In gesprek met Ina de Man

 Ina De Man schrijft al heel haar volwassen leven. Ze schreef toneelstukken, jeugdverhalen, cursiefjes en blogteksten. Daarnaast schreef ze ook in het Engels en Duits zakelijke teksten en papers.

 Met Ravenburcht levert ze haar eerste jeugdthriller af. Het oorspronkelijke verhaal ontstond 25 jaar geleden en streed mee voor de “Boekenuil”, een literatuurprijs voor eerstelingen. Onlangs kreeg het een make over en werd aangepast aan de huidige tijdsgeest. 

 Ina werkt als consultant en heeft in die rol heel wat afgereisd, van India tot Zuid Afrika, van de VS tot Singapore. Het leven op luchthavens gaf haar de gelegenheid om indrukken op te doen, mensen te observeren en te vertalen in verhalen. Ze woont met haar man en twee katten in de rand rond Mechelen.

Ravenburcht is uw 1e jeugdboek, hoe bent u op het idee van het verhaal gekomen? En de omgeving is die gebaseerd op een bestaande locatie of is deze verzonnen?

Bijna 30 jaar geleden waren we op vakantie in het noorden van Frankrijk, het zogenaamde Frans Vlaanderen. Rond die periode kwam ook vaak in het nieuws dat er dievenbendes in de grensstreek opereerden. Ze sloegen hun slag in Vlaanderen en trokken dan snel over de grens zodat de Belgische politie hen niets kon doen. Op een dag reden we door de buurt en zag ik in de verte een echte vierkantshoeve, net zo één als ik beschreven heb voor de paardenstoeterij. Die vakantie ben ik begonnen met het schrijven van Ravenburcht, op een blocnote met potlood.

 

Volgen er nog meer boeken met Kaat en Eva als hoofdpersonages?

Ja hoor, in augustus komt Wolvenhart uit. Dit keer speelt het verhaal zich af in Kaat’s thuisstad Mechelen. Het wordt een soort zoektocht door de stad waarbij ze allerlei geheime tekens ontdekken. En in het voorjaar van 2022 komt Drakenbloed uit, daarvoor gaan we naar Windsor in Engeland.

 

Hoe bent u op het idee gekomen om juist deze geschiedenis in het verhaal Ravenburcht te verweven?

Ik hou zelf enorm van geschiedenis en vind het zo jammer dat kinderen dat meestal een saai vak vinden. Ik vind net dat het super spannend kan zijn, met een beetje fantasie kan je de belangrijke personen uit het verleden weer tot leven wekken. Je kan mee op veldtocht met de Romeinen, of naast Rembrand staan terwijl hij prachtige schilderijen uit zijn penseel tovert. Door geschiedenis in mijn boeken te verwerken, hoop ik dat de lezers door andere - meer persoonlijke - ogen kijken. In Wolvenhart gaat dat nog meer het geval zijn, want dan vertel ik een stuk van het verhaal door de ogen van een figuur uit de geschiedenis :)

 

Bent u voor de research, om de geschiedenis zo gedetailleerd weer te geven, zelf naar de bibliotheek gegaan?

Oh ja, als kind had ik een abonnement op de bib van mijn gemeente, later ook van de grote stadsbibliotheek. Ook mijn kinderen waren vaste klant bij de bib, mijn dochters hebben bijna alle boeken van hun leeftijd wel gelezen.

 

Ravenburcht is het 1e boek van u wat is uitgegeven en u hebt vast ondervonden dat Sociale media hierbij een belangrijke rol speelt. Was u hier al mee bekend of heeft u in de afgelopen periode hier veel van mogen ontdekken? En wat vindt u ervan?

Net zoals heel veel nieuwe ontdekkingen of verwezenlijkingen kunnen sociale media ten goede of ten kwade gebruikt worden. Als IT consultant ken ik de sociale media natuurlijk al een hele tijd. Ik kocht mijn eerste computer in 1991 en niet lang daarna had ik een ICQ account. Facebook gebruik ik al een hele tijd maar ik moet zeggen dat Instagram betrekkelijk nieuw voor me was. Maar nu heb ik een tool waaruit ik al mijn sociale media kan sturen en da’s wel handig als je zowel op Facebook, twitter, Pinterest als Instagram aanwezig moet zijn.

 

U hebt al veel geschreven heb ik gelezen maar Ravenburcht is het 1e boek wat nu is uitgegeven. Hoe vierde u het tekenen van uw auteurscontract?

Toen ik mijn contract tekende zaten we net in de eerste Covid-golf dus het tripje naar de uitgeverij met bijbehorende foto’s was er niet bij. Ik heb het gewoon thuis getekend en opnieuw doorgestuurd (beetje een anticlimax maar het was toen niet anders). Die avond hebben we wel een flesje open gedaan, maar ik heb wel de rest van de dag op wolkjes gelopen :)

 

En wat gaat u doen met de verhalen die u inmiddels allemaal geschreven heeft. Welk verhaal zou u heel graag willen dat het wordt uitgegeven? In welk genre valt het boek én kunt u een tipje van de sluier oplichten waar het boek overgaat?

Ik heb heel veel korte verhalen geschreven en ik heb wel es met het idee gespeeld om ze te bundelen, maar daarvoor zijn ze te divers. Dat zou niet werken. Wel heb ik ooit een politieroman geschreven die ‘Dood in Sintra’ heet. Oorspronkelijk was het de bedoeling om dat boek uit te geven, maar omwille van de verzadigde thrillermarkt hebben we besloten om eerst het jeugdboek uit te geven. Ondertussen heb ik natuurlijk al een boel bijgeleerd over het boekenvak en ik denk niet dat Dood in Sintra ooit uitgegeven wordt. Het is namelijk mijn groeien als auteur. De eerste hoofdstukken schreef ik in 2011 en het heeft ondertussen al meer dan 15 revisies doorgemaakt, telkens wanneer ik weer iets nieuws geleerd had. Dus nee, ik denk niet dat het ooit uitgegeven wordt via een echte uitgeverij. Maar voor de liefhebbers is het nog steeds te koop via bol.com :)

 

U hebt vier kinderen, uit welk boek las u het liefste aan hen voor?

Goh, dat is echt al heel lang geleden hoor, mijn oudste dochter is ondertussen 37. Ik weet dat we in de kast wel boeken hadden van Annie M.G. Schmidt, die vond ik zelf ook super leuk. Maar volgens mij verzon ik zelf verhaaltjes die ik vertelde aan hen of voorlas. Zodra ze op school leerden lezen, moest ik niet meer voorlezen, dat deden ze liever zelf. Mijn twee dochters zijn trouwens de drijvende kracht achter mijn boeken, er wordt heel wat gebrainstormd voor er een nieuw verhaal op papier komt hoor :) En mijn zoons zijn mijn technische vraagbaak. Het zijn beiden fantasy fans dus wanneer ik iets rond dat genre schrijf dan doe ik een beroep op hun encyclopedische kennis van het genre.

 

Leest u zelf veel? En welk genre leest u dan het meest?

Vroeger las ik veel meer dan nu. Ik ben altijd gefascineerd geweest door ‘Whodunnits’ of de echte mysterie verhalen. Ik heb heel de verzameling van Agatha Christie al een paar keer gelezen, maar ook tijd- en genregenoten zoals Ellery Queen. Meer recent ben ik vooral de Scandinavische auteurs gaan waarderen zoals Stig Larsson, Jonas Jonasson, Tom Egeland (vermengt ook geschiedenis in zijn verhalen). Af en toe lees ik ook graag een SciFi verhaal.

 

Wat is het laatste boek waarbij u een traantje heeft weggepinkt?

Ik ben niet zo’n chicklit lezer dus da’s een moeilijke, maar ik weet wel dat ik even een krop in de keel kreeg toen ik mijn eigen kerstverhaal (Het Rode Kopje) nalas. De kortverhalen die ik voor Uitgeverij Hamley schrijf, zijn van een subgenre dat vooral in de Angelsaksische wereld opgeld maakt. Het zijn de Cozy Mysterie verhalen, je hebt ze in alle maten en soorten, maar ik vind het heel fijn om ze te schrijven en ja, die kunnen af en toe emotioneel eindigen :)

 

Als u nog maar 1 boek zou kunnen lezen, welk boek kiest u dan?

Oei, ik heb hier nog een hele grote TBR stapel liggen, maar ik denk dat ik dan kies voor het boek van mijn collega Sandra J. Paul, namelijk Mijn Waarheid. Het is een bijzonder boek dat één verhaal vertelt vanuit twee oogpunten, twee mannen vertellen hun versie. En één van die versies is fout, maar dat weet je pas in het midden van het boek. Ik vind het een super idee en daarom wil ik hem nog graag lezen.

 

Met welke auteur zou u een avond op willen trekken en wat zou u dan graag willen weten? Ik denk dat het ofwel James Patterson wordt ofwel Tess Gerritsen. Het zijn beiden thriller auteurs maar elk met hun eigen specialisme. Ik denk dat ik aan beiden zou vragen hoe ze er in slagen om hun personages zo levensecht te maken. Beide auteurs zijn er bijzonder goed in geslaagd om mensen neer te zetten waar je om geeft en waar je mee meeleeft als er iets gebeurt. Ik zou zelf ooit graag een echt goede thriller schrijven en dan zijn de personages super belangrijk dus ik denk dat ik daarnaar zou vragen.

 

Tijdens het schrijven van een boek zondert u zich dan af in een rustig kamertje of zit u in de woonkamer en staat de muziek o.i.d. dan gewoon aan?

Hangt af van de tijd van het jaar. Als het lekker weer is, dan zit ik het liefst buiten op het terras. Ik vind het heerlijk om in de tuin te schrijven en overweeg zelfs om mijn man te overtuigen om een tuinhuisje achterin te zetten dat ik als schrijfkamer kan gebruiken. Maar als ik niet in de tuin schrijf, dan zit ik om research te doen meestal in mijn bureau maar om mijn verhalen te schrijven zit ik vaak in de woonkamer. Geen idee waarom maar ik denk dat het te maken heeft met de computer waarop ik schrijf. Mijn Macbook heeft zalige toetsen, de tekst schrijft zich haast zelf, terwijl mijn computer boven een groter toetsenbord heeft dat iets minder vlot typt.

 

Wie mag als eerste het verhaal lezen wanneer u deze af heeft? En deelt u daarna het verhaal met een aantal proeflezers?

Het verhaal gaat eerst naar mijn man, hij is mijn spellingsnazi, mijn verhaalinspecteur en mijn redacteur. Als het van hem terugkomt dan zakt soms de moed in mijn schoenen :) Maar hij leest het ook vanuit het oogpunt van de lezer en als hij bepaalde dingen niet begrijpt of de samenhang voor hem een beetje weg is, dan is dat voor de lezer ook. Als hij ermee klaar is en ik heb alles netjes verbeterd, dan gaat het naar mijn twee dochters en mijn schoondochter. Die lezen het dan nog eens door en geven hun opmerkingen. Pas daarna gaat het naar de uitgeverij.

 

Wanneer u interviewer zou zijn welke vraag zou u dan zeker gesteld hebben?

‘Hoe ga je om met writers block? Heb je er ooit last van?’

 

En wat is uw antwoord hier op?

Ik denk dat ik, net als iedereen die schrijft, wel es last heb van een periode waarop er niet veel op papier komt. Ik denk dat je dat als schrijver moet accepteren, de boog kan niet altijd gespannen staan. Soms komt het omdat je niet in het verhaal geraakt (terwijl de outline perfect in elkaar zit), soms komen de woorden gewoon niet.

In het eerste geval leg ik de tekst opzij en ga iets anders doen. Soms is dat research en dan komt het verhaal gewoonlijk vanzelf. Soms ga ik gewoon iets totaal anders schrijven, een kortverhaal of zo. Of ik zet de outline op van een verhaal dat ik ooit nog eens wil schrijven. Als ik dan na een tijdje terug het verhaal ter hand neem, de tekst herlees en de research erbij neem, dan ben ik zo weer vertrokken.

Maar je hebt ook van die dagen dat de juiste woorden niet willen komen. In dat geval maak ik mij geen zorgen over de kwaliteit van de tekst, ik zorg gewoon dat de inhoud op papier komt te staan. Die passages markeer ik dan met een andere kleur, en wanneer het manuscript af is, dan ga ik eerst die stukken herschrijven. En dan komt het vanzelf weer goed.