Het walvistheater – Joanna Quinn

De kinderen Seagrave, Christabel, Florence en Digby, groeien op in een landhuis in Dorset, ten tijde van het interbellum. Hun jeugd wordt gekenmerkt door chaos en verwaarlozing door hun ouders waardoor ze vooral op elkaar aangewezen zijn. Door hun kinderlijke leefwereld en de vrijheid die ze op en rond het landgoed genieten lijkt de wereld voor hen vooral een groot avontuur. Wanneer ze een aangespoelde walvis op het strand ontdekken, voegt dit een nieuw element toe aan hun toch al bijzondere jeugd. Uit de botten van de walvis bouwen ze een theater waarin ze toneelvoorstellingen houden.

Wanneer de Tweede Wereldoorlog zijn intrede doet, raken de levens van de drie kinderen van elkaar verwijderd. Toch zijn het hun herinneringen én het walvistheater die hen later weer samenbrengen.

 

Dit lijvige boek is er ééntje die je niet één-twee-drie uitleest, maar waar je langzaam de tijd voor moet nemen. In het eerste gedeelte worden veel personages geïntroduceerd die je even een plek moet geven in het verhaal. Ook hanteert Quinn een bloemrijk taalgebruik. Hier moet je echt van houden. Het geeft het eerste gedeelte van het boek iets magisch, alsof je deel uitmaakt van het magische kinderdenken. Ik vond dat zelf erg mooi, maar ik kan me ook indenken dat dit niet voor iedereen geldt. In het vervolg van het boek ging het me af en toe wat tegenstaan, daar vond ik het taalgebruik af en toe wat veel.

Het eerste deel van het boek kenmerkt zich ook door veel wisselingen van het vertelperspectief. Ik vond dat zelf wel leuk, vooral omdat de ouders Seagrave behoorlijk tragische figuren zijn waarvan je daardoor iets meer te weten komt dan alleen hoe de kinderen hen zien. Het zijn stuk voor stuk bijzondere en flamboyante personages.

 

Het middengedeelte draait vooral om de verhalen van Christabel en Florence. Andere personages komen ook wel aan bod, maar toch in mindere mate. Zelf vond ik dat wel jammer. Ik miste eigenlijk hoe het met de andere overgebleven leden van het gezin Seagrave verging. Ik raakte hierdoor mijn binding met het verhaal een beetje kwijt.

Gelukkig kwam het verhaal aan het einde weer bij me terug, maar dat maakte toch dat ik het middenstuk minder interessant vond. En voor een coming of age verhaal, wat dit boek toch is, zou het juist daarom moeten draaien.

Het stukje geschiedenis wat Quinn in het middengedeelte heeft verwerkt, namelijk het deelnemen van vrouwelijke Britse burgers aan spionage- en sabotage-activiteiten tijdens de Tweede Wereldoorlog in Frankrijk, is een vrij onbekend stukje geschiedenis. Voor mij was dit echter niet nieuw, dus ook minder verrassend.

Zoals ik al zei kwam het verhaal aan het einde weer bij me terug, en kreeg ik hetzelfde gevoel als aan het begin van het boek: hoe mooi Quinn de dynamiek tussen de verschillende gezins- en personeelsleden van het landhuis neerzet. Maar voor mij was het toen al eigenlijk te laat. Door het saaiere tussendeel had het boek zijn magie voor mij al te veel verloren. Jammer, want normaal houd ik juist heel erg van wat tragere familieverhalen.

 

Een bijzonder boek met een traag en sfeervol verhaal, waarin ook nog een stukje minder bekende geschiedenis in verwerkt is. Helaas hield het mijn aandacht minder vast.

Daarom kwam ik niet verder dan een beoordeling van 3,5 inktpotje.

 

Jolanda

‘De boekenfluisteraar’ – Carsten Henn

 

‘Er wordt beweerd dat boeken hun lezers vinden, maar soms hebben ze iemand nodig die ze de weg wijst.’

 

De 72-jarige Carl Kollhoff wandelt elke avond zijn vaste rondje door de stad waarbij hij boeken bezorgt bij een aantal bijzondere klanten. Op een avond komt hij op zijn route de 9-jarige Schascha tegen. Carl is niet zo op kinderen gesteld, maar laat zich door de slimme en grappige Schascha overhalen dat zij hem op zijn route mag vergezellen. Schascha weet op haar ontwapenende wijze de harten te veroveren van Carls excentrieke klanten en uiteindelijk ook die van Carl.

Dan gebeurt waar Carl al een tijdje voor vreesde: hij verliest zijn baan en daarmee ook de vastigheid in zijn leven. De liefde voor boeken en het vertrouwen van zijn klanten blijkt echter sterker dan Carl ooit voor mogelijk had gehouden.’

 

Verliefd werd ik, tijdens het lezen. Op Carl, op Schascha én op de bijzondere klanten waar Carl zijn boeken bezorgt. Wat een ontzettend warm boek is dit!

Nestel je op de bank met een dekentje, kopje thee, je favoriete koekjes en dwaal samen met Carl door de pittoreske straatjes van een Duits stadje. Grote kans dat je net zo ingepakt wordt door de personages uit dit boek als ik.

 

Het verhaal is niet alleen erg mooi en warm maar heeft ook humor. Vooral de conversaties tussen Carl en Schascha leverden geregeld een grote glimlach op mijn gezicht. Ook de vele verwijzingen naar literatuur zijn erg leuk en het verhaal staat bol van lieve en mooie zinnen.

Denk niet meteen: dat klinkt wel erg zoet allemaal! Dat valt echt reuze mee, als je bedenkt dat er ook een non in voorkomt die dol is op bloederige thrillers. Carsten Henn weet het vooral zo te vertellen dat zelfs de meest zware onderwerpen iets lichts over zich krijgen.

 

Het enige waar ik af en toe over struikelde was de tekstopbouw. Of het nu door de vertaling uit het Duits kwam of door iets anders, ik heb een paar keer terug moeten lezen omdat ik de draad even kwijt was.

Maar verder is het gewoon een heel fijn verhaal waar iedereen met de liefde voor boeken herkenning in zal vinden.

 

4 inktpotjes

 

Jolanda

‘Boekhandel in de bergen’ – Alba Donati

 

Waarschuwing: Dit boek zet aan tot een ‘boekige’ koopverslaving!

 

Alba Donati is een prijswinnend dichter die in 2019 Florence verlaat om een boekhandel te openen in haar Toscaanse geboortedorp Lucignana, een dorp met honderdtachtig inwoners. Al een maand na de opening breekt er brand uit in de winkel. Met behulp van crowdfunding en loyale steun van dorpsgenoten en vrienden weet ze de boekhandel te herstellen. Een jaar later wacht haar een nieuwe uitdaging: de boekhandel levend houden tijdens de Covid-pandemie. Overdags zet ze zich in voor haar droom, ’s avonds droomt ze weg boven haar boeken.

 

Deze roman in dagboek-vorm is echt een pareltje, zowel van buiten als van binnen. Want die cover…… hoe mooi!! De Italiaanse landschapsontwerpster Anna Regge maakte de prachtige illustratie en het is helemaal zoals de boekhandel in het boek omschreven wordt.

 

Dit is echt een boek wat je in je boekenkast wil hebben en wat je regelmatig weer eens oppakt om te genieten van het poëtische taalgebruik, de geweldige natuurbeschrijvingen van het prachtige Toscane en alle verwijzingen naar literaire werken. Nu kende ik bij lange na niet alle boeken die Donati in haar verhaal noemt, en omdat er ook veel Italiaanse titels (wel met vertaling gelukkig) genoemd worden, waren veel citaten en verwijzingen voor mij moeilijk plaatsbaar. Maar dat haalt gelukkig niet de schoonheid van dit boek weg. In tegendeel: wat moet dat Italiaans toch een prachtige taal zijn om je in uit te drukken!

 

Naast het prachtige taalgebruik is dit boek ook een fantastische ode aan de boekhandel. Elke boekenliefhebber kent vast dat gelukzalige gevoel wanneer je een boekhandel binnenstapt. Een plek om in te verdwalen, letterlijk en figuurlijk. Donati weet dit op fantastische wijze te verbeelden, haar liefde voor het boekenvak, voor verhalen én voor deze waanzinnig mooie plek waar haar boekhandel zich bevindt. Nadat je het boek uit hebt wil je maar één ding: een vakantie naar Toscane boeken om deze boekhandel te kunnen bezoeken!

 

Tja, en vanwaar die waarschuwing dan toch? Nou, Donati verkoopt in haar boekhandel niet alleen boeken maar ook andere ‘bookish things’ zoals thee met de namen van schrijfsters, romanfiguren en boektitels, literaire jams, een Emily Dickinson-kalender en panty’s met de citaten van Jane Austen. Normaal ben ik niet zo gevoelig voor spulletjes maar ik betrapte mezelf erop dat ik me tijdens het lezen een aantal keer naar het internet begaf om deze dingen op te zoeken. En jawel, inmiddels is er een pakketje van 8 soorten ‘boekige’ thee naar me onderweg vanuit Italië. Gelukkig maar dat ik de kalender niet kon vinden en zelden panty’s draag. Zeg niet dat ik je niet gewaarschuwd heb!

 

Het boek sluit als bonus af met twee essays. De eerste is een essay van Margreet de Haan van boekhandel ’t Spui uit Vlissingen en de tweede essay is van Steven van Ammel van boekhandel Passa Porta uit Brussel. Een prachtige aanvulling van wederom twee bevlogen boekhandelaren.

 

Als kers op de taart is bekend dat ‘Boekhandel in de bergen’ verfilmd gaat worden. Ik ben erg benieuwd! Maar vooral heb ik genoten van dit passievolle verhaal. En ik zal het zeker nog eens ter hand pakken om te herlezen of titels van boeken te noteren. Met een kopje ‘Alice in Wonderland’-thee erbij!

 

4 inktpotjes

 

Jolanda

Tante Poldi en de zwarte madonna- Mario Giardano

 

Een over the top Siciliaanse Cozy crime

 

Ik hou wel van doldwaze en absurde verhalen dus toen ik de kans kreeg om dit aparte moordmysterie te ontdekken was ik erg benieuwd.

 Tante Poldi en de zwarte Madonna brengt de aparte detective Poldi tot in het Vaticaan. Al snel wordt ze de verdachte maar dat is buiten de inzet van deze vrouw van middelbare leeftijd gerekend. Ze gaat op zoek naar de waarheid maar deze is heel anders dan ze dacht. Later vertelt ze haar knotsgekke avontuur aan haar familie en zo komt de hele geschiedenis voor de lezer tot leven.

 Mario Giardano heeft met dit deel al zijn vierde boek rond de flamboyante Poldi geschreven .Voor mij was het deel met de zwarte Madonna mijn kennismaking en ik dacht getrakteerd te worden op een heerlijk mysterie maar dat viel me toch wel wat tegen.

 Wat ik prachtig vind is hoe de auteur de sfeer weergeeft .De wijze waarop hij zijn bijzonder kleurrijke personages tot leven brengt bracht soms een glimlach op mijn gezicht . Hoewel de plot een bont lappendeken is zit deze ook niet slecht in elkaar.

 Wat is dan mijn struggle met dit boek? Wel om eerlijk te zijn vind ik het vreselijk irritant hoe elk hoofdstuk begint met een aparte samenvatting die ik op de duur zelfs liefst oversla.  Deze aanpak vermindert mijn leesplezier echt drastisch en doet me zelfs denken om af te haken maar ik zet dapper door. De schrijfstijl pakt me niet en de verhaalopbouw is chaotisch.

 Tante Poldi en de zwarte Madonna heeft zeker goede punten maar dit verhaal kon me ondanks de humor en de heerlijke personages niet overtuigen.

 2,5  inktpotjes

Fany

 

Een huwelijk in het duincafe van Debbie Johnson

 

Voor de vaste lezers van de reeks ‘Het Duincafé’ zal het geen verrassing zijn. In het zesde en tevens allerlaatste deel van de serie, ‘ Een huwelijksfeest in het Duincafé’, zijn Laura en Matt het bruidspaar.

Als de dames van Budbury bijeen zijn op het vrijgezellenfeest van Laura gaat het gesprek over fantasiebruiloften. Laura heeft als jong meisje altijd al gedroomd van een roze bruiloft, van top tot teen roze tot aan de kittens toe.

Dan is het de beurt van Auburn. Ze is nog niet zo lang geleden teruggekomen om samen met zusje Willow en broer Van voor hun dementerende moeder te zorgen. Na een tiental jaren van rondreizen, drugs en alcohol is deze apotheker nu gelukkig in het leven. Voor het eerst heeft ze niet de neiging om alles achter te laten en de benen te nemen. Ze heeft zelfs sinds kort een vaste vriend, Finn, de ongelooflijk sexy Viking.

Auburn doet een bekentenis dat inslaat als een bom. Ze heeft een verleden van feesten, drugs en overmatig drankgebruik en is letterlijk dat leven ontvlucht. Finn is haar eerste stabiele relatie en ze vertrouwt hem. Normaal neemt ze regelmatig de benen; ze heeft voor het eerst in haar leven eindelijk rust.

Dan wordt haar rust verstoord door iemand uit haar verleden. Ondanks haar liefde voor Finn, blijft de man uit haar verleden haar ook aantrekken. Hij is net als een verslaving van toen en ze probeert zich hevig te verzetten.

Voor wie zal ze kiezen? En zal iedereen in Budbury haar ‘En ze leefden lang en gelukkig’ krijgen in Het Duincafé?

Johnson sluit de serie af met een soort epiloog, haar mijmeringen over hoe ze denkt dat de levens en liefdes van de dames zullen verlopen. Hiermee geeft ze duidelijk het einde aan van de serie.

Dit boek is het laatste deel van de serie, maar kan ook goed als standalone gelezen worden. De dames uit de vorige delen komen erin voor, maar het verhaal draait duidelijk om Auburn.

De serie doet het goed bij de Nederlandse lezers. Persoonlijk werd ik niet gegrepen door de ‘Het Duincafé’-koorts. Het was een aardig verhaal, maar weinig opwindend. Ik voelde me niet erg betrokken bij de bewoners van Budbury en Auburn. 2,5 inktpotjes voor ‘Een huwelijksfeest in Het Duincafé’.

Lilien

 

Pleasant Valley – Jolanda Ivonne Clément

 

Soms lees je een boek dat je heel graag goed wil vinden, maar waarbij er toch een aantal dingen zijn waardoor het minder goed voor je uitpakt. Dat had ik met dit boek een beetje. Op een aantal vlakken heel erg goed, maar op andere vlakken weer niet.

 

De negenjarige Shannon Vickerson groeit op in de modelwijk Pleasant Valley bij Chicago. Iedereen in de wijk doet zijn best om de wijk spic en span te houden en ook op het gebied van het gezinsleven ligt de lat hoog. Shannon is erg verlegen en durft alleen naar buiten wanneer ze zich kan verschuilen achter haar vlieger. Hierdoor krijgt ze de bijnaam Kite.

Dan komt er een probleemgezin in de wijk wonen: de Finches. Ze wijken met hun gedrag af van alle andere gezinnen in de wijk: ze zijn luidruchtiger, aanweziger, laten spullen in hun tuin slingeren en ze zien er onverzorgder uit. De buren spreken er schande van.

Het onvoorspelbare maakt de toch al verlegen Kite angstig, ze durft bijna niet langs hun huis te lopen.

Dan gebeuren er een aantal dramatische gebeurtenissen die het leven van Kite en haar zus Margret maar ook dat van de familie Finch volledig ontwricht. Het perfecte leventje in Pleasant Valley staat op omvallen.

Jaren later besluit de 17-jarige Kite orde op zaken te stellen met dingen die het daglicht niet konden verdragen.

 

Als je me had verteld dat Jolanda Ivonne Clément Amerikaanse is, dan had ik je op je woord geloofd. De sfeer, de setting, de historie, alles in dit boek ademt Amerika. Ik waande me volledig in de suburban Pleasant Valley in de jaren 70. Maar niks hoor, ze is Nederlandse en heeft geweldig research gedaan om dit boek een echte Amerikaanse vibe te geven.

 

De sfeer in het eerste deel van het boek, daar waarin de negenjarige Shannon haar jeugd beleeft, vond ik beklemmend. In eerste instantie dacht ik even een thriller aan het lezen te zijn. Nu zijn de gebeurtenissen ook heel schokkend, maar een thriller wordt het niet. Het is wel duidelijk een psychologische roman.

De overgang van de jeugd waar Kite over vertelt naar haar latere leven als tiener vond ik erg knap neergezet. De manier van vertellen wordt anders en je voelt duidelijk dat Kite een andere manier van kijken krijgt op de wereld én de traumatische gebeurtenissen uit haar jeugd, terwijl het trauma nog duidelijk overal doorheen sijpelt. Haar relaties met mensen zijn bijzonder: ze kruipt steeds meer uit haar schulp maar haar vertrouwen in anderen is duidelijk geschonden.

 

Helaas merkte ik dat ik moeite had met haar mee te leven. Wat dat betreft kwam de auteur voor mij niet dicht genoeg bij haar gevoel. Het bleef voor mij te veel op afstand. Aan de ene kant begreep ik dat: Kite heeft zelf moeite om bij haar gevoel te komen, aan de andere kant bleef bij mij dat gemis toch op de voorgrond schuiven. De psychologische uitleg over trauma en dissociatie die er op een gegeven moment komt had er van mij ook niet in gehoeven. Dat trauma de oorzaak was van Kite’s gedragingen, dat begreep ik zonder de uitleg ook wel.

Ook ging ik me op een gegeven moment wat storen aan weer het benoemen van muziek en films uit die tijd. Dat vond ik wat te veel van het goede worden. De vele automerken en modellen uit die tijd vond ik, zelfs als niet-autoliefhebber, wel weer leuk.

 

Dat er voortdurend situaties in het boek ontstaan die anders lopen dan in te schatten was, vond ik wel heel knap gedaan. Het maakte dat het verhaal eigenlijk nergens saai wordt. Ook vond ik de gecompliceerde interacties tussen de hoofd- en bijpersonen ontzettend goed in elkaar steken. Maar het bleef me dus steken dat ik nergens echt geraakt werd door het boek, behalve dan in het begin waar ik de beklemmende sfeer echt proefde.

 

Het verhaal is bijzonder en sterk, niet doorsnee en de sfeer is pakkend maar toch had ik gehoopt dat het meer met me zou doen.

 

3 inktpotjes

 

Jolanda

Op heterdaad – Danielle Carson

 

Namens Boekinkt!! mocht ik het eerste boek in de driedelige serie ‘New York’s Finest’ lezen over de agenten van de NYPD. Op heterdaad is een steamy romance. Ik wist niet wat dat precies inhield, maar ik dacht wel dat ik het boek niet zou kunnen lezen zonder rooie oortjes te krijgen. Tot mijn grote verbazing én opluchting valt het allemaal mee, en zijn de liefdesscènes smaakvol beschreven. Ze passen in het verhaal en voegen een extra element toe aan de gebeurtenissen.

 

Violet is een jonge vrouw in New York. Ze heeft een leuke baan, een vriend en een hecht groepje vrienden. Ze heeft een crush op de beste vriend én collega van haar broer Keith die rechercheur is bij de New Yorkse politie. Maar Nick ‘date’ alleen maar modellen en geen voormalige Miss zoals zij. Wat zij niet weet is dat Nick haar wel erg aantrekkelijk vindt, maar niets met de aantrekkingskracht kan doen vanwege de ‘bro-code’: Je begint never ever iets met het zusje van je beste vriend!

