De 20 van Sam Holland

 

Verslavende zoektocht naar een monster

 Ik las De Echoman,het vorige boek niet maar je kan dit deel dus ook als standalone verorberen. Ik begon en kon niet stoppen dus ja dit is letterlijk een thriller om met huid en haar te verslinden.

 Wanneer Adam Bishop een lijk met een nummer voor zich krijgt wordt snel duidelijk dat dit geen gewone moord is. Een verwoestend beest slaat genadeloos toe en de dader lijkt wel een herhaling van het verleden, maar dat is toch onmogelijk? Rechercheur Adam en zijn team worden deel van een onmenselijk kat en muisspel dat akelig dichtbij komt en verregaande gevolgen heeft. Sam Holland neemt me mee op een dodelijke achtbaan waarbij alles stilaan in elkaar past. De serial killer in deze thriller heeft wel een heel bijzonder motief en de werkwijze is op zijn minst verbazingwekkend. Deze hypnotiserende rit is loeispannend, zit goed in elkaar en nee joh, dat einde grrr… Ik kan niet wachten om verder te gaan in deze reeks en hou angstvallig in het oog wanneer ik het nieuwe boek kan lezen. Een verhaal met pit, karakters met een serieuze bagage , enkele verrassende wendingen en de vraag wat maakt dat je tot zoiets gruwelijks in staat bent, kortom smullen dus…

Voor wie het eerste boek las is het misschien fijn om te weten dat het hoofdpersonage van toen heel even opduikt maar dit boek concentreert zich op Adam en zijn beroeps- en privéleven. Wat deze onder je huid kruipende thriller bijzonder maakt is naast de actie de inkijk in elk karakter en de realistische scènes. Wie goed doet is ook niet zonder fouten en zelfs wie slecht is, is niet alleen een gruwel. De thema's zijn manipulatie,schuld ,mishandeling en naast haat ook liefde. Een auteur om zeker in de gaten te houden.

 

4,5 inktpotjes

Fany

Het kleine Franse pension van Helen Pollard

 

Een hartverwarmend en grappig boek om uit de realiteit te ontsnappen

 Wanneer Emmy op vakantie gaat met haar vriend om haar relatie nieuw leven in te blazen verloopt alles anders dan verwacht. Door omstandigheden helpt ze de eigenaar van het pension om de boel recht te houden. Tijdens haar verblijf in het idyllische La Cour des Roses ontdekt ze niet alleen hoe iedereen hier voor elkaar zorgt, maar ook hoe ze ondanks alle ellende geniet van haar tijd hier in dit Franse paradijsje. Zal ze uiteindelijk kiezen voor een nieuw begin en haar leven achterlaten of keert ze voorgoed terug naar haar baan en leven in de stad? Is liefde gelinkt aan uiterlijk of is het  de binnenkant die telt en is status belangrijker dan persoonlijkheid ?

 Ik heb genoten van dit feelgood verhaal met heerlijke scènes. Er is plaats voor wat romantiek, drama en vriendschap . De boodschap van dit verhaal is misschien wel dat je thuis is waar je hart zit. Ik zie me zo rondlopen in dit plattelandsdorpje vol ontwapenende personages. Het kleine Franse pension leest vlot en is pretentieloos vermaak . Dit charmante en tikje voorspelbare verhaal zorgt voor een lichtpuntje in je dag. De boodschap van dit verhaal is misschien wel dat je thuis is waar je hart zit. Ik weet nu al dat ik zonder twijfel het volgende deel van deze reeks ga lezen . Voorlopig zie ik dat  het enkel als ebook te koop is, maar binnen bepaalde digitale abonnementen kan je het ook luisteren. .

 3.75 inktpotjes

Fany

Dromer – Benedict Wells

Na de dood van zijn vader verhuist de student Jesper Lier naar Berlijn, waar hij een nietszeggend en leeg leven leidt. Naar de buitenwereld en vooral naar zijn moeder toe doet hij zich voor als hardwerkende student met een vriendin, een gezellige kamer en een uitgebreid sociaal leven. In werkelijkheid staat hij alleen op papier ingeschreven bij de universiteit, woont hij in een krottig souterrain, is die leuke vriendin een leugen en werkt hij aan een roman die ook nergens over lijkt te gaan. Zijn leven draait om drank, slaappillen en slechte eetgewoontes. Wanneer hij verliefd wordt, voelt Jesper de noodzaak om uit die negatieve spiraal te komen, maar tegelijkertijd heeft hij nauwelijks de notie hoe.

Sinds het boek ‘Hard land’ is Benedict Wells verworden tot één van mijn favoriete auteurs. Daarvoor las ik al ‘Het einde van de eenzaamheid’ en ‘Op het geniale af’, die ik ook mooi vond maar pas bij ‘Hard land’ leek ik zijn manier van schrijven pas volledig te begrijpen. Misschien omdat ik zelf tiener was in de jaren ’80, of vanwege de bijbehorende playlist, maar dat boek kwam keihard bij me binnen.

‘Dromer’ is Wells’ tweede boek en komt uit 2009, maar was nog niet eerder naar het Nederlands vertaald. Het werd in de zomer van 2022 in Nederland uitgebracht en afgelopen maand is er ook een nieuw boek van Wells uitgebracht met 10 literaire verhalen: ‘De waarheid over het liegen’.

‘Dromer’ zou zijn meest persoonlijke boek moeten zijn en speelt zich af in de stad waar Wells zelf na zijn eindexamen naartoe ging om zich aan het schrijven te wijden. Dit deels autobiografische geeft een extra tintje aan het boek. Het verhaal is net als zijn vorige boeken een coming of age verhaal en de eenzaamheid en verlorenheid spat er vanaf. Jesper Lier is het prototype van een loser. En toch wist Jesper uiteindelijk mijn sympathie te winnen. Want onder de dikke laag hopeloosheid blijkt een enorme hulpeloosheid ten grondslag te liggen, die voortkomt uit zijn verleden. 

Naast alle drama rondom Jesper bevat het verhaal verschillende kleurrijke personages die het verhaal voorzien van een zekere luchtigheid en humoristische situaties. Dit en het feit dat Jesper uiteindelijk de wanhoop weet te keren maakt dat het boek nergens zwaar aanvoelt maar eerder melancholisch, en laat je uiteindelijk toch met een goed gevoel achter.

Ondanks dat dit boek voor mij niet kon tippen aan ‘Hard land’ wist Wells me wel weer te raken. Rest me nu nog het nieuwste boek met 10 korte verhalen. Want Wells kondigde al even geleden om persoonlijke redenen een schrijfstop aan dus blijft het de vraag of er nog nieuwe boeken van zijn hand gaan komen. Als fan kan ik hier alleen maar met heel mijn hart op hopen.

4 inktpotjes

Jolanda

Station Malma – Alex Schulman

 

De ouders van de zesjarige Harriet besluiten te gaan scheiden. Wanneer ze een gesprek opvangt, hoort ze haar beide ouders zeggen dat ze allebei de voorkeur geven aan het in huis nemen van haar zus Amelia. Uiteindelijk komt Harriet toch bij haar vader terecht en vertrekt haar moeder met haar zus naar een andere woonplaats. Harriet mist haar zus maar het contact tussen de zusjes wordt afgehouden. Wanneer er na twee jaar eindelijk een ontmoeting plaatsvindt, gebeurt er iets heftigs. De breuk tussen de zussen is definitief.

 Twintig jaar later ontmoet Harriet Oskar, die als een blok valt voor de mysterieuze en ongrijpbare Harriet. Hun relatie verloopt stormachtig en samen krijgen ze een dochter: Yana. Het lukt Oskar echter niet om de extravagante en ongrijpbare Harriet bij te benen, en wanneer Yana elf is verdwijnt haar moeder van de ene op de andere dag. Wanneer haar vader jaren later overlijdt, gaat Yana op zoek naar antwoorden. Wie was haar moeder echt en waarom is ze zo plotseling uit haar leven verdwenen? En wat heeft de breuk tussen haar moeder en haar zus hiermee te maken?

 Destructieve familierelaties is blijkbaar een dingetje voor Schulman want ook zijn vorige boek ‘De overlevenden’ was opgebouwd rondom dit thema. En net als bij dat boek vond ik het verhaal weer mooi en indrukwekkend maar het blies me niet omver.

 Schulman houdt je bij de les in dit boek. Het hele verhaal is opgehangen aan de treinreis naar Malma, die je niet één keer doormaakt, maar wel drie keer, in verschillende tijden, en met verschillende hoofrolspelers. Dit maakt het lezen niet eenvoudig en ik heb verschillende keren even stil moeten houden bij het lezen om even te recapituleren om wie het nu ging in de verschillende hoofdstukken. Vooral met het uit elkaar houden van de moeders en dochters had ik vooral in het eerste gedeelte van het boek moeite. Ook wordt er regelmatig teruggeblikt op gebeurtenissen uit het verleden. Doordat ik zo bezig was met alles te plaatsen had ik vooral aan het begin van het boek minder oog voor de prachtige taal die Schulman gebruikt. Gelukkig lukte dat gedurende het lezen steeds beter.

 Want mooi is het boek zeker. En omdat tot op het laatst onbekend blijft welke dingen er nu precies gebeurd zijn, blijft het verhaal intrigeren. De sfeer is ontzettend geladen. Toch miste ik iets, een bepaalde urgentie in het verhaal. Dat Harriet beschadigd is, dat is vanaf het begin al voelbaar. Toch moest ik meteen denken aan een ander boek wat ik eerder dit jaar las: ‘Dat beloof ik’ van Roxanne van Iperen, waarin het ook om verstoorde familierelaties gaat. Waar ik in dat boek de pijn duidelijk voelde, bleef dat hier voor mij op de achtergrond.

 Qua taal en verhaalopbouw vond ik dit tweede boek van Alex Schulman dan ook weer prachtig. Maar net als bij ‘De overlevenden’ miste ik net dat stukje dat het verhaal me bij doet blijven.

 4 inktpotjes

 Jolanda

De handlanger – Steve Cavanagh

 

Wanneer Eddie Flynn als advocaat wordt gevraagd om Carrie, de vrouw van een seriemoordenaar, te vertegenwoordigen, twijfelt hij sterk. Eddie wil namelijk alleen onschuldigen vertegenwoordigen, en alles wijst erop dat Carrie wist van de daden van haar man. Toch geeft Eddie haar het voordeel van de twijfel. De echte seriemoordenaar, de Zandman, loopt immers nog vrij rond. Toch weet hij dat dit geen makkelijke zaak gaat worden. En dat weet de Zandman ook. En hij is tot alles in staat om zijn vrouw te beschermen.

 De boeken rondom advocaat Eddie Flynn zijn zogenaamde rechtbank-thrillers, waarin Flynn alles op alles zet om zijn cliënten vrij te krijgen. Steve Cavanagh zelf was voordat hij auteur werd mensenrechtenadvocaat en betrokken bij een aantal spraakmakende zaken. In Nederland brak hij door met zijn boek ‘Dertien’, wat overigens al het 4^e deel is van de serie. De boeken kun je trouwens prima los lezen, dus het maakt eigenlijk helemaal niets uit met welke je begint. Ik zou je zelfs aanraden om niet met het eerste deel, ‘De verdediging’, te beginnen want die vond ik persoonlijk wat saai en heb ik zelfs niet uitgelezen. Gelukkig las ik die pas nadat ik ‘Dertien’ en de standalone ‘Verdraaid’ had gelezen en ik helemaal overtuigd was van zijn kunnen.

