donderdag 30 november 2017

Wie niet weg is van Piet Baete



Titel: Wie niet weg is.
Auteur: Piet Baete
Uitgeverij: Lannoo
216 pagina's 

Piet Baete (1978) werd in Oostende geboren. Hij studeerde Germaanse talen aan de Katholieke Universiteit van Leuven Leuven. Daarna trok hij naar de Verenigde Staten voor studies scenarioschrijver aan de UCLA ( Los Angeles). Hij heeft al scenario werk voor film en tv op z'n actief. Zo schreef hij al mee aan de tv-series Team Spirit en Aspe. Baete brengt regelmatig tijd door in Parijs. 
Dromen van de dood (2008) is zijn eerste psychologische thriller.


Durf jij alles achter te laten in de hoop dat het vanzelf weer goed komt?

De kans bestaat dat we elkaar ooit hebben ontmoet. Het is echt heel goed mogelijk dat we elkaar ooit voorbij zijn gelopen of zijn gekruist in een straat, of dat we elkaar toevallig hebben aangeraakt in de metro, schouder tegen schouder, zoiets. Alleen hebben we nooit gepraat, jij en ik. Ik heb je nooit gevraagd hoe het met je gaat en omgekeerd heb jij dat ook niet gedaan. Het maakt ook niet uit, dat is nu eenmaal wat mensen doen, of niet doen, hangt er van af hoe je ’t bekijkt. Maar stel dat het wél was gebeurd, dat we op een of andere manier aan de praat waren geraakt, dan zou ik je zeker over Clarisse hebben verteld.

Tristan werkt als podiumbouwer voor een band. Hij reist de wereld rond en leeft in een droom. Maar zijn verleden laat hem niet los. Hij wordt heen-en-weer geslingerd tussen vele emoties. Onderweg van ontmoeting naar ontmoeting komt Tristan eindelijk tot leven en omarmt hij de pijn en het verdriet die deel uitmaken van zijn bestaan.

Ik was 1 van de 100 gelukkige die een recensie exemplaar kreeg toegestuurd. Ik had nog nooit Iets van Piet Baete gelezen en was erg nieuwsgierig geworden na het lezen van de inleiding.
Het verhaal is in de ik vorm geschreven en de hoofdpersoon Tristan neemt je mee in zijn leven, waar hij zelf telkens afscheidt van wilt nemen. Op de vlucht voor de waarheid en de ontkenning van zijn emoties.

'Wat gisteren waar was, is morgen een leugen en vandaag al vatbaar voor twijfel'

Ik ben diep onder de indruk door de schrijfstijl van Piet Baete. Die diepliggende bewoordingen komen bij je binnen, zodat je volledig meeloopt samen met Tristan. Op filosofische wijze wordt het leven van Tristan beschreven met prachtige en ontroerende uitspraken, waarbij je even stil staat.. Zinnen die je enkele keren opnieuw leest alleen al omdat ze zo mooi zijn.

'Ik voel me zo’n grijper op een kermis. Zo’n grijper die pluchen beestjes moet grijpen, maar ze altijd weer laat vallen. Zo gaat het ook bij ons. Ik heb je even vast, maar raak je altijd weer kwijt. En iedereen is altijd maar boos op die grijper, maar misschien is wat hij op moet tillen te zwaar'

Met dit stuk uit zijn boek wil ik afsluiten en raad ik een ieder aan om het boek te lezen. Je mee te laten nemen in de wereld van Tristan en samen met hem het ritje te maken. Wie weet gaat jouw wereld er plots heel anders uit zien.

Plot. : 4
Schrijfstijl. : 4,5
Originaliteit : 5
Psychologie : 5
Leesplezier : 5
Spanning. : 4

Ik geef ‘Wie niet weg is’’ 4,5 sterren

Danielle Klepsj

woensdag 29 november 2017

Carlos Ruiz Zafon in Eindhoven

Toen het boek: “Schaduw van de wind” van Carlos Ruiz Zafón in 2004 uitkwam wist ik meteen dat ik het boek moest lezen. Een verhaal over boeken in een mystieke, labyrintachtige bibliotheek, een ouderwetse boekenwinkel met alle pareltjes voor het grijpen in het prachtige Barcelona. Voor mij zijn dat ingrediënten om heerlijk bij weg te kunnen dromen. De stijl van Zafon is al door vele bejubeld, hij zet op een mooie en poëtische manier de prachtigste zinnen op papier. Van het eerste deel zijn er dan ook miljoenen exemplaren verkocht.

Maar goed, even terug naar het heden. Het vierde en laatste deel is sinds 7 november verkrijgbaar en niet te missen. Overal waar je komt is er wel een advertentie te zien. Via Facebook zag ik dat Carlos Ruiz Zafón door het land trok voor een signeersessie. De uitgesproken kans om één van mijn favoriete boeken te laten signeren. Maar ja, na een verhuizing naar een tijdelijk onderkomen, een bruiloft, huwelijksreis en voorbereidingen voor ons nieuwe huis is niet alles op orde. Met als resultaat, lege handen, na het doorzoeken van een aantal dozen, geen Schaduw van de wind te vinden. Er zat niets anders op dan het nieuwste boek aan te schaffen, wat uiteraard geen straf is! De dichtstbijzijnde signeersessie voor mij was Boekhandel Van Pierre te Eindhoven en ook nog eens op mijn vrije vrijdag. Wat een mazzel!


