Tot de dood ons scheidt van Alison Brennan

De cover van Tot de dood ons scheidt is vrij nietszeggend, geheel in de trant van de boeken van Karen Rose. Jammer dat ze voor dezelfde opzet gekozen hebben, hierdoor onderscheidt het zich niet echt. Tot de dood ons scheidt is in Nederland het thrillerdebuut van Allison Brennan. In Amerika zijn al veel meer boeken uitgegeven van haar. Ze schrijft zo’n drie boeken per jaar, waarvan ze twee series heeft lopen. De Lucy Kincaid/Sean Rogan thrillers en de Maxine Revere cold case mysteries.  

Lucy Kincaid is als puber ontvoerd en verkracht. Zes jaar later werkt ze voor de WCF, Woman and Children First, waarbij ze helpt met het opsporen van zedendelinquenten die voorwaardelijk vrij zijn. Ze gaan altijd weer in de fout. Lucy wil heel graag, net als haar schoonzus Kate, bij de FBI gaan werken, maar door haar verleden valt dit niet mee. Sean Rogan heeft samen met de broer van Lucy, Patrick, een beveiligingsbedrijfje opgezet. Wanneer een van de verkrachters van Lucy dood wordt aangetroffen valt de verdenking in eerste instantie direct op Lucy en haar familie. Sean krijgt de opdracht van Patrick om Lucy in het oog te houden. Wanneer er nog een zedendelinquent omkomt wordt de zaak voor de FBI ineens een stuk groter.

Wat direct opvalt in Tot de dood ons scheidt is de schrijfstijl, opbouw en personages. Het lijkt een kopie te zijn van de boeken van Karen Rose. Zelfde opbouw en zelfs de namen van de personages zouden zo uit een boek van haar kunnen komen. De schrijfstijl is wel minder vlot en er komen erg veel personages naar voren in het boek. Hierdoor ben je af en toe wel even het spoor bijster in welk deel van het verhaal je zit. Zeker in het begin van het verhaal lijkt het van de hak op de tak te gaan door het verspringen tussen de vele personages. De opbouw is redelijk, het duurt wel een poos voor het verhaal op gang komt. Het begin is echt ter inleiding van het boek, maar hier had al wel wat meer spanning in gemogen. Naarmate het verhaal vordert bouwt de spanning zich goed op, alleen het einde is redelijk voorspelbaar. In de plot had meer kunnen zitten en had verder uitgediept kunnen worden om een spannender geheel neer te zetten.

Het onderwerp is niet echt bijzonder te noemen, want in hoeveel boeken komen zedendelinquenten en verkrachters voor? Leuk is dan weer wel de manier waarop het verwerkt is, de manier waarop Lucy ze opspoort via chatrooms en ze uitlokt tot een afspraakje. Lucy en Sean worden het meest naar voren geschoven in het boek, hierdoor kom je veel over ze te weten. Vooral wat betreft de verschrikkingen die Lucy heeft moeten doorstaan, goed uitgewerkt en van groot belang voor het verhaal. Waarschijnlijk had het overige deel van de personages wel een stuk minder gekund om het verhaal soepeler te laten verlopen. Het romantische deel was niet echt bijzonder origineel en ingedekt. Het lag er heel dik bovenop hoe de relaties zouden gaan verlopen.

Voor de fans van Karen Rose zeker een aanrader, het verschil tussen deze twee auteurs is vrij klein. Tot de dood ons scheidt is een leuk en vermakelijk boek voor tussendoor, maar geen super spannende thriller met een ijzersterk plot.

Spanning: 3
Plot: 3
Leesplezier: 3,5
Schrijfstijl: 3
Originaliteit: 3
Psychologie: 3

Amanda

(deze recensie verscheen eerder op vrouwenthrillers.nl)

Nieuwsgierig? Bekijk het boek hier op Bol.com!