donderdag 27 december 2018

Sorta like a rockstar van Matthew Quick

De lijst zou inmiddels te lang zijn om te overlopen, maar het is bekend : ik hou van goede ‘coming of age’ boeken. Ze zijn vaak ontroerend, verwarrend, grappig, romantisch, spannend,… nou ja, alles wat zich in het brein van zo’n puber afspeelt, die op de drempel van het leven staat en soms angstig, soms enthousiast uitkijkt naar wat er achter die muur ligt, die we volwassenheid noemen. In april 2016 schreef ik een recensie over het geweldige ‘Gefeliciteerd, Leonard Peacock’, over een getroebleerde jongen op de dag van zijn 18e verjaardag, geschreven door de Amerikaan Matthew Quick. En kijk, nu is er van hem een ‘nieuw’ boek, reeds geschreven in 2010, maar pas nu in vertaling verkrijgbaar : ‘Sorta like a Rockstar’…en opnieuw is het raak !
In ’t kort : 
Amber Appleton is een 17-jarig meisje met een ongebreideld optimisme. Ze gaat vrolijk en positief door het leven, hoewel ze daar niet veel reden voor heeft : haar vader is er al jaren vandoor, haar moeder is aan de drank en ‘aan de mannen’ en, bij gebrek aan een dak boven hun hoofd, slapen ze illegaal in de schoolbus, de ‘Hello Yellow’, waarmee mamalief overdag de kost verdient. Haar beste vriend is haar hondje, Bobby Big Boy. Toch is ze niet alleen : samen met Ty, de autistische Ricky, Jared en diens gehandicapte broer Chad vormen ze ‘De Vijf’. Amber zoekt vooral veel genegenheid bij rekenwonder Ricky en zijn moeder Donna. Maar ook de rest van haar agenda zit eivol : school, lerares Engels voor Koreaanse vrouwen in de kerk van pastoor Chee (op een wel erg vreemde manier), bezoekjes aan een ouderlingentehuis waar ze een vreemd spelletje speelt met ‘Antieke Joan’, tot vermaak van de anderen, haar bezoekjes aan Vietnamveteraan en Haiku-schrijver Jackson, enzovoort. Het is duidelijk : Amber wordt geliefd en geeft dat met plezier terug. Maar dan vindt er in haar leven een dramatische gebeurtenis plaats, die haar hele houding en bestaan wijzigt en in vraag stelt. Zal Amber, onder deze omstandigheden, opnieuw haar eigen positieve, vrolijke ‘ik’ kunnen worden ?
Soms leest het boek als een dagboek van Amber, soms eist de realiteit haar aandacht op. Serieus (en dat staat er niet zomaar). Want vlak na de gruwelijke gebeurtenis die haar leven op zijn kop zet, blijkt een ander, niet echt vrolijker nieuws nodig om Amber weer in gang te krijgen. En ze is gelovig…volgens haar was J.C. ‘sorta like a rockstar’, maar ook haar geloof krijgt klappen, waar zelfs haar vriend Pastoor Chee geen antwoord op weet. Inmiddels vliegen de haiku’s de lezer om de oren, waarvan ik U er één niet wil onthouden :
Jij leeft op deze
wereld, net als ik, maar ik
Zal nooit opgeven.
Aan wie deze haiku is opgedragen, komen we pas laat in het boek te weten.
Matthew Quick schrijft erg vlot en heeft de aandacht van de lezer al van bij pagina 1 vast. En ja, er mag wat gelachen worden, er valt al eens een traan (in het boek zelf wordt er flink gegriend!), maar het medeleven dat Amber bij de lezer oproept, is enorm. Ook voor de advocate Donna, Ricky’s moeder, kunnen we niets anders dan sympathie voelen. Het boek is minder donker dan ‘Leonard Peacock’, maar minstens even verrassend.
Besluit :
 in mijn zieke brein verblijven Aomame en Tengo in de plaatselijke suite, maar er zijn prachtige kamers ingericht voor anderen als Eva De Wolf, Daniel Juster, Homer Wells, Shmuel, Owen Meany, Jack Burns, Ned Hall en nog vele anderen…Welkom, Amber Appleton !

Paul Smeyers

zaterdag 22 december 2018

De klokkenluider van John Grisham

Auteur:
John Grisham (1955, Jonesbore, Arkansas) is een auteur die al vele boeken op zijn naam heeft staan. Hij is de afgelopen decennia uitgegroeid tot een van de succesvolste thrillerschrijvers aller tijden. In zowel zijn boek als in zijn eigen leven voert hij strijd tegen onrecht en trekt hij zich het lot aan van diegenen in de samenleving die er alleen voor staan of niet de middelen hebben om voor zichzelf op te komen.

Hij studeerde eerst boekhouden aan de Mississippi State University, en nadien rechten aan de University of Mississippi. Vanaf 1981 werkte hij gedurende tien jaar als jurist in Southaven. In 1983 werd hij verkozen voor het Huis van Afgevaardigden van de staat Mississippi, waarin hij zetelt tot 1990.


Zijn loopbaan als auteur begon toen hij in 1983 in de rechtbank een verklaring las van een 12-jarig meisje die verkracht was. Hij begon toen te schrijven wat er zou gebeuren als de vader van het meisje de daders zou vermoorden. Dit boek kwam in 1988 uit en in Nederland in 1993 met de titel De Jury.


Cover:

Er loopt een persoon in een steeg. Witte lucht, daaromheen de donkere kleuren blauw, zwart en rood. De tekst die erbij staat zorgt ervoor dat ik de cover toch wel interessant vind.

Wie zorgt er voor gerechtigheid wanneer een rechter boven de wet staat?

Mijn nieuwsgierigheid is gewekt en in de boekwinkel zou ik zeker het boek oppakken.

Het verhaal:

Advocaten Lacy Stoltz en Hugo Hatch werken al bijna tien jaar voor de Board on Judicial Conduct, een overheidsdienst die het gedrag van rechters onderzoekt. In al die tijd hebben slechts twee zaken ertoe geleid dat rechters uit hun ambt werden gezet, in beide gevallen vanwege onbekwaamheid. Maar dan wordt Lacy benaderd door Greg Myers, een advocaat die noodgedwongen een nieuwe identiteit heeft aangenomen. Greg vertegenwoordigt slechts één cliënt, een man die een corruptiezaak aanhangig wil maken onder de Klokkenluiderswet van Florida. De zaak betreft een corrupte rechter die grote sommen geld heeft verduisterd. Een rechter die in zee is gegaan met de beruchte Coast Mafia.

Het is een zaak die de klokkenluider miljoenen dollars beloning zal opleveren. Voor de betrokken advocaten blijkt het echter een levensgevaarlijke zaak te zijn…


Mijn mening:

Al jaren wil ik een boek lezen van John Grisham. Zelf heb ik een aantal boeken van hem ongelezen in de kast staan, maar tot nu toe geen boek nog van hem gelezen. Eindelijk ging ik een boek lezen van de, zoals hij ook weleens genoemd wordt, vader van de legal thriller.
De klokkenluider maakt geen onderdeel uit van een serie. 

In het begin moest ik even wennen aan de schrijfstijl. Ik vond het wat zakelijk overkomen, weinig gevoel. Allereerst moest ik uitzoeken wat de Klokkenluiderswet inhield. Het stond globaal wel in het verhaal, maar ik wilde graag wat meer weten erover. De schrijfstijl wende snel en er kwam ook gevoel bij. De hoofdstukken zijn niet te lang. 

John Grisham begint het boek rustig met uitleg over de rechter Claudia McDover en over het indianenreservaat die een casino exploiteert en de maffia. Na 100 bladzijden gaat het pas echt beginnen en zit je in het verhaal. De spanning is vanaf dan zeer goed voelbaar. Nu kan ik het verhaal ook totaal niet meer loslaten en dit blijft ook tot het eind.

De personages zijn goed neergezet. Over de ene leer je wat meer dan over de ander, maar ik vind dat de auteur ze voldoende heeft neergezet. Ik mis geen achtergrond. Zelfs de wat irritante personage Gunther werd goed neergezet zodat je echt de kriebels krijgt van zo’n personage. Toch fijn dat je echt moe van een personage kan worden.


Dit was eindelijk mijn eerste kennismaking met een boek van John Grisham en ik zal zeker meer van hem gaan lezen. Het vraagt echt naar meer.


Plot: 5

Schrijfstijl: 4
Leesplezier: 4
Originaliteit: 4
Psychologie: 4
Spanning: 4

De klokkenluider krijgt van mij 4 sterren.


Brenda

maandag 10 december 2018

Al die tijd de duivel van Donald Ray Pollock

Het verhaal: Een bonte stoet van allerlei kleurrijke gevaarlijke passeert de revue: Een getormenteerde Vietnamveteraan, een koppel seriemoordenaars die het op lifters gemunt hebben, een corrupte sheriff, een vreemd rondtrekkend predikersduo en een smeerlap van een priester. En midden tussen deze personages, in een godvergeten Ohio, zwerft Arvin rond, een weeskind dat opgroeit tot een goedhartige maar gewelddadige man die geleerd heeft hoe hij voor zichzelf moet opkomen.
Cormac McCarthy meets David Vann meets Flannery O'Connor meets de Coen Brothers meets 'Natural Born Killers' meets 'Fargo'.
Over de wanhopige strijd tussen goed en kwaad. Over de rue slechtheid in de mens versus goedwillige karakters. Over religieuze overtuigingen. Over de duivel die schuilt overal en in iedereen. Over psychopaten. Over freaks. Over geloofsfanaten. Over alcohol-misbruik. Over totale gekte. Over moorden voor de lol. Over seksuele ontaarding. Over wraak. Over dood en verderf. Over uit de hand lopende rituele offers. Over de donkere hel die op de loer ligt als je leven de verkeerde wending heeft genomen. Over misdadigers die zonder enige scrupules mensen van het leven beroven, vluchten voor de wet en deze vaak zeer lang weten te ontlopen. Over de donkerste kanten van de mens.
Vanaf de eerste zinnen is het duidelijk dat er bloed zal vloeien. Liters bloed. De doden volgen elkaar in sneltempo op. Hard. Pervers. Grimmig. Gewelddadig. Sadistisch. Maar nooit expliciet. Pollock laat hierbij veel aan de verbeelding van de lezer over. Een inkt- en inktzwart verhaal. Deprimerend. Uitzichtloos. Rauw. Morbide. Maar ook adembenemend en fascinerend.
Een literaire parel, maar tegelijk ook een schitterende thriller. Subliem vertelt. Een boek vol indrukwekkende personages. Broeierige personages die onder je huid gaan zitten. Een verhaal met heel veel diepte en inhoud. Pollock schetst een allesbehalve fraai beeld van wat er zich afspeelt in een van alcohol en armoede doordrenkte samenleving in een vrij afgelegen gebied in de Amerikaans staat Ohio.
Vloeiend proza. Prettig leesbare stijl. Wonderschoon geschreven. Oogstrelende zinnen, zonder enige opsmuk. Een genot om te lezen. Dikke pluim ook voor de vertaling van Mon Faber. De korte hoofdstukken en de gebalde manier van vertellen, zorgen voor een letterlijk en figuurlijk moordend tempo. Het leest als een soort road movie. Heel beschrijvend en filmisch. Dit boek is zo spannend en zit zo geniaal in elkaar dat je meegesleurd wordt in een literaire rollercoaster van allemaal verschillende verhaallijnen die uiteindelijk allemaal samenkomen in een fascinerend slot. En op wat voor een manier!
Pollock overdondert je, schokt je en vertelt een aangrijpend verhaal dat nog lang zal blijven nazinderen. Nee, dit is geen boekje om aan je kinderen voor te lezen, want, niet voor tere zieltjes. Ondanks de waanzinnige karakters die het boek bevolken en de soms gruwelijke scènes, is het nooit 'over the top'. 'Al die tijd de duivel' is één en al gruwel, maar nooit gratuit. Héél graag gelezen. Ik ben fan!

5 sterren

Jan Rooms

zaterdag 8 december 2018

De verschrikkelijke jaren tachtig van Tim Kamps



Wie zich personen herinnert als Margaret Thatcher, Ronald Reagan, Michail Gorbatsjov, Nicolae Ceaușescu, François Mitterrand, Pablo Escobar, Augusto Pinochet, of gebeurtenissen zoals de Rode Duivels, die tijdens het EK voetbal 1980 op de tweede plaats eindigden, het door de Franse geheime dienst tot zinken gebrachte Nederlandse vlaggenschip Rainbow Warrior (Greenpeace), de brutale aanvallen van De Bende van Nijvel, de bomaanslagen van de CCC en de start van de VTM, weet het : de jaren ’80 van de vorige eeuw, waren helemaal niet zo prachtig, zoals ene Raphaël Goossens (Hitring) ons probeerde wijs te maken. Ikzelf, geboren in 1959, heb deze jaren dus wel bewust meegemaakt (een huwelijk én een scheiding, maar wel met achterlating van 2 geweldige kinderen bij vaderlief). Maar kan het erger ? Ja, hoor…of dat is toch wat de verteller van dienst ons probeert wijs te maken in ‘De verschrikkelijke jaren tachtig’ van de Nederlandse schrijver Tim Kamps.
In ’t kort : 
Onze verteller (acht jaar) woont samen met zijn al-dan-niet lesbische moeder in een commune te Rotterdam, samen met vier moeders, nog enkele andere kinderen en de dictatoriale goeroe Bert. Zijn enige vriend is Donnie, de even oude zoon van Bert en Joyce, één van de andere aanwezigen. Maar het loopt allemaal niet zo lekker in deze commune : de verteller’s moeder verdwijnt voor enkele dagen, de kinderbescherming grijpt in en na een herseninfarct van Bert, wordt de commune ingelijfd bij die van om de hoek, geleid door Frans. De situatie wordt er niet beter op. En op dat moment komt Donnie met het idee op de proppen om weg te lopen, liefst naar België : de mayonaise is daar lekkerder !
Mening
Goh, eerlijk : heel veel valt er niet te zeggen over het boekje (ongeveer 200 pagina’s). Het is vlot en leuk geschreven, maar ik mis gebeurtenissen uit die tijd. Natuurlijk wordt er wel vermeld dat het Nederlands voetbalelftal de EK beker voetbal won in 1988, maar daar blijft het zo’n beetje bij. De gebeurtenissen in de commune zijn goed weergegeven (de profiterende goeroes, de naaktsessies, de nacht bij de schooljuf), maar het blijft allemaal heel oppervlakkig. Ach ja, er kan ook af en toe wel eens een lachje af en dat is tegenwoordig al een uitzondering. Het optreden van de kinderen met ‘War’ in de versie van Bruce Springsteen en de problemen rond de sax van Clarence Clemons is wel grappig : in dat nummer komt immers geen saxofoon voor en wordt vooral gedragen door Nils Lofgren, Roy Bittan, Max Weinberg en de Meester hemzelf !
Besluit :
 Terwijl ik wel uitkijk om te kunnen beginnen in ‘Zomervacht’ van Jaap Robben (van het geweldige ‘Birk’), zal er niet meteen een tweede volgen na dit debuut van Tim Kamps. Maar zoals jullie allen weten : smaken verschillen (en gelukkig maar), dus waag jullie kans. Al is het alleen maar voor de verrassing die Kamps op het einde van het boek voor de lezer in petto heeft !

Paul Smeyers

maandag 3 december 2018

De leestips zijn bekend

Leestips Jonge Jury 2019 bekend

Voor de achttiende editie van de Jonge Jury lezen weer duizenden jongeren tussen de 12 en 16 jaar de boeken die in aanmerking komen voor de Prijs van de Jonge Jury 2019.  Het Jonge Jury Boekgenootschap draagt een selectie van Leestips aan om de leerlingen te helpen bij het maken van hun keuze.


Lezen

Jongeren die lezen voor de Jonge Jury kunnen kiezen uit alle oorspronkelijk Nederlandstalige jeugdboeken die in 2018 zijn uitgekomen. Om de leerlingen wegwijs te maken in dit grote aanbod hebben de tien jongeren van het Jonge Jury Boekgenootschap tien Leestips uitgekozen. De elfde Leestip komt voort uit de Jonge Jury Wildcard Wedstrijd. 
De vier grote methoden Nederlands (Nieuw Nederlands, Op Niveau, Plot 26 en Ta!ent) ondersteunen de gratis aangeboden lesbrieven, gebaseerd op de elf Leestips. Het lesmateriaal sluit hierdoor naadloos aan op de onderbouwkerndoelen van de niveaus vmbo-basis-kader-theoretisch, havo en vwo.

De Leestips*:

Dansen in diep water – Laure Van den Broeck

Fright Night – Maren Stoffels
Heerestraat & Rozenlaan. Mijn rampzalige leven in twee huizen – Carlie van Tongeren
Kinderen van de Eindeloze Vlakte – Ellen van Velzen
Mathilde, ik kom je halen – Inez van Loon
Naar de rand van de wereld – Dirk Weber
Snitch – Margje Woodrow
Syntopia – Tanja de Jonge
Verdrinken – Marlies Slegers
Volle Maen – Luc Hanegreefs
Wild – Mel Wallis de Vries (wildcard)
*op alfabetische volgorde van titel

Stemmen

Van 1 januari tot 1 mei stemmen jongeren op hun favoriete boek via de online stemmodule of de stemansicht. De drie boeken met de meeste stemmen worden genomineerd voor de Prijs van de Jonge Jury 2019 en in mei bekendgemaakt.

Vieren

De titel waarop het meest wordt gestemd, wint de Prijs van de Jonge Jury 2019. De schrijver van het winnende boek ontvangt deze publieksprijs voor jeugdliteratuur tijdens de Dag van de Jonge Jury op 5 juni in TivoliVredenburg te Utrecht. Tijdens dit educatieve evenement zal de winnaar van de Jonge Jury Debuutprijs ook zijn prijs in ontvangst nemen.



zaterdag 1 december 2018

Camino van Graeme Simsion en Anne Buist

 Anne Buist is de echtgenote van Graeme Simsion. Samen hebben ze in twee (lange) etappes de pelgrimstocht van Cluny naar Santiago de Compostela afgelegd (in 2011 en 2016)
Het verhaal: De Amerikaanse kunstenares Zoë en de Engelse ontwerper Martin zijn beiden in het schilderachtige Cluny, Frankrijk. Om een nieuwe start te maken, gaan ze – alleen – de lange weg afleggen die van Cluny naar Santiago de Compostela in het noordwesten van Spanje leidt, over de beroemde Camino de Santiago, de pelgrimsroute van Sint-Jakob. Ze kijken ernaar uit om in de voetsporen van de pelgrims te stappen die hun al eeuwen voorgaan op de Camino. Er wordt gezegd dat de Camino je verandert. Hij geeft je de kans een nieuwe versie van jezelf te vinden. Maar kunnen deze twee heel verschillende mensen ook elkaar vinden?
Niet zo grappig als 'Het Rosie Project & Effect', maar ook 'Camino' laat de lezer met een goed gevoel achter.
Over vriendschap. Over in het leven vastgelopen zijn. Over familie. Over met jezelf in het reine komen. Over ontluikende liefde. Over de grote uitdagingen in het leven. Over vechtscheidingen. Over schoon schip maken met jezelf.
Ondanks het feit dat de tocht behalve fysiek, ook emotioneel zwaar is, blijft het verhaal luchtig. Nadeel hiervan is wel dat de karakters iets te oppervlakkig blijven. Het verhaal komt ietwat traag op gang, maar naarmate het boek vordert, word je in het verhaal meegezogen. Als je er eenmaal inzit, wil je het einde zo snel mogelijk bereiken, net als de 'Camino' zelf. Het wordt een echte pageturner, die je maar moeilijk weg kunt leggen (ook al spelen de Rode Duivels).
Mooie beschrijvingen ook van de wandeltochten in Frankrijk en Spanje, de natuur en van de pitoreske plaatsjes die de pelgrimgangers aandoen.
Korte hoofdstukken. Voortdurende perspectiefwisselingen tussen Martin en Zoë. Deze zorgen o.m. voor een evenwichtige opbouw van het verhaal. Leest vlotjes weg. Fijne, luchtige schrijfstijl. Meeslepend. Hartverwarmend. Een lichtvoetige, maar goed uitgebalanceerde roman, met een licht psychologisch randje. Scherpe dialogen. Wat de stijl betreft, voel je op geen enkel ogenblik aan dat het door twee auteurs geschreven is. Heel diepzinnig of filosofisch wordt het nergens, maar dat hoeft ook niet in deze feelgoodroman.
De auteurs zijn erin geslaagd dat ik na het dichtslaan van het boek, zin gekregen heb om mijn wandelschoenen aan te trekken om zelf deze toch wel bijzondere 'roadtrip' te ervaren. Graag gelezen.

Jan Rooms

vrijdag 30 november 2018

Weer een heerlijk avotuur met een kat

Ik ben gek op kattenboeken en het lijkt wel een enorme hype, want het ene na het andere boek over en met katten komt uit. Deze komt in februari 2019.
De meest aaibare feelgoodroman van het jaar!
Wanneer de jonge cypers Molly haar baasje verliest, wordt ze herplaatst in een huis met drie katten-hatende honden. Ze besluit het heft in eigen poot te nemen en een nieuw thuis te vinden. Maar als ze na een lange tocht door de hobbelige straten van Stourton loopt, lijkt een nieuw huis verder weg dan ooit…
Tot op een dag café-eigenaresse Debbie haar vindt. Net als Molly is ook Debbie zoekende. Pas gescheiden en met een dochter om voor te zorgen, doet ze alles wat ze kan om haar kwakkelende café draaiende te houden. Maar niet alleen financieel is het lastig, Debbie wordt ook tegengewerkt uit onverwachte hoek. Is de oplossing misschien dichterbij dan ze denkt? Zal het Debbie en Molly lukken om het tij te keren en het eerste kattencafé van de Cotswolds te openen?

woensdag 28 november 2018

Het vervloekte huis van Lydia van Houten


Flaptekst:
 Als de 43-jarige journaliste Mikayla geconfronteerd wordt met de zelfmoord van haar man Steven, stort haar hele wereld in. Steven Jackson, geboren in Canada, blijkt echter een onverwachte erfenis voor Mikayla achter te laten: een huis in Rocky Roads, British Columbia, Canada. Samen met haar 7-jarige zoontje Jason en haar 16-jarige dochter Valerie ontvlucht Mikayla haar nu eenzame leven in Amsterdam. Ze emigreert naar Canada, in de hoop haar eerste thriller te schrijven in het klaarblijkelijk uitgestorven Rocky Roads. Al snel stuit ze op een aantal eigenaardige zaken, zoals de onopgeloste moord op Joanna la Croix van twintig jaar eerder.
Als Mikayla op eigen houtje onderzoek gaat doen naar de moord, wordt steeds duidelijker dat Rocky Roads een duister geheim herbergt. Mikayla duikt in het verleden van het stadje. Vanaf dat moment gebeuren er rare dingen in en om haar huis. Jason meent zelfs dat het spookt, dat het huis vervloekt is. Als hun hond Gollum spoorloos verdwijnt neemt Mikayla zelf het heft in handen. Ze moet en zal de onderste steen boven krijgen...


Mijn mening
Lydia van Houten heeft een, ik zou bijna zeggen een on-Nederlandse schrijfstijl, die lekker vlot leest en je gelijk het verhaal in trekt. Het is geschreven vanuit de ik-persoon van Mikayla en dat maakt dat je je erg betrokken voelt bij de gebeurtenissen. Bovendien wordt de omgeving erg goed beschreven zonder dat het saai wordt, ik kon het huis en de omgeving zo voor me zien.
Soms kon ik me niet helemaal vinden in de beslissingen van de hoofdpersoon en vond ik de gebeurtenissen met de buurman zich wel erg onrealistisch snel ontwikkelen maar omdat het allemaal zo goed geschreven is, blijf je toch meeleven. Hier en daar een spatje romantiek maakt het verhaal smeuig zonder ranzig te worden.
Het was niet nagelbijtend spannend maar er was een onderhuidse spanning die aanwezig bleef gedurende het hele verhaal.
De hoofdstukken zijn vrij kort en de bladspiegel is rustig. De cover vind ik er mooi uitzien met de ‘versleten’ naam van de schrijver en het steeds, bij ieder woord, groter wordende lettertype van de titel. Dat dringt zich als het ware naar voren en komt dreigend over.
Een heerlijk boek dat zich moeilijk neer laat leggen en wat doet verlangen naar meer
. 4****

Anita

maandag 26 november 2018

Roderik Six met Val

Auteur: Roderik Six
Titel  : Val
Uitgever: Prometheus
  • Nederlands
  • 200 pagina’s
  • Prometheus
  • september 2015
Ik stelde mezelf de vraag reeds eerder deze week : ook al is het een geschenk, mag men een gegeven Joke Schauvliege in de bek kijken en dan – en plein public – een flinke gingivectomie aanraden ? Laat ik dan ook maar meteen zelf het antwoord geven ! Ja, dat kan…dat moet zelfs. Want, jullie mogen niet vergeten : voor hetzelfde geld (in dit geval : geen, dus) kijk je recht in de mond van bijvoorbeeld een Nathalie Meskens om te mogen vaststellen dat ook op dat gebied perfectie bestaat. Om maar meteen de boom om te hakken : nee, perfect is ‘Val’ van Roderik Six niet (hoeveel boeken zijn dat wel ?), maar de tandarts van dienst zal toch flink mogen zoeken om een gaatje te vinden ! Misschien denkt u : een beetje vreemde inleiding, maar het feit dat ik dit boek heb gekregen van Annick Bockland en de korte inhoud geven al veel prijs.
In ’t kort :
Op een dag arriveert een jonge arts in het dorpje Fall, omgeven door een immens woud. En dat is geen dag te vroeg : Lyndon, de oude dokter is zonet overleden en ‘Doc’ neemt al snel zijn intrek in diens verlaten huis. En zo maakt  hij kennis met de plaatselijke Sheriff Dwight, die lijdt aan insomnia, Rose, die een bordeel uitbaat, Jonathan, een jonge leraar die dolgraag een roman wil schrijven en Mr. Reynolds, een aan kanker lijdende man met een voorliefde voor eekhoorns, die zowat 15 jaar geleden zijn vrouw heeft vermoord, maar nooit werd vervolgd.
Doc zou het huis en de praktijk delen met ene Madeleine, een dierenarts, die echter nooit opduikt. Er is eveneens een militaire basis, waar vroeger Duitse krijgsgevangen verbleven, wiens geesten nog volop aanwezig zijn. Bij gebrek aan patiënten, begint Doc te schrijven over ‘de meisjes’. Bij het opruimen van het oude huis, vindt Doc een projector en een goed verborgen film. Hij installeert het materiaal, laat de film lopen en ziet…het jongetje op de muur. En dan stapelen de vragen zich op : wie is dat jongetje en wat staat er verder op die film ? Waarom beginnen er plots vrouwen te verdwijnen in Fall ? Wie zijn de meisjes waarover Doc schrijft ? Waar blijft Madeleine ? En welk geheim draagt Sheriff Dwight met zich mee ? Waarom werd Mr. Reynolds nooit vervolgd voor de moord ?
En hier…ja, precies hier stop ik. Want meer weggeven zou zonde zijn voor het werk van Six, dat leest als een boosaardige, licht surrealistische droom. Want – en hier komt het dan eindelijk tot mijn grote vreugde – ‘Twin Peaks’ was nog nooit zo dichtbij. Six gebruikt heel veel beeldspraak en schuwt geen details, wat het verhaal niet echt vrolijker maakt, wel indringender. Niet één van de zowat 240 pagina’s is lichtvoetig, grappen en grollen blijven (gelukkig) volledig achterwege. Six stuurt je het verhaal in : daarna is het aan ons om het – ieder voor zich – af te maken en te verteren.
Doc blijft één jaar in Fall, precies voldoende om het boek in te delen per seizoen. En elk seizoen brengt zijn eigen ellende mee. Want vergis jullie niet, Six analyseert op briljante wijze de diepste krochten van de menselijke geest en stuit  daarbij op het ultieme kwaad : Fall houdt zich schuil in elk van ons. Als een kwaadaardige, woekerende kanker verspreidt het boek zich in ieders hoofd, met een afschuw voor zowat elk personage die het rijk is.
Besluit:fit_1440x1080_59809921.jpg
Ik kende Roderik Six niet : hij blijkt literair journalist bij het weekblad Knack, met reeds 3 boeken achter zijn naam. Voor de liefhebbers : onder welke noemer zouden jullie het feuilleton ‘Twin Peaks’ plaatsen, behalve ’meesterlijk’ ? Ik behoed me er dan ook voor ‘Val’ een ‘literaire thriller’ te noemen en plaats het boek dan ook maar onder dezelfde noemer dan het eerder vernoemde feuilleton. Want hoe je het ook noemt : meesterlijk is het in ieder geval ! Dus ja Joke, hier mochten inderdaad enkele bomen voor sneuvelen : net als nog enkele andere boeken, zal ‘Val’ voor eeuwig en een dag in mijn hoofd blijven rondspoken ! Nu dat van jullie nog !!
Paul Smeyers

zaterdag 24 november 2018

De schittering in de diepte van Mary van Duuren


Titel: De schittering in de diepte
Auteur: Mary van Duuren
Uitgeverij: Adoremi
ISBN: 978-90-826460-7-8
Bladzijde: 260

Auteur:
Mary van Duuren, geboren in 1963 te Breda, is schrijfster van de eerder verschenen feelgood-boeken ‘Twee ons geluk’ (2017) en ‘Tussen rust en ruist’ (2018).
Het boek ‘De schittering in de diepte’ is haar eerste roman. Hierbij heeft ze zich opnieuw laten inspireren om door middel van een juiste mindset en mindfullness regie te nemen over het eigen leven.

Achterflap:
Het stabiele leven van Livia en haar vier kinderen wordt bruut verstoord door een terroristische aanslag in Brussel, waar haar man op dat moment verblijft.
De vermissing van Daniel en het alleen verder moeten wanneer blijkt dat hij is omgekomen, valt haar erg zwaar. Wanneer de tweeling als laatste het ouderlijk huis verlaat, besluit ze op zoek te gaan naar zichzelf.
Ze vertrekt naar Portugal en gedurende deze vakantie ontdekt ze dat haar hart na lange tijd weer open staat voor nieuw geluk.
Tijdens een nieuwe avontuurlijke reis vindt er een confrontatie plaats die niet alleen haar toekomst verandert, maar ook haar verleden. Inmiddels een vrouw geworden met een krachtige persoonlijkheid, neemt ze beslissingen waarbij ze sinds jaren voor zichzelf kiest.

Mijn mening:
Als je van een spannende roman houdt, dan heb je met dit boek het juiste in handen. Dit debuut zal je meenemen naar mooie plekken, in spanning houden, laten nadenken en bovenal laten genieten!

Livia en Daniel leven het perfecte leventje, samen met hun vier geweldige kinderen wonen ze in een prachtig huis en komen ze niets te kort. Daniel heeft een goede baan en is daarvoor regelmatig in het buitenland. Zo ook deze keer, hij brengt een paar dagen door in Brussel, als het noodlot toeslaat. Een terroristische aanslag zet het hotel waar Daniel verblijft in lichte laaien en stort uiteindelijk zelfs in. Was Daniel op dat moment in het hotel aanwezig? Livia en haar kinderen verblijven dagen zelfs weken in onzekerheid. Toch pakken ze de draad weer op, voor Livia is het erg lastig. Er volgt een lange periode van rouwverwerking en allerlei herinneringen passeren de revue, de eerste ontmoeting met de knappe Daniel tijdens een vakantie op Ibiza, de geboorte van de kinderen, maar ook alle dromen die niet zijn uitgekomen. Livia beseft dat ze door de jaren heen erg afhankelijk is geworden van haar man. Op aanraden van haar kinderen gaat ze op vakantie, voor het eerst alleen. Livia kiest eindelijk voor zichzelf.
Tijdens deze vakantie komt Livia een aantrekkelijke en liefdevolle man tegen. De klik is zo groot dat Livia zelfs haar retourticket kapot scheurt en samen met Simon mooie avonturen beleeft. Met zijn boot doen ze vele mooie locaties aan en laat ze zich lekker in de watten leggen. Ze geniet weer met volle teugen van het leven totdat er iets voorvalt wat haar leven wederom op de kop zet. Wat  voor gevolgen heeft dit voor haar relatie met Simon en haar kinderen?

Dit boek is een kruitvat met emoties, liefde, verdriet, wantrouwen, boosheid en geluk, alles passeert de revue. De fijne schrijfstijl van Mary loodst je door deze achtbaan van emoties heen. Je merkt dat Mary met al haar gevoel heeft geschreven en wat zo knap is, ze weet je als lezer in spanning te houden. Het is een boek met veel diepgang en houdt je soms ook even een spiegel voor, want wie zijn we nu eigenlijk echt?

“Jij bent je hele leven een prachtige, maar ruwe diamant geweest”, zei ze me aan het einde van de therapie. “De facetten zijn nu zo mooi geslepen, dat de schittering weer te zien is.” Ik moest huilen van blijdschap, want zo voelde het ook. Ik was klaar voor de toekomst.




Beoordeling:

Originaliteit: 4
Leesplezier: 5
Psychologie: 4
Spanning: 4
Plot: 5

Vier dikverdiende kraaien van mij voor Schittering in de diepte van Mary van Duuren

Lilian

dinsdag 20 november 2018

Klein klein kleutertje van Arlidge

Klein Klein Kleutertje. M.J. Arlidge. Uitgegeven door: de Boekerij in april 2018
319 bladzijden
. Dit is het zevende boek in een serie met Helen Grace in de hoofdrol, politieinspekteur. Dit boek vertelt het verhaal over een jonge vrouw, Daisy, die zich in de steek gelaten voelt door haar moeder, ze groeit op bij haar vader, buitengesloten op school, kortom overal ongewenst, totdat ze ontspoort en velen ontstelt en angstig achterlaat.
Helpen Grace komt in aktie als op een vroege ochtend het ontzielde lichaam van een vrouw gevonden wordt. Al spoedig blijkt dat het om moord gaat. Daar blijft het niet bij. Er komt nog een slachtoffer .... en nog een ..... en ..... Aan Helen en haar team om aan de moeilijke opgave te beginnen om de dader te achterhalen. Via camera's en fotobeelden van een journaliste, die ook de dader in haar vizier heeft, wordt de veroorzaker van al deze ellende herkend. Alleen komt het politieteam steeds een stap te laat. Na intensief speurwerk en scherpe opmerkingsgave is Helen de dader een slag voor en wacht haar op.
Dit boek is geschreven in korte hoofdstukken die duidelijk het tijdsbeeld laten zien waarin heel veel gebeurt. Slechts één dag uit het leven van ons allemaal, het verschil tussen leven en dood.
Ik vond dit een bijzonder mooi boek dat me vanaf de eerste zin in zijn greep had en me meesleepte naar de laatste bladzijde. Zeker weten .... vijf sterren waard ..... dik verdiend.
Ook al is dit het zevende boek, in mijn visie heel goed los te lezen van de voorgaande boeken.

donderdag 15 november 2018

De acht bergen van Paolo Cognetti

Het verhaal: Pietro is een stadsjongen uit Milaan. Zijn vader is chemicus, en gefrustreerd door zijn baan. Zijn ouders delen een liefde voor de bergen, dat is waar ze elkaar ontmoetten, waar ze verliefd werden en waar ze trouwden in een kerkje aan de voet van de berg. Door deze gedeelde passie kan hun relatie voortbestaan, zelfs wanneer er tragische gebeurtenissen plaatsvinden. Het stadsleven vervult hun vaak met gevoelens van spijt dat ze niet voor een ander leven hebben gekozen. Dan ontdekken ze een dorpje in het Noord-Italiaanse Val d’Aosta, waar het gezin vanaf dat moment iedere zomer zal doorbrengen. De elfjarige Pietro raakt er bevriend met de even oude Bruno, die voor de koeien zorgt. Hun zomers vullen zich met eindeloze wandelingen door de bergen en zoektochten door verlate huizen en oude molens, en er bloeit een ogenschijnlijk onverwoestbare vriendschap op.

Over een bijzondere, onvoorwaardelijke vriendschap, vaak zonder woorden. Over twee mannen die proberen iets van het leven te maken. Over het zoeken naar jezelf. Over warmte (in koude streken). Over genegenheid. Over liefde voor de bergen. Over prachtige natuur, maar ook over de genadeloosheid ervan. Over familiebanden. Over vaders en zonen. Over vervreemding van de mensen om je heen. Over eenzaamheid. Over de stilte van de bergen. Over zoveel meer.
Indrukwekkend verhaal. Ingetogen. Traag, onthaastend tempo. Ontroerend. Heerlijk beeldend geschreven, beschrijvend en gedetailleerd. Adembenemend mooie beschrijvingen van het Italiaanse berglandschap. Heel filmisch. Je hebt voortdurend het gevoel dat je samen met Bruno en Pietro de bergen beklimt, door de sneeuw stapt. Een verhaal met een melancholische ondertoon. Een verhaal dat zoveel meer inhoud heeft dan op het eerste gezicht lijkt.
O zo mooi. Een zeldzame parel. Een boek om nog lang van na te genieten. Een boek om te herlezen en te koesteren. Een boek dat je aan het denken zet. Ook over de vraag wie meer leert. Diegene die langs de acht bergen reist of diegene die de top van de centrale berg beklimt. Heel graag gelezen.

5 sterren

Jan Rooms

donderdag 25 oktober 2018

Hart-slag van Joanne Carlton

Titel: Hart-slag
Auteur: Joanne Carlton
Publicatiedatum: september 2018
Uitgeverij: Hamley Books
Recensie door Juul
Waardering: 4,5

De cover van het Nederlandstalige boek komt, nog, beter tot zijn recht in combinatie met die van het Engelstalige boek. Op het Nederlandse boek zie je een gitarist, geen hoofd, geen gezicht. Vrij voor je eigen fantasie. Op het Engelse boek zie je een meisje dat met haar handen een hart vormt richting het podium. Zo kijken beide hoofdpersonen als het ware naar elkaar. Mooi, heel mooi. Zeker als je het boek uit hebt.

Mijn mening
Het boek is uit. En dan...Naast de brok in mijn keel en de volgesnotterde zakdoekjes denk ik even helemaal niks. Wat een verhaal! Het moet echt bezinken voor ik er iets zinnigs over kan zeggen…
Sam en Jasper zijn hartsvrienden. Dol op elkaar, zonder romantische gevoelens. Door een traumatische gebeurtenis uit haar jeugd durft Sam geen mensen meer in haar hart te sluiten, maar Jasper weet toch in haar hart te kruipen.
Zowel Sam, als Jasper zijn moeilijke mensen. Sam omdat ze totaal niet sociaal is, op het autistiforme af. En Jasper omdat hij zich ten koste van zichzelf aan de, zo denkt hij, verwachtingen van zijn ouders wil voldoen. En daarvoor laat hij zijn grote droom een droom blijven.
Halverwege het boek is er een deel dat iets minder interessant is en iets te langdradig. Daar had wat mij betreft meer vaart in gemogen. Ik bleef wel doorlezen, wat dan weer een verdienste van de schrijfster is, want het is een boek waarvan je moet weten hoe het af zal lopen.
De muziek in het boek is goed gekozen en kwam behoorlijk goed overeen met het beeld dat ik zelf van Jasper had gevormd. Dat vond ik wel bijzonder. En doordat ik de muziek kende gaf dat, voor mij, in het verhaal een extra dimensie. En sowieso is muziek, voor mij, emotie. Topsong wat dat betreft is voor mij: No sound but the wind van Editors. En dat stond “toevallig” aan toen ik de laatste bladzijden las. Waardoor ik misschien nog extra emotioneel was. Maar zo passend bij het boek, dat het niet erg was.
Joanne beschrijft de benauwde momenten van Jasper zo goed, dat het mij soms ook de adem benam.
Ik heb nog niet eerder een boek gelezen waarbij ik het zo moeilijk vind om mijn mening te verwoorden. Aan de ene kant omdat het zo emotioneel is. Maar aan de andere kant ook omdat het boek werkelijk geniaal in elkaar steekt en ik dit niet uit kan leggen zonder te spoileren. Dus dat moeten jullie dan maar van mij aannemen. De schrijfster liet mij werkelijk in verwarring, en verdriet, achter.
Ik kan niet anders dan dit boek de volle waardering geven:
Adembenemend

zondag 30 september 2018

Revival van Stephen King

We maken kennis met Jamie Morton, een jongetje van zes die soldaatjes voor zijn verjaardag heeft gekregen. Hij zit hiermee buiten te spelen en ineens valt er een schaduw over hem heen. Het is de nieuwe dominee van het dorpje, Charles Jacobs. Jacobs is geobsedeerd door elektriciteit, en dan met name de "onbekende" elektriciteit. Hij denkt dat hier hiermee mensen kan genezen van allerlei uiteenlopende kwalen. Het start met onschuldige experimentjes, een ontvanger in een televisie monteren, tot het maken van een soort halsbandje waar een lichte elektrische schok doorheen gaat, waarmee Conny, Jamie's oudere broer zijn stem weer terug krijgt.

Dan verongelukken vrouw en zoon van Jacobs en vertrekt hij, gek van verdriet uit het stadje. Jaren later als Jamie volwassen is en verslaafd aan heroïne komt hij Jacobs weer tegen op een kermis. Jacobs zorgt voor hem en geneest hem van zijn verslaving door middel van elektroshock therapie. Weer jaren, en vele genezingen, later gebeuren er vreemde dingen met de patiënten die 'genezen' zijn door Jacobs en stelt Jamie een onderzoek in naar alle 'ongelukken' die gebeuren. Uiteindelijk wordt er van Jamie verwacht dat hij mee werkt aan het 'ultieme experiment'.


Het verhaal kabelt langzaam voort, je komt veel te weten over hoe het leven van Jamie is verlopen omdat het boek in de 'ik'-vorm wordt verteld. De verhaallijn is niet direct spannend te noemen. Het verhaal op zich wordt mooi verteld en de laatste hoofdstukken zijn dan weer wel spannend in de zin van: je wil graag weten wat het 'ultieme experiment' is en hoe dit afloopt. Verder is de 'spanning' ver te zoeken. De personages worden wel heel mooi uitgewerkt en je kunt je een goed beeld vormen hoe ze zouden zijn. Ook de leefwijze (vroeger en nu) en de omgeving waar ze wonen worden duidelijk uitgelicht. Verder wordt er vrij veel over het geloof gesproken (het gaat tenslotte over dominee Jacobs), wat het voor mij een minder aantrekkelijk boek maakte, omdat ik hier weinig mee heb. Ik ben geen Stephen King-kenner, heb nog maar 1 ander boek van hem gelezen, maar dat was totaal anders geschreven dan dit verhaal wordt weergegeven.

Kortom, een leuk , onderhoudend verhaal, maar geen nagelbijter waarbij je op het puntje van je stoel zit omdat het zo gruwelijk of spannend is.

3 sterren



maandag 24 september 2018

De laatste zomer van Rebecka Edgren Alden

Titel: De laatste zomer
Auteur: Rebecka Edgren Aldén
Publicatiedatum: augustus 2018
Uitgeverij: Cargo
Recensie door Annemarie
Waardering 2,5

Als tiener bracht Gloria zomers door op een eiland in de Zweedse archipel waar haar (alleen staande) moeder met vriendinnen een vakantiecommune had opgericht.
Twintig jaar later keert ze terug met haar nieuwe vriend Adam en maakt kennis met zijn familie.
Langzaam maar zeker keren allerlei herinneringen bij Gloria terug die samenhangen met de laatste zomer dat ze op het eiland was. Bovendien vindt ze het dode lichaam van een vrouw.
De vondst van het lichaam en de herinneringen die terugkeren zorgen voor een opeenstapeling van gebeurtenissen, die leiden naar een spannende climax. Ook ontrafelt Gloria eindelijk de losse eindjes uit haar eigen verleden.

Rebecka Edgren Aldèn is journalist en redacteur en woont in Stockholm. Ik had nog niet eerder een boek van haar gelezen. De cover is lovend ‘ een boek om in een ruk uit te lezen’  en Aldén wordt getypeerd als de schrijfster die als geen ander weet om een geweldige psychologische spanning op te bouwen.

Vooropgesteld, het boek leest lekker weg. Een beetje als een vakantieboek, passend bij de zomerse setting van het verhaal.  Aldén kan zeker beeldend schrijven. Beschrijvingen van de omgeving en sfeerimpressies zijn mooi en ook leuk om eens over Scandinavië in de zomer te lezen. Ook de personages komen echt tot leven. Toch wordt het boek voor mij nooit echt spannend. Dat wordt vooral veroorzaakt doordat een deel van de spanningsopbouw niet in het hier en nu plaatsvindt maar in gesprekken tussen personen helder wordt.  Soms wordt er in het boek meer óver de spanning geschreven (Gloria die nadenkt over haar verleden, Gloria die praat met mensen over haar verleden, een boekje dat hints geeft over de achtergrond van de spanning) dan dat Gloria zich echt in het oog van de storm bevindt. De climax aan het einde van het boek brengt vaart in het verhaal en in het laatste hoofdstuk laat Aldén je als lezer nog een laatste puzzelstukje leggen. Daarna is er nog voldoende ruimte om te bedenken hoe het verhaal verder zal gaan.

Mijn conclusie:  een fijn boek om te lezen aan het strand of zwembad tijdens je vakantie, om je lekker mee te laten drijven in een mooi verhaal met spannende elementen.
Verwacht geen bloedstollende thriller die je naar de keel grijpt. Ik bleef wel nieuwsgierig naar het einde van het boek, maar vond het geen pageturner. Er waren momenten dat het verhaal echt wel wat vaart kon gebruiken.

woensdag 19 september 2018

Gezien de feiten van Griet op de Beeck

Het verhaal: 'Gezien de feiten' gaat over Olivia, een vrouw van eenenzeventig. Voor haar wordt alles anders als de man sterft met wie ze heel lang getrouwd was. In een ontwapenende weigering om zich te gaan gedragen naar de wens van anderen of naar het traditionele beeld van wat ouderen zouden moeten doen, gaat ze op zoek naar een manier om haar bestaan van tel te laten zijn.
Over de kracht van spijt hebben. Over de gretige wil om goed te leven. Over de warme wurggreep van families. Over de angst om ruimte in te nemen. Over de kilte van de wereld zoals we hem kennen. Over het wapen dat liefde kan zijn, als ze echt is tenminste. Over afscheid nemen. Over opboksen tegen vooroordelen. Over de grens tussen liefhebben en loslaten. Over onbegrip. Over keuzes maken. Over angsten die het leven bepalen.
Korte dialogen. Heel beeldend en raak geschreven. Met lichtheid en fijne, ironische humor, behandelt Op de Beeck een toch wel zwaar thema. Er zitten in het verhaal verschillende lagen waarin je zo diep kunt graven als je wilt. Een boekje vol prachtige citaten. Ontroerend. Aangrijpend. Heel herkenbare personages. Scherpe dialogen. Een mooi onderhoudend en ingetogen verhaal. De gebeurtenissen volgen elkaar razendsnel op.
Het personage van Olivia is mooi uitgewerkt. De andere personages zijn dit iets minder, en blijven eerder oppervlakkig. Meeslepende ritme, althans in het eerste deel. In het tweede deel gingen de sprongen in de tijd soms wel heel snel. Misschien kon dit ook niet anders, als je maar 96 pagina's mag vullen. En, een ietwat abrupt einde. Toch een verhaal dat je stof geeft tot nadenken.
Dit was nu eens echt wat ze noemen, een leuk tussendoortje. Ondanks alle commotie die de publicatie veroorzaakt heeft: voor mij een niet onaardig boekenweekgeschenk. Ik heb er al gelezen die ik véél minder vond. Ik kan me dan ook absoluut niet vinden in de resem negatieve recensies die het boekje uitlokte. Maar, gelukkig dat smaken verschillend... ook bij literatuur.
Niet echt een origineel verhaal, dat geef ik grif toe, maar wat het origineel maakt is Griets schrijfstijl. En, oh ja, dit geef ik ook grif toe, ik ben fan van Griet én haar schrijfstijl. Goed, dit is niet haar sterkste werk, maar toch zeker wel de moeite waard.

4 sterren
Jan Rooms

donderdag 13 september 2018

'Knopen' van Gunnhild Øyehaug

In Noorwegen is Gunnhild Øyehaug al jaren een belangrijke literaire stem. Nu breekt ze ook internationaal door. 'Knopen' (2004) is het eerste boek van haar dat in het Nederlands verschijnt.
'Knopen' is een heel originele, postmoderne gedurfde verhalenbundel. Ze hanteert een lichtvoetige en precieze stijl en voert kwetsbare personages op die verstrikt raken in hun eigen tekortkomingen. Een mix van het komieke en bevreemdende, maar ook soms pijnlijk. Inhoudelijk en vormtechnisch speels, maar toch blijft ze steeds oprecht. Dan weer surrealistisch. Vaak rauwe humor.
Een bundel met korte, soms bizarre verhalen die niet de fraaiste kant van de mensheid laten zien. Een bundel met verhalen over gewone mensen in gewone situaties. Sommige verhalen zijn ultrakort, andere zijn wat langer en meer thematisch. Verteld vanuit verschillende perspectieven. Allemaal uitstekend vertaald door Paula Stevens. Verschillende verhalen in verschillende stijlen (theatertekst, een opstel, een biografie, een thriller... ) In elk verhaal roept Øyehaug een nieuwe wereld op.
Personages van diverse pluimage passeren de revue. En, eigenlijk weet je nooit goed wat je kan verwachten. Zo is er de vrouw die een onheilspellende droom heeft op de vooravond van haar 90ste verjaardag. In een ander verhaal, staat een hert centraal, dat hoopt eindelijk te worden opgemerkt, en daarom steeds dichter naar de rand van het bos trekt. In nog een ander verhaal, dat bol staat van jeugdig verlangen, is een meisje jaloers op haar oudere nichtje. Dan is er ook nog het sf-achtige verhaal over twee wezens die communiceren via polaroidfoto's. Of een gescheiden man die een lang uitgesteld bezoek aan de IKEA brengt, en hoopt dat hij zijn ex niet tegenkomt... En dan...
Zo is er ook nog het meisje dat haar plas ophoudt terwijl ze zich verstopt, omdat ze niet wil pianospelen op een familiebijeenkomst. Of een navelstreng die niet doorgeknipt kan worden. Of een kind dat opgroeit in een vuurtoren. Of over het geluk dat Mona Lisa toelacht. Of de twee mannen die beiden met de voeten vooruit onder een brug doorglijden. De ene stroomopwaarts, de andere stroomafwaarts.
Kortom, je wordt meegezogen in een resem van microwereldjes waarbij op het einde alles op zijn kop wordt gezet. Als lezer word je voortdurend verrast en op het verkeerde been gezet.
Een prikkelende verhalenbundel die verrast en ontroerd. Smaakt naar meer. Een roman bijvoorbeeld. Graag gelezen.
Vier sterren
Jan

Zoeken in deze blog

Droom naar de toekomst van Rina Stam

  Droom naar de toekomst is het tot de verbeelding sprekende slotstuk van de spirituele Rode Draad Trilogie   Flora woont alleen in Spanje...