 

Dan gebeuren er vreemde dingen; Violet wordt gestalkt! Nick zet alles op alles om haar veilig te houden. Zelfs als dat betekent dat ze samen moeten onderduiken…

 

Op heterdaad is geen literair hoogstandje, niettemin heb ik er enorm van genoten. In het verhaal zitten elementen van vriendschap, liefde, maar ook van verdriet en ziekte. Carson maakt van deze elementen een spannend verhaal over het leven van een jonge vrouw die zichzelf na een nare gebeurtenis moet herpakken. Het verhaal wordt zowel vanuit Violet als Nick beschreven en geeft je daardoor een beter beeld van wat er speelt. Ik kijk enorm uit naar het tweede deel dat in het najaar zal verschijnen. Zou dat boek over grote broer Keith gaan? Een mooie 3 potjes voor een leuk verhaal dat je thuis op de bank, buiten in de tuin, maar ook langs het zwembad op vakantie kunt lezen.

Lilien

Hamsters in je hersenen- Joachim Meyerhoff

 

Een eerlijk boek met humor over wat een beroerte met je doet.

 

Wanneer Joachim Meyerhoff op zijn eenenvijftigste tijdens het maken van het huiswerk met zijn dochter  een zogenaamde mini- beroerte krijgt verandert alles. Door zijn vastbesloten dochter krijgt hij eindelijk hulp maar doordat de Weense ziekenhuizen overvol zijn gaat er kostbare tijd verloren. Lichte beroerte of niet (CVA), het  maakt voor hem niet echt uit want de linkerkant van zijn lichaam is immers verlamd. Wanneer de Duitse acteur en regisseur uiteindelijk aankomt op de intensive care observeert hij zijn medepatiënten en helpers. Later besloot hij om zijn ervaringen op te tekenen en een nieuw deel toe te voegen aan zijn autobiografische reeks. Met scherpe pen fileert hij alle personages in het ziekenhuis en daarbij vergeet hij ook zeker zichzelf niet. Vol enthousiasme en een uitgebreide woordenbrij schetst hij hoe liefde en optimisme hem overeind houden. Hij vertelt eerlijk hoe verwarrend en raar alles was en hoe hij leerde omgaan met een lichaam en geest die niet meer deden wat hij wou. De radeloosheid en de vertwijfeling maar ook de hoop zijn voelbaar in heel het boek.Tijdens zijn verblijf in het ziekenhuis krijgt hij herinneringen over vroeger. Blijkbaar functioneert je brein anders na een beroerte en hij geeft me zo  niet alleen een kijk op wat hij nu meemaakt maar deelt zijn verleden en eerdere ervaringen door zijn overpeinzingen. Ons brein is plastisch en met vallen en opstaan krabbelt ook deze patiënt recht maar niets zal nog zijn als ervoor.

 

Hamsters in je hersenen is een sprekende en symbolische titel die perfect past bij dit boek dat ertoe doet . Wat Joachim Meyerhoff deelt is cruciaal en het kan anderen helpen . Soms verdronk ik wel in de ellenlange zinnen en bespiegelingen maar dat dit een fascinerend relaas is kan ik niet ontkennen.

 

 

3,5  dikke inktpotjes 

 

Fany

Winactie met Het donkere visioen van Marjo de Vroed

 Rowin Kelsie lijkt een heel gewoon twaalfjarig meisje, maar dat is ze niet. Ze woont in een groot huis met een privékerkhof in de tuin, en haar enige vrienden zijn de geesten die daar wonen. Als op haar dertiende verjaardag een mysterieuze graaf in een mistwolk verschijnt, krijgt Rowin een visioen over monsterlijke wolven die haar kerkhof vernielen. Ze weet zeker dat het visioen en de graaf iets met elkaar te maken hebben. De grote vraag is alleen: wat? Om haar kerkhof te redden, zit er voor Rowin niets anders op dan haar veilige omgeving te verlaten en samen met haar geesthondje Zombie op zoek te gaan naar het geheim van de graaf. En dat brengt haar op duistere plekken…

Welke twee jeugdboeken schreef marjo De Vroed eerder= Stuur het antwoord naar Boekinkt@gmail.com ovv Het donkere visioen.

Het weeshuis in de azuurblauwe zee – T.J. Klune

 

Geen boek voor mij, dacht ik telkens wanneer ik dit vrolijk gekleurde boek in de winkels zag liggen. Natuurlijk, het trok de aandacht met zijn fantasierijke cover en felle kleuren. Maar dat doen kinderboeken wel vaker.

Totdat ik doorkreeg dat dit helemaal geen kinderboek is, maar een Young Adult. En steeds vaker zag ik het op social media voorbijkomen en werd ik steeds een tikkie nieuwsgieriger. Misschien toch lezen? Van Harry Potter had ik ook nooit verwacht dat ik het leuk zou vinden.

 

Linus Baker is maatschappelijk werker bij het Ministerie van Toezicht Magische Jongeren. Hij heeft de taak om weeshuizen voor jongeren te beoordelen op hun veiligheid en toereikendheid. Wanneer hij de opdracht krijgt om een onderzoek te doen bij een weeshuis op een klein eiland staat hij hiervoor niet te popelen. Linus is erg op rust en regelmaat gesteld en voor deze opdracht moet hij een maand van huis. Daarnaast wist hij niet eens van het bestaan van dit bijzondere weeshuis, waar zes magisch begaafde maar risicovolle jongeren worden opgevangen.

