zondag 8 juli 2018

Doodsmak van Anna Levander

Achterflap
In deze zinderende relatiethriller volgen we de personages viertentwintig beslissende uren lang. Een radicaal etmaal, waarin alles kantelt, alles draait en alles eindigt.



Het had een hartstochtelijke liefdeszomer moeten worden, maar tijdens een hittegolf op een Zuid-Europees schiereiland neemt de vakantie van geliefden Maartje en Robin een dramatische wending. Robin vertrekt van het ene op het andere moment en geeft zich over aan Cassandra, een aspirant-politica en fanatiek wielrenster die al een tijd achter haar aanzit en niet geheel toevallig in de buurt verblijft.
Maartje, de wanhoop nabij, denkt haar toekomst veilig te kunnen stellen door een smak geld te verdienen in het casino. Ondertussen geeft Robin op aandringen van haar kersverse geliefde het wielrennen een kans, maar naarmate de tocht vordert begint ze zich af te vragen of Cassandra wel oprecht is over haar gevoelens en bedoelingen. 

Mening


Vol goede moed begon ik in deze, zoals de boekbeschrijving belooft, zinderende relatiethriller. Na de helft ben ik afgehaakt omdat het boek voor mij nooit een thriller werd.


Maar laten we beginnen bij het begin.
Het boek start met een epiloog waarin we getuige zijn van twee dode lichamen die van een rots zijn gevallen. Het is op dat moment niet duidelijk wie het zijn en ook niet hoe het is gebeurd.
Daarna is het boek geordend in zich afwisselende hoofdstukken waarin we door de ogen lezen van Maartje en Robin, twee dames (de eerstgenoemde journaliste en de tweede rechercheur) die al tien jaar geliefden zijn en Cassandra, een politica die kansen ziet op een glansrijke loopbaan bij een rechtsgeoriënteerde politieke partij.
Wat volgt is dat Robin haar relatie met Maartje vanuit het niets opbreekt, haar achterlaat in het huis waar ze met vakantie zijn en de bus neemt richting het hotel waar Cassandra verblijft. Robin heeft sinds driekwart jaar regelmatig appcontact met Cassandra en is tot over haar oren verliefd geworden op de politica in spé.

We volgen de impact die de breuk heeft op Maartje, die het op een zuipen zet, troost zoekt bij een zwerfhond die komt aanlopen en hoe Robin de nacht doorbrengt met Cassandra.
Tussen de regels door komen we erachter dat Cassandra de relatie met Robin ver van te voren heeft gepland en haar vooral wil gebruiken  voor goede publiciteit. Nog dezellfde dag wordt er een interview met Cassandra geplaatst waarin ze de relatie met Robin bekend maakt. Heel , heel langzaam aan vallen de schellen van de ogen van Robin. Ondertussen verrast Cassandra haar met een racefiets en fietstenue, terwijl ze een bloedhekel heeft aan fietsen en neemt haar mee een enorme berg op. Dit betekent een uitputtingsslag voor Robin en een uitputtingsslag voor de prille relatie.

We volgen Maartje die zich afreageert in het casino en zich daar laat oppikken door een werknemer van een rijke sjeik die vervolgens op brute wijze seks met haar heeft.
Nadat ze eerst het nodige verlies lijdt in het casino, pikt ze een flinke stapel geld van dit heerschap waarmee ze wel de nodige winst maakt. Daarna maakt ze zich uit de voeten en besluit Robin op te zoeken op de berg om te zien of de relatie met Cassandra daadwerkelijk ernst is.

Het slot maakt duidelijk hoe de twee mensen van de berg zijn gevallen en eindigt weer in een epiloog, verder in de tijd, waarin wordt teruggekeken op de 24 uur die in 241 bladzijden wordt beschreven.

Een thriller is het wat mij betreft nooit geworden. Het is vooral een ongeloofwaardige weergave van een relatiebreuk, veel seks en jaloezie. Het is ongeloofwaardig dat de journaliste Maartje nooit iets heeft gemerkt van het oververhitte appcontact van Robin en en Cassandra en het is al even ongeloofwaardig dat rechercheur Maartje zich zo volledig in de luren laat leggen door Cassandra.

Het enige waar ik tijdens het lezen toch benieuwd naar was, waren de lichamen die van de berg waren gestort. Dat werd aan het einde van het boek duidelijk, maar het verhaal waarom werd noch spannend, noch intrigerend en was bij tijd en wijlen platvloers.
Jammer, want de ingrediënten voor dit verhaal hadden best heel aardig kunnen zijn.

Annemarie


dinsdag 3 juli 2018

De blindganger van Igor Znidarsic

Titel: De Blind ganger
Auteur: Igor Znidarsic
Uitgeverij: Karakter uitgeverij
Publicatiejaar: 2017

Igor Znidarsic (1957) is journalist, bladenmaker en schrijver van fictie. Hij werd geboren in Slovenië in voormalig Joegoslavië en kwam in 1968 op zijn elfde jaar met zijn ouders naar Nederland. Na het atheneum in Haarlem begon hij te schrijven, zowel fictie als non-fictie. Hij werkte voor verschillende (vak)bladen als journalist, eindredacteur en hoofdredacteur. Zo was hij tien jaar hoofdredacteur van een vaktijdschrift over eten en drinken. Daarnaast bleef hij fictie schrijven, wat in 2011 resulteerde in zijn debuutroman Diepgevroren makrelen, in 2014 gevolgd door De zevende zuster. In februari 2017 verscheen De blindganger, zijn eerste thriller.

Op een dag verdwijnt Lodewijk de Graaf, CEO van De Graaf & De Jong Advocaten, spoorloos. Omdat er zeer sterke aanwijzingen zijn voor een misdaad, belandt de aak op het bureau van rechercheur Bianca Uithuizen van politie Oost-Nederland.
Een slepend zakelijk conflict en de riante erfenis passeren als mogelijke motieven de revue, maar verdwijnen bij gebrek aan concrete aanwijzingen al snel in de prullenmand. Ondanks intensief onderzoek blijft de vermissing een raadsel. Bianca ziet zich genoodzaakt het dossier bij gebrek aan aanknopingspunten te sluiten.
Net als ze de zaak begint te vergeten, wordt in een bos op de Veluwe vastgoedhandelaar Onno van Schijndel gevonden. Hij is levend gespietst aan een paal waarop hij tergend langzaam een onmenselijke dood is gestorven. Bianca en haar collega Joris van der Zand doen er alles aan om het raadsel tot op de bodem uit te zoeken, maar ook deze zaak lijkt onoplosbaar totdat tijdens de sloop van een oude boerderij onder vloer in een soort grafkelder het bijna vergane lijk van Lodewijk de Graaf wordt aangetroffen. Hij blijkt enkele maanden daarvoor levend te zijn begraven...

Oké, als je dit hierboven allemaal hebt gelezen is er eigenlijk niks nieuws meer te ontdekken in het boek, zou je denken. Alleen de grote vraag wie heeft dit op z’n geweten en hoe gaat het recherche team de dader uiteindelijk te pakken krijgen? En, vallen er nog meer slachtoffers?
Toch nog genoeg redenen dus. Daarbij had ik het geluk dat ik me niet verdiept had in de flaptekst en dus zonder voorkennis begon te lezen. Er volgt een afwisseling van plaats en tijd tussen het onderzoek naar de dader en het verhaal van de dader waarbij stapsgewijs wordt beschreven waarom nou juist deze slachtoffers uitgekozen worden en hoe ze uiteindelijk hun dood vinden.

'Er was alleen zijn en niet-zijn. Het zijn was een hel gebleken. Hij snakte naar de rust van het niet-zijn.'

Is het dan in dit verhaal helemaal niet zo belangrijk dat de lezer dit allemaal al vooraf weet en wil de auteur ons iets anders vertellen met zijn verhaal. Want is de dader wel degelijk die bewuste seriemoordenaar of is hij toch een slachtoffer die zijn weg terug aan het vechten is om eindelijk bevrijd te worden.
Zo zullen er op het einde waarschijnlijk alleen maar verliezers zijn en ben ik tot op het laatste moment geïnteresseerd aan het lezen. 

De blindganger is een fictie maar ik weet zeker dat er achter dit boek een non-fictie verhaal schuil gaat.

Vier kraaien voor De blindganger

zondag 1 juli 2018

De stalker in de nacht van Robert Bryndza


Dit boek is de opvolger van ‘Het meisje in het ijs’ opnieuw met Erika Foster in de hoofdrol. De kennismaking met inspecteur Foster was mij goed bevallen, dus ik had erg veel zin in deze thriller.

De tekst op de cover (als de moordenaar je in het vizier heeft ben je al zo goed als dood) belooft veel. De cover laat een deel van het gezicht van een vrouw zien met een enorm groot oog. De stalker? Ik realiseer me pas achteraf dat de cover iets essentieels uit het boek vooraf verraadt, maar tijdens het lezen is me dat niet opgevallen. Misschien omdat ik ebooks lees en de cover dan niet erg opvalt.

Bij aanvang van het boek is Erika goed in vorm. Erika en haar team worden ingeschakeld om een moord op te lossen en deze moord wordt snel opgevolgd voor een tweede. Het leuke van het boek is de interactie en dynamiek tussen de teamleden en ook de interactie tussen Erika en haar goede vriend de patholoog.  Het begin van het boek voelt een beetje als ‘thuiskomen’, je voelt je snel vertrouwd met Erika Foster.

Ergens halverwege het boek wordt de lezer duidelijk wie de moordenaar is en hoewel Erika zich in het zweet werkt om de moordenaar te achterhalen maakt de wetenschap bij mij als lezer het verhaal toch minder spannend.  De moorden op zichzelf zijn behoorlijk heftig om te lezen, terwijl het politiewerk van Erika daarentegen soms wat simpeltjes overkomt.  Met name de psychologie in het verhaal vond ik daardoor wat oppervlakkig. De nieuw opgebloeide relatie tussen de patholoog en zijn ex (met name de rol van de ex in relatie tot de stalker) vond ik niet zo geloofwaardig uitgewerkt.

Al lezend kwamen er ook flash backs terug uit het vorige boek van Robert Bryndza. Eriks is in de ogen van haar meerderen te brutaal en kleurt te veel buiten de lijntjes (vond ik erg meevallen, maar het Britse politiecorps werkt wellicht een stuk formeler dan het Nederlandse) en wordt van het onderzoek gehaald. Vervolgens zet ze op eigen houtje het onderzoek voort en forceert een doorbraak. Precies zoals in het vorige boek.
Ook in dit boek is Erika erg bezig met het najagen van een  promotie. Op een bepaalt moment smeekt ze hier min of meer om bij haar baas. Dat vond ik zo niet passend bij haar als persoon zoals ik haar leer kennen. Het lijkt of Erika meer een bepaald concept is dan een zich echt ontwikkelend karakter. Jammer, vind ik.

De stalker in de nacht is een boek wat makkelijk wegleest, een aardige verhaallijn maar zeker geen topper. Robert Bryndza moet uitkijken dat hij van zijn hoofdpersonage Erika niet een te simpel, flat character maakt zoals in een stripboek, want dat maakt haar als persoon een stuk minder spannend.

Samengevat: een lekker boek voor in de vakantie aan zwembad of strand, (tijdens het lezen heb je geen last van hoofdbrekers) maar geen hoogstaand plot waarbij je met ingehouden adem van de spanning zit te lezen en je af en toe afvraagt hoe het verhaal nu precies in elkaar steekt.

3 kraaien
Annemarie

Zoeken in deze blog

Droom naar de toekomst van Rina Stam

  Droom naar de toekomst is het tot de verbeelding sprekende slotstuk van de spirituele Rode Draad Trilogie   Flora woont alleen in Spanje...