Droom naar de toekomst van Rina Stam

 

Droom naar de toekomst is het tot de verbeelding sprekende slotstuk van de spirituele Rode Draad Trilogie

 Flora woont alleen in Spanje en hoewel ze nog steeds wacht op de juiste bondgenoot is een relatie nu geen noodzaak meer. Haar ' beschermers' geven haar door om al haar bijzondere emoties creatief om te zetten . Met verf en kleur geeft ze al haar intense ervaringen vorm. Lodewijk is een goede vriend en ze is met vallen en opstaan haar authentieke zelf geworden. Ze besluit omdat ze gek is op andere culturen om deze opnieuw te gaan verkennen en krijgt intuïtief het idee om Marokko te bezoeken. Na een heftig ongeluk op haar bezinningsreis in Marrakesh beleeft ze een erg speciale fantasie of is het toch realiteit? Haar bijna -doodervaring brengt haar voor haar gevoel naar het paradijs, maar dan komt ze met een klap terug op aarde . Eerst is ze boos en verdrietig om dit vredige oord vol liefde en vergeving te moeten verlaten, maar al snel voelt ze aan dat haar taak hier nog niet afgerond is.

Rina Stam kreeg dit idee door van haar gids Harmen en zette beeld en gevoel om in inspirerende woorden. Deze roman is ongewoon mooi omdat hij gedurfde onderwerpen zoals het hiernamaals, bijna- dood ervaring, tweelingzielen en reïncarnatie vanuit verschillende standpunten bekijkt en je doet nadenken. De belangrijkste boodschap die ik zeker ga onthouden is dat het leven een speeltuin is. Vanuit verbinding leven en minder doen wat verwacht wordt maar juist wat goed voelt voor je ziel maakt het leven tot een geschenk . Dit is een prachtig einde van deze originele reeks omdat het de essentie van het leven vat en deze diepgaande vertelling tijd en ruimte overstijgt.

 4,5 inktpotjes

Fany

IJskoud – Isabel Ashdown

 

Wanneer de zeventienjarige Eva wakker wordt, blijkt ze niet in haar eigen bed te liggen maar op de zolder met de deur van buitenaf vergrendeld. Haar lichaam is ernstig gehavend en ze heeft overal pijn. Volgens haar ouders heeft ze een ernstig verkeersongeluk gehad en lijdt ze aan geheugenverlies. Voor haar eigen bestwil en rust houden ze haar op zolder.

Eva vertrouwt niet op het verhaal van haar ouders en probeert te achterhalen wat er echt met haar gebeurd is. Maar daarvoor moet ze eerst onder de goede zorgen (of regime) van haar ouders uit zien te komen.

 Het verhaal begint sterk. Je leest vanuit Eva die niet weet wat haar precies overkomen is. Regelmatig heeft ze kleine flashbacks waardoor ze steeds meer haar ouders gaat wantrouwen. Dit eerste deel intrigeert en Isabel Ashdown weet heel goed de mysterieuze en beklemmende sfeer neer te zetten. Wie spreekt er de waarheid en wat wordt er allemaal achtergehouden?

 De eerste plottwist was er voor mij ook één die ik echt niet had verwacht. Daarna vond ik het allemaal wat voorspelbaarder worden. Er volgen nog diverse plottwists die ik én niet zo geloofwaardig meer vond én ook wat overdadig. Dat haalde voor mij de kracht een beetje uit het verhaal.

Wel heeft Isabel Ashdown een vlotte schrijfstijl waardoor het boek lekker wegleest. Ook de afwisseling met de flashbacks vond ik leuk, hierdoor brengt het je steeds een stapje dichter bij de werkelijkheid. Maar de verrassing was er bij mij na het eerste gedeelte wel af.

 Een vlot weglezende thriller die ik zelfs met de nodige afleiding (treinreis) om me heen nog prima kon lezen, maar voor mij had het met één of twee plottwists minder afgekund.

 

3,5 inktpotje

 Jolanda

De bevertheorie – Antti Tuomainen

Verzekeringswiskundige Henri Koskinen heeft van zijn broer een avonturenpark geërfd en doet er alles aan om het park succesvol te laten zijn. Na de nodige (en onnodige) opstartproblemen lijkt zijn leven als ondernemer eindelijk in wat rustiger vaarwater te komen. Het avonturenpark maakt voorzichtig winst, en ook op relatiegebied zet Henri stappen vooruit. Hij trekt in bij zijn vriendin Laura en haar dochter. Wanneer hij echter lid wordt van een jongevadersclub in de buurt én zijn avonturenpark concurrentie krijgt van een nieuw avonturenpark aan de andere kant van de stad is het al snel gedaan met de rust. Om beide uitdagingen het hoofd te bieden moet Henri ver buiten zijn comfortzone stappen.

‘De bevertheorie’ is alweer het derde deel in een serie over verzekeringswiskundige Henri en het avonturenpark, en ik denk dat dit derde deel lastig te volgen is wanneer je de eerste twee delen niet hebt gelezen. Het gaat duidelijk verder waar deel 2 geëindigd is en ook heb je wel enige voorkennis nodig over de personages. Zelf las ik de voorgaande delen wel, en waar ik in deel 1 nog erg moest wennen aan de combinatie van humor en misdaad, vond ik deel 2 alweer een stuk leuker. 

Maar wat helaas wel vaker het geval kan zijn, er is ook een eindigheid aan hoe leuk je iets kan vinden. En als ik het maar even vergelijken mag met het meermaals bezoeken van een avonturenpark c.q. binnenspeelhal: een paar keer is leuk, maar op een gegeven moment gaan al die speelhallen op elkaar lijken. Dat vond ik duidelijk ook van dit boek: wederom hetzelfde concept, een vergelijkbaar plot met de vorige twee boeken en verrassend was het al helemaal niet meer. Ik betrapte mezelf er op dat ik hele stukken scannend ging lezen om maar sneller bij het einde uit te komen. De stukken die gaan over de jongevadersclub vond ik nog wel onderhoudend en op z’n tijd grappig maar daar waar weer het voortbestaan van het avonturenpark in het geding komt voelde meer als een deja vu. 

Het concept is voor mij genoeg uitgemolken nu, dus ik hoop dat het bij dit derde deel blijft. Zo niet, dan bedank ik voor een volgend deel. Het was leuk om Henri gekend te hebben en ik gun hem alle geluk van de wereld nu met zijn Laura. Maar hopelijk komen er geen louche figuren meer op zijn pad.

Wel een leuk feitje: van het eerste deel van deze serie, ‘De haasfactor’, zijn de filmrechten inmiddels verkocht en Steve Carell zal hierbij de hoofdrol gaan spelen.

3 inktpotjes

Jolanda

Elke man is een vrouw van Erik Segers

 

Een crazy en uniek verhaal met een rake boodschap

 

Erik Segers heeft met zijn vijfde boek de poort weer open gezet naar zijn krankzinnige wereld waar alles kan en mag. Deze keer gaat het over Elke Man die misschien wel of toch niet anders zal worden. Door omstandigheden is zij immers deel van een plan waarbij de slechteriken het volgens hen goed menen maar toch lichtelijk getikt blijken te zijn. Waarvan kennen we dit nog? 

Ondanks de twijfel die ontstaat in dit fantasierijke universum vol buitengewone figuren, waanzinnige situaties en manipulatieve ideeën rond genderidentiteit is het hoofdpersonage precies echt niet gelukkig met haar lot .Zal ze zich laten overhalen of komt er nog een verrassende wending in dit doldwaze avontuur?  Met zijn kenmerkende stijl, gebruik van liedjes en een plot vol kolder neemt de auteur me mee in een oord vol sensualiteit en een tikje drama . 

Vergis je echter niet: "Als je tussen alle gekheid leest dan ontdek je ook kritiek en wijsheid" . Ongeacht wat je hoort of ziet, volg je hart is de boodschap in deze gewaagde roman. Elke man is een vrouw gaat over keuze, macht en ja ook liefde in al zijn vormen en kleuren. Het is een knettergekke roman die je vermaakt maar die ook een eigen mening deelt. 

Nadat ik dit aparte verhaal las is me duidelijk geworden dat deze auteur droomt van een maatschappij waar we ons niet afvragen wat de maatstaf is. Nee , gewoon zijn wie je echt bent en waarbij je vanuit je eigen overtuiging ook mag veranderen is het idee en daar kan ik me alleen maar bij aansluiten. Om zinnig te eindigen : "Wanneer is iets normaal of abnormaal en zijn we niet allemaal uniek mooi"?

 4 inktpotjes

Fany

De roep terug van Ann Cleeves

 Een diepgravend begin van een nieuwe realistische detectiveserie vol boeiende karakters

Het boek begint met Matthew Venn, die zelfs op de begrafenis van zijn eigen vader toeschouwer is. Wanneer er een lichaam op het strand in Barnstaple gevonden wordt begint de zoektocht naar antwoorden. Deze reis confronteert de gevoelige inspecteur immers niet alleen met een ingewikkelde zaak maar wordt vooral een harde blik op zijn pijnlijke verleden. Toen hij deze aparte gemeenschap verliet besloot zijn familie hem immers ook uit hun leven te schrappen. 

Ann Cleeves creëert een sfeer waar niets zonder reden is en brengt het ruige maar prachtige landschap tot leven . Wat knap is, is dat ze me laat afvragen welke geheimen hier in deze diepgelovige samenleving begraven liggen. Matthew Venn, zijn team en zijn man Jonathan zijn mensen van vlees en bloed en de case wordt stukje voor stukje duidelijk en voelt echt. De kracht van dit trage misdaadverhaal zit niet in talloze actiescènes maar in het uitstekend opgebouwde mysterie en de schitterende introductie van de personages .

De spanning zit in het hoe en waarom van de gebeurtenissen en de manier waarop het nu verbonden wordt met vroeger. Ann Cleeves heeft delicate onderwerpen op subtiele en indringende wijze verweven in deze vertelling en daardoor is het niet alleen een boek voor de thrillerlezer. Het eerste deel in deze nieuwe reeks is een veelbelovend begin dat goed in elkaar steekt . Het voorproefje van het volgende boek maakt me erg nieuwsgierig en ik weet nu al dat ik echt ga houden van Matthew en zijn entourage. 

4,5 inktpotjes

Fany

De opportunist van Elyse Friedman

 Wat is dit een amusant familiedrama vol achterbakse personages

Wanneer de vader van Alana Shropshire wil trouwen met Kelly denken haar broers dat deze dame alleen uit is op zijn geld.  Na jaren het zwarte schaap van de familie geweest te zijn , zwicht ze voor de druk en hun ongewone voorstel.  Terug thuis  wordt Alana terug gekatapulteerd naar haar verleden en ziet ze weer waarom ze hier niet meer bij wou horen. Wanneer iemand verdwijnt wordt deze zaak alleen maar duisterder. Misschien is de waarheid wel heel anders dan de kinderen denken of klopt hun vermoeden toch en is de lieftallige verpleegster de sluwe vos?

 Ik luisterde dit boek in het Engels en heb genoten van de dialogen, slinkse karakters en wilde plannen. Hoewel sommige dingen niet echt een verrassing zijn, is het een lekker snel en vermakelijk boek over misleiding, macht en keuzes.

 De hoofdstukken zijn kort en vlot en het luisteren gaf het voor mij een extra levendige dimensie. Het lijkt wel een televisieserie vol dramatische gebeurtenissen en de zoektocht naar wie verantwoordelijk is voor alle onheil is leuk.  Wie was voor mij vrij snel duidelijk maar de waarom vraag is hier veel interessanter. Leef mee met de doortrapte avonturen  en geniet van alle spannende perikelen in een wereld van geld en macht. 

3,75 inktpotjes

Fany

Dat beloof ik – Roxane van Iperen

De 12-jarige M. groeit op in een onveilig gezin. Haar vader is om niets gewelddadig en haar moeder onvoorspelbaar. Het gezin verhuist voortdurend, wat voor M. betekent dat ze telkens weer in een ander dorp en op een andere school belandt. Telkens weer moet ze zichzelf als een kameleon aanpassen en het liefst maakt ze zichzelf onzichtbaar. Wanneer niemand je ziet, kan niemand je kwetsen. Het liefst vlucht ze naar de natuur, naar het bos waar ze zich letterlijk en figuurlijk kan verschuilen. Op haar, telkens slechts tijdelijke, vlucht komt ze in aanraking met andere buitenstaanders. Maar aangezien iedereen altijd maar iets van haar wil, treft ze nergens een veilige basis. Maar besta je wel, als niemand je ooit echt ziet?

GVD (en nee, dit betekent in dit geval geen ‘Geen Vrije Dagen’) …. Ik bezig niet snel krachttermen, maar echt, ik heb geregeld verschillende termen gepreveld tijdens het lezen van dit boek. Buikpijn, afschuw, vloeken…. Ik wist niet dat een boek dit bij me teweeg kon brengen. Sommige stukjes uit dit boek deden me letterlijk pijn. 

Ik las heus eerder verhalen over mishandeling en onveilige thuissituaties, en ja, ook die maakten indruk. Maar Roxane van Iperen heeft in dit boek een bepaalde schrijfstijl, die doet je werkelijk huiveren.

Het boek gaat onder je huid zitten, en heel snel lezen lukte me gewoonweg niet. Ik heb het geregeld even opzij moeten leggen.

Het verhaal is intens. Aan de ene kant laat Van Iperen je heel dicht bij het gevoel komen van meisje M. De eenzaamheid, de angst maar ook de verharding van haar gevoelens, dat alles voel je als lezer moeiteloos. Aan de andere kant voel je ook het harnas wat M. draagt en hoe graag ze je als lezer op afstand houdt. Dat we nooit haar volledige naam ontdekken is al tekenend op zich. Het is het kind dat we hard voorbij zien rennen, het kind wat je nooit aankijkt of aanspreekt, dat het liefst haar eigen gang gaat. Bemoei je niet met mij, ik besta niet.

Ik vond het verontrustend dat dit gezin blijkbaar onder de radar kan blijven. Telkens wanneer er lichtpuntjes verschijnen, een waakvlammetje, blaast iemand het uit. Dit doet de buitenwereld (niet mee bemoeien), maar ook M. zelf (niets aan de hand). Je voelt dat M. nergens houvast vindt en je hoopt tegen beter weten in dat het ooit goed gaat komen. Dat M. zelf ziet dat anderen nog slechter af zijn dan zij, maakt het verhaal nog schrijnender. Ja, het kan altijd slechter, maar in dit geval geeft dat geen hoopvol beeld.

Hoe raar het ook mag klinken, toch is het taalgebruik van Van Iperen van een grote schoonheid. De zinnen komen binnen als een mokerslag, maar worden nergens grof. Soms ervaar je het magisch realistisch denken van een kind. Dit benadrukt de uitzichtloze situatie alleen maar nog meer.

Ik was er stil van, toen ik het boek uithad. Ook boos en verdrietig. Maar niet verslagen, want ergens gloort er hoop, hoe moeilijk dat ook voor te stellen valt aan het einde van het boek.

Indrukwekkend, dat vind ik uiteindelijk de beste samenvatting wat ik van het boek vond.

4 inktpotjes

Jolanda

Ga als een rivier – Shelley Read

Wanneer de zeventienjarige Victoria op een ochtend op weg naar het dorp op een mysterieuze vreemdeling stuit, kan ze nog niet bevroeden dat deze ontmoeting haar leven compleet zal veranderen. De jonge Victoria valt als een blok voor de native american, maar merkt als snel dat haar liefde voor Wil door de kleine dorpsgemeenschap niet zal worden geaccepteerd. Wat volgt zijn een aantal gebeurtenissen die niet alleen de stroom van haar leven maar ook dat van Wil ernstig zal veranderen.

Poeh, dit boek werd flink gehyped zeg. Al maanden van tevoren werd er al flink met reclames rondgestrooid. En vanaf het moment van de release kon je er helemaal niet meer omheen. Ook mijn aandacht had ie getrokken, ook vanwege de mooie cover. Tja, wie houdt er nu niet van perziken? Maar ook het verhaal sprak me aan, en nee, ik kreeg geen spijt.

‘Ga als een rivier’ is de debuutroman van Shelley Read, die pas na haar pensionering is gaan schrijven. En dat doet ze goed, aangezien het boek al in meer dan 30 talen is uitgebracht.

Ook mij heeft ze overtuigd met dit prachtige verhaal. Ik las al vergelijkingen met ‘Daar waar de rivierkreeften zingen’. Dat boek las ik niet dus daar kan ik weinig zinnigs over zeggen, maar als de vergelijking gebaseerd is op de prachtige natuurbeschrijvingen die er gegeven worden, kan ik me daar iets bij voorstellen. Want daar werd ik bij het lezen van dit boek vooral door gegrepen, door de manier waarop de liefde voor de natuur erin verwerkt wordt. Niet alleen de helende kracht van de natuur wordt prachtig beschreven maar ook hoe wreed en allesomvattend natuur kan zijn.

Met haar beeldende en poëtische taalgebruik wist Shelley Read voortdurend mijn aandacht vast te houden en me compleet het verhaal in te trekken. Haar personages en de interacties voelen heel echt aan, en emoties worden niet weggepoetst. Misschien is het jammer dat we wat minder over Wil te weten komen, maar zelf had ik daar niet zo veel hinder van. Ik vond het juist wel fijn dat het vooral het verhaal van Victoria was en haar worstelingen met vrouw-worden en haar pijn voelden voor mij heel nabij.

Is het een verrassend boek? Nee, dat denk ik niet. Het boek moet het vooral hebben van het mooie verhaal en even zo mooie taalgebruik. Maar van die twee dingen heb ik wel met volle teugen genoten. Ik hoop dan ook dat Shelley Read de smaak van het schrijven te pakken heeft en kijk dan ook zeker uit naar nog meer prachtige verhalen van haar hand.

4 inktpotjes

Jolanda

Unzipped: tentoonstellig en boek over The Rolling Stones

 

Unzipped is een prachtig naslag werk over The Stones dat is uitgebracht bij Xander Uitgevers en wat tot stand is gekomen door een samenwerking van Thames & Hudson Ltd, London, en het Groninger Museum waar de bijbehorende tentoonstelling te bewonderen is tot en met 21 januari 2024.

Ik kocht het boek in 2020 nadat de tentoonstelling na slechts vier weken alweer werd gesloten door de uitbraak van covid en de daaropvolgende lockdown. Gelukkig kwam het heugelijke nieuws dat de tentoonstelling na hun hele tournee terug zou komen in Nederland. Mooi, ik hoefde slechts 3 jaar te wachten! Was het dat wachten waard..?

Je moet er wat voor over hebben, Groningen ligt niet bepaald centraal in NL, en bij ons vandaan is het zo’n dikke 2 uur rijden. Mijn tijdslot was om 11.00 en omdat er eerst een vriendin werd opgehaald ging mijn wekkertje al om 6.45, want me haasten dát doe ik niet meer.

Het bleek er lekker rustig te zijn zodat ik nog snel een fotootje bij The Stones tong buiten kon nemen en daarna door naar de tentoonstelling.

Er is van alles te zien, mooie foto’s, filmmateriaal, veel instrumenten en uiteraard de kleding waarvan ik mij nooit zo heb gerealiseerd dat er daar best veel van is, en dus ook echt aparte kleding. Wat ik zelf het leukste vond is het deels nagebouwde appartement waarin Mick Jagger en Keith Richards in het begin samen hebben gewoond. Een compleet verslonsde hoek van een slaapkamer, een deel van een huiskamer met een onmetelijke berg rotzooi en een stuk van hun keuken waarbij ik vreesde dat er elk moment een paar ratten voor mijn voeten zouden wegschieten. Dat laatste gebeurde niet en ook ontbrak de geur van de zweetsokken die her en der op het interieur lagen, maar verder krijg je wel een goede indruk van hoe het toen geweest moet zijn. Het is bovendien ook het enige wat NIET in het boek Unzipped te zien is. Logisch ook, want daar staan alleen de échte dingen in, foto’s, teksten, instrumenten, kleding, veel informatie over hoe ze zijn begonnen enz. maar dus niet iets wat is nagebouwd naar een ruim 60 jaar oude herinnering van Jagger en Richards.

Wat vond ik dus van de tentoonstelling? Tja, dik 4 uur rijden voor de nog geen 2 uur dat je er doorheen loopt om te zien wat er in het boek staat? Het was dat wij er met kaart van de Vriendenloterij gratis in mochten maar de kaarten kosten normaal EURO 25,00. Behalve voor degene die een studentenkaart of een museum kaart heeft, dan is het EURO 10,00. Als je fan bent dan doe je dat uiteraard. Ik ben geen echte fan, alhoewel… The Stones zitten diep verweven in mijn jeugd en daarmee ook met mijn allerliefste schoolvriendinnetje waar ik vaak s’middags op haar slaapkamertje naar de platen luisterde van haar oudere broer…. The Stones! Black and Blue was net uit en ‘Hot Stuff’ was een grote hit die uiteraard werd gedraaid op ons schoolfeest. De tekst van ‘Melody’, mijn favoriete nummer van dat album,

konden we uit ons hoofd en elke kreun en steun die Jagger over de microfoon uitbraakte konden wij perfect imiteren en op het juiste moment meezingen…. en ik kan het nog! (net als alle andere nummers trouwens.)

Dan nu het boek Unzipped: Ik zeg kopen! Ik heb het natuurlijk al 3 jaar gekoesterd maar het blijft echt onwerkelijk mooi. Het is niet goedkoop, dat geef ik toe, maar het is het dubbel en dwars waard voor wat je er voor krijgt. Zet het af tegen de prijs van 2 ongereduceerde tickets van het museum en je hebt het al in je bezit. Het genieten duurt daarna heel wat langer dan die 2 luttele uurtjes.

Ik geef het boek 5 vette Inktpotjes.

Karin K.

De 20 van Sam Holland

 

Verslavende zoektocht naar een monster

 Ik las De Echoman,het vorige boek niet maar je kan dit deel dus ook als standalone verorberen. Ik begon en kon niet stoppen dus ja dit is letterlijk een thriller om met huid en haar te verslinden.

 Wanneer Adam Bishop een lijk met een nummer voor zich krijgt wordt snel duidelijk dat dit geen gewone moord is. Een verwoestend beest slaat genadeloos toe en de dader lijkt wel een herhaling van het verleden, maar dat is toch onmogelijk? Rechercheur Adam en zijn team worden deel van een onmenselijk kat en muisspel dat akelig dichtbij komt en verregaande gevolgen heeft. Sam Holland neemt me mee op een dodelijke achtbaan waarbij alles stilaan in elkaar past. De serial killer in deze thriller heeft wel een heel bijzonder motief en de werkwijze is op zijn minst verbazingwekkend. Deze hypnotiserende rit is loeispannend, zit goed in elkaar en nee joh, dat einde grrr… Ik kan niet wachten om verder te gaan in deze reeks en hou angstvallig in het oog wanneer ik het nieuwe boek kan lezen. Een verhaal met pit, karakters met een serieuze bagage , enkele verrassende wendingen en de vraag wat maakt dat je tot zoiets gruwelijks in staat bent, kortom smullen dus…

Voor wie het eerste boek las is het misschien fijn om te weten dat het hoofdpersonage van toen heel even opduikt maar dit boek concentreert zich op Adam en zijn beroeps- en privéleven. Wat deze onder je huid kruipende thriller bijzonder maakt is naast de actie de inkijk in elk karakter en de realistische scènes. Wie goed doet is ook niet zonder fouten en zelfs wie slecht is, is niet alleen een gruwel. De thema's zijn manipulatie,schuld ,mishandeling en naast haat ook liefde. Een auteur om zeker in de gaten te houden.

 

4,5 inktpotjes

Fany

Het kleine Franse pension van Helen Pollard

 

Een hartverwarmend en grappig boek om uit de realiteit te ontsnappen

 Wanneer Emmy op vakantie gaat met haar vriend om haar relatie nieuw leven in te blazen verloopt alles anders dan verwacht. Door omstandigheden helpt ze de eigenaar van het pension om de boel recht te houden. Tijdens haar verblijf in het idyllische La Cour des Roses ontdekt ze niet alleen hoe iedereen hier voor elkaar zorgt, maar ook hoe ze ondanks alle ellende geniet van haar tijd hier in dit Franse paradijsje. Zal ze uiteindelijk kiezen voor een nieuw begin en haar leven achterlaten of keert ze voorgoed terug naar haar baan en leven in de stad? Is liefde gelinkt aan uiterlijk of is het  de binnenkant die telt en is status belangrijker dan persoonlijkheid ?

 Ik heb genoten van dit feelgood verhaal met heerlijke scènes. Er is plaats voor wat romantiek, drama en vriendschap . De boodschap van dit verhaal is misschien wel dat je thuis is waar je hart zit. Ik zie me zo rondlopen in dit plattelandsdorpje vol ontwapenende personages. Het kleine Franse pension leest vlot en is pretentieloos vermaak . Dit charmante en tikje voorspelbare verhaal zorgt voor een lichtpuntje in je dag. De boodschap van dit verhaal is misschien wel dat je thuis is waar je hart zit. Ik weet nu al dat ik zonder twijfel het volgende deel van deze reeks ga lezen . Voorlopig zie ik dat  het enkel als ebook te koop is, maar binnen bepaalde digitale abonnementen kan je het ook luisteren. .

 3.75 inktpotjes

Fany

Dromer – Benedict Wells

Na de dood van zijn vader verhuist de student Jesper Lier naar Berlijn, waar hij een nietszeggend en leeg leven leidt. Naar de buitenwereld en vooral naar zijn moeder toe doet hij zich voor als hardwerkende student met een vriendin, een gezellige kamer en een uitgebreid sociaal leven. In werkelijkheid staat hij alleen op papier ingeschreven bij de universiteit, woont hij in een krottig souterrain, is die leuke vriendin een leugen en werkt hij aan een roman die ook nergens over lijkt te gaan. Zijn leven draait om drank, slaappillen en slechte eetgewoontes. Wanneer hij verliefd wordt, voelt Jesper de noodzaak om uit die negatieve spiraal te komen, maar tegelijkertijd heeft hij nauwelijks de notie hoe.

Sinds het boek ‘Hard land’ is Benedict Wells verworden tot één van mijn favoriete auteurs. Daarvoor las ik al ‘Het einde van de eenzaamheid’ en ‘Op het geniale af’, die ik ook mooi vond maar pas bij ‘Hard land’ leek ik zijn manier van schrijven pas volledig te begrijpen. Misschien omdat ik zelf tiener was in de jaren ’80, of vanwege de bijbehorende playlist, maar dat boek kwam keihard bij me binnen.

‘Dromer’ is Wells’ tweede boek en komt uit 2009, maar was nog niet eerder naar het Nederlands vertaald. Het werd in de zomer van 2022 in Nederland uitgebracht en afgelopen maand is er ook een nieuw boek van Wells uitgebracht met 10 literaire verhalen: ‘De waarheid over het liegen’.

‘Dromer’ zou zijn meest persoonlijke boek moeten zijn en speelt zich af in de stad waar Wells zelf na zijn eindexamen naartoe ging om zich aan het schrijven te wijden. Dit deels autobiografische geeft een extra tintje aan het boek. Het verhaal is net als zijn vorige boeken een coming of age verhaal en de eenzaamheid en verlorenheid spat er vanaf. Jesper Lier is het prototype van een loser. En toch wist Jesper uiteindelijk mijn sympathie te winnen. Want onder de dikke laag hopeloosheid blijkt een enorme hulpeloosheid ten grondslag te liggen, die voortkomt uit zijn verleden. 

Naast alle drama rondom Jesper bevat het verhaal verschillende kleurrijke personages die het verhaal voorzien van een zekere luchtigheid en humoristische situaties. Dit en het feit dat Jesper uiteindelijk de wanhoop weet te keren maakt dat het boek nergens zwaar aanvoelt maar eerder melancholisch, en laat je uiteindelijk toch met een goed gevoel achter.

Ondanks dat dit boek voor mij niet kon tippen aan ‘Hard land’ wist Wells me wel weer te raken. Rest me nu nog het nieuwste boek met 10 korte verhalen. Want Wells kondigde al even geleden om persoonlijke redenen een schrijfstop aan dus blijft het de vraag of er nog nieuwe boeken van zijn hand gaan komen. Als fan kan ik hier alleen maar met heel mijn hart op hopen.

4 inktpotjes

Jolanda

Station Malma – Alex Schulman

 

De ouders van de zesjarige Harriet besluiten te gaan scheiden. Wanneer ze een gesprek opvangt, hoort ze haar beide ouders zeggen dat ze allebei de voorkeur geven aan het in huis nemen van haar zus Amelia. Uiteindelijk komt Harriet toch bij haar vader terecht en vertrekt haar moeder met haar zus naar een andere woonplaats. Harriet mist haar zus maar het contact tussen de zusjes wordt afgehouden. Wanneer er na twee jaar eindelijk een ontmoeting plaatsvindt, gebeurt er iets heftigs. De breuk tussen de zussen is definitief.

 Twintig jaar later ontmoet Harriet Oskar, die als een blok valt voor de mysterieuze en ongrijpbare Harriet. Hun relatie verloopt stormachtig en samen krijgen ze een dochter: Yana. Het lukt Oskar echter niet om de extravagante en ongrijpbare Harriet bij te benen, en wanneer Yana elf is verdwijnt haar moeder van de ene op de andere dag. Wanneer haar vader jaren later overlijdt, gaat Yana op zoek naar antwoorden. Wie was haar moeder echt en waarom is ze zo plotseling uit haar leven verdwenen? En wat heeft de breuk tussen haar moeder en haar zus hiermee te maken?

 Destructieve familierelaties is blijkbaar een dingetje voor Schulman want ook zijn vorige boek ‘De overlevenden’ was opgebouwd rondom dit thema. En net als bij dat boek vond ik het verhaal weer mooi en indrukwekkend maar het blies me niet omver.

 Schulman houdt je bij de les in dit boek. Het hele verhaal is opgehangen aan de treinreis naar Malma, die je niet één keer doormaakt, maar wel drie keer, in verschillende tijden, en met verschillende hoofrolspelers. Dit maakt het lezen niet eenvoudig en ik heb verschillende keren even stil moeten houden bij het lezen om even te recapituleren om wie het nu ging in de verschillende hoofdstukken. Vooral met het uit elkaar houden van de moeders en dochters had ik vooral in het eerste gedeelte van het boek moeite. Ook wordt er regelmatig teruggeblikt op gebeurtenissen uit het verleden. Doordat ik zo bezig was met alles te plaatsen had ik vooral aan het begin van het boek minder oog voor de prachtige taal die Schulman gebruikt. Gelukkig lukte dat gedurende het lezen steeds beter.

 Want mooi is het boek zeker. En omdat tot op het laatst onbekend blijft welke dingen er nu precies gebeurd zijn, blijft het verhaal intrigeren. De sfeer is ontzettend geladen. Toch miste ik iets, een bepaalde urgentie in het verhaal. Dat Harriet beschadigd is, dat is vanaf het begin al voelbaar. Toch moest ik meteen denken aan een ander boek wat ik eerder dit jaar las: ‘Dat beloof ik’ van Roxanne van Iperen, waarin het ook om verstoorde familierelaties gaat. Waar ik in dat boek de pijn duidelijk voelde, bleef dat hier voor mij op de achtergrond.

 Qua taal en verhaalopbouw vond ik dit tweede boek van Alex Schulman dan ook weer prachtig. Maar net als bij ‘De overlevenden’ miste ik net dat stukje dat het verhaal me bij doet blijven.

 4 inktpotjes

 Jolanda

De handlanger – Steve Cavanagh

 

Wanneer Eddie Flynn als advocaat wordt gevraagd om Carrie, de vrouw van een seriemoordenaar, te vertegenwoordigen, twijfelt hij sterk. Eddie wil namelijk alleen onschuldigen vertegenwoordigen, en alles wijst erop dat Carrie wist van de daden van haar man. Toch geeft Eddie haar het voordeel van de twijfel. De echte seriemoordenaar, de Zandman, loopt immers nog vrij rond. Toch weet hij dat dit geen makkelijke zaak gaat worden. En dat weet de Zandman ook. En hij is tot alles in staat om zijn vrouw te beschermen.

 De boeken rondom advocaat Eddie Flynn zijn zogenaamde rechtbank-thrillers, waarin Flynn alles op alles zet om zijn cliënten vrij te krijgen. Steve Cavanagh zelf was voordat hij auteur werd mensenrechtenadvocaat en betrokken bij een aantal spraakmakende zaken. In Nederland brak hij door met zijn boek ‘Dertien’, wat overigens al het 4^e deel is van de serie. De boeken kun je trouwens prima los lezen, dus het maakt eigenlijk helemaal niets uit met welke je begint. Ik zou je zelfs aanraden om niet met het eerste deel, ‘De verdediging’, te beginnen want die vond ik persoonlijk wat saai en heb ik zelfs niet uitgelezen. Gelukkig las ik die pas nadat ik ‘Dertien’ en de standalone ‘Verdraaid’ had gelezen en ik helemaal overtuigd was van zijn kunnen.

Dus begin gewoon in welk deel dan ook en laat je overtuigen!

 ‘De handlanger’ is alweer het 7^e deel van de Eddie Flynn serie en weer een geweldig boek. Het duurt wel even voordat er vaart in komt, maar ook het onderzoekgedeelte, wat juist zo kenmerkend is voor de boeken, is interessant en er wordt duidelijk naar een climax toegewerkt. De race tegen de klok is duidelijk voelbaar en het eind verrast. Wat ik zelf persoonlijk wat minder vond waren de perspectiefwisselingen waarbij we door de ogen van de Zandman kijken en de dagboekfragmenten van Carrie, maar aan de andere kant houdt het het ook afwisselend. Tevens wordt er gebruik gemaakt van korte hoofdstukken dus je leest ook weer snel door de (voor mij minder interessante) stukken heen.

 Wat ook leuk is dat detective Bloch, Eddie’s rechterhand, een grote rol heeft in dit boek, en naast Eddie Flynn zeker een interessant personage is om te volgen. De schrijfstijl van Steve Cavanagh is vlot en zonder te veel uitweidingen. Cavanagh deinst er ook niet voor terug om zo nu en dan één van zijn eigen hoofdrolspelers te laten sneuvelen en dat maakt het boek qua spanning nog interessanter. Persoonlijk vond ik het niet het beste deel van de serie, maar aangezien ik deel 1 helemaal niet zo kan waarderen, maakt dat eigenlijk helemaal niets uit. Eddie Flynn is voor mij een personage waar ik voorlopig nog geen genoeg van kan krijgen.

 Ik heb dan ook weer van het boek genoten en kijk weer reikhalzend uit naar een volgend deel. In de tussentijd vermaak ik me wel met de delen van de serie die ik nog niet gelezen heb, maar red ik het niet om die uit te lezen voordat er weer een nieuw boek verschijnt, dan weet ik ook dat dat geen enkel probleem is.

 4 inktpotjes

 Jolanda

Stigma – Jørn Lier Horst & Thomas Enger

 

Voormalig politierechercheur Alexander Blix heeft andere zaken om zich druk over te maken dan het opsporen van criminelen. Voor het wreken van zijn dochter is hij veroordeeld tot een gevangenisstraf in Noorwegens zwaarst bewaakte gevangenis. Zijn medegevangenen grijpen alles aan om hem het leven flink zuur te maken.

Ondertussen zijn zijn voormalige collega’s op jacht naar Walter Kroos, een moordenaar die in Duitsland uit de gevangenis heeft weten te ontsnappen en waarvan het vermoeden rijst dat hij zich ergens in Noorwegen ophoudt. Ook journaliste Emma Ramm speurt mee naar de ontsnapte moordenaar.

Wanneer duidelijk wordt dat één van Blix’ medegevangenen een connectie heeft met de voortvluchtige wordt Blix benaderd om binnen de gevangenismuren informatie bij deze gevangene los te peuteren. Ondertussen houdt Blix zich via Emma van de opsporing op de hoogte.

 Na mijn eerste ietwat teleurstellende kennismaking met een soloboek van Thomas Enger had ik mijn hoop gevestigd op dit deel van de behoorlijk populaire Blix en Ramm-serie van het duo Horst en Enger. Een deel 4 alweer, maar heel eigenwijs vond ik dat ik goed midden in de serie kon beginnen. Bij heel veel series kan dat eigenlijk best prima, soms mis je wat voorgeschiedenis maar de meeste auteurs weten daar wel een draai aan te geven en je toch van wat noodzakelijke informatie te voorzien. Dat heeft er ook al een paar keer voor gezorgd dat mijn nieuwsgierigheid naar de voorgaande boeken geprikkeld werd en meteen de gehele serie op mijn leeslijstje belandde. Of ik er ooit aan toe ga komen om die series bij te lezen is een tweede, maar het feit dat ik nieuwsgierig gemaakt werd is al een goed teken.

 Ook Horst en Enger bedelen je wel wat informatie toe over wat er zich in de voorgaande delen heeft afgespeeld. De inleidende tekst op de achterkant van het boek vermeldt misschien zelfs al een spoiler over de voorgaande boeken, maar aangezien het boek hier meteen mee begint en ook leidend is voor het verhaal heb ik die niet kunnen wegpoetsen. Mijn excuses hiervoor.

De info die je krijgt betreft echter alleen de voorgeschiedenis van Blix, waardoor ik dit verhaal ook prima kon volgen. Over Emma Ramm echter krijg je weinig mee. En daar wringt het voor mij een beetje, want daardoor kreeg ik weinig hoogte van dit personage en miste ik een stukje wisselwerking tussen haar en Blix. Natuurlijk speelt het ook mee dat, doordat Blix in de gevangenis verblijft, er ook een fysieke barrière is tussen de twee hoofdpersonages, maar het lukte me duidelijk wel een redelijk gevoel te krijgen bij het karakter van Blix.

 En dan het verhaal… Ik moet zeggen dat door het vlotte taalgebruik en de zeer korte hoofdstukken het verhaal snel leest. Maar echt geboeid raakte ik helaas niet. Vanaf het begin van het verhaal wordt de lezer telkens een verdachte voorgeschoteld, die eigenlijk al vrij snel telkens met wat argumenten afgeschoten wordt. Daardoor raakte ik een beetje verveeld. Het werd hiermee een beetje een afstreeplijstje: oh, die niet…en nee, die ook niet.

Pas in de laatste 20 bladzijdes komt het verhaal ineens in de versnelling en ja, dan wordt het zelfs nog even spannend. Maar voor mij kwam dat toch een beetje te laat.

 Ga ik deze serie nu op mijn leeslijstje zetten? Nee, helaas, dat denk ik niet. Ik denk dat er zeker lezers zijn die de serie al vanaf deel 1 volgen en ook dit deel 4 zullen verslinden, en dat lees ik ook in diverse recensies terug. Maar mij kon deze tweede kennismaking met Enger (nu weliswaar in duo) ook helaas niet zo bekoren.

Is het daarmee een slecht boek? Nee, zeker niet, maar het is gewoon niet zo mijn ding.

 3,5 nktpotje

 Jolanda

 

 

Iselin was bijna thuis van Ørjan Karlsson

 

Wanneer de 19-jarige Iselin niet terugkomt van een ronde hardlopen, wordt er direct groot alarm geslagen. Inspecteur Jakob Weber zet samen met zijn team alles op alles om Iselin op te sporen en al snel zijn er een aantal verdachten in het vizier. Bij zijn onderzoek krijgt Weber assistentie van de gedreven Noora Yun Sande die haar baan bij een vooraanstaand onderzoeksteam in Oslo heeft opgegeven om in Bodø aan de slag te gaan. Noora heeft zo haar eigen redenen om naar het afgelegen Bodø af te reizen, maar bijt zich onmiddellijk vast in deze nieuwe opdracht. Dan verdwijnt er op een nabijgelegen eiland nog een jonge vrouw tijdens een rondje hardlopen. Zijn deze zaken aan elkaar gelinkt of is er sprake van toeval?

 Ørjan Karlsson heeft in Noorwegen al diverse thrillers op zijn naam staan maar ‘Iselin was bijna thuis’ is het eerste boek wat in het Nederlands vertaald is. Het is een eerste deel in een serie rondom Jakob Weber en als het aan mij ligt mogen er snel meer bijkomen. Niet in de laatste plaats omdat er aan het eind van dit deel nog wel wat zaken zijn die nog niet opgehelderd zijn.

 Eigenlijk houd ik daar helemaal niet zo van, van open eindjes. Maar het is Ørjan Karlsson vergeven, want met dit eerste deel heeft ie een dijk van een thriller neergezet. Zijn hoofdpersonages zijn vanaf het moment van introduceren meteen al interessant. Weduwnaar Weber heeft een zachte kant maar is beslist niet zielig. Noora lijkt een zelfbewust type maar heeft niet helemaal vrijwillig de overstap gemaakt naar een team in the middle of nowhere. Genoeg voer om nog verder uit te kristalliseren in verdere delen, maar voor mij was er eigenlijk meteen een klik met de personages. Wanneer een auteur dat al binnen een tiental pagina’s weet te bewerkstelligen, vind ik dat altijd bijzonder knap.

 De schrijfstijl van Karlsson is vlot en filmisch. Korte hoofdstukken en veelvuldig wisseling van perspectief houden vaart in het verhaal. Er zijn heel wat personages die wat te verbergen hebben, en ik had tot het eind toe geen flauw benul wie de dader zou kunnen zijn, ook al kijk je een aantal hoofdstukken mee door de ogen van deze dader. De laatste paar hoofdstukken gaan flink in de versnelling en ik betrapte mezelf erop dat ik met ingehouden adem zat te lezen. Zoals ik al zei wordt niet alles opgehelderd, wat ik zelf wel jammer vond, maar wat zeker alvast een opzetje zal zijn voor de volgende delen.

 Reden te meer dus om uit te kijken naar een volgend deel. Van dit deel heb ik alvast behoorlijk genoten.

4 inktpotjes

Jolanda

De heksen van Milford – Josephine Tey

 

Dorpsadvocaat Robert Blair slijt zijn dagen in Milford vooral met administratieve zaken. Wanneer zijn hulp wordt ingeroepen door een excentrieke moeder en dochter die samen het landhuis The Franchise bewonen twijfelt hij of hij er wel de juiste persoon voor is. De dames Sharpe worden er namelijk van beschuldigd een jong meisje te hebben vastgehouden en mishandeld. Na wat eigen onderzoek twijfelt Blair aan hun schuld. De dorpsbewoners echter hebben echter geen bewijzen nodig om de twee vrouwen schuldig te verklaren. Aan Robert Blair de taak om alles boven tafel te krijgen om de dames vrij te pleiten. Maar wie spreekt de waarheid?

 ‘De heksen van Milford’ is gebaseerd op een beroemd proces uit de 18^e eeuw in Engeland: The Franchise affair. Het is geen weergave van dit proces maar een op zichzelf staand detectiveverhaal en voor het eerst verschenen in 1948. Ook is het boek al drie keer verfilmd. De Schotse Josephine Tey wordt gezien als één van de beste thrillerschrijvers van de 20^e eeuw en toch had ik nog nooit eerder van haar gehoord.

 Het boek wat ik las is een recente heruitgave en ondanks dat dit dus een wat ouder verhaal betreft is het nog prima leesbaar. Het is mysterieus, hier en daar gespekt met humor en het blijft heel lang in het midden wat er nu precies gebeurd is waardoor je zelf ook aan alles gaat twijfelen. Ook zijn de gebeurtenissen helaas soms nog sterk overeenkomstig het heden. Wie werd er anno nu ook alweer beschuldigd met een heks te zijn? Oké, niet door een heel dorp, maar toch zie ik paralellen.

En nee, ook in dit verhaal heeft dat weinig met hekserij te maken.

 Het verhaal vond ik aardig. Ook al wist ik van tevoren dat het een wat trager verhaal zou zijn, ik denk dat ik er toch iets meer van verwacht had. Ik houd juist wel de sfeer die juist centraal staat in dit soort boeken, maar toch kreeg het me niet helemaal te pakken. Vooral aan het einde gebeurt er ineens heel veel en het was niet helemaal het einde waar ik op had gehoopt.

 Toch is het een heel aangenaam boek, en alleen al voor de cover, die ik prachtig vind, zou ik ‘m in de kast willen hebben. Dus houd je van de sfeer van Agatha Christie, dan is dit een heel leuk boek om te lezen.

 3,5 inktpotje

 Jolanda

De pindakaasmoord van Carine Voshaar en Edwrad van der Marel

 

 Carine Voshaar en Edward van der Marel maken sinds augustus 2020 de populaire podcast Moordzaken, waarin ze aan de keukentafel waargebeurde, opgeloste Nederlandse moordzaken bespreken. Wat rammelt er, waar kunnen vraagtekens bij geplaatst worden? Carrie en Eddie willen het naadje van de kous weten.

In 'De pindakaasmoord' laat het podcastduo hun licht schijnen over de veertien spraakmakendste opgeloste Nederlandse moordzaken van de afgelopen decennia.

Het gaat om grote zaken zoals die van Renée Hartevelt, die werd vermoord door een kannibaal, en de huiveringwekkende parachutemoord, maar ook om kleinere maar niet minder tot de verbeelding sprekende dossiers als dat van de moordweduwe van Vinkeveen en de Oostvoornse kofferbakmoord.

Dit boek sprak mij meteen aan. Ik kijk namelijk altijd superveel documentaires op 'Investigation Discovery' en ik 'hou' van true crime. Klinkt misschien niet gezond (haha), maar ik vind het enorm interessant hoe iemand in staat is om een ander van het leven te beroven. Wat bezielt iemand en wat speelt er in zijn of haar hoofd af?

'De pindakaasmoord' bevat veertien spraakmakende verhalen over verschillende moordzaken die zich voornamelijk in Nederland en België hebben afgespeeld. Het boek is niet heel erg dik en de moorden worden dan ook kort en bondig toegelicht. Maar het blijft toch interessant genoeg en de ene moord is nog gruwelijker dan de andere.

Na elk verhaal zocht ik de moord op Google op. Ik heb namelijk nog zo'n rare tik en wil altijd het gezicht van de dader en het slachtoffer zien.

Dit boek is echt enