Weg van Mel van Arja Veerman

 

Arja Veerman heeft in 'Weg van Mel' de drie erotische verhalen 'Verwarring', 'Vertrouwen' en 'Nu of nooit' gebundeld.

 

Verwarring, het eerste boek gaat over hoe het voelt als de roze wolk oplost en de liefde stopt. Annelies haar huwelijk valt uit elkaar en als klap op de vuurpijl worden zij en Mel, een moeder van het schoolplein hevig verliefd op elkaar. Dit eerste boek gaat over de ontwikkeling van deze nieuwe gevoelens en de complicaties die dit bij beide vrouwen en hun vroegere geliefden veroorzaakt. Kinderen en scheiden is al niet eenvoudig maar dan ook nog vertellen dat je je aangetrokken voelt tot hetzelfde geslacht, het is zowel voor Mel als Annelies een moeilijk dilemma. In het begin twijfelt Annelies of ze dan misschien toch biseksueel is maar uiteindelijk beseft ze dat ze valt op de inhoud niet de verpakking.

 

Vertrouwen focust meer op de erotische spanning en de ontdekkingsfase wanneer beide vrouwen hun lusten in het geheim gaan bevredigen. Stilaan wordt duidelijk dat Annelies, hoewel ze ook worstelt met alle gevoelens, toch wil kiezen voor Mel. Zij gaat dan ook al snel alleen wonen. Mel wil Annelies wel maar kan nog steeds haar echtgenoot niet loslaten en eigenlijk voelt het alsof ze snoept ze van twee walletjes.

 

In het derde boek is Annelies zeker maar wil ze commitment van Mel. Kan Mel de band met haar echtgenoot verbreken of kiest ze uiteindelijk toch voor hem?

 

Arja Veerman heeft in een vlotte driedelige serie de strubbelingen van beide vrouwen heel goed neergezet.

 

De pikante scènes zijn realistisch beschreven en geven goed weer hoe deze liefde verslavend werkt. Tijdens het lezen leef ik mee met de avonturen en de emotionele rollercoaster waar Annelies en Mel in terecht komen. 'Weg van Mel' is een fijne erotische thriller die heerlijk wegleest maar me niet in vuur en vlam zet.

 

3,5 Inktpotjes

Fany

 

Smeris van Jesper Stein

 

Wat een rauwe, confronterende maar knappe en psychologisch onderbouwde thriller!

 

Jesper Stein blijkt naast auteur ook journalist en misdaadverslaggever. Ik heb zo het gevoel dat deze ervaringen in combinatie met de fantastische hoofdfiguur en zijn to the point schrijfstijl ermee voor gezorgd hebben dat dit een dijk van een thriller is geworden.

 

‘Smeris’ is blijkbaar het derde deel rond Axel Steen. Gelukkig merk je dit niet echt en is 'Smeris' perfect losstaand te lezen van de andere delen in deze serie.

 

Axel Steen is drugsverslaafd en hij glijdt steeds verder af in de criminele wereld. Het is onvoorstelbaar dus dat deze loser eigenlijk politiecommissaris is. Ondanks zijn afgrijselijke situatie en zijn erbarmelijke geestesgesteldheid wil hij zijn reputatie verbeteren en tegelijkertijd zijn eigen hachje redden. Het verleden waarin hij contacten had met de onderwereld en het heden spelen zeker niet in zijn voordeel. De wereld wordt immers steeds duisterder voor deze man. Hij balanceert op het randje en heeft de grens tussen goed en kwaad al meerdere keren overschreden.

 

Wanneer de baas van Axel wordt gewaarschuwd dat er een mol in het Deense politieteam zit is Axel verdachte nummer één. Het imago van Axel, zijn slechte houding bij de groep Moordzaken en eerdere persoonlijke ervaringen met hem versterken dit idee nog. Axel heeft ervaring met bendes en misschien is hij wel de geknipte persoon om ingezet te worden door de Russische maffia.

 

In zijn hart wil deze verdwaalde smeris het beste voor zijn geliefde dochter en ex-vrouw. Desondanks klungelt hij ook in zijn privé-leven en gedraagt hij zich erg onverantwoordelijk. Als zijn vroegere partner dan ook nog de advocate wordt van een verdachte die Axel ook in zijn greep houdt wordt hij langzaam aan gewurgd.

 

Wat kan deze auteur schrijven! Hij heeft niet alleen de verloren Axel Steen briljant neergezet door van in het begin zijn grimmige wereld levendig te tonen aan de lezer. Nee, elk personage heeft diepgang en het verhaal is naast spannend ook verrassend.

 

Genieten kan je van deze grimmige uitstap in de drugs en bende wereld niet maar dat dit boek erg beklijvend is waardoor je het in één ruk wil uitlezen dat is zeker. Na 'Smeris' voel ik me verbonden met Axel Steen en kan ik niet wachten om de andere delen van deze serie te gaan lezen. Naar het schijnt zijn deze ook al vertaald dus ik ga snel op zoek.

Ik hou er niet van om personages uit andere boeken te vergelijken maar zonder te spoileren durf ik zeggen dat Axel Steen zich kan meten met andere bekende figuren. Niet alleen Axel heeft een schaduwzijde maar ook de andere spelers op het geschreven doek maken fouten en net door deze menselijke factor kan ik niet anders dan meeleven met hen en duimen voor een goede afloop.

