend, alle personages zijn wat mij betreft tot leven gekomen. De wisselende personages per hoofdstuk zorgde ervoor dat je steeds door wilde lezen om erachter te komen of hetgeen ze dachten en beweerde ook daadwerkelijk klopte.

Angst en onbegrip, angst en afgrijzen. Het deed me denken aan de blik die ik mezelf soms schonk, als ik zo dom was om in de spiegel te kijken.

In het water is een psychologische thriller zoals hij voor mij moet zijn, meerdere wegen die naar Rome leiden met vooral veel aandacht voor de psyche van de mens.

Schrijfstijl: *****
Originaliteit: *****
Spanning: ****
Psychologie: *****
Plot: *****

In het water is voor mij 5 sterren waard!

dinsdag 24 oktober 2017

De boekhandel van Penelope Fitzgerald

Titel : De boekhandel
Auteur : Penelope Fitzgerald
Uitgeverij : Uitgeverij Karmijn
ISBN : 978 9492 168 153

‘De boekhandel’ … enkel en alleen de naam doet menigeen boekliefhebber watertanden. Een uitnodigende cover lokte me naar de zetel : mooie gekleurde boeken prijken op het kaft en een kordaat, vrouwelijk postuur valt onmiddellijk op. 
We schrijven de jaren ’60. Florence, een pittige weduwe op leeftijd, besluit een boekhandel te starten in het kustplaatsje Hardborough. Als snel blijkt dat niet iedereen haar enthousiasme deelt.

En wat betreft enthousiasme … wel dat smelt ook bij mij redelijk snel als sneeuw voor de zon. ‘De boekhandel’ telt slechts 140 blz en toch duurt het enige tijd vooraleer je went aan Fitzgeralds manier van schrijven. Over het algemeen leek het net alsof ‘De boekhandel’ een klepper (een boek van ruim 600 pagina’s) was waardoor je heen moest wroeten. Als verknochte thrillerlezer is de schrijfwijze te langdradig, oubollig zelfs. Het gebrek aan energie, sfeer en de overheersende liefde voor boeken werd gemist. Florence vecht voor haar winkeltje, maar toch spat de passie niet uit het boek. De woorden zijn niet hartverwarmend genoeg. Je merkt heel duidelijk dat dit verhaal dateert uit 1978. Daarbij komt nog eens dat je in het begin overmeestert wordt door tal van namen en het moeilijk is om elkeen te onderscheiden. 

Florence zelf is redelijk goed neergezet qua karakter. Het is een gedreven iemand die niet makkelijk met zich laat sollen. Ze weet wat ze wil, is ook erg bekommert om haar hulpje en is trots op haar winkeltje. Florence bruist van ideeën, maar sommige dorpsbewoners denken daar duidelijk anders over. Politieke spelletjes steken de kop op en jaloezie, nijd en nieuwsgierigheid maken een klassieke paringsdans zoals in elk klein dorp de gewoonte is. Van het hulpje Christine wordt eveneens een duidelijk beeld gemaakt. Maar heb wel mijn bedenkingen over de taalvaardigheid van een 10-jarige in die tijd. Mijns inziens wordt zij iets te volwassen beschreven. 

Al bij al een prachtig verhaal, maar de manier waarop het allemaal beschreven werd lag me totaal niet. Ik ben er weliswaar zeker van dat dit boek meer in de smaak zal vallen bij een publiek dat houdt van literair werk en romans.

Griets boekenweekgeschenk ook in het Fries

Het komende Boekenweekgeschenk, Gezien de feiten van Griet Op de Beeck, wordt ook uitgegeven in het Fries en wel onder de titel Mei it each op de feiten.
Het is volgend jaar voor het eerst dat een boekenweekgeschenk in het Fries uitkomt.

Met de Friese vertaling wil het CPNB het evenement Leeuwarden Culturele Hoofdstad van Europa 2018 luister bijzetten. Dat doet het CPNB in samenwerking met Boeken fan Fryslân, een project van Afûk, dat zich inzet voor de promotie van Friestalige boeken.

Jetske Bilker maakt de vertaling, waarop alle boekhandels kunnen intekenen en waarvoor vanuit Friesland grote belangstelling wordt verwacht.

