zondag 30 september 2018

Revival van Stephen King

We maken kennis met Jamie Morton, een jongetje van zes die soldaatjes voor zijn verjaardag heeft gekregen. Hij zit hiermee buiten te spelen en ineens valt er een schaduw over hem heen. Het is de nieuwe dominee van het dorpje, Charles Jacobs. Jacobs is geobsedeerd door elektriciteit, en dan met name de "onbekende" elektriciteit. Hij denkt dat hier hiermee mensen kan genezen van allerlei uiteenlopende kwalen. Het start met onschuldige experimentjes, een ontvanger in een televisie monteren, tot het maken van een soort halsbandje waar een lichte elektrische schok doorheen gaat, waarmee Conny, Jamie's oudere broer zijn stem weer terug krijgt.

Dan verongelukken vrouw en zoon van Jacobs en vertrekt hij, gek van verdriet uit het stadje. Jaren later als Jamie volwassen is en verslaafd aan heroïne komt hij Jacobs weer tegen op een kermis. Jacobs zorgt voor hem en geneest hem van zijn verslaving door middel van elektroshock therapie. Weer jaren, en vele genezingen, later gebeuren er vreemde dingen met de patiënten die 'genezen' zijn door Jacobs en stelt Jamie een onderzoek in naar alle 'ongelukken' die gebeuren. Uiteindelijk wordt er van Jamie verwacht dat hij mee werkt aan het 'ultieme experiment'.


Het verhaal kabelt langzaam voort, je komt veel te weten over hoe het leven van Jamie is verlopen omdat het boek in de 'ik'-vorm wordt verteld. De verhaallijn is niet direct spannend te noemen. Het verhaal op zich wordt mooi verteld en de laatste hoofdstukken zijn dan weer wel spannend in de zin van: je wil graag weten wat het 'ultieme experiment' is en hoe dit afloopt. Verder is de 'spanning' ver te zoeken. De personages worden wel heel mooi uitgewerkt en je kunt je een goed beeld vormen hoe ze zouden zijn. Ook de leefwijze (vroeger en nu) en de omgeving waar ze wonen worden duidelijk uitgelicht. Verder wordt er vrij veel over het geloof gesproken (het gaat tenslotte over dominee Jacobs), wat het voor mij een minder aantrekkelijk boek maakte, omdat ik hier weinig mee heb. Ik ben geen Stephen King-kenner, heb nog maar 1 ander boek van hem gelezen, maar dat was totaal anders geschreven dan dit verhaal wordt weergegeven.

Kortom, een leuk , onderhoudend verhaal, maar geen nagelbijter waarbij je op het puntje van je stoel zit omdat het zo gruwelijk of spannend is.

3 sterren



maandag 24 september 2018

De laatste zomer van Rebecka Edgren Alden

Titel: De laatste zomer
Auteur: Rebecka Edgren Aldén
Publicatiedatum: augustus 2018
Uitgeverij: Cargo
Recensie door Annemarie
Waardering 2,5

Als tiener bracht Gloria zomers door op een eiland in de Zweedse archipel waar haar (alleen staande) moeder met vriendinnen een vakantiecommune had opgericht.
Twintig jaar later keert ze terug met haar nieuwe vriend Adam en maakt kennis met zijn familie.
Langzaam maar zeker keren allerlei herinneringen bij Gloria terug die samenhangen met de laatste zomer dat ze op het eiland was. Bovendien vindt ze het dode lichaam van een vrouw.
De vondst van het lichaam en de herinneringen die terugkeren zorgen voor een opeenstapeling van gebeurtenissen, die leiden naar een spannende climax. Ook ontrafelt Gloria eindelijk de losse eindjes uit haar eigen verleden.

Rebecka Edgren Aldèn is journalist en redacteur en woont in Stockholm. Ik had nog niet eerder een boek van haar gelezen. De cover is lovend ‘ een boek om in een ruk uit te lezen’  en Aldén wordt getypeerd als de schrijfster die als geen ander weet om een geweldige psychologische spanning op te bouwen.

Vooropgesteld, het boek leest lekker weg. Een beetje als een vakantieboek, passend bij de zomerse setting van het verhaal.  Aldén kan zeker beeldend schrijven. Beschrijvingen van de omgeving en sfeerimpressies zijn mooi en ook leuk om eens over Scandinavië in de zomer te lezen. Ook de personages komen echt tot leven. Toch wordt het boek voor mij nooit echt spannend. Dat wordt vooral veroorzaakt doordat een deel van de spanningsopbouw niet in het hier en nu plaatsvindt maar in gesprekken tussen personen helder wordt.  Soms wordt er in het boek meer óver de spanning geschreven (Gloria die nadenkt over haar verleden, Gloria die praat met mensen over haar verleden, een boekje dat hints geeft over de achtergrond van de spanning) dan dat Gloria zich echt in het oog van de storm bevindt. De climax aan het einde van het boek brengt vaart in het verhaal en in het laatste hoofdstuk laat Aldén je als lezer nog een laatste puzzelstukje leggen. Daarna is er nog voldoende ruimte om te bedenken hoe het verhaal verder zal gaan.

Mijn conclusie:  een fijn boek om te lezen aan het strand of zwembad tijdens je vakantie, om je lekker mee te laten drijven in een mooi verhaal met spannende elementen.
Verwacht geen bloedstollende thriller die je naar de keel grijpt. Ik bleef wel nieuwsgierig naar het einde van het boek, maar vond het geen pageturner. Er waren momenten dat het verhaal echt wel wat vaart kon gebruiken.

woensdag 19 september 2018

Gezien de feiten van Griet op de Beeck

Het verhaal: 'Gezien de feiten' gaat over Olivia, een vrouw van eenenzeventig. Voor haar wordt alles anders als de man sterft met wie ze heel lang getrouwd was. In een ontwapenende weigering om zich te gaan gedragen naar de wens van anderen of naar het traditionele beeld van wat ouderen zouden moeten doen, gaat ze op zoek naar een manier om haar bestaan van tel te laten zijn.
Over de kracht van spijt hebben. Over de gretige wil om goed te leven. Over de warme wurggreep van families. Over de angst om ruimte in te nemen. Over de kilte van de wereld zoals we hem kennen. Over het wapen dat liefde kan zijn, als ze echt is tenminste. Over afscheid nemen. Over opboksen tegen vooroordelen. Over de grens tussen liefhebben en loslaten. Over onbegrip. Over keuzes maken. Over angsten die het leven bepalen.
Korte dialogen. Heel beeldend en raak geschreven. Met lichtheid en fijne, ironische humor, behandelt Op de Beeck een toch wel zwaar thema. Er zitten in het verhaal verschillende lagen waarin je zo diep kunt graven als je wilt. Een boekje vol prachtige citaten. Ontroerend. Aangrijpend. Heel herkenbare personages. Scherpe dialogen. Een mooi onderhoudend en ingetogen verhaal. De gebeurtenissen volgen elkaar razendsnel op.
Het personage van Olivia is mooi uitgewerkt. De andere personages zijn dit iets minder, en blijven eerder oppervlakkig. Meeslepende ritme, althans in het eerste deel. In het tweede deel gingen de sprongen in de tijd soms wel heel snel. Misschien kon dit ook niet anders, als je maar 96 pagina's mag vullen. En, een ietwat abrupt einde. Toch een verhaal dat je stof geeft tot nadenken.
Dit was nu eens echt wat ze noemen, een leuk tussendoortje. Ondanks alle commotie die de publicatie veroorzaakt heeft: voor mij een niet onaardig boekenweekgeschenk. Ik heb er al gelezen die ik véél minder vond. Ik kan me dan ook absoluut niet vinden in de resem negatieve recensies die het boekje uitlokte. Maar, gelukkig dat smaken verschillend... ook bij literatuur.
Niet echt een origineel verhaal, dat geef ik grif toe, maar wat het origineel maakt is Griets schrijfstijl. En, oh ja, dit geef ik ook grif toe, ik ben fan van Griet én haar schrijfstijl. Goed, dit is niet haar sterkste werk, maar toch zeker wel de moeite waard.

4 sterren
Jan Rooms

donderdag 13 september 2018

'Knopen' van Gunnhild Øyehaug

In Noorwegen is Gunnhild Øyehaug al jaren een belangrijke literaire stem. Nu breekt ze ook internationaal door. 'Knopen' (2004) is het eerste boek van haar dat in het Nederlands verschijnt.
'Knopen' is een heel originele, postmoderne gedurfde verhalenbundel. Ze hanteert een lichtvoetige en precieze stijl en voert kwetsbare personages op die verstrikt raken in hun eigen tekortkomingen. Een mix van het komieke en bevreemdende, maar ook soms pijnlijk. Inhoudelijk en vormtechnisch speels, maar toch blijft ze steeds oprecht. Dan weer surrealistisch. Vaak rauwe humor.
Een bundel met korte, soms bizarre verhalen die niet de fraaiste kant van de mensheid laten zien. Een bundel met verhalen over gewone mensen in gewone situaties. Sommige verhalen zijn ultrakort, andere zijn wat langer en meer thematisch. Verteld vanuit verschillende perspectieven. Allemaal uitstekend vertaald door Paula Stevens. Verschillende verhalen in verschillende stijlen (theatertekst, een opstel, een biografie, een thriller... ) In elk verhaal roept Øyehaug een nieuwe wereld op.
Personages van diverse pluimage passeren de revue. En, eigenlijk weet je nooit goed wat je kan verwachten. Zo is er de vrouw die een onheilspellende droom heeft op de vooravond van haar 90ste verjaardag. In een ander verhaal, staat een hert centraal, dat hoopt eindelijk te worden opgemerkt, en daarom steeds dichter naar de rand van het bos trekt. In nog een ander verhaal, dat bol staat van jeugdig verlangen, is een meisje jaloers op haar oudere nichtje. Dan is er ook nog het sf-achtige verhaal over twee wezens die communiceren via polaroidfoto's. Of een gescheiden man die een lang uitgesteld bezoek aan de IKEA brengt, en hoopt dat hij zijn ex niet tegenkomt... En dan...
Zo is er ook nog het meisje dat haar plas ophoudt terwijl ze zich verstopt, omdat ze niet wil pianospelen op een familiebijeenkomst. Of een navelstreng die niet doorgeknipt kan worden. Of een kind dat opgroeit in een vuurtoren. Of over het geluk dat Mona Lisa toelacht. Of de twee mannen die beiden met de voeten vooruit onder een brug doorglijden. De ene stroomopwaarts, de andere stroomafwaarts.
Kortom, je wordt meegezogen in een resem van microwereldjes waarbij op het einde alles op zijn kop wordt gezet. Als lezer word je voortdurend verrast en op het verkeerde been gezet.
Een prikkelende verhalenbundel die verrast en ontroerd. Smaakt naar meer. Een roman bijvoorbeeld. Graag gelezen.
Vier sterren
Jan

vrijdag 7 september 2018

De waarheid over de zaak Harry Quebert van Joël Dicker

Wat was me dat!? Compleet van mijn sokken geblazen!

Het verhaal: New York, voorjaar 2008. De jonge auteur Marcus Goldman lijdt aan een writer's block, en dat terwijl de deadline van zijn uitgever nadert. Dan wordt in de tuin van zijn mentor, sterauteur Harry Quebert, het lichaam gevonden van Nola Kellergan, die ruim dertig jaar eerder op vijftienjarige leeftijd spoorloos is verdwenen. Op Nola's lichaam ligt het manuscript van de roman die Quebert zijn doorbraak naar het grote publiek heeft bezorgd. Harry Quebert is onmiddellijk hoofdverdachte en zijn beroemde roman komt in opspraak. Overtuigd van de onschuld van zijn grote voorbeeld vertrekt Marcus naar Harry's huis in New Hampshire om de werkelijke toedracht rond de dood van Nola te achterhalen. Maar de waarheid blijkt veel gecompliceerder dan hij dacht.
Op indrukwekkende wijze heeft Dicker een intrigerende moordzaak gekoppeld aan een gevoelig geschreven verhaal over het schrijverschap. Maar ook over onzekerheid. Over ambitie. Over vriendschap. Over liefde. Over het proces van het schrijven en de magie die er omtrent het schrijverschap bestaat. Over de relatie met een té jong meisje. Over de rol van uitgevers en media. Over de literaire wereld in het algemeen. Over een romance. Over een writer's block. Over (mis)interprtaties. Over zo veel meer!
Een verhaal vol onverwachte plottwists. Je valt van de ene twist in de andere. Dicker zet je voortdurend op het verkeerde been. Verschillende verhaallijnen – die blijven boeien - lopen voortdurend kriskras door elkaar. Er wordt voortdurend ook gesprongen in de tijd, soms zelfs in eenzelfde alinea. Op het einde vallen alle puzzelstukjes op een toch wel onverwachte manier in elkaar. Heel filmisch geschreven. Met de nodige humor en sarcasme. Intrigerend. Mooi uitgewerkte karakters. Elk hoofdstuk begint met een raadgeving van Quebert aan Goldman, over het schrijven, over boksen, over de liefde... De hoofdstukken tellen af.
Toen het boek ergens in 2014 het boek van de maand was in DWDD, werd het een “slaapsteler” genoemd. En dat is het ook. Nagelbijtend spannende plot. Een regelrechte pageturner. Dicker grijpt je bij je nekvel vanaf de eerste alinea en laat je niet meer los tot de allerlaatste zin op de allerlaatste pagina. Het boek is zo ingenieus opgebouwd dat je het gewoon niet aan de kant kunt leggen. Het leest als een rollercoaster. Met een verdomde rotvaart.
De romantische dialogen zijn misschien mierzoet en balanceren op de rand van het clichématige, maar dit werkte voor mij niet storend. Integendeel. Ik zat bijna voortdurend te grimlachen.
Eigenlijk is het een boek in een boek in een boek. Je wordt dus meegezogen in alle drie de boeken. Het concept boek-in-een-boek werkt maar zelden. In dit boek werkt het wél, dankzij de nauwkeurige opbouw van Dicker.
Harry Quebert legt me letterlijk de woorden in de mond wat ik van dit boek vond. In de epiloog zegt hij tegen Marcus Goldman: “Hoe goed een boek is meet je niet alleen aan de laatste woorden af, Marcus, maar aan het effect van alle woorden die daaraan vooraf gingen. Ongeveer een halve seconde nadat de lezer het boek uit heeft, als hij het laatste woord net heeft gelezen, moet hij bevangen worden door een hevige emotie: een ogenblik lang moet hij alleen maar denken aan alles wat hij heeft gelezen, dan moet hij naar de omslag kijken en lichtelijk verdrietig glimlachen omdat hij alle personages zo zal missen. Een goed boek, Marcus, is een boek waarvan je het jammer vind dat het uit is.” En, ja, ik bleef even verweesd achter. Heel graag gelezen.

