Ik hield van wachten. Ik hield van de tijd tussen het nemen van het besluit en het uitvoeren ervan. Dat waren de enige minuten, uren, dagen in mijn korte leven dat ik iets was.
Ik was iemands lot.
Olav kan niet zo heel veel anders dan wat hij nu doet voor de kost. Hij vindt zichzelf niet geschikt als chauffeur van de vluchtauto, hij kan niet ingezet worden bij een overval (krijgt last van zijn geweten), hij kan niet werken met drugs (hij kan niet rekenen) en prostitutie is ook niets voor hem (wordt heel snel verliefd). Maar als huurmoordenaar doet hij het goed. Je moet iets toch? Zijn baas, Daniel Hoffmann, is in ieder geval tevreden.
Maar dan krijgt Olav een nieuwe opdracht: Daniel vraagt hem om zijn vrouw, Corina Hoffmann, te vermoorden. En die opdracht staat Olav nu net niet aan...
Doe wat je moet doen, maar kom niet te dichtbij.
Olav heeft niet zo’n hele hoge dunk van zichzelf. Hij komt wat dommig over, maar dat valt alleszins mee. Hij heeft een zwakke plek en dat is dat hij nogal snel verliefd wordt. Als zijn baas hem vraagt zijn vrouw Corina te ‘expediëren’, vraagt Olav om bedenktijd. Hij wil namelijk niet, hij is smoorverliefd geworden op Corina en wil een plan bedenken om er samen met haar vandoor te gaan. Dat plan loopt niet helemaal zoals gewenst en Olav slaat inderdaad op de vlucht met Corina…op de vlucht voor Daniel. Hij klopt aan bij de Visser, Daniel’s grootste concurrent. ‘Het enige probleem voor Hoffmann was de Visser. De Visser was een concurrent die pas vrij recent op de drugsmarkt opereerde en helaas geen idioot, zoals was gebleken. Nu wist iedereen dat er in Oslo voldoende verslaafden zijn voor hen alle twee, maar toch deden ze hun uiterste best om elkaar van de aardbodem te vegen.’
Lukt het Olav om zijn werkgever te slim af te zijn?
Een klein, dun boekje van Jo Nesbo. Heel wat anders dan bijvoorbeeld de dikke pillen die hij schrijft over Harry Hole. Mooie, beschrijvende zinnen die ons meenemen in het kleine wereldje van Olav. Je kunt niet anders dan sympathie voelen voor Olav, ongeacht wat hij doet. Nesbo neemt je mee in de gedachten van Olav, hoe hij zichzelf een mislukking vindt, ondanks dat hij heel goed is in wat hij doet, hoe hij opgroeit met een criminele vader en alcoholische moeder. Hoe hij droomt over liefde en zich afvraagt of dat wel voor hem is weggelegd.
De stijl van het schrijven is onmiskenbaar Nesbo en daar heb ik van genoten, maar het was het voor mijn gevoel net niet. Mooi geschreven, zeker. Werkelijk prachtige zinnen met een vleugje humor hier en daar en Nesbo heeft weinig woorden nodig om toch een compleet verhaal te vertellen.
En toch, toch komen zijn verhalen veel beter tot zijn recht als hij daar minimaal twee keer zoveel pagina’s voor gebruikt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten