Yfke las ...

De leesbende van Yfke

Kent u dat? “Het Is Zo Stil In Mij” van Van Dik Hout? Daar moet ik weleens aan denken als ik soms gewoon niks te vertellen heb (dan heb ik dus echt nergens woorden voor). Zo is het de afgelopen maanden ook geweest met mij. Behalve de gebruikelijke beslommeringen zat de oplevering van een mooi nieuwbouw huisje eraan te komen en dat betekent: heel veel te doen! (en zorgen dat de kat niet alles sloopt – gelukkig ziet hij de verhuisdozen als een troon ipv een krabpaal, dat scheelt) Daar komt het denk ik door.

Maar nu onze sjeffies zo hun best hebben gedaan op een fantastisch mooie, nieuwe site (ik bedoel, potdorie wat is ie mooi!), vind ik dat ik ook wel weer eens de schouders eronder mag zetten. Op z’n minst door eens te vertellen wat ik zoal gelezen heb op thrillergebied.

Zo was ik een van de gelukkigen die gratis en voor niets Achter Gesloten Deuren van B.A. Paris mocht lezen voor Ambo Anthos. Het boek over de ogenschijnlijk perfecte relatie tussen Jack en Grace is voor mijn gevoel wel hèèl erg gehypet, maar aan de andere kant, een gegeven boek mag je niet in de bek kijken en ik heb ook veel slechtere boeken gelezen. Daarbij is het voor een debuut zèker niet slecht (de duorecensie van Amanda en mij is te lezen op de site).

Ook heb ik eindelijk Het Meisje in de Trein gelezen van Paula Hawkins. Die titel heb ik al zo vaak voorbij zien komen en nu het boek verfilmd is, moest ik het toch eens uitproberen van mezelf. In één dag uitgelezen - dat zegt wel genoeg, toch? Lekker geschreven en spannend tot het eind, met gaandeweg steeds meer bizarre onthullingen; ik geef het een voor mij behoorlijk zeldzame 4-sterren beoordeling.

Een andere thriller die ik heb verslonden was Het Geheim van Mijn Man van Liane Moriarty. Moriarty heeft een erg vlotte, grappige stijl die haar boeken heel fijn maakt om te lezen. Van de zomer las ik ook Grote Kleine Leugens, wat ik een erg goed boek vond, en ik was benieuwd naar de rest van haar oeuvre. Het plot is niet per sé supersterk, maar die schrijfstijl van Moriarty maakt veel goed.

Tenslotte heb ik Later Als Ik Dood Ben van Ilse Ruijters gelezen. Zoals ik Ruijters zelf kon vertellen tijdens het Thrillerfestival afgelopen zondag, krijgt deze van mij ‘two thumbs up’. Meerdere lagen, spannend, goed geschreven – persoonlijk vond ik haar debuut De Onderkant van Sneeuw net iets beter, maar ook dit boek is goed geslaagd en wie het nog niet gelezen heeft, zou ik het zeker willen aanraden.

Op het moment ben ik bezig in Bewaring van Graham Norton. Velen kennen hem waarschijnlijk als presentator van The Graham Norton Show en vragen zich net als ik af, wat te moeten verwachten van iemand als Norton die ineens met een thriller komt. Ik kan nu alvast zeggen dat ze niet hoeven te vrezen, dit is geen kwestie van ‘schoenmaker blijf bij je leest’. Het is sowieso niet zijn eerste boek; dat zal ongetwijfeld al verschil maken. Natuurlijk kan ik pas echt een oordeel vellen als het boek uit is, maar tot dusver ben ik alleen mooie zinnen, goed uitgewerkte personages en verrassende wendingen tegengekomen. De enige reden dat ik het nog niet uit heb is eigenlijk dat ik nu ook Drijfzand van Bibi Boom en Salam Europa! van Kader Abdolah aan het lezen ben (allebei heel fijn geschreven!).

Natuurlijk heb ik ook genoeg op mijn Nog Te Lezen stapel of verlanglijstje, zoals Pjotr Vreeswijk’s Masterplan. Als dit boek net zo geslaagd is als zijn boekpresentatie was (waar ik ook bij mocht zijn), dan zit het wel goed. Over de rest van de stapel zal ik het nog maar even niet hebben – dat is voor een volgende keer!

Nu iedereen weer een beetje op de hoogte is, duik ik weer in de verhuisdozen en als het even meezit straks weer in de boeken. Tot de volgende lees...troep – fijne leesweek/leesweken iedereen!

- Yfke