Titel: De wereld die we kenden.
Auteur: Alice hoffman
Uitgeverij: Orlando
Publicatiedatum: april 2020
Recensie door: Tamara
4 inktpotjes
Wanneer de Nazi's steeds meer dood en verderf zaaien in
Berlijn, besluit een moeder haar dochter naar Frankrijk te sturen in de hoop
dat ze daar veilig zal zijn. Om haar te beschermen tegen al het kwaad, roept ze
de hulp in van Ettie. Samen maken ze een zeldzame Golem, Ava, die Lea zal
beschermen. Niet alleen tijdens de reis maar ook wanneer de oorlog zijn einde
nadert. Een boek vol liefde, narigheid maar ook vol kracht.
“ De kinderen waren al uit het huis gedirigeerd en werden als
balen hooi in de truck gesmeten.”
Ikzelf ben niet een hele grote fan van oorlogsverhalen. Ik
ben een beeldende lezer, alles wordt als een film in mijn hoofd geprojecteerd,
en met oorlogsverhalen heb ik toch in het algemeen wat meer moeite dan met
“gewone “thrillers.
Maar omdat dit verhaal ook fantasie in verwerkt zat, was ik
toch ook wel weer heel nieuwsgierig.
Het begin zit het verhaal vol fantasiewezens. Engelen,
pratende wolven en een Golem.
Op het moment dat Lea veilig aankomt in Frankrijk, nemen de
fantasiewezens wat af, wat ik persoonlijk erg jammer vind, maar aan het einde
wordt het toch wel weer een beetje goed gemaakt.
Je leert de personages goed kennen, Hoffman neemt echt de
tijd om elk karakter goed te ontwikkelen tot een bijna levensecht persoon. Maar
niet alleen de personages zijn geweldig, ook de omgeving, de fantasiewezens
worden prachtig weer gegeven.
Iedereen weet dat de oorlog een verschrikkelijk tijd moet
zijn geweest en de manier hoe Hoffman deze ook beschrijft is echt
weerzinwekkend. Ik heb een paar keer even het boek moeten dichtslaan omdat het
mij even teveel werd.
Vooral het stuk waarin Julien van zijn ouders wordt
gescheiden.
In het verhaal maak je kennis met diverse, sterke meisjes/
vrouwen die hun mannetje staan tijdens de oorlog. Ze zijn onbekenden van elkaar
maar toch met elkaar verbonden. Terwijl de een wraak wil voor haar zusje, helpt
de ander kinderen veilig de grens over. Je leert ze kennen met al hun
zwakheden, maar ook hun sterkte.
Terwijl Lea Ava vervloekt en haar best doet om Ava op een
afstand te houden, groeien ze toch naar elkaar toe en je kan uiteindelijk niets
anders dan Ava in je hart sluiten.
De belofte Lea's moeder aan Ettie heeft gedaan, dat Ava na
het volbrengen van haar taak, vernietigd dient te worden, anders krijgt ze
steeds meer menselijke gevoelens en eigen gedachtes waardoor ze gevaarlijk kan
worden, valt Lea steeds zwaarder en met het omslaan van de bladzijden hoop je
dat ze Ava laat leven. Welke keuze Lea ook zal maken, het zal voor beide zware
gevolgen hebben.
Een minpunt van het boek vind ik toch wel de vertaling.
Zinnen zijn krom geformuleerd. Denk aan: Het huis was een bouwval, eerlijk
gezegd, zonder elektriciteit.
Of: Ze stond, op glasscherven, op haar moeder te wachten,
terwijl Hanni door de winkel struinde.
Maar ook zijn sommige woorden verkeerd geschreven als
“wanneeer ….
Al met al was het een mooi boek! Ik heb genoten van hoe
mensen kunnen veranderen om te kunnen overleven, maar toch hoop houden en lief
te hebben. De fantasiewezens zijn op een mooie manier verweven met het verhaal,
waardoor het voor mij niet storend was om ze erbij te lezen.
Dit boek krijgt van mij 4 van de 5 sterren. En dat voor
iemand die niet echt van een roman houdt, laat staan oorlogsboeken.
“ Zijn vrouw kreeg geen toestemming om naar het kerkhof te
gaan en hem te begraven; in plaatst daarvan werden zijn resten gebruikt als
dierenvoeding.”
Originaliteit: 4
Psychologische ontwikkeling personages: 5
Leesplezier: 5
Schrijfstijl: 5
Plot: 3
Geen opmerkingen:
Een reactie posten