Titel: De verloren kinderen Auteur: Diney Costeloe
Uitgeverij: de Fontein Romans & Spanning
Publicatiedatum: november 2018
Recensie door: Astrid
Kraaien: 5
Engeland, 1948. Rita en Rosie Stevens zijn pas
negen en vijf jaar oud als hun moeder Mavis, een oorlogsweduwe, zwanger raakt
van de gewelddadige Jimmy Randall. Hij stelt haar voor de keuze: als zij wil
trouwen om hun zoon te erkennen moet ze haar dochters opgeven. Mavis tekent de
papieren van het weeshuis waar Jimmy de kinderen naartoe wil sturen zonder te
beseffen dat ze daarmee al haar ouderlijke rechten overdraagt. Als het weeshuis
een groep kinderen naar Australië stuurt ‘om daar een nieuw leven op te bouwen’,
maken Rita en Rosie deel uit van die groep – en er is niets wat Mavis daaraan
kan doen…
Wat
vond ik ervan
Wat
een verschrikkelijk ontroerend en prachtig verhaal. Ik heb meerdere keren met
tranen in mijn ogen zitten lezen. Met een zucht klikte ik de laatste bladzijde
weg op mijn Kobo en heb minimaal vijftien minuten voor me uit zitten staren om
dit verhaal tot me door te laten dringen…
Vanaf
de eerste bladzijde zit je in het verhaal en de prachtige personages zijn
gelijk een onderdeel van mijn leesfamilie. Ik sluit ze gelijk in mijn hart en
daar blijven ze ook. Dit boek zal me nog lang bijblijven.
Mavis
haar echtgenoot is gesneuveld in de oorlog en ze blijft achter met twee
dochters. Rita van negen en Rosie van vijf. De meisjes hebben nog wel een oma,
Lily, de moeder van Mavis.
Mavis
ontmoet Jimmy en wil met hem trouwen maar dit wil Jimmy alleen wanneer Mavis
haar twee meisjes afstaat aan het weeshuis. Een hartverscheurend beslissing.
Mavis kiest ervoor om te hertrouwen met de gewelddadige Jimmy.
Rita
en Rosie komen in een Ever-Care Weeshuis, en daar worden ze op vreselijke wijze
behandeld. Dan worden de meisjes naar Australië gestuurd met nog veel meer
kinderen die niet bij hun ouders kunnen zijn.
De
personages zijn zo goed uitgewerkt en het verhaal speelde zich als een
speelfilm af in mijn hoofd. Soms heel leuk, maar ook hartverscheurend.
Je
vraagt je af hoe Mavis haar kinderen weg kan sturen, ik kan haar maar niet
begrijpen. Welke rol speelt ‘oom’ Jimmy in dit verhaal.
Tegelijkertijd
vraag je je af of het inderdaad niet beter is voor de meisjes om naar het
weeshuis te gaan.
Ik
kan echt letter voor letter het verhaal opschrijven, maar dat doe ik natuurlijk
niet.
Dit
boek ‘De verloren kinderen’ komt in mijn roman top drie met stip op nummer een
terecht! Een boek dat je echt moet lezen. Het aangrijpende verhaal van Rosie en
Rita grijpt je naar de keel en laat je niet meer los. Ik ga zeker de andere
boeken van Diney Costeloe ook lezen, ze heeft me nieuwsgierig gemaakt.
Dus
vijf vette kraaien voor De verloren kinderen. Aanrader!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten