woensdag 27 mei 2020

Ogen van de duisternis van Dean Koontz


Titel: Ogen van de duisternis
Auteur: Dean Koontz
Uitgeverij: Prometheus
Publicatiedatum: april 2020
Recensie door: Tamara
 3,5 sterren

Op zoek naar een verdwenen zoon – en een giftig mysterie dat de wereld bedreigt.
Nadat haar zoontje Danny is omgekomen bij een tragisch verkeersongeval, stort Tina Evans zich volledig op haar werk. Totdat een jaar later op Danny's schoolbord de woorden NIET DOOD verschijnen. Is het een zieke grap, het tastbare bewijs van haar eigen onderbewustzijn, of iets heel anders? Tina begint een zoektocht naar de waarheid. Maar telkens wanneer de oplossing aan het licht dreigt te komen, worden mensen op brute wijze vermoord. De waarheid is zo angstaanjagend en gevaarlijk dat ze misschien maar beter verborgen kan blijven...

“Ze bleef aan het schoolbord denken. “NIET DOOD”

Voorop de cover prijkt een rode sticker met “Voorspelde deze thriller de uitbraak van het Coronavirus?” Mijn interesse was gewekt en ik plofte met de E-reader op de bank. Ik ben benieuwd!

Het verhaal gaat om Tina, die het verlies van haar zoon, een jaar geleden, nog steeds niet verwerkt heeft. Ze heeft de grootste moeite om hem niet overal te zien en krijgt steeds meer last van een schuldgevoel omdat ze hem niet heeft gezien. Volgens de rouwarts was het niet verstandig, aangezien Danny er ontzettend toegetakeld uit zou zien.
Maar tot op de dag van vandaag heeft Tina daar spijt van. Op een dag hoort zij een geluid en bij de eerste gedachte van een inbreker, gaat zij op zoek. In de kamer van Danny staat op een schoolbord “Niet dood” geschreven. De lucht in de slaapkamer wordt steeds kouder.
Steeds meer komen er van deze poltergeist fratsen en wanneer ook vreemden er last van krijgen, komt Tina tot de conclusie dat Danny haar om hulp vraagt.
Wanneer zij samen met Elliot (topadvocaat) besluit het graf van Danny te openen, begint de race tegen de klok. Iemand probeert dat te verijdelen en waar ze komen, volgt de dood hun op de hielen.

Het verhaal is goed te volgen en geen moment verslapte mijn aandacht. De karakters zijn goed beschreven en ik leefde echt mee met de liefdesperikelen van Tina en Elliot.
Wel vond ik het verhaal wat snel in elkaar geflanst. (Nadeel is wel dat ik nu weinig over kan vertellen want dan ga ik enorm spoileren!) Het ene moment reis je mee met Tina en Elliot en dan krijg je ineens 2 nieuwe namen voor de kiezen, waarvan je nog nooit had gehoord en die ineens een belangrijke rol spelen.

En dan het plot....Manmanman.... wat was ik teleurgesteld. (Ook hier kan ik niets in detail schrijven...spoileren enz. enz.) Maar laat ik het zo omschrijven. Tina kwam, Tina zag en Tina overwon en baf.... Het einde. Ik heb bijna mijn E-reader kapot geswiped omdat ik echt dacht dat er nog een hoofdstuk achteraankwam. Ik mis enorm “ja, en hoe nu verder?”. Hoe ontwikkelt het zich verder? Het boek telt 288 pagina's dus er had makkelijk een laatste hoofdstuk bij gekund. Of een epiloog … Op z'n minst een epiloog! Daarom heeft het plot maar 1 kraai gekregen.

En dan het Coronavirus. Wel vond ik toepasselijk (of creepy) vond is dat het virus “Wuhan400” wordt genoemd. En je krijgt een beetje een beschrijving van het virus. Maar verder was er weinig “virus-achtig” aan.

Conclusie: Een heerlijk boek waar je jezelf even helemaal in kan verliezen. Goed en gedetailleerd beschreven. En op het zwaar onbevredigend eind na, een echte aanrader.

Spanning: 4
Originaliteit: 4
Psychologische ontwikkeling personages: 4
Leesplezier: 5
Schrijfstijl: 4
Plot: 1


woensdag 20 mei 2020

Zon van Lucinda Riley


Titel: Zon
Auteur: Lucinda Riley
Uitgeverij: Xander Uitgevers B.V.
Publicatiedatum: februari 2020
Recensie door: Astrid
5 sterren



Electra heeft het allemaal voor elkaar: ze is bloedmooi, schatrijk en wereldberoemd. Maar achter dit perfecte plaatje gaat een kwetsbare jonge vrouw schuil, die de oplossing voor haar problemen zoekt in drank en drugs. Electra heeft, anders dan haar zussen, geen behoefte om te weten waar ze vandaan komt. Totdat ze een bijzondere brief ontvangt… Zon brengt de lezer van het bruisende, chaotische Manhattan naar de prachtige, uitgestrekte vlaktes van Kenia. Kan de zoektocht naar haar verleden Electra helpen haar problemen het hoofd te bieden?

Mijn recensie
Wow wat een verhaal. Vanaf de allereerste bladzijde zit je in het verhaal.
Ik ben een fervent thriller lezer, maar zo af en toe een roman tussendoor kan ik best waarderen.
Twee jaar geleden had ik de hele Zeven Zussen serie aangeschaft op mijn E-reader. Ze zijn een poos blijven staan op de Kobo. Ik hoorde steeds meer over deze serie, en door alle enthousiaste reacties ben ik in de vakantie in Frankrijk aan het eerste deel begonnen.
Ik schrok, het was een ‘ik’ boek. Dat is niet mijn favoriet. Maar na een paar bladzijdes zat ik in het verhaal en vergat dat het een ‘ik’ boek was. Astrid, dit is tegenstrijdig met wat je in je eerste zin aangeeft.
In die vakantie heb ik alle beschikbare delen uitgelezen, ik was verslaafd!

Toen ik dus de kans kreeg om voor Boekinkt het zesde deel te lezen was ik dan ook in de zevende hemel. In vijf dagen tijd was hij uit, terwijl het boek toch 635 bladzijden telde op mijn Kobo. Ik kon niet stoppen met lezen, en ik zat elke middag met Zon in de zon.

Dit keer gaat het over Electra, de jongste zus, en de meest succesvolle zus. Electra is topmodel en verdient bakken met geld. Ze drinkt liters wodka, gebruikt drugs en heeft verschillende bedpartners, ze leeft er gewoon op los. Maar toch is ze niet gelukkig….
Ze heeft nog niet de behoefte gehad om op zoek te gaan naar haar roots, maar dat verandert wanneer ze een brief krijgt. Ze weet eerst niet wat ze ermee moet en gaat daarom op zoek naar de brief die Pa Salt heeft achtergelaten. Die brief brengt verrassend nieuws en toch gaat ze op zoek naar haar roots.

Electra komt terecht in bruisend Manhattan en op de vlaktes en bush van Kenia. Het deel dat zich afspeelt in Kenia is werkelijk prachtig. Ik heb menig traantje weggepinkt.

Het verhaal is namelijk erg beeldend omschreven en je ziet ik zag dan ook alles echt gebeuren in je mijn hoofd. Ik zag alles voor me.
Electra gaat door een moeilijke tijd, maar met een stukje wilskracht en hulp van haar nieuwe vrienden komt ze er bovenop. De hoofdpersonen van dit verhaal komen echt tot leven.

In principe hoef je de serie niet echt op volgorde te lezen, want de verhalen staan los van elkaar. Maar als je het verhaal over Pa Salt mist, dan mis je ook de essentie van de verhalen en dat zou erg jammer zijn.

Zon heeft een cliffhanger van jewelste en ik was dan ook echt ontsteld toen het verhaal plots afgelopen was. Ik heb zeker een kwartier voor me uit zitten staren met de vraag waarom dit zo gedaan was, zo abrupt. Maar dit maakt dat ik nog meer verlang naar het zevende deel van deze serie.

De serie maar zeker het deel Zon raad ik echt aan om te lezen. Het is niet echt een zoetsappige roman, maar Riley neemt je mee op een prachtige wijze naar het heden en het verleden van Electra.
Zon krijgt vijf dikke kraaien van mij!



donderdag 14 mei 2020

Natan Z van Arjan Alberts

Titel: Natan Z
Auteur: Arjan Alberts
Uitgeverij: Xander Uitgevers bv
Jaar uitgifte: Maart 2019
Recensie door: Jacqueline

Cover
De cover vind ik goed bedacht en gekozen bij het onderwerp. Wat doet het met me? Naar aanleiding van de subtitel en de cover komen de volgende vragen bij mij naar boven borrelen. Is Natan Z de persoon die ik op de rug zie en die wegloopt (en moet ik daar blij om zijn?) of is het juist degene die vaag vanuit de verte verschijnt (en moet ik die wel willen zien?). Verdient Natan Z nog een kans? Ik hoop daar natuurlijk een antwoord op te vinden.

Achterflap
Een levensgevaarlijk spel tussen een seriemoordenaar en zijn sociotherapeute.....
Acht moeders van jonge kinderen zijn om het leven gebracht. Ieder van hen leed aan een ongeneeslijke ziekte. De dader, Natan Z, zit veilig in een kliniek, maar dreigt door een fout van justitie vroegtijdig vrij te komen. Tijdens het proces doet zijn advocaat Reinier een gruwelijke ontdekking.
Tegelijkertijd neemt de jonge therapeute Suus levensgevaarlijke risico’s op de afdeling waar Natan vastzit en werkt Hannah, echtgenote van Reinier en een bekende schrijfster, in de Franse Alpen aan haar nieuwe roman.... over Natan. In het afgelegen landhuis ontdekt ze iets dat iedere voorstellingsvermogen te boven gaat.

Mijn mening
Het boek Natan Z heb ik met tussenpozen moeten lezen. Normaliter als een verhaal me pakt wil ik deze het liefst in een keer uit lezen. Helaas lukte dit door verschillende zaken mij niet. Maar jeetje wat heeft Arjan Alberts dit keigoed geschreven zeg. De personages van Natan, Suus, Hannah Reinier en Peter vind ik goed beschreven en hoe verder je in het verhaal komt hoe meer je van ze komt te weten, althans dat denk je;-) Vooral Natan en Suus zijn de twee personages die me wel bezig hebben gehouden, zelfs terwijl ik op de fiets zat onderweg naar mijn werk! Ik wilde weten waarom Natan en Suus de dingen deden zoals ze die deden. Want waarom speelde Suus het spel van Natan mee? Ze wist toch dat hij het wel zo zou draaien dat hij de touwtjes in handen zou krijgen? Of wist ze dit niet, was ze zo naïef? Ze wist toch dat hij een gevaarlijke seriemoordenaar was? En Natan, waarom daagde hij Suus uit en dreef hij haar tot het uiterste? Wist hij meer over haar? En wat voor rol had Peter in dit geheel? Tsja en daar kreeg ik natuurlijk op de fiets geen antwoord op. Wel kreeg ik al fietsend door mijn fantasie, mijn eigen ideeën over het verloop van dit gruwelijk spannende verhaal maar die klopten natuurlijk niet. Zodra het kon had ik het boek dan ook weer in mijn handen om verder te lezen zoekende naar de antwoorden op bovenstaande vragen. En heb ik die gekregen? Dat laat ik natuurlijk in het midden. Wat ik nog wel wil verklappen is dat toen ik het boek uit had, het verhaal eerst even heb moeten laten bezinken en de volgende dag een aantal bladzijden opnieuw heb gelezen om het einde goed te laten landen. Ik vind het superknap wanneer ik als lezer zo door een auteur wordt meegenomen in een verhaal, dat zo gruwelijk spannend is dat ik het verhaal als lezer nog aantal dagen nog niet los heb gelaten......

Dit boek krijgt van mij:
4,5 sterren / kraaien

zondag 10 mei 2020

Appel, eitje! van Tooske Ragas


Appeltje, Eitje! van Tooske Ragas is een kookboek vol recepten, gemaakt in een handomdraai. Ideaal voor drukke gezinnen of tijdens momenten dat er weinig tijd overblijft om in de keuken te staan. Met dit kookboek is uren in de keuken ploeteren er niet meer bij.

Wat een ontzettende leuke cover! Tooske kijkt alsof je haar betrapt hebt bij het proeven en wat een heerlijk dik boek! Zestig recepten afgestemd op drukke gezinnen die toch goed en vers willen koken. Het boek is prachtig vormgegeven, maar wil niet echt lekker blijven liggen. Zelfs niet na veelvuldig over de vouw te hebben gewreven. Ik zou echt een kookboekstandaard voor dit boek aanraden. De inhoudsopgave is per categorie ingedeeld met daaronder de receptnamen. Ook is er een handige lijst toegevoegd met alle basics die je in huis “moet” hebben. De foto's zijn duidelijk en helder en zijn niet opgesmukt. De druipers zie je soms aan de lasagne schaal zitten. Iets wat bijna bij iedereen voorkomt. Wel jammer is dat niet elk gerecht een foto ernaast heeft. Bij sommigen zit er op een foto drie of vier recepten met daarbij de bladzijde waarop hij te vinden is. Ook is niet ieder recept afkomstig van Tooske zelf. Dit heeft ze wel duidelijk vermeld bovenaan het recept.

Dit boek bevat ook veel foto's van het gezin Ragas en de mensen die aan het boek gewerkt hebben. Persoonlijk heb ik daar niet zoveel mee. Ik ben echt iemand die voor de recepten gaat en de foto's van mensen die hun glas heffen op iets gauw overslaat. Ook zijn er een paar recepten bij waarbij ik gruwel als ik aan de combinatie denk, zoals boontjes met perzik. Uiteraard zal het heerlijk zijn, maar dat is niet aan mij besteed.

Het gerecht dat ik heb klaargemaakt staat op bladzijde 67; kippendijfilets met brie. Ik moet zeggen dat ik aangenaam verrast was door de smaken. Het was echt wennen, maar deze ga ik zeker nog een keertje maken! Dit boek bevat een enorme variëteit aan recepten. Toch ben ik minder snel geneigd om dit boek uit de kast te pakken en er in te bladeren. Dat komt, en dat is heel persoonlijk, doordat de meeste recepten mij niet echt liggen. Het is heel lastig uit te leggen waarom. Ik denk vooral door de combinaties. Dit kookboek is toch, voor mij, iets meer voor speciale gelegenheden en als je echt een keer iets anders wil maken. Of juist wanneer je visite wil imponeren met een moeilijk uitziend gerecht, maar wat toch heel makkelijk te maken is. Appeltje eitje dus.

Tamara

donderdag 7 mei 2020

Mijn broer heet Jessica van John Boyne


Korte inhoud:
‘Ik hoop dat Mijn broer heet Jessica lezers zal doen inzien hoe dapper transgenderjongeren zijn en hen zal doen begrijpen dat dit niets anders is dan een van de zo vele aspecten van de menselijke natuur die gevierd kunnen worden.’ John Boyne

Broers Sam en Jason zijn altijd onafscheidelijk geweest. Tot Jason op een dag opbiecht dat hij zich al zijn hele leven een meisje voelt. Het is voor Sam en hun ouders een grote schok. Moeder is staatssecretaris met het doel premier te worden en een transseksueel kind is slechte publiciteit. Na een tijdje wordt de situatie voor Jason zo onleefbaar dat hij bij zijn tante gaat wonen, waar hij zichzelf kan zijn.
Kan de familie uiteindelijk toch begrip opbrengen voor Jasons gevoelens? En hoe lang houdt Jason het vol zonder de acceptatie van de mensen van wie hij het meest houdt?
In dit hartverscheurende verhaal weet John Boyne transseksualiteit met zorg te belichten en te normaliseren, zonder ook maar ergens belerend te worden. Een prachtig verhaal over liefde, twijfel, en de moed om jezelf te durven zijn.

Met een titel als ‘Mijn broer heet Jessica’ weet je uiteraard meteen dat het thema transgender centraal staat in dit verhaal, geschreven door één van de meest bijzondere stemmen in huidig literatuurlandschap. John Boyne staat bekend om zijn emotiegevulde verhalen die je niet ongevoelig achterlaten. Denk maar aan ‘De jongen in de gestreepte pyjama’, een van mijn favoriete boeken aller tijden.

‘Mijn broer heet Jessica’ is even emotievol als de meeste van zijn andere boeken en net als ‘De jongen’ vanuit een kinderlijk standpunt neergezet, maar deze keer in een hedendaagse setting waarin de wereld kennisgemaakt heeft met LGBTX(en nog vele andere letters) en dit nu als bijna normaal gaat beschouwen. Transgender zijn is niet iets dat je kiest, het is bij je aanwezig vanaf de geboorte, tot het zich uiteindelijk manifesteert en je weet dat je niet gelukkig kan zijn zonder dit te aanvaarden.
Dit is ook de insteek van dit boek, waarin Sam en Jason naast broers ook de beste vrienden zijn. Maar wanneer Jason een bommetje laat ontploffen in het huishouden en duidelijk maakt dat hij eigenlijk meer meisje dan jongen is, verandert alles, tot op het punt dat het hechte gezin waar hij altijd deel van uitgemaakt heeft, uit elkaar dreigt te vallen. Vooral zijn moeder – op het punt om dé carrièrestap van haar leven te maken – is meer bezig met zichzelf en de schande en schaamte, dan haar eigen kind.

Net daar schuilt ook de kracht van dit verhaal: het is zo hedendaags en zo realistisch dat dit – ongetwijfeld – in vele gezinnen gebeurt waar een kind zich aankondigt als transgender. En net als in vele gezinnen krijgt ook Jason te horen dat dit niet mogelijk is, dat het in zijn hoofd zit en dat hij niet zo dwaas moet doen. Maar Jason, die absoluut zichzelf wil zijn, geeft niet toe. Want transgender zijn is geen keuze, het is deel van wie je bent.

Mijn broer heet Jessica is absoluut verplicht leesvoer voor jongeren die absoluut niet weten hoe het aanvoelt om anders dan anderen te zijn. Tegelijkertijd geeft het ook warmte, moed en steun aan jongeren in dezelfde situatie. John Boyne speelt schaamteloos met emoties en weet perfect hoe hij zijn lezers aan zich moet binden, maar hij doet het op een meesterlijke manier.

5 sterren
Lisa

zondag 3 mei 2020

Toxine sleurt je mee in een rollercoaster vol avontuur, mystiek en emoties




Dit boek begint met een spannende scène, die zo uit een western lijkt te komen. Onmiddellijk weet ik dat dit geen boek is als een ander

Khala is een meisje dat goed weet wat ze wil. Ze heeft maar één groot probleem. Nu ze achttien is, komt de Opperheer haar halen, want zij is immers zijn bezit. Als Offer ontwikkelde ze een uniek talent en deze duistere man wil alle gaven voor zichzelf. Gelukkig is Khala niet dom en vastberaden. Als kind was ze vaak eenzaam, omdat de andere kinderen in het weeshuis uit haar buurt bleven. Door haar aanraking kan ze je immers doden en dit is volgens Khala eerder een vloek dan een gift. Door als Offer gebrandmerkt te worden,  begon hun nachtmerrie. De Opperheer verwoestte, die dag dat ze zes jaar werden, hun leven. Khala is geen gedwee Offer en wanneer de Opperheer haar laat zoeken, doet ze een gewaagde zet. 



Om aan haar vreselijke toekomst te ontsnappen, heeft ze een slim plan dat uiteindelijk helemaal anders uitdraait dan gehoopt.Ze leert haar onverwachte en geheimzinnige bondgenoot "Bandiet" kennen, maar is hij eigenlijk wel te vertrouwen? Op hun missie komt er nog een derde partner bij en samen hebben ze slechts één doel. Wraak nemen en de Offers verlossen van hun tiran is geen gemakkelijke opdracht, maar dit trio is ervan overtuigd dat ze kunnen winnen. De roodharige dame is net als Khala geen doetje. In Toxine is geen plaats voor zwakke meiden: " Nee, door hun harde leven zijn ze getraind en bereid om alles achter te laten". Worden ze naast "partners in crime" ook vrienden of schuilt er toch een addertje onder het gras? Wie is toch De Zwarte Slang waar Khala steeds mee geconfronteerd wordt? Is er naast de gevechten en moeilijke tocht wel plaats voor gevoelens of blijken deze "vechtmachines" toch menselijk? 


Toxine is zo beeldend geschreven dat ik mij Khala waan. Ik voel haar angsten en dromen en ervaar haar emoties. Het is erg leuk om te zien dat de heldin geen naïef meisje, is maar een pittige tante. De mix van magie, avontuur en het duistere fantasy-element samen met een tikkeltje romantiek zorgen voor het contrast tussen licht en donker. 

Deze fantasy roman speelt zich af in een feodale maatschappij, maar de Opperheer maakt wel gebruik van laserwapens en magische wezens om zijn zin te krijgen. Eigenlijk had ik graag wat meer geweten over deze bijzondere wereld en de ware motieven van zijn sinistere heerser.

Hoewel de personages in Toxine heftige dingen meemaken,is het de bijna sprookjesachtige touch die dit debuut erg origineel en nooit te gruwelijk maakt. Hoewel de plot stukje voor stukje zijn geheimen prijsgeeft en er de tijd genomen is om vooral Khala haar personage uit te diepen, is dit boek nooit saai. Toxine leest als een trein en blaast me compleet omver. 

Toxine is een fabelachtige mix van goed en kwaad, maar anders dan in de meeste boeken.  Het verhaal zit goed in elkaar, heeft prachtige zinnen en is in een waanzinnig mooie hardcover met prachtige lay-out gegoten. Dit is een verhaal met een eigen stem en het is er één die opvalt en we waarschijnlijk gaan blijven herkennen. 

  Rani De Vadder is een belofte, die als ze zo blijft schrijven, kan scoren in binnen en buitenland. 
Hamley Books, ik zou beginnen denken over een Engelse vertaling. 


**** en halve sterren
Fany

Zoeken in deze blog

Droom naar de toekomst van Rina Stam

  Droom naar de toekomst is het tot de verbeelding sprekende slotstuk van de spirituele Rode Draad Trilogie   Flora woont alleen in Spanje...