Alles houdt op te bestaan - Elizabeth Brundage

Titel: Alles Houdt Op Te Bestaan

Auteur: Elizabeth Brundage

Uitgever: Hollands Diep
ISBN: 9789048830107

Gepubliceerd: Mei 2016

Het Verhaal

Het is 1982. Als George Clare op een winterse namiddag uit zijn werk komt, vindt hij thuis het levenloze lichaam van zijn vrouw. Zijn driejarige dochter zit in de hal en kan niet zeggen wie er verantwoordelijk is voor haar moeders dood. George wordt in het moordonderzoek direct aangemerkt als hoofdverdachte. Wat heeft zich in het huis afgespeeld? Welke geheimen hadden de Clares voor elkaar?

Op subtiele wijze laat Brundage steeds meer doorschemeren over hun problematische huwelijk, hun relaties met vrienden en buren, en de gekwelde geschiedenis van de vorige bewoners van het huis.

De Auteur

Elizabeth Brundage heeft de beroemd Iowa Writers’ Workshop gevolgd, en sleepte tijdens haar studie de James Michener Award in de wacht. Ook ontving ze een Fellowship van het James A. Michener Center for Writers in Austin, Texas. All Things Cease to Appear is haar derde roman. Eerder schreef ze al Somebody Else’s Daughter en The Doctor’s Wife. Voor ze zich toelegde op het schrijven van romans was Brundage scenarioschrijver voor het American Film Institute in New York. Ze woont met haar man en haar zoon in Albany, ten noorden van New York.

Wat ik ervan vond

Op de kaft van mijn leesexemplaar van Alles Houdt Op Te Bestaan staat dat het ‘dé literaire thriller van zomer 2016’ is. Ik hou niet zo van die term, ‘literaire thriller’, omdat het erop lijkt dat die te pas en te onpas gebruikt wordt – iets wat de uitgeverij zelf bevestigd in de introductie. Na het lezen van Alles Houdt Op Te Bestaan voelt ook hier de term ‘literaire thriller’ misplaatst (sorry, Robbert). Het is eerder een psychologische roman, over een familiedrama.

Alles Houdt Op Te Bestaan gaat over twee families, de familie Clare (George, Catherine, Franny) en de broertjes Hale (Wade, Eddy en Cole). De Hales bewoonden oorspronkelijk de boerderij waar George, Catherine en Franny komen te wonen. Oorspronkelijk is locatie het enige wat de families bindt, maar naarmate het verhaal vordert en de broers het pad van de Clares kruizen, komen er steeds meer connecties naar voren.

Hoofdzakelijk echter gaat de roman (ja, roman) over de familie Clare. Op een middag komt George Clare thuis en vindt zijn vrouw vermoord in bed. Wanneer hij zich met zijn dochtertje in de armen meldt bij de buren, gaan bij mij de alarmbellen al af. Iets aan die man klopt niet. Gaandeweg blijkt echter pas dat George een vreemd figuur is; alles lijkt van hem af te glijden alsof het niks is (al kan hij ook overgevoelig reageren) en hij weet alles zo te draaien dat het de schuld is van een ander. De alarmbellen gaan steeds harder rinkelen.

De roman neemt je mee door het huwelijk van de Clares en onthult stapsgewijs wat er achter gesloten deuren gebeurde en wie allebei de Clares waren.

Als hij onoprecht was, paste Catherine perfect bij hem. Zij koos ervoor zijn ware aard te ontkennen, precies zoals zijn eigen moeder.

...

Zijn vrouw was met een denkbeeldige versie van hem getrouwd, een hoffelijker, voorkomender kerel, een toegewijde echtgenoot en vader.

Voor de nodige afleiding en variatie wordt het verhaal verteld via wisselende perspectieven. Zo leer je ook de broertjes Hale kennen, inclusief hun voorgeschiedenis. Maar ook familie, vrienden, collega’s en partners komen ‘aan het woord’.
Daardoor lijkt het grootste gedeelte van dit boek op een karakterstudie, met veel aandacht voor detail. Dat maakt de roman traag en haalt de spanning, voor zover aanwezig, grotendeels uit het verhaal. Veel onthullingen kon je inmiddels allang zelf bedenken en zien aankomen.

Een ander aspect dat ervoor zorgde dat ik continu uit het verhaal werd gehaald, was het gebrek aan aanhalingstekens. Ik nam aan dat deze ontbraken omdat ik een leesexemplaar had, maar ik heb er inmiddels meer mensen over gehoord. Het werkte voor mij heel storend om de aanhalingstekens zelf te moeten invullen als ik ineens in een dialoog zat of middenin een lap tekst één gesproken zin ontdekte.

Meestal herken ik een boek wel dat op zich goed maar gewoon niet iets voor mij is. Alles Houdt Op Te Bestaan is ondanks het trage, niet wereldschokkende verhaal wel goed opgebouwd en bevat, behalve uitgebreide karakterstudies, mooie zinnen zoals deze:

Alles wat vertrouwd was geweest was veranderd. Het enige wat nog over was waren oude herinneringen, beelden in je hoofd, ansichtkaarten van degene die je ooit was. Na een tijdje wist je niet eens meer zeker of ze wel van jou waren.

Het boek wordt ook vergeleken met het werk van Donna Tartt; het doet mij daar ook zeker aan denken. Voor fans van Tartt zou het waarschijnlijk een aanrader zijn.

Mijn boek was het helaas niet. Het boek behaalt dan ook de volgende score:

Plot: 2
Originaliteit: 2.5
Spanning: 2.5
Schrijfstijl: 3
Psychologie: 3
Leesplezier: 2.5

Conclusie: Een krappe 3 sterren voor Alles Houdt Op Te Bestaan.

Yfke Brandhout