donderdag 27 december 2018

Sorta like a rockstar van Matthew Quick

De lijst zou inmiddels te lang zijn om te overlopen, maar het is bekend : ik hou van goede ‘coming of age’ boeken. Ze zijn vaak ontroerend, verwarrend, grappig, romantisch, spannend,… nou ja, alles wat zich in het brein van zo’n puber afspeelt, die op de drempel van het leven staat en soms angstig, soms enthousiast uitkijkt naar wat er achter die muur ligt, die we volwassenheid noemen. In april 2016 schreef ik een recensie over het geweldige ‘Gefeliciteerd, Leonard Peacock’, over een getroebleerde jongen op de dag van zijn 18e verjaardag, geschreven door de Amerikaan Matthew Quick. En kijk, nu is er van hem een ‘nieuw’ boek, reeds geschreven in 2010, maar pas nu in vertaling verkrijgbaar : ‘Sorta like a Rockstar’…en opnieuw is het raak !
In ’t kort : 
Amber Appleton is een 17-jarig meisje met een ongebreideld optimisme. Ze gaat vrolijk en positief door het leven, hoewel ze daar niet veel reden voor heeft : haar vader is er al jaren vandoor, haar moeder is aan de drank en ‘aan de mannen’ en, bij gebrek aan een dak boven hun hoofd, slapen ze illegaal in de schoolbus, de ‘Hello Yellow’, waarmee mamalief overdag de kost verdient. Haar beste vriend is haar hondje, Bobby Big Boy. Toch is ze niet alleen : samen met Ty, de autistische Ricky, Jared en diens gehandicapte broer Chad vormen ze ‘De Vijf’. Amber zoekt vooral veel genegenheid bij rekenwonder Ricky en zijn moeder Donna. Maar ook de rest van haar agenda zit eivol : school, lerares Engels voor Koreaanse vrouwen in de kerk van pastoor Chee (op een wel erg vreemde manier), bezoekjes aan een ouderlingentehuis waar ze een vreemd spelletje speelt met ‘Antieke Joan’, tot vermaak van de anderen, haar bezoekjes aan Vietnamveteraan en Haiku-schrijver Jackson, enzovoort. Het is duidelijk : Amber wordt geliefd en geeft dat met plezier terug. Maar dan vindt er in haar leven een dramatische gebeurtenis plaats, die haar hele houding en bestaan wijzigt en in vraag stelt. Zal Amber, onder deze omstandigheden, opnieuw haar eigen positieve, vrolijke ‘ik’ kunnen worden ?
Soms leest het boek als een dagboek van Amber, soms eist de realiteit haar aandacht op. Serieus (en dat staat er niet zomaar). Want vlak na de gruwelijke gebeurtenis die haar leven op zijn kop zet, blijkt een ander, niet echt vrolijker nieuws nodig om Amber weer in gang te krijgen. En ze is gelovig…volgens haar was J.C. ‘sorta like a rockstar’, maar ook haar geloof krijgt klappen, waar zelfs haar vriend Pastoor Chee geen antwoord op weet. Inmiddels vliegen de haiku’s de lezer om de oren, waarvan ik U er één niet wil onthouden :
Jij leeft op deze
wereld, net als ik, maar ik
Zal nooit opgeven.
Aan wie deze haiku is opgedragen, komen we pas laat in het boek te weten.
Matthew Quick schrijft erg vlot en heeft de aandacht van de lezer al van bij pagina 1 vast. En ja, er mag wat gelachen worden, er valt al eens een traan (in het boek zelf wordt er flink gegriend!), maar het medeleven dat Amber bij de lezer oproept, is enorm. Ook voor de advocate Donna, Ricky’s moeder, kunnen we niets anders dan sympathie voelen. Het boek is minder donker dan ‘Leonard Peacock’, maar minstens even verrassend.
Besluit :
 in mijn zieke brein verblijven Aomame en Tengo in de plaatselijke suite, maar er zijn prachtige kamers ingericht voor anderen als Eva De Wolf, Daniel Juster, Homer Wells, Shmuel, Owen Meany, Jack Burns, Ned Hall en nog vele anderen…Welkom, Amber Appleton !

Paul Smeyers

zaterdag 22 december 2018

De klokkenluider van John Grisham

Auteur:
John Grisham (1955, Jonesbore, Arkansas) is een auteur die al vele boeken op zijn naam heeft staan. Hij is de afgelopen decennia uitgegroeid tot een van de succesvolste thrillerschrijvers aller tijden. In zowel zijn boek als in zijn eigen leven voert hij strijd tegen onrecht en trekt hij zich het lot aan van diegenen in de samenleving die er alleen voor staan of niet de middelen hebben om voor zichzelf op te komen.

Hij studeerde eerst boekhouden aan de Mississippi State University, en nadien rechten aan de University of Mississippi. Vanaf 1981 werkte hij gedurende tien jaar als jurist in Southaven. In 1983 werd hij verkozen voor het Huis van Afgevaardigden van de staat Mississippi, waarin hij zetelt tot 1990.


Zijn loopbaan als auteur begon toen hij in 1983 in de rechtbank een verklaring las van een 12-jarig meisje die verkracht was. Hij begon toen te schrijven wat er zou gebeuren als de vader van het meisje de daders zou vermoorden. Dit boek kwam in 1988 uit en in Nederland in 1993 met de titel De Jury.


Cover:

Er loopt een persoon in een steeg. Witte lucht, daaromheen de donkere kleuren blauw, zwart en rood. De tekst die erbij staat zorgt ervoor dat ik de cover toch wel interessant vind.

Wie zorgt er voor gerechtigheid wanneer een rechter boven de wet staat?

Mijn nieuwsgierigheid is gewekt en in de boekwinkel zou ik zeker het boek oppakken.

Het verhaal:

Advocaten Lacy Stoltz en Hugo Hatch werken al bijna tien jaar voor de Board on Judicial Conduct, een overheidsdienst die het gedrag van rechters onderzoekt. In al die tijd hebben slechts twee zaken ertoe geleid dat rechters uit hun ambt werden gezet, in beide gevallen vanwege onbekwaamheid. Maar dan wordt Lacy benaderd door Greg Myers, een advocaat die noodgedwongen een nieuwe identiteit heeft aangenomen. Greg vertegenwoordigt slechts één cliënt, een man die een corruptiezaak aanhangig wil maken onder de Klokkenluiderswet van Florida. De zaak betreft een corrupte rechter die grote sommen geld heeft verduisterd. Een rechter die in zee is gegaan met de beruchte Coast Mafia.

Het is een zaak die de klokkenluider miljoenen dollars beloning zal opleveren. Voor de betrokken advocaten blijkt het echter een levensgevaarlijke zaak te zijn…


Mijn mening:

Al jaren wil ik een boek lezen van John Grisham. Zelf heb ik een aantal boeken van hem ongelezen in de kast staan, maar tot nu toe geen boek nog van hem gelezen. Eindelijk ging ik een boek lezen van de, zoals hij ook weleens genoemd wordt, vader van de legal thriller.
De klokkenluider maakt geen onderdeel uit van een serie. 

In het begin moest ik even wennen aan de schrijfstijl. Ik vond het wat zakelijk overkomen, weinig gevoel. Allereerst moest ik uitzoeken wat de Klokkenluiderswet inhield. Het stond globaal wel in het verhaal, maar ik wilde graag wat meer weten erover. De schrijfstijl wende snel en er kwam ook gevoel bij. De hoofdstukken zijn niet te lang. 

John Grisham begint het boek rustig met uitleg over de rechter Claudia McDover en over het indianenreservaat die een casino exploiteert en de maffia. Na 100 bladzijden gaat het pas echt beginnen en zit je in het verhaal. De spanning is vanaf dan zeer goed voelbaar. Nu kan ik het verhaal ook totaal niet meer loslaten en dit blijft ook tot het eind.

De personages zijn goed neergezet. Over de ene leer je wat meer dan over de ander, maar ik vind dat de auteur ze voldoende heeft neergezet. Ik mis geen achtergrond. Zelfs de wat irritante personage Gunther werd goed neergezet zodat je echt de kriebels krijgt van zo’n personage. Toch fijn dat je echt moe van een personage kan worden.


Dit was eindelijk mijn eerste kennismaking met een boek van John Grisham en ik zal zeker meer van hem gaan lezen. Het vraagt echt naar meer.


Plot: 5

Schrijfstijl: 4
Leesplezier: 4
Originaliteit: 4
Psychologie: 4
Spanning: 4

De klokkenluider krijgt van mij 4 sterren.


Brenda

maandag 10 december 2018

Al die tijd de duivel van Donald Ray Pollock

Het verhaal: Een bonte stoet van allerlei kleurrijke gevaarlijke passeert de revue: Een getormenteerde Vietnamveteraan, een koppel seriemoordenaars die het op lifters gemunt hebben, een corrupte sheriff, een vreemd rondtrekkend predikersduo en een smeerlap van een priester. En midden tussen deze personages, in een godvergeten Ohio, zwerft Arvin rond, een weeskind dat opgroeit tot een goedhartige maar gewelddadige man die geleerd heeft hoe hij voor zichzelf moet opkomen.
Cormac McCarthy meets David Vann meets Flannery O'Connor meets de Coen Brothers meets 'Natural Born Killers' meets 'Fargo'.
Over de wanhopige strijd tussen goed en kwaad. Over de rue slechtheid in de mens versus goedwillige karakters. Over religieuze overtuigingen. Over de duivel die schuilt overal en in iedereen. Over psychopaten. Over freaks. Over geloofsfanaten. Over alcohol-misbruik. Over totale gekte. Over moorden voor de lol. Over seksuele ontaarding. Over wraak. Over dood en verderf. Over uit de hand lopende rituele offers. Over de donkere hel die op de loer ligt als je leven de verkeerde wending heeft genomen. Over misdadigers die zonder enige scrupules mensen van het leven beroven, vluchten voor de wet en deze vaak zeer lang weten te ontlopen. Over de donkerste kanten van de mens.
Vanaf de eerste zinnen is het duidelijk dat er bloed zal vloeien. Liters bloed. De doden volgen elkaar in sneltempo op. Hard. Pervers. Grimmig. Gewelddadig. Sadistisch. Maar nooit expliciet. Pollock laat hierbij veel aan de verbeelding van de lezer over. Een inkt- en inktzwart verhaal. Deprimerend. Uitzichtloos. Rauw. Morbide. Maar ook adembenemend en fascinerend.
Een literaire parel, maar tegelijk ook een schitterende thriller. Subliem vertelt. Een boek vol indrukwekkende personages. Broeierige personages die onder je huid gaan zitten. Een verhaal met heel veel diepte en inhoud. Pollock schetst een allesbehalve fraai beeld van wat er zich afspeelt in een van alcohol en armoede doordrenkte samenleving in een vrij afgelegen gebied in de Amerikaans staat Ohio.
Vloeiend proza. Prettig leesbare stijl. Wonderschoon geschreven. Oogstrelende zinnen, zonder enige opsmuk. Een genot om te lezen. Dikke pluim ook voor de vertaling van Mon Faber. De korte hoofdstukken en de gebalde manier van vertellen, zorgen voor een letterlijk en figuurlijk moordend tempo. Het leest als een soort road movie. Heel beschrijvend en filmisch. Dit boek is zo spannend en zit zo geniaal in elkaar dat je meegesleurd wordt in een literaire rollercoaster van allemaal verschillende verhaallijnen die uiteindelijk allemaal samenkomen in een fascinerend slot. En op wat voor een manier!
Pollock overdondert je, schokt je en vertelt een aangrijpend verhaal dat nog lang zal blijven nazinderen. Nee, dit is geen boekje om aan je kinderen voor te lezen, want, niet voor tere zieltjes. Ondanks de waanzinnige karakters die het boek bevolken en de soms gruwelijke scènes, is het nooit 'over the top'. 'Al die tijd de duivel' is één en al gruwel, maar nooit gratuit. Héél graag gelezen. Ik ben fan!

