Geachte lezers, beste vrienden,
Het ‘Calzada’ of ‘Avenida de los misterios’ (“Avenue van de Mysteriën”) ligt in Mexico-City en leidt naar de ‘Basilica de Nuestra Senora de Guadalupe’, de Mexicaanse ‘heilige maagd’, voordat de Spaanse overheersers onder Hernan Cortés daar zoals gebruikelijk de puntjes op de christelijke ‘i’ kwamen zetten in de 16e eeuw. Ik zou jullie hier nog uren over kunnen informeren (stokpaardje van mij), maar dat zou het meesterschap van de heer Irving geweld aandoen. Want het boek “Avenue van de Mysteriën” van John Irving is één lange (600 pagina’s) en geheimzinnige wandeling door het leven van schrijver Juan Diego Guerrero.
In ’t kort
De 14-jarige Juan Diego groeit samen met zijn één jaar jongere zus Lupe op in Oaxaca, Mexico als ‘kinderen van de vuilnisbelt’. Lupe heeft de gave gedachten van mensen te kunnen lezen en denkt ook te weten wat de toekomst hen zal brengen. Helaas, wegens een spraakafwijking, is er maar één persoon die haar begrijpt, Juan Diego, die dus alles wat ze zegt moet vertalen naar haar toehoorders.
Wat het heden en verleden betreft, heeft ze bijna altijd gelijk, zo niet wat de toekomst brengt. Maar hoe moeilijk is het om als 13-jarig meisje overtuigd te zijn van je eigen toekomst en die van anderen, waarom je geeft ? En wat kan je doen om die eventueel nog te wijzigen ? Ongeveer 40 jaar later brengt een belofte in zijn jeugd, Juan Diego naar de Filipijnen, begeleid door dromen en herinneringen aan zijn bewogen jeugd in Mexico.
John Irving is, voor deze roman, zelf op reis gegaan naar zowel Mexico als de Filipijnen, wat duidelijk blijkt uit de vele prachtige beschrijvingen en plaatselijke gebruiken. Maar er is meer…véél meer ! Het boek flitst over-en-weer tussen heden en verleden, niet zelden veroorzaakt door het nemen van Bèta-blokkers, die de dromen bij Juan Diego toelaten. In het begin van het boek komen we niet veel te weten. Heel langzaam, maar – zoals het een groot verteller betaamt – zonder enige saaie intervallen, geeft het boek al die geheimen prijs. Irving legt je soms – met één zin – het lot bloot van een personage.
Over het hoe, waar en wanneer moet je netjes op je beurt wachten. Het lot van Juan Diego, van de vuilnisbelt, via een weeshuis en een circus tot in Iowa, U.S.A., is Irving op zijn best. De vergelijkingen met boeken als “Bidden wij voor Owen Meany”, “De regels van het Ciderhuis” en – vooral – “Een zoon van het circus” zijn snel gelegd : Irving verwijst er soms zelf naar. En, hoewel “Avenue van de Mysteriën” niet meteen Irving’s meest toegankelijke boek is, mag er opnieuw gelachen worden : de aankomst van Juan Diego bij zijn hotel in Manilla, het diner op oudejaarsavond in een – niet volledig – gesloten gezelschap, het voorval met ‘El Gringo Bueno’, enzovoort. Maar ook de geheimen stapelen zich inmiddels op : hoe geraakt Juan Diego vanuit Mexico naar de U.S.A. (schitterend !) ? Zijn Juan Diego en zijn Mexicaanse voogden echt getuigen van een wonder ? En wie zijn moeder Miriam en dochter Dorothy, die Juan Diego doorheen zijn reis in Manilla steeds tegen het lijf loopt…en niet alleen ‘loopt’ ?
Bij het lezen van “Avenue van de mysteriën” kreeg ik soms het benauwende gevoel dat de thans 73-jarige John Irving met dit boek afscheid wil nemen (is Juan de verpersoonlijking van John ?). Als je echter ziet wat één van de grootste vertellers ooit nog in zijn pen heeft, kan je enkel hopen dat ik het volledig mis heb!
Besluit
“Avenue van de Mysteriën” behoort meteen tot het beste wat Irving ooit heeft geschreven. De wandeling langs deze baan is een absolute must-read voor alle fans (en niet-fans : het is nooit te laat om te leren !) ! En kijk inmiddels goed rond : jullie zullen ongetwijfeld – net als ikzelf – versteld staan van wat jullie allemaal te zien krijgen.
Paul Smeyers
Geen opmerkingen:
Een reactie posten