Maar Linus is erg plichtsgetrouw dus hij neemt de opdracht serieus. Linus reist af naar het eiland en komt terecht in de wonderlijke wereld van het weeshuis. Gaandeweg laat hij zijn eigen vooroordelen varen en komt hij voor een keuze te staan: houdt hij vast aan zijn eigen én opgelegde regels van het ministerie of volgt hij zijn hart?

 

Nee, een kinderboek is ‘Het weeshuis in de azuurblauwe zee’ niet, ondanks het fantasierijke verhaal. Af en toe dacht ik het nog wel tijdens het lezen maar er zitten toch een aantal passages in waardoor het toch echt meer een Young adult boek wordt. Wel vroeg ik me af of die doelgroep de cover van het boek niet te kinderachtig vindt en het daardoor laat liggen.

 

Maar ik val sowieso buiten beide doelgroepen en het boek veroverde mijn hart.

Wat een geweldige personages heeft Klune in het boek neergezet, stuk voor stuk. Ze zijn fantasierijk, ook de niet magisch begaafde mensen, ze zijn ontroerend en grappig en ook liefdevol. Elk personage krijgt de aandacht die het verdient.

Het verhaal leest heerlijk weg en ondanks dat het geen stevige plottwists bevat blijf je nieuwsgierig naar wat er gaat komen. Het heeft een beetje een Harry Potter-achtige vibe, maar ik denk dat J.K. Rowling niet zo blij zal zijn met deze vergelijking, aangezien de aandacht die Klune in het boek geeft aan de LGBTQ-gemeenschap niet echt in haar visie op de wereld past.

 

Ik vond het boek magisch, werd er helemaal in meegenomen en heb het met een brok in mijn keel dichtgeslagen. Ja, het is zoet en lief maar ook regelmatig grappig en wonderlijk. En het snijdt een aantal belangrijke thema’s aan zoals houden van wie je wil en worden wie je wil zijn.

 

Een warm verhaal met een vleugje magie. Om even de echte wereld te vergeten en te verdwijnen in een wereld waarin dapperheid, hoop en liefde onoverwinnelijk zijn.

 

 

5 inktpotjes

Jolanda

Ren, Rose, Ren – Dolly Parton & James Patterson

 

Vandaag een duo-recensie van mij en mijn leesmaatje, Rachel.

 

Rachel: Ik wilde heel graag het boek van Dolly Parton lezen, als groot fan van de liedjes van Dolly.  Ook zou ik graag de liedjes die erbij horen willen beluisteren.

 

Liliën: Wie kent niet de superpopulaire liedjes ‘9 to 5’, ‘Jolene’ en natuurlijk ‘And I will always love you’, later prachtig gecoverd door Whitney Houston? Ik wist dat deze grote countryzangeres veel deed aan het stimuleren van gratis boeken voor de jeugd op school, maar dat zij ook kon schrijven, was een verrassing. Gek, want iedere lied van deze songwriter is een mini-verhaal op zich.

 

Rachel: Het boek begint met een spannend stuk en dan word je terug genomen naar elf maanden eerder.  Heel goed bedacht van de schrijvers, het verhaal begint hierdoor interessant en maakt me nieuwsgierig naar wat er allemaal voorafgaand is gebeurd.

 Het boek gaat over een aspirant songwriter/ countryzangeres AnniLee. Ze wil het gaan maken in de muziekindustrie. Ze heeft een engelenstem en een knappe uiterlijk.

 Liliën: Maar alleen talent is niet genoeg. In Nashville, de hoofdstad van de country muziek probeert ze een kans te bemachtigen door in bars te zingen.

 Rachel: De liedjes die ze schrijft zijn op haar leven gebaseerd, dat erg zwaar is geweest. Dit zorgt ervoor dat AnnieLee een sterke persoonlijkheid is geworden en overal een antwoord op heeft. Maar ze is ook heel koppig. Ze krijgt gelukkig hulp om haar droom waar te maken, maar het is hard werken terwijl er ook een verleden is die haar achtervolgt.

 Liliën: Geeft zij Ethan Blake, de sexy gitarist en collega singer/songwriter een plek in haar hart? Kan zij Ruthanna, de diva uit haar diepe dal halen? Kan zij haar verleden achter zich laten?

 

Rachel: Hoewel het verhaal spannend begint, verloopt het verhaal later traag. Zelfs als ze spannende maar ook enge dingen meemaakt, kan dit mijns inziens wel wat vlotter. Ik was gewoon te nieuwsgierig. Pas als we terug zijn waar het boek begon, begint het een vaart aan te nemen. Het is spannend en niet weg te leggen.  Of ik het boek iemand zou aanraden? Ik denk dat het boek leuk is voor tieners die graag wegdromen bij een boek. Het leuke is, dat er van de liedjes die in het boek voorkomen ook een cd is gemaakt.

