Blankenberge Blues van Pieter Aspe en Koen Strobbe

Over de schrijvers:

Pieter Aspe blijft verbazen. Als ’s lands belangrijkste thrillerauteur is hij er de man niet naar om teren op zijn succesvolle Van In-reeks. Hij komt verrassend voor de dag met de originele stand-alone Blankenberge blues. Bovendien besloot hij samen te schrijven met zijn poulain Koen Strobbe, de revelatie uit zijn eigen talentenjacht, de Aspe Award 205

Achterflap:

Aan de winterse kust smeedt een bont allegaartje van mensen een niet-alledaags complot nadat een van hen een aangespoelde potvis vond. In het dode dier zien ze namelijk een unieke kans om rijk te worden. In de darmen van een potvis zit immers amber, een goedje waarvoor de parfumindustrie veel geld veil heeft. Spijtig detail: een aangespoelde walvis opensnijden is bij wet verboden. De bende kan echter niet aan de lokroep van het grote geld weerstaan en besluit op zoek te gaan naar een koper in het illegale circuit.

Langzaam maar zeker komen alle spelers in het verhaal zichzelf tegen en wordt de finale confrontatie met de professionele misdaad onvermijdelijk.

Blankenberge blues is een spannend verhaal, doorspekt met milde, soms wat zwarte humor. De roman speelt zich af in een soort twilightzone: de kust zoals maar weinigen ze kennen, wanneer de zomer, de zon en de toeristen verdwenen zijn.

Mijn mening:

Op de cover de aangespoelde potvis, dat is in één woord het thema van het verhaal. Daaromheen lees je nog allerlei belangrijke bijkomstigheden die het boek tot een smeuïg verhaal maken.

Het verhaal met de potvis draait om de volgende hoofdpersonen:

Alain:                                    Al sinds zijn jeugd verliefd op Betty, maar de relatie heeft o.a vanwege het leeftijdsverschil geen stand gehouden, inmiddels hebben ze wel weer meer dan contact met elkaar.

Betty:                                   Runt hotel Bellevue, maar moet alle zeilen bijzetten om haar hoofd boven water te houden.

Babs:                                    Dochter van Betty, vader onbekend. Werkt na een mislukte studie noodgedwongen in het hotel van haar moeder.                                

Victor Borkelmans:         Schrijver, verwikkeld in een vechtscheiding, logeert in Bellevue om te werken aan zijn nieuwe boek, wordt nogal op de huid gezeten door zijn uitgever nadat zijn eerste boek een daverend succes

was. Helaas lukt het hem nu niet om inspiratie te vinden tot nog een succes verhaal.

Herman Buyck:                 Oom van Alain, heeft zijn slagerij verkocht en het geld goed bedoeld geïnvesteerd bij een bank.

Magalie:                              Heeft haar pijlen op Herman gericht maar komt van de koude kermis thuis. Zij kwijnt een beetje weg in Blankenberge, omschrijft het als Benidormachtige toestanden.

Peg:                                      “vriendin ” van Victor.  

Deze zeven mensen raken verstrikt in het complot rondom de potvis. Alain ontdekt tijdens een

wandeling op het strand een aangespoelde potvis en ruikt miljoenen, al snel komt hij tot de

ontdekking dat het hem niet gaat lukken dit beest in zijn eentje te ontleden en roept hulp in van zijn

oom Herman, die helpt hem natuurlijk graag  in ruil voor een deel van de winst. Hierna volgen er

zowel hilarische als spannende ontwikkelingen waarbij je je als lezer gelijk afvraagt of deze hele actie

tot het gewenst succes gaat leiden.

Rondom de perikelen van de potvis ontwikkelt zich nog een verhaallijn rond de achtergrond van Babs

die naar de plot toe voor vele verrassingen zorgt.

De rol van Alain als leider wordt tijdens het lezen langzaam overgenomen door iemand anders, dit

geeft het verhaal een extra dimensie, daar is duidelijk goed over nagedacht. Wie het is laat ik in het

midden, dat zal je zelf ontdekken als je besluit dit boek te gaan lezen.

Het taalgebruik bevat een Vlaams accent en is zowel humoristisch als met momenten walgelijk

realistisch beschreven.

Alsof je zelf op het strand bent en de lucht en viezigheid kan ruiken.

Met open mond keek hij omhoog, precies op het moment dat een grote zilvermeeuw

boven hem een klodder grijsgroene drek liet vallen. Recht in zijn mond.

Blankenberge blues van Aspe en Strobbe is een debuut wat zeker smaakt naar meer, ik hoop dat hier

een nieuw schrijversduo is geboren. Ze vullen elkaar perfect aan waardoor je als lezer bediend wordt

met een verhaal vol humor, spanning en ook de romantiek is volop aanwezig.

Ik heb van de eerste tot de laatste pagina genoten.

Originaliteit: ****

Schrijfstijl: ****

Psychologie: ****

Spanning: ****

Plot: ****

Blankenberge blues krijgt van mij dik verdiend 4 sterren!

Bianca