Een half uur voor aanvang was het al lekker druk en de rij wachtende groeide gestaag. Precies op de aangekondigde tijdstip, begon de signeersessie. Het viel mij direct op dat er veel Spaans talige liefhebbers aanwezig waren. In Eindhoven wonen van oudsher al veel Spanjaarden en de hightech industrie in de regio heeft dat aantal fors laten groeien. Carlos kon dus regelmatig zijn lezers in zijn eigen taal te woord staan. Hij nam er dan ook de tijd voor, iedereen kreeg zijn volle aandacht. Toch bijzonder als je al enige tijd van hot naar haar aan het reizen bent. Het is een hele rustige en aardige man. Ik ga zijn nieuwste boek met veel plezier lezen. Het is wel een boek wat tijd en aandacht verdiend, de de kerstvakantie lijkt mij dan een mooi moment om in dit pareltje te beginnen.



Lilian 

In de vuurlinie van Andy McNab

Auteur: Andy McNab
Titel: In de vuurlinie
Uitgever: A.W. Bruna
Jaar van uitgave: 2017


Achterflap:

Nick Stone zit zonder geld. Wanneer het hoofd van een geheime eenheid binnen de CIA hem een klus aanbiedt die hem in een klap van zijn financiële zorgen zal verlossen, hapt hij dan ook meteen toe. Samen met drie oude kameraden reist hij af naar Estland voor een simpele missie: het ontvoeren van een jonge hacker. Maar heel snel lopen de zaken volledig uit de hand en Stone beseft dat het team midden in een complot is terechtgekomen om de NAVO te destabiliseren. Een complot dat duizenden onschuldige levens zal kosten…

In de vuurlinie is het volgende deel in een serie waar Nick Stone de hoofdrol vervult. Er zijn al 18 eerdere delen verschenen en dit is mijn eerste boek wat ik van de schrijver lees. En waarom denk ik dan als ik het met moeite uitgelezen heb. Net zoals ik niet van de romantische thrillers hou, doe ik dan ook niet van de piefpafpoef thrillers. Maar ik vind dat je wel iets moet proberen voor je een mening mag hebben. Als iemand zoveel boeken op zijn naam heeft en zoveel verkoopt, wil ik het ook eens beleven. Heb ik altijd al zoveel medelijden met die heterovrouwen die met hun man meegaan naar een soortgelijke film, want al blij dat de kerel eens een avondje met ze naar de bios wilt, dit doe ik mijzelf aan.


Ik begreep dat de schrijver een van de grondleggers is van het aktiegenre en dan mag ik concluderen dat ik nu echt kan zeggen dat ik niet aan dit soort boeken behoef te beginnen. Het verhaal lijkt er weinig toe te doen, wnat of het nu om Russen, Moslims of welk soort terroristen dan ook, het gaat vanzelfsprekend om de vette actie: schietpartijen, vechten, en achtervolgingen. Ik moet toegeven dat de auteur dat wel op een lekkere smeuiige wijze beschrijft. Uitgebreid, zodat we vooral niet zelf veel hoeven te fantaseren. Het is dat je de bladzijdes nog om moet slaan, maar het lijkt alsof je naar een film kijkt en het voor je ogen ziet afspelen.

Ik denk dat dit boek voor de ware liefhebber weer een waar genot zal zijn en waar onze mannen zich even ook de held mee zullen kunnen voelen.Ik vond het zelf niet spannend, eerder saai, maar dat ligt puur aan mij.
Dit is een actiethriller pur sang. Dat hij zelf bij de Britse elite eenheid de Special Air Service heeft gezeten, geeft een extra dimensie in het kunnens chrijven over dit soort acties. Duidelijk niet iemand die tien actiefilms na elkaar moet kijken en daar de vechtscenes uit op papier zet, maar uit eigen hand kan vertellen.
Koop bij bol.com

Geen sterren dit keer. Dit soort boeken zijn zo niet mijn smaak, dat ik niets kan zeggen over spanning, psychologie en leesplezier. Ik zie dat het geen slecht boek is, maar na twee gevechten, moet ik al gapen.

maandag 27 november 2017

Nieuwe Inge Duine

Inge Duine debuteerde met De laatste Tour, een thriller over doping en matchfixing in de wielersport. Op glad ijs is haar tweede thriller. Op glad ijs speelt zich af tegen de achtergrond van de Olympische Spelen en terroristische dreiging.

Nog geen half jaar na de terroristische aanslagen van 9/11 vinden in Salt Lake City de Olympische Winterspelen van 2002 plaats. Amerika is in angst en de autoriteiten willen koste wat het kost voorkomen dat opnieuw een aanslag wordt gepleegd. Dit moeten de Patriot Games worden. Topschaatster Jennifer Rose vermoedt dat haar vriend Mike Parker – dé ijshockeyvedette van de VS –verwikkeld is in louche zaken en wellicht de veiligheid van de Spelen met opzet in gevaar brengt. Wanneer er een dode vrouw wordt gevonden met de afbeelding van de olympische ringen op haar borst met daarbij de tekst ‘Uncle Sam killed me’, raakt de zaak in een stroomversnelling. In een race tegen de klok moet Jennifer de waarheid zien te achterhalen, voor er meer slachtoffers vallen.
In het nieuwe jaar op 16 januari verschijnt het boek.

maandag 20 november 2017

Dolmen van Johan Deseyn


Titel: Dolmen
Auteur: Johan Deseyn

Uitgeverij: Uitgeverij Kramat

Pagina’s: 588



Je zou wel gek moeten geweest zijn om in de jaren ’70, ’80 en ‘90 van de vorige eeuw, je vakantie te plannen in de stad Bangor, Maine (USA). Want sinds de komst van die vreemdeling, liep alles mis in de regio. In de noordelijkste staat van Amerika kreeg men plots te maken met vampiers, woedende honden, levende auto’s, wraakzuchtige pubers, een meisje dat alles in vuur en vlam kon zetten met haar ogen, doden die oprezen uit hun graf en meer van dat fraais. Daarna werd het er iets rustiger. Goed, er was nog wel eens een pretpark dat voor wat overlast zorgde en iemand had zelfs de moord op President John F. Kennedy kunnen voorkomen, maar buiten een gek die met een Mercedes op een mensenmassa inreed (wat hier in Europa trouwens ook gebeurt), werd het er zelfs doods en waren zowat alle gevaren geweken. Zo niet echter in het veel zuidelijker gelegen Dolmen’s Hill, Georgia, waar het razend spannende ’Dolmen’ van Johan Deseyn zich afspeelt. 


In ’t kort : 
vlakbij het hunebed waarvan sprake, woont de oude Harvey Brayton en hij weet het : Agrona Laird, een oude, vreemde vrouw is zopas neergestreken in het dorp. En dat betekent niet veel goeds. Inmiddels zet een circus onverwachts zijn tenten recht op het land van de wat wereldvreemde Mortimer. Er wordt een regeling getroffen met de burgemeester en alles lijkt weer rustig. Tot het eerste slachtoffer valt : Iris, Mortimers koe, verspreid in brokstukken over de wei. Vervolgens weigert het circus te vertrekken en beginnen mensen te verdwijnen op wel erg onplezierige manieren…En daarmee, beste lezers, zal u het ditmaal moeten doen, want meer over ‘Dolmen’ prijsgeven, zou een schande zijn. 
Na het vorige boek van Deseyn (‘Necromancer’) schreef ik al : “échte horror van eigen bodem…eindelijk !” En dat is ditmaal niet anders. Net als bij – en daar is hij dan – Stephen King, neemt Deseyn zijn tijd om elk personage voor te stellen. En ook niet onbekend voor de liefhebbers : vooraan in het boek krijgen we een schets van het eens zo lieflijke dorpje. Wat precies de link is tussen Harvey Brayton, Agrona Laird en Hannah, eigenares van het circus, laat ik dus aan jullie zelf over om te ontdekken, maar inmiddels zit elke inwoner van het dorp er middenin, terwijl het politieteam er alles aan doet om erger te voorkomen…helaas ! 

Ook leuk : het boek is geschreven door iemand uit het dorp, wat de proloog en epiloog voor een keertje leuk maken. En dat het niet de eerste keer is dat “het” een dorp overkomt, blijkt uit de verrassende intervallen uit het verleden. Bovendien ‘springt’ Deseyn van de ene gebeurtenis naar de andere, ons telkens achterlatend met een dijk van een cliffhanger. Niet één pagina van het vuistdikke ‘Dolmen’ (588 pagina’s) is saai, bevat herhalingen of leidt je af van het verhaal zelf. En wie – by the way – William Friedkin’s verfilming van ‘The Exorcist’ een meesterwerk noemt, kan bij mij nog weinig verkeerd doen ! 

Besluit : Na ‘Necromancer’ is ‘Dolmen’ opnieuw een schot in de roos. Ik twijfel er geen seconde aan dat Johan Deseyn (van hetzelfde bouwjaar als ondergetekende) eveneens heeft genoten van ‘It’ (net als ikzelf en zoveel anderen), en als ode aan de eens zo geweldige ‘King of Horror’, kan dit boek tellen ! Noem het, zoals de tag, een ‘duistere thriller’, noem het ‘horror’, noem het ‘het boek dat King nooit heeft geschreven’…

Ik noem het alvast geweldig !

Paul Smeyers

zondag 19 november 2017

Eindelijk 40 van Aafke Brandt Corstius

Titel: Eindelijk 40

Auteur: Aafke Brandt Corstius

Publicatiedatum: oktober 2017


Samenvatting
De grappigste columniste over de voordelen en niet-bestaande nadelen van veertiger zijn, herkenbaar voor iedereen die al een tijdje, of net, veertig is.

Mijn mening
Aafke haar boekje zorgde er voor dat ik opeens door de boekenkasten ging en er een enorme stapel boeken uittrok die ik weg ga doen. Wordt je er gelukkig van? Ga je het ooit lezen? Dit kwam voort uit 1 van de stukken die Aafke deed naar aanleiding van een zogenaamde opruimgoeroe. Bewaar alleen datgene waar je gelukkig van wordt.
Het motto dat je beter een kast met lievelingsboeken kan hebben dan een kast met ongelezen boeken want dat levert druk op, herken ik dan weer absoluut niet. 

Aafkes Eindelijk 40 behandelt de beslommeringen van Aafke met een grote dosering openheid en eerlijkheid roept ze herkenning op bij mijzelf en zeker bij mijn omgeving aan wie ik stukjes voorlas. Vele lachen schaterden tijdens het lezen door de woonkamer en veel oh jaaaaa's . Al die vrouwen die uren op Funda rondneuzen, jij kent ze ook toch? Of opeens iedereen zien hardlopen of naar yogalessen en d emeest rare hoduingen aannemend.
Maar ook schudt ze me wakker op sommige momenten. Moet alles steeds vernieuwend of mag je ook gewoon tevreden zijn met die kroket van jouw vaste snackbar op vrijdag? Moet je bepaalde kleding nog willen dragen? Mag je nog een hempje dragen als het warm is en je hebt hele kippenfilets hangen? Wie bepaalt dat eigenlijk?
Aafke schrijft op een lekker spontane wijze over de problemen van veertigers. Open en onbevangen. Terwijl het verhaal begint dat 40 een heerlijke leeftijd moet zijn: niet meer dat van alles moeten op je 30e en nog lang geen 50. Dat 40 is de helft van je leven en klaarblijkelijk moet je toch wel nog steeds heel veel. Absolute aanrader om je eigen dingen eens goed onder ogen te zien en jezelf ook uit te lachen, want dat krijgt deze auteur voorelkaar

donderdag 16 november 2017

Illustratrice en schrijver bekend kinderboekenweek

Jozua Douglas schrijft Kinderboekenweekgeschenk 2018
Milja Praagman maakt Prentenboek van de Kinderboekenweek


Vanmorgen is in de bibliotheek op station Haarlem onthuld dat Jozua Douglas het Kinderboekenweekgeschenk voor de 64ste Kinderboekenweek schrijft en illustratrice Milja Praagman het Prentenboek voor de Kinderboekenweek maakt. Het thema is Vriendschap en het motto is Kom erbij! De Kinderboekenweek is de grootste leesbevorderingscampagne voor kinderen in Nederland en vindt volgend jaar plaats van woensdag 3 t/m zondag 14 oktoberHet Kinderboekenweekgeschenk wordt jaarlijks tijdens de Kinderboekenweek door de boekhandel cadeau gedaan bij besteding van ten minste € 10,- aan kinderboeken.


Jozua begon zijn schrijverscarrière met poëzie en won hiermee meerdere prijzen. Sinds 2009 legt hij zich volledig toe op het schrijven van kinderboeken, eveneens zeer succesvol. Zijn populairste boeken zijn De verschrikkelijke badmeester (Hotze de Roosprijs, beste kinderboekendebuut), De vreselijke tweeling en de serie Costa Banana. Hij won twee keer de Pluim van de Senaat: met De gruwelijke generaal (2016) en De ongelooflijke Ravi Ravioli (2017). Het Kinderboekenpanel van DWDD verkoos beide titels tot een van de beste boeken van respectievelijk 2016 en 2017. Jozua’s boeken zijn onder meer vertaald naar het Deens, Duits, Fins, Portugees, Koreaans, Chinees, Italiaans, Noors, Sloveens en Engels.


Milja Praagman studeerde grafisch ontwerpen aan de Akademie voor Kunst en Vormgeving St. Joost in Breda. In 1995 begon ze als zelfstandig ontwerper/illustrator voor kranten, tijdschriften, OkkiBobo en Taptoe. Voor Sesamstraat maakt ze animaties. Haar eerste prentenboek is getiteld Meneer Po (2005). Nog 100 nachtjes slapen werd gekozen tot Prentenboek van het Jaar (2013) en won ook een Leespluim. Omdat ik je zo graag zie won een Zilveren Penseel (2017). Milja’s boeken zijn vertaald over de hele wereld, van Denemarken tot Frankrijk en China.

BFF, hartsvriendinnen, bloedbroeders, het zijn allemaal hartenkreten van echte vrienden. Vriendschap is diep verankerd in de jeugdliteratuur. Niet voor niets natuurlijk: vrienden maken leer je als kind. De gelukzalige momenten van verbondenheid of juist het tegenovergestelde gevoel van miskenning als het niet lukt aansluiting te vinden of als je gepest wordt, iedereen maakt het mee. Online en offline. Echte vriendschap kent geen scheidslijnen en gaat door alle culturen, rangen, standen en geslacht heen.

CPNB

zaterdag 11 november 2017

Toch een geluk - Barbara Stok

Titel: Toch Een Geluk
Auteur: Barbara Stok
Uitgever: Nijgh & Van Ditmar
Pagina’s: 159
ISBN: 9789038801759
Gepubliceerd: 19-4-2016

De Omslag
Barbara, met een tevreden glimlach – duidelijker kan deze kaft niet zijn, toch? Je zou er zelf spontaan even gelukkig van worden.

De Auteur
Barbara Stok (1970) is stripmaker. Ze is bekend geworden met haar openhartige autobiografische stripverhalen. Daarin onderzoekt ze met humor de kleine en grote vragen van het leven.
In 2009 ontving ze de Stripschapprijs voor haar oeuvre en riep de Volkskrant haar uit tot een van Nederlands vijf beste striptekenaars. Haar boek 'Vincent', over Vincent van Gogh, wordt wereldwijd vertaald: van de USA tot China, van Frankrijk tot Brazilië.
Stok woont met haar man en hond in Groningen. Naast stripmaker is ze drummer en zeiler.
Bron: www.barbaraal.nl

Het Verhaal
In deze nieuwe autobiografische bundel volgen we de belevenissen van stripmaker Barbara Stok. Barbara is een doorsnee vrouw met een doorsnee leven: ze drumt, twijfelt, ergert zich een kunstkop, filosofeert over oneindigheid, vindt dat ze al aardig goed bezig is, heeft slapeloze nachten, eet vegetarische venkelsoep in vier dimensies, is bezorgd over de toestand in de wereld, zit in een dip, fantaseert over kwantummechanische waarschijnlijkheidsgolven, dient een klacht in, werkt aan een groot project – een stripboek over Vincent van Gogh, voelt zich plotseling intens tevreden, breekt internationaal door, geeft lezingen in New York en São Paulo, stort een beetje in, wou dat ze Louis van Gaal was, maakt spannende zeiltochten, probeert kalm te blijven en beleeft af en toe gelukkig helemaal niets.

Wat ik ervan vond
Eind jaren 90 ontdekte ik Barbara Stok puur bij toeval toen ik met een vriendin naar stripboekhandel Blunder in Utrecht ging om haar eeuwig groeiende collectie Smurfenbeeldjes aan te vullen (ik kan niet genoeg benadrukken dat het haar verzameling was en niet de mijne). Ik hou van allerlei genres, ook stripverhalen in verschillende soorten en maten, van Suske en Wiske tot Elfquest, en in die tijd leende ik regelmatig de nieuwste Marvel comics van een vriend.

Autobiografische stripverhalen door vrouwen waren helemaal nieuw voor me en Barbaraal Tot Op Het Bot (1998) werd mijn ‘gateway autobiografisch stripboek’. Het is een boek over studeren en uitgaan en van alles daar omheen, openhartig verteld in eenvoudige tekeningetjes. Juist die stijl liet me zien dat het allemaal niet zo ingewikkeld hoeft; het gaat om het delen van een verhaal, een ervaring, niet om hoe indrukwekkend en imposant een tekening nou eigenlijk is. En het moment dat je jezelf herkent in muziek of boeken is bijzonder; mijn liefde voor Barbarale boeken is nooit meer overgegaan.
Toen haar boek over Vincent van Gogh uitkwam was ik dan ook dolblij dat twee van mijn liefdes samen kwamen in één geheel. Barbara Stok heeft een eigen stijl die perfect past bij Vincent en hem toch net weer even anders belicht dan andere auteurs en tekenaars dat deden.

In het nieuwe boek, Toch Een Geluk vertelt Barbara vooral over de periode waarin ze dit boek maakte en over hoe, wanneer je droom uitkomt en je veel mag reizen en vertellen over je werk, het niet alleen genieten is maar ook oppassen; dat je denkt aan jezelf en niet op een burn-out afstevent.
Toch Een Geluk gaat ook over allerlei andere (kleine en grote) dingen, zoals muziek, zeilen, twijfels en angsten. Er is zelfs een strip over klimaatverandering. En alles met het thema of de boodschap dat je altijd ergens het geluk of de humor van in kunt zien.

Niet alle verhaaltjes zijn even sterk of herkenbaar, maar juist dat geeft de strips van Barbara hun charme. Het mooie zit hem vaak in de eenvoud of zelfs het kneuterige.

En in het pijnlijk herkenbare, waar je gewoon om moet lachen.

Ik heb weer genoten van Barbara. Toch Een Geluk is toch een heel mooi boek (met een mooie sticker erbij!) dat ik nog vaak ga herlezen.

Omslag: 4
Plot: 3
Originaliteit: 4
Psychologie: 3.5
Leesplezier: 4.5
Schrijfstijl: 4.5

Conclusie: 4 sterren

Yfke Brandhout

vrijdag 10 november 2017

Winnaar ECI literatuurprijs

Het boek De Mensengenezer van de Vlaamse auteur Koen Peeters is donderdag uitgeroepen tot de winnaar van de ECI-Literatuurprijs 2017.
Koen Peeters won gisterenavond tijdens de uitzending van Nieuwsuur de ECI literatuurprijs. De prijs werd uitgereikt door de winnaar van vorig jaar schrijver Martin Michael Driessen.
Juryvoorzitter Thom de Graaf zei dat is gekozen voor "een helder geschreven boek dat het anekdotische overstijgt".
Het winnende boek krijgt 50.000 euro. De andere genomineerden ontvangen een geldprijs, namelijk 5.000 euro. Dit zijn Huub Beurskens met Eindeloos Eiland, Daniël Rovers met De Waren, Marijke Schermer met Noodweer, Peter Terrin met Yucca en Annelies Verbeke met Halleluja.
De prijs, eerder bekend als AKO Literatuurprijs, bestaat sinds 1987 en is bestemd voor het beste Nederlandstalige literaire boek in de categorieën fictie en non-fictie. Een jury van beroepsrecensenten uit Nederland en Vlaanderen bepaalt de winnaar. (NU.nl)

Ik lees nu:

De grappigste columniste over de voordelen en niet-bestaande nadelen van veertiger zijn, herkenbaar voor iedereen die al een tijdje, of net, veertig is.

Ook al ben ik dan de volgende tien voorbij; ik ben zo aan het lachen om de stukjes van Aafke. Wat een herkenning en wat schrijft ze leuk. Binnenkort een recensie

donderdag 9 november 2017

Kick van Chelsea Cain

De cover van Kick laat het silhouet zien van een vrouw met lang haar dat wappert in de wind. Haar gezicht is niet te zien. Er staat een gewaagde uitspraak van The Guardian op de cover: “Een duistere en gevaarlijke zoektocht naar vermiste kinderen. Zo spannend dat je je wilt verstoppen tot je het uit hebt”. Het is te hopen dat deze uitspraak op waarheid berust. De achterflap klinkt in ieder geval zeer interessant en stemt hoopvol op een spannend boek.

Chelsea Cain is in de thrillerwereld al langer bekend met haar thrillerserie over rechercheur Archie Sheridan en seriemoordenares Gretchen Lowell. Stuk voor stuk erg spannende en bloederige verhalen. Met het boek Kick heeft ze nummer een van een nieuwe serie geschreven over Kit (Kick) Lannigan. Kick is als klein meisje ontvoerd uit haar tuin, nadat ze op zoek was naar haar hond. Jaren verstrijken en iedereen heeft de hoop dat Kick nog levend gevonden wordt allang opgegeven. Maar ineens, na vijf jaar, wordt ze per toeval ontdekt bij een inval in het huis waar zij met haar ontvoerders woont. Tien zware jaren van therapie en onderzoeken later, zijn kinderontvoeringen nog steeds aan de orde van de dag. Kick kan het onderwerp nog steeds niet loslaten en voelt zich verbonden met de slachtoffertjes. Wanneer er in een zeer korte tijd weer twee kinderen worden vermist wordt ze om hulp gevraagd door een mysterieuze man, John Bishop. Wat Kick van tevoren niet weet, is dat ze zelf weer in het hol van de leeuw terecht komt.

Chelsea Cain heeft met Kick Lannigan een heel mooi karakter neergezet. Alle gruwelen die ze in haar jonge leven heeft mee moeten maken, hebben haar gemaakt tot een eenzame, gebroken vrouw. Ze trekt zich het lot van andere ontvoerde kinderen zo aan dat ze hier zelf onder lijdt. Het personage Kick wordt zo levendig beschreven, dat het lijkt alsof ze voor je staat. John Bishop blijft in het boek Kick een mysterieus personage waarover Cain niet veel uitweidt. Dit kan een teken zijn dat er in de volgende delen met Kick steeds een tipje van de sluier zal worden opgelicht over deze bijzondere man. De overige personages worden ruim voldoende uitgewerkt naargelang de rol die zij in het verhaal spelen, al had de rol van de ontvoerder van Kick, Mel Riley, iets verder uitgediept mogen worden. Cain heeft een vlotte, prettige schrijfstijl met korte hoofdstukken waardoor de spanning geleidelijk aan wordt opgebouwd. Bepaalde scenes in het boek worden ronduit gruwelijk gedetailleerd beschreven. De verhaallijn en het onderwerp zijn mooi in elkaar gevlochten. Ze zorgen samen voor een intrigerend, spannend en ontroerend geheel wat echt uitgelezen moet worden. Stoppen is geen optie! 

Kortom, Kick is een zeer spannende en ontroerende thriller over een verschrikkelijk onderwerp. Zodra je aan het verhaal begonnen bent, laat het je niet meer los.

dinsdag 7 november 2017

Vrienden voor het leven van Astrid Harrewijn

Titel: Vrienden voor het leven
Auteur: Astrid Harrewijn
Publicatiedatum: oktober 2017
Uitgeverij: Meulenhoff Boekerij BV

Omslag:
De hoofdpersonen uit Drie vrienden, een huis (en een klusjesman) en Daar heb je vrienden voor keren allemaal terug in het los te lezen vervolg

Voor lezers van David Nicholls en Graeme Simsion

Een maand vakantie, misschien zelfs twee. Dat is wat Kiki, succesvol als handige intermediair in de kunstwereld, zich heeft voorgenomen als de spraakmakende tentoonstelling van Jeff Koons eindelijk opent in het Stedelijk. Maar de tentoonstelling ontaardt in een politieke rel, en in plaats van op een tropisch strand belandt Kiki in een achtbaan van gebeurtenissen waar ze geen grip op krijgt.

Ondanks de onvoorwaardelijke steun van haar vrienden en van de trouwe klusjesman, gaat het vanaf dat moment bergafwaarts met haar carrière. Wanneer ze uiteindelijk een tijdje van de radar verdwijnt in een afkick-kliniek, komt ze tot een verhelderend inzicht: ze leeft het leven te snel. Maar om dat te veranderen en the art of slow living écht te leren omarmen, is meer nodig dan goede voornemens alleen...


Mijn mening:

Het boek eindigt zoals een feelgood moet eindigen; dat je tevreden de laatste bladzijde omslaat en met een vrolijk gevoel nog even in je hoofd het verhaal naloopt. Ik heb het een dikke week uit en ik loop het vele mensen aan te raden. Mensen die eerst verbaasd zijn dat ik een feelgoodboek tip. Maar dan snel overtuigd zijn, dat het dan wel echt leuk en goed moet zijn, als ik al zo lyrisch ben. De grumpy mbt boeken.

Astrid Harrewijn neemt je in dit deel mee in het leven van Kiki, die in de kunstwereld goed de weg weet te vinden en door een toevallige ontmoeting met een beroemd kunstenaar zelf heel bekend werd. Ze reist van hot naar her en de tentoonstelling met Jef koons in het Stedelijk Museum moet de kers op de taart worden. De opening met een kunstwerk wat niet bij iedereen in goede aarde valt ( maar des Jef Koons is) zorgt er voor dat Kiki meer dan ooit toe is aan een vakantie. Ze moet echter onderduiken. Het duracellkonijn op een plek zonder prikkels in the middle of nowhere is iets om maar heel kort te kunnen ervaren.

En ze duikt weer de stad in. Met alle ontwikkelingen die dan ontstaan.

Dat het natuurlijk allang duidelijk is dat Gijs de ware voor haar zal zijn en dat pas via vele omwegen duidelijk voor de hoofdpersoon wordt, maakt het alleen maar nog leuker. Voorspelbaarheid op het gebied van de liefde hoort in dit genre. Juist de weg hoe dat ontdekt wordt, zorgt voor het plezier voor de lezer. Maar man man man, wat een humor zit er in dit boek. Vaak zit ik hardop te lachen omdat de beeldende schrijfstijl het je voor je ogen laat afspelen.

Als ik films maakte, wilde ik deze serie op het scherm brengen. 
Ik raakte een beetje verliefd op Kiki en nee, niet alleen omdat ze elke dag taart bakt. Lieve, soms onnozele, onzekere, stoer voordoende en chaotische Kiki. Een hoofdpersoon om te zoenen en mijn absolute favoriet tussen alle hoofdpersonen die Harrewijn schiep.
Hoe Kiki  zich onderdompelt in een verliefdheid , weg rent van aangeboden hulp , want wil het allemaal zelf doen, desnoods met behulp van een pilletje. De niet wederzijdse liefde wat natuurlijk ook in een verhaal als dit hoort, en waar nog een spannende ontknoping volgt, doet me denken van hoe Astrid Harrewijn best een spannend boek misschien wel zou kunnen gaan schrijven.  Ik zou deze heerlijke schrijfstijl best eens in een ander genre willen lezen.  
Het is een klein plotje in een groot, heel ander, verhaal, maar wat tof bedacht hoe Kiki de ware dader van een brand ontmaskert.

En dan...denk ik.. Hoe moet je als schrijver met zo'n heerlijke trilogie nog verder boven jezelf uit gaan stijgen? Is Harrewijn op de top van haar kunnen? Heel snel met volgende boeken komen als je dit soort materiaal kan schrijven.
Meer feelgood kan je je niet voelen na Vrienden voor het leven. Behalve dat het jammer is dat je Kiki moet loslaten en je niet meer mee geniet van het chaotische leventje wat haar laat rondrennen als een ADHD duracellkonijntje.  Nooit te oud om te leren natuurlijk, maar ik heb ontdekt dat er dus waanzinnig goede feelgoodboeken zijn, zonder dat ik een periode in een roze suikerspin met ronddraaiende moet ronddolen. Maar dat komt vooral door de goed gedoseerde humor in dit boek en de schrijdstijl. Dit zorgde voor het ultieme genot van leesplezier bij een boek

Dikke 5 sterren voor deze afsluitende Vrienden voor het leven 


Ik geef zelden vijf sterren, maar een boek wat ik zeker weer eens zal opppakken om nog eens te herlezen is voor mij vijf waard

Ink

Ps: wat een toffe omslagen heeft de hele serie. Lekker felle kleuren met zwart silhouet. Eens een oorspronkelijk idee voor feelgoodboeken. 


zondag 5 november 2017

Genoten!

Ik heb genoten van de laatste van Astrid Harrewijn. Binnenkort een lovende recensie van deze fantastische feelgood!

Nieuwe Nicci French

 We zullen nog moeten wachten tot april 2018, maar dan zal het 8e deel verschijnen en de serie afgesloten worden.
Koop bij bol.com
"De dag van de doden' is het achtste en laatste deel in de spannende Frieda Klein-serie van Nicci French.
De bladeren vallen van de bomen en in Londen waart een seriemoordenaar rond. In een winkelstraat in het noorden van de stad crasht een op hol geslagen auto, de man achter het stuur blijkt al een week eerder te zijn vermoord. Op Hampstead Heath brandt een vuurstapel, in de vlammen ligt het volgende slachtoffer.
Het aantal doden neemt snel toe, maar het politieonderzoek loopt vast: het is duidelijk dat de dader een spel speelt. Voor deze onconventionele moordenaar dient elk lijk slechts als boodschap aan één vrouw. Psychoanalytica Frieda Klein is namelijk ondergedoken, en iemand is naar haar op zoek. Wanneer het duel tussen Frieda en haar aartsvijand Dean Reeve uiteindelijk zijn climax bereikt, kan slechts één van hen het overleven…
Al acht jaar lang wordt Frieda Klein achtervolgd door Dean Reeve. In de literaire thriller "De dag van de doden' gaat ze voor het laatst de confrontatie met hem aan. De Frieda Klein-reeks van Nicci French is een van de bestverkochte thrillerseries van Nederland.
Over Nicci French en Frieda Klein:
4 sterren, "Meeslepend, en toch is dit deel 7 slechts het voorspel van de allerlaatste aflevering (die verschijnt in 2018) met de ontknoping van zeven jaar spanningsopbouw.' – AD Magazine
4 sterren, "Nicci French is een meester in het opbouwen van psychologische spanning.' – De Morgen

zaterdag 4 november 2017

Zwaartekacht van Eva Monte

Titel: Zwaartekracht
Auteur: Eva Monte
Uitgeverij: De Crime Compagnie
Publicatiedatum: april 2016

Eva Monté is de schrijversnaam van de zussen Alexandra en Victoria Nagelkerke. Zij construeren hun originele thrillers op een bijzondere manier, namelijk via brainmerge. Niet om de beurt een stukje of een hoofdstuk, maar helemaal samen. Al pratend, formulerend en thee drinkend vormt zich zo een spannend verhaal. 


Achterflap:

Wat doe je als je weet dat je zo niet verder kan? 
Emma heeft een levensgroot probleem. Ze is zo zwaar dat ze een laatste waarschuwing heeft gekregen. Als ze de mogelijkheid krijgt om hier samen met een groep lotgenoten iets aan te doen, grijpt ze die kans op een ander leven met beide handen aan. De groep reist af naar het Griekse eiland Chios waar ze zich gedurende zes weken onderwerpen aan een streng regime om een echte verandering in gang te zetten. Als een van hen na een paar dagen plotseling overlijdt, slaat de stemming om van hoop naar angst. 
Emma voelt dat haar leven in gevaar is, maar wie kan ze nog vertrouwen?


Mijn mening:

Een mix van Expeditie Robinson en Obese staat er op de achterflap. Gelijk heb ik Wendy van Dijk op mijn netvlies.... brrrr. Een van Nederlands meest geliefde presentatrices is een allergie voor mij. Vooruit, het is een boek. Weg met dat beeld van die schreeuwerige aansteller.

Laat ik met de deur in huis vallen: ik vond dit een heerlijk boek, wat ik razendsnel heb uitgelezen. In het verhaal hieronder zal ik uitleggen waarom ik mij zo vermaakt heb met dit boek.

Nog nooit een voldoende gehaald voor rekenen, taal of topo, twee keer blijven zitten, maar geniaal in een ding: mij het leven tot een hel maken. 
Emma wordt getreiterd op school om haar gewicht. Uitgescholden, geduwd, geslagen, spullen afgepakt. Iedereen kijkt de andere kant op. Zelfs de juffen doen mee. Juist Emma moet buiten spelen, want 'ze kan wel beweging gebruiken' wordt tegen haar gezegd. Dat ze zich verschuilt voor haar pesters wordt genegeerd. 
Vlijmscherp wordt neergezet hoe mensen elkaar kunnen treiteren met gevolgen tot ver in de volwassenheid.

Emma gaat als ze ouder is meedoen aan een pilot om succesvol af te vallen voor mensen met obesitas. Uit driehonderd deelnemers wordt zij 1 van de acht deelnemers aan het 'fatcamp', zoals haar zus het noemt.

Tijdens de reis naar Griekenland worden de rollen die altijd in elke groep aanwezig zijn al duidelijk (leider, stille, behulpzame enzovoort). Er worden duidelijke karakters geschetst die toch ook weer gelukkig niet eendimensionaal zijn. Het zijn heerlijk merkwaardige personen die de club van acht bevolken.
Emma, Thomas (de puppy van het gezelschap), Inez (die niet kan praten over wat zij vroeger gedaan heeft), Luuk( de vrolijkdoener), Conny, Silvia (de streber), Mark en Paula (opgewonden standje) vormen de groep en worden begeleid door een team zogenaamde professionals. Al kan je daar je vraagtekens bij gaan zetten in de loop van het verhaal. Ook in het team wat gevormd wordt door een fysio, diëtist, psycholoog en internist zijn redelijk aparte personen aanwezig.

Er vindt een constante perspectiefwisseling tussen 1993, de schoolsituatie van Emma en het nu, de dagen van het kamp. In de schoolsituatie wordt toegewerkt naar een dramatisch dieptepunt.
In het kamp is heerlijk veel gekonkel onderling. Men ergert zich aan elkaar en maakt een bondje tegen de ergste: Paula  Deze laatste reageert vaak vreemd en bozig op dingen en personen. 

Dan wordt een van de deelnemers dood aangetroffen. Men denkt eerst aan een natuurlijke dood. Een te dik iemand die opeens te veel moet sporten. Dus zal zijn hart het wel niet aangekund hebben. Op bladzijde 185 valt mijn bek open. Huh??? Hoe zit het nu? Eva Monte maakt me in de war...
Hoe dan toegewerkt wordt naar de uiteindelijke dader wordt goed gedaan en is zeker niet geheel voor iedereen voorspelbaar te noemen.

Mooi hoe het schrijversduo Eva Monte zich verplaatst in deze te dikke mensen, zonder te makkelijk te willen scoren. Hoe makkelijk om bepaalde grappen te gaan maken. Echter het gebeurt met respect. De gevoelens, angsten en onzekerheid van mensen met obese wordt prima weer gegeven. Ieder te dik mens kent de situatie niet in het openbaar friet, gebak of ijs te gaan eten. Bang voor opmerkingen die 'gewone' mensen denken te mogen maken.
Origineel om een onderwerp als een groep wat op reis is en waar een moord plaatsvindt een twist te geven door het met een groep mensen met obese in een kamp neer te zetten. Door dit gegeven wordt het verhaal anders dan weer een stelletje wat de zon opzoekt. Leuk bedacht. Ik heb ook veelvuldig zitten lachen. Een mooi vlotte pen met mooie kijkjes in de mensen en  goed geplande humor. Je voelt je bijna aanwezig tussen deze groep mensen, omdat ze zo realistisch door de schrijvers neergezet worden. Ik moest door blijven lezen en had het snel uit. 



Plot    4
Psychologie 4
Leesplezier 5
Schrijfstijl 4,5
Spanning 3,5
Originaliteit 4


Dikke vier sterren voor Zwaartekracht


Ink


Nieuwsgierig? Bekijk het boek hier op Bol.com!

Zoeken in deze blog

Droom naar de toekomst van Rina Stam

  Droom naar de toekomst is het tot de verbeelding sprekende slotstuk van de spirituele Rode Draad Trilogie   Flora woont alleen in Spanje...