 

Liliën: Ik vond AnnieLee een sterke vrouw. Ze maakt veel mee, maar laat zich niet kisten. Ik heb wel erg veel medelijden met haar. Het leven, en vooral de mannen zijn niet aardig geweest voor haar. Iedere keer als ze denkt iets goeds mee te maken, wordt ze teleurgesteld. Ik vond het einde waar AnnieLee met haar verleden probeert af te rekenen, nogal simpel en afgeraffeld. Persoonlijk vond ik de songteksten op een gegeven moment te veel, ik wilde weten wat AnnieLee’s verleden was. Een simpel verhaal, simpel verteld, maar toch vermakend. 

Drie inktpotjes voor Ren, Rose, Ren.

Vallen en opstaan – Sarah Turner

 

Beth is dertig, houdt geen enkel baantje lang vast en woont nog steeds bij haar ouders in. Ze houdt van de pubbezoeken met haar beste vriend Jory en eindigt regelmatig met een gigantische kater in bed.

Dan gebeurt er een auto-ongeluk waar haar zus Emmy en zwager Doug bij zijn betrokken. Het ondenkbare is gebeurd: Beth is nu verantwoordelijk voor haar veertienjarig nichtje, Polly en haar neefje Ted van bijna vier. Iedereen betwijfelt of Beth wel opgewassen is tegen deze taak, Beth ook.

Al vallend en opstaand probeert ze broer en zus bij te staan bij hun verdriet en neemt de opvoeding op zich. Haar moeder bekritiseert haar elk moment, ze vraagt zich steeds af wat Emmy er van zou vinden en Jory heeft een nieuwe vriendin waardoor ze minder contact hebben. Beth vraagt zich voortdurend af waar ze toch mee bezig is.

‘Vallen en opstaan’ maakte een diepe indruk op mij vanaf de eerste woorden. Je wordt niet rustig in het verhaal geleid, maar krijgt meteen klappen te voelen. Het verhaal vertelt het leed, de rouw en het verplicht doorgaan van een gezin dat alles had en nu zo diep is geraakt. Iedereen probeert het verdriet op zijn eigen manier te verwerken.

Turner weet het verhaal erg gevoelig te vertellen, dat de tranen over de wangen bleven stromen. Tegelijkertijd weet ze ook mooie, ontroerende en grappige momenten goed te integreren in het verhaal. In het echte leven heb je naast de verdrietige tijden ook mooie tijden. Het leven is niet zwart-wit, maar grijs. Naast het leed is er ook ruimte voor blijdschap. Zonder dat het gedwongen voelt, zijn goede en slechte momenten met elkaar verweven.

Het verhaal is in een simpele stijl geschreven. Ik las het ebook en weet niet of het aan de instelling lag, maar de spatie, vooral voor en na de interpunctie, stond op de verkeerde plek. Dat leidde me toch wat af.

Ik zou ‘Vallen en opstaan’ van Sarah Turner zeker aanraden. Een erg emotioneel maar ook hoopvol boek dat van mij 3,5 inktpotjes krijgt.

 

De gevangene van Vallenia van Lynette Noni

 

De gevangene van Vallenia is het heerlijke vervolg van deze donkere YA fantasy reeks.

 

De goede en slechte personages nestelen zich in mijn hart en ik kan de vertwijfeling voelen.

 

Kiva verblijft samen met Tipp bij Jaren nu. In deze paradijselijke wereld wordt ze opnieuw geconfronteerd met ellende en heel moeilijke beslissingen.

 Eerst was haar drijfveer hoop maar nu komt ze terecht in een web van wraak. Net zoals zij is haar familie  immers ook veranderd door wat er gebeurde in het verleden . Onverwacht wordt de teergevoelige Kiva meegesleurd in allerlei intriges met vergelding als doel.

 Kiva krijgt het nu ontzettend zwaar want hoewel ze loyaal wil zijn aan haar afkomst is Jaren en zijn familie fantastisch.  Haar gevoel en verstand zeggen iets totaal anders . En is er naast de rebellen nog meer gevaar voor Jaren  en zijn entourage? Zal de lieflijke Kiva iemand verraden en voor welke kant kiest ze dan uiteindelijk of komt er een twist die haar lot er toch nog anders doet uitzien?

 Lynette Noni haar setting is nu het kasteel. De gevangene van Vallenia focust zich vooral op hoe het leven binnen deze muren en deze bijzondere familie verloopt. De auteur heeft nu de karakters nog meer uitgediept en stilaan word ik fan van deze reeks.

 Hoewel dit tweede deel amusanter is en ook wat minder duister blijft de donkerte deze reeks toch typeren. Dit boek heeft minder actie maar gaat over het emotionele gevecht en hoewel anders raakt het me opnieuw. Stilaan ben ik volledig weg van deze wereld en ik lees dit deel in één ruk uit. Waarna ik op zoek ga hoe lang ik nog moet wachten op het vervolg.

 Lynette Noni wat doe je deze YA fantasy lezer toch aan? Ik wil nu weten hoe dit gaat aflopen en niet zo lang wachten… Je soms voorspelbare maar ook verrassende twists en je meedogenloze cliffhanger doen me zuchten en verlangen naar meer.

 Magie, romantiek, psychologische spelletjes en wraak zijn nu de elementen en familie is de schakel die alles verbindt of net doet uit elkaar vallen.