 

'Smeris' is voor mij een geweldige introductie in deze thrillerreeks waarbij de karakters aanvoelen als mensen. Het enige wat ik dacht was waarom ken ik deze auteur nog niet als dit al het derde boek is van deze serie?

 

De mix van realistische en aangrijpende scènes met de bijzondere personages en de plotwendingen maken van 'Smeris' een rauwe topthriller.

 

4 Inktpotjes

Fany

 

 

Rust en Vreugd geschreven door Hendrik Groen

 

Emma Quaadvlieg koopt na het overlijden van haar man een volkstuintje met een tuinhuisje op het perceel “Rust en Vreugd’

Ze leert haar medetuinders kennen en leert over de volkstuingebruiken.
Omdat het er niet altijd vredelievend toegaat, besluit Emma daar verandering in te brengen.

Rust en Vreugd van Hendrik Groen
Ik heb de vorige boeken van Hendrik Groen versleten.
Ik vond ze geweldig, veel humor en de personen levensecht beschreven.
Dus ik zat met smart te wachten op dit nieuwe boek. Het gaat dit keer niet over Hendrik Groen zelf maar over Emma Quaadvlieg die een volkstuintje koopt.

De cover:
Veel diverse tinten groen in een vrij felle kleur, een knalrode tuinkabouter en gele laarzen. Je ziet 2 openslaande deuren van het volkstuincomplex ‘Rust en Vreugd’, een riek met een rode tuinkabouter zweeft ergens in de lucht en een groene kar met een boompje en een stel gele laarzen.
Ik had het mooier gevonden als ze gewoon een levensecht kleurenplaatje hadden genomen. Deze kleuren komen schreeuwerig op mij over.

Het leven op de volkstuintjes wordt wel levensecht beschreven. Je leert de verschillende personen kennen.
Emma Quaadvlieg vind ik een sympathieke weduwe die niet tegen onrecht kan. Ze heeft een hondje Wodan. Het is niet zoals de naam doet vermoeden een grote hond maar een klein vuilnisbakkenrasje.
Ze koopt een tuinhuisje met tuintje op ‘Rust en Vreugd’, een volkstuinencomplex.

Herman is een tuinder, een aardige kerel maar volgens mij niet de slimste. Hij komt op mij heel kinderlijk over. Hij helpt Emma de tuin in orde te brengen.
Harm van Velsen is de voorzitter van Rust en Vreugd. Ik vind hem een onsympathieke man die allemaal regeltjes bedenkt om de tuinders dwars te zitten. Harm zijn vrouw, Fietje lijkt me een erg aardige vrouw die de bar op het volkstuinencomplex runt.
Bert, de secretaris doet alles wat Harm zegt, gaat akkoord met alle regels die Harm bedenkt. Het lijkt wel alsof hij bang is voor Harm.

Roos, de gezellige buurvrouw van Emma op het volkstuinencomplex, en Emma gaan tegen Harm in om zo de regels te veranderen. Dat lijkt me een buurvrouw die net wat te vaak onverwachts bij je binnen wandelt. Ik persoonlijk zou daar niet tegen kunnen.

Het boek beschrijft de alledaagse dingen met humor op het complex. Maar ik mis diepgang van de personen over wie het gaat. Ik zou graag wat meer persoonlijke dingen willen weten. Doordat de karakters niet uitgediept worden vond ik het wat oppervlakkig.
Het is jammer omdat de vorige boeken over Hendrik Groen dat wel hadden. Daardoor is dit boek voor mij een beetje een teleurstelling.
Het boek leest gemakkelijk, te gemakkelijk. De manier van schrijven deed me meer aan een kinderboek denken dan een boek voor volwassenen. Maar het volkstuinencomplex is iets wat de jeugd niet aanspreekt lijkt me.

Doordat ik het boek vrij middelmatig vind maar er toch wel humor in zit, geef ik het boek 2,5 Inktpotjes

Jantsje  

De Peetmoeder van Ingar Johnsrud

 

De cover

Een idyllische foto van authentieke huisjes aan het water, staan in scherp contrast met de opvallende titel in goud dat lijkt te zijn omringd door verbrand papier. Onderaan de cover: Het enige wat ze wilde, was een normaal leven. Wat ze kreeg was wraak. De cover springt in het oog en maakt nieuwsgierig. Wat stond er op dat papier en wie wil waarom wraak?

De achterflap
In een hut bij een oude, uitgeputte goudmijn wordt, hangend aan een balk, een dode man gevonden. Vijfentwintig jaar geleden heeft Ringo’s dochter Stella gezworen dat ze haar vader nooit meer zou zien. Nu moet ze toch de man die ze verachtte begraven en terugkeren naar haar geboortedorp Vike. In de vallei lijkt het alsof de tijd heeft stilgestaan. Het landhuis Wiike torent nog altijd uit boven de gebouwen langs de fjord en eigenaresse Esther Wiike is nog steeds de ongekroonde koningin van het dorp.

Ringo blijkt een erfenis te hebben nagelaten die Stella’s beeld van haar verleden ongenadig overhoop zal halen. Het is namelijk een erfenis die wraak vereist.

Het verhaal
We leren het hoofdpersonage Stella kennen, die in de gevangenis een straf uitzit wegens heroïne-bezit. Daar krijgt zij te horen dat haar vader Ringo is overleden en ze krijgt de mogelijkheid om zijn begrafenis bij te wonen doordat ze de resterende straf met enkelband ‘in vrijheid’ mag uitzitten. Stella verloor haar moeder al op jonge leeftijd. Haar vader, een notoire alcoholist, was verantwoordelijk voor haar dood. Na de dood van haar moeder groeit Stella op bij haar peetmoeder Esther, vrouwe des huizes op het landgoed Wiike. Het landgoed waar haar moeder als kokkin in de keuken had gewerkt. Verteerd door verdriet en woede zweert ze nooit meer contact te willen hebben met haar vader, echter een tijdje terug zocht haar vader zelf contact met haar en zouden ze elkaar een keer ontmoeten. Zijn dood voorkomt dat dit gebeurt. Stella reist af naar haar geboortedorp Vike om afscheid te kunnen nemen van haar vader en wellicht antwoorden te kunnen vinden op de vragen die haar zijn blijven achtervolgen sinds zij op achttienjarige leeftijd het dorp verliet. Ze had zeker gelukkige momenten in haar jeugd, maar het alcoholisme van haar vader heeft veel van die idylle verpest. Zal zij de antwoorden vinden op haar vragen? Heeft haar vader zichzelf wel van het leven beroofd of spelen hier hele andere dingen? Stella wordt flink op de proef gesteld. Lukt het haar om uit de problemen te blijven?

De schrijfstijl is prettig en boeiend. Heden en verleden wisselen elkaar af en je leert Stella en alle andere personages steeds een beetje beter kennen. Hoewel de opbouw van het verhaal rustig is, weet Johnsrud de spanning op een prettige manier op te voeren. Het maakt nieuwsgierig en de bladzijden vliegen voorbij. Het verhaal heeft van alles een beetje, prachtige natuur, familiedrama en duistere geheimen. Ik geniet van de geweldige landschappen die dusdanig worden beschreven dat ik het gevoel heb mee te reizen, smul van de geheimen die langzaam worden ontrafeld en de spanning die langzaam wordt opgevoerd. Het is niet moeilijk om je mee te laten slepen met dit verhaal. Na elk hoofdstuk worden tipjes van de sluier opgelicht, genoeg om je aandacht vast te houden en je nieuwsgierig te maken naar meer. De spanning bouwt langzaam op en het eind blaast me compleet omver met een geweldige wending die ik niet zag aankomen en die mij zowel euforisch als verbaasd achterlaat.

Mijn leeservaring
Ik heb echt ontzettend genoten van dit boek. Het verhaal, de personages en het langzaam opvoeren van de spanning maakten dat ik het boek maar moeilijk weg kon leggen. Met een knallend slotstuk vallen alle puzzelstukjes uiteindelijk op zijn plek. Voor mij de eerste kennismaking met deze auteur, maar zeker niet de laatste.
‘De Peetmoeder’ van Ingar Johnsrud krijgt van mij 4 inktpotjes.

Hilona

Knock-out van Cis Meijer

 

Knock-out is een spannende young adult thriller vol mysteries.

 

De verdwijning van Ginger, het zusje van Fay lijkt voor niemand onrustwekkend. Sinds een bepaalde gebeurtenis doet ze dit immers wel meer. Enkel Fay heeft een ander gevoel bij het weglopen van Ginger. Wanneer ze getuige is van de mishandeling van iemand en wordt bedreigd om te zwijgen is voor haar de maat vol. Alles hangt samen volgens Fay en ze begint een zoektocht naar Ginger met verrassende gevolgen.

 

Van in het begin voel ik dat er iets niet pluis is hier.

 

Knock-out bevat twee verhaallijnen die uiteindelijk in elkaar gevlochten worden. Van in het begin is het duidelijk dat er iets niet pluis is in heel de gebeurtenis. Fay haar onderzoek brengt verontrustwekkende zaken aan het licht. Ginger doet vanuit haar verblijfplaats ondertussen ook haar verhaal.

 

De spannende proloog en de korte hoofdstukken doen verder lezen en het boek is zo uit. Het tempo ligt hoog en de raadsels worden stuk voor stuk opgelost.

 

Cis Meijer heeft een jeugdthriller geschreven die gaat over de dingen waar tieners mee te maken hebben. Groepsdruk, erbij willen horen, verliefdheid,.. het zijn onderwerpen die aansluiten bij hun leefwereld.

Knock-out is de perfecte titel voor meerdere redenen en het verhaal bevat ook een boodschap voor deze doelgroep.

 

Wat ik wel miste was de tijd om een band op te bouwen met de personages. Het plot is misschien wat voorspelbaar want voor de geoefende lezers zijn de talrijke hints duidelijk. Toch is Knock-out een fijne en boeiende jeugdthriller.

 

Knock-out is een young adultthriller die past binnen de 'Politie, niet betreden' serie.

 

3,5 Inktpotjes

Fany

Ik moet je iets vertellen van Nicola Moriarty

 

 Een pageturner vol familiegeheimen die plots exploderen in een meeslepende finale.

