dinsdag 27 juni 2017

We zullen niet te pletter slaan - Nina Polak

Titel: We Zullen Niet Te Pletter Slaan
Auteur: Nina Polak
Uitgever: Prometheus
Pagina’s: 272
ISBN: 9789044621778
Gepubliceerd: 28 februari 2014

De Omslag
Voor deze kaft is gekozen voor Vleugel Van Een Blauwe Roller door Albrecht Dürer (1471-1528). Een meerkleurige vleugel op een perkamentkleurige achtergrond. Het doet me denken aan van die mooie, oude natuurposters die in klaslokalen hangen. Het is niet echt een omslag die schreeuwt om aandacht, maar ik vind hem wel mooi – juist daarom, denk ik.

De Auteur
Nina Polak (1986) studeerde aan de Universiteit van Amsterdam en aan de New School University in New York. Ze is redacteur bij De Correspondent en schrijft voor De Groene Amsterdammer. We zullen niet te pletter slaan is haar debuutroman.
Bron: http://webwinkel.uitgeverijprometheus.nl/book/nina-polak

Het Verhaal
Anna en Schard, dochter en zoon van twee moeders, groeien op in een polder, een idylle van Hollandse tolerantie. Totdat op een gewone dag, om volwassen redenen, en onder luid gejank van de hond, een grote gele taxi een van de moeders wegvoert, en er alleen nog te spreken valt van een mislukt experiment. Jaren na de rommelige scheiding treft Anna - uitzichtloos verliefd op een kunstenaar die bezig is zichzelf onsterfelijk te maken - haar grote broer aan op de stoep voor haar huis. Schard is net terug uit India, waar hij zich heeft willen wijden aan iets groots en goeds. Terwijl hun moeders zich voorzichtig weer gelukkig prijzen, confronteert een hete zomer de twee halfbloedverwanten met hun eigen haperende liefdeslevens, hun romantische fantasieën, en elkaar. We zullen niet te pletter slaan beschrijft de sociale en seksuele verwarring van goedbedoelende maar onhandige mensen die weten wat ze willen worden _ vader, vrouw, held, geliefde _ maar de juiste weg niet zien. Het is een warm, stormachtig familieverhaal over misleidende obsessies en goede zorgen. 

Wat ik ervan vond
Een vleugel op de omslag, een hoofdpersoon die uilen tekent, een jongetje met een lam armpje dat als een vleugel flappert in de wind - het thema ligt er een beetje dik bovenop, zou je misschien zeggen. Dit is een verhaal over volwassen worden en op verschillende manieren wordt je eraan herinnerd dat het gaat om een zus en broer die het nest verlaten hebben, die zijn uitgevlogen en op eigen benen proberen te staan. Toch voelt het niet alsof het thema je wordt opgedrongen; het is aanwezig en duidelijk, maar niet overheersend. Ik had het ‘oh ja, natuurlijk’ moment eigenlijk pas achteraf en heb vooral gewoon kunnen genieten van het verhaal over Anna en Schard.

Wat ik het mooist vond, is hoe niets eigenlijk wordt beschreven als schokkend, bizar of apart. De dingen zijn zoals ze zijn. Er is ook geen ontknoping, geen moment waarop alle eindjes aan elkaar worden geknoopt en alle problemen worden opgelost; hooguit gebeurtenissen die mensen dichter bij elkaar brengen, misverstanden en barrières oplossen, knopen doorhakken die nog niet eerder doorgehakt konden worden. Dat maakt het een stuk realistischer.

Klinkt dat niet als een must-read? Toch zou ik zeggen dat je dit boek moet lezen. Het is een kunst om personages te scheppen en echt tot leven te wekken die zo realistisch en sympathiek zijn, die net als iedereen worstelen met hun identiteit en de (on)zin van het leven. Niet alleen dat, ik vind het enorm knap hoe Polak beschrijft wat anderen misschien als ‘buiten de norm’ beschouwen.
Vaak zie je LGBT’ers in literatuur en films worstelen met hun seksualiteit alsof ze geen andere identiteit hebben. Ik wil absoluut niet beweren dat er geen worsteling is; het is alleen een nogal vaak gebruikt cliché met vrijwel zonder uitzondering een slechte afloop. Zo fijn dat Polak niet gekozen heeft voor deze troop.

Het enige nadeel van het realistische verhaal zonder een echte ontknoping is misschien dat het verhaal af en toe wat inzakt, dat je jezelf moet aansporen om door te lezen. Dat wordt dan echter weer goed gemaakt met mooie, beeldende zinnen, die nooit te pretentieus of ingewikkeld aanvoelen. Bijvoorbeeld de openende regels van WZNTPS:

Hun moeder verliet hun moeder op de dag dat de nieuwe keuken arriveerde. Een teleurstellend prozaïsch moment.’

Nog een voorbeeldje:

Als een koe in barensnood maakt hij rondjes door de kamer. Een afgewezen mens wil zijn huid uit, zichzelf verlaten zoals hij verlaten is, weg van dat miserabele schepsel Ik.’

En: ‘Overal om haar heen laten mensen hun meningen vallen.’

Het is geen overweldigende wervelstorm, dit boek, maar zo mooi en zo de moeite waard.

Omslag: 4
Plot: 5
Originaliteit: 4
Psychologie: 4
Leesplezier: 3.5
Schrijfstijl: 5


Conclusie: Een dikke 4 sterren voor Nina Polak

Yfke Brandhout


Nieuwsgierig? Bekijk het boek hier op Bol.com!


Selfies van Jussi Adler Olsen

Over de schrijver: 
Jussi Adler-Olsen (1950) werkte na zijn studie vele jaren als uitgever in zijn eigen uitgeverij. In zijn vrije tijd werkte hij als vertaler en editor en schreef hij zijn eerste boeken (o.a. over Groucho Marx) en scripts voor stripverhalen (Donald Duck, Woody Woodpecker). Tot halverwege de negentiger jaren was Adler-Olsen managing director van de grootste magazine-uitgever in Denemarken, Semic Interpresse A/S en editing director bij het weekblad TV Guiden. Sinds 1995 is hij fulltime schrijver van fictieboeken. De rechten van zijn eerste roman Het Alfabethuis werden verkocht aan Hollywood. 

Jussi Adler-Olsen in een reactie aan Crimezone (oktober 2002): "I'm so happy to see Het Alfabethuis on your fine list… Recently I made a novel De Bedrijfsterrorist taking place in The Netherlands. Maybe it will also attend on your pages some other time. Keep up the good work! It's so nice to see people taking the genre seriously." Zijn cijfer voor Crimezone: 10! 
In 2007 brak hij wereldwijd door met het eerste deel in een serie over "Afdeling Q", een sectie binnen de Deense politie die werkt aan onopgeloste moordzaken. De serie is intussen bekend als de "serie Q". 

Selfies, de nieuwe roman van Jussi Adler-Olsen, is een boek van deze tijd. Het is misschien wel de spannendste thriller die Adler-Olsen ooit schreef. 

Achterflap:  
Het aantal zaken op afdeling Q voldoet niet aan de verwachtingen van het management. Uitgerekend Rose moet bewijzen dat de afdeling naar behoren functioneert, maar dat valt haar niet gemakkelijk. Ze worstelt met onopgeloste kwesties uit haar verleden; een verleden waarin een verschrikkelijke misdaad lijkt te zijn begaan. Intussen wordt in het park in Kopenhagen een vermoorde vrouw gevonden, zet een maniakale motorrijder een achtervolging met dodelijke afloop in op een jonge vrouw, en worden er elders nieuwe misdaden bekokstoofd. Is dit toeval, of bestaat er een verband tussen deze verschillende gebeurtenissen?   Carl, Assad en Gordon staan voor een grotere uitdaging dan ooit tevoren, terwijl hun collega Rose zelf grote problemen heeft. Het vaste viertal is een van zijn leden kwijt, maar verliezen ze ook hun geluk? Slagen ze erin om het bestaan van afdeling Q veilig te stellen? En zullen de moorden in Kopenhagen ooit ophouden? 

Mijn mening: 
Selfies is alweer deel zeven van de serie Q met Carl Morck en zijn team in de hoofdrol. Een titel voor een plaatje waar een gedachte achter zit.  
Afdeling Q verkeert in zwaar weer nadat blijkt dat er met de cijfers is geknoeid, Carl, Assad, Gordon en Rose zijn er echter 100 % van overtuigd dat dit niet klopt en zijn er nog meer dan anders op gebrand te bewijzen dat ze niet gemist kunnen worden.  
Helaas komt collega Rose persoonlijk in zware psychische nood waardoor de aandacht op de lopende zaken bemoeilijkt wordt. De zorgen rondom Rose nemen gedurende het verhaal heftige vormen aan. Er is door de schrijver mooi gedetailleerd beschreven dat je zelfs als collega niet in staat bent om alle signalen van collega’s op te pikken die erop wijzen dat iemand niet lekker in zijn vel zit, en dan druk ik het nog heel licht uit.  

Hij zuchtte. Het was echt verbazingwekkend pijnlijk om te bedenken dat deze vrouw, die zij zo goed dachten te kennen, al die jaren had moeten leven met een alles overschaduwende, diepe emotie, die ze alleen met harde uitspraken en termen had weten te pareren. 

De ziekte van Rose loopt als een rode draad door dit verhaal waardoor je als het ware mee gezogen wordt in de emoties van het team en hoe ze er ieder op hun eigen manier mee omgaan. Het is moeilijk professioneel te blijven als je persoonlijk teveel bij betrokken raakt.  
Afdeling Q is een kei in het zoeken naar verbanden tussen verschillende zaken. Men gaat op zoek naar een link tussen de moord op een vrouw in het park en een soort gelijke moord die in 2004 gepleegd is.  
Ondertussen werkt Anneli Svendsen bij de sociale dienst en heeft er ontzettend veel moeite mee om jonge meisjes die in haar ogen te beroerd zijn om te werken van een uitkering te voorzien. Er wordt gebruik gemaakt van een actueel maatschappelijk probleem, waarin medewerkers te maken krijgen met politieke regeltjes die nogal eens in  tegenstrijd is met hun persoonlijke mening Wanneer Anneli  een paar meiden in haar wachtkamer betrapt op haar voor gek zetten lijkt er kortsluiting in haar hersenen te ontstaan. Deze meiden hebben vanwege hun vergelijkbare maatschappelijke problemen een band met elkaar en besluiten die uit te buiten. 
Het boek bestaat uit verschillende verhaallijnen waarbij de schrijver veel aandacht heeft besteedt aan het uitwerken van de psyche van de hoofdpersonen, je beleeft de gedachten op zeer realistische wijze, het inlevingsvermogen was voor mij van hoog niveau.  
Een van de verhaallijnen is geschreven vanuit een moordenaar, je bent deel genoot van haar acties. Dat in ieder mens een potentiele moordenaar schuilt is hier over duidelijk en zorgt bij mij voor enge gedachten.  De dader is vaak veel dichterbij dan je denkt en vooral degene waar je het niet van verwacht zijn in staat als het ware een dubbelleven te leiden zonder dat iemand het  in de gaten heeft. Men oogt sociaal en betrokken en ondertussen wordt in het hoofd moord na moord beraamt. 
Selfies is een dikke pil die mij van de eerste tot de laatste bladzijde in zijn greep heeft weten te houden. Het hele verhaal wordt je geacht na te denken en te zoeken naar linken om de lijnen te verbinden met elkaar. Het blijft tot het einde toe spannend hoe de stukjes dan eindelijk aan elkaar geknoopt kunnen worden, echt zeer goed gedaan.   
Waar ik deel zes (de grenzeloze) met momenten iets te langdradig vond is deze weer zoals ik van Jussi Adler-Olsen gewend ben. 
Een psychologische thriller op niveau met actie en zeer veel onderhuidse psychische spanning die mijn aandacht van de eerste tot de laatste bladzijde wist vast te houden. 
De plot gaf mij een voldaan gevoel, maar was ook een einde wat verlangt naar meer.  
Ik kijk  nu al reikhalzend uit naar deel acht. 

Schrijfstijl: ***** 
Spanning: ***** 
Originaliteit: ***** 
Psychologie: ***** 
Plot: ***** 

Selfies is een spannende psychologische thriller waarbij veel aandacht is voor de realiteit en krijgt van mij dik verdiend 5 kraaien. 
Bianca 




zaterdag 17 juni 2017

Het kleine meisje

Meneer Linh ontvlucht zijn door oorlog geteisterde land, op zoek naar een betere toekomst voor zijn kleindochter. De toewijding waarmee hij zich over het kleine meisje ontfermt maakt hem tot mikpunt van de spot van zijn kamergenoten in het asielzoekerscentrum. Meneer Linh voelt zich niet thuis in het vreemde land, tot hij op een dag meneer Bark ontmoet. Meneer Bark praat vooral over zijn vrouw die kort daarvoor is overleden. Meneer Linh verstaat hem niet maar hij luistert, met zijn kleine meisje op schoot. Ze blijven elkaar dagelijks op hetzelfde bankje in het park treffen.
Tot op een dag meneer Linh en zijn kleindochter plotseling worden overgeplaatst naar een gesloten inrichting, elders in de stad. Hoe moet hij nu zijn vriend terugvinden? Met gevaar voor eigen leven onderneemt hij een ontsnappingspoging, die uitmondt in een dramatische ontknoping.


Dit is nu een boek waarvan ik niet snap dat niemand deze ooit noemde tegen mij? Bij toeval pakte ik het op; een mooi klein gebonden boek.
Als ik begin te lezen moet ik door lezen en stop dus pas bij de laatste bladzijde omslaan. met een brok in de keel van ontroering kijk ik stil voor mij uit en overdenk het prachtige verhaal. Ik vind deze schrijver, in ieder geval in dit verhaal, meesterlijk! Prachtige beelden roept hij op met zijn sfeerbeschrijvingen en zeer mooi taalgebruik.
Hoe vaak ben jij ontroerd als je een boek dichtslaat en kan je even geen nieuw boek ter hand nemen? Ik zelden.
Net weer een nieuwe uitgave uitgebracht voor slechts tien euro. Ik heb geen aandelen, maar raad iedereen aan dit mooie verhaal te lezen en te laten weten of hij het eens is met mij.
Het kleine meisje van meneer Linh is een schitterend geschreven roman, die geen lezer onberoerd zal laten. Met zijn meesterlijke sfeerbeschrijvingen, prachtige beelden en treffende taalgebruik raakt hij de kern van het menselijk bestaan: de fundamentele behoefte aan het contact met andere mensen.


Ink

Meet and friet Letterrijn

Mijn eerste boekenfeestje is een feit en wat voor, eentje om door een ringetje te halen! ThrilllerLezers en Uitgeverij LetterRijn hadden op het strand van Schevingen op zaterdag 10 juni een Meet en Friet georganiseerd met een aantal van hun auteurs. Bianca Nederhof, Melissa Skaye, Karin Hazendonk en Pjort Vreeswijk waren van de partij. Voor velen van hen was het een feest van herkenning en ontmoetingen met oude bekende. Voor mij was het de eerste keer dat ik de auteurs, de personen achter LetterRijn en Thrillerlezers in levende lijve mocht ontmoeten. Dat vond ik best spannend om eerlijk te zijn. Maar een echte thrillerlezer gaat een beetje spanning niet uit de weg ;-)


De locatie voor dit feestje was perfect. Bij Strandpaviljoen De Golfslag , was het goed toeven, zeker op zo'n prachtige zonnige dag. We werden getrakteerd op verkoelende drankjes en natuurlijk de beloofde friet! 
Om de auteurs en Sandra van LetterRijn beter te leren kennen had Ink (ThrillerLezers), een quiz opgesteld met originele vragen. Wie zou graag Mickey Mouse willen zijn? Wie luistert er stiekem graag naar klassieke muziek? Wie kijkt er graag naar slechte rampenfilms. Wie is benieuwd hoe de prinsjes opgroeien? En wie mag je 's nachts echt NIET wakker maken?
De quiz eindigde in een gelijk spel tussen Melissa en Elly, na een shout-out, ging Elly met een prachtig boekenpakket van alle thriller auteurs van LetterRijn naar huis. Elly kon deze dus ook meteen laten signeren!

Na de quiz was er nog tijd om uitgebreid te kletsen met lezers en auteurs. Zo werd er gesproken over nieuwe ideeën, schrijfvakanties, muziek en zelfs even over sport.


De afgelopen twee jaar heb ik een aantal manuscripten mogen lezen voor LetterRijn en hoe leuk is het dan dat je de auteur van één van die manuscripten aanwezig is, namelijk van Karin Hazendonk. Haar boek is zo goed als af en de cover heb ik al mogen aanschouwen.
Ben erg benieuwd hoe het boek uiteindelijk geworden is, aangezien er wijzigingen zijn doorgevoerd naar aanleiding van de op- en aanmerkingen van de proeflezers.

Het was een geweldige dag, met leuke mensen en het was een ervaring die naar meer smaakt!

Na afloop van het feestje ben ik nog blijven hangen met een paar enthousiaste lezers en hebben we geproost op een te gekke en gezellige dag!


Bedankt Ink, Thrillerlezers en LetterRijn dat ik hier onderdeel van mocht uitmaken!

Lilian


Geruisloos van Ellen de Vriend

Over de schrijfster:
Ellen De Vriend (Vlissingen) werkt ruim zestien jaar als journalist & eindredacteur van dag- en weekbladen. Ze schreef in 1998 haar eerste boek ‘Scheepsbergers in actie op de Westerschelde’. Daarna volgden verhalenbundels waarvan ‘Ons bin de leste’ over de laatste vrouwen in streekdracht in 2010 het meest succesvol was. Ook schreef zij een aantal reisboeken over de Cariben. Haar thrillerdebuut ‘Bitterzoet’ verscheen in 2013 . Daarna volgde YA-thriller ‘Crush’ in 2014 bij Uitgeverij Link. In november 2015 tekende De Vriend een contract bij Karakter Uitgevers, waar haar eerste thriller ‘Vermist’ in juni 2016 verscheen. Dit boek, gebaseerd op een waargebeurd verhaal, trekt je mee in de poel van ellende als je partner ineens verdwijnt. In 2017 is haar tweede thriller Geruisloos uitgekomen.

Achterflap:
De succesvolle journaliste Stefanie is getrouwd met sleepbootkapitein Paul. Hun dochter Nina is zes. Omdat de spanningen in hun huwelijk flink zijn opgelopen, gaan ze op vakantie naar Zeeland. Twee weken tijd voor elkaar in een huisje aan het strand moet hun relatie nieuw leven inblazen. Beiden weten ze dat dit de laatste kans is om hun relatie te redden.

Stefanie raakt in de ban van haar ex-vriend Timo die in een naburig huisje met zijn merkwaardige, onsamenhangende vrouw Marlen op vakantie is. De gevoelens die ze plotseling weer voor Timo voelt, verwarren haar en brengen haar in een lastige positie ten opzichte van haar man. Dit zet haar relatie nog meer op scherp en opent tegelijkertijd haar ogen voor een nieuwe toekomst, zonder Paul, die steeds meer als een blok aan haar been begint te voelen.

Maar hoe zorgt ze dat Timo’s vrouw van het toneel verdwijnt, en waarom gedraagt die zich zo merkwaardig?
Wat begint als een ontspannen vakantie, eindigt als een angstaanjagende nachtmerrie waaruit ontwaken onmogelijk lijkt.

Mijn mening:
De cover straalt een mooi plaatje op het strand uit, een vrouw die naar het water kijkt, overpeinst vermoedelijk haar gedachten.
Geruisloos is het tweede boek van Ellen De Vriend wat ik lees en ik weet nog heel goed dat ik Vermist heerlijk vond om te lezen.
Geruisloos speelt zich wederom af in Zeeland, de omgeving is mij bekend, daar ik met regelmaat wandel op het Nollestrand, en de boulevard van Vlissingen,  zie dit dan ook in gedachten voor me.
Het verhaal is zeker niet continu spannend, maar wel aantrekkelijk om te lezen. De schrijfstijl van Ellen De Vriend is dermate prettig dat het voelt of je zelf in het strandhuisje bent, de huwelijksperikelen zijn zeer realistisch beschreven en ook de psychische problemen waar sommige personen mee kampen zijn voelbaar.  De romantiek in het verhaal is prettig en in de juiste proporties weer gegeven, ook op dit gebied ben ik door Ellen De Vriend op mijn wenken bediend.
Tussen het verhaal door loopt een verhaallijn waarvan je je afvraagt wie dit is, naar het einde toe volgt er dan een mooie ontknoping die mij zeker deels verraste, mijn vermoeden klopte, maar er volgde nog een aanvulling die ik niet aan had zien komen.
Geruisloos leest heerlijk weg en zeker als je aan het strand verblijft zal je de rillingen voelen, en omkijken of er toevallig iemand langs loopt die er een beetje vreemd uitziet of zich raar gedraagt.
Geruisloos is geen thriller waar de spanning hoogtij viert maar het is voor mij een aantrekkelijke roman met een spanningselement erin verwerkt die zeker de moeite van het lezen waard is.
Een verhaal met veel herkenbare plaatsen geven het boek voor mij een extra dimensie, dit geldt niet alleen voor het Zeeuwse gedeelte maar ook Breda en Halsteren zijn voor mij heel herkenbaar en akelig dichtbij. Als psychiatrisch verpleegkundige ben ik zelfs in Halsteren werkzaam geweest.
Ik kan Geruisloos zeker aanbevelen aan degene die een boek zoeken om lekker een paar uur in weg te zwijmelen, niet teveel hoeven nadenken maar puur genieten en daarbij ook nog verrast willen worden met een bijzondere ontknoping.

Schrijfstijl: *****
Leesplezier: *****
Spanning: ***
Originaliteit: ****
Psychologie: ***
Plot: ****

Geruisloos krijgt van mij dik verdiend 4 kraaien/sterren
Bianca


Zoeken in deze blog

Droom naar de toekomst van Rina Stam

  Droom naar de toekomst is het tot de verbeelding sprekende slotstuk van de spirituele Rode Draad Trilogie   Flora woont alleen in Spanje...