Op de Beeck vindt het "enig" allemaal: "Mag een mens al het Boekenweekgeschenk voor haar rekening nemen, komt er zowaar ook nog een vertaling aan te pas. Ik reken er een beetje op dat een echte Fries me dat in die prachtige taal gaat voorlezen", aldus de Vlaamse.

Origineel en Friese vertaling worden tijdens de Boekenweek (van zaterdag 10 tot en met zondag 18 maart) gratis ter beschikking gesteld aan mensen die voor minstens 12,50 euro aan Nederlandstalige boeken inslaan. 

Nu.nl

donderdag 19 oktober 2017

Niemand die me ziet van Simone Grimberg

Tijdens een fietstocht stuit de 23-jarige politieagente Inge op een vondeling. Ze probeert het kind te redden en brengt het naar het ziekenhuis, waar ze even later wordt opgevangen door de ervaren rechercheur Liesbeth. Het klikt tussen de twee en Inge mag Liesbeth assisteren bij haar volgende zedenzaak: de verdwijning van Sofie Vrolijk. Een naaktfoto van dit brave paardenmeisje is opgedoken in de telefoon van een pedofiel, maar van Sofie ontbreekt ieder spoor. Inge volgt haar gevoel, Liesbeth de feiten. Ze komen erachter dat Sofie is ingepalmd door een loverboy. Zijn de rechercheurs op tijd om Sofie uit de handen van de loverboy te redden? Klopt het gevoel van Inge dat Sofie zwanger is? En wat is de dubieuze rol van Sofies broer Bram tijdens het onderzoek? 

Over de auteur:
Al van kleins af aan schrijft Simone Grimberg korte verhalen en vertelde ze tijdens haar werk met moeilijk opvoedbare kinderen veel zelfverzonnen verhalen. Dankzij een zedenrechercheur die Simone enkele jaren geleden leerde kennen, werd Simone geprikkeld om verder te gaan schrijven. Deze rechercheur werd de bron voor haar debuut als schrijfster.

"Ik zou het mooi vinden als mijn verhalen gelezen worden door mensen die iets soortgelijks hebben meegemaakt of in hun omgeving hebben gezien dat anderen dit meemaakten." Simone

Mijn mening:
Niemand die me ziet is een debuut wat helaas is gebaseerd op ware gebeurtenissen, het verhaal bevat veel fictie maar zal zeker bij vele lezers een hoop herkenning geven. Er komen veel maatschappelijke problemen aan de orde die zo realistisch beschreven zijn dat mijn nekharen soms overeind gingen staan. 

Quote:
Jaloezie maakt alles kapot, het vergiftigt het lichaam als een bacterie die ingekapseld zit en immuun is voor antibiotica. Heel langzaam wordt het groter en eet het brein op.

Het verhaal begint met een voorwoord van het slachtoffer, het gevoel van eenzaamheid na verlies van een dierbare is hier aangrijpend beschreven. Daarna gaat het boek verder met politieagente Inge die tijdens een tochtje met haar mountainbike een vondeling vindt, als rechercheur Liesbeth op deze zaak wordt gezet is er een perfect duo geboren. 
Inge draagt een flinke ballast uit haar verleden mee en werkt vanuit gevoel, dit gaat in mijn ogen met momenten erg ver maar levert wel veel op, soms denk ik zelfs dat ze gedachten kan lezen. Liesbeth kan haar werk alleen goed uitvoeren als ze haar gevoel en emoties uitschakelt, dit is ook een manier en beiden hebben veel respect voor elkaars handelen. Mijn voorkeur gaat uit naar Inge al neemt haar gevoel soms wel extreme vormen aan, soms iets te ongelovig, maar haar drang naar het oplossen van deze merkwaardige zaak kan ik erg waarderen. De aanhouder wint is op haar zeker van toepassing.
Sofie Vrolijk komt uit een gezin waar men de aandacht voor elkaar uit het oog is verloren, ieder leeft zijn eigen leven waarin gedacht werd dat met geld alles te koop is. Alleen de relatie met haar broer Bram is altijd hecht gebleven, als Sofie op een dag als vermist wordt opgegeven blijken haar ouders niet eens te weten hoelang ze eigenlijk al weg is. 
Haar broer Bram lijkt meer van de zaak te weten maar het is moeilijk met hem te communiceren.
Niemand die me ziet is een boek met vele boodschappen, het grijpt je soms naar de strot, maakt je boos en schudt je wakker. Het boek heeft bij mij wel een gevoelige snaar geraakt, maar bevat niet de spanning die ik van een thriller verwacht. 


