Zeg dat je van mij bent van Elisabeth Noreback

“ In mijn binnenste bevinden zich duistere afgronden.”

Tijdens een vakantie twintig jaar geleden verdween Alice, de dochter van psychotherapeute Stella Widstrand, maar haar lichaam is nooit gevonden. Als op een dag een nieuwe cliënte zich bij haar praktijk meldt, weet Stella zeker dat deze Isabelle haar verdwenen dochter Alice is. Ze doet er alles aan om Isabelle ervan te overtuigen dat ze moeder en dochter zijn. Maar dit is niet de eerste keer dat Stella haar dochter 'terugvindt'. De vorige keer dat dat gebeurde, werd ze gedwongen opgenomen in een kliniek. Tegelijkertijd probeert iemand koste wat het kost te voorkomen dat Isabelle en zij een band krijgen. Langzaam maar zeker beginnen Stella en Isabelle te twijfelen aan hun herinneringen, hun geheugen en hun identiteit.
Hoe ver is Stella bereid te gaan om haar dochter terug te krijgen?
Zeg dat je van mij bent is een overdonderend geschreven psychologische thriller verteld vanuit het perspectief van drie vrouwen. Een aangrijpend verhaal over het verlies van je kind. Over rouw, schuld en obsessie.

Dit boek kent 3 verhaallijnen. Stella, Isabella en Kerstin. Deze 3 dames zijn met elkaar verbonden en door het boek heen kom je erachter wat voor rol ze hebben in het verhaal.

Het verhaal zelf is wel origineel maar kon het niet echt geweldig vinden. Bij Isabella is teveel nadruk gelegd op hoe kwaadaardig, evil en gestoord ze is. Dat stoorde mij enorm. Bijna elk hoofdstuk komt dat wel aan bod.

Stella is geprobeerd neer te zetten als een labiel persoon. Maar ook hierin is het gewoonweg niet echt gelukt. Kerstin is de moeder van Isabella en deze heeft mij compleet verrast. Ik had tijdens het lezen wel een beetje in de gaten wat voor soort moeder zij was, maar toch werd ik aangenaam verrast.

Ook had van mij de relatie van Daniël en Stella wat meer uitgediept mogen worden. Daar was het echt even smullen geblazen haha.

Ondanks dat er pas op het laatste een beetje spanning aan bod kwam, las het boek wel lekker weg. Ik moet eerlijk bekennen dat de schrijfster op het gebied van de romantiek, seks  en drama veel beter scoort dan op het gebied van thriller. Vooral de romantiek en drama was echt goed geschreven. Je voelde echt de spanning, genot en de ruwheid ervan.

Persoonlijk werd het verhaal voor mij minder leuk toen ze vertelde hoe haar baby was overleden. Het was mij iets te duidelijk beschreven. Mijn moederhart kon dat niet aan.

De cover is er wel eentje die mij het boek doet oppakken om de achterkant te lezen. Je ziet een grasveld met daarop een rieten wiegje. Dit is het wiegje van Alice.

Komt dit boek bij mij in de kast: Nee

Hoop ik meer van deze auteur te lezen: Een twijfelgevalletje.

Zal ik dit boek aanbevelen aan anderen?: Alleen als ik zeker weet dat het die persoon wel kan bekoren.

En voor diegene die willen weten of Isabella nu wel of niet Stella's dochter is... maar geen zin hebben om het boek te lezen... lees de laatste bladzijde ( niet het dankwoord haha) en je weet het antwoord.

Ik heb lang zitten dubben over de score. Ik vond het boek niet zo slecht dat ik het 2 sterren wou geven maar ook weer niet te goed om het 3 kraaien te geven. Daarbij geef ik het maar gewoon 2,5 ster .

Tamara

Bloeden zal je van Diana van Hal

Titel: Bloeden zal je

Auteur: Diana van Hal

Uitgeverij: Verba Montem

Publicatiedatum:  februari 2017

Recensie door: Tamara

Kraaien: 4

Een foto die spontaan uit een printer komt, gooit het leven van Lindsey en Michael drastisch overhoop. Wie is de onbekende man? Waar is hij? En wie heeft hem beestachtig verminkt en vastgebonden aan deze stoel gefotografeerd?
Vragen voor Spencer Bennet en zijn team. Er ontspint zich een kat en muis spel tussen een gedreven psychopaat en het rechercheteam. Wie houdt wie in de gaten en wie maakt de eerste fout?
Terwijl Spencer zich stort op deze klus, heeft hij een ander probleem. De kloof die ontstaan is tussen hem en Jennifer is nog nooit zo groot geweest. Hij weet dat de waarheid vertellen de oplossing is, maar hij moet zwijgen.

“Uit de wond vallen maden naar beneden op zijn schoot.”

Deel 2 van de “de Greenwood moordenaar” serie. Deel 1 was maar een kort boekje, deel 2 was al van iets beter formaat.257 bladzijden om precies te zijn. Dit boek gaat eigenlijk verder waar deel 1 gestopt was. Maar wel met een kleine tijdsprong.

Ook in dit boek ga je verder met Spencer, Jennifer, Caitlin en de rest van de crew. Het verhaal gaat meteen van start met een gruwelijke foto die uit een printer komt rollen. Vanaf dat moment zit er ook eigenlijk geen rustpauze meer in. De vaart zit het gehele verhaal er goed in. Eigenlijk zo goed, dat je ook niet meer wil stoppen met lezen.

Al was het hier en daar een beetje voorspelbaar en makkelijk te raden, het nam de kwaliteit van het verhaal niet af.

