Over het spoor van Eva Keuris

Titel: Over het spoor
Auteur: Eva Keuris
Uitgeverij: Prometheus
Uitgave: maart 2017

Over de schrijfster:
Eva Keuris (1978) studeerde in 2005 af aan de opleiding Writing for Performance van de HKU. Tijdens haar studie werkte ze als eindredacteur voor de soap Onderweg naar Morgen en als dialoogschrijver. Ook schreef ze diverse toneelstukken en televisieseries en momenteel is ze eindredacteur van SpangaS en geeft ze les aan de Schrijversacademie. Met haar toneelstuk Addergebroed won ze in 2005 de Hollandse Nieuwe Toneelschrijfprijs.
Over het spoor is haar debuut.

Achterflap:
Op donderdag 21 augustus verschijnt de naam van Jordi de Wit om 20.30 uur op de politietelex. Het tienjarige jongetje is door zijn moeder als vermist opgegeven. Om 23.34 uur ziet agente Wilma de Rijk iets drijven in het riet van een vijver in het natuurgebied tussen Hilversum en Bussum, ongeveer anderhalve kilometer van de speelplaats waar Jordi voor het laatst werd gezien. De staat waarin het lichaam wordt aangetroffen, maakt al snel duidelijk dat het jongetje niet uit zichzelf in het water beland is. Jordi de Wit wordt op 30 augustus begraven. Zijn hele school is aanwezig, hij is nog nooit zo populair geweest. Kort na de moord worden drie puberjongens opgepakt. Wanneer zij na hun gevangenisstraf vrijkomen, besluit ghostwriter Stella uit fascinatie voor de zaak en de dubieuze schuldtoekenning een boek te schrijven over de meest charismatische, hoogopgeleide van het stel, de enige van "de goede kant van het spoor" in Hilversum: Ingmar. Voor hem en zijn reputatiegerichte familie is het de kans om zijn onschuld te bewijzen en zijn imago te verbeteren, zodat zijn toekomst er zonniger uit komt te zien. Naarmate Stella en Ingmar dichter bij elkaar komen, lijkt de waarheid echter steeds verder weg te raken. Maar iemand moet toch weten wat daar gebeurd is, die avond?

Stella wordt eerst geintroduceerd met waar ze opgroeide en hoe ze tot het schrijven van het boek Over het spoor komt. De grap is natuurlijk de werkelijke titel van het boek dat je leest en met dezelfde titel waar Stella aan werkt. Tot ze Ingmar ontmoet, de jongen die wordt gezien als het brein achter de vermeende moord op de tienjarige Jordi. Ingmar is een aantrekkelijke en intelligente jongen uit het betere Gooische milieu. Een jongen die op het eerste gezicht zelfverzekerd en ietwat arrogant overkomt. Ze ontmoet ook de andere hoofdpersonen in het drama, zoals de mededaders Remie en Julien. De opzet van het boek is de onschuld te gaan aantonen van de drie jongens die inmiddels een aantal jaren vast zaten.
Uit de ontmoetingen met de hoofdpersonen en de andere betrokken personages zie je langzaam de rollen verschuiven. Is Ingmar wel de leider, is hij wel zo zelfverzekerd? Is Julien wel alleen die blowende, depressieve, psychotische jongen?

Het boek bestaat uit vele dialogen waardoor de personages goed neergezet worden en je meeloopt in het uitgebreide verslag. De families van zowel de jongens als van het slachtoffer en van Stella worden mooi uitgewerkt en zijn zeer realistisch neergezet.
Julien die volgens zijn omgeving wantrouwend is naar elk ander mens, krijgt wel snel vertrouwen in Stella. Is dat ongeloofwaardig? Of is dat juist een mooie twist, omdat juist Stella uit de stukjes die je over haar persoonlijkheid leest, zelf ook stug in de omgang is. Herkent Julien dingen in haar? Of wil juist Julien heel graag zijn verhaal aan haar kwijt? Heeft hij een bedoeling met zich openstellen voor Stella?
Op het moment dat Julien het belangrijke boek Misdaad en straf van Dostojevski aan Stella meegeeft, zit ik al klaar voor wat er dan gaat gebeuren. Mooi uitgewerkt door Keuris. De bijrol van stiefmoeder Isolde had wat mij betreft wel wat groter gemogen.
Ik vind het te makkelijk om te benoemen dat de schrijfster Eva Keuris scenarioschrijver is en het lijkt alsof je al een uitgeschreven script leest, wat enkel nog verfilmd hoeft te worden. Het leest heerlijk lekker weg en je stelt je toch genoeg vragen van hoe dit nu gaat verlopen. Wat is er toch gebeurd toendertijd?
Hoe uiteindelijk de waarheid dan toch aan het licht komt, verrast en dan vooral omdat dan nog steeds niet helemaal duidelijk is wie de hoofdrol had. Alhoewel dat door eerder genoemde karaktereigenschappen in het boek juist weer wel erg duidelijk is. Dus: opletten, ook al lijkt het lekker makkelijk leesbaar.

De uitgever noemt het boek zelf een geniale psychologische thriller, dat is wel lichtelijk overdreven. Geniaal is het boek niet, maar ik heb een heerlijke thriller gelezen en dat zeg ik vaker niet dan wel. Een boek waarin ik elke minuut dat het kon verder ging lezen.

schrijfstijl 4,5
leesplezier 5
psychologische ontwikkeling 4
plot 4
spanning 3,5
originaliteit 4

4,5 kraai

Kleine brandjes overal van Celeste NG

Titel: Kleine brandjes overal

Auteur: Celeste Ng

Uitgeverij: Signatuur

Bladzijde: 344 (ongecorrigeerd exemplaar)

Auteur:

Celeste Ng (spreek uit: ing) is opgegroeid in Pennsylvania en Ohio, US. Ze studeerde aan Harvard en de University of Michigan. Haar korte verhalen en essays zijn gepubliceerd in o.a. One Story, TriQuarterly, Bellevue Literary Review en the Kenyon Review Online en ze heeft voor een van haar verhalen de Pushcart Prize in ontvangst mogen nemen. In de zomer van 2015 verschijnt haar debuutroman Wat ik nooit eerder heb gezegd. Ze schrijft aan haar tweede roman en aan een collectie korte verhalen, en geeft daarnaast ook les aan Grub Street, een creative writing centre.

Achterflap:

In Shaker Heights, een rustige, progressieve plaats in Cleveland, is alles minutieus gepland. Van de lay-out van de straten tot de kleur van de huizen en de succesvolle levens van de bewoners Niemand belichaamt deze principes beter dan Elena Richardson. Totdat Mia Warren, kunstenaar en alleenstaande moeder, en haar puberdochter Pearl niet alleen een huis van de Richardson huren, maar ook een belangrijk onderdeel van de familie worden. Wanneer vrienden van de Richardson in een lastige voogdijzaak belanden, komen Mia en Elena lijnrecht tegenover elkaar te staan. Elena vertrouwt Mia en haar motieven niet en is vastberaden om de geheimen uit Mia’s verleden op te rakelen. Maar haar obsessie komt haar duur te staan.

Mijn mening:

In Shaker Heights is alles geregeld en vastgelegd, van hoe lang je gras mag zijn tot de kleur van je huis. In Shaker Heights is alles tot in detail bedacht en zo ontworpen dat de bewoners er in perfecte harmonie en naar tevredenheid kunnen wonen. Het is de perfecte stad.

“De meeste gemeenten ontstaan gewoon; de beste worden gepland.”

Elena Richardson is een van de bewoners en haar hele leven is door haar uitgestippeld, uitgedacht en uitgewerkt. School, carrière, man en haar gezin. Alles loopt volgens plan en iedereen is gelukkig. Of toch niet…..?

Als Mia Warren haar intrek doet, samen met haar puberdochter Pearl, worden er wat heilige huisjes onder de loep genomen. Dat dit niet zonder consequenties is, kun je wel raden.

Mia is kunstenares en woont nergens erg lang. Samen met haar dochter trekt ze heel America door en overal waar Mia haar creativiteit voelt stromen, daar blijven ze dan een tijdje. Zodra een project af is, begint het te kriebelen en trekken ze weer verder. Mia weet van de verkoop van haar kunstwerken en baantjes bij restaurants net rond te komen om zo de rekeningen te betalen en van te kunnen eten. Haar puberdochter Pearl heeft zich nergens kunnen hechten en wil dat nu graag anders zien. In dit zo perfecte plekje, moet het toch wel mogelijk zijn om voor langere tijd te blijven?

“Ze rook, bedacht Mia zich ineens, naar thuis, alsof ‘thuis’ nooit een plek was geweest, maar altijd dit kleine mens dat ze al die tijd naast zich had gehad.”

Een voogdijzaak verdeeld het altijd vredige Shaker Heights in twee kampen. Het is een erg gecompliceerde en gevoelige zaak. Mia en Elena komen hierdoor recht tegen over elkaar te staan en dit heeft grootte gevolgen voor alle betrokkenen.

Celeste Ng is een echte verhalenverstelster, heeft oog voor detail en weet met mooie beschrijvingen gebeurtenissen te verwoorden. De onderliggende verhoudingen van familieleden en vrienden beschrijft ze met een vlotte en eigen persoonlijke stijl. Je leert de zwakheden van de personages kennen en hoe ze onderling op elkaar reageren. Zelfs in het perfecte Shakers Heights loopt niet alles zo glad, strak en netjes als ze zouden willen. Hoe ga je als ouder met je kinderen om, wanneer doe je het juiste? Kun je alles in het leven plannen om zo een ongestoord leven te leiden? Dit boek houdt je een spiegel voor en is een roman over families, geheimen, moederschap, vertrouwen en vriendschap. Het is echt een pareltje, net zoals haar eerste boek “Wat ik je nooit eerder heb gezegd”.  

“De wortels van haar boosheid waren lang, wijdvertakt en diep.”

Beoordeling:

Originaliteit: 5

Leesplezier: 5

Psychologie: 5

Spanning: 4 (het is een roman, maar er hangt wel een goede spanning in dit verhaal)

Plot: 5

Vijf sterren krijgt Kleine brandjes overal van Celeste Ng

Lilian

Katja Schuurman in Breda

Ik had nog nooit zoveel mannen tegelijk in een boekhandel gezien als de middag dat Katja Schuurman in Breda geinterviewd werd. Vooraf op het terras zaten de mannen al wat nerveus rond te kijken of ze haar zagen.
Ze streken wat vaker door het haar, lachten wat meer en probeerden grappen te maken. Nou ja, ze maakten ze maar of ze echt grappog waren?!
Katja komt vrolijk lachend binnen en loopt het podium op. Gelijk stelt ze voor om wat lager tussen het publiek te komen zitten.
Maar een mevrouw die zover mogelijk achterin de ruimte staat, roept dat ze het dan niet kan horen. Waarop ik denk van kom dan meer naar voren?!

Wie de interviewer is? Geen idee. Iemand die bij BN De Stem werkt, graag over zich zelf vertelt en tien keer benoemd dat hij vaak naar Nepal ging en veel om zich zelf lacht , kortom zich aanstelt.

Katja was er trouwens omdat ze een reisboek heeft gemaakt.
Waarom dit boek?
Iedereen bekend of niet wil wel een boek schrijven zegt katja. Jij niet, gooit ze de vraag terug. De meneer had al boeken geschreven zei hij.

Katja verhaalt over hoe lekker het Vroeger was zonder mobiel te reizen. Ze is gek op stedentrips als naar Barcelona, maar ze wordt gelukkig van natuur.
Het boek is verdeeld in stukken waar je het beste  met kinderen, alleen of met vrienden of je liefje heen kan gaan.
Het is heerlijk vol in het leven te staan,maar om niet gek te worden soms de  rust op zoeken.

Reizen is een state of mind. In eigen stad loopt je van ene locatie naar andere zonder rond te kijken. Terwijl er toch ook daar veel moois kan zijn.
Reizen is ook iets wat je moet leren.
Katja vindt dat je nooit te veel moet voorbereiden. Daar zijn is juist het reisgevoel
Je moet je hart open zetten en de tijd hebben om met mensen te praten
Ze vertelt uitgebreid over het fair tradeproject  wat ze 12 jaar geleden begonnen is. Ze werd positief verrast door de veerkracht van de mensen daar iets van hun leven te willen maken.

De journalistenmeneer probeert regelmatig zich zelf als wereldreiziger voor te doen en doet wat neerbuigend te doen over mensen die graag een weekje Centerparcs willen. Katja antwoordt daarop dat het prima als mensen daar blij van worden, ze dat gewoon lekker moeten doen. Ze houdt zelf van andere vakanties. Maar je moet je wat aanpassen aan met wie je gaat. Zo ging ze pas met haar dochter van 8 jaar naar Toscane met een vriendinnetje.  Ze gingen naar Florence. Maar dat was paarlen voor de zwijnen gooien. Die wilden alleen ijssalons ipv dingen bezichtigen.


Heeft ze spijt van bestemmingen?
Tsjernobyl noemt ze op. Voor geestige tv voor BNN deden ze vroeger stomme dingen. Met een meter bleek er veel.straling nog te zijn. In de omgeving lagen mensen met vervormingen door die straling
Er.is niet snel.een plek de.moeite niet waard. Misschien de hele.toeristische plekken. Ze ergert zich niet zo snel aan herkend worden, maar als je net met heel veel moeite een berg op bent  en je hoort dan heel hard : He Katjaaaa...

Als er verschillende vragen vanuit de zaal gekomen zijn, oppert de krantenmeneer dat hij nog wat vragen heeft. Katja is hem net zo zat als ik vermoed ik en stelt.voor nog 1 vraag te doen.

Na die laatste vraag volgt nog een 50 liter plaatsvervangende schaamte als de journalist zegt een kadootje voor haar te hebben.  Leuk denk je dan nog het eerste moment. Maar waar komt hij mee aan? Een boekje van zich zelf! Met daarbij weeeeeer dat hij vaak in Nepal komt en dat de verkoop van zijn boekje ten goede komt aan het goede doel. Nou hartstikke goed jongen.

Katja loopt de zaal in en ik vraag nog wat over haar voorkeur voor boeken. Ze zegt gek te zijn op de boeken van Ilja Pfeifder. Vooral de nieuwste Brieven uit Genua. 

Leest ze wel eens thrillers? Nee, niet echt, zegt ze. Leest wel ook nog graag poëzie. Als ik vertel over het blog, zegt ze lachend zo graag thrillers te lezen. Als ze even later wegloopt, zegt ze: had ik al gezegd hek te zijn op thrillers.
Het is een leuk mens. Niks gemaakts aan! Echt persoon.
En mooi. Echt heel mooi...

Spannende boeken meest gelezen genre

Het meest gelezen genre is spannende boeken (36%), gevolgd door literatuur. Van de vakantielezers neemt de helft (53%) spannende fictie mee op vakantie. Literatuur staat op een tweede plaats (met 19%). Niet alleen in de zomer, maar gedurende het gehele jaar is een derde van alle gelezen e-boeken een spannend boek. De bekendheid met de CPNB campagne Spannende Boeken Weken is ten opzichte van het voorgaande jaar licht gestegen.*

Oorsprong van Dan Brown is het best verkochte spannende boek en heeft de eerste plaats behaald in de Bestverkochte Spannende Boeken Top 60. Daaruit blijkt dat 5 boeken van Nederlandse auteurs in de top 10 van bestverkochte spannende boeken staan in de periode van mei 2017 tot en met april 2018.

Het in 2017 door uitgeverij Luitingh-Sijthoff uitgegeven Oorsprong van Dan Brown is de bestverkochte titel in de Bestverkochte Spannende Boeken Top 60, die elk jaar begin juni wordt bekendgemaakt. Judas (Lebowski), het bestverkochte spannende boek in 2017, staat op plaats 4. Dagboek van een getuige (Lebowski), ook van Astrid Holleeder, staat op plaats 2. Op plek 3 volgt Goede dochter van Karin Slaughter (HarperCollins). Uitgeverijen boeken succes met oorspronkelijk Nederlandstalige thrillers. Van de 60 titels zijn er 19 oorspronkelijk Nederlandstalig. De onlangs overleden Renate Dorrestein staat met het boek Reddende engel (Podium) op plaats 48. 

Top 10 bestverkochte Spannende Boeken
1. Oorsprong – Dan Brown
2. Dagboek van een getuige – Astrid Holleeder
3. Goede Dochter- Karin Slaughter
4. Judas – Astrid Holleeder
5. Zondagochtend breekt aan – Nicci French
6. Het paradijs – Suzanne Vermeer
7. De man die zijn schaduw zocht – David Lagercrantz
8. De dorst- Jo Nesbø
9. Winternacht – Suzanne Vermeer
10. Huidpijn – Saskia Noort

Flashback van Mariette Middelbeek

Titel                     : Flashback
Auteur                 : Mariëtte Middelbeek
Uitgeverij            : Marmer
Verschenen        : April 2018
Pagina’s              : 376

Achterflap:
De vriendschap van Ilona, Sanne, Bregje en Anouk die op de middelbare school zo hecht was, is in de loop der jaren verwaterd. Maar als in de duinen bij Bloemendaal het lichaam wordt gevonden van Céline Landgraaff – de vijfde vriendin uit het groepje, die net na het eindexamen verdween – komt Bregje met het idee een reünie te organiseren. Voor het zover is slaat het noodlot echter ongenadig toe. Want het verleden mag dan ver weg lijken, sinds de vondst van Céline blijkt het ineens dichterbij dan ooit.

Over de auteur:
Mariëtte Middelbeek is auteur en journalist. Ze heeft zeventien boeken op haar naam staan en meer dan een half miljoen verkochte exemplaren. Mariëtte debuteerde in 2009 met Single & sexy en brak definitief door met het ontroerende Turbulentie. Naast romans schrijft ze bundels met waargebeurde verhalen en jeugdthrillers. Flashback is haar debuut in het thrillergene.

Cover:
Heeft een mooie frisse uitstraling door de kleurtinten groen en geel, linksboven zien we een gezicht van een vrouw. Onderaan in het midden zien we een vrouw met de rug naar ons toe in maisveld staan. De titel Flashback is in het blauw gedrukt. Bovenaan staat de tekst
Vier vrouwen, drie moorden, één verleden

Mijn mening:
 Het boek bestaat uit vier delen: vier vrouwen genaamd Ilona, Sanne, Bregje en Anouk. Samen hebben ze een verleden en zij kennen elkaar van de middelbare school. In elk deel maken we uitgebreid kennis met één van de vrouwen.
Het begint met een proloog dat jou als lezer alleen maar nieuwsgierig maakt. Een vrouw die samen met haar hond aan het hardlopen is in de duinen wordt verrast door haar hond. De hond komt naar haar met een trofee in zijn bek in: langwerpig en in het midden spitste het ding zich uit naar twee evenwijdig lopende pijpen.

 De spanning zit er dus vanaf het begingelijk goed in, maar helaas vind ik het afzakken in het 3e deel. Persoonlijk vind ik het jammer dat deel 3 de vaart uit het verhaal haalde, de spanning was in dit deel voor mij ver te zoeken. Maar dat maakt Mariëtte  goed met het 4e deel. Het verhaal heeft dan weer mijn volledigeaandacht en ik zit er weer helemaal in. Het was een soort van stilte voor de storm. Want het deelplot in dit gedeelte was echt weer goed. Je hebt geen zin om het boek aan de kant te leggen. Het 3e deel had voor mij niet gehoeven , want dat vond ik slap vergeleken met de andere delen. Er gebeurt weinig, terwijl je in de andere delen erg  nieuwsgierig bent hoe het af gaat lopen. De aanwezige spanning en de mysterieuze brieven, dreigementen: wie is die mysterieuze persoon waar je als lezer kippenvel van krijgt?

Mariëtte heeft een fijne prettige schrijfstijl.Qua schrijven doet zij nergens moeilijk, waardoor het makkelijk en prettig wegleest. Ze zet de personages goed neer, ieder met hun eigen karakter en eigenaardigheden.

 Flashback is Mariëtte eerste thriller en ik zal ook beslist haar volgende thriller gaan lezen.

Ik geef Flashback 3,5 kraai
Lydia

Stromboli van Saskia Noort

De achterflap

Honderdduizenden lezers genieten wekelijks van de column van het schrijversechtpaar Sara Zomer en Karel van Bohemen, waarin ze ogenschijnlijk openhartig verslag doen van hun gezinsleven. Maar achter de façade van hun bohemienbestaan ettert al jaren een dagelijks leven vol afgunst, wrok en zelfs geweld. Na weer een nachtelijke uitbarsting is het genoeg: Sara besluit Karel te verlaten.

Al snel komt Sara alleen te staan - niemand wil nog iets met haar te maken hebben. Om haar leven weer op de rails te krijgen boekt ze een retraite op het idyllische Italiaanse vulkaaneiland Stromboli. Onder leiding van een wereldvermaarde goeroe geeft ze zich met een bont gezelschap lotgenoten over aan rollenspellen en oefeningen die steeds een stap verder gaan.

Wat een nieuwe start had moeten worden, mondt uit in een afdaling naar regionen van haar verleden die ze het liefst verborgen had gehouden.

De cover

Een gezicht van een vrouw, verborgen achter gele strepen. De strepen hebben wat weg van zonnestralen. De titel en nama van de auteur staan in het midden in zwarte letters.

Mijn mening

Zonder dat het een bijzonder mooie cover is, is het wel een opvallende. In de boekwinkel zou ik hem ook oppakken. Hij intrigeert me.

Het verhaal

Sarah is schrijfster en getrouwd met Karel. Ook hij is schrijver van beroep. Samen hebben ze een zoon en een dochter. Het is geen gelukkig huwelijk. Het overmatig drankgebruik van Karel en de nooit vertelde verkrachting van Sara drijft de twee steeds verder uit elkaar.

Uiteindelijk besluiten de echtelieden een pauze in te lassen.

Waar Sara vergruist wordt door haar omgeving om haar beslissing, wordt Karel gezien als het grote slachtoffer van een vrouw die haar gezin vernielt. Als Karel, samen met de kinderen, dan ook nog met het gezin van de beste vriendin van Sara op vakantie gaat, besluit de laatste een retraite te boeken in Stromboli.

Jens, de teacher van deze retraite, blijkt er bijzondere theorieën op na te houden. Deze hebben dan ook niet op iedereen het gewenste effect. Sara wordt geconfronteerd met de demonen uit haar verleden en ook haar mede cursisten vechten met zwarte schimmen. De oplossing voor dit alles is seks en drank, iets dat het hele verhaal prominent aanwezig is.

Mijn mening

Dat Saskia Noort kan schrijven heeft ze inmiddels wel bewezen. Maar daar waar haar thrillers diepgang hebben, blijft in haar roman de verhaallijn vlak en bomvol cliché’s. Ook de personages maken nauwelijks ontwikkeling door. Iets dat jammer is want het verhaal leent zich hier juist bij uitstek voor.

Ik denk dat, als zij dit manuscript onder pseudoniem naar een uitgeverij had gestuurd, het nog maar de vraag zou zijn of het, in elk geval in deze vorm, de weg naar de boekhandels had gevonden. Gelukkig heeft Noort haar naam inmiddels mee en hoeft ze geen pareltje meer te schrijven om gelauwerd te worden. Ik denk zelfs dat het boek grof verkocht gaat worden en dat er nog mensen lyrisch over zullen zijn ook. Want hé, het is tenslotte een Saskia Noort.

Los van de platte verhaallijn en even zo platte personages is er met de schrijfstijl weinig mis. Deze is prettig en van een vlotte pen. Wat me wel mateloos stoort is het vulgaire taalgebruik dat te pas, maar zeker ook te onpas, aan het lezersoog verschijnt. Het heeft amper een toegevoegde waarde en, als mijn overtuiging dat in elk boek een stukje auteur zit klopt, hoop ik dat al de rondgestrooide geslachtsdelen niets zeggen over Saskia Noort. Het komt op mij namelijk nogal seksueel gefrustreerd over. Was zij mijn dochter geweest en had ze bij elk vulgaire woord haar mond met zeep moeten spoelen, dan had  het kassameisje van de Albert Heijn bij mij op de hoek, zich vast eens achter de oren gekrabd bij het zien van mijn zoveelste stuk zeep dat ik daar af stond te rekenen.

Een prima roman om op je zwembadbedje te lezen mits met een goede borrel om alle kutten, clitten, pikken en neukers weg te spoelen. Daarna dichtklappen en weer snel door naar een goede thriller.

Leesplezier 3

Originaliteit 4

Schrijfstijl 4

3,5 Kraaien - 1 kraai voor het vulgaire taalgebruik = 2,5 kraai

Baukje

Aangeschoten van Kenneth Cooke

Aangeschoten’ van wijlen Kenneth Cook (1929 -1987) heeft een beetje een vreemde voorgeschiedenis : geschreven als ‘Wake in Fright’ in 1961, voor de eerste maal uitgegeven in vertaling (‘Aangeschoten’) in Nederland in 2002 met een tweede druk in 2007 en nu dus opnieuw onder dezelfde titel. En, niet te vergeten, in 1971 verfilmd door Ted Kotcheff, die ons 10 jaar later zou laten kennismaken met de figuur van John Rambo op het grote scherm. Voor ik aan de recensie begin, toch nog één opmerking : het weekblad ‘Humo’ heeft dezelfde film naar dit boek als 67e genoteerd bij de beste 100 films aller tijden.

In’t kort : John Grant, de enige leraar van de enige school in het Australische plaatsje Tiboonda, neemt voor 6 weken afscheid van zijn leerlingen wegens de kerstvakantie, die hij wil doorbrengen in Sydney, weg uit de hel, met de hoop om tijd door te kunnen brengen met vooral zwemmen en een meisje, genaamd Robyn. Dezelfde avond neemt hij de trein naar Bundanyabba, waar zijn vliegtuig de volgende ochtend vertrekt. Hij checkt voor één nacht in en gaat dan de baan op, zoekend naar bier en voedsel. Maar dan ontmoet hij politieagent Jock Crawford, die hem meer laat drinken dan goed voor hem is en hem tenslotte kennis laat maken met het eten én – vooral – een belachelijk ter plaatse gespeeld ‘Kop of Munt’ spel in de ‘Two-Up’. Om de twaalf uur wachttijd te doden, speelt hij mee…en wint. Tevreden keert hij terug naar het hotel, maar de ‘beet is geplaatst’…en hij keert terug naar het etablissement. En U raadt het reeds… Volledig blut in een onbekende stad, wordt hij op touw genomen door de plaatselijke ‘rednecks’, wiens enorm drankgebruik én gruwelijke hobby onze leraar kennis laat maken met zichzelf. En het wordt er niet beter op…

De lezer van ‘Aangeschoten’ komt, net als Grant zelf, terecht in een ziekelijk delirium…een nachtmerrie waaruit geen ontsnappen meer mogelijk is. Want uiteindelijk valt de bewoners van het verlopen mijnstadje niets te verwijten ; het is Grant zelf die zichzelf verliest. Zonder het op het moment van de feiten zelf te beseffen, heeft enkel hijzelf schuld aan zijn eigen ondergang. Want hoe dubieus de hulp die hij krijgt ook kan overkomen (de verleidingsscène, de gratis drank, het geweer,…), is er in de ‘Yabba’ niemand die hem tegenwerkt…behalve hijzelf.

Besluit : Kan een zowat 57-jaar oud boek nog actueel overkomen? Ja hoor : hij leest vlot en je bevindt je als lezer in de Australische outback waar enkel de hitte heerst en drank bij zeeën vloeit. En je voelt hoe Grant zichzelf van gerespecteerd leraar naar het niveau van de plaatselijke bevolking – en erger – verlaagt. Dit noem ik grootse literatuur, vermomd als boekje van slechts 166 pagina’s. 

Paul

Laat me niet vallen van Willy Vlautin

Wie kent hem niet : 'The Italian Stallion', beter bekend als Rocky Balboa, de boksende held van het witte doek ? En, voeg ik daar graag aan toe zonder het schaamrood op mijn wangen te krijgen, één van mijn persoonlijk favoriete films – even ter verduidelijking : we hebben het hier wel degelijk over de originele eerste film uit 1976, terecht overladen met prijzen, waaronder een Oscar voor beste film en beste regie (John G. Avildsen). Alles klopt (pun intended) aan deze film, maar het zijn voornamelijk de onvergetelijke personages zoals Balboa zelf (Stallone), zijn vriendin Adrian Pennino (Shire), haar broer Paulie (Young), zijn trainer Mickey Goldmill (Meredith) of zijn tegenstrever Apollo Creed (Weathers), die van de film een onvergetelijke ervaring maken. Dus vraag ik mij af waarom meer dan 40 jaar na datum het boek ‘Laat me niet vallen’ van Willy Vlautin, een flauw afkooksel van hogervermeld meesterwerk, moest geschreven worden ? Wat mij betreft…niet dus !

In ’t kort : Horace Hopper woont en werkt op de boerderij van het gezin Reese, oudere mensen waarvan de dochters het huis reeds lang verlaten hebben. Reese is gek op Horace en wil dat hij hun schapenranch overneemt, maar zelf wil de jongen professioneel bokser worden en daarvoor zal hij onder de naam Hector Hidalgo terechtkomen in het brute Mexicaanse bokscircuit. Dus hij vertrekt naar Tucson, logeert daar bij zijn tante, vindt werk en een trainer en kan aan zijn droom beginnen. Maar als vanzelfsprekend loopt het allesbehalve van een leien dakje, komt hij de verkeerde mensen tegen en wordt zijn droom een nachtmerrie. En wanneer Horace beseft dat hij het nooit zal waarmaken als bokser en het gewonnen geld opraakt, rest er maar één optie : terugkeren naar de boerderij. Helaas slaat dan de schaamte toe om als een mislukkeling terug te keren naar mijnheer en mevrouw Reese, die niets liever zouden willen.

Het eerste deel van het boek gaat voornamelijk over de relatie tussen de Reeses en Horace. Pas na een kwart van het boek (zowat 300 bladzijden) vat hij de reis eindelijk aan. Vanaf dan wisselen de hoofdstukken zich tussen de belevenissen van Horace (die niet veel voorstellen) en die op de achtergelaten boerderij (waar zich helemaal niets afspeelt). Het boek is enorm langdradig, de gevechten belachelijk kort (en steeds precies hetzelfde) en de personages amper uitgewerkt. Horace gaat je al snel op de zenuwen werken door zijn gezeur, gehuil en depressieve buien, vooral veroorzaakt door de eenzaamheid. Op de ‘Little Reese Ranch’ zijn het vooral de rugklachten van Reese die de lezer moet blijven boeien. En daar heb je met één pagina al meteen een hekel aan. Het boek vat nog redelijk goed aan, maar wordt met elke pagina kleffer en leidt de lezer zo naar het oh zo voorspelbare einde.

Besluit : Als een lezer geïnteresseerd is in een boek over echte gevechten, kan ik hem/haar ‘Donnybrook’ (Frank Bill) aanraden : een boek als een vuistslag ! ‘Laat me niet vallen’ is niets meer dan een zacht mepje, waarvan je de volgende dag geen last meer hebt. Over 25 jaar zal ik nog steeds weten wie Rocky Balboa was… de achternaam van Horace moest ik, nadat ik het boek pas gisteren heb uitgelezen, vandaag reeds opzoeken. Dus…Laat gerust vallen, dit ding ! 

Paul

Het vijfde slachtoffer van James Grippando

Het verhaal

De teller staat op vier. Vier blanke vrouwen, allemaal op exact dezelfde manier vermoord en achtergelaten in hetzelfde gebied. Bij alle vier is het gezicht ingesmeerd met as. De politie van Florida is er dan ook van overtuigd dat er een seriemoordenaar aan het werk is. Openbaar aanklager Abe Beckham is in gedachten al een profiel van de moordenaar aan het opstellen als er een vijfde slachtoffer wordt gevonden. Hoewel er overeenkomsten zijn met de eerdere zaken, zijn er ook verschillen. Deze vrouw is namelijk zwart ... én ze is een bekende van Abe.

Dan verdwijnt zijn echtgenote spoorloos - vlak nadat zij en Abe hevige ruzie met elkaar hadden. Opeens is hij niet langer de good guy die op misdadigers jaagt, maar is hij zelf hoofdverdachte in een gecompliceerde moordzaak ...

Cover

Zwart-wit, een liggend vrouwenhoofd. Mysterieus, maar niet mysterieus genoeg om hem op te pakken in de winkel. Teveel 13 in een dozijn.

Mijn mening

Het duurde even voor ik in het boek kwam. Ik moest erg wennen aan de schrijfstijl. Ik denk vooral omdat die anders is dan het vorige boek dat ik las. Het schakelen tussen 2 boeken.

Je beleefd het boek vanuit het perspectief van Openbaar Aanklager Abe Beckham.

Hij blijkt persoonlijk betrokken te zijn bij een van de slachtoffers. FBI-agent Victoria Santos doet er alles aan om zijn schuld te bewijzen. Maar is hij wel schuldig?

Naast de moorden snijdt het boek een interessante geschiedenis aan. Die van de geschiedenis van de slavernij in Florida. Tot in 1941 werden slaven ingezet om het suikerriet te kappen. Met de hand, met een machete. De omstandigheden waren net zo slecht als uit de tijd van de slavernij die in de 19e eeuw afgeschaft zou zijn. Onvoorstelbaar.

Het verhaal zit wat mij betreft goed in elkaar. Voortdurend worden mogelijke scenario's opgeworpen, de een wat geloofwaardiger dan de ander. De uiteindelijke dader vond ik niet verrassend, al wordt zijn motief niet helemaal duidelijk. Dat blijft teveel een vraag. Er zijn meerdere scenario's van hoe hij tot zijn daad is gekomen mogelijk. Dat vind ik jammer. Een open einde is prima, maar een dader zonder duidelijk motief...eigenlijk zou dat niet moeten mogen!

Het is een prettig boek om te lezen. Interessant ook. Alleen jammer dat ik na afloop toch met een onbevredigd gevoel achterbleef.

Om die reden dan ook:

3,5 sterren