 

We leren een liefhebbende familie kennen door de ogen van enkele personages. Jill is de moeder en ze heeft drie zonen. Haar verhaal komt voor een groot deel tot leven in de brieven naar haar echtgenoot. Tony is getrouwd met Andrea. Darren is single. Pete en Mimi vormen samen een gezinnetje van vier.

 

Vanuit de verschillende perspectieven van de familieleden voel ik hoe de realiteit binnen deze gezinnen anders is dan het lijkt. Eigenlijk is al van in het begin duidelijk dat er bij elk gezin meerdere kleine of grote problemen zijn. Stilaan storten fundamenten in. Zoals bij een ajuin wordt laag per laag afgepeld van iedereen en er zijn heel wat verborgen zaken die stilaan boven komen.

 

Wanneer iedereen op weg is om, zoals de traditie het vraagt, samen Kerst te vieren wordt pas duidelijk hoe gruwelijk sommige raadsels wel niet zijn. De vreselijke gebeurtenis laat zien hoe een spin zijn web weeft. Draden worden losgetrokken en familiebanden vernietigd. Wonden worden geslagen en zijn misschien nooit meer te helen.

 

Dit is een literaire thriller vol drama en intriges die doet verder lezen. Soms voelen de ontwikkelingen misschien iets te gekunsteld aan maar het klopt wel voor de verhaallijnen. Hoe ongewoon en absurd ook, het plot past wonderwel in elkaar en de losse eindjes worden mooi samengebracht. Wat ik origineel vind is dat bij elk gezichtspunt er steeds ruimte is in een apart kader over die bewuste dag als de bom barst. Dit maakt dat ik blijf gissen naar de waarheid en het verhoogt mijn nieuwsgierigheid.

 

'Ik moet je iets vertellen' laat zien hoe ver vertrouwen gaat en hoe we soms uit liefde onbewust oogkleppen ophebben voor de waarheid. Sommige dingen zijn ook zo diep verstopt dat het niet altijd eenvoudig is om ze te zien.

 

Dit pakkende en spannende verhaal doet me nadenken over hoe ik zou handelen wanneer bepaalde geheimen naar boven komen. Ik heb genoten van deze complexe familie en al hun onverwachte ontboezemingen. De moeilijke onderwerpen zijn in een fascinerende en confronterende story gegoten. Deze boeiende trip gaat over verdriet, schuld, ontkenning, angst en schaamte. Eigenlijk tipt het met een realistisch einde een heel scala van gevoelens aan.

 

'Ik moet je iets vertellen' toont aan dat de perfecte familie niet bestaat. Natuurlijk wist je dit al maar na dit boek zal je het nooit meer vergeten.

 

4 Inktpotjes

Fany

 

Het geheim van Winterplas van Mathias Maho

 

Wat een ongemeen spannend en fascinerend tweede deel in de Ruiters van de nacht serie.

 

Ik was al geïntrigeerd door deze duistere wereld waar de Ruiters van de nacht stilaan 'Ontwaken' maar nu word ik geraakt en dat is een betoverend gevoel.

 

De Ruiters van de nacht hun avontuur gaat verder. Net zoals bij 'Relikwieën van het verleden' is magie en de liefde voor mens en dier opnieuw de rode draad in deze young adult fantasy.

 

Wanneer de Ruiters in Winterplas arriveren om uit te rusten en te schuilen voor groot gevaar zijn ze onwetend van wat er hen hier nog allemaal te wachten staat.

 

In 'Het geheim van Winterplas' ontdekt deze aparte groep meer over hun onbegrensde krachten en zwaktes. Samen met hun Zielsdieren en nieuwe bondgenoten worden ze geconfronteerd met hun bijzondere vermogens, onmogelijke beslissingen en het gevecht tegen het kwaad.

 

Mathias Maho zijn world building en sfeerschepping zijn opnieuw gedetailleerd aanwezig maar in tegenstelling tot in het eerste boek zijn deze nu vlot verweven in het verhaal. Het klopt dat hij soms veel uitleg geeft maar dit is nooit storend en gebracht op een manier die het verhaal meerwaarde en diepgang geeft. De auteur is echt gegroeid sinds zijn debuut en hij combineert moeiteloos informatie, emotie en actie.

 

In 'Het geheim van Winterplas' zie ik de heerlijk sarcastische Xyro terug en een bijzondere Nick die opnieuw worstelt met zichzelf en de liefde.

Ik word getrakteerd op boeiende avonturen van de andere magiërs en ik leef mee met nieuwe persoonlijkheden zoals de mysterieuze Inra of de draken.

De bloeddorstige demonen zijn afgrijselijk maar ook interessant en zoals altijd is niets in de wereld van de Ruiters van de nacht gewoon.

 

In dit boek zijn verlies, geloof in jezelf en haat belangrijke elementen. Door de beeldende stijl en het gebruik van humor, background en emotie word je, of je wilt of niet, meegesleurd in de diepte. De auteur gooit me midden in het strijdveld tussen de bloeddorstige monsters waardoor het lijkt alsof ik zelf deelneem aan deze oorlog.

 

Alle wezens hebben elk hun eigen karakter met mooie kanten en tekortkomingen wat ze precies echt maakt. Doordat de grens tussen slecht en goed soms onduidelijk is, blijft de vertelling raadselachtig. Ik blijf dus verder lezen omdat ik wil weten hoe de vork in de steel zit.

