Levenshaast van Ingeborg van Beek

 

 

Levenshaast is het onverbloemde en emotionele waargebeurde relaas over het leven na de diagnose van een hersentumor.

Hoe is het leven van Ingeborg en haar gezin verlopen na de vreselijke uitslag en hoe gaat het nu twee jaar later met hen? Een slapeloze nacht lijkt één van de zovele maar als jonge moeder is dit toch normaal? Nee dus want tijdens het geven van borstvoeding aan haar dochtertje krijgt Ingeborg een epileptische aanval en na onderzoeken volgt verpletterend nieuws. De jonge moeder en ambitieuze communicatieadviseur is namelijk ongeneeslijk ziek door een hersentumor.

 

‘Levenshaast’ is het persoonlijke relaas van deze levenslustige dame die het onderste nog uit de kan wil halen. Eigenlijk gaat het niet zozeer over de details rond haar behandeling maar vooral over welke emoties en acties deze diagnose teweegbrengt. Ze voelt een enorme drang om alles nog te beleven, te ervaren, de zogenaamde levenshaast en gaat ondanks haar hersentumor met een rotvaart door. Alles wordt in vraag gesteld en de wereld valt in duigen. Opgeven kent Ingeborg echter niet en ze blijft koppig vechten tegen de tikkende tijdbom in haar hoofd.

 

Aan haar zijde heeft ze een geweldige partner die haar blijft steunen in goede en kwade dagen en zijn eigen dromen aan de kant zet voor haar geluk.

 

‘Levenshaast’ gaat over ziek zijn maar het gaat vooral ook over verder leven en niets willen missen.

Door therapie, die niet altijd even gemakkelijk is, ervaart Ingeborg stilaan de pijn rond haar ziekte en traject maar ook de wonden uit haar verleden komen bovendrijven. Vertragen lijkt onmogelijk maar stilaan beseft ze waar ze echt bang voor is. Uiteindelijk ziet Ingeborg ook in dat het niet alleen de hersentumor op zich is die haar leven overhoop gooit maar vooral hoe zij er mee omgaat.

 

De auteur vertelt pijnlijk eerlijk over haar soms onverantwoordelijke acties om met al haar zintuigen volop te proeven van het leven. Stilaan dringt ook de realiteit bij haar door en uiteindelijk begrijpt ze dat haar gedrag niet alleen impact heeft op haar leven.

 

‘Levenshaast’ is een krachtig verhaal over doorgaan, liefde en acceptatie. Het leest ondanks het rauwe thema erg vlot en naast droevige stukken bevat het verhaal veel humor en wijsheid.

 

Wanneer jij of je geliefden in een wanhopige situatie zitten kan dit boek meer inzicht geven in gevoelens en het gedrag van iemand.

 

‘Levenshaast’ is geen zuiver medische tocht maar vooral een reis in het hoofd en hart van de auteur. Na heel veel levenshaast komt er het besef bij haar dat je je ziekte niet kiest maar wel verantwoordelijk bent voor hoe je omgaat met wat op je pad komt. Na heel veel denken leert de jonge vrouw echt voelen en nieuwe keuzes maken.

 

Ziekte of andere zware situaties maken veel los in jezelf en ongetwijfeld gaan meer mensen zaken herkennen in dit moedige en confronterende persoonlijke verhaal.

 

4 Inktpotjes

Fany

 

 

 

De Gifgave van Rani De Vadder

 

Wat kan Rani De Vadder schrijven!

 

De Gifgave is een bedwelmend young adult verhaal met een diepere laag.

 

Ik kan toch niet anders dan ook even de opvallende cover te noemen. Door dit prachtige kunstwerk ziet het boek, zoals vaak bij Hamley Books, er extra speciaal uit.

 

Zaya komt door een kleine wonde in een nachtmerrie terecht. Omdat ze verstopt wie ze echt is wordt ze gestraft. Beenderbezweerders mogen immers hun magie niet meer gebruiken.

 

In Aurea is tovenarij vooral duister. Enkel de meedogenloze gifgenoten mogen deze met behulp van hun slangen toepassen.

 

Zaya wordt door haar onwetendheid uiteindelijk opgespoord en gewetenloos getraind tot een van hen. Het lieve meisje verandert voor altijd en komt voor onmogelijke keuzes te staan.

Naast Zaya is er ook het verhaal van Asper. Zijn pad is ook erg hobbelig en zijn missie kan de toekomst van beenderbezweerders en gifgenoten voor altijd beïnvloeden.

 

Wat heeft Rani de Vadder weer een beeldend en gevoelig verhaal geschreven.

 

"De wereld van de gifgenoten en de geheime beenderbezweerders zie ik voor me, de verstopte emoties voel ik en de angst en worsteling van de hoofdpersonages zijn prachtig beschreven."

 

Zoals Rani De Vadder zelf al aangaf gaat dit verhaal over transformatie. De slang is het symbool dat Rani gebruikt om dit duidelijk te maken. Zoals een slang steeds opnieuw vervelt en zichzelf steeds vernieuwd zo gaat het ook bij Asper en Zaya.

 

Ik ben doodsbang voor slangen en toch vind ik deze uit het verhaal minder eng en sommige ook lief. De fantastische Hydra wil immers iedereen als bondgenoot. Vogel is nog zo een geweldig nevenpersonage waar ik vrolijk van werd. Naast de karakters wijzigt ook de perceptie over licht en duister en worden geheimen onthuld…

Maskers die afgedaan worden geven mysteries prijs, de kleur bloed is van levensbelang en twists zorgen voor spanning.

Asper, de bijzondere jongeman veroverde mijn hart. Welke keuzes zullen deze jongeren maken en hoe zal hun leven verder gaan? Blijft Zaya de stoere of heeft zij ook een kwetsbare kant?

 

‘De Gifgave’ heeft me een wereld laten zien van bloed en beenderen waar niets is zoals het lijkt. Tijdens het lezen bleef ik me afvragen waarin nu echt het duistere schuilt? Het verhaal gaat over keuzes die krachtige personen moeten maken. Eigenlijk is dit een voortdurende machtsstrijd waarbij het me snel duidelijk wordt dat er, als alles bij het oude blijft enkel maar verliezers zijn in een magische wereld van goed en kwaad.

 

Je ziet dat ik volledig meegesleept was in deze originele young adult. Ik ben dus oprecht blij dat ik nog meer mag verdwalen in deze wereld want yes er komen nog nieuwe boeken aan.

‘De Gifgave’ is een young adult vol verrassingen en metamorfoses. Universele thema's als haat, liefde en macht zijn origineel verpakt in een zinderend verhaal vol magie.

 

Na deze veelbelovende introductie kan ik niet wachten welke onverwachte avonturen er nog op me gaan afkomen in de Gifgenoten- serie.

 

4,5 Inktpotjes

Fany

Welkom in Ferry Lane van Nicola May Ferry Lane 1 ( Serie)

 

Een heerlijke feelgoodroman vol warmte en wijze lessen.

 

Wat heb ik genoten van het begin van deze nieuwe serie van Nicola May.

 

Ze deed me verliefd worden op het prachtige dorpje Hartmouth in Cornwall. De Ferry Lane is een straat vol winkeltjes en naast het hoofdpersonage Kara leerde ik ook de andere eigenaars en dorpsbewoners kennen.

 

Natuurlijk is dit een introductie waardoor het aantal personages groot is en in het begin vertraagt deze voorstelling van iedereen het verhaal een beetje. Toch is dit echt een fantastische start van de Ferry Lane Serie. Ik leefde echt mee met de avonturen van Kara en als zij meer durft voor zichzelf te kiezen start het verhaal pas echt.

 

Sommige zaken in dit verhaal zijn natuurlijk voorspelbaar maar dat drukte de pret niet. Het is de heerlijke schrijfstijl en het warme gevoel dat overheerste tijdens het lezen.

 

Kara is een onzekere jonge vrouw die zich wegcijferde voor haar familie en die veel twijfelt aan zichzelf. Om haar papa te steunen na een pijnlijke echtscheiding bleef ze werken bij het plaatselijke bloemenwinkeltje Passion Flowers en vergat ze zelf nog te dromen.

 

Wanneer haar vriend Jago haar bedriegt is de maat vol en beslist ze op eigen benen te staan. Onverwachts komt er een bijzondere kans die haar naar enkele bijzondere plaatsen brengt en die zorgt dat er eindelijk tijd en ruimte is voor haar gevoelens en dromen. Als ze terugkomt, wordt opnieuw duidelijk in hoe een fijne gemeenschap ze woont. De mensen in dit dorpje vormen immers een grote hechte familie en delen lief en leed met elkaar.

 

‘Welkom in Ferry Lane’ is heerlijk om bij weg te dromen, mee te lachen en soms ook ontroerd door te zijn.

 

Nicola May heeft in het vlot leesbare verhaal wijsheden verstopt in quotes en gedichten van oude en nieuwe meesters. Naast deze stukjes gebruikt ze ook de symboliek van bloemen en edelstenen en voor mij was deze extra toevoeging van levenslessen de kers op de taart.

 

Ik kan niet wachten om te relaxen met het tweede deel in deze hartverwarmende serie.

 

4,5 Inktpotjes

Fany

 

De man die twee keer doodging van Richard Osman

 

‘De man die twee keer doodging,’ is geschreven door Richard Osman. Het is de opvolger van het eerder door hem geschreven ‘De moordclub (op donderdag).’

 

De achterflap belooft de lezer dat de hoogbejaarde speurneuzen van De moordclub (op donderdag) weer terug zijn met een ijzingwekkend nieuw avontuur.

 

Nou had ik zelf nog niet ‘De moordclub (op donderdag)’ gelezen, maar ik wilde mij wel eens wagen aan dit ijzingwekkende vervolg.

 

Waar gaan spionnen heen als ze niet vroegtijdig overhoop worden geschoten? Ze zitten in het Coopers Chase Verzorgingstehuis, althans een deel van hen. En wat doe je dan als ex-spion van MI5? Dan ga je door met speurneuzen, je betrekt er je bevriende mede bejaarden in en start een bejaardenspeurneuzenclub. Deze club bestaat uit een viertal leden, twee dames en twee heren, die geregeld bij elkaar komen in het restaurant van hun verzorgingstehuis om gezamenlijk, onder het nuttigen van de nodige wijn, ‘en passant’ een nieuwe cold case op te lossen.

Dit keer een cold case uit 1981 betreffende de dood van ene Marcus Carmichael, en dit is nu verassend want Marcus Carmichael blijkt alles behalve dood te zijn. Sterker nog, hij heeft een brief geschreven die één van de hoogbejaarde speurneuzen, Elizabeth, via haar ex Douglas in het bezit heeft gekregen. Douglas werkt nog steeds voor de Engelse Inlichtingendienst MI5 en heeft zich aardig in de nesten gewerkt want hij wordt gezocht door de maffia vanwege een aantal gestolen diamanten. Kan het viertal Douglas helpen? Wat is hier nog meer aan de hand?

 

Wat volgt is dit lieve en best vermakelijke boek. Het speurdersclubje blijkt niet te bestaan uit gezapige of knorrige oude van dagen, maar het zijn stuk voor stuk behoorlijk krasse knarren. Bij tijd en wijle valt hun leeftijd zelfs helemaal weg in het verhaal, totdat er weer even de nadruk op wordt gelegd dat het hier toch echt om personen gaat die in de herfst van hun leven zijn beland met de daarbij behorende en onoverkomelijke beperkingen.

