Leesclub met Blauw van J.B. Ocean

In 2020 begonnen we met onze eerste leesclub bij Boekinkt waarin het boek Blauw van de dames J.B. Ocean het middelpunt werd.
Ze debuteerden in juni 2019 met ‘Blauw’, een roman die ze in eigen beheer uitbrachten. Het boek werd na enkele weken opgemerkt door Hamley Books en kwam – deels herwerkt – opnieuw uit in februari dit jaar.





Waar gaat Blauw over?
De Antwerpse galeriehoudster Olivia worstelt al jaren met schuldgevoelens en verdriet. Haar vriendin Ella is de enige die haar geheim kent. Wanneer Olivia geen uitweg meer ziet, vindt Ella dat het tijd wordt dat Olivia de waarheid vertelt over wat er die zomer in Normandië is gebeurd. Maar dan blijkt dat Olivia niet de enige is die dingen verzwijgt en een zoektocht naar antwoorden begint.

Blauw is een verhaal waarin vriendschap centraal staat. Het is een roman over liefde en  eenzaamheid waarin familie de rode draad is, ook al is die draad gebroken.

Als het boek bij ieder gearriveerd is , gaan de dames van start.


 Cover

De gehele club is enthousiast over de cover van het boek.

















Verwachtingen
Hilona verwacht een roman die gaat over de emoties en de spanning die je bij je draagt wanneer iets in het verleden een grote impact op je leven heeft gehad met vooral een psychologisch aspect en misschien ook wel wat spanning. Verder is zij benieuwd naar het blauw van de titel. Heeft het met de kleur te maken, waar verwijst het naar. Het intrigeert haar omdat het alle kanten op kan gaan.

Aangezien het een debuut betreft, zijn de auteurs nog onbekend en vraagt men zich af wat dat blauw er toe zal doen in het verhaal.


Halverwege het lezen
De opmerking dat het boek lekker makkelijk wegleest, komt bij de meeste deelnemers terug. Ook dat de personages gewone mensen zijn die zomaar bij jou in de buurt kunnen zijn en vertrouwd voelen.

Ook zijn ze benieuwd of hun ideetjes rondom het grote geheim zal gaan kloppen, dus leest iedereen graag door.

Quote uit boek:

Joke en Barbara hebben veel vragen beantwoordt in deze club. Wij hebben een kleine selectie hier uit gemaakt:

*Waarom hebben ze bij de heruitgave een andere naam gekozen?
Barbara:Ik zal deze alvast beantwoorden en dan wacht ik even tot Joke er ook is 👍 Ons eerste pseudoniem was JB Hathewine, dat vonden wij zelf geweldig leuk gevonden (haha) omdat het verwijst naar de talrijke glaasjes wijn die er vloeiden bij het schrijven van Blauw. Het stond dus voor: J en B had a wine 😁 MAAR... voor ons en onze directe omgeving was dat lollig, voor de rest van de wereld was het een onuitspreekbare en niet te onthouden naam 😂 Dus gingen we terug naar ons originele plan en dat was Ocean. Waarom? Water is iets waardoor we allebei gefascineerd zijn. We zijn er allebei bang van (echt waar) en worden er tegelijkertijd door aangetrokken. Het is een woord dat we mooi vinden en kort en krachtig is, dus... voila!



*Bij het opnieuw uitgeven zijn er dingen herschreven, veranderd, geschrapt misschien zelfs wel. Hoe ingrijpend vonden jullie dit, en in hoeverre hebben jullie daar wat van geleerd (qua schrijven en qua uitgeven)?
Barbara: Eigenlijk is er niet veel veranderd hoor, maar de geweldige Chinouk Thijssen (redactie) heeft ervoor gezorgd dat het boek meer naar het 'algemeen Nederlands' neigde dan naar het Vlaams, want dat was nodig. Ook bleken we (ik) enorm veel verkleinwoordjes 😜 te gebruiken. Inhoudelijk bleef alles verder hetzelfde, enkel de cover hebben we nog aangepast.


*Bij het bedenken / schrijven van blauw waren jullie het beiden gelijk met elkaar eens over de ideeën over alle situaties / gebeurtenissen? Of hebben jullie ‘stevige discussies’ gevoerd?
Barbara: Stevige discussies zou ik dat niet noemen, het ging eerder zo: B: Zeg, als Olivia nu eens (...) J: O ja, en dan kunnen we Ella (...) en zou Rosalie dan (...) reageren? B: Ja! Maar wat doen we dan met (...) J: enz enz Natuurlijk waren er wel eens dingen waarover we van mening verschilden, maar we konden elkaar blijkbaar toch steeds overtuigen. Nietwaar, Joke?

Joke: Inderdaad! Stevige discussies zijn er niet geweest. We wilden het allebei vooral leuk houden en geen van ons wilde koppig haar eigen ideeën doorduwen. Het verbaasd me zelf eigenlijk ook nog steeds hoe vlot het gegaan is. Als ik er nu zo over terug denk krijg ik zin om het nog eens te doen!

*Hoe hebben jullie besloten om in die stijl te schrijven?
Joke: De stijl is eigenlijk 'organisch' gegroeid gaandeweg. Om te beginnen hadden we beiden het eerste hoofdstuk geschreven. Toen we dat van mekaar lazen viel het wel hard op dat we in stijl verschillen. Dat was even schrikken maar ook lollig. Dus vanaf dat moment hebben we ieder onze eigen stijl een beetje 'bijgeschaafd'. Dat was een interessante oefening. 'Blauw' is echt een boek van JB Ocean. Niet zozeer van Joke en Barbara De Smedt. Aangezien het voor ons beiden ons eerste boek was, konden we nog flexibel zijn. Het zou denk ik moeilijker zijn als je al jaren in een bepaalde stijl van jezelf schrijft.

De deelnemers slaan het boek dicht en wat is dan de eerste gedachte?
Wilma: Ik vond bijna alle personages wel aardig, behalve Rosalie. Maar zij is ook weer een product van haar opvoeding. Op 6-jarige leeftijd je moeder verliezen en door een strenge vader opgevoed worden heeft haar weerslag op haar gehad.

Stefanie:Mooi, leest heel makkelijk.
Onderlinge relaties komen aan bod en soms best confronterend

Ilse: De meeste personages vind ik best sympathiek, maar Rosalie, wat een rotmoeder/-partner is dat. Dat gevoel geeft alleen maar weer dat haar persoonlijkheid goed werd getypeerd in het verhaal.
Mooi debuut!

Hilma: Ik vond het een prettig te lezen boek.Alleen vond ik in de eerste helft van het boek dat het soms wat langdradig was terwijl voor mijn gevoel aan het eind heel veel in een paar bladzijden gepropt werd.

Jose:Toen ik het boek dichtsloeg, zei ik tegen mezelf dat ik de epiloog wel een fijn einde aan het boek vond geven. Het maakte het af, vooral voor mijn gemoed. Ik vond het jammer dat ik niet verder mee kon leven met de verweven levens van Nina en Nathan, Olivia en Leon, Jill en Sophie, want door de manier waarop de auteurs deze personages hebben neergezet, was ik betrokken geraakt bij hen. Een vervolg zou zeer welkom zijn!

Hilona:
Wat een toch wel aangrijpend verhaal, waarbij ik het bijzonder fijn vind dat bijna alle hoofdpersonages goed uitgediept zijn. Gaandeweg het verhaal leer je een ieder steeds een beetje beter kennen en begrijpen. Ik heb daardoor eigenlijk voor iedereen wel een vorm van sympathie, zelfs voor Rosalie, die uiteindelijk ook zo geworden is door wat ze zelf heeft meegemaakt in haar leven.
 Jacqueline:Prachtig realistisch verhaal wat me heeft ontroerd. Door de auteurs zijn hele mooie zinnen gebruikt die mijn leesplezier enorm hebben verhoogd!


Quotes uit de recensies van de deelnemers
Wilma had het boek zeer snel uit:
Voor mij klopt alles, het blauw van de titel van het boek komt terug, een geheim past bij de voorkant die niet helemaal te zien is en de naam van de auteur heel toepasselijk ook als een foto. Een cover dat uitnodigt om de achterflap te lezen en daardoor mede getriggerd worden om het boek te willen lezen.

Ilse:
Het verhaal is in het begin vrij voorspelbaar, ondanks het feit dat er heel veel gebeurt in de kleine familie- en kennissenkring. Toch hadden de auteurs nog enkele verrassingen in petto voor de eindfase van het verhaal.
Niet alle vragen die ik had, zijn uiteindelijk beantwoord, maar die zijn misschien een aanzet voor een vervolgverhaal?

Stefanie:
De personages werden goed neergeschreven waar ik zelfs soms aan kon ergeren. Het gaat ook over op zoek naar antwoorden vanuit het verleden en zoeken naar antwoorden... Je merkte niet op dat er 2 auteurs zijn, passen heel goed bij elkaar qua schrijfstijl. Als je een ontspannend boek wil lezen, is dit boek zeker een aanrader. ik vond zeker eens fijn om eens een boek te lezen met een relax gevoel. hopelijk een vervolg want zit nog zeker met vragen en wat de toekomst gaat brengen voor de personages.

Hilma:
Het boek heeft een vlotte schrijfstijl en het is mij niet opgevallen dat het door twee personen is geschreven.
Ik vind wel dat het eerste gedeelte van het boek wat langdradig is terwijl aan het eind heel veel gebeurtenissen in een paar bladzijden gepropt worden.


Jacqueline:
Ik vind Blauw een realistische roman waarin allerlei heftige gebeurtenissen aanbod komen die herkenbaar zijn of waar ik me als lezer kan voorstellen dat zoiets kan gebeuren. De auteur maakt gebruik van prachtige zinnen die mijn leesplezier verhogen. De schrijfstijl is vlot waardoor het meeslepende en ontroerende verhaal makkelijk leest. Jaja, ik heb een traantje weg moeten plengen...


Jose: De auteurs slagen er in om de personages zo neer te zetten, dat je niet anders kunt dan met ze meeleven. De situaties zijn realistisch en pakkend beschreven, het zou een waargebeurd verhaal kunnen zijn. De schrijfstijl is beeldend en helder, met her en der een typisch Vlaams begrip, wat niet alleen de herkomst van de auteurs verraad, maar ook past in de sfeer van het verhaal van de Antwerpse galeriehoudster Olivia.
Het boek laat zich lezen alsof je naar een film kijkt. Een film die een vervolg verdient.


Hilona:Het verhaal pakt je en maakt dat je het boek moeilijk kunt neerleggen. In het begin redelijk voorspelbaar maar er zijn ook mooie wendingen die maken dat het verhaal goed je aandacht weet vast te houden.
De verrassende epiloog laat me achter met onbeantwoorde vragen. Een vervolg om daar nog antwoord op te krijgen zie ik wel zitten


Dan het eindcijfer:
6 keer een 3,5 en 1 keer een 4 maakt een:

Wat vonden de auteurs van deze leesclub?

Barbara
Net zoals Blauw ons eerste boek was, was dit onze eerste leesclub. Ik moet zeggen dat ik op voorhand absoluut niet wist wat ik me erbij moest voorstellen, maar ik ben fan. Het is heel interessant om feedback te krijgen tijdens het lezen van het boek, enkele van de commentaren verbaasden me, anderen bevestigden wat ik dacht en er was er eentje waarvan mijn mond echt openviel, zo van: Damn! Dat ik daar nooit bij heb stilgestaan. En het is vooral voor die laatste categorie dat het als schrijver zo interessant en leerrijk is om aan een leesclub deel te nemen. Ik vind het trouwens bijzonder knap hoe openhartig de lezers waren. Die indruk gaven ze me toch. Erg verfrissend om te lezen. Stiekem gaf het me ook veel voldoening dat enkele lezers in het begin niet meteen door Blauw ‘gepakt’ werden, maar toch tegen het einde van het boek naar eigen zeggen geraakt waren. Dat is fijn, want daar doe je het voor. Ik hoop op een vervolg bij een volgend boek! 

Joke
Ondanks het feit dat 'Blauw' het beter doet dan we ooit hadden gehoopt blijft het toch spannend om reacties te horen of lezen. 
Meestal krijg je de reactie als het volledige boek uit is. Bij de Leesclub echter gingen we in dialoog met een stel heel open en toffe lezers wat een onverwacht leuke bedoening was.

Positieve reacties zijn natuurlijk altijd leuk, maar ik had het gevoel dat men ook, op een respectvolle manier, kritische vragen stelde en opmerkingen gaf, wat erg leerrijk was. 
Hoewel het voor mij een vreemd gegeven blijft om puur digitaal met mensen in gesprek te gaan die ik van toeten of blazen ken voelde het toch veilig en vooral leuk om doen. 
Qua tijdsbesteding viel het ook goed mee. Ongeveer 7 mensen lazen en stelde dan vragen, en Ink zelf had ook een aantal vragen al voorbereid in de groep. Daar zaten enkele hele fijne tussen zoals 'Wat vond je een mooie zin?', het is op dat moment wel fijn als je geciteerd wordt. Of 'Als er een vervolg zou komen, waarover zou dat dan gaan?': Op die manier kon ik bijv. beter aanvoelen met welke personages lezers vooral meeleven. Kortom: een leerrijke, fijne ervaring was dit! 

Met dank aan Ink Kroon en Hamley Books!

Joke (De 'J' van JB Ocean)

Smeltend IJs van Arnaldur Indridason

Korte inhoud:
Op de gletsjer Langjökull wordt een lichaam gevonden, vastgevroren in het ijs. Het blijkt te gaan om een ondernemer die al dertig jaar wordt vermist. Een uitgebreid onderzoek leverde toentertijd niets op; er waren meerdere verdachten in beeld maar er kon niets bewezen worden. De politie vraagt hulp aan de gepensioneerde politieman Konráð, die de verdwijning destijds onderzocht. De zaak heeft hem nooit losgelaten, en wanneer er een vrouw zich met nieuwe informatie bij hem meldt komt er plots weer beweging in het onderzoek.

Mening:
Als je houdt van die heerlijke trage Scandinavische verhalen waarin het meer gaat om de totale context en de setting van het verhaal dan de moord(en), dan kun je de boeken van Indridason niet laten liggen.

Smeltend IJs is het nieuwste boek van Indridason en onderdeel van een serie over de gepensioneerde rechercheur Konrád. Hij rouwt om zijn overleden vrouw en als een lijk gevonden wordt in een smeltende gletsjer, brengt een oude zaak hem terug naar het verleden. De vondst van het lijk is het begin van een reeks van (soms heel kleine, bijna onbeduidend lijkende) ontwikkelingen die Konrád weer tot actie laten overgaan.

Zo kruist een door een ongeval overleden kind de ontwikkelingen rondom het lijk in de gletsjer. Ook Konráds persoonlijke verleden krijgt een plek in de verhaallijnen.

De boeken van Indridason zijn eigenlijk nauwelijks echt spannend te noemen. Wel zijn ze intrigerend en meeslepend. Alsof je op een kabelend beekje wordt meegenomen om uiteindelijk in een heuse pittig stromende rivier terecht te komen.

De sfeer van de verhaallijnen (af en toe ontroerend mooi hoe de rouw om het verlies van zijn vrouw wordt beschreven) , de mooie opbouw en uitwerking van het plot en de levens echte personages zijn fascinerend. Deze kenmerken maken ook deze Scandinavische thriller de moeite waard.

Verwacht geen bloederige taferelen, geen Wild West, geen seriemoordenaars. Reken wel op mooie verhaallijnen waarin ieder personage, iedere gebeurtenis ter plekke of pas aan het eind betekenis krijgt. Indridason is een meesterlijk verteller en zijn verhalen kloppen gewoon!


Voor mij was het genieten. 4 sterren
Annemarie

Blind getrouwd van Laura van Dyck

Titel: Blind getrouwd 

Auteur: Laura Van Dyck

Recensie door Lisa

Beoordeling: 4,5 sterren

Korte inhoud: Binnenkort wordt Mei dertig, en er is niets aan haar leven waar ze echt tevreden mee is. Tijd dus voor verandering! Maar wanneer ze het pak orakelkaarten terugvindt dat ooit haar ouders samenbracht, heeft ze geen idee wat haar te wachten staat.

Nieuwsgierig trekt ze de kaart van Aphrodite, de godin van de liefde. Het begin van een reeks toevalligheden - of niet? - die haar meeslepen. Voor ze het weet, is Mei op weg naar het altaar, want ze gaat trouwen... met een man die ze niet kent.

Wat een heerlijke feelgood is dit! Blind Getrouwd was voor mij een boek waarmee ik heerlijk kon ontspannen. Eén van die boeken waarvan je denkt, ik ga hem gewoon lezen op een moment dat ik me zelf wat down voel en dan kikker ik wel weer op. En dat was ook zo. Dit boek bevat een heerlijke manier van schrijven die je doet wegglijden in de wereld van een jonge vrouw en met haar doet meeleven.

Mei is een bijna-dertiger zoals er zovelen zijn. Ze houdt niet van haar leven, maar doet er ook niet veel aan om het te veranderen. Ze zit in een zekere sleur, en het is die verjaardag die haar erop wijst dat ze eigenlijk niet zo goed bezig is. Tijd dus voor de verandering waar ze zo naar snakt en die komt in de vorm van een stel orakelkaarten.

Natuurlijk komen die kaarten niet uit, dat kan ook niet. Of zo denkt Mei toch. Tot ze van het een in het ander sukkelt en plots richting “blind getrouwd”-zijn begeeft. Toegegeven, de titel van dit boek is erg misleidend en deed me aanvankelijk denken aan het programma Blind Getrouwd, waar men man en vrouw via psychologen koppelt aan elkaar en doet trouwen, amper vijf minuten of zo nadat ze elkaar voor het eerst hebben gezien.

Déze Blind Getrouwd heeft dus niets te maken met dat programma, maar door de titel voelde het aanvankelijk aan als een link naar. Wat dus niet zo is, om duidelijkheid te scheppen. Toch eindigt ook Mei dus met een man die ze van haar noch pluim kent, wat resulteert in een mogelijke kans om de liefde te vinden op deze manier.

Dit boek moet het hebben van de relaties en uitwerking van de personages, wat bijzonder fijn gedaan werd. Je leeft mee met elk karakter, die elk hun eigen typische trekjes hebben. Het deed me denken aan de beginjaren van Marian Keyes, die van feelgood romans haar specialisatie had gemaakt – wat later in haar carrière helaas meer ruimte heeft gemaakt voor drama.

Blind Getrouwd is een sterk verhaal van eigen bodem, afkomstig van de pen van een auteur die duidelijk genoten heeft van het schrijven van dit boek en het creëren van haar personages. Gewoon lekker lui achterover zakken, dit boek in handen nemen en genieten.

4,5 sterren

Titel: Stille wateren

Auteur: Eva Nagelkerke

Uitgeverij: Harper Collins

Publicatiedatum: oktober 2019

Sophie is 29 als ze weer bij haar ouders komt te wonen. 

Ze heeft een moeilijke periode doorstaan waarin ze grote fouten heeft gemaakt. 

Zelf kan ze zich van deze daden weinig herinneren maar iedereen lijkt ervan overtuigd te zijn dat Sophie daadwerkelijk dit kwaads in zich heeft (gehad). 

Haar ouders laten haar dan ook niet vrij en controleren en regeren over haar hele leven. 

Ze wordt behandeld als een klein kind omdat men bang is dat ze weer in een psychose raakt. 

Sophie zelf heeft zo haar bedenkingen over de gruwelen waarvan men haar verdenkt. Niet alleen kan ze zich niks van het voorval herinneren, ze herkent zichzelf er ook totaal niet in. 

Ze besluit om wat dieper in de zaak te kruipen, op zoek naar antwoorden en op zoek naar zichzelf. 

Ook leren we Sophie kennen in haar jongere jaren, voordat dat “ene haar overkwam” zoals ze het zelf benoemt. 

In de hoofdstukken van vroeger worden we langzaam meegenomen naar het moment waarop Sophie’s leven drastisch veranderde. 

Heeft Sophie gelijk en is dit inderdaad geen kwestie van de feiten verdringen, maar klopt er iets niet of heeft Sophie zichzelf daadwerkelijk zo verloren dat ze tot zoiets in staat is? 

De verhaallijnen lopen mooi langs elkaar door waardoor je steeds een stapje dichter bij de waarheid komt. 

De spanning is in het hele boek goed voelbaar. Je voelt dat er iets niet helemaal klopt aan Sophie, maar het hele verhaal heeft ook een nare bijsmaak. 

Ook Sophie’s onmacht is goed voelbaar, van hoe haar ouders met haar omgaan tot het niet kunnen uiten van zichzelf.

Uiteindelijk komt de waarheid boven en die is zeer schokkend! 

Zelfs als we denken het plot door te hebben, gooit Eva er nog even een bommetje op en is werkelijk niets wat het lijkt. 

Een razend spannende thriller die je bij de keel grijpt van begin tot eind. 

⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️

Jaimy

Roadtrip Italia van Annette van Luyk

Titel: Roadtrip Italia
Auteur: Annette van Luyk
Uitgever: Ellessy Relax +
Publicatiedatum: december 2019
Recensie door: Jacqueline
Sterren: 3,5

Cover
Ik ben een liefhebber van foto’s van landschappen en ook. Deze cover vind ik dan ook erg mooi. De bomen, de lucht en de weg die verdwijnt aan de horizon, prachtig! Waar deze weg naar toe leidt...... daar wil ik graag achter komen.

Achterflap
Marloes loopt tegen de veertig en hoewel ze haar biologische klok voelt tikken, heeft ze nog geen partner gevonden met wie ze een gezin zou willen stichten. Maar dan loopt ze hem plotseling tegen het lijf: de charmante levensgenieter Erik. Ze wordt stapelverliefd en tot haar grote verrassing is ze binnen drie maanden zwanger. Tijdens haar zwangerschap ontdekt ze dat Erik niet altijd even open en eerlijk. Tegen haar. Is, maar ze schuift haar onderbuikgevoel opzij.

Na de geboorte van Luna doet Marloes echter een angstaanjagende ontdekking die haar doet besluiten direct te vluchten, ver weg van Erik. Midden in een koude winternacht vertrekt ze halsoverkop met haar baby, zonder een duidelijk plan in haar hoofd. Gaandeweg besluit ze dat dit het juiste moment is om op zoek te gaan naar haar Italiaanse vader, die ze nooit heeft gekend. Het wordt een enerverende roadtrip dwars door Italië, waarbij spannende en gevaarlijke situaties haar zoektocht bemoeilijken.

Mijn mening
Wat een heerlijk boeiend verhaal met romantische, vervelende maar ook zeker bizarre situaties! De auteur Annette van Luyk heeft een prettige, vlotte en ook zeker een meeslepende schrijfstijl met een makkelijk te volgen verhaallijn.

Ik heb me ontzettend in kunnen leven in de spannende gebeurtenissen van Marloes maar ook in die van Erik ondanks dat ik hem op sommige vlakken het een irritante vent vond! Marloes die in het eerste deel van het verhaal toch wel aardig naïef is en zich door Erik voor de gek houden terwijl ze eigenlijk onbewust wel weet dat wat hij zegt niet klopt. Maar zodra ze iets vindt waardoor de schellen van haar ogen vallen besluit ze halsoverkop met Luna te verdwijnen. Ik vond dat Marloes toen lef toonde! Erik helemaal in de stress want dat Marloes met hun baby Luna zou verdwijnen lag niet in de planning. Dit paste totaal niet in het straatje van Erik want die had hele andere plannen. Hij meldt Marloes dan ook als vermist bij de politie. Maar ook aan de politie laat Erik niet het achterste van zijn tong zien en zeker niet wanneer blijkt dat hij meer problemen krijgt dan hij zelf heeft voorzien. En of het Marloes lukt om helemaal van de radar te verdwijnen? Ze doet haar uiterste best totdat Luna dreigt roet in het eten gooien.......

Ik heb het boek zodra het kon opgepakt en had het binnen twee dagen uit. Het verhaal is voor mij een dat ik graag lees na een psychologische of literaire thriller. Meestal kies ik dan een boek van Suzanne Vermeer of Linda van Rijn maar daar voeg ik nu graag boeken van Annette aan toe. Ik heb me met dit boek goed vermaakt en het krijgt dan ook van mij 3,5 kraaien.

Spanning: 3,5
Psychologische ontwikkeling personages: 3,5
Leesplezier: 4
Schrijfstijl: 4
Plot: 3,5
Originaliteit: 3,5

Blauw van J.B. Ocean

Titel: blauw

Auteur: j.b. ocean

Uitgeverij: Hamley Books

Publicatiedatum: januari 2020

Recensie door: Jacqueline

Sterren: 4

Cover

Prachtige cover! Ik hou van zee, strand en rotsen. Alleen door er al naar te kijken ruik ik al bijna de zilte zee. De wijze waarop de afbeelding zichtbaar is gemaakt op de cover vind ik erg origineel bedacht. Zoiets heb ik nog niet eerder gezien. Doordat er in de tekst geen hoofdletters zijn gebruikt valt mij oog er zeker op. De titel en subtitel passen uitstekend bij het verhaal.

Achterflap

De Antwerpse galeriehoudster Olivia worstelt al jaren met schuldgevoelens en verdriet. Haar vriendin Ella is de enige die haar geheim kent. Wanneer Olivia geen uitweg meer ziet, vindt Ella dat het tijd wordt dat Olivia de waarheid verteld over wat er die zomer in Normandië gebeurde. Maar dan blijkt dat Olivia niet de enige is die dingen verzwijgt en een zoektocht naar antwoorden begint.

Blauw is een verhaal waarin vriendschap centraal staat. Het is een roman over liefde en eenzaamheid waarin familie de rode draad is, ook al is die draad gebroken.

Mijn mening

Wanneer Ella haar hartsvriendin Olivia na een eenzijdig ongeluk vindt is het de hoogste tijd dat Olivia hulp gaat zoeken. Het is tijd om niet langer te zwijgen. Olivia gaat dan ook op dringend aanraden van Ella voor een gesprek naar psycholoog Nina. Hoe ontzettend moeilijk zij het dan ook allemaal vindt om aan Nina te vertellen wat er in het verleden allemaal is gebeurd. Wat de pijnlijke reden is waarom ze geen contact meer heeft met haar moeder Rosalie, zet ze door. Ze heeft A gezegd maar zal Olivia ook B zeggen?

‘Elke nieuwe cliënt is als een ongelezen boek. Met mooie en minder mooie hoofdstukken. Sommige passages zijn zo rauw dat zij ze uit het boek zou willen scheuren om de pijn weg te nemen.’

Het begin is er en ze zet haar gesprekken met Nina door. Olivia treft het niet want ze komt in een rollercoaster terecht. Ze wordt enorm en onverwachts geconfronteerd met iemand uit haar verleden dat er behoorlijk inhakt en niet alleen bij haar. Gelukkig heeft ze veel steun aan hartsvriendin Ella en aan haar lieve vriend Leon, die haar blijven steunen ondanks dat die ook voor verrassingen komen te staan.

Het personage van Olivia vind ik erg goed uitgewerkt maar ook de overige personages zijn goed beschreven.

Ik vind Blauw een realistische roman waarin allerlei heftige gebeurtenissen aanbod komen die herkenbaar zijn of waar ik me als lezer kan voorstellen dat zoiets kan gebeuren. De auteur maakt gebruik van prachtige zinnen die mijn leesplezier verhogen. De schrijfstijl is vlot waardoor het meeslepende en ontroerende verhaal makkelijk leest. Jaja, ik heb een traantje weg moeten plengen....Ik ging dan ook helemaal in het verhaal op dat ik niet door had wat er om mij heen gebeurde. Of het verhaal enigszins voorstelbaar was? Zeker maar dat deert mij in dit geval niet. Blauw krijgt van mij 4 kraaien.

Oproep voor een duorecensie

Fantasy

Als Offer en bezit van de Opperheer heeft Khala geen beslissingsrecht over haar eigen leven. Want hij wil haar bijzondere gave, haar Talent om te doden door een enkele aanraking, voor zichzelf gebruiken. Enkel zo kan hij de toxische macht over zijn rijk vergroten en zijn vijanden voorgoed vernietigen.

Om uit zijn klauwen te blijven, moet Khala vluchten. Samen met een mysterieuze bandiet en een roodharige furie begint ze aan een hels avontuur. Tot ze tijdens haar vlucht de uitgelezen kans krijgt om zelf de strijd met de Opperheer aan te gaan. Daarvoor moet ze echter tot het uiterste gaan. En om te winnen, moet ze doden.

Maar zijn haar bondgenoten wel te vertrouwen? En wie is de Zwarte Slang die haar overal weet te vinden?

Wij zoeken twee mensen die het boek metelkaar bespreken tijdens het lezen van Toxine. Eigenlijk een minileesclub . Je krijgt een paar vragen en maakt een recensie binnen drie weken. Spreekt dit boek jouw aan, dan mag jij je opgeven via Boekinkt.groep@gmail.com ovv Toxine.

Win Hannelore, Het meisje uit de sekte van Frank Krake

Een boek wat ik al snel op op mijn netvlies zag, was Hannelore, Het meisje uit de sekte.

Waar gaat het over?

Hannelore groeide vanaf haar derde op in de sekte "Gemeente Gods', waar haar ouders actief lid van waren. Het leven speelde zich grotendeels af binnen de muren van een oud klooster in Nederland. Vijftien jaar lang werd ze gehersenspoeld en leefde ze in haar eigen wereld. De charismatische en zichzelf "Profeet 'noemende sekteleider Sipke Vrieswijk voerde met zijn partner Aagje een waar schrikbewind. Niemand was veilig.

Toen het einde nabij leek "ontvoerden' ze Hannelore naar Israël, Zweden en Cyprus. Na jaren gevangenschap, drank en drugs bevrijdde de politie haar, tegen haar eigen wil. Een internationale klopjacht op Vrieswijk begon.
Vanaf dat moment begon ook pas haar echte strijd. Het gevecht om opnieuw te leren leven, weer Hannelore te worden in een vrije wereld. Met vallen en opstaan wist ze die strijd uiteindelijk te winnen. Nu leidt Hannelore (42) een gelukkig leven met haar grote liefde en vier kinderen en hoopt ze een voorbeeld te mogen zijn voor velen.

Hannelores verhaal lijkt wellicht op een bizar incident, maar niets is minder waar. Anno 2020 zijn er alleen al in Nederland meer dan 80 sektes actief, met zo'n tienduizend volgelingen.

De auteur Frank Krake heeft als specialiteit waargebeurde verhalen en die in een bijzondere emotionele mal te gieten. Bij zijn vorige boek heb ik regelmatig zitten huilen. Hoe heette zijn vorige boek eigenlijk en wie was de man die de hoofdrol in dat verhaal speelde?
Stuur jouw antwoord naar Boekinkt.groep@gmail.com ovv Hannelore.