5 sterren

Jan Rooms

zaterdag 8 december 2018

De verschrikkelijke jaren tachtig van Tim Kamps



Wie zich personen herinnert als Margaret Thatcher, Ronald Reagan, Michail Gorbatsjov, Nicolae Ceaușescu, François Mitterrand, Pablo Escobar, Augusto Pinochet, of gebeurtenissen zoals de Rode Duivels, die tijdens het EK voetbal 1980 op de tweede plaats eindigden, het door de Franse geheime dienst tot zinken gebrachte Nederlandse vlaggenschip Rainbow Warrior (Greenpeace), de brutale aanvallen van De Bende van Nijvel, de bomaanslagen van de CCC en de start van de VTM, weet het : de jaren ’80 van de vorige eeuw, waren helemaal niet zo prachtig, zoals ene Raphaël Goossens (Hitring) ons probeerde wijs te maken. Ikzelf, geboren in 1959, heb deze jaren dus wel bewust meegemaakt (een huwelijk én een scheiding, maar wel met achterlating van 2 geweldige kinderen bij vaderlief). Maar kan het erger ? Ja, hoor…of dat is toch wat de verteller van dienst ons probeert wijs te maken in ‘De verschrikkelijke jaren tachtig’ van de Nederlandse schrijver Tim Kamps.
In ’t kort : 
Onze verteller (acht jaar) woont samen met zijn al-dan-niet lesbische moeder in een commune te Rotterdam, samen met vier moeders, nog enkele andere kinderen en de dictatoriale goeroe Bert. Zijn enige vriend is Donnie, de even oude zoon van Bert en Joyce, één van de andere aanwezigen. Maar het loopt allemaal niet zo lekker in deze commune : de verteller’s moeder verdwijnt voor enkele dagen, de kinderbescherming grijpt in en na een herseninfarct van Bert, wordt de commune ingelijfd bij die van om de hoek, geleid door Frans. De situatie wordt er niet beter op. En op dat moment komt Donnie met het idee op de proppen om weg te lopen, liefst naar België : de mayonaise is daar lekkerder !
Mening
Goh, eerlijk : heel veel valt er niet te zeggen over het boekje (ongeveer 200 pagina’s). Het is vlot en leuk geschreven, maar ik mis gebeurtenissen uit die tijd. Natuurlijk wordt er wel vermeld dat het Nederlands voetbalelftal de EK beker voetbal won in 1988, maar daar blijft het zo’n beetje bij. De gebeurtenissen in de commune zijn goed weergegeven (de profiterende goeroes, de naaktsessies, de nacht bij de schooljuf), maar het blijft allemaal heel oppervlakkig. Ach ja, er kan ook af en toe wel eens een lachje af en dat is tegenwoordig al een uitzondering. Het optreden van de kinderen met ‘War’ in de versie van Bruce Springsteen en de problemen rond de sax van Clarence Clemons is wel grappig : in dat nummer komt immers geen saxofoon voor en wordt vooral gedragen door Nils Lofgren, Roy Bittan, Max Weinberg en de Meester hemzelf !
Besluit :
 Terwijl ik wel uitkijk om te kunnen beginnen in ‘Zomervacht’ van Jaap Robben (van het geweldige ‘Birk’), zal er niet meteen een tweede volgen na dit debuut van Tim Kamps. Maar zoals jullie allen weten : smaken verschillen (en gelukkig maar), dus waag jullie kans. Al is het alleen maar voor de verrassing die Kamps op het einde van het boek voor de lezer in petto heeft !

Paul Smeyers

maandag 3 december 2018

De leestips zijn bekend

Leestips Jonge Jury 2019 bekend

Voor de achttiende editie van de Jonge Jury lezen weer duizenden jongeren tussen de 12 en 16 jaar de boeken die in aanmerking komen voor de Prijs van de Jonge Jury 2019.  Het Jonge Jury Boekgenootschap draagt een selectie van Leestips aan om de leerlingen te helpen bij het maken van hun keuze.


Lezen

Jongeren die lezen voor de Jonge Jury kunnen kiezen uit alle oorspronkelijk Nederlandstalige jeugdboeken die in 2018 zijn uitgekomen. Om de leerlingen wegwijs te maken in dit grote aanbod hebben de tien jongeren van het Jonge Jury Boekgenootschap tien Leestips uitgekozen. De elfde Leestip komt voort uit de Jonge Jury Wildcard Wedstrijd. 
De vier grote methoden Nederlands (Nieuw Nederlands, Op Niveau, Plot 26 en Ta!ent) ondersteunen de gratis aangeboden lesbrieven, gebaseerd op de elf Leestips. Het lesmateriaal sluit hierdoor naadloos aan op de onderbouwkerndoelen van de niveaus vmbo-basis-kader-theoretisch, havo en vwo.

De Leestips*:

Dansen in diep water – Laure Van den Broeck

Fright Night – Maren Stoffels
Heerestraat & Rozenlaan. Mijn rampzalige leven in twee huizen – Carlie van Tongeren
Kinderen van de Eindeloze Vlakte – Ellen van Velzen
Mathilde, ik kom je halen – Inez van Loon
Naar de rand van de wereld – Dirk Weber
Snitch – Margje Woodrow
Syntopia – Tanja de Jonge
Verdrinken – Marlies Slegers
Volle Maen – Luc Hanegreefs
Wild – Mel Wallis de Vries (wildcard)
*op alfabetische volgorde van titel

Stemmen

Van 1 januari tot 1 mei stemmen jongeren op hun favoriete boek via de online stemmodule of de stemansicht. De drie boeken met de meeste stemmen worden genomineerd voor de Prijs van de Jonge Jury 2019 en in mei bekendgemaakt.

Vieren

De titel waarop het meest wordt gestemd, wint de Prijs van de Jonge Jury 2019. De schrijver van het winnende boek ontvangt deze publieksprijs voor jeugdliteratuur tijdens de Dag van de Jonge Jury op 5 juni in TivoliVredenburg te Utrecht. Tijdens dit educatieve evenement zal de winnaar van de Jonge Jury Debuutprijs ook zijn prijs in ontvangst nemen.



zaterdag 1 december 2018

Camino van Graeme Simsion en Anne Buist

 Anne Buist is de echtgenote van Graeme Simsion. Samen hebben ze in twee (lange) etappes de pelgrimstocht van Cluny naar Santiago de Compostela afgelegd (in 2011 en 2016)
Het verhaal: De Amerikaanse kunstenares Zoë en de Engelse ontwerper Martin zijn beiden in het schilderachtige Cluny, Frankrijk. Om een nieuwe start te maken, gaan ze – alleen – de lange weg afleggen die van Cluny naar Santiago de Compostela in het noordwesten van Spanje leidt, over de beroemde Camino de Santiago, de pelgrimsroute van Sint-Jakob. Ze kijken ernaar uit om in de voetsporen van de pelgrims te stappen die hun al eeuwen voorgaan op de Camino. Er wordt gezegd dat de Camino je verandert. Hij geeft je de kans een nieuwe versie van jezelf te vinden. Maar kunnen deze twee heel verschillende mensen ook elkaar vinden?
Niet zo grappig als 'Het Rosie Project & Effect', maar ook 'Camino' laat de lezer met een goed gevoel achter.
Over vriendschap. Over in het leven vastgelopen zijn. Over familie. Over met jezelf in het reine komen. Over ontluikende liefde. Over de grote uitdagingen in het leven. Over vechtscheidingen. Over schoon schip maken met jezelf.
Ondanks het feit dat de tocht behalve fysiek, ook emotioneel zwaar is, blijft het verhaal luchtig. Nadeel hiervan is wel dat de karakters iets te oppervlakkig blijven. Het verhaal komt ietwat traag op gang, maar naarmate het boek vordert, word je in het verhaal meegezogen. Als je er eenmaal inzit, wil je het einde zo snel mogelijk bereiken, net als de 'Camino' zelf. Het wordt een echte pageturner, die je maar moeilijk weg kunt leggen (ook al spelen de Rode Duivels).
Mooie beschrijvingen ook van de wandeltochten in Frankrijk en Spanje, de natuur en van de pitoreske plaatsjes die de pelgrimgangers aandoen.
Korte hoofdstukken. Voortdurende perspectiefwisselingen tussen Martin en Zoë. Deze zorgen o.m. voor een evenwichtige opbouw van het verhaal. Leest vlotjes weg. Fijne, luchtige schrijfstijl. Meeslepend. Hartverwarmend. Een lichtvoetige, maar goed uitgebalanceerde roman, met een licht psychologisch randje. Scherpe dialogen. Wat de stijl betreft, voel je op geen enkel ogenblik aan dat het door twee auteurs geschreven is. Heel diepzinnig of filosofisch wordt het nergens, maar dat hoeft ook niet in deze feelgoodroman.
De auteurs zijn erin geslaagd dat ik na het dichtslaan van het boek, zin gekregen heb om mijn wandelschoenen aan te trekken om zelf deze toch wel bijzondere 'roadtrip' te ervaren. Graag gelezen.

Jan Rooms

Zoeken in deze blog

Droom naar de toekomst van Rina Stam

  Droom naar de toekomst is het tot de verbeelding sprekende slotstuk van de spirituele Rode Draad Trilogie   Flora woont alleen in Spanje...