Indorock van Vanja van der Leeden

Indorock van Vanja van der Leeden is een heerlijk Indonesisch kookboek vol verrassende recepten die in een nieuw jasje gestoken zijn. Perfect voor mij, aangezien ik Indonesisch bloed door mijn aderen heb stromen. Dit dikke kookboek bevat 134 recepten, beschikt over een prachtige hardcover en de keuze voor dik papier, zorgt voor een luxieuze uitstraling. Een prachtexemplaar voor in je boekenkast of als eyecatcher op je aanrecht.

Proef de liefde voor Indonesië

Het boek begint met een korte inleiding waarom er gekozen is voor de titel Indorock. Met daaropvolgend een introductie over het Indonesisch koken, de reis van Vanja en de eerlijke beschrijving van haar oma, aangevuld met een stuk uitleg over de eetcultuur van de Indo's. Ook het gebruik van de vijzel en de volgorde van het gebruiken van de ingrediënten komt aan bod. In het stuk Toko lees je meer over de kruiden en specerijen die in deze keuken worden gebruikt. De recepten beginnen pas op bladzijde 52. Ondanks dat ik normaliter meer het type mens ben die alleen interesse heeft in de recepten, vond ik de inleiding en instructie zeker het lezen waard. Door de letters heen proef je Indonesië en de liefde voor het land. Dus, mocht je geen enorme lezer zijn, waag een gokje en je zult verrast worden.

Recepten om bij te watertanden

De recepten in Indorock zijn helder beschreven en de foto's doen je al watertanden voordat je bent begonnen. Wat ik erg indrukwekkend vind, is het bereiden van de verse pijlstaartinktvis op bladzijde 196. Met behulp van talloze afbeeldingen wordt laten zien hoe het fileren van deze exotische vis in zijn werking gaat. Zelf heb ik het gerecht Rendang Padang, van bladzijde 141, klaargemaakt. Met ingrediënten als kokosroom, stoofvlees, tamarindepulp, salamblaadjes, sereh, limoenblaadjes en de gemaakte bumbu Rendang Padang. Iets wat ik niet dagelijks in huis heb staan. Ik heb ervoor gekozen om dit klaar te maken in de slowcooker. Zo komen alle ingrediënten langzaam samen en ik vind niets heerlijkers dan de smaak die hierbij vrijkomt. Bij iedere hap explodeert je mond door de immense smaaksensatie. Mocht je niet zo van pittig voedsel houden, dan is het een kwestie van wennen.

Dit Indonesische kookboek is zeker een aanrader. Mocht je kennis over dit pittige voedsel niet verder gaan dan Gado Gado, is er nog geen reden tot paniek. Dankzij de goede en duidelijke uitleg, kan ook jij aan de slag. Dus, ga naar een toko in de buurt of struin het internet af en ga aan de slag! De intense heerlijke geur en knallende smaken in je mond, zijn het proberen zeker waard. Mocht je een gerecht toch net iets te pittig vinden? Geen probleem. Vervang het of laat het achterwege. Waan je in Indonesië met deze heerlijke gerechten. En voor Vanja van der Leeden maak ik een dankbare buiging! Terima kasih.

Tamara

De wereld die we kenden van Alice Hoffman

Titel: De wereld die we kenden.

Auteur: Alice hoffman

Uitgeverij: Orlando

Publicatiedatum: april 2020

Recensie door: Tamara

4 inktpotjes

Wanneer de Nazi's steeds meer dood en verderf zaaien in Berlijn, besluit een moeder haar dochter naar Frankrijk te sturen in de hoop dat ze daar veilig zal zijn. Om haar te beschermen tegen al het kwaad, roept ze de hulp in van Ettie. Samen maken ze een zeldzame Golem, Ava, die Lea zal beschermen. Niet alleen tijdens de reis maar ook wanneer de oorlog zijn einde nadert. Een boek vol liefde, narigheid maar ook vol kracht.

“ De kinderen waren al uit het huis gedirigeerd en werden als balen hooi in de truck gesmeten.”

Ikzelf ben niet een hele grote fan van oorlogsverhalen. Ik ben een beeldende lezer, alles wordt als een film in mijn hoofd geprojecteerd, en met oorlogsverhalen heb ik toch in het algemeen wat meer moeite dan met “gewone “thrillers.

Maar omdat dit verhaal ook fantasie in verwerkt zat, was ik toch ook wel weer heel nieuwsgierig.

Het begin zit het verhaal vol fantasiewezens. Engelen, pratende wolven en een Golem.

Op het moment dat Lea veilig aankomt in Frankrijk, nemen de fantasiewezens wat af, wat ik persoonlijk erg jammer vind, maar aan het einde wordt het toch wel weer een beetje goed gemaakt.

Je leert de personages goed kennen, Hoffman neemt echt de tijd om elk karakter goed te ontwikkelen tot een bijna levensecht persoon. Maar niet alleen de personages zijn geweldig, ook de omgeving, de fantasiewezens worden prachtig weer gegeven.

Iedereen weet dat de oorlog een verschrikkelijk tijd moet zijn geweest en de manier hoe Hoffman deze ook beschrijft is echt weerzinwekkend. Ik heb een paar keer even het boek moeten dichtslaan omdat het mij even teveel werd.

Vooral het stuk waarin Julien van zijn ouders wordt gescheiden.

In het verhaal maak je kennis met diverse, sterke meisjes/ vrouwen die hun mannetje staan tijdens de oorlog. Ze zijn onbekenden van elkaar maar toch met elkaar verbonden. Terwijl de een wraak wil voor haar zusje, helpt de ander kinderen veilig de grens over. Je leert ze kennen met al hun zwakheden, maar ook hun sterkte.

Terwijl Lea Ava vervloekt en haar best doet om Ava op een afstand te houden, groeien ze toch naar elkaar toe en je kan uiteindelijk niets anders dan Ava in je hart sluiten.

De belofte Lea's moeder aan Ettie heeft gedaan, dat Ava na het volbrengen van haar taak, vernietigd dient te worden, anders krijgt ze steeds meer menselijke gevoelens en eigen gedachtes waardoor ze gevaarlijk kan worden, valt Lea steeds zwaarder en met het omslaan van de bladzijden hoop je dat ze Ava laat leven. Welke keuze Lea ook zal maken, het zal voor beide zware gevolgen hebben.

Een minpunt van het boek vind ik toch wel de vertaling. Zinnen zijn krom geformuleerd. Denk aan: Het huis was een bouwval, eerlijk gezegd, zonder elektriciteit.

Of: Ze stond, op glasscherven, op haar moeder te wachten, terwijl Hanni door de winkel struinde.

Maar ook zijn sommige woorden verkeerd geschreven als “wanneeer ….

Al met al was het een mooi boek! Ik heb genoten van hoe mensen kunnen veranderen om te kunnen overleven, maar toch hoop houden en lief te hebben. De fantasiewezens zijn op een mooie manier verweven met het verhaal, waardoor het voor mij niet storend was om ze erbij te lezen.

Dit boek krijgt van mij 4 van de 5 sterren. En dat voor iemand die niet echt van een roman houdt, laat staan oorlogsboeken.

“ Zijn vrouw kreeg geen toestemming om naar het kerkhof te gaan en hem te begraven; in plaatst daarvan werden zijn resten gebruikt als dierenvoeding.”

Originaliteit: 4

Psychologische ontwikkeling personages: 5

Leesplezier: 5

Schrijfstijl: 5

Plot: 3

Angela Marsons met Stille schreeuw

De proloog zet meteen de toon als een groepje volwassenen aan een ondiep graf staan. Wie zijn deze mensen en wat hebben ze dit kind aangedaan?