Ook dit keer zijn de moorden goed en gruwelijk beschreven, al vind ik wel dat ze daar bij de politie maar zwakke magen hebben zeg. Elk lijk was ze zien worden ze steevast beroerd of gooien hun magen leeg.

Zoals in het eerste deel waren ook hier kleine dingetjes wat me opviel, dus stoorde, wat mij een paar keer uit het verhaal trok. Eentje kan ik ervan niet noemen, want dan verklap ik aardig wat, maar voor diegene die hem hebben gelezen of gaan lezen... Let goed op het stukje wat de moordenaar zegt/ denkt over de printer en dan het laatste gedeelte waarin de moordenaar bekend wordt gemaakt. Die snapte ik niet helemaal.

Maar ook het gedeelte over dat Lindsey hysterisch werd na het zien van de foto. Bij hysterische vrouw zie ik een gillende, met de ogen rollen, huilen, met de armen zwiepende( etc. etc.) vrouw maar Lindsey : bedekte haar oren, tranen biggelde over haar wangen en haar hart klopte in haar keel. Kortom: voor mij niet hysterisch maar gewoon bang.

Maar toch, ondanks mijn “minpuntjes” vond ik het een goed verhaal. De personages beginnen nu wat kleur te krijgen en met elke bladzijde die ik omsla, hoop ik dat Jennifer en Spencer samen komen. Het verhaal leest goed en lekker weg en neemt je soms helemaal uit je eigen wereld.

Al twijfelde ik nog wel tussen een 3,5 of een 4 kraaien. Maar heb toch gekozen voor de 4, puur omdat ik af en toe even van de wereld was. ( zelfs zo erg dat ik mijn zoontje niet heb horen huilen!)

Komt dit boek in mijn pareltjes boekenkast?: Ik wacht deel 3 af! Of ze komen met zijn 3en erin, of                                                                    geen.

Hoop ik meer van deze auteur te lezen?: Ben erg benieuwd naar deel 3.

Zal ik dit boek aanraden aan anderen?: Als je deel 1 vermakelijk vond, dan zeker verder lezen!

Grensgebieden van Arne Dahl

Titel: Grensgebieden

Auteur: Arne Dahl

Uitgeverij: Uitgeverij Rainbow Bv

Publicatiedatum: januari 2019

Recensie door: Tamara

Sterren: 2,5 (helaas)

Wanneer de vijftienjarige Ellen spoorloos verdwijnt, vermoedt Sam Berger van de Stockholmse politie dat er een seriemoordenaar aan het werk is. Niemand deelt zijn vermoeden; Sam ziet zich genoodzaakt alleen op onderzoek uit te gaan. En dan ontdekt hij sporen – sporen die speciaal voor hem bedoeld lijken te zijn...

“Het krachtige uurwerk tikte onverbiddelijk verder en trok haar lijf langzaam, heel langzaam uit elkaar”.

Je begint het verhaal gelijk al met een actiemoment. Dat gaf mij een beetje het gevoel dat ik ergens halverwege het boek zat. En dat gevoel is ook niet meer weggegaan het gehele boek door. Sommige dingen hadden van mij wel een inleiding vooraf mogen hebben. Sommige dingen waren juist ook weer erg kort (als bijvoorbeeld Emma). Bij de meeste dingen lees je wel later (veel later) in het boek wat hun rol nu precies geweest is, wat ik zelf als vervelend ervaar want tijdens het lezen had ik toch het gevoel van: “Ik mis iets”.

Het verhaal zelf vond ik ook erg rommelig en stroef verlopen. Je gaat zo ineens van de ene plek naar de andere. Zo zit Blom ineens in de gevangenis te praten met een pedofiel en de bladzijde erna staat ze te praten met de vader van Emma. Natuurlijk had een complete routebeschrijving ook niet gehoeven maar een wat soepeler verloop was zeker op zijn plek geweest. Ook de moordenaar werd ineens bekend gemaakt zonder inleiding, spanning of d.m.v. puzzelstukjes wat dan op zijn plek valt.

Het boek heb ik wel uitgelezen, maar ik heb toch vele momenten gehad dat ik het bijna aan de kant wou leggen. Maar goed, dan ben je inmiddels zover in het boek dat je dan ook het einde wilt weten!

En dan ben je zo blij dat je bij het einde bent! Totdat je de laatste zin leest en beseft dat het nog helemaal niet het einde is! Potver!!!! Nu twijfel ik echt om deel 2 ervan te lezen, puur om te weten hoe het in elkaar steekt! Maar als dat verhaal net zo rommelig is als dit boek.... Wordt het nog wel een zware dobber voor mij.

Maar ik heb ook om een paar dingen hard moeten lachen! Als bijvoorbeeld de zin: “Toen duwde hij met enige moeite het zakje in zijn anus.” Of dat de moordenaar had geschreven: “Binnenkort ga ik jullie grijpen!” Ik kwam echt niet meer bij! Een gevreesde moordenaar die nergens voor terug deinst laat zo'n reactie achter. Ik kon het niet serieus nemen.

Als dit boek wat vloeiender verlopen was, was het voor mij echt een topper geweest. Alles zit erin wat ik verlang aan een boek. Gruwel, spanning, actie en een kat- en muisspelletje! Dan had het echt 5 dikke vette sterren gekregen! Nu kom ik niet verder dan een magere 2.5.

Spanning: 3

Psychologische ontwikkeling personages: 3

Leesplezier: 2

Schrijfstijl: 2

Plot: 3

Spanning: 3