maandag 29 juni 2015

oohhhh...Minions

Ik keek al dagen uit naar zondag de 28e juni, want dan zou ik eindelijk weer eens richting bioscoop gaan waar mijn geliefde gele wezentjes in een film de hoofdrol speelden.
Ik ben al sinds film 1 helemaal lyrisch over deze Minions (verschrikkelijke ikkies zoals ze toen nog genoemd werden).
Waarom ze zo leuk zijn?
Meest logische antwoord: waarom niet?

Maar oke:
1. Ze zijn zo schattig om te zien
2. Ze zijn zo vals met hun scherpe opmerkingen in quotes
3. Zij doen wat jij denkt
4. Ze zijn onverstaanbaar..hoe heerlijk tussen al dat geklets van de gewone mens
5. Een banaan is nooit meer gewoon een banaan
6. Ze maken je zo aan het lachen
7. Hoe leuk om eens wel lol te hebben bij een kinderfilm als je met kinderen naar de bios moet
8. ik kan gerust nog heel lang door gaan hoor.....
Zondag moest ik even flink wat kindermuziek doorstaan (wat een buttmuziek in die kids top zoveel), want Pathe snapt niet helemaal dat er ander publiek bij de Engelse en Nederlandstalige versie zitten.
Ook was ons fans beloofd dat in het première weekend de bioscoop vol zou zijn met
Minionactiviteiten...Nou...Breda deed daar niet zo hard aan mee. Geen beloofde Miniontictacs te bekennen helaas. Geen popcorndozen met afbeelding van de Minions, zoals ook beloofd. Wel medewerkers die met jaloersmakende brillen rondliepen en een lelijke Minion gemaakt van ballonnen. Een kort geel lopertje met wat leeggelopen gele ballonnen die uitkwam zover mogelijk van de ingang....
Nee van Pathe Breda moest je Minionhumeur het niet hebben. Gelukkig lig je tijdens de film zo ontzettend vaak dubbel dat je dat allemaal vergeet (tot je hier eens tukje gaat typen). Mijn medebioscoopgenoot riep toen de aftiteling liep dat we van de week weer gaan. De minionsfilm is juist zo grappig door alle volwassen grappen die door de film heen zitten.
Pak een neefje, buurkind of eigen kind mee en heb een genoeglijke biosbezoek. Maar als je echt lol wil hebben, pak je je partner mee en kiest de Engelse versie.

Have fun...

Column

Het gevaar komt van...ja, van waar eigenlijk???

Ik ben een kind van de jaren '80. Althans, ik ben geboren begin jaren '70. In de jaren '80 begon mijn bewustwording van de wereld om mij en wat er speelde in de wereld. Zowel in het groot, als in het klein.

In die jaren was het duidelijk wie de "slechterik" was, en nee, dan bedoel ik niet de Baron van Bassie en Adriaan...
Het gevaar kwam uit het Oosten, het zogenaamde Warschau-pact. Wij woonden veilig aan de goede, en vrije kant, van het Ijzeren Gordijn.
Goed, hier in het vrije Europa waren dan wel regelmatig bomaanslagen, maar dat was allemaal voor een hoger en beter doel...Vrij Ierland, Vrij Baskenland, Vrije dieren, Lief voor mensen en ga zo maar door.
Nee, datgene waar we echt bang voor waren, was DE KNOP die zowel de Sovjet Unie als de Verenigde Staten hadden. Een knop die echt niet zo 1,2,3 ingedrukt zou worden.
We leefden een vrij zorgeloos leventje, al wisten we dat toen natuurlijk niet.

Toen kwam uiteindelijk 2001. En de wereld stond op zijn kop. Alle veiligheid die we voelden was in 1 klap verdwenen. De dag dat er 2 vliegtuigen zich in het WTC boorden, en een 3e vliegtuig probeerde te "landen" op het Pentagon...Doelbewuste acties. Acties die, denk ik nog steeds, bedoeld waren om vooral heel veel angst te zaaien...En ik moet toegeven, dat is zeer goed gelukt! 
De buurman, die moslim was, werd niet meer vertrouwd. Want die was ook vast "net zo". Al bleek in Nederland, dat juist de niet-moslim buurman gevaarlijk te zijn, denk aan de moordenaar van Pim Fortuyn, de schutter in Alphen a/d Rijn en de aanslag op de Koninklijke familie...
Maar goed, het gevaar kwam van Al Qaida. Na New York volgden nog grote aanslagen in Madrid en Londen. Maar verder viel het hier in het Westen nog wel mee. 
En laten we eerlijk zijn: ons gevoel van veiligheid wordt bepaald door wat er in onze achtertuin gebeurt. Dus een tereuraanslag in Madrid vinden we erger dan in Pakistan, want dat is een ver van mijn bed show...

En nu...nu is er IS. Twee lettertjes maar....maar wel 2 lettertjes die dood en verderf zaaien. En voor welk doel? Mij is het inmiddels niet meer duidelijk. Het voelt voor mij alsof het alleen maar om het bang maken gaat. De grote bek, zodat je uiteindelijk het schoolplein ( de wereld ) kan regeren.
Ik denk ook dat waar Al Qaida nog redelijk gestructureerd overkwam, IS vooral een stel losgeslagen wilden zijn. Gevaarlijke wilden.
In januari is natuurlijk de aanslag op het tijdschrift Charlie Hebdo geweest. Dat ging ons bevattingsniveau al te boven. Maar vandaag ( vrijdag 26 juni ) zijn er 3 aanslagen tegelijk geweest. In Frankrijk, bijna om de hoek. In Tunesië in een toeristengebied en in Koeweit bij een moskee. Ik vind dat beangstigend.

Soms verlang ik terug naar die naïeve veiligheid die we in de jaren '80 hadden. Een wereld waarin de dingen duidelijk waren: je hoorde of bij de Verenigde Staten of de Sovjet Unie. Lekker overzichtelijk.
Nu weet ik soms in mijn eigen land wat ik wel of niet zou kunnen zeggen. Dus kies ik er voor om maar gewoon te zeggen wat ik kwijt wil, in de hoop dat ik niemand dusdanig tegen de schenen schop dat ik moet gaan uitkijken.
Want ondanks alles....ik geloof in een Nederland van het vrije woord, maar met respect voor de ander!

Juul

Heerlijk zomerboek komt er aan van Linda Jansen

 ROMAN van                     

als een sprankelende, frisse witte wijn van

deze ZOMER

een goed jaar en met een spannende afdronk 

Linda Jansen komt uit een van de leukste steden van het land naast Haarlem en Den Bosch : Breda.
Een mooie omslag met de bakfiets die we hier in de buurt,  welke tegen wijk Ginneken aanschurkt, veelvuldig voorbij zien racen. Moeders die er een paar kinderen in gooien op weg naar school of kinderopvang. Vlakbij zit dan ook een winkel die goud geld heeft verdiend aan deze fietsen.
Natuurlijk ben ik zeer benieuwd naar dit boek wat zich hopelijk ook afspeelt in de schrijfsters stad. Het boek gaat op 16 juli  in de boekhandel Van Kemenade gepresenteerd worden. Natuurlijk zijn wij daar bij voor een verslag en zal ook het boek , gesigneerd en wel, verloot gaan worden op ons blog.

Ook zal spoedig een interview met de schrijfster online staan. 

zaterdag 27 juni 2015

Er moet me iets van het hart van aan mijn hart gaat

Facebook doet zaterdag een oproep om je profiel op te fleuren met regenbooggedoe. Dit in het kader dat vrijdag j.l. in heel Amerika getrouwd mag worden door gaypeople.
Gaaf natuurlijk dat het mag!

Maar dat facebook "ons"moet oproepen tot een ludieke actie maakt mij eerlijk gezegd wat misselijk. Overal zag ik die vlaggen verschijnen op profielfoto's. Bizar.

Stond facebook vooraan met acties toen het nog niet mocht? Welnee.
 In de afgelopen jaren werden  bijvoorbeeld transgenders hun profiel verwijderd bij datzelfde facebook. Foto's van zoenende mannen werden verwijderd wegens aanstootgevend gedrag. Heb jij toen facebook benaderd dat ze dit niet konden maken? Nee toch zeker? Heb jij petities ondertekend voor gelijke rechten in Amerika? Nee he..Doe je dan tenminste iets in Nederland of Vlaanderen voor homorechten? Nee? Maar je deelt wel deze domme makkelijke actie van Facebook. Facebook die alles registreerd en overal aan verdient? Wat voor reclames zullen jou binnenkort aangeboden worden op je facebookpagina? 
Waarom als je dan zo trots ben dat homo's ook het heterogedoe mogen omarmen, zette je gisteren zelf niet iets op je tijdslijn? Waarom altijd met de kudde meelopen? Je suis Charlie toendertijd. Flikker op met dat nadoen en de mening van de massa volgen. Sta verdorie op als het nodig is en niet via zo'n veilige niksactie van facebook...
Ga niet lollig op de gaypride in Amsterdam dansen waar je geen gevaar loopt, maar help dan ook andere landen waar de rechten nog totaal niks zijn. Onze godverdomse koning ging naar Rusland en zat met een drankje met Poetin gezellig te kletsen bij de Olympische Spelen..Herinner je je dat nog? Waar was jij toen? Of vond je de Olympische Spelen te belangrijk? Vlak daarvoor werd een hele enge anti homowet aangenomen in dat land.
Goh en dit jaar loopt die creep met zijn leger Georgië in. Jagen rebellen een vliegtuig uit de lucht en dan opeens....dan opeens is Poetin een enge man. Dan vindt een grote groep dat en die groep wordt groter met mensen die alles mee knikken.


Iemand zei me niet zo druk te maken: het is toch een ludieke actie? Als we tegen iedereen die in de jaren 70 en daarna die opkwam voor onze rechten hadden gezegd van doe maar niet joh. Maak je niet druk. Laten we lekker allemaal gewoon stil in de kast blijven. Laten we ons zo vrouwelijk mogelijk voordoen en hopen dat niemand ons herkent. Met dat soort laffe mensen zorgen we  er voor dat er nog steeds mensen op late leeftijd pas uit de kast durven te komen. Die zelfs eerst trouwen met een partner van het andere geslacht, omdat ze bang voor de reacties zijn.
Nog steeds zijn er mensen die op hun werk er niet voor uit durven te komen dat ze homo zijn. Onder het mom (SMOES) dat het toch niet uitmaakt of je collega dat weet... Je collega weet het allang muts; iedereen roddelt over je dat je er zo vaag over doet. In het onderwijs  bijvoorbeeld moeten leraren gewoon zich zelf zijn en kunnen een leerling laten zien dat homo's ook gewone mensen zijn. Gewoon met al hun rare eigen eigenaardigheden. Als jij als volwassene je zelf al verstopt, wanneer zal het dan echt gewoon worden?
Wees niet laf, maar strijd mee of zwijg helemaal...

donderdag 25 juni 2015

The Lau is van de wereld

24 juni 2015: Het nieuws komt binnen dat Thé Lau is overleden. Zeker niet onverwacht, maar toch schrik ik er van en pink een klein traantje weg...

Thé Lau, zanger van The Scene, de band die ik in mijn studententijd regelmatig heb zien optreden. Vooral op gratis festivals, van groot (Parkpop, 3x) tot klein (bv Nieuwe wereldfestival met ook Michael Gorbatsjov). Als het even kon, was ik er bij. Vooraan en keihard meezingen met de geweldige teksten. En altijd hopen dat mijn favoriet 'Rigoureus' ook voorbij zou komen. Gelukkig was dat vaak het geval.

The Scene, een band die ik onder andere ben gaan volgen vanwege de meer dan leuke drummer: Jeroen Booy, die eerder al een Scooter was bij Roberto. Maar al snel was ik om en was de hele band favoriet. Jaren heb ik met een The Scene-t-shirt rondgelopen met daarop de gitarist, Eus. En zo stoer: een vrouwelijke bassiste! Vond ik echt erg tof!
De muziek heeft me door menig moeilijke periode geholpen. Maar me ook heerlijk laten stuiteren op, uiteraard: 'Iedereen is van de wereld'. Dagenlang daarna was ik schor, heerlijk!   
In april 2014 werd maakte Thé Lau bekend dat hij ongeneeslijk ziek was, keelkanker. Hoe wrang, de man met de rauwe, hese en tedere stem, gaat dood aan keelkanker...
Uiteraard schrok ik daarvan, Thé Lau, The Scene...mooie herinneringen...


Er werden afscheidsconcerten aangekondigd die uitverkocht waren voor je met je ogen kon knipperen. Helaas was ik er niet bij. Ook stond The Scene eindelijk op Pinkpop! Laat, maar niet te laat. Misschien vanwege valse sentimenten (en misschien ben ik nu wel vals...), maar zelf vonden ze het geweldig. Dus wie ben ik om daar dan iets van te vinden?
Overal in praatprogramma's kwam Thé zijn verhaal vertellen. Prijzen werden uitgedeeld. De band kreeg meer pauwen in hun reet gestoken dan in de jaren '90 toen ze echt groot waren. Ergens vind ik dat dan jammer. In de jaren '90 waren ze ook al goed hoor! Niet nu opeens omdat de zanger doodgaat...
Maar goed, beter laat dan nooit...

En voor mij een mooie gelegenheid om mooie herinneringen op te halen.

En nu is hij er niet meer...de man die mijn studententijd een geluid heeft gegeven. Thé Lau...Goede reis!


Juul

Recensie Payback Mike Nicols

Titel: Payback     
Auteur: Mike Nicol
505 pagina’s
Uitgeverij De Geus
ISBN 9789044532616
Recensie door Miriam Bakker


Angst. Ondergang. Bloed. Dood.
Het verleden dat Mace niet hoefde te herleven.

Mace Bishop en Pylon Buso. Twee ex-wapenhandelaars die hun wapenpraktijken in de wilgen hebben gehangen en gekozen hebben voor een wat rustiger bestaan als beveiligers van rijke toeristen. Mace gesettled met zijn vrouw Oumou en hun dochter Christa, Pylon met Treasure en haar dochter. Geen vuiltje aan de lucht.
Totdat Ducky Donald Hartnell contact met Mace opneemt. Mace staat al jaren bij hem in het krijt en het wordt tijd dat Mace zijn schuld inlost: ‘Maar ik hoef geen geld, Mace. Ik wil iemand als jij. Een gewetenloze, keiharde klootzak.
Tijdens deze opdracht krijgen Mace en Pylon te maken met advocate Sheemina February. Een vijand van formaat: ijsblauwe ogen, een zwarte handschoen aan haar linkerhand en niet terugdeinzend voor geweld. Wie is zij?

‘…dit wordt de hel, vriend.

‘Payback’ is het eerste deel in de Kaapstad-trilogie. Een lijvig boek van 505 pagina’s waar je je volle aandacht bij moet houden. Mike Nicols heeft een korte, bondige, snelle schrijfstijl die op zich prettig leest. Er komen veel personages voorbij, waarvan er eigenlijk geeneen heel duidelijk uitgediept wordt. De enige die je echt een beetje leert kennen, zij het oppervlakkig (maar naar mijn idee is dat bewust gedaan gezien het feit dat er nog twee delen volgen), is Mace Bishop. Een man die keihard is wat betreft wapens en onderhandelen met wie dan ook, behalve als het op vrouwen aankomt; de vrouwen in zijn leven zijn zijn grote zwakte. Zijn vrouw Oumou, waar hij alles voor over heeft en van wie hij heel erg veel houdt. Sheemina February, gevaarlijk en meedogenloos en dan is er ook nog Isabella, een vrouw met wie Mace een verleden heeft.

Het boek is in drie delen opgedeeld: ‘Neergang’, ‘De deal’ en ‘Payback’, elk deel onderverdeeld in korte hoofdstukken. Erg veel namen passeren de revue, gebeurtenissen die naar mijn gevoel van de hak op de tak sprongen: ik kon er soms geen touw aan vastknopen. Ontwikkelingen die ineens uit de lucht kwamen vallen dat ik zoiets had van ‘huh, waar komt dat ineens vandaan?’. Vanaf ongeveer pagina 350 veranderde dat. Ineens kwam de vaart en de spanning erin en kon ik bijna niet meer stoppen met lezen. Veel puzzelstukjes vielen op zijn plek, maar een aantal puzzelstukjes bleven.
Overigens heb ik het hele boek door wel genoten van de gesprekken tussen Mace en Pylon. Die waren snel, to the point en geestig: briljant.
Het volgende deel van deze trilogie, ‘Killer country’, ga ik zeker lezen. De start was moeizaam (laten we wel wezen, als het geen recensieboek was geweest, had ik ‘m na 100 pagina’s al weggelegd), maar het is wél goed geschreven, richting het einde erg goed zelfs en dat maakt hoopvol. Hoopvol dat dat in het tweede deel meteen wordt voortgezet, want dan weet ik zeker dat ik dat boek zal verslinden.

3,5 sterren

Koop bij bol.com

donderdag 18 juni 2015

Judith Visser stopt met thrillers


Nadat eerst al Danielle Hermans  met een roman op de leesmarkt verschijnt en Carla de JOng haar romandebuut onlangs aankondigde op twitter, maakte vandaag Judith Visser op twitter bekend dat ze begin 2016 met een roman zal verschijnen. Het boek met een prachtige omslag heeft een verhaal wat niet in een thrillerjasje past volgens Judith.
Judith maakt tevens de overstap naar The House of Books. Van Xander via Ambo Anthos nu bij The house of books: hopelijk is dit de plek waar je het naar je zin gaat hebben lieve Judith. Wij zijn erg benieuwd naar je eerste roman.


Hilde Vandermeeren haalt de muur niet neer tussen Vlaanderen en Nederland!

In 1983 verdwijnt Rosie uit de slaapkamer die ze deelt met haar tweelingzusje Ruby.
Als 30 jaar iemand een biecht over Rosie in een zogenaamd biechtboek zet gaat hun jongere zusje Eve op onderzoek uit. Met gevaar voor eigen leven. Zal ze de waarheid weten te achterhalen?

Cover
Cover is mistig, donker, onheilspellend. Je ziet een eenzaam figuur die richting een kerkje oid loopt.
Door de sfeer die de cover oproept zou ik het zeker oppakken om de achterflap te lezen.

Mijn mening
Ik was best nieuwsgierig naar dit boek. Kende de schrijfster nog niet. En boeken waarvan het begin zich afspeelt in een verleden, dit geval 30 jaar, vind ik razend interessant. Wat doet zo'n gebeurtenis met de hoofdrolspelers? Op welke manier heeft het invloed gehad op hun verdere leven?

Was die nieuwsgierigheid terecht?
Voor maar een klein deel. Het enige waar ik over te spreken ben is dat je inderdaad goed meekrijgt wat, in dit geval, een vermissing met de achterblijvers doet.
Maar de rest van het verhaal...Mager, erg mager...
Welke wending het zou gaan nemen was mij meteen aan het begin al duidelijk. Zelden zo'n voorspelbaar boek gelezen. Zo jammer! Door die voorspelbaarheid werd het ook nergens spannend. Het was steeds meer een stapje dichterbij wat ik toch al wist.
Daarnaast vond ik het verhaal ook niet heel erg origineel. Zo'n 13 in een dozijn verhaal. Ik had het gevoel dat ik het allemaal al wel eens gelezen had: vermissing, zoektocht, sekte. Been there, read that!

Het verhaal wordt vanuit 2 perspectieven geschreven:
* familie van Rosie, het vermiste meisje. En dan met name het zusje Eve.
* het gezin dat lid is van de sekte. En dan met name de moeder Carol.

Wel positief vind ik de schrijfstijl. Het leest prettig en maake dat ik het boek wel heb uitgelezen.

Ik kan er niet meer dan 2 sterren voor geven.
Juul

woensdag 17 juni 2015

Dorrestijn wint Tollensprijs 2015

Tollensprijs 2015 voor Hans Dorrestijn


De Tollens-Prijs 2015 is toegekend aan Hans Dorrestijn. Deze prijs, de oudste literaire prijs van Nederland, wordt hem toegekend voor zijn oeuvre, dat zich onderscheidt door een perfecte vormbeheersing en muzikaliteit, en tegelijkertijd van grote zeggingskracht getuigt. Bovendien beoefent hij op onnavolgbare wijze alle genres van de literatuur: het lied, het gedicht, proza, kinderliteratuur en het essay. Het persoonlijke wordt door Dorrestijn op een bijna slinkse manier algemeen gemaakt. Het theatrale blijft altijd intiem bij hem. Die combinatie van veelzijdigheid en een zeer persoonlijk meesterlijk schrijverschap maakt hem tot de ideale winnaar van de Tollensprijs 2015. Aan de prijs is een bedrag van 5.000 euro verbonden. 

Aldus het bestuur en tevens jury van het Tollensfonds, bestaande uit Marita Mathijsen, Nicolaas Matsier, Cees Kolff, Ruud Portier, Aleid Truijens en Bas Kwakman. De uitreiking van de Tollensprijs 2015 aan Hans Dorrestijn prijs zal plaatsvinden op zondag 4 oktober a.s. in Museum Rijswijk, dat gevestigd is in het woonhuis van Hendrik Tollens.

Hans Dorrestijn is schrijver, cabaretier en Nederlands bekendste vogelaar. In 2007 verscheen bij Uitgeverij Nijgh & Van Ditmar zijn alom geprezen Dorrestijns Vogelgids, waarvan al ruim 60.000 exemplaren zijn verkocht. Daarna verschenen nog Dorrestijns Natuurgids (2010), Dudeljo! (2012), Het dierlijkste van Dorrestijn (2014) en De Italiaanse chauffeuse (2014). Dit jaar viert hij zijn 75e verjaardag, onder meer gemarkeerd door het verschijnen van een nieuwe bundel. In Zelfs Christus aan het kruis had het beter dan ik thuis bundelt Dorrestijn de beste stukken uit zijn oeuvre over zijn leven en lijden.

Het Tollensfonds werd in 1850 op de zeventigste verjaardag van Hendrik Tollens opgericht door zijn vrienden om de dichter te kunnen blijven eren. In eerste instantie ondersteunde het fonds noodlijdende dichters op leeftijd. In 1902 veranderde dat en werd het fonds aangewend om eens in de vijf jaar de Tollensprijs uit te reiken om daarmee een letterkundige te eren die naar het oordeel van de jury van opvallende literaire waarde was in de afgelopen periode.

maandag 15 juni 2015

Roman van Carla de Jong

Na een vijftal thrillers komt er van  Carla de Jong een roman binnenkort uit met de titel Nooit meer regen. Vol trots liet zij onlangs de omslag op twitter zien.

Ik mis mezelf van Lisa Genova

Ik mis mezelf  van Lisa Genova

Alice Howland werkt als professor cognitieve psychologie aan Harvard.
Als ze richting de 50 gaat merkt ze dat ze steeds vaker dingen gaat vergeten. Ze denkt dat het de overgang is. Maar na de stap naar de dokter en diverse tests krijgt ze de diagnose "vroege Alzheimer". Een vorm van Alzheimer die zich uit tussen de 40e en 60e levensjaar.
In dit boek lees je hoe Alice, maar ook haar gezin met deze diagnose omgaan. Maar ook de aftakeling van Alice.

Cover
Er bestaan verschillende covers. Ik heb het boek gelezen met op de cover een vrijwel lege kamer met een vrouw in een stoel voor een raam.
Ik vind dat een mooi beeld bij een boek over Alzheimer. Alles om je heen verdwijnt langzaam, alleen jij ( je lichaam ) blijft over.

Mijn mening
Wat een prachtig en indrukwekkend boek!
Het verlies van het geheugen wordt mooi beschreven. Je maakt mee hoe ze stapje voor stapje inlevert. Maar ook haar wanhoop als iets niet meer weet. Of juist blijdschap als ze iets wel weet.
Ook maak je mee hoe haar familie er mee omgaat. Hoe ze wel of niet voor haar zorgen. Keuzes die ze vanwege de ziekte van vrouw en moeder maken.

Het boek trok mij omdat we in de familie ook iemand met vroege Alzheimer hebben gehad. Zij was helemaal jong, 36 pas. 

Wat mij opvalt is het verschil in titel tussen de Nederlandse en Amerikaanse versie.
De Nederlandse, Ik mis mezelf, is mooi en passend bij het boek. Maar heeft een negatieve bijklank.
De Amerikaanse, Still Alice, is ook mooi en passend bij het boek. Maar klinkt veel positiever.
Natuurlijk is het zo dat je bij Alzheimer steeds meer van jezelf verliest en dus kwijtraakt en gaat missen. Maar aan de andere kant ben, en blijf, je ook de persoon die je bent. Een van de kinderen zegt heel mooi: "wij kunnen het beste voor haar zorgen, want wij kennen haar lichaamstaal, begrijpen haar."
Mijn voorkeur ligt zeker bij de Amerikaanse titel.

Naast dat het een verdrietig verhaal is, is het ook een verhaal over hoop. En wat een gezin voor elkaar over kan hebben.

Indrukwekkend!

4,5 sterren

woensdag 10 juni 2015

Slaapyoga ter echte ontspanning


Onderstaande vragen en antwoorden komen uit het boek Slaapyoga van Fidessa Docters van Leeuwen en Kirstin Hanssen. Naast deze selectie bevat Slaapyoga nog meer Q&A’s.

Moet je meditatie en/of yogaervaring hebben om slaapyoga te ervaren?
A: Nee, écht iedereen kan slaapyoga ervaren. Van jong tot oud. Slaapyoga is supertoegankelijk; je hoeft slechts stil te liggen en te luisteren. De ontspanning volgt dan vanzelf.
Moet ik ontspannen zijn voordat ik aan slaapyoga begin?
A: Bij slaapyoga mag je alle rafelrandjes die mens eigen zijn meenemen. Nog een beetje gestrest? Last van een restje irritatie? Je zult merken dat je het in vele gevallen grotendeels verdwenen is nadat je een sessie slaapyoga hebt ervaren.

Is er een ideaal tijdstip waarop ik slaapyoga onderga?
A: Het aantrekkelijke van slaapyoga is dat je er niet voor naar een yogaschool hoeft en de beoefening wanneer en waar je maar wilt kunt doen. Na een rusteloze nacht kan het je ‘s ochtends helpen om toch met een uitgerust gevoel te starten en ‘s avonds is het een ideale methode om een drukke dag los te laten. Slaapyoga kun je bovendien als een minisiësta inzetten. Experimenteer en je zult zelf je ideale moment(en) ontdekken!

Ik vind dat de verkenning van het lichaam vrij snel gaat. Waarom is dat zo?
A: Het is de bedoeling dat je je niet gaat concentreren of gaat analyseren tijdens de slaapyoga. Dat laatste is immers de ‘aard van ons geestje’. Het snellere tempo van de oefening helpt daarbij. De geest richt zich dan alleen nog maar op het volgen van de stem. Omdat je verder geen tijd hebt om over andere zaken na te denken én bovendien doodstil ligt, volgt de ultieme ontspanning als vanzelf.

Het lukt me maar niet om wakker te blijven als ik slaapyoga beoefen. Hoe kan ik wakker blijven?
A: Swami Satyananda Saraswati, de grondlegger van Yoga Nidra, de Indiase methode waarop onze versie van slaapyoga is gebaseerd, zegt hierover: “Tijdens de beoefening van Yoga Nidra bevindt je geest zich ergens tussen slapen en wakker zijn in. Je onderbewustzijn is daarentegen klaarwakker en slaat informatie van buitenaf ook op als je slaapt. Dat is de ervaring die ik tijdens talloze experimenten heb opgedaan. In die zin zou je denken dat je dus gerust in slaap kunt vallen als je Yoga Nidra beoefent, want je onderbewustzijn neemt de sessie toch automatisch waar. Echter, als je slaapt is het geen slaapyoga meer. Het is juist de wisselwerking tussen de semi-wakkere geest en je onderbewustzijn die de positieve effecten van Yoga Nidra bewerkstelligt. Neem jezelf daarom altijd voor om wakker te blijven als je met slaapyoga begint.” Wij voegen daar nog graag aan toe: En als je dan toch naar dromenland afreist, maak je niet druk. Een volgende keer gaat het vast beter. Niet? Sla dan ook nog eens hoofdstuk 2 open, want daar lees je tips om oververmoeidheid aan te pakken.

Ik zit in een rolstoel. Hoe beoefen ik slaapyoga?
A: Slaapyoga wordt veelal liggend ervaren. Zittend kun je ook slaapyoga beoefenen, mits je ervoor zorgt dat je niet van je stoel af kunt glijden mocht je toch in slaap vallen! Daarnaast hoef je voor de ervaring van slaapyoga een specifiek lichaamsdeel niet per se te voelen; het denken eraan, de intentie dat je met je gedachten bij het lichaamsdeel bent, werkt net zo effectief.

Hoe kan ik de slaapyoga verdiepen?
A: Ervaar slaapyoga eens twee keer daags, bijvoorbeeld ‘s ochtends en ‘s avonds. Of kies voor een aaneengesloten periode van een week. Voer de periode op tot een maand of drie maanden achtereen. Je zult merken dat de verdieping je als vanzelf overkomt. Je kunt de duur tijdens iedere sessie afwisselen.  


De eerlijkheid van Hebban en hun privacybeleid

Hebban heeft een nieuw iniatief: je krijgt wekelijks een mail waarin ze je boekentips geven gebaseerd op wat je in je boekenkast hebt staan. Leuk idee!


HEBBAN HELPT JE GRAAG

Omdat je geregistreerd bent bij Hebban, sturen we je af en toe een bericht met tips en persoonlijke aanbevelingen. Deze aanbevelingen baseren we op je voorkeuren en boeken die je eerder las. Zo ontdek je hopelijk snel je volgende favoriete boek. 
Alleen is het nu al duidelijk dat het natte vingerwerk is. Waarschijnlijk gebaseerd op welke uitgeverijen geld in Hebban stoppen of veel reclame kopen. Maar dit laatste is mijn gedachte he.
Ik kreeg namelijk twee mails van Hebban; op thrillerlezersmail en op mijn eigen Inkmail. Echter....ik heb al maandenlang geen account meer op Hebban! Er staat geen boekenkast van mij op Hebban. Dus waar hebben ze de tips op gebaseerd? Buiten het feit dat ik al enkele keren verzocht heb mij uit het mailbestand te halen, kon ik dus deze wonderlijke ontdekking doen.
Ook op twitter komen wij dit bericht tegen:



















Er worden dus mails gestuurd naar zowel mensen die van niets weten dat ze geregistreerd zijn als naar mensen aan wie Sander Verheijen een hekel heeft , want die zijn kritisch en kussen zijn voeten niet, en die niet op zijn Hebban lid mogen zijn. Zo komt de lezersbase wel vol. Kijk sponsors we vragen 750 euro voor een advertentietje, want we hebben zoveel volgers. Mooie tactiek, maar niet erg eerlijk meneer Verheijen.

Zo wil je toch niet je site leiden. Eerlijkheid voorop zou ik zeggen. Duurt het langst schijnt die eerlijkheid.

Ink

Ps: en als je dan vraagt of Hebban je aub wilt verwijderen uit hun bestand, dan is de reactie dat je geblokkeerd wordt op Twitter, maar de mails blijf je krijgen.

Daarnaast logde vandaag een vriendin in op haar eigen account en kwam vervolgens in het account van heel iemand anders. Daar had ze van alles kunnen plaatsen en weghalen. Lekker privacybeleid zou ik zeggen. Kijk dus uit met wat je invult!

dinsdag 9 juni 2015

Mooie tekst Brainpower en Freek de JOnge

Wees niet bang (feat. Freek de Jonge) Lyrics

Brainpower
Overal, in de wereld zijn er...
Afgezette lieden in bezette gebieden.
Gesneden parten, Haat, Verraad, Wraak in versneden harten.
Ontwikkeling staat stil, Al word er hard gerent.
Het einde van de wereld vanaf dag 1 in je hart geprend.
Hoe groei je op als haat je voeding is ?
En iemand klein houden door machten die groeien is.
Wat is respect ?
wat is liefde ?
wat is eigen wensen als je geen open kaart kan spelen met je eigen
mensen.
Theorieën zijn mooi, acties weerleggen niets.
Principes lijken loos, gezegden zeggen niets.
Angst regeert en dat doet het telang.
Is het moment van eindeloze heibel bij ?
Maar wees niet bang
Maar wees niet bang voor al te grote dromen.
Wees niet bang.
Ga als je het zeker weet, en als je aarzelt wacht.
Hoe ijdel zijn de dingen, die je je hebt voorgenomen.
Maar wees niet bang.
Het mooiste overkomt je, het minste is bedacht.
Betrokken relaties, vage verhoudingen.
Leugens aan de oorde van de dag, door nare houdingen.
Vertrouwen is zeldzaam, en liefde ver te zoeken.
Jaluzie steekt de kop op in de gekste hoeken.
Je word gebruikt en niet herkent in je eigen werk.
Of soms als mens niet eens in je eigen kerk.
Totale isolatie, hart sterft af.
Vandaag de dag reizen gebeden niet zo ver meer af !
Verloren ziel, Hij weet niet wat hem raakte.
Maar wel dat IETS hem raakte, Hoor de kreet die hij slaakte.
Of veel verder waar enge geluiden zijn.
Hoe verwacht je dat een kind zich uit na seksueel misbruikt te zijn ?
Pijn, mishandeling.
vaders slaan moeders, ouders, kids.
Hoe groei je op met woedens van behoeders.
Ik voel hoe het goede verloedert,
het voelt wrang.
de conclussie die dit triggert is verstikkend.
Maar wees niet bang.
Wees niet bang.
Je mag opnieuw beginnen.
Wees niet bang.
Vastberaden, doelbewust, of aarzelend op de tast.
Maar wees niet bang.
Hou je aan de regels, volg je eigen zinnen.
Wees niet bang.
Laat die hand maar los, of hou er juist een vast.
Doe niets liever dan het vinden van emoties liever.
Comoties lijken groter, Emoties negatiever.
Emoties steeds maar dieper, voorbij die goede praatjes.
Stel je voor !
Je eigen vlees en bloed haat je !
De feiten snijden vervent.
Wanneer niemand in je naaste omgeving je echt kent !
Leven zonder medeleven is eng.
Bestaat twijfel aan jezelf, terwijl je weet wie je bent ?
Men vermijd je, niemand begrijpt je, dat is eenzaamheid.
Iedereen verlaat je, Dat is een eenzame strijd!
Volg je me nog ?
Niemand weet wat me leid.
Losgekoppeld van alles, voel me alleen pas bevrijd.
Teveel naasten, door de dood zien inpakken.
Dat ik voorgoed breek, als ik weer een kist in de grond zie zakken!
Kouw, Mn hart staat op min tien.
Als liefde blind maakt, laat angst je dan dingen in zien ?
Oprechtheid door belangen terug gefloten.
Zakelijk of liefde door je partner in je rug gestoken !
In shock levend moment.
Kort of lang.
Houd de song vast, wang tot wang.
Voel me, en wees niet bang !
Wees niet bang, voor wat ze van je vinden.
Wees niet bang.
Wat weet je van een ander, als je jezelf niet kent.
Verlies je oorsprong niet, door je te snel te binden.
Wees niet bang.
Het leven lijkt afwisselend, maar zelfs de liefde went.
Wees niet bang.
Je bent een van de velen, en tegelijk is er maar een als jij.
Wees niet bang.
Dat betekent, dat je vaak zult moeten delen.
En soms moet zeggen
Een ziel verscheurd door bittere pijn, geef maar toe aan verbitterd te
zijn.
Is dit zijn ?
Een ziel verscheurd door bittere pijn, geef maar toe aan verbitterd te
zijn.
Maar wees niet bang.
Laat me vrij.
Nee, wees niet bang.
Laat me vrij.
Wees niet bang.
Laat me vrij.
Wees niet bang.
Laat me vrij.
Wees niet bang.
Laat me vrij.
Wees niet bang....

Als een ouder met de ambulance vertrekt...

Schrik!

Het is een zonnige zondagmiddag. Ik ben in een boekhandel voor een boekpresentatie. Als ik toevallig op mijn telefoon kijk, die netjes op stil staat, komt er een telefoontje van mijn ouders binnen. Het is druk om mij heen, dus ik druk hem weg. Wel loop ik meteen naar buiten om terug te bellen, want mijn ouders weten waar ik ben en bellen dus niet zomaar. Ik krijg mijn vader aan de telefoon, meestal is dat mijn moeder, en hij vertelt me dat mijn moeder met spoed met een ambulance naar het ziekenhuis is gebracht. Paniek vliegt natuurlijk meteen in het rond en als een kip zonder kop loop ik naar mijn fiets. Wel vraag ik nog welk ziekenhuis. Als een zotte fiets ik naar het academische ziekenhuis.

Bij de spoedeisende hulp word ik naar mijn moeders kamer gebracht. Mijn ouders blijken er inmiddels al een uur te zijn. En dan begint ook voor mij het lange wachten. De lange tijd voor er duidelijkheid is.
Het personeel houdt ons heel goed op de hoogte, zijn bereid alles uit te leggen en de meest onzinnige vragen te beantwoorden.c Heel fijn!
Als de behandelend arts op een bepaald moment bemoedigend in mijn moeders hand knijpt ( en zich onbespied waant ) weet ik het zeker: deze mensen deugen!

Ik heb er met mijn ouders zo'n 5 uur gezeten. Dat worden dan vanzelf hele dierbare uren. Met een vette lach en een dikke traan. Maar ook gesprekken die je anders misschien nooit gevoerd zou hebben. Over onderwerpen waar je het normaal liever niet over hebt, zoals bijvoorbeeld de dood. Maar op zo'n onzeker moment in het ziekenhuis kun je bijna niet anders dan het daarover hebben. En over onze angsten en verdriet als we de ander zouden moeten missen...
Maar gelukkig ook genoeg foute grappen, al dan niet als grap bedoeld.

Het klinkt raar, en het was echt een lange en onzekere middag, maar ook een hele fijne middag!

Enne...met mijn moeder gaat het gelukkig goed, ze is zelfs lekker thuis!

zondag 7 juni 2015

Samenloop voor Hoop


Samenloop voor hoop!


Bijna is het zover! 20 en 21 juni ga ik de samenloop voor hoop in Schalkhaar lopen. Een 24-uur durende wandelestafette die geheel in het teken van het KWF zal staan! Eind februari zag ik de oproep staan en vanaf dat moment bleef het in mijn hoofd spoken. Hier wilde ik aan meedoen, maar ook de twijfel sloeg toe…hoe zou ik in godsnaam een heel team bij elkaar kunnen krijgen? Na twee dagen de stoute schoenen aangetrokken en mijn nichtje gebeld of ze met me mee wilde lopen. Zij was gelijk enthousiast! Oke, stap 1 was dus gezet, ik had mijn eerste teamgenoot binnen! Hoe nu verder? Tja, waar zouden we zijn zonder face? Stap 2 was dus een oproep plaatsen op face met de vraag wie er met ons een team wilde vormen. Eerlijk gezegd was ik best een beetje huiverig, omdat mensen wel 15 euro inschrijfgeld moesten betalen, maar oh wat heb ik me weer schandelijk vergist in mijn medemens! Binnen een tijdsbestek van 2 uur had ik een team van 14 mensen bij elkaar, die inmiddels zelfs is uitgegroeid tot 18! Wat was en ben ik ongelofelijk trots! Het team The Purple Butterfly’s was nu echt een feit!


Op naar de volgende stap! Kaarsenzakken en polsbandjes verkopen , sponsors zoeken en artikelen verzamelen die we tijdens de samenloop op de braderie kunnen verkopen en wat zijn de mensen in mijn team fanatiek! We doen het echt samen! Uit onverwachtse hoek boden mensen aan om dingetjes voor ons te haken, om kaarsen en kaarten te maken zodat wij die tijdens de braderie kunnen verkopen! Menigmaal zat ik met tranen in mijn ogen, omdat er weer iemand belangeloos opstond om ons te sponsoren, zowel geldelijk als in goederen! Ze bestaan echt nog, de lieve mensen die vanuit hun hart geven! En oh wat voel ik me dankbaar hiervoor! Inmiddels kan ik dan ook melden dat ons team al een kleine 1300 euro ingezameld heeft!

Ons loopschema is klaar dus nu kunnen we ons voorbereiden op 24 uur non-stop doorgaan! 20 juni zullen we al vroeg op het sportcomplex de Horsterhoek te Schalkhaar aanwezig zijn, om onze kraam op te bouwen. Om 13.57 uur zal de burgermeester van Deventer het openingswoord voeren en vervolgens het startschot geven! De eerste ronde wordt gelopen door 25 survivors, (onder luid applaus van ons deelnemers) Dit zijn de mensen die strijden en/of gestreden hebben tegen deze vreselijke ziekte! Hierop zullen alle deelnemers (op dit moment 180) aansluiten. Vervolgens worden de survivors gedurende 24 uur in de watten gelegd! Pedicure, manicure, kappers, schoonheidspecialisten, goodybags, workshops etc. Vanaf dat moment is de estafette echt begonnen!
Gedurende de hele dag zal er live-muziek zijn, optredens van dansgroepen etc. ’S avonds om 23.00 uur begint de kaarsenceremonie. Tijdens deze cerremonie zullen een aantal mensen hun verhaal vertellen en worden er een paar toepasselijke liederen gezongen. Voor deze ceremonie hebben we kaarsenzakken verkocht waarop mensen een boodschap kunnen schrijven voor iemand die strijd, of iemand die ze zijn verloren. Deze kaarsenzakken worden langs de looproute gezet en daar lopen wij dus ’s nachts tussendoor! Vanwege geluidsoverlast mag er ’s nachts geen live-muziek gespeeld worden en moeten we het doen met de silence disco! Leuk denk ik, maar stiekem dacht ik wel: doe niet zo moeilijk, wij een nacht wakker dan de omstanders ook maar hahaha! Ik zelf ben een van de gelukkigen die tijdens de ceremonie ook nog met een fakkel mag lopen! Zondagmiddag wordt de laatste ronde ook weer gelopen door de survivors en alle deelnemers en dan is het evenement ten einde!

Ik heb er onwijs veel zin in! Heb het gevoel dat ik echt actief wat kan doen voor het KWF, maar dat is niet de enige reden waarom ik loop. Twee van mijn belangrijkste redenen zijn mijn broer en zus! Mijn broer die drie jaar geleden aan de gevolgen van kanker is overleden en mijn zus die negen maanden geleden aan kanker is overleden! Zij zijn mijn belangrijkste motivatie. Ik hoor veel mensen schrikken van het feit dat het 24 uur duurt, maar kom op zeg….wat is 24 uur op de strijd die velen moeten leveren? Helemaal niets toch? Wij zullen 24 uur lopen, herinneren, maar ook het leven vieren van hen die de strijd gewonnen hebben! Samen delen en beleven! 24 uur met een lach en een traan, waarin we met elkaar een eenheid zullen vormen tegen een ziekte die ons allemaal kan overkomen! Ik zal tijdens de estafette met trots een button dragen waarop mijn broer en zus afgebeeld zijn. Voor hen kwam redding te laat, maar hopelijk kunnen we het voor vele anderen de wereld uitlopen! Ik sta op tegen kanker!


Wil jij dit evenement bijwonen? Kom langs, beleef en deel het met ons samen!





vrijdag 5 juni 2015

VN gids

De thrillergids van VN is weer uitgekomen.
Al vrij in de beginjaren keek ik er al jaarlijks naar uit om hem te halen. Toendertijd kruiste ik nog boeken aan die ik dan moest kopen. Volgde trouw de adviezen op. En soms zat ik dan een boek te lezen waarvan ik dacht hoezo heeft dit vijf sterren gekregen.
Na al die jaren heb ik wel duidelijk mijn eigen smaak en mening ontwikkelt. En volg ik niet meer klakkeloos de adviezen op. 
Maar de thrillergids lijkt wel steeds belangrijker geworden. Iedereen lijkt het er bij uitkomst over te hebben. Verontwaardigde opmerkingen als iemands boek een wel erg laag aantal ballen krijgt. Kreten van afschuw als je lievelingsboek afgekraakt wordt en verbazing als je zelf een boek niet te pruimen vond (bijvoorbeeld Jens Lapidus met Viproom. Wie las dit boek verder dan en vond het wel geweldig?) en het vier sterren krijgt. 
Maar het blijft gewoon de mening van 1 persoon. Dat is dan de standaardkreet.
Maar wat is het verdomd sneu voor boeken als Manzanilla die je zelf als goed beoordeelde en die de grond ingeboord worden.
Het is inderdaad maar de mening van 1 persoon. Echter schrijft diegene het wel in een gids wat door duizenden doorgespit wordt. We kunnen roepen dat we het niet serieus nemen, maar waarom hebben we het er dan allemaal zo veel
over?

Zoeken in deze blog

Droom naar de toekomst van Rina Stam

  Droom naar de toekomst is het tot de verbeelding sprekende slotstuk van de spirituele Rode Draad Trilogie   Flora woont alleen in Spanje...