Kim Stone is een rechercheur in Black Country. Ze is een taaie, harde vrouw waar het sarcasme vanaf druipt. Meer dan eens wordt ze bestempeld als een ijskoningin.
Maar bovenal is ze steengoed in haar werk.
Als er een lijk wordt gevonden worden Kim en haar team op de zaak gezet en algauw trekken ze een beerput open.
Er wordt een reeks verdwijningen onderzocht uit een voormalig meisjeshuis en dit komt heel dicht bij Kim in de buurt.
Ze zet alles op alles om deze zaak tot een goed eind te brengen, maar volgt hierbij niet altijd de regels waardoor de kans bestaat dat ze van de zaak afgehaald wordt.

Dat Stille schreeuw het eerste deel in een reeks is, is goed te merken. Vooral Kim Stone wordt uitgebreid neergezet en ook haar collega’s hebben een voorname rol en zijn goed uitgewerkt.
Daarnaast worden de personages in het huidige verhaal ook goed uitgeschreven waardoor je van iedereen een goed beeld krijgt. Toch blijkt niet iedereen te zijn, zoals men zich voordoet waardoor er wat plottwists ontstaan en de aandacht van de lezer op peil blijft.
Langzaamaan komt Kim steeds een stapje verder en neemt de lezer daar in mee.
Zelfs als de zaak tot een eind lijkt te komen, voelt Kim dat er nog een los draadje is en krijgt het verhaal nog een draai.

Stille schreeuw heeft dus alle ingrediënten voor een 5sterren-thriller: spanning, sterke personages, een verrassend plot, ik-wil-doorlezen factor 10 en het allermooiste, een hoofdpersoon waar je nog geen afscheid van hoeft te nemen.
⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️

Jaimy

7 minuten in de keuken van Ingrid Bernard

In deze tijd eten we steeds minder vlees en zijn we bewuster bezig met het milieu als het om onze voeding gaat. Het kookboek 7 minuten in de keuken - Veggie van Ingrid Bernard staat volledig in het teken van vegetarisch eten: dertig veggie recepten met zeven minuten aan voorbereiding.

Dertig recepten

Het boek bevat dertig recepten, dus het is niet een heel dik boek. De pagina's hebben allemaal een andere kleur, dat geeft echt een beetje een luxe gevoel. Leuk is dat ze de ingrediënten gefotografeerd hebben. Als je een halve prei nodig bent, staat dat netjes op de foto. De foto's van de gerechten zelf zijn duidelijk, zonder te veel afleiding.

Dit boek kent wel ingrediënten waarvoor je echt even moet zoeken, zoals de linzen. Die liggen niet bij elke supermarkt in de schappen. Ik vind dat wel iets om rekening mee te houden. Er worden ook geen tips aangeboden om het gerecht een andere twist te geven. Het einde van het boek kent een hele handige meet -en weeg tabel. Zo kan je alsnog lekker aan de slag als je geen weegschaal bij de hand hebt.

Mede door sommige ingrediënten zal ik dit boek niet snel gaan gebruiken of (her)pakken en eerlijk gezegd waren de gerechten ook niet heel vullend voor mij. De vegan caesarsalade voor drie tot vier personen heb ik makkelijk alleen op kunnen eten. De smaken waren wel erg lekker, dat moet ik toegeven. Een heuse smaakexplosie wil ik het niet noemen, maar het voelde wel zo lekker dat je echt even je aandacht erbij wil houden om te proeven wat je nu echt eet.

Tamara

Noodlot van Marlen Visser

Titel: Noodlot
Auteur: Marlen Visser
Uitgeverij: Prometheus
Publicatiedatum: juni 2020
Recensie door: Jacqueline

 3,5 sterren

Cover
De cover en de titel roepen bij mij gelijk vragen op. Dus een goed gekozen cover, zeker ook door de kleuren.

Achterflap
Het slaperige dorpje Vierschoten staat op zijn kop als de Postcodeloterij-hoofdprijs op zijn enige postcode valt. Journalist Evy Benders ziet er meteen een prachtig artikel in en ze besluit een paar dagen bij haar oom, een Vierschotenaar, te gaan logeren. Tijdens haar gesprekken met de winnaars en verliezers ontdekt ze al snel dat de verhoudingen binnen het dorp op scherp zijn komen te staan. Maar gaandeweg blijkt ook dat dat alles te maken heeft met een traumatische gebeurtenis die zich enkele jaren eerder in het dorp heeft afgespeeld en waarover nog steeds krampachtig wordt gezwegen. Manuel lijkt wel openlijk te willen spreken over wat er destijds met de veertienjarige Linsey is gebeurd, maar is de getuigenis van deze getroebleerde jongen betrouwbaar? En was de wereldvreemde Benjamin, die destijds is opgepakt, wel de werkelijke dader? Binnen enkele dagen sluiten de opeenvolgende gebeurtenissen zich als een net om Evy heen en lijkt er geen ontsnappen meer mogelijk.

Mijn mening
Marlen Visser trekt me, door de gebeurtenis die ze in het begin van haar verhaal zo gedetailleerd omschrijft, gelijk goed het verhaal in. Dat belooft wat hoor ik mezelf denken:-) Doordat ik nog niet eerder van Marlen Visser een boek heb gelezen weet ik eigenlijk niet wat ik kan verwachten. Ik heb die dan ook niet. Is het verhaal mij bevallen? Absoluut. Er zijn verschillende situaties die echt wel erg boeiend en een tikkeltje spannend zijn (zoals die waar het verhaal mee begint) en sommige gebeurtenissen hadden naar mijn mening echt spannender gemogen.

Wat ik goed vind aan dit verhaal, dat drie verschillende verhaallijnen heeft, is dat ‘niets zo is zoals het lijkt’. Voor mij zeker een reden om door te willen lezen ondanks dat ik vind dat Evy haar personage wel wat pittiger en wat minder naïef had mogen zijn. Want hoe ze soms in situaties reageerde dacht ik wel eens van ‘kom op meid bijt eens van je af’ of ‘geloof je dit werkelijk’?

Hoe die verschillende verhaallijnen aan het einde bij elkaar komen daarmee heeft Marlen mij absoluut verrast. Eerst had ik een vermoeden welke kant het op zou gaan en daar leek het ook even op totdat bleek dat dit dus niet het geval was. Want zoals ik al eerder noemde is ‘niets zoals het lijkt’. De auteur heeft me daarmee mooi op het verkeerde been gezet. Ik heb mij uitstekend met dit boek vermaakt en Het noodlot krijgt van mij 3,5 kraaien!

Spanning: 3
Psychologische ontwikkeling personages: 3
Leesplezier: 3,5
Schrijfstijl: 3,5
Plot: 3,5
Originaliteit: 3,5

Eugeen van Aerschot met Een kras op haar ziel

Karen, een dertigjarige getrouwde vrouw, ondervind seksuele problemen. 
Enkel op dat vlak, loopt het niet lekker tussen haar en haar man. 
Lichamelijke beperkingen zijn er niet en ze besluit om een psycholoog te bezoeken en hem haar probleem voor te leggen. 
De psycholoog stelt voor om een hypnose-sessie uit te voeren met Karen.
Het kan namelijk zo zijn, dat Karen in een vorig leven iets heeft meegemaakt waardoor ze nu een afkeer heeft van seks. 
Karen gelooft totaal niet in reïncarnatie en is dan ook niet bepaald blij met de gang van zaken bij deze psycholoog. 

Karen is journaliste en na de nodige research besluit ze toch om op het aanbod van de psycholoog in te gaan. 
Waar ze in het begin heel sceptisch was, is ze er na de eerste sessie inderdaad van overtuigd dat ze al een leven geleefd heeft. 
Kim was een jonge vrouw die woonde in de Filipijnen. Ze is bruut vermoord enkele jaren voordat Karen geboren werd. 
Karen raakt helemaal in de ban van Kim en besluit om naar de Filipijnen af te reizen om de moord en zo ook haar probleem te onderzoeken. 
Uiteraard gaat dit allemaal niet van een leien dakje en Karen stuit op heel wat verzet. 

Een kras op haar ziel is een hartstikke origineel verhaal. Over het geloof in reïncarnatie zijn de meningen uiteraard verdeeld maar toch weet van Aerschot dit tot een sterk, geloofwaardig verhaal te maken. 
Ook de onderzoekende kant van Karen past precies in het plaatje, omdat ze journaliste is lijkt het alleen maar logisch dat ze dit tot op de bodem wil uitzoeken. 
De karakters en de beschrijvingen van de omgeving zorgen ervoor dat je je echt zij aan zij met Karen in haar zoektocht op de Filipijnen waant. 
Ook de spanningsboog blijft strak gespannen waardoor je steeds verder wilt lezen. 
Langzaamaan naderen we het eindpunt en het lijkt alsof Karen met lege handen naar huis zal moeten keren. 

Het originele plot en de strakke spanningsboog maken dit boek tot een succes. Echte sterke plottwists kent het niet, maar toch is het niet heel voorspelbaar. 
Het is er zeker eentje om over na te denken. 
⭐️⭐️⭐️⭐️

Jaimy

Elke dag Lekker en simpel van Chanou en van Daalen

Elke dag lekker & simpel van Sofie Chanou en Jorrit van Daalen Buissant Des Amorie is een kookboek vol makkelijke en snelle recepten. In 2012 richtte dit duo, dat een grote passie voor koken deelt, samen de succesvolle blog en website www.lekkerensimpel.com op, waar maandelijks meer dan 1,3 miljoen bezoekers op te vinden zijn. Elke dag lekker & simpel is het vierde kookboek van dit kook-koppel en is zeker het aanschaffen waard.

Duidelijke indeling

De eerste indruk van dit boek is goed. Hij ligt stevig in de hand en wanneer je hem openslaat bij een recept, blijft de bladzijde netjes liggen. Wat heel fijn is, zeker als je smerige handen hebt en je steeds moet terugbladeren. De cover laat een paar lekkere gerechtjes zien. In totaal kent dit boek 150 recepten. De inhoud is duidelijk ingedeeld. Je hebt ontbijt, hoofd- en bijgerechten en zoete recepten. Daarnaast heb je weer verschillende recepten per categorie gerangschikt. De recepten zijn simpel gehouden en je hebt weinig ‘snufjes’ van vreemde kruiden nodig waar je echt naar moet zoeken, omdat de lokale supermarkt ze niet heeft, laat staan ooit van gehoord. De foto's die erbij staan zijn duidelijk en scherp. Bij sommige foto's ga je zelfs watertanden.

Het enige ‘minpunt’ zijn de kleurcodes voorin het boek. Zoals de kleur rood staat voor vlees, blauw voor vis etc. Tijdens het bladeren vergat ik al snel welke kleur bij wat hoorde. Ik heb het recept van de nacho's, van bladzijde 53, gemaakt. Dit is een perfect gerecht voor de lunch, bij een film, een feestje of gewoon zomaar. Zeker op een druilige zondag smaakt hij verrukkelijk en ik moet en zal dit recept overnemen in mijn eigen kookboek. Ik kan je eerlijk zeggen dat ik dit kookboek echt regelmatig uit de kast zal halen. En de eerder uitgegeven boeken van Sofie en Jorrit staan ook inmiddels op mijn verlanglijstje! Elke dag lekker en simpel is een echte aanrader wanneer je van koken houdt. Of je nu een ster bent in de keuken of rookmelders laat afgaan. Voor iedereen is dit boek geschikt!

Tamara