 De gevangene van Vallenia gaat over onmogelijke keuzes . Is Kiva nu gegijzeld door haar hart of verstand en wie wordt de winnaar? Gaat ze voor haar droom of wat verwacht wordt?

 4 inktpotjes

Fany

 

Loiza- Loiza en Mirjam Lamers

 

Loiza vertelt in dit boek over haar jeugd en hoe het nu als volwassene met haar gaat. Zij was de eerste transgender-vrouw die Holland's Next Topmodel won. Dit vergrootte de bekendheid rond dit thema maar voor haar was dit het begin van een onzekere periode. Zoals al eerder in haar leven heeft ze het toen niet gemakkelijk gehad. Al van kleins af wist zij dat ze in het verkeerde lichaam geboren was. Samen met haar gezin begon hun zoektocht al vroeg en met dit verhaal willen dochter en moeder anderen in een soortgelijke situatie een hart onder de riem steken. Ondanks hun hechte band is duidelijk dat ook dit liefhebbend gezin het soms niet meer wist of andere ideeën had.  Doordat Loiza  haar ervaringen in het oog sprongen werd ze een boegbeeld voor velen.Haar moeder en zijzelf kregen allerlei vragen . Om nog meer mensen te helpen en de idee om meer bekendheid te creëren rond dit gevoelige thema ontstond stilaan het idee om een boek te schrijven. Beiden geven heel eerlijk en open antwoorden vanuit hun beleving  op vragen van brieven van kinderen en ouders .

 Loiza is boeiend omdat het een kijk geeft op een fascinerend onderwerp en omdat het zo puur en rechtuit geschreven is. Het is interessant om vanuit de verschillende standpunten te voelen hoe zwaar het transitieproces kan zijn en het raakt me hoe Loiza getroffen werd door pesters en depressies deel van haar leven uitmaakten maar ook hoe ze altijd doorging om haar dromen te bereiken.

 

4 inktpotjes

Fany

Bagels en een bakkie troost – Jacodine van de Velde

 

Bagels en een bakkie troost is het vervolg op Zwarte koffie, macchiato en takkenthee dat vorig jaar verscheen. Toen leerden we Saar kennen die met haar dochters Jenna en Liv alleen achter bleef, nadat de affaire van haar man met Sletty Kelly uit kwam. Beste vriendin Marit bood Saar een baan aan en sindsdien werkt ze in de Bagels & Beans. Het vervolg gaat over de stoere Marit, die alleen de zaak draaiende houdt en voogd is over haar zeventienjarige broertje Manuel.

 

Marit lijkt niemand nodig te hebben. In haar jeugd heeft zij moeilijke beslissingen moeten nemen, die destijds erg logisch leken, maar nu constant aan haar knagen. Ze maakt zich zorgen of ze Manuel wel goed opvoedt en mist haar ouders ontzettend. Als ook nog haar vriend de relatie verbreekt, omdat hij geen kant-en-klare gezin wil, besluit ze niet meer aan relaties te doen. Af en toe gaat ze flink uit haar dak tijdens avondjes uit met vriendin Isabel. Dan ontmoet ze Tequilamaatje. Ik val bijna uit mijn stoel als ik besef wie hij is. Ik pak meteen mijn telefoon erbij en zoek het audioboek van Zwarte koffie, macchiato en takkenthee op de online bibliotheek. Het verhaal had ik vorig jaar oktober beluisterd. Ik wist echt niet meer hoe het verhaal van Saar ging.

 

Misschien is dat ook het probleem met de boeken van Van de Velde. Ze zijn leuk op het moment van lezen en beluisteren, maar het verhaal blijft niet lang hangen. Er zijn wat conflicten en drama’s maar niets wereldschokkends. Het verhaal van Marit leest lekker vlot weg, maar blijft dan in het midden haperen. Wat mij betreft had het verhaal daar kunnen eindigen. Van de Velde vult het boek daarna met nietszeggende scènes. Ik ben het ook een beetje beu dat de hoofdpersoon zich niet de moeite waard vindt om geliefd te worden. Of dat ze denkt dat ze elk moment wordt gedumpt. Pas halverwege de tweede helft begint het verhaal weer op te leven en lees ik weer graag verder.

 

Wat ik bijzonder vind, is dat het boek simultaan met Saars verhaal loopt. De relatie tussen broer en zus is leuk en humoristisch beschreven. Dat waren persoonlijk mijn favoriete stukken. De stukken met Marit en haar Tequilamaatje voelen soms ietwat geforceerd aan. Dat komt ook door de houding van Marit naar hem toe, maar het remt het lezen en de sympathie voor Marit verdwijnt af en toe daardoor. 

 

Bagels en een bakkie troost is absoluut geen slecht boek, maar wel een dertien in een dozijn verhaal voor mij. De familiebanden is wat het boek net iets anders maakt. Ik zou dit boek met plezier mee op vakantie nemen, maar ik zou het na lezen net zo makkelijk weer vergeten. Waar ik me wel op verheugd is dat Van de Velde in het dankwoord ons binnenkort een kleine verrassing belooft met de meisjes van Saar in de spotlights.

3 inktpotjes.