 

‘Elizabeth tikt tegen haar hoofd. ‘Mijn paleis heeft veel kamers. Sommige zijn stoffiger dan andere.’

 

Het is prettige geschreven en ook erg toegankelijk voor een breed publiek, denk ik, maar voor mij is het net niet spannend of boeiend genoeg. Het heeft daarbij een nogal hoog ‘babbel’ gehalte waar vooral Joyce zich schuldig aan maakt. Tussen het speuren door gaat het geregeld over taartjes, lipsticks, hondjes enz. Dat heeft mij afgeleid van de rode draad en dat vind ik jammer. Het gegeven, een speurdersclub van bejaarden, is echter leuk gevonden. De vraag is alleen hoe lang dit leuk blijft, en voor welke groep lezers het boek het leukst is. Hoe dan ook, het verhaal is goed uitgewerkt, niet altijd even geloofwaardig maar dat hoeft ook niet, en de plot was toch nog vrij onverwachts en dat heb ik als plezierig ervaren. Over het algemeen is het niet helemaal mijn ding, maar absoluut niet slecht en voor anderen zal dit een plezierig boek zijn. Aan te raden is wel ze op volgorde te lezen, want ik betreurde het geregeld dat ik deel 1 niet eerder had gelezen en daardoor veel achtergrondinformatie van de leden miste.

Op de achterflap wordt er gesproken over ‘een ijzingwekkend nieuw avontuur.’ Dit schept bepaalde verwachtingen, die ik eerlijk gezegd niet heb terug kunnen vinden in het boek. Ik zou het eerder omschrijven als een ‘Cosy Crime.’

 

3,5 inktpotjes

 

Karin K.

Kaat De Kock

 

België-Nederland 0-1

 

Hoi, ik ben Kaat en ik ben een Vlaamse schrijfster van feelgoodboeken, youngadultboeken en kinder- en jeugdboeken.

En dat Vlaams zijn, dat is best een dingetje als auteur.

Eerst en vooral: ik ben een grote Nederlandfan: ik breng de helft van mijn vakanties door bij mijn noorderburen, kijk liever naar ‘Wie is de mol’ dan de Vlaamse ‘De Mol’ en later als ik groot ben, zou ik het liefst naar Nederland verhuizen. Maar toch heb ik een probleem met de taalbarrière. Want ook al spreken wij dezelfde taal, toch spreken we een héél andere taal.

Aangezien Nederland dubbel zoveel mensen en dus ook lezers telt als Vlaanderen, worden Vlaamse boeken aangepast aan de Nederlandse markt, wat natuurlijk niet meer dan logisch is. Maar wat ook tot gevolg heeft dat er woorden in m’n boeken staan die ik zelf nooit zou gebruiken. Dat is best een gek gevoel voor een auteur, en ergens vind ik het ook wel een beetje jammer, want de woorden die vervangen worden, zijn wel degelijk algemeen Nederlands en staan ook zo in Van Dale. Alleen worden ze niet (vaak) gebruikt in Nederland. Aan de andere kant staan er dan wél woorden in die wij in Vlaanderen niet kennen of gebruiken, wat toch wel een beetje... oneerlijk voelt.

Om een voorbeeld te geven: in mijn boeken zitten mijn personages nu op banken om tv te kijken, wat voor mij heel onaangenaam en ongemakkelijk klinkt, omdat in Vlaanderen een bank zo’n houten zitje is dat je bijvoorbeeld in het park vindt. Ik vind het best zielig voor m’n personages als ik dat lees vanuit mijn zachte knusse zetel. Het duurde ook best lang voor ik doorhad dat iemand die legerkistjes droeg géén metalen kisten aan zijn voeten rondsleepte, maar gewoon legerbottines aan had. Pagina’s lang zit ik verward te lezen, tot ik het woord ging googelen.

Maar nog vreemder wordt het als mijn personages in een boek dat zich in België afspeelt, naar de brugklas gaan, want dat hebben wij hier helemaal niet. Wij hebben gewoon het eerste jaar middelbaar. Of als ze gaan pinnen aan de pinautomaat, terwijl wij enkel geld kunnen afhalen aan de Bancontact. En zo zou ik nog even kunnen doorgaan, maar dat zal ik jullie besparen.

Daarom vraag ik altijd lief aan m’n redacteur of die dingen alsjeblieft zo mogen blijven, want het voelt gewoon niet juist.

Dus mochten jullie in m’n boeken woorden tegenkomen die erg Vlaams aanvoelen, dan hoop ik dat jullie gewoon denken: ‘Wat lekker exotisch’ en daarna gewoon verder lezen. Want ik heb elk woord met veel liefde gekozen.

Mam heks van Kaat de Kock

 

 

Wat is 'Mama Heks' een leuk kinderboek vanaf 7 jaar vol magie en wijze boodschappen.

 

Mama heks is een mooi en lief verhaal over jezelf zijn en elkaar helpen. Iedereen gaat betoverd worden door deze heksen en kinderen gaan leren dat je niet bang moet zijn voor wat anders is. Anders is juist mooi en samen kan je veel meer.

 

Wanneer Stella nadat ze rare dingen zag en vieze boterhammen mee had naar school verrassend nieuws hoort van haar ouders wordt haar leven erg spannend.

 

Wanneer ze nog een geheim over haar familie te weten komt wordt alles anders. Samen met haar mama gaat ze op ontdekking naar de bijzondere heksenwereld. Is zij net als haar mama ook een heks en zijn deze echt gevaarlijk zoals de sprookjes ons doen geloven?

 

In de wereld van enkele bijzondere vrouwen leert ze al snel dat deze hun vroegere thuis missen. Naast de heksen zijn er ook mensen die hun speciale vrienden niet vergeten zijn en ze graag zien terugkomen.

Stella bedenkt samen met enkele anderen een gewaagd plan om mens en heks te verenigen.

 

‘Mama Heks’ heeft een prachtige blauwe cover met een zwarte bezem en een heksenkat. Toch is dit dan ook het enige wat klopt rond het idee van heksen.

 

In sprookjes zijn heksen diegene waar we bang voor zijn maar deze vrouwen zijn lief, zorgen voor iedereen en met hun kruidenmiddeltjes doen ze enkel goed in plaats van kwaad.

 

‘Mama Heks’ is een lief kinderboek dat laat zien hoe leuk verschillen kunnen zijn, hoe mooi vriendschap is en hoe belangrijk familie is.

 

Ik heb genoten van de heerlijke Stella, haar familie en de bijzondere heksen en mensen.

 

Kaat de Kock schreef dit grappige en avontuurlijke verhaal speciaal voor haar dochter. Wat ben ik hier blij mee omdat nu alle kinderen en volwassenen dit charmante en originele kinderverhaal kunnen verslinden.

 

5 Inktpotjes

Fany

 

Hotel in de wolken

 

Wisten jullie dat…..

Bridget dit keer in het boek ‘Het hotel op de rots’ van Mel Hartman is gedoken? En dat ze dit verhaal mysterieus en erg spannend vond! Zelfs af en toe best een eng maar het werd toch ook nog wel gezellig!

Wisten jullie dat
- Hella, Serge, Willy, Andy, Maggy en hun ouders tijdens het heftige noodweer zijn gaan schuilen bij ‘Het hotel op de rots’?
- Bridget echt niet naar binnen was gegaan bij dat enge hotel?
- de ouders, net zoals in deel 1, ook in ‘Het hotel in de wolken’ zomaar verdwenen zijn?
- de receptionist van het hotel steeds maar herhaalt dat het spel kan beginnen en dat de kids hem maar eng vinden?
- de kinderen hun buiken vol en rond aan het eten zijn en dat ze het avontuur wat ze hebben beleefd zijn vergeten?
- er een konijnenmonster in het hotel woont?
- ze van dat konijnenmonster allemaal bijzondere, spannende en enge opdrachten moeten doen? Bridget heel hard weg zou rennen?
- in het hotel overal angst aanjagende schilderijen hangen?
- een kraai de aandacht van Hella vraagt door aan het raam te tikken?

Bridget het heel gezellig vindt om voor te lezen? En jullie daarom
in de Facebookgroep van Boekinkt Bridget jullie een stukje voorleest uit ‘Het hotel in de wolken?’

 

Breng me thuis van Nando Boers

 

Een meeslepende roadtrip door de Australische bush en het leven

 

Mom, Dad en Bruce zijn de drie perspectieven van waaruit we naar de gebeurtenissen in deze literaire roman kijken. Het verhaal bestaat uit verschillende verhaallijnen en stilaan vloeien ze samen.

 

Nando Boers, die sportjournalist is, heeft in dit boek zijn eigen ervaringen mee als inspiratie gebruikt. Op zijn 12de emigreerde hij immers met zijn ouders, broer en zus naar Australië.

 

Mom en Dad werden verliefd in de vorige eeuw maar vinden in Nederland niet hun bestemming. Ze besluiten om te emigreren naar Down Under. Mom lijkt nergens houvast of een thuis te vinden en samen vlucht het koppel naar Australië.

 

Op de boot blijkt al dat een nieuw begin niet altijd gemakkelijk is want Mom vindt de gesprekken hier saai. Eenmaal in hun verblijfplaats aangekomen zoekt Dad aansluiting bij iedereen maar de zwangere Mom lijkt niet te aarden. Ze is doodsbang voor de gevaarlijke bosbranden, kan niet wennen aan het leven hier en maakt niet echt vrienden. Jarenlang werkt ze in de kwekerij en is Lizzy haar zielsverwant maar zelfs deze kan haar niet tegenhouden. Ontheemd, vol heimwee en bang voor wat ze zichzelf anders, gaat aandoen vertrekt ze. Op zijn zestiende verlaat ze haar zoon (Bruce) en haar man. Ze gaat op zoek naar antwoorden maar komt later in hetzelfde patroon terecht.

 

Jaren later stapt Bruce samen bij Dad in de auto. Dad doet erg geheimzinnig over hun doel maar onderweg leert Bruce heel wat meer over zijn moeder, zichzelf, het huwelijk en de geschiedenis van zijn ouders en familie.

 

‘Breng me thuis’ is een prachtige literaire roman en reisverhaal in één. De sfeer van het land en de gevoelens van wanhoop, angst en machteloosheid zijn prachtig beschreven door Nando Boers.

 

Dit boek laat zien hoe emigreren van een droom in een nachtmerrie verandert. Het toont ook hoe verschillend karakters zijn en het geeft aan hoe complex relaties en je mentale gezondheid kan zijn.

 

De personages zoeken ieder op zich naar antwoorden en een nieuw begin maar de werkelijkheid is niet altijd rooskleurig.

 

‘Breng me thuis’ gaat over je ergens settelen met je hart en ziel, je roots en je eigen identiteit. Hiernaast is het een boeiende weergave van hoe het bijzondere leven in Australië verloopt en het brengt tijdens de roadtrip enkele grote vragen ter sprake.

 

4 Inktpotjes

Fany

 

Eindeloos dichtbij- Happy Ever After 3 van Jenny Colgan

 

Wat is dit weer een hartverwarmend, grappig verhaal met wijze lessen.

 

Toen ik de Bakkerij serie gelezen had, tja ik kan het niet anders zeggen dan dat ik verliefd werd op deze reeks. Wat was ik dus blij toen ik zag dat 'Eindeloos dichtbij' opnieuw een boek van deze auteur bleek te zijn. Zou ik ook zo genieten van dit verhaal?

 

Lissa is een Engels stadsmeisje en Cormac is een nuchtere Schot. Wat niemand verwacht, komt uit.

 

Door een heftige gebeurtenis heeft Lissa rust nodig en een uitwisselings-project gaat volgens haar bazen het medicijn zijn. In het begin wil Lissa helemaal niet vertrekken naar de gure Schots Hooglanden maar dat het niet kan doorgaan zoals nu dat is duidelijk. Cormac begint net als Lissa wat zenuwachtig aan dit experiment. Beide verpleegkundigen ruilen niet alleen van werk maar ook van huis en vrienden. Van de stad naar het platteland en andersom is de start van een nieuwe uitdaging vol hobbels.

 

In het begin moeten beide wennen aan hun nieuwe leven maar stilaan leren ze hun 'geschenk' waarderen. Wanneer ze elkaar uiteindelijk beginnen te vertellen over hun werk en later over zichzelf groeit er een bijzondere band. Uiteindelijk zal na hun ervaring niets nog hetzelfde zijn.

 

Eindeloos dichtbij is het derde deel in de Happy Ever After serie en na dit boek weet ik gewoon dat ik de eerdere delen ook ga lezen.

 

Door voortdurend te verspringen tussen Lissa en Cormac ontdek je het verhaal en de gevoelens vanuit beide perspectieven.

Het is prachtig hoe Jenny Colgan me zowel meeneemt naar het rustige Schotland als het drukke Londen. Deze auteur kan als geen ander sfeer scheppen en ook haar karakters zijn weer ongelooflijk goed neergezet. Zoals altijd zijn haar persoonlijkheden menselijk, levendig en erg divers wat het erg leuk maakt om hen beter te leren kennen.

 

Ik heb genoten en hardop gelachen met deze heerlijke feelgood maar ook een traan ontbrak zeker niet tijdens het lezen van dit bijzondere boek.

 

Sommige zaken zie je natuurlijk aankomen maar dat mag de pret niet bederven. Andere ontwikkelingen zijn verrassend en maken het verhaal erg meeslepend.

 

Deze roman verwerkt zware thema's zoals verdriet op een frisse en luchtige manier en is naast entertainend ook een verhaal vol prachtige boodschappen. De mix van diepgang en fun maken dit tot een geweldig boek om heerlijk te relaxen en wat levenswijsheid op te steken.

 

4 Inktpotjes

Fany

Water van Holly Black

 

Wat een duistere wereld vol gruwelijke wezens en boosaardige faeries.

 

Holly Black heeft blijkbaar al meerdere avonturen geschreven die zich in de faerie wereld afspelen. Deze serie schreef ze al voor de bekende Erfhame trilogie maar werd pas later vertaald.

 

‘Water’ is voor mij de eerste ontmoeting met deze auteur en ik ben heel erg benieuwd of ik ga houden van de start van deze urban fantasy reeks.

 

Kaye Fierch is niet zoals iemand anders. Naar school is ze amper geweest en ze drinkt, rookt en is vrij egoïstisch. Doordat ze opgroeide bij een moeder die droomt van een carrière in een muziekgroep heeft ze geen gewone jeugd gekend. Rondzwerven en haar moeder helpen als ze dronken was en een baan hebben om bij te dragen in het onderhoud waren de normaalste dingen.

 

Op haar zestiende verhuizen ze naar Pennsylvania naar haar oma en wat haar vooral blij maakt is dat ze dan haar vriendin Janet terug ziet.

Eerst voelt ze zich weer een vreemde eend in de bijt. Ze is niet echt sociaal en nogal veel bezig met zichzelf maar dan komt de grote omwenteling. Wanneer ze een knappe jongen redt wordt ze ongewild deel van een heftige machtsstrijd.

 

Stilaan wordt duidelijk hoe bijzonder dit meisje wel is en al snel blijkt dat niets is zoals het lijkt. Samen met onverwachte bondgenoten en vijanden komt ze terecht in een op het eerste zicht lieflijke wereld maar deze is wreed geworden door de vreselijke schepsels die allen uit zijn op macht en genot.

 

Holly Black schildert een palet van boosaardige magische wezens en ook elfen zullen na dit boek nooit meer dezelfde zoetsappige ideeën bij me oproepen. Haar universum is duister, de avonturen van Kaye zijn gevaarlijk en sommige scènes zijn ronduit gruwelijk.

 

In het begin moet ik wennen aan de afstandelijke Kaye maar hoe verder het verhaal vordert hoe meer ik over haar te weten kom. Stukje bij beetje worden vreselijke zaken opgehelderd en komt de echte Kaye naar buiten.

 

Roiben en Corny vind ik erg complexe en fascinerende personages en stilaan word ik meegenomen in de fantasie van Holly Black.

 

‘Water’ is soms wat chaotisch maar de twists en beeldende schrijfstijl samen met de worldbuilding en de intrigerende karakters betoveren me uiteindelijk toch. Hoewel dit niet het juiste woord is want alles is zo intens en donker in deze inktzwarte wereld die doordrenkt is van slechte magie.

 

Kaye ontdekt al snel dat vertrouwen op deze nare magische plaats geen goed idee is. Kan ze uiteindelijk iemand echt haar hart schenken en zichzelf zijn?

 

Na 'Water' ben ik benieuwd naar 'Bloed' omdat ik heel graag nog meer wil vertoeven in deze grimmige maar magnifieke locatie. ‘Water’ is ontzettend fantasierijk en duister en ondanks enkele mindere puntjes wil ik meer ontdekken van deze bestseller auteur.

 

3,5 Inktpotjes

Fany

Mindful moorden van Karsten Dusse

 

Karsten Dusse heeft met 'Mindful moorden' zijn thrillerdebuut geschreven. Eerder kreeg deze Duitse advocaat en schrijver voor televisie al verschillende prijzen en nu is er dus dit bijzondere misdaadverhaal.

 

Björn Diemel is strafrechtadvocaat met eigenlijk maar één grote client. Deze Dragan is geen brave jongen en actief in de drugswereld, prostitutie en wapens. De keurige Björn ontpopt zich van een keurige jongeman in een geslepen en altijd bereikbare vertegenwoordiger voor de misdadiger. Eigenlijk wordt Björn geleefd en danst hij naar de pijpen van Dragan. Op een dag beslist zijn vrouw dat het anders moet. Als hij zijn dochter Emily nog wil zien moet hij naar een mindfulness cursus.

Tegen zijn zin stapt hij binnen bij Joschka Breitner maar later zal alles veranderen door deze ontmoeting.

Op een dag knapt er iets in de advocaat en hij besluit de principes uit het mindfulness- handboek 'Onthaasten op de inhaalstrook- Mindfulness voor managers' van zijn nieuwe 'relax- goeroe' toe te passen.

 

De originele combinatie van mindfulness en moord is het succesrecept voor een misdaadverhaal vol zwarte humor en absurde situaties. 'Mindful moorden' is allesbehalve een typische thriller waardoor misschien niet iedereen gaat vallen voor dit aparte verhaal.

 

Wanneer je net als ik een originele insteek en aanpak waardeert is het een waanzinnig boek. Een snuifje spanning, veel humor en persoonlijke zelfontwikkeling zijn de ingrediënten die me meenemen in een bijzondere moordtrip. Sommige zaken zijn voorspelbaar en het recept van het mindfullness-manifest is ook cliché maar dit drukt de pret niet.

De klemtoon ligt op hoe de advocaat wel op een heel speciale manier werkt aan meer balans in zijn leven.

 

In zijn zoektocht wordt hij een genadeloze maar intelligente killer. Hoewel zijn daden gruwelijk zijn en hij zich niet sympathiek gedraagt, slik je dit als lezer en krijg je zelfs begrip vanuit zijn situatie.

 

Het perspectief dat je meekrijgt is dat van Björn. Hij neemt je mee in een doordachte zwarte komedie waarbij je kennis maakt met heel wat speciale personages en hun wereld. De auteur maakt je reis ook bijzonder doordat hij elk hoofdstuk begint met een stuk uit het fictieve boek en dit gebruikt als kapstok om heel zijn verhaal steeds opnieuw aan op te hangen.

 

'Mindful moorden' is het begin van een serie die minstens uit drie delen gaat bestaan en die met niets te vergelijken is.

Wat voor mij dit boek uniek maakt is het sarcasme en de gekke maar vernuftige plot die klopt als een bus. De aparte moorden, de bijzondere karakters en heel wat maatschappijkritiek die bij in de mix zit maakt dit eerste deel tot een entertainend en lichtelijk verslavend boek.

 

Ik kan niet wachten om te lezen wat deze originele auteur nog uit zijn hoed weet te toveren.

 

4,5 Inktpotjes

Fany

 

 

Enkeltje Mars van Wouter Polspoel en Herman Van Campenhout

 

 

‘Enkeltje Mars’ is een young adult met een twist.

 

Lucie Spiegels, leerkracht geschiedenis en PAV aan de middelbare school in Mechelen, beslist impulsief om een nieuwe weg in te slaan. Ze is uitgekeken op haar werk en op zoek naar nieuwe uitdagingen. Na een wonderlijk krantenbericht te hebben ontvangen van een collega over een Mars-expeditie staat haar besluit vast. Na overleg met haar doodzieke vader besluit ze toch te starten aan de speciale opleiding.

 

De voorbereiding van de missie begint in Beauplateau in de Ardennen. Al snel wordt duidelijk dat het verblijf van de tien deelnemers hier erg bizar verloopt. De initiatiefnemers, die volgens de advertentie door Elon Musk gestuurd zijn, vertonen eigenaardige karaktertrekjes en blijven erg mysterieus. Rare intelligentietests, gebeurtenissen en een raadselachtige verdwijning doen allerlei vragen rijzen. Het project draait anders uit dan verwacht.

 

Naast deze verhaallijn is er de regelmatige trip van Lucie naar haar zieke vader in het ziekenhuis. Niet alleen medische hulp wacht daar op hem. Leuke gesprekjes met een bijzondere vrouw maken zijn bezoek echt wel aangenamer.

 

Het leven gaat ook na het Mars-avontuur verder en het verloopt zeker niet altijd over rozengeur en maneschijn. Na een half jaar komt er een belangrijk Whatsapp-bericht binnen bij Lucie en de andere participanten van de Mars-opleiding.

 

Dit verhaal gaat over ziek zijn en moeilijke beslissingen. Familie, liefde, vriendschap en het verkennen van nieuwe wegen zijn de elementen die het young adult verhaal, dat in een spannend jasje gestoken is, typeren.

 

‘Enkeltje Mars’ is een young adult die door zijn thema doet nadenken maar waarvan het plot meer inkleuring had mogen hebben.

 

Het verhaal leest vlot en je wilt weten hoe het gaat aflopen. Het idee achter de plot is boeiend en origineel maar het verhaal voelt aan als te snel afgemaakt. De verhaallijnen klikken mooi samen maar ik mis iets. Het is een leuk young adult avontuur rond een gedurfd onderwerp maar het had meer kunnen zijn.

 

3 Inktpotjes

Fany

Stormval van Tove Alsterdal

 

 

Wat een pakkende Scandinavische thriller!

Tove Alsterdal was voor mij nog een illustere onbekende.

'Stormval' is mijn eerste kennismaking met deze auteur.

 

Olof Hagström komt na een vlucht van 20 jaar terug in zijn geboortedorp. Tijdens zijn jeugd werd hij verdacht van de moord op Lina. Deze afgrijselijke zaak heeft alles in dit dorpje voor altijd veranderd.

 

Als hij zijn vader dood aantreft wil hij opnieuw verdwijnen maar dit is het begin van een nieuwe heksenjacht. De rechercheurs van de afdeling Ernstige delicten en de inwoners zien in hem weer de perfecte verdachte en zijn noodlot lijkt onafwendbaar.

 

Politierechercheur Eira Sjödin herkent Olof nog van vroeger. Wanneer er ook nog een mediastorm losbarst rondom de case besluit ze om haar demente moeder mee in te schakelen om de moord op zijn vader Sven Hagström op te lossen. Zij weet immers heel veel van vroeger en kan mee helpen de juiste puzzelstukjes samen te brengen.

 

Is Olof op veertien jaar leeftijd echt degene geweest die zoals hij beweerde Lina Stavred vermoordde of was hij een voor de hand liggende dader en is iemand anders verantwoordelijk? Eira was nog maar negen toen dit misdrijf van hun dorp een plaats maakte waar angst en haat ging overheersen en het zwijgen normaal werd.

 

'Stormval' is een zoektocht naar geheimen uit het verleden en deze langzame thriller raakt me onmiddellijk. De auteur geeft de setting prachtig weer en portretteert zijn personages meesterlijk. Deze thriller is een zoektocht naar antwoorden over toen en nu, het verhaal gaat niet alleen over moord maar vooral over schuld en vooroordelen.

 

De situatie is zo realistisch beschreven dat het echt gebeurd kan zijn. In het nawoord van Tove Alsterdal wordt duidelijk dat deze thriller inderdaad op elementen uit echte zaken gebaseerd is en dan begrijp ik perfect waarom het verhaal door merg en been gaat en zo echt aanvoelt. Wat een prestatie van deze auteur is om dergelijke feiten zo raak en met gevoel te verweven in een bijzondere thriller.

 

Het is de magnifieke combi van een onverwacht plot met menselijke karakters in het heden en verleden die me naar de strot grijpen.

Nagelbijtend spannend in de zin van bommen en granaten is 'Stormval' niet, maar door de meeslepende manier van schrijven en de details en diverse plottwists is dit een echte Zweedse ontdekking.

 

Om het verhaal te ontvouwen maakt de auteur gebruik van wondermooie zinnen en veel details waardoor het nog meer binnenkomt. Wat mij bijblijft, is vooral hoe een dorpsgemeenschap reageert en hoe je verleden je blijft achtervolgen. 'Stormval' laat ook zien hoe waarheid en leugens een eigen leven gaan leiden.

 

Tove Alsterdal is een naam om niet meer te vergeten.

 

Gelukkig is het einde veelbelovend naar nieuwe delen. Ik kan alleen maar hopen om nog meer boeken rond deze personages te mogen verslinden.

 

4,5 inktpotjes

Fany

 

Jos Brink, de biografie van een uniek TV- en Theatertalent. Geschreven door Tom van den Oetelaar.

 

Ton van den Oetelaar heeft Jos Brink persoonlijk gekend. Hij werd benieuwd naar Jos zijn levensloop en stelde Frank Sanders, de man van Jos Brink, voor een biografie over hem te schrijven. Dit is zijn boek.

‘Lieverd, als jij denkt dat je dat moet maken, ga je je goddelijke gang maar.’

Jos wordt in 1942, midden in de WO II, geboren. Zijn moeder Jopie is kort daarvoor naar haar zus in Heiloo vertrokken in de hoop daar veiliger te kunnen bevallen dan in Rotterdam, waar het echtpaar Jopie en Johan op dat moment woont.

Als Jos wordt geboren, wordt hij vernoemd naar de verloren familieleden van Jopie en Johan. Een groot verdriet waar alleen door Jopie slechts mondjesmaat over wordt verteld. Vader Johan spreekt nooit over het oorlogsverdriet dat hij heeft gezien en meegemaakt.

Jos is op school geen uitblinker. Wel ontwikkelt hij al vroeg een hang naar het theatrale, iets dat hij al vroeg vond in de Katholieke Kerk. Heerlijk vond hij het om op 3^e kerstdag de mis na te spelen voor het hele gezin al was niet iedereen even blij met zijn voordrachten.

Vader Johan maakte in die tijd zijn eigen poppenkast, met poppen van papier-maché die hij gebruikte voor zijn eigen verzonnen verhalen.

En Jos raakt nog meer betoverd door theater. Hij kiest uiteindelijk voor een opleiding in de richting van theater en hoorspelen.

Om hem heen heeft hij inmiddels een klein groepje kennissen en vrienden die hem, waar mogelijk, helpen bij zijn ideeën en waarmee hij soms oefent.

Met één van hen deelt hij al op 18-jarige leeftijd zijn persoonlijke gevoelens die pas enige jaren later bij het grote publiek bekend zullen zijn. Hij zal daarmee voorgoed voor velen een voorbeeld worden.

Tom van den Oetelaar krijgt voor zijn biografie de persoonlijke plakboeken en brieven van Jos Brink te leen welke werkelijk een zee van informatie vormen.

Niet alle informatie is even vriendelijk. Sommige informatie is zelfs ronduit schokkend, ondanks dat het hier over de roemruchte jaren 60-70 gaat, maar ook deze worden niet geschuwd door Tom.

Het volgt de tijdlijn van Jos en verteld deze met veel ruimte voor anekdotes en uitspraken van Jos zelf en menig keer hoef ik slechts mijn ogen te sluiten en hoor ik hem de zinnen uitspreken op zijn zo typerende komische en soms licht spottende wijze.

Alles bij elkaar geeft het een prachtig beeld van de veelzijdigheid van Jos Brink.

Hoorspelen, cabaret, musicals, TV, Kerk-pastor, auteur en al vanaf de jaren 60 boegbeeld van de homogemeenschap. Winnaar van 2 Televizier-ringen, en wie kent de kus niet die hij Koningin Juliana gaf op haar 70^e verjaardag?

Maar ook lang niet altijd een makkelijke mens, zeker niet voor zijn allernaasten.

Door zijn boeiende en vermakelijke manier van schrijven die dan weer eens ontroerend is, maar ook schokkend en aangrijpend, vond ik het een heerlijk boek om te lezen. Samen met de hoeveelheid aan prachtige en soms erg persoonlijke foto’s is het een waar eerbetoon geworden aan een uniek mens.

In de biografie wordt een aantal malen verwezen naar bepaalde musicals en beeldfragmenten. Voor diegenen die zijn geïnteresseerd is veel daarvan terug te vinden op YouTube.

5 Inktpotjes voor deze mooie biografie.
Karin K.

Op reis in de boekenkast van Sarah Verhasselt

 

 

Sarah Verhasselt (°1988) is leerkracht Nederlands voor anderstaligen. Ze woont met haar man en driejarige dochter in Dendermonde. Sarah houdt van lezen, schrijven en zoetigheid. Stiekem gelooft ze dat in elk kind een veellezer schuilt.​

 

Jarenlang was Sarah boekenrecensent voor culturele tijdschriften en websites. Maar de lokroep om zelf te schrijven werd steeds groter. In 2017 schreef ze Een miljoen voor middernacht en won ze de Averbode Verhalenwedstrijd. Haar tweede kinderverhaal De joyrider verscheen in 2021.

​Sarah haar eerste jeugdboek De verdwenen medaille werd in februari 2022 gepubliceerd bij Phoenix Books.

 

 

1. Heb je 1 of meerdere boekenkasten?

Ik heb verschillende boekenkasten: enkele lage kasten die net onder de schuine wand van onze bureauruimte passen en een grotere, ingebouwde boekenkast.

 

2. Heb je een indeling in je kast? Bijvoorbeeld gerangschikt op alfabet, kleur, genre, dikte, boek,..

Jarenlang rangschikte ik mijn boeken alfabetisch. Sinds we in ons huidige huis wonen, heb ik een deel van mijn boeken op kleur gesorteerd. Het lukt me wonderwel om alles terug te vinden. Voorlopig toch...

 

3. Welk soort boeken heb je het liefst in je boekenkast? Kies je voor hardcovers, gesigneerde exemplaren,...

Ik lees het liefst paperbacks, omdat die zo makkelijk in de hand liggen. Bovendien zijn ze makkelijk mee te nemen. Uiteraard heb ik ook veel mooie hardcovers. Die leen ik niet zo graag uit ;-)

 

4. Wat zijn je drie toppers uit je boekenkast die je nooit meer kwijt wil?

Een paar jaar geleden kocht ik – uit pure nostalgie – de volledige Tillermans-serie van Cynthia Voigt tweedehands. Als tiener kon ik me helemaal verliezen in deze reeks over vier kinderen die op zoek gaan naar hun verre grootmoeder. Het voelt goed om de serie in huis te hebben.

 

Verder ben ik gehecht aan een gesigneerd boek van Amélie Nothomb. Ze is zo’n speciale schrijfster. Haar boeken zijn bevreemdend en herkenbaar tegelijk.

 

Ten slotte koester ik ook een prachtige pop-up editie van De kleine prins die ik cadeau kreeg van mijn man. Het blijft een universeel verhaal dat zoveel mensen heeft geraakt.

 

5. Noem drie ongelezen boeken uit je kast en geef de reden waarom je ze nog steeds niet gelezen hebt.

Ik heb veel grote klassiekers nog niet gelezen, vaak omdat ik het verhaal al ken dankzij boekverfilmingen.

 

6. Hou je al je boeken bij of maak je graag ruimte en hoe doe je dat?

Toen ik nog recenseerde, kreeg ik veel gratis boeken. Daardoor raakten mijn kasten gauw gevuld. Tegenwoordig streef ik ernaar om alleen de beste boeken bij te houden. Dus af en toe ruim ik op en gaat er iets naar de kringwinkel of een boekenruilkast.

 

7. Welk boek staat nog op je verlanglijstje om je boekenkast /en mooi mee aan te vullen?

Ik zou graag nog de volledige Harry Potter-reeks in het Engels hebben. Maar er bestaan zoveel verschillende edities! Dat wordt moeilijk kiezen. De laatste boeken uit de reeks heb ik zowel in het Nederlands als in het Engels, omdat ik destijds niet kon wachten op de vertaling.

 

8. Wie zijn boekenkast wil jij nog graag zien?

De boekenkast van Bieke Vanlaeken en Annick Bardijn, mijn collega-jeugdauteurs bij Phoenix Books.

 

9. Heb jij naast je gewone boekenkast ook nog een e-reader?

Ja, die heb ik ook. Handig om mee te nemen of om ’s avonds in bed te lezen!

 

10. Hoe ziet de boekenkast van de toekomst eruit?

Ik hoop nog steeds met “echte” boeken, naast e-books. Persoonlijk denk ik dat mooie edities een soort verzamelobjecten zullen worden. Zoals de langspeelplaat blijft voortbestaan naast streamingdiensten zoals Spotify.

 

De verdwenen medaille

Dit debuut is een spannend en grappig jeugdboek voor iedereen vanaf 10 jaar. Binnenkort lees je op dit blog onze recensie.

 

Hannah verhuist met haar moeder naar oma Ida in Distelveen. Midden in het schooljaar. Zal ze er wel nieuwe vrienden kunnen maken? Algauw heeft ze andere problemen. Tijdens de rommelmarkt in Distelveen verdwijnt oma’s kostbare medaille. Hannah gaat meteen op onderzoek uit. Ze maakt kennis met haar rare buren en met een steeds terugkerend slangensymbool … Lukt het haar om de medaille terug te vinden?