Dus begin gewoon in welk deel dan ook en laat je overtuigen!

 ‘De handlanger’ is alweer het 7^e deel van de Eddie Flynn serie en weer een geweldig boek. Het duurt wel even voordat er vaart in komt, maar ook het onderzoekgedeelte, wat juist zo kenmerkend is voor de boeken, is interessant en er wordt duidelijk naar een climax toegewerkt. De race tegen de klok is duidelijk voelbaar en het eind verrast. Wat ik zelf persoonlijk wat minder vond waren de perspectiefwisselingen waarbij we door de ogen van de Zandman kijken en de dagboekfragmenten van Carrie, maar aan de andere kant houdt het het ook afwisselend. Tevens wordt er gebruik gemaakt van korte hoofdstukken dus je leest ook weer snel door de (voor mij minder interessante) stukken heen.

 Wat ook leuk is dat detective Bloch, Eddie’s rechterhand, een grote rol heeft in dit boek, en naast Eddie Flynn zeker een interessant personage is om te volgen. De schrijfstijl van Steve Cavanagh is vlot en zonder te veel uitweidingen. Cavanagh deinst er ook niet voor terug om zo nu en dan één van zijn eigen hoofdrolspelers te laten sneuvelen en dat maakt het boek qua spanning nog interessanter. Persoonlijk vond ik het niet het beste deel van de serie, maar aangezien ik deel 1 helemaal niet zo kan waarderen, maakt dat eigenlijk helemaal niets uit. Eddie Flynn is voor mij een personage waar ik voorlopig nog geen genoeg van kan krijgen.

 Ik heb dan ook weer van het boek genoten en kijk weer reikhalzend uit naar een volgend deel. In de tussentijd vermaak ik me wel met de delen van de serie die ik nog niet gelezen heb, maar red ik het niet om die uit te lezen voordat er weer een nieuw boek verschijnt, dan weet ik ook dat dat geen enkel probleem is.

 4 inktpotjes

 Jolanda

Stigma – Jørn Lier Horst & Thomas Enger

 

Voormalig politierechercheur Alexander Blix heeft andere zaken om zich druk over te maken dan het opsporen van criminelen. Voor het wreken van zijn dochter is hij veroordeeld tot een gevangenisstraf in Noorwegens zwaarst bewaakte gevangenis. Zijn medegevangenen grijpen alles aan om hem het leven flink zuur te maken.

Ondertussen zijn zijn voormalige collega’s op jacht naar Walter Kroos, een moordenaar die in Duitsland uit de gevangenis heeft weten te ontsnappen en waarvan het vermoeden rijst dat hij zich ergens in Noorwegen ophoudt. Ook journaliste Emma Ramm speurt mee naar de ontsnapte moordenaar.

Wanneer duidelijk wordt dat één van Blix’ medegevangenen een connectie heeft met de voortvluchtige wordt Blix benaderd om binnen de gevangenismuren informatie bij deze gevangene los te peuteren. Ondertussen houdt Blix zich via Emma van de opsporing op de hoogte.

 Na mijn eerste ietwat teleurstellende kennismaking met een soloboek van Thomas Enger had ik mijn hoop gevestigd op dit deel van de behoorlijk populaire Blix en Ramm-serie van het duo Horst en Enger. Een deel 4 alweer, maar heel eigenwijs vond ik dat ik goed midden in de serie kon beginnen. Bij heel veel series kan dat eigenlijk best prima, soms mis je wat voorgeschiedenis maar de meeste auteurs weten daar wel een draai aan te geven en je toch van wat noodzakelijke informatie te voorzien. Dat heeft er ook al een paar keer voor gezorgd dat mijn nieuwsgierigheid naar de voorgaande boeken geprikkeld werd en meteen de gehele serie op mijn leeslijstje belandde. Of ik er ooit aan toe ga komen om die series bij te lezen is een tweede, maar het feit dat ik nieuwsgierig gemaakt werd is al een goed teken.

 Ook Horst en Enger bedelen je wel wat informatie toe over wat er zich in de voorgaande delen heeft afgespeeld. De inleidende tekst op de achterkant van het boek vermeldt misschien zelfs al een spoiler over de voorgaande boeken, maar aangezien het boek hier meteen mee begint en ook leidend is voor het verhaal heb ik die niet kunnen wegpoetsen. Mijn excuses hiervoor.

De info die je krijgt betreft echter alleen de voorgeschiedenis van Blix, waardoor ik dit verhaal ook prima kon volgen. Over Emma Ramm echter krijg je weinig mee. En daar wringt het voor mij een beetje, want daardoor kreeg ik weinig hoogte van dit personage en miste ik een stukje wisselwerking tussen haar en Blix. Natuurlijk speelt het ook mee dat, doordat Blix in de gevangenis verblijft, er ook een fysieke barrière is tussen de twee hoofdpersonages, maar het lukte me duidelijk wel een redelijk gevoel te krijgen bij het karakter van Blix.

 En dan het verhaal… Ik moet zeggen dat door het vlotte taalgebruik en de zeer korte hoofdstukken het verhaal snel leest. Maar echt geboeid raakte ik helaas niet. Vanaf het begin van het verhaal wordt de lezer telkens een verdachte voorgeschoteld, die eigenlijk al vrij snel telkens met wat argumenten afgeschoten wordt. Daardoor raakte ik een beetje verveeld. Het werd hiermee een beetje een afstreeplijstje: oh, die niet…en nee, die ook niet.

Pas in de laatste 20 bladzijdes komt het verhaal ineens in de versnelling en ja, dan wordt het zelfs nog even spannend. Maar voor mij kwam dat toch een beetje te laat.

 Ga ik deze serie nu op mijn leeslijstje zetten? Nee, helaas, dat denk ik niet. Ik denk dat er zeker lezers zijn die de serie al vanaf deel 1 volgen en ook dit deel 4 zullen verslinden, en dat lees ik ook in diverse recensies terug. Maar mij kon deze tweede kennismaking met Enger (nu weliswaar in duo) ook helaas niet zo bekoren.

Is het daarmee een slecht boek? Nee, zeker niet, maar het is gewoon niet zo mijn ding.

 3,5 nktpotje

 Jolanda

 

 

Iselin was bijna thuis van Ørjan Karlsson

 

Wanneer de 19-jarige Iselin niet terugkomt van een ronde hardlopen, wordt er direct groot alarm geslagen. Inspecteur Jakob Weber zet samen met zijn team alles op alles om Iselin op te sporen en al snel zijn er een aantal verdachten in het vizier. Bij zijn onderzoek krijgt Weber assistentie van de gedreven Noora Yun Sande die haar baan bij een vooraanstaand onderzoeksteam in Oslo heeft opgegeven om in Bodø aan de slag te gaan. Noora heeft zo haar eigen redenen om naar het afgelegen Bodø af te reizen, maar bijt zich onmiddellijk vast in deze nieuwe opdracht. Dan verdwijnt er op een nabijgelegen eiland nog een jonge vrouw tijdens een rondje hardlopen. Zijn deze zaken aan elkaar gelinkt of is er sprake van toeval?

 Ørjan Karlsson heeft in Noorwegen al diverse thrillers op zijn naam staan maar ‘Iselin was bijna thuis’ is het eerste boek wat in het Nederlands vertaald is. Het is een eerste deel in een serie rondom Jakob Weber en als het aan mij ligt mogen er snel meer bijkomen. Niet in de laatste plaats omdat er aan het eind van dit deel nog wel wat zaken zijn die nog niet opgehelderd zijn.

 Eigenlijk houd ik daar helemaal niet zo van, van open eindjes. Maar het is Ørjan Karlsson vergeven, want met dit eerste deel heeft ie een dijk van een thriller neergezet. Zijn hoofdpersonages zijn vanaf het moment van introduceren meteen al interessant. Weduwnaar Weber heeft een zachte kant maar is beslist niet zielig. Noora lijkt een zelfbewust type maar heeft niet helemaal vrijwillig de overstap gemaakt naar een team in the middle of nowhere. Genoeg voer om nog verder uit te kristalliseren in verdere delen, maar voor mij was er eigenlijk meteen een klik met de personages. Wanneer een auteur dat al binnen een tiental pagina’s weet te bewerkstelligen, vind ik dat altijd bijzonder knap.

 De schrijfstijl van Karlsson is vlot en filmisch. Korte hoofdstukken en veelvuldig wisseling van perspectief houden vaart in het verhaal. Er zijn heel wat personages die wat te verbergen hebben, en ik had tot het eind toe geen flauw benul wie de dader zou kunnen zijn, ook al kijk je een aantal hoofdstukken mee door de ogen van deze dader. De laatste paar hoofdstukken gaan flink in de versnelling en ik betrapte mezelf erop dat ik met ingehouden adem zat te lezen. Zoals ik al zei wordt niet alles opgehelderd, wat ik zelf wel jammer vond, maar wat zeker alvast een opzetje zal zijn voor de volgende delen.

 Reden te meer dus om uit te kijken naar een volgend deel. Van dit deel heb ik alvast behoorlijk genoten.

4 inktpotjes

Jolanda

De heksen van Milford – Josephine Tey

 

Dorpsadvocaat Robert Blair slijt zijn dagen in Milford vooral met administratieve zaken. Wanneer zijn hulp wordt ingeroepen door een excentrieke moeder en dochter die samen het landhuis The Franchise bewonen twijfelt hij of hij er wel de juiste persoon voor is. De dames Sharpe worden er namelijk van beschuldigd een jong meisje te hebben vastgehouden en mishandeld. Na wat eigen onderzoek twijfelt Blair aan hun schuld. De dorpsbewoners echter hebben echter geen bewijzen nodig om de twee vrouwen schuldig te verklaren. Aan Robert Blair de taak om alles boven tafel te krijgen om de dames vrij te pleiten. Maar wie spreekt de waarheid?

 ‘De heksen van Milford’ is gebaseerd op een beroemd proces uit de 18^e eeuw in Engeland: The Franchise affair. Het is geen weergave van dit proces maar een op zichzelf staand detectiveverhaal en voor het eerst verschenen in 1948. Ook is het boek al drie keer verfilmd. De Schotse Josephine Tey wordt gezien als één van de beste thrillerschrijvers van de 20^e eeuw en toch had ik nog nooit eerder van haar gehoord.

 Het boek wat ik las is een recente heruitgave en ondanks dat dit dus een wat ouder verhaal betreft is het nog prima leesbaar. Het is mysterieus, hier en daar gespekt met humor en het blijft heel lang in het midden wat er nu precies gebeurd is waardoor je zelf ook aan alles gaat twijfelen. Ook zijn de gebeurtenissen helaas soms nog sterk overeenkomstig het heden. Wie werd er anno nu ook alweer beschuldigd met een heks te zijn? Oké, niet door een heel dorp, maar toch zie ik paralellen.

En nee, ook in dit verhaal heeft dat weinig met hekserij te maken.

 Het verhaal vond ik aardig. Ook al wist ik van tevoren dat het een wat trager verhaal zou zijn, ik denk dat ik er toch iets meer van verwacht had. Ik houd juist wel de sfeer die juist centraal staat in dit soort boeken, maar toch kreeg het me niet helemaal te pakken. Vooral aan het einde gebeurt er ineens heel veel en het was niet helemaal het einde waar ik op had gehoopt.

 Toch is het een heel aangenaam boek, en alleen al voor de cover, die ik prachtig vind, zou ik ‘m in de kast willen hebben. Dus houd je van de sfeer van Agatha Christie, dan is dit een heel leuk boek om te lezen.

 3,5 inktpotje

 Jolanda