Quote:
Alles in deze verziekte wereld draait om geld. Mensen die er veel van hebben, willen er alles mee kopen. En mensen die er weinig van hebben, willen er alles voor verkopen.

Ondanks dat ik al vrij snel het idee had hoe de vork in de steel zat werd ik toch verrast en zijn voor mij niet alle vragen beantwoord. 
Qua spanning had ik er wel wat meer van verwacht desalniettemin voor mij zeker een goed debuut dat een dikke 3 sterren waard is.


Bianca Maartense
verkregen voor het lezen en maken van een recensie voor Thrillerlezers 
Ons bin zuunig is een gezegde van de Zeeuwen en dat geldt zeker mbt boeken

dinsdag 17 oktober 2017

De Samaritaan van Mason Cross

Titel: De Samaritaan
Auteur: Mason Cross
Uitgeverij: LS Amsterdam
Publicati: 2016

Over de schrijver:
Mason Cross (1979) debuteerde succesvol met Jachtseizoen. Een kort verhaal van hem werd genomineerd voor de Get Britain Reading Award. Cross woont in Glasgow met zijn vrouw en drie kinderen.
je denkt dat hij komt helpen...je vergist je
De samaritaan van Mason Cross is het tweede boek over manhunter Carter Blake. Voor de lezers van Lee Childs serie over Jack Reacher.
Een sadistische seriemoordenaar aast op alleen reizende vrouwen met autopech. De pers heeft hem al 'de Samaritaan' gedoopt, maar zonder aanwijzingen en sporen komt het politieonderzoek al snel tot stilstand.
Dan komt Carter Blake in beeld, die de donkere gave heeft om de volgende stappen van de Samaritaan te voorspellen. FBI-agent Jessica Allen en haar collega's zijn echter achterdochtig, want hun nieuwe bondgenoot heeft verdacht veel overeenkomsten met de man die ze zoeken... 

Mijn mening:
De Samaritaan is het tweede boek van Mason Cross waarin Carter Blake de hoofdrol speelt. Er worden in het verhaal af en toe stukjes uit het eerste deel terug gehaald, deze zijn dus heel herkenbaar als je deel één (het jachtseizoen) gelezen hebt, maar is niet perse nodig. Buiten Carter Blake zijn de verdere hoofdpersonen in de Samaritaan allemaal nieuw. 
In de Samaritaan draait het om Jessica Allen en Jonathan Mazzucco van de afdeling moordzaken in L.A. Allen is vanwege een persoonlijk conflict over gestapt vanuit een team aan de andere kant van Amerika en moet veel moeite doen haar plaats als vrouw binnen het team waar ze nu werkt waar te maken, het ontbreekt haar collega’s aan de kwaliteiten om Allen te vertrouwen. Hun antipathie tegen een goed functionerende vrouw deed mijn nekharen wel even overeind staan. Allen heeft er zelf best veel moeite mee om anderen een kans te geven, waardoor er eigenlijk een moeilijk werkbare situatie ontstaat, door eerdere teleurstellingen is ze erg voorzichtig geworden. Mazzucco is de enige die haar een eerlijke kans heeft gegeven en Allen probeert zich naar hem toe dan ook zo open mogelijk op te stellen. Ze zijn beiden voorzichtig in het delen van hun privélevens, maar het lukt hen samen een goede band op te bouwen die in het onderzoek zijn vruchten lijkt af te werpen. 
Allen en Mazzucco worden samen op een zaak gezet die de moord op drie jonge vrouwen op moet lossen. Al snel heeft Allen in de gaten dat hier veel meer aan de hand is, als dan plots vanuit het niets Carter Blake verschijnt die beweert de moordenaar te kunnen opsporen ontstaat er een ware klopjacht waarbij er ook mensen zijn die sterke vermoedens hebben dat Carter Blake in deze zaak niet vrijuit gaat. Allen is ondanks dat ze hem helemaal niet kent geneigd Blake in vertrouwen te nemen maar is dit wel de goede keuze? onbewust brengt ze zichzelf en haar collega Mazzucco zwaar in de problemen.
Het boek start als een sneltrein maar halverwege zakt de spanning naar mijn idee even weg, het boek is op dat moment net iets te dik, desalniettemin is doorlezen een must want het einde is zeer zeker de moeite waard. Het boek heeft een emotioneel spannend plot waarbij ik toch even flink moest slikken.

De Samaritaan valt onder de categorie 'mijn soort boek': spanning, avontuur, corruptie, complotten en een klein vleugje romantiek.

Spanning: ****
Originaliteit: ***
Psychologie: ****
Schrijfstijl: ***
Plot: ****

Een boek wat voor mij ruim 3,5 ster waard is.

woensdag 11 oktober 2017

De schaduwbokser van Johan Zonnenberg

Titel: De Schaduwbokser Auteur: Johan Zonnenberg Uitgever: Futuro 176 pagina’s  Johan Zonnenberg is een ervaren auteur, die al vele boeken op zijn naam heeft staan. Van korte verhalen tot gedichten, en van romans tot non-fictie. Met zijn werk is hij al menigmaal in de prijzen gevallen en tot ‘lijstjes’ doorgedrongen; zo bereikte hij met z’n roman Stella A-Z in Libelle’s Spannende-verhalenwedstrijd van (2009) de top-20 ranglijst. In 2014 won hij de Paul Harland Debuutprijs voor Fantastiek met de vertelling ZeroKelvin en met Legoland werd hij genomineerd voor het beste reisverhaal Boekenweek 2014.  Victor, dertig jaar, geboortefotograaf, kijkt terug op zijn leven en volgt het spoor naar het beginpunt. Na het stuklopen van zijn relatie met Amy gaat hij uit wanhoop daten. Drie dates worden een totale mislukking. Eén date, Monique, geeft hem moed. Niet zozeer voor een nieuwe relatie, maar moed als hij naar zichzelf kijkt. Hij kijkt verder terug in zijn leven. Hoe Amy en hij elkaar hebben leren kennen, hoe fantastisch het was en hoe triest het werd. Zijn vriendschap met Rolf toen hij naar de havo ging en hoe dramatisch die ten einde kwam. Zijn basisschool en het verschrikkelijke ongeluk met zijn ‘buitenspeelvriendje’ Maarten. Door alles heen speelt het levenslange conflict met zijn moeder. Zij heeft hem heel zijn leven dwarsgezeten. Het steekt als een graat achterin zijn keel. Victors moeder is inmiddels aan het dementeren en zit in een verzorgingstehuis. Zijn wekelijkse bezoeken aan haar leveren dezelfde gevechten maar ook onverwachte, tedere momenten op. Bij zijn laatste bezoek in het verhaal vertelt zij wat er rond Victors geboorte met haar is gebeurd en hoe dat haar drastisch veranderde. Eindelijk kan Victor zijn verleden zoals hij zelf zegt ‘steen voor steen gaan opbouwen’.  En dan is er weer zo eentje die voorbijflitst en waarbij je meteen denkt die wil ik lezen. Niet omdat de inhoud  je aantrekt, want die heb je nog niet gelezen, maar door de cover die je meteen raakt. De schaduwpersoon wandelend op, ja is het nou een trap of gewoon een zebrapad? Dat alleen al intrigeerde. De inhoud heb ik even vluchtig doorgenomen aangezien ik graag zonder voorkennis in een boek wil beginnen.  Victor bevalt me. Hij laat je als een schaduw meelopen in zijn worsteling om, in het heden, in het reine te komen met zijn verleden. De twijfel die hij ervaart door de relatiebreuk met Amy, maakt het hem nog moeilijker om de hatelijke woorden van zijn moeder te vergeten. Is hij dan echt zo waardeloos?  Het levensverhaal van Victor wordt er steeds minder rooskleurig door en de bezoekjes die hij, nog elke keer plichtsgetrouw, bij zijn moeder brengt zijn hierdoor ook niet echt plezierig.  De herinneringen aan vroeger flitsen voorbij en nachtmerries houden hem hierdoor wakker. De enige remedie die hij nog heeft is door het op te schrijven in de vorm van zijn eigen verhaal. Beetje bij beetje komen de waarheden naar boven. In de hoop dat alles nog niet te laat is en hij alsnog kan gaan genieten van het leven.  Het ontroerende moment dat zijn moeder ontwaakt uit haar eigen haat en Victor erachter komt dat er ook bij haar een zonzijde israakt je en geeft je een warm gevoel van troost. Je voelt de opluchting bij Victor en het laat je niet onaangeroerd achter. De schaduwbokser is een verhaal dat begint als een haast verwelkte bloem die naar het einde toe volledig weer tot een nieuwe knop gevormd is en waaruit een  prachtige bloem gaat ontstaan.  Leesplezier: 4 Spanning: 3,5 Schrijfstijl: 4,5 Originaliteit: 4,5 Plot: 5 Psychologie: 4  Ik geef ‘De Schaduwbokser’ 4 sterren. 

De ontmaskering gelanceerd

Uitgeverij Tinteling Romance lanceert op ‘Coming Out Day’ de nieuwe imprint Tinteling FEM. De imprint is gericht op ‘vrouwen die van vrouwen houden’; de feelgoodromans bevatten lesbische liefdeskoppels. In het eerste boek ‘De Ontmaskering’ dat op 11 oktober als e-book verschijnt en een maand later in print, staan drie verhalen van auteurs Lily Frank, Tamara Haagmans en Kate Paris. Met FEM wil Tinteling Romance bijdragen aan meer diversiteit in het Nederlandse boekenlandschap. ‘Wij willen lesbische en biseksuele lezers die van goedgeschreven, sexy feelgood, chicklit en New Adult houden, hoofdpersonen bieden waarin zij zich nog beter kunnen herkennen.’
‘In Nederland moet je boeken met homoseksuele of biseksuele hoofdpersonen nog altijd met een lichtje zoeken,’ meent Olga Hoekstra, oprichter en uitgever van Tinteling Romance. Ze had al direct na het oprichten van Tinteling Romance, een uitgeverij die zich richt op sexy Feelgood, het idee om ook meer lesbische liefdeskoppels in de ‘Tintelingen’ te willen zien. ‘Toen ik op onderzoek uitging, was het boek “Mannenpakken, Vrouwenhakken” van Jessica Maes en Suzanne Slotboom eigenlijk het enige boek dat telkens opdook. De rest was echt meer erotiek en veelal vanuit het buitenland vertaald,’ vertelt Hoekstra. Het boek van Maes en Slotboom wordt gezien als de eerste Nederlandse lesbische chicklit en werd in 2014 uitgegeven. In 2016 werd het boek herzien, maar had nog altijd geen navolging gekregen. Hoekstra: ‘Gek toch dat het tot 2017 heeft moeten duren voordat een uitgeverij dit marktsegment oppikt? Zeker omdat lezeressen die op vrouwen vallen, zich ook wel eens willen verliezen in een romantisch en goedgeschreven verhaal waarin de hoofdpersoon nu eens niet op een man valt.’
Tamara Haagmans schreef voor de eerste schrijfwedstrijd van de uitgeverij het verhaal waarin de opbloeiende liefde tussen twee eigentijdse, jonge vrouwen centraal staat. De bundel ‘Het Verleidingseffect’, met nog twee andere verhalen met heterokoppels erin, werd uitgegeven in 2015 en goed ontvangen. Met name het verhaal van Haagmans scoorde hoge ogen bij recensenten van onder andere Biblion. Ook in de bundel ‘Liefde op Lowlands’ van Lily Frank en Roos Hart, heeft een van de verhalen een lesbisch liefdeskoppel. Het korte verhaal dat de bundel inleidt, heeft een biseksueel hoofdpersonage.
Met ‘De Ontmaskering’ brengt Tinteling Romance nu voor het eerst een bundel uit met alleen maar lesbische liefdeskoppels. Naast ‘Dit is Liefde’ van Tamara Haagmans en ‘Foutief Verliefd’ van Lily Frank, schreef ook Kate Paris (Een ondertoon van Liefde) speciaal een verhaal voor deze bundel.
Auteur Lily Frank (pseudoniem van Marijke F. Jansen) vindt het belangrijk dat mensen zich in verhalen kunnen herkennen. ‘En voor vrouwen die van mannen houden, zijn al heel veel verhalen geschreven waarin zij zich kunnen herkennen. Voor vrouwen die van vrouwen houden een stuk minder,’ aldus Frank. ‘Ik zag het als een uitdaging om zo’n verhaal te schrijven, want ik hoop dat het gevoel van verliefdheid in deze bundel ook voor vrouwen die van mannen houden nog steeds herkenbaar zal zijn.’ Hoekstra sluit zich hierbij aan. ‘De verhalen steken goed in elkaar, zijn romantisch en grappig en zeker niet alleen voor vrouwen die van vrouwen houden.’

In 2018 volgen er nog twee andere boeken binnen de imprint. Een bundel van vier overlappende verhalen van Tamara Haagmans, gesitueerd binnen een sprookjesachtig themapark en een bundel met vier overlappende verhalen van Roos Hart en Suzanne Peters, met als centraal thema kunst. Deze verhalen zullen zich afspelen in Amsterdam en rondom het Rijksmuseum. Voor auteur Suzanne Peters, die inmiddels 13 feelgoodromans schreef, is het de eerste samenwerking met Tinteling Romance en de eerste keer dat ze schrijft over een lesbisch liefdeskoppel. ‘Ik heb diversiteit in boeken altijd al belangrijk gevonden en in ieder boek dat ik schrijf, heb ik wel diversiteit zitten. Ook wilde ik altijd iets doen met een lesbisch stelletje, omdat ik van mening ben dat dat echt nog te weinig in boeken voorkomt,’ zegt Peters. ‘Zeker in een land als Nederland, – waarin we claimen zo ontzettend open minded te zijn – is het een behoorlijk gemis dat het nog steeds voornamelijk heterostelletjes zijn in romantische verhalen. Ik was dan ook verheugd toen ik over Fem van Tinteling Romance hoorde.’
Het is de bedoeling om beide bundels in het voorjaar/zomer van 2018 te lanceren. ‘Natuurlijk hoop ik op nog meer aanwas volgend jaar. Een full length roman binnen FEM staat nog hoog op mijn verlanglijstje en ik hoop hiervoor binnenkort een geschikte auteur te kunnen vinden,’ aldus Hoekstra. ‘Het is de bedoeling om Tinteling FEM uit te bouwen tot het merk voor goede, romantische en sexy boeken waarin een niet-hetero liefdeskoppel centraal staat. Met “De Ontmaskering” maken we dit jaar al een prachtige eerste stap om die ambitie waar te maken.’
Meer informatie over De Ontmaskering:
Soms moeten alle maskers worden afgezet om de ware te vinden. In De Ontmaskering van Kate Paris stort het zorgvuldig opgebouwde leven van Maud als een kaartenhuis in elkaar als ze haar partner Viktor betrapt terwijl hij vreemdgaat met, hoe cliché, zijn secretaresse. Alles wat ze wilde, ziet ze op dat moment verdwijnen. Denkt ze. Voor één nacht verliest Maud zich in de armen van de prachtige Pimpernel. Als de volgende dag Viktor voor de deur staat om de draad weer op te pakken, wacht hem een verrassing. Maud is veranderd. Of is ze juist eindelijk zichzelf?
Als Lisa in Dit is liefde van Tamara Haagmans per toeval een parachutesprong wint, staat ze niet echt te trappelen ook daadwerkelijk het vliegtuig in te stappen. Toch geeft ze zich uiteindelijk over aan haar instructrice, Jonne, met wie ze de sprong in meerdere opzichten durft te wagen. Met beide benen weer op aarde, ziet Lisa in dat Jonne meer voor haar is gaan betekenen dan een snelle flirt. Jonne wil ook meer, maar is Lisa daar zelf wel aan toe?
Pandora, leadzangeres van de band Dark Mist Rising, ziet in Foutief Verliefd van Lily Frank haar droomvrouw Dore vlak voor ze moet optreden op een groot muziekfestival. Bandlid Olaf is haar echter te snel af. Pandora laat het er niet bij zitten en zet alles op alles om Dore voor zich te winnen. Ze dreigt zich echter bijna te verliezen in haar eigen onzekerheid en mist daardoor alle signalen die eventmanager-in-opleiding Naomi haar kant uit stuurt

Zoeken in deze blog

Droom naar de toekomst van Rina Stam

  Droom naar de toekomst is het tot de verbeelding sprekende slotstuk van de spirituele Rode Draad Trilogie   Flora woont alleen in Spanje...