Voor Boekinkt las ik het boek: Op de spoedeisende hulp van Heleen Lameijer gelezen. Als ex-zorgmedewerker trok de titel van dit boek mij aan en ik vertel graag wat ik er van vond.
De cover:
Op de cover een foto van Heleen in haar doktersjas met stethoscoop rond haar nek. Niet direct een cover die in het oog springt maar die mij als ex-zorgmedewerker waarschijnlijk wel aan spreekt in de boekhandel. Uit pure nieuwsgierigheid zou ik het boek vast en zeker opgepakt hebben.
Het verhaal:
In korte hoofdstukken deelt Heleen haar ervaringen op de spoedeisende hulp (SEH). In deze verhalen vertelt ze over de mensen die ze op de SEH ontmoet en de indrukken die zij op haar hebben achtergelaten. Daarnaast vertelt ze over de wekelijkse bezoekjes die ze bij haar oma brengt en hoe deze bezoekjes in de Coronatijd uiteindelijk tot stilstand komen en wat dit met haar heeft gedaan. Hoe ze wanneer de gezondheid van haar grottmoeder achteruit gaat, afstand neemt van haar artsenfunctie, maar gewoon de zorgzame kleindochter probeert te zijn. Hoe ze daarnaast af en toe worstelt met haar eigen emoties bij de ‘afstand’ die je als arts behoort te houden met je patiënten, maar empathie en dus soms toch die schouder om iemand heenslaan, zo ontzettend belangrijk zijn in haar rol als zorgverlener. Niet alleen voor de patiënt, maar ook voor zichzelf, want uiteindelijk blijken artsen toch ook maar ‘gewoon mensen’ te zijn. Daarnaast vertelt ze over hoe haar online reanimatiecursus tot stand is gekomen en hoe ze naast arts dus ook nog eens ondernemer werd. De ongemakkelijke situaties die haar titel soms met zich meebrengen en het soms eerder afstand dan verbinding met zich meebrengt.
Mijn leeservaring:
Heleen heeft een fijne schrijfstijl. Medische termen worden goed uitgelegd in de woordenlijst achterin het boek. De korte verhalen zijn pakkend geschreven en de dilemma’s die zij hierbij soms krijgt brengen mij terug naar de tijd dat ik zelf nog in het ziekenhuis werkte. Herkenbare verhalen passeren de revue en de aandacht en de liefde waarmee deze verhalen zijn geschreven raken me. Erg mooi vind ik het hoe ze ook de liefdevolle band die zij met haar grootmoeder heeft, tussen de ziekenhuisverhalen door vertelt. De afstand die ze ten gevolge van de Coronapandemie heeft moeten nemen en het verdriet dat hiermee gepaard is gegaan. Als ik ooit als patiënt op de spoedeisende hulp terecht kom, kan ik alleen maar hopen dat de arts die mij behandeld net zo bevlogen en empathisch is als Heleen. Haar bevlogenheid zie je ook terug in het opstarten van haar eigen onderneming. Waarbij ze middels online reanimatiecursussen, haar kennis op een zo groot mogelijke groep mensen hoopt over te brengen. Juist de afwisseling tussen haar ervaringen als Heleen de specialist, Heleen de ondernemer en Heleen in haar privéleven, maken dit boek extra bijzonder en ik heb dit boek dan ook met veel plezier en af en toe een lach én een traan gelezen.
Mijn eindoordeel:
Op de spoedeisende hulp van Heleen Lameijer is een heel mooi boek dat ik van
harte aanbeveel. Het heeft me geraakt en het voelt als een voorrecht om zo’n
mooi persoonlijk inkijkje in een groot deel van haar leven te hebben gekregen.
Op de spoedeisende hulp van Heleen Lameijer krijgt van mij 4 inktpotjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten