Titel: De verdwijning van Josef Mengele
Auteur: Olivier Guez
Uitgeverij: J.M.M. Meulenhof
Publicatiedatum: 10 april 2018
Recensie door: Tamara
Aantal kraaien: 3
“De SSérs verbrandden mannen,
vrouwen en kinderen levend.”
1949. Josef Mengele,
de marteldokter van Auschwitz, arriveert na zijn vlucht in Argentinië. Zich
verschuilend achter pseudoniemen, beschermd door netwerken en het geld van zijn
familie, en ondersteund door een gemeenschap in Buenos Aires die nog steeds droomt
van het Vierde Rijk, gelooft de voormalig folteraar dat hij een nieuw leven kan
beginnen. Duitsland heeft het druk met de wederopbouw, het Argentinië van Perón
is welwillend. Maar al snel wordt de jacht op voortvluchtige nazi-kopstukken
weer geopend. Vanaf dat moment zal Mengele geen moment rust meer hebben, maar
ondanks een klopjacht van dertig jaar sterft hij in 1979 onder mysterieuze
omstandigheden in Zuid-Amerika maar nog steeds in vrijheid.
Deze krachtige roman is het resultaat van
Olivier Guez’ diepgravend onderzoek naar wat waarschijnlijk de meest
geheimzinnige man uit het Derde Rijk is geweest en reconstrueert op boeiende
wijze de mythe achter de ‘Engel des doods’.
Om te beginnen ben ik
altijd een beetje “huiverig” om aan oorlogs verhalen te beginnen. Puur omdat
die horror mij niet trekt. Maar ik ben wel verzot om te achterhalen wat er in
het brein van iemand omgaat. En in dit boek probeert Guez de gedachtengang van
Mengele te doorgronden. Wat hij in die tijd had gedaan, is niet meer menselijk te
noemen. De grootste seriemoordenaar verbleekt bij hem.
Maar ik moest natuurlijk wel rekening houden
met het feit dat het een roman is, het meeste is zelf ingevuld, met de nodige
research van de auteur.
Het begin van het boek
kwam heel moeilijk op gang. Ik moest mij een paar keer toe zetten om door te
lezen. Het voelde wat knullig, onwerkelijk aan zeg maar. Maar op een gegeven
moment zat ik helemaal in het verhaal en was ik blij dat ik had doorgezet .
Je leest hoe Mengele zijn daden rechtvaardigd
, wat zijn vluchtroutes zijn geweest en hoe hij is gestorven. Je leest hoe
paronide Mengele op het laatst aan het worden is, maar ook hoe ziek hij is
geweest.
Ik had bij Mengele geen gevoelens, behalve dat
hij behoorlijk gestoord moest zijn om zo meedogenloos experimenten uit te
voeren op mensen. Hen zonder een blik waardig te keuren naar de gaskamers of
verbrandingsovens te sturen.
Het verhaal zelf in
indrukwekkend, maar tegelijkertijd ook weerzinwekkend.
Een verhaal wat nog
een tijdje in je hoofd blijft zitten, maar vooral aan de wandaden die de Joden
zijn aangedaan.
Spanning: 3
Originaliteit: 5
Psychologische ontwikkeling personages: 5
leesplezier: 3
Schrijfstijl: 3
Geen opmerkingen:
Een reactie posten