 

De Ruiters van de nacht serie is zowel duister als licht. Het is een trip om je aandacht bij te houden maar dwaal af in de fantasie van de auteur en je wordt beloond met een magistrale beleving. Het geheim van Winterplas zal zowel young adults als volwassenen hun hart veroveren. Ik sta te popelen om te lezen waarheen de magiërs hun missie hen nog brengt en welke avonturen deze tovenaars nog te wachten staat.

 

4 Inktpotjes

Fany

Mission Two van R.Wade

 

Mission Two is het spannende en grappige tweede deel over Team Internet.

 

Om te beginnen moet ik zeggen dat ik de start van deze serie vol technologie niet gelezen heb maar dat maakt echt niet uit voor dit tweede deel.

 

De auteurs geven in een vlot tempo immers een korte terugblik op 'Mission One', het eerste deel in deze nieuwe jeugdreeks, waarbij jongeren ingezet worden als geheimagenten. Het tweede deel gaat verder waar deel één eindigde maar het is door de opfrissing ook perfect als standalone te lezen.

 

Zes jongeren zijn terug thuis maar één teamlid zit nog steeds vast in het net. Ondanks alle moeilijkheden en tegen het bevel in van Staatsveiligheid bedenken ze een plan en keren ze terug naar T- Polis. In deze stad op het internet gaan ze op zoek naar hun vriend Ricky (Navigator). Hij offerde zich op en bleef achter. Ondertussen werd hij gevangen genomen door Medusa maar hij weet niet wat hij nog moet geloven. Door een sluw plan lijkt het alsof de grote vijand van iedereen zijn droom kan waarmaken.

 

De zeven jongeren van Team Internet beleven in dit boek een gevaarlijk avontuur vol spannende situaties waarbij hoogtechnologische snufjes ingezet worden om hen te verslaan. Is hun band onverbreekbaar of is de teamspirit in ‘Mission Two’ ver te zoeken?

 

‘Mission Two’ gaat over vertrouwen, vriendschap en coole gadgets. Zonder twijfel gaat het door de combinatie van actie, humor en creativiteit de doelgroep aanspreken.

 

Ik heb me goed geamuseerd met de verslaggeving van Sam, de twijfels van Ricky en de heerlijke kwantumcomputer Cookiez. Dit is een hedendaagse jeugdreeks die toont hoe gevaarlijk maar ook hoe mooi en verbindend technologie kan zijn.

 

De groep rond Team Internet is een leuke verzameling van verschillende karakters waardoor meerdere jongeren zich kunnen identificeren met deze personages. Meeslepende en komische scènes waarbij computerbugs en andere hypermoderne technologie en aparte insecten een grote rol spelen zorgen voor de spanning.

 

Het duo Aron Wade en Ria Maes slaagt erin om op eigen manier de internetwereld tot leven te brengen wat ongetwijfeld een meerwaarde is voor dit jeugdboek met actie en sci-fi.

 

Na ‘Mission Two’ is er zeker nog plaats voor Mission Three!

 

3.5 Inktpotjes

Fany

Win Zin in Zinnertal van Svea Ersson

Eerst even waar het boek overgaat:

 De kinderen van Katja van Merwede zijn talentvolle skiërs. Om hen optimaal te laten trainen, verhuist Katja naar het Oostenrijkse Zillertal. Terwijl het leven van Myrthe en Rowan zich afspeelt op en rond de piste, probeert Katja een bestaan op te bouwen. Dan duikt er iemand op die haar dringend wil spreken. Het voert Katja terug naar de tijd toen ze zelf aan skiracen deed. Wil ze de confrontatie met dat traumatische verleden wel aangaan?

Enkele dagen geleden stond er een interview met Svea online. Via 

hier kom je gelijk bij het interview. Daarin vertelt Svea over haar schrijfvoorbeeld (zie ook de foto daar). Wie is dat?

Stuur jouw antwoord naar Boekinkt@ziggo.nl ovv Svea

Er wordt zowel een digitale als een papieren versie verloot, geef duidleijk aan welk jouw voorkeur heeft.

In gesprek met Svea Ersson

 

Svea Ersson haar vertrekthriller ‘Zin in Zillertal’ is onlangs verschenen, Svea die zeer jong is begonnen met schrijven heeft in de afgelopen jaren al een aantal mooie en spannende thrillers geschreven. Een interview kan dan ook echt niet uitblijven!

Vanaf 2008 nadat je de schrijfwedstrijd hebt gewonnen zijn er al een behoorlijk aantal boeken van jou verschenen. In 2019 ben je een samenwerking aangegaan met Marelle Boersma en inmiddels is de derde ‘een vertrek’ thriller verschenen, namelijk ‘Zin in Zillertal’. Naar aanleiding van die genoemde samenwerking met Marelle vroeg ik me af of jullie samen aan dit verhaal hebben geschreven?
Nee, dat is niet het geval. Aan geen van de verhalen hebben we samen geschreven. Het Vertrekthema is leidend, maar verder geven we er ieder onze eigen invulling aan.

Heb je voor de research van je thrillers de plaatsen Kos, Denemarken en Zillertal bezocht? Welke van die plaatsen wil je bij wijze van spreken morgen gelijk weer bezoeken en waarom?
Ik ben in alle drie de plaatsen/landen in het verleden wel geweest, maar ik heb ze niet specifiek bezocht om research te doen. De afgelopen twee jaar was dat natuurlijk ook lastig, dus ik heb wat ik me herinner gecombineerd met informatie die op internet is te vinden. Kos vond ik een heerlijk eiland, en de vakantie in het Zillertal was ook fijn, maar naar Denemarken zou ik zo weer afreizen. Ik voelde me daar thuis, het lijkt op Nederland, maar dan veel rustiger.   

De personages in je boek ‘Zin in Zillertal’, zijn deze gebaseerd op mensen die dichtbij jou staan? En aan welk personage heb je iets van jezelf toegevoegd?
Eerlijk gezegd moet ik er niet aan denken om een personage te baseren op mensen uit mijn omgeving. Dan zou ik tijdens het schrijven steeds aan diegene moeten denken. Hoe die iets zegt, de manier van bewegen. Ik verzin mijn personages daarom liever zelf. En ik stop er ook niet bewust iets van mezelf in, maar hé, wat ik schrijf komt natuurlijk wel voort uit mijn geest, dus wie weet?

In deze thriller staat het winterseizoen centraal, heb je iets met dit seizoen? Wat spreekt je het meeste van de winter aan? En wat juist niet?
Als kind was ik dol op de winter. Lekker binnen zijn en dan de regen tegen de ruiten horen kletteren, dat vond ik zo knus. Wij woonden vier hoog op een flat met alleen een balkon, dus buitenzijn was geen vanzelfsprekendheid. Het hebben van een tuin maakt wat dat betreft veel verschil, je loopt dan zoveel makkelijker even het huis uit en als het dan ook nog lekker weer is, kan ik daar echt van genieten. Nu vind ik de winter vooral te koud en vaak somber. 

Ook is de skisport een belangrijk onderdeel in je verhaal, ski jezelf ook? Wat vind je er zo leuk aan? Had je graag op hoog niveau willen skiën? Of wanneer je het helemaal niet leuk vindt, waarom dan niet?
Ooit heb ik een poging gewaagd op zo’n borstelbaan, maar dat was geen succes. Ik moet er niet aan denken om van een berg af te skiën, ik zou waarschijnlijk helemaal verstijven. Langlaufen heb ik wel gedaan en dat ging me behoorlijk goed af. Dat zou ik nog wel een keer willen doen.

Heb jij voor je verhaal als research meegelopen in een sportwinkel/skiklas? Of heb je op een andere wijze je onderzoek gedaan? Zo ja, op welke wijze heb je dit dan gedaan?
Een vroeger klasgenootje heeft twee kinderen die op een behoorlijk niveau skiën. Door wat ik van haar op Facebook las, is het idee voor Zin in Zillertal ontstaan. Toen het verhaal een beetje in mijn hoofd zat, heb ik dingen bij haar nagevraagd. 

Wat doe je wanneer je een black-out hebt en het schrijven al dagen niet meer lukt?
Niet kunnen schrijven bestaat in mijn beleving niet. Het is een kwestie van voor het computerscherm gaan zitten en doorgaan. Ook al denk ik dat het compleet bagger is wat ik op zo’n moment schrijf, wanneer ik het later teruglees is dat eigenlijk nooit het geval. Vaak is het zelfs heel bruikbaar. Dus wachten tot er inspiratie is doe ik nooit, schrijven is uiteindelijk gewoon werk dat gedaan moet worden.   

Stel je bent druk aan het schrijven aan je nieuwe thriller maar al wel met de deadline in het zicht en ineens krijg je een supergaaf idee voor een volgende thriller. Deze blijft maar in je hoofd spoken maar je hebt geen tijd om het idee op te schrijven, hoe los je dit op?
Ik kan beter tijd maken om het toch op te schrijven en het daarna los te laten, dat is uiteindelijk efficiënter. Niet dat ik er vaak last van heb, hoor. Wat soms wel gebeurt, is dat ik tegen het einde van een verhaal nog een ingeving krijg waarvan ik denk: oh, dat zou leuk zijn om er nog in te verwerken… Maar tegenwoordig weet ik ook die impuls steeds beter te beheersen.    

Wanneer jij aan een nieuw verhaal begint te schrijven, heb je dan het hele verhaal inclusief het plot al in je hoofd of ontwikkelt het verhaal zich tijdens het schrijven?
De grote lijnen probeer ik wel helder te hebben, maar in de praktijk blijkt het vaak toch een andere richting op te gaan dan ik eerst dacht. Dat geldt ook voor de dader. Zowel in Hej Denemarken als Zin in Zillertal bleek iemand een hoop voor mij achter te houden.

En dan is het zover, je hebt het manuscript van je volgende thriller klaar, wie mag het dan als eerste lezen? Deel je het daarna met een aantal (vaste) proeflezers? Of zijn dit per boek steeds verschillende of nieuwe proeflezers?
Mijn uitgever Ilse Karman is de eerste die het leest. Ik geloof dat er niet zoveel schrijvers zijn die het zo doen, maar al vanaf het begin stuur ik het manuscript eerst naar haar. Dat voelt het zuiverst, omdat het dan nog echt mijn verhaal is. Nadat ik Ilses opmerkingen heb verwerkt, gaat het naar proeflezers die de uitgeverij heeft uitgezocht. Dit zijn steeds verschillende proeflezers, mensen kunnen zich daarvoor aanmelden. Bij Zin in Zillertal hadden we geen tijd meer om het manuscript te laten proeflezen, dit is de eerste keer dat we zonder hebben gedaan. Gezien de gemiddelde waardering van vier sterren op Hebban, is dat goed uitgepakt. 

Waar dan schrijf je het liefste? Binnen aan je bureau, buiten aan de tuintafel in de zon of het liefste ……
Standaard op mijn computer op zolder, waar ik normaal ook op thuiswerk voor mijn baas. Wat dat betreft benader ik het schrijven echt wel als werken. Alleen als ik al een hele dag voor het scherm heb gezeten, heb ik ’s avonds niet altijd zin om er wéér voor te kruipen.

Schrijven in welk genre spreekt je helemaal niet aan? Waarom niet en heb je het weleens geprobeerd?
O, dat is een lastige vraag. Volgens mij kan ik alleen maar spannende verhalen schrijven. Ik heb ook nooit andere genres geprobeerd of geambieerd. Waar ik wel bewondering voor heb, zijn mensen die hele fantasiewerelden bij elkaar bedenken en daar soms reeksen mee vol schrijven. Dat lijkt me heel moeilijk. 

Stel dat je wordt gevraagd om voor een iemand die na 45 dienstjaren afscheid neemt van het werk een verhaal te schrijven met hem/haar in de hoofdrol. Je hebt een probleem, je wilt het eigenlijk niet weigeren, maar je mag die bewuste collega helemaal niet. Wat doe je, bedank je voor de eer of ga je helemaal los en schrijft hem/haar de ergste slechterik toe die je maar kunt bedenken?
Weet je, ik heb niets met teksten schrijven waarvan het onderwerp vaststaat. Ik ben daar net zo goed of slecht in als iedere andere collega, dus als het ook nog eens voor iemand is die ik niet mag, zou ik proberen het door te schuiven of er een gezamenlijke tekst van maken. Ik zou in ieder geval niets van mijn antipathie laten blijken en me op de vlakte houden. 

Wie is eigenlijk jouw schrijfvoorbeeld?
Toch wel Esther Verhoef. Close-up was de eerste vrouwenthriller die ik las en dat was echt een eye-opener, want tot dan was het genre me onbekend.

Heb je naast het schrijven nog andere hobby’s?

Ik weet niet of ik het een hobby of een zelf opgelegde verplichting zal noemen, maar ik doe aan krachttraining en ik loop hard. Daar ben ik bijna vier jaar geleden mee begonnen en het heeft echt voor een ommekeer in mijn leven gezorgd. Ik heb er zoveel meer energie door gekregen! 

Welk boek heb je als kind stuk gelezen en raad je iedereen aan om aan zijn kinderen te geven of voor te lezen?
De boeken over Wipneus en Pim, die heb ik verslonden. En later series als De olijke tweeling, De vijf, Pitty op kostschool e.d. En boeken van Thea Beckman.
Tips voor kinderboeken heb ik niet echt. Ik volg niet wat er nu nog uitkomt en mijn nu volwassen zoon was niet erg van het voorlezen - en nog minder van het zelf lezen. Ik herinner me wel boeken over een heks, de boze heks?, die hij leuk vond en die ik daarom graag voorlas.  

Wanneer jij de interviewer zou zijn welke vraag zou je dan zeker gesteld hebben?
Kunnen we volgend jaar weer een winterse Vertrekthriller verwachten? En zo
ja, waar speelt deze zich af?

En wat is je antwoord op deze vraag?
Jazeker. Ik vertrek deze keer naar Noorwegen voor een ijskoud avontuur met actuele elementen. Klinkt spannend, toch?


Svea, dank je wel dat je mee wilde werken aan dit leuke interview voor ons boekenblog BoekInkt. Tof dat je met ons deelt waar je nieuwe Ik vertrek thriller overgaat. Persoonlijk hou ik wel van spannende en avontuurlijk winterse verhalen waaraan actuele zaken zijn toegevoegd. Veel inspiratie en schrijfplezier met het schrijven van het ijskoude avontuur in Noorwegen!

Jacqueline

Een meedogenloos gehoor van Mauk Westerman Holstijn

 

Een bizarre maar wondermooie bundel vol verhalen die beroeren, shockeren of doen mijmeren. In de chaos zit er een lijn vol fantasie van een bevreemdende schoonheid.

 

Mauk Westerman Holstijn (1997) studeerde biotechnologie en mariene ecologie aan Wageningen University & Research. Hij publiceerde eerder verhalen in Hollands Maandblad. In 2020 won hij met het verhaal ‘Droogte’ de Resource-literatuurwedstrijd, waarvan de jury onder leiding stond van Louise O. Fresco. ‘Een meedogenloos gehoor’ is zijn debuut in boekvorm.

 

Deze negen verhalen lijken los van elkaar te staan. Toch hebben ze enkele zaken gemeen. Ze gaan allemaal over emoties en reacties op een situatie die zich voordoet. De stukjes literatuur staan vol prachtige woorden en abstracte of gevoelige persoonlijke bespiegelingen.

 

Mauk Westerman Holstijn zijn schrijfstijl is gevat en cynisch. Ondanks dat de vreemde gebeurtenissen soms onbegrijpelijk of complex lijken, sleurt hij je onherroepelijk mee in zijn rare universum.

 

Deze verhalenbundel getuigt van grote creativiteit, durf en een grenzeloze verbeelding. Schoonheid hoef je niet te begrijpen maar moet je voelen en dat doet deze verrassende en originele collectie zonder twijfel. De diverse verhalen zijn intens en altijd ontstaat er vanuit een onbenullig of nietig iets een crisis die zorgt voor transformatie of een nieuwe kijk op de dingen. Een favoriet kiezen is erg moeilijk omdat elk verhaal me op een andere manier aanspreekt. Juist waar alles gewoon lijkt, is er iets vreemds aan de hand.

 

Heftige emoties zoals paniek, verwondering of verbijstering komen voorbij. Filosofische stukjes of verhalen vol sarcasme en kritiek op onze snelle gewetenloze maatschappij vol meelopers passeren de revue. ‘Een meedogenloos gehoor’ is lekker divers, doet nadenken en gaat over de grote thema's van leven en dood. Vrijheid, geluk, verslaving, isolatie... zijn slechts enkele elementen die verwerkt zijn in de toch wel vrij donkere schrijfsels. Dit zijn geen rozengeur en maneschijn stories maar diepzinnige ervaringen.

 

Deze verhalenbundel is literatuur die je moet beleven. Bij mijn tweede leesbeurt ontdekte ik weer nieuwe nuances en details. Neem dus je tijd om de ideeën in de pennenstreken te ontdekken, laat ze rustig bezinken en verdwaal in een absurde wereld waar niets onmogelijk is en gek niet bestaat.

 

‘Een meedogenloos gehoor’ is een intiem en monsterlijke kijk op het leven. De schrijfsels zijn puur, vaak rauw maar ook poëtisch, filosofisch en apart. Hoewel iedereen de verhalen anders gaat ervaren gaat niemand ze snel vergeten.

 

‘Een meedogenloos gehoor’ bedacht door deze jonge debutant die schrijft als een oude rot vol levenservaring is zeker beloftevol.

4,5 Inktpotjes

Fany

Obscuritas (Rekke &Vargas 1)van David Lagercrantz

 

Wat een bijzonder duo is dit! Wat heb ik genoten van deze start van een intelligente en originele nieuwe misdaadserie.

 

Wie kent David Lagercrantz als lezer ondertussen niet? Hij was namelijk diegene die De Millenium - reeks verderzette in de stijl van Stieg Larsson en hij schreef 'Ik, Zlatan’. Zou deze auteur mij kunnen overtuigen met zijn eigen idee?

 

In 2003 wordt Micaela Vargas door haar verleden gevraagd om mee te werken aan het oplossen van een case. Net buiten Stockholm werd immers het lichaam van een scheidsrechter gevonden. Op vraag van de hoofdinspecteur bij de politie komen enkele rechercheurs terecht bij de bijzondere psycholoog-professor Hans Rekke. Het bezoek en de intelligente man maken grote indruk op deze kritische jongedame. Jammer genoeg gedraagt Hans zich raar en de zaak komt uiteindelijk op een dood spoor. De dader zou immers volgens velen de vader van één van de spelers, de heetgebakerde Costa zijn, maar is dit echt zo of is er meer aan de hand?

 

De agente gaat verder met haar leven en haar vroegere baan maar op een alles overrompelende manier komt ze plots terecht in het leven van Hans.

 

De pianist en aparte ondervrager blijken uit de gratie geraakt. Hij worstelt niet alleen met zijn geestelijke gezondheid maar ook met een verslaving. Micaela en Hans besluiten de eerdere zaak in het voetbalmilieu uit te zoeken. Samen proberen ze gerechtigheid te doen geschieden maar de hedendaagse samenleving heeft zijn eigen idee.

Slagen deze twee mensen erin om de echte waarheid boven tafel te krijgen? Kunnen ze hun eigen demonen bezweren of zijn deze sterker?

 

Obscuritas is geen snel verhaal maar ik voelde vanaf de eerste letter dat dit aparte boek me in zijn greep zou krijgen. Het onderzoeksduo is zo knap neergezet, de situatie is schrijnend en geloofwaardig en als klap op de vuurpijl zijn de besproken thema's niet doorsnee maar gedurfd en gebaseerd op realistische en actuele situaties.

Daders zijn mensen en het wordt al snel duidelijk dat iedereen dader kan worden.

 

David Lagercrantz heeft duidelijk talent en heeft nu zijn eigen weg uitgestippeld. Verwacht geen nagelbijtende thriller maar een politiek geladen misdaadverhaal met een duo dat als water en vuur is maar prachtig samensmelt. Obscuritas is een gelaagde spannende vertelling met mooie zinnen.

 

Het boek bevat diepzinnige stukjes en er is een speciale link met klassieke muziek die het een geheel eigen sfeer geven. Dit is geen hap snap verhaal maar neem je tijd en geniet van de zoektocht en je wilt net als ik meer van dit.

 

Ik ben blij te horen dat deze serie al zeker een trilogie gaat worden en kijk uit naar de evolutie van de hoofdpersonages. Het begin vind ik een erg sterke introductie en als de reeks zo verder gaat wordt dit een topper.

 

 

4,5 Inktpotjes

Fany