donderdag 30 juli 2015

Eerlijkheid voorop bij een recensie? of liever slijmen?

Liefde. Haat. Verraad. Noodlot.
Getelde dagen

Er is een nieuwe superieure thriller van eigen bodem uit. Getelde dagen laat de verwoestende werking zien van een gestrand huwelijk waarbij de spanning voelbaar is op elke bladzijde.
'Een thriller waarbij je de dagen aftelt naar de ontknoping' ***** De Telegraaf

'Siska Mulder scherpzinniger dan ooit, spannender dan ooit. Met Getelde dagen voegt ze zich bij de allerbeste misdaadauteurs van Nederland.' Crimezone

'Niets is wat het lijkt in Getelde dagen.' Margriet

'Van de ontknoping zult u beslist nachtenlang wakker liggen'. Zin
'Met dit boek heeft deze schrijfster weer een juweel afgeleverd waarmee ze laat zien dat ze tot de absolute TOP behoort en het lezen van haar boeken een feestje is.' Thrillerlovers

Als je dit zo leest, dan denk je als lezer bijna van 'dat boek moet ik hebben!'. Toch? Ik baal heel soms van mijn vaak afwijkende mening over een boek. Waarom ik daar van baal? Omdat als je afwijkt van de massa, men dan ook weer gelijk commentaar heeft dat ik bijvoorbeeld een schrijver niet zou mogen. In het geval van ene Corinne Vlamincx beschuldigt ze mij er zelfs van dat ik een lastercampagne voer t.o.v. haar. Waarop ik dan denk 'waarom zou ik?'. Je bent zo onbekend en je boek Beklemd zo slecht, dat ik alleen maar mensen wilde waarschuwen dat het een waardeloos boek is! (en zo heb je eigenlijk alsnog aandacht)

Ho ho Ink! Smaken kunnen verschillen toch? Klopt! In het geval van Getelde dagen van Siska Mulder zal het inderdaad een kwestie van smaak zijn. Siska is kundig genoeg om haar zinnen in mooi en goed Nederlands te schrijven. Ook zitten er geen rare andere fouten in. Maar ik vind het gewoon totaal geen spannend verhaal. Het komt zeer traag op gang en eigenlijk zijn alleen de laatste plusminus 40 bladzijdes spannend. Maar dat heeft zo lang geduurd en je irriteert je zo aan dat gedoe van de hoofdpersonen dat je niet meer kan meeleven. 
Thrillerlovers ligt nachtenlang wakker van de ontknoping? Dan zouden ze hun naam moeten veranderen in spannendeboekjeslovers. Een thriller is het absoluut niet en als je thrillers zo ontzettend loved...dan heb je of nog niet zo veel echte thrillers gelezen...of je slijmt je rot bij de uitgeverij. Ja of Ink, ze hebben een andere smaak? Klopt. Eens.

Ik ben intussen wel zo bekend met tijdschriften, kranten, blogjes en anderen dat ik weet welke smaak ik deel en welke absoluut niet. Als de Telegraaf een boek vijf sterren geeft, zal ik eerst eens heel goed de gehele recensie doorlezen. Als de Margriet en Libelle laaiend enthousiast zijn, weet ik al dat het een zogenaamde echte vrouwenthriller is a la Suzanne Vermeer. Niks mis mee, veel mensen genieten er enorm van. Alleen ik niet.
Als ik bij Thrillerlovers bij de tag Chicklit zie staan (bij een thriller!) dan weet ik ook genoeg. Kat is gek op romantische boekjes en als een spannende roman meer romantiek dan spanning herbergt dan heeft het al minimaal vier sterren te pakken. Maar niks voor mij. Ik lees de bouquetreeks wel als ik een romantisch boekske wil. Als ik een thriller pak, dan wil ik gethrilled worden en niet in slaap gesust met labbekakken romantiek.

Maar wat is het lastig als je de schrijver best aardig vindt en in sommige gevallen heel aardig en het boek echt helemaal niks aan vindt. We hebben ooit met het hele team afgesproken vooral eerlijk te zijn. We hebben zelf zo'n hekel aan de sites waar alleen de boeken die men wel goed vond neergezet worden. Zo leer je nooit de smaak van de makers kennen. Alles is altijd goed. 
En ach dat we daar dan soms mensen tegen ons in het harnas jagen, het zij zo.
Ik hoop gewoon dat men veel van ons kan vinden, maar dat we wel eerlijk zijn. Dat we niet slijmen, omdat we bang zijn anders geen boeken meer te mogen ontvangen ter recensie. Ik denk dat we een mooi blog hebben, dat we juist heel veel reclame maken voor mooie boeken en veel schrijvers een platform geven. 

Maar leuk vind ik het niet om iemands werk, waar hij of zij maanden mee bezig is geweest te beoordelen met dat ik er niks aan vond....

Onder water van Linda Jansen


De cover van het boek spreekt meteen aan, prachtige hoog glanzende kaft in een roze/rode kleur met een super leuke bakfiets erop. Totaal geen idee wat deze  met het verhaal te maken heeft.
Het gaat “Over de liefde tussen twee mensen die ten onder dreigt te gaan”.

Liz en Tom zijn een pracht stel en al vier jaar de trotse ouders van Lara. Ze zijn gelukkig getrouwd, zo lijkt het voor de buitenwereld. Tom is 54, maar een man waar alle vrouwen zich nog voor omdraaien en Liz 35 en dus een stuk jonger dan Tom, een aantrekkelijke blonde vrouw. Zij gaat overal een met aar bakfiets, nee niet een gewoon model, maar het duurste wat er te krijgen was. Geld speelt geen rol.
Liz heeft twee hartsvriendinnen de eeuwige vrijgezel Suus en de gesettelde Daan.  Daan is getrouwd met Laurens een man met geld, die niet echt geliefd is bij Tom en Liz. De vriendinnen komen regelmatig bij elkaar om onder het genot van een glaasje hun levens te delen.

Liz kijkt naar Tom die staat te praten, iedereen hangt aan zijn lippen, maar Liz is zijn verhalen beu en voelt dat  hij er een ander op na houd. Op een oudejaarsavond feest ziet ze hem ineens staan, een prachtige jonge man die aar recht aan kijkt, wanneer hij haar volgt en ze stiekem snelle seks hebben is Liz verkocht. Liz voelt die avond dat ze “Weer Leeft”, deze avond begint er een passionele relatie tussen deze Sebastian en Liz. Maar wie is deze don guan, waar komt ij vandaan en waarom valt hij uitgerekend op Liz.
Liz heeft totaal geen oog meer voor Tom die probeert zijn zaak van een faillissement te redden en Liz en Lara toch ook nog alle aandacht te geven.
Tom is vaak weg voor de zaak, maar Liz geloofd dat hij dan bij een ander is. Wanneer ze door Tom wordt gebeld, die vraagt hoe de eerste schooldag van Lara is verlopen, hoort ze op de achtergrond een vrouw “Guten Abend” Tom”zeggen en dan weet ze het zeker, hij heeft een ander.
Arme Tom al 27 jaar loopt hij met een geheim rond, een dubbelleven houd hij erop na. Hoe lang kan hij dit nog volhouden, gelukkig heeft hij zijn beste vriend Stef, die overal vanaf weet en die hem adviseert alles aan Liz op te biechten.
Ondertussen heeft Liz haar beste vriendin Daan ingelicht, die op haar beurt Suus ook weer het hele verhaal vertelt. Zijn de dubbel levens van Liz en Tom het einde van het ooit zo sprookjesachtige huwelijk?

Beredenering:
Dit boek mocht ik lezen voor een recensie en omdat het een debuut is, was ik heel benieuwd.
Ik begon met een paar bladzijden te lezen onder de koffie en kon niet meer stoppen.
De hoofdstukken zijn verdeeld in een verhaal dat Tom of Liz vertelt en een paar die de bemoeizuchtige buurvrouw Thérèse vertelt.
Het verhaal is een roman maar heeft zeker ook een thriller aspect in zich.
Wat me een sympathiek gevoel naar Tom gaf was dat hij alles deed om Liz en zijn dochter Lara niets te kort te laten komen, ondanks de crisis, terwijl hij een groot geheim met zich mee draagt waar hij constant mee bezig moet is. De onvoorwaardelijke liefde die hij heeft. Wanneer hij dit geheim had gedeeld met Liz was het misschien allemaal heel anders gelopen. Ik vond Liz maar een verwent nest, maar hoe zou ik zelf reageren als er steeds meer tekenen van een andere vrouw duidelijk werden. Ze had hem er misschien mee moeten confronteren, maar vooral het leventje van Lara wil ze niet op zijn kop zetten.

Het verhaal geeft je wel weer een bevestiging, dat je om je huwelijk goed te houden altijd moet blijven praten en wanneer er zaken zijn die je niet vertrouwd, deze niet een eigen leven moet laten leiden.

Bij het lezen van het boek heb je al gauw een idee hoe het plot gaat lopen, maar niets is minder waar. Het einde is verrassend. Ik heb het boek niet weg kunnen leggen en heb het met heel veel plezier gelezen en ben daarom heel benieuwd naar het volgende deel van deze tweeluik “Bovenwater”.
Linda Jansen een nieuwe auteur die ik zeker in de gaten ga houden.

Linda krijgt voor dit debuut 4 sterren van mij

dinsdag 21 juli 2015

Julia Navarro met nieuwe roman

Schiet maar,
ik ben toch al dood
Een buitengewone roman vol verrassende plotwendingen en emoties, vanaf de geheimzinnige titel tot aan het aangrijpende slot
In Schiet maar, ik ben toch al dood brengt bestsellerauteur Julia Navarro honderd jaar wereldgeschiedenis samen in het heftige en ontroerende verhaal van twee families die tot elkaar veroordeeld zijn: de Joodse familie Zucker, die Rusland moet ontvluchten, en de Arabische familie Ziad. De families treffen elkaar in het Beloofde Land.

Door haar prachtige schrijfstijl komt de wereld van de Zuckers en de Ziads tot leven: je ruikt de Egyptische sigaretten die de mannen roken, je proeft de pistachecake, je ziet de zon op de zilveren bladeren van de olijfbomen schijnen. Maar je voelt ook de angst, de onrechtvaardigheid, het schuldgevoel, en de onmogelijkheid om de kloof tussen bepaalde religieuze en sociale levenswijzen te overbruggen.
Boekhandelaren en pers over Zeg me wie ik ben en Het bloed van onschuldigen:

‘Een enorme aanrader.’ Manda Heddema van boekhandel De koperen tuin

‘Leest als een trein... om een nacht slaap over te slaan.’Leeuwarder Courant

‘Een van de grootste Spaanse schrijfsters.’ Tip van Confituurboekhandels 

‘Onweerstaanbaar. ****’ Noordhollands Dagblad

maandag 20 juli 2015

Dit jaar eerste kookboekenweek


Het CPNB start eind oktober met de eerste kookboekenweek. Van 26 oktober tot en met zondag 1 november 2015 wordt er in boekhandels extra aandacht besteed aan boeken over eten en drinken.
Dat maakt de stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek (CPNB) maandag bekend.
In de kookboekenweek wordt een prijs uitgedeeld voor het beste kookboek van "de lage landen"; het Gouden Kookboek. De prijs zal jaarlijks worden uitgereikt aan het beste en mooiste kookboek van Hollandse of Vlaamse bodem.
De vakjury van het Gouden Kookboek bestaat dit jaar uit Jonah Freud, van De Kookboekhandel in Amsterdam, Roos Schlikker, journaliste, en Just Enschedé van Stichting De Best Verzorgde Boeken.

vrijdag 17 juli 2015

Boekpresentatie Onder water van Linda Jansen

Even na half acht gisteravond kwam Linda Jansen op een bakfiets de straat van Libris Boekhandel Van Kemenade en Hollaers binnengereden. De genodigden voor de lancering van haar roman ´Onder Water´, haar familie, vrienden en vele vaste clientele van de boekhandel stonden haar op de stoep op te wachten. Met recht maakte zij een bijzondere en originele entree zo.

Het was een prachtige zomeravond en eenmaal binnen werd Linda verwelkomd door een van de eigenaren van deze boekhandel, Rene Hollaers. Hij sprak zijn bewondering voor de schrijfstijl van Linda uit. Als een van eersten had hij afgelopen maandagavond - vers van de drukkerijpers - de roman gelezen. Het waren zijn oprechte woorden dat hij het een echte page tuner vond.

Daarna vertelde Marianne Vork, uitgever van de NAU Uitgevers over de bijzondere totstandkoming van manuscript tot de roman ´Onder Water´. ´Wij hebben met ons hele team van redacteuren, ontwerpers en drukkerij Ten Brink gestreefd om deze roman nog voor de zomer te kunnen lanceren en dat is gelukt.´ Een stralende Linda kreeg van haar toen een rode doos overhandigd met daarin het eerste ´Onder Water´ boek. Tot grote verrassing van haar echtgenoot - Mario Jansen, reikte Linda het eerste examplaar aan hem. Zichtbaar ontroerd en beduusd nam hij deze in ontvangst. 

Deze avond waren een paar symbolische zaken ingebouwd en zullen later voor de lezers herkenbaar worden. Zoals een hele grote bos witte lelies voor Linda en een tafel vol met flessen prosecco. In de roman fietst de mooie vrolijke hoofdpersoon Liz op haar bakfiets om haar dochtertje naar school te brengen et cetera. Omdat Liz met haar man Tom in een chique wijk wonen heeft Liz - in het verhaal - gekozen voor de allerduurste bakfietsuitvoering die er in Nederland te koop is.
Deze bakfiets die is gebruikt voor de cover van het boek was deze avond ook te gast: de Cargo Lima was in het echt te bewonderen en blijft nog enkele dagen in de boekhandel staan.
Met een drankje werd vervolgens geproost op de lancering van deze spannende roman en even later was er gelegenheid om Linda met haar roman te feliciteren.
 

Verjaardagskalender Hendrik Groen in het najaar

Speciaal voor de vele fans van Hendrik Groen en zijn vrienden van de Oud-maar-niet-dood-club geeft tekenaar Victor Meijer nu ook de andere personages uit Pogingen iets van het leven te maken een gezicht.
Voor elke maand van het jaar is er een toepasselijke tekening: van Hendrik en Eefje samen op een bankje in de eerste lentezon, of een scootmobieltochtje van de Omanido-club door een gierende herfststorm, tot een feestelijk bacchanaal rond de royale kerstkalkoen. Om nog jarenlang elke dag van te genieten!

Prachtig reisboekje zonder te reizen

Wat is jouw ideale afgelegen droomeiland?
In de Pocket atlas van afgelegen eilanden neemt Judith Schalansky ons mee naar vijftig afgelegen oorden – van Tristan da Cunha tot het atol Clipperton, van Christmaseiland tot Paaseiland – en vertelt ze grenzeloos absurde verhalen, zoals alleen de werkelijkheid die kan bedenken. 
Eerder al verschenen als mooi koffietafelboek, maar nu ook in een handzaam formaat voor in de reiskoffer. 

woensdag 15 juli 2015

The minionsdevils

In Amerika is ophef ontstaan over de Minion-poppetjes die McDonalds serveert bij de Happy Meals. De gele poppetjes, gebaseerd op de kleine karakters uit de nieuwe animatiefilm Minions, zouden scheldwoorden uitspreken.
Dat melden verschillende Amerikaanse media.
De poppetjes zouden onder meer "Well I'll be damned" en "What the fuck" zeggen. Meerdere bezorgde ouders trokken aan de bel: ze zijn van mening dat het speelgoed niet geproduceerd had moeten worden.
McDonalds reageerde met een oficiële verklaring: "Het spijt ons als er verwarring is ontstaan over het geluid. Minions spreken Minionees, een willekeurige combinatie van verschillende talen en onzinnige woorden en geluiden."
Op Nu.nl kan je ook een video bekijken van een erg oneruste en zeer geschrokken vader...
WHAT THE FUCK....heb je geen leven of zo??? Jullie hebben bijna allemaal een wapen in huis waar vele kinderen per ongeluk mee gewond raken of zelfs per ongeluk doodgeschoten. Maar dat een Minion, die Miniontaal brabbelt, klanken voortbrengt die lijken op een scheldwoord...dat maakt een Amerikaan boos. Kennen jullie nog die heisa van onze jeugd (als je in de 40 bent) : mensen gingen elpees achterstevoren draaien. WAAAAAAAROM? Ze hoorde dan klanken waarin men zei de duivel aan te roepen.
In sommige muzieknummers zit volgens hun een geheime boodschap verstopt. Je hoort deze alleen als je het liedje achterstevoren afspeelt. Dit fenomeen wordt “Backmasking” genoemd. Vooral eind jaren ’80 was er ophef over backmasking, volgens Christelijke instanties zouden rock muzikanten op deze manier satanische boodschappen verstoppen in hun muziek.
Nu hebben we geen elpees meer, maar gelukkig de minions. Dus op naar de Mac voor een Happy meal en neem je poppetjes mee op zondagochtend naar de kerk om ze in het wijwater te duwen.

Foto van de week

Ook bij filmpremieres staan we vooraan...Hier Caro bij de premiere van De Reunie. Een film met Thekla Reuten en Daan Schuurmans. Film n.a.v. het boek van Simone van de Vlugt

vrijdag 10 juli 2015

Winnaar Europese Literatuurprijs 2015

Gisteravond werd de winnaar van de Europese Literatuurprijs 2015 bekendgemaakt in het radioprogramma Opium. Juryvoorzitter Margot Dijkgraaf maakte bekend dat de prijs dit jaar naar het boek 'Een handvol sneeuw' gaat.
Het boek van de Duitse schrijfster Jenny Erpenbeck is vertaald door Elly Schippers. In het boek worden de vijf mogelijke levens van een naamloos kind van een Joodse moeder en katholieke vader beschreven. Juryvoorzitter Margot Dijkgraaf en Elly Schippers waren te gast in een programma gevuld met literatuur en klasieke muziek. 
De jury bleek unaniem in haar keuze voor Een handvol sneeuw, dat uitgegeven wordt Uitgeverij Van Gennep. "Er trekt een schitterend historisch panorama van Europa in de twintigste eeuw aan de lezer voorbij, soms krijg je inzicht in de politieke situatie, altijd blijft het verhaal hoogst persoonlijk. Erpenbeck goochelt met tijden, schrijft in een beeldende stijl, kiest voor elk hoofdstuk weer een net wat andere toon en hanteert een enorme variëteit in werkwoordsvormen als het gaat om het aanduiden van de tijd. Dat de lezer daar niet in verstrikt raakt is te danken aan Elly Schippers, die een uitmuntende prestatie heeft geleverd," aldus het juryrapport.
De overige vijf kanshebbers voor de Europese Literatuurprijs 2015 waren:
Aan de oever van Rafael Chirbes uit het Spaans vertaald door Eugenie Schoolderman en Arie van der Wal (Meridiaan)
Als een brandend huis van António Lobo Antunes uit het Portugees vertaald door Harrie Lemmens (Ambo|Anthos)
Gelukkig de Gelukkigen van Yasmina Reza uit het Frans vertaald door Eef Gratama (De Bezige Bij)
Venushaar van Michaïl Sjisjkin uit het Russisch vertaald door Gerard Cruys (Querido)
De huisgenoten van Sarah Waters uit het Engels vertaald door Sjaak de Jong, Nico Groen en Marijke Versluys (Nijgh en Van Ditmar)
Het boek sleept hiermee een tweede internationale prijs in de wacht. In mei ontving het boek de Independent Foreign Fiction Prize voor de Engelse vertaling. Voor Elly Schippers is het niet de eerste keer dat zij in aanraking komt met de Europese Literatuurprijs, vijf keer eerder werd zij genomineerd.

Op zaterdag 5 september wordt tijdens Manuscripta op het Stadsfestival Zwolle de prijs uitgereikt door de juryvoorzitter. De uitreiking is toegankelijk voor publiek.

dinsdag 7 juli 2015

Maarten 't Hart in Kooyker

Het is zondagmiddag 5 juli. Warm, het zonnetje schijnt, nog wel. De wind neemt toe in kracht, het onheil zit in de lucht.
Ik spring op mijn fiets richting boekhandel Kooyker in mijn woonplaats Leiden. Maarten 't Hart gaat daar geïnterviewd worden door Onno Blom (ook Leidenaar en biograaf van o.a. Jan Wolkers). Omdat ik denk dat mijn voorliefde voor thrillers stiekem bij Maarten 't Hart begonnen is, moet ik erbij zijn! Nu denken jullie misschien: huh? Schrijft Maarten 't Hart thrillers? 
Nee, niet echt natuurlijk, al heeft het boek De Kroongetuige daar wel wat van weg. En laat ik nou net dat boek voor mijn boekenlijst op school gelezen hebben! En als je dan ook nog weet dat ik in hetzelfde dorp (Warmond) heb gewoond en zelfs een keer omver ben gefietst door Maarten, ja, dan moest ik er dus wel bij zijn...

Ik was ruim op tijd en toch zat het al ruim halfvol. Het is een kleine boekhandel en vroeg mij van te voren al af waar ze al die mensen wilden laten. Het blijkt dat er verrijdbare boekenkasten staan waardoor er genoeg ruimte ontstaat voor zo'n 50 mensen. En daar was ik dus 1 van. En eh...ik denk dat ik de gemiddelde leeftijd met mijn aanwezigheid wel iets verlaagd heb. Er was erg veel grijs aanwezig…

Het interview is naar aanleiding van het laatste boek van Maarten: Magdalena. Een boek over zijn moeder. Hij kon dit boek niet schrijven zolang ze nog leefde. En zijn moeder is 92 geworden, dus hij heeft wel even moeten wachten voor hij met dit boek aan de slag kon.
Zijn vader was 40 jaar geleden al overleden en ook over hem heeft hij een boek geschreven: De Aansprekers.

Zijn moeder vond het verschrikkelijk dat Maarten ook over zijn kinderjaren schreef. Zij wilde het liefste het beeld van een liefdevol gezin in stand houden. Terwijl de werkelijkheid was dat het gezin geregeerd werd door de waanzin van moeder. Zo was ze er van overtuigd dat vader vreemd ging. Als hij de deur uitging kreeg hij altijd een kind mee, zodat hij minder aantrekkelijk voor de ‘mokkels’ werd. Zo was moeder er ook eens van overtuigd dat vader, die op een kerkhof werkte, een ‘mokkel’ in een graf had verstopt, met fiets!

Het gezin 't Hart was zwaar gelovig. Maar vanaf de kleuterschool begon Maarten het geloof met ratio te benaderen. Zo heeft hij eens uitgerekend hoe lang een slak er over had moeten doen om bij de Ark van Noach te komen. Zijn conclusie was dat het onmogelijk was.

Na de lagere school kon Maarten naar de middelbare school. Zijn ouders vonden dat maar onzin, zij hadden tenslotte ook alleen maar lagere school en daar was niks mis mee. Uiteindelijk ging Maarten toch. En later ging hij zelfs studeren, in Leiden (vanuit Maassluis). In huis bij een oom en tante die hem in de gaten konden houden.

Een mooi voorbeeld van de geldende normen binnen het gezin (en arme gezinnen in die tijd) is een verhaal dat Maarten verteld.
Op school werd verteld dat je je tanden moest poetsen. Dat wilde Maarten ook gaan doen. Maar dat was maar raar. De geldende norm was dat je voor je trouwen een kunstgebit moest hebben, want dat is lekker goedkoop. Maarten moest er niet aan denken, het idee van een vreemd voorwerp in zijn mond stond hem niet aan. Dus heeft hij 2 jaar lang clandestien zijn tanden gepoetst. Onvoorstelbaar natuurlijk in deze tijd!

Maarten wordt vaak voor Godloochenaar uitgemaakt. Hij is het daar niet mee eens, want zegt hij: Hoe kan ik iets verloochenen wat niet bestaat....

De laatste keer dat hij zijn moeder sprak zei ze tegen hem: ‘als je maar weet dat dit de laatste keer is dat we elkaar zien.’ Dat vond hij vreemd en wuifde het weg. Maar zijn moeder bleek wel gelijk te hebben...

Mensen vroegen zich af of Magdalena waar is, want dat kan toch allemaal niet waar zijn. Maarten verzekert ons dat alles wat in het boek staat 100% waar is. Het is dus absoluut geen fictie.

Het boek eindigt met het ontleden van de Geloofsbelijdenis. Maarten heeft daar heel veel negatieve kritiek op gehad. Zelfs zoveel dat hij nu twijfelt of hij het zal laten staan in eventuele herdrukken....Ik zeg volmondig ja! Want hij zal het in eerste instantie met een, voor hem, goede reden in het boek hebben opgenomen. En het in volgende drukken weglaten, zou ik een zwaktebod vinden. Maar dat is mijn mening.

Dit verslag is verre van compleet. De man zit zo vol verhalen en regelmatig heb ik ook erg om die verhalen moeten lachen.
Ik ben in ieder geval wel nieuwsgierig geworden naar het boek!

Juul



zaterdag 4 juli 2015

Gedicht over de hitte van Annie MG Schmidt

PAS OP VOOR DE HITTE van Annie. M.G. Schmidt. 

Denk aan juffrouw Scholten,
die is vandaag gesmolten,
helemaal gesmolten, op de Dam.
Dat kwam door de hitte,
daar is ze in gaan zitten
- als je soms wil weten hoe dat kwam.
Ze hebben het voorspeld: Pas op, juffrouw, je smelt!
Maar ze was ontzettend eigenwijs...
Als een pakje boter,
maar dan alleen wat groter,
is ze uitgelopen, voor het paleis.
Enkel nog haar tasje
lag daar in een plasje...
Alle kranten hebben het vermeld
op de eerste pagina.
Kijk het zelf maar even na.
Ja, daar staat het, kijk maar: DAME SMELT.
Die arme juffrouw Scholten...
helemaal gesmolten...
Als dat jou en mij eens overkwam...
Laten we met die hitte
overal gaan zitten...
maar vooral niet midden op de Dam.

vrijdag 3 juli 2015







Daan Hermans Het bedrog van Quisco

De jonge journalist Evander Clovis heeft een nieuwe opdracht: een stuk schrijven over de mysterieuze verdwijning van Martha Mulder in het wonderlijke - voor buitenstaanders slecht toegankelijke - stadje Quisco. De bewoners van Quisco houden niet van pottenkijkers, kinderen zijn niet welkom en de moraal is enigszins afwijkend. Hoe langer zijn verblijf in Quisco duurt, hoe meer hij verstrikt raakt in een web van intriges. Het bedrog van Quisco is een briljante roman over oordelen en vooroordelen. Daan Hermans is Daniëlle Hermans die eerder Stil in mij met Esther Verhoef schreef, en in 2008 succesvol debuteerde met Het tulpenvirus dat aan elf landen werd verkocht.



Het schrijversduo Tupla M schreef op Bol.com een korte recensie over het boek:
Hoe een misdaadauteur, (want dat was Danielle Hermans), alles wat zich in de afgelopen jaren heeft verzameld in haar hoofd in een blender heeft gedaan, op de hoogste stand heeft laten draaien en daarna heeft uitgeschonken in een fascinerend nieuw boek. Alles is anders: de vorm, het verhaal, het perspectief, de stijl en toch proef je nog steeds dezelfde ingrediënten. Goed en kwaad, misdaad en straf, schuld en boete, en vooral: waan en werkelijkheid. Een bijzondere mix magisch realisme. Heel bijzonder dat een schrijver zichzelf op zo’n manier opnieuw kan uitvinden. Tupla vond het een aanrader met 5 sterren. Niet voor watjes!

Pechakuchanight Leiden

PechaKucha

Het is de warmste 1 juli sinds...ja, sinds wanneer eigenlijk?
En wat doe je dan als het zo warm is? Ik koos voor een niet zo heel voor de hand liggende optie: ik ging naar een avond met verschillende sprekers over totaal verschillende onderwerpen.
Waarom?
Het vond plaats in de poptempel waar ik vrijwilligerswerk doe en een van de sprekers was thrillerschrijver Jeroen Windmeijer. Mooie combinatie van mijn twee belangrijkste hobbies, dus daar moest ik bij zijn!

Het was een avond volgens het principe van PechaKucha.
PechaKucha is in 2003 door architectenbureau Klein Dytham in Tokyo bedacht als een evenement voor jonge ontwerpers om elkaar te ontmoeten, te netwerken en hun werk te tonen aan publiek. Inmiddels is het format zo populair dat er al meer dan 800 steden wereldwijd aan mee doen.

Het Pecha Kucha concept is gebaseerd op een korte maar krachtige presentatievorm. Elke presentatie bestaat uit 20 slides, die per slide door de spreker in 20 seconden wordt toegelicht. 

Nog nooit van gehoord, maar goed...ik zou wel zien. 
Bij binnenkomst werd je welkom geheten met een raketijsje, vanwege de warmte. Erg leuk, lekker en je voelt je ook meteen welkom.

Deze avond waren er 9 sprekers:
1 Iemke Hungerink

Zij heeft de huisstijl van PechaKucha Leiden gemaakt. In haar presentatie liet ze zien hoe die huisstijl tot stand is gekomen.

2 Yuri Matteman

Hij werkt bij Naturalis. Hij hield een presentatie over de verwondering van kinderen en het open staan voor vragen en antwoorden. Het op onderzoek uit willen gaan, wat heel belangrijk is voor een wetenschapper. Hij vindt het jammer dat we als volwassene die verwondering en openheid kwijt raken. tenzij je wetenshapper wordt....

3 Eline Levering

Zij hield een presentatie namens het PStheater. Een theatergezelschap dat de Leidse wijken in trekt, op onderzoek uitgaat en aan de hand daarvan theaterstukken maken. Zij gaf hier 1 voorbeeld van. Leuk om te zien hoe mensen dan opeens betrokken willen en kunnen zijn bij hun wijk.

4 Susan Aretz

Zij is van het blog Smul Paapje. Misschien bekend bij jullie?
Zij wilde met haar dochter ( nu 5 ) lekker uit eten, maar dan wel iets anders dan de standaard patat met kroketten. Toen ze ging googelen kwam ze alleen op pannenkoekenrestaurants uit. Dat moest beter kunnen dus begon ze, heel simpel nog, dit blog. Inmiddels is het uitgegroeid tot een fenomeen, ze is op tv geweest en er is zelfs een kookboek uit.
Haar motto: durf je dromen hardop uit te spreken, wie weet waar het je brengt!

5 Jeroen Windmeijer

Voor mij inmiddels een oude bekende.
Zijn presentatie ging over zijn geloofsontwikkeling tot nu, zijn boek in de winkel.
Weinig nieuwe feiten, alles is al in het interview dat ik met hem had ( link ) besproken.
Hij was in het begin erg zenuwachtig, maar vertelde met veel humor en zelfspot. Het was een leuke presentatie.

6 Eelkje Colmjon

Zij is de huisfotograaf van PechKucha Leiden. Zij hield een presentatie over fotoreportages die ze niet in opdracht heeft gemaakt, maar omdat zij het leuk, interessant etc vond.
Zo zagen we foto's van kinderen in Servië die vol trots poseerden. Maar ook de hippe vrouwen in Iran, met verband om de neus vanwege de neuscorrectie. Is een statussymbool daar. Ze was ook op een vrij vrouwenstrand geweest, daar mocht niet gefotografeerd worden, maar zoals zij et omschreef waren zij en haar zus preuts in hun bikini...juist....de andere kant van Iran dus.
En de mannen wilden ook hip op de foto. Hip waren ze inderdaad...als dit de jaren '70 waren geweest :).

7 Hans Peter Mulder

Hij is bioloog en hield een presentatie over het minimalisren van toepassingen en hoe ver dat wellicht in de toekomst zou kunnen gaan. Hij sprak boeiend, maar het onderwerp sprak mij niet echt aan.

8 Kevin Augello

Deze Brit heeft een ongelooflijke indruk op mij gemaakt. Hij werkt als documentairemaker voor oa BBC, Discovery en National Geographic.
Hij vertelde over een expeditie die hij gefilmd heeft op de Mount Everest. Bij deze specifieke expeditie ging het om een duitser die, als hij op hoogte is blind wordt, de Mount Everest wilde beklimmen.
Er kwamen prachtige foto's voorbij, maar je proefde ook het drama. Er zijn deze expeditie 2 mensen omgekomen, en op de berg achter gebleven, waaronder de duitser om wie het ging...
Via Google is de documentaire te vinden: Miracle on Mount Everest.


9 Ton van der Meer

Hij is van theatergezelschap de Veenfabriek. Een alternatief theatergezelschap dat gebruik maakt van decor, muziek, bezoekers, locatie etc.
Hij wilde vooral een lans breken voor de, volgens hem, ondergewaardeerde componisten uit de 20e eeuw.

Het was duidelijk een zeer afwisselende avond, met hele verschillende onderwerpen. De een wat interessanter dan de ander. En soms ook inspirerend.

Kevin Augello heb ik na afloop nog aangesproken. Wat een boeiend man! Hij kon nog steeds niet goed praten over wat er toen op de berg gebeurd is, hij verwees bewust naar de documentaire.
Ook vertelde hij dat hij nu in Papoea Nieuw Guinea had moeten zitten. Maar hij heeft iemand anders gestuurd omdat hij er graag bij wilde zijn en zijn verhaal moest verteld worden....
Logisch...Papoea Nieuw Guinea of Leiden....

Ik had van te voren geen verwachting van de avond. Anders dan dat ik een verslag zou schrijven over de combinatie Gebr. de Nobel ( = poptempel ) en Jeroen Windmeijer. Maar uiteindelijk is dat niet wat mij bij is gebleven ( sorry Jeroen ), nee, die eer gaat toch echt naar Kevin!

Op 25 november is er weer PechaKucha in Leiden...zal het in ieder geval in mijn agenda zetten!

Juul

Zoeken in deze blog

Droom naar de toekomst van Rina Stam

  Droom naar de toekomst is het tot de verbeelding sprekende slotstuk van de spirituele Rode Draad Trilogie   Flora woont alleen in Spanje...