Vijf sterren

Jan Rooms

maandag 3 september 2018

Stine Jensen schrijft essay voor Maand van de Spiritualiteit

Het essay voor de Maand van de Spiritualiteit 2019 wordt geschreven door Stine Jensen (Hollands Diep). De maand heeft als thema Met aandachten het essay, met de titel Eerste liefde, zal daarop aansluiten. Stine Jensen is enthousiast aan het schrijven geslagen: ‘Ik vind het heel bijzonder dat ik dit mag doen. Het thema raakt hart, hoofd en ziel, want alles begint, staat of valt met aandacht.’ Jan Mulder, Arie Boomsma, Isa Hoes, Ben Tiggelaar, Rosita Steenbeek en Daphne Deckers gingen Jensen voor.

Het essay is te koop voor € 3,75 in de boekhandel tijdens de Maand van de Spiritualiteit, van vrijdag 11 januari tot en met zondag 10 februari 2019.

Stine Jensen (1972) is filosoof, schrijver en programmamaker. Ze werd geboren in Denemarken maar groeide op in Nederland. Stine schreef diverse boeken, over mannelijkheid en vrouwelijkheid, liegen, liefde tussen Turken en Europeanen, Scandinavië, opvoeden, emoties en identiteit. In 2015 werd haar kinderboek Lieve Stine, weet jij het?bekroond met een Zilveren Griffel. In dat jaar publiceerde ze ook het boek Go East. Een filosoof reist door de wereld van yoga, mindfulness en spiritualiteit, dat genomineerd werd voor het Beste Spirituele Boek 2015. Het gaat over de yogaopleiding die ze in 2014 volgde tot kundalini yogalerares. Voor omroep HUMAN heeft ze meerdere tv-programma’s gemaakt. Binnenkort is zij op tv te zien met Stine boekt sterren, waarin zij als een echte boekenwurm met BN’ers in gesprek gaat over boeken.

In onze aandachtseconomie is aandacht voor jezelf, aandacht voor de ander, voor je werk of gewoonweg aandacht voor de dingen om je heen een schaars goed geworden. Dat geeft te denken, want vrijwel iedere religieuze en spirituele traditie kent aandacht een belangrijke rol toe om te komen tot inzicht, betekenis, liefde, bevrijding, rust of geluk. En niet voor niets hebben veel spirituele boeken aandacht als thema. Of het nu onder de noemer mindfulness, meditatie of simpelweg focus gepresenteerd wordt. Kortom, aandacht verdient onze aandacht. Een mooie opgave voor de Maand van de Spiritualiteit 2019.
Eerste liefde
Eerste liefde is een filosofische, persoonlijke en spirituele mijmering over liefde en de rol die aandacht daarin heeft. Het kat- en muisspel is in het begin van de liefde een van de meest verfijnde aandachtsspelen. Als de liefde langer duurt, wordt gebrek aan aandacht de
oorzaak van het probleem én het medicijn voor herstel: ‘we moeten elkaar meer aandacht geven’. Dit essay gaat over de taal en verbeelding van eerste liefde, en de lessen over de kunst van het aandacht geven.

De Maand van de Spiritualiteit is onder andere een initiatief van KRO-NCRV en dagblad Trouw. Sinds 2013 organiseert de CPNB de Maand van de Spiritualiteit, later heeft ook Zin Magazine zich aan de maand verbonden. Tijdens de maand worden er diverse activiteiten in boekhandels en bibliotheken georganiseerd over spiritualiteit en zingeving; via deSchrijverscentrale is Stine Jensen te boeken voor optredens. Ook wordt bekendgemaakt wie de winnaar is van het Beste Spirituele Boek 2019. Voor meer informatie:www.maandvandespiritualiteit.nl

zaterdag 1 september 2018

De belofte van Friedrich Dürrenmatt

Het verhaal: Commissaris Matthaï belooft de ouders van een op gruwelijke wijze vermoord meisje op zijn erewoord dat hij de dader zal vinden, terwijl hij weet dat hij de volgende dag naar Amman zal vertrekken voor zijn nieuwe baan. Collega's pakken de verkeerde op, die na harde verhoren die nacht nog bekent en vervolgens zelfmoord pleegt. Het onderzoek wordt afgesloten. Vol schuldgevoel annuleert Matthaï zijn reis, en hij besteedt de rest van zijn leven aan het zoeken naar de werkelijke moordenaar. De manier waarop hij dat doet is zowel zeer dubieus als geniaal.
Gebaseerd op 'Es geschach am hellichten Tag',over seksueel misbruik bij kinderen, een vroeger film-scenario van zijn hand, waarover hij uiteindelijk niet tevreden was. Daarom schreef hij 'De belofte', die aan het einde enigszins afwijkt van de film. 'De belofte' zal uiteindelijk tweemaal verfilmd worden. De laatste maal in 2001 als 'The Pledge' door Sean Penn, met Jack Nicholson in de hoofdrol.
Een aantal filmelementen zijn nog duidelijk aanwezig, zoals de heel beeldende beschrijving van de omgeving. Ook de woede en bedrukte stemming van de inwoners van het dorpje na de moord zijn duidelijk voelbaar. Het verhaal begint zonder inleiding. Je valt kloef, boenk, midden in het verhaal. Uitstekende vertaling van Ria van Hengel die de sfeer van het verhaal in het Nederlands naadloos heeft weten over te brengen.
Dürrenmatt 'speelt' met genre van de misdaadroman. Het verhaal wordt verteld in de derde persoon. Dr. H., een oud-politiechef, vertelt het verhaal van Mattäi's zoektocht aan een middelmatig auteur van misdaadromans. Een verhaal vol zelfspot op het genre ook. Zo geeft Dürrenmatt voortdurend, aan de hand van uitspraken die hij in de mond van zijn personages legt, kritiek op het genre van de (minderwaardige) misdaadroman.
Origineel. Ironisch. Intrigerend en boeiend verhaal. Sterke, sobere, soms cynische schrijfstijl. Heldere, korte zinnen. Met weinig woorden zet Dürrenmatt heel veel neer. Personages met een interessante persoonlijkheid. Een misdaadroman waarin de psychologische aspecten ontzettend belangrijk zijn. Vanaf de eerste regels word je meegezogen in een toch wel heel bijzondere sfeer.
Op het einde, en dat zijn we van Dürrenmatt eigenlijk wel gewend, een totaal onvoorziene plottwist, die je als lezer niet ziet aankomen en die aankomt als een mokerslag. Op het randje van het absurde en dat, volgens Dürrenmatt zelf in de tekst, geen enkele romanschrijver voor zijn rekening zou willen nemen.
Een anti-misdaadroman eigenlijk, die bovendien volledig tijdloos is. Een boek dat, net als zijn eerder werk, onder je huid kruipt. Slechts 158 pagina's heeft Dürrenmatt nodig om een onuitwisbare indruk achter te laten. Héél graag gelezen. (En, ja, ik beken, ik ben een enorme fan van Dürrenmatt).

Vijf sterren

Jan Rooms

Zoeken in deze blog

Droom naar de toekomst van Rina Stam

  Droom naar de toekomst is het tot de verbeelding sprekende slotstuk van de spirituele Rode Draad Trilogie   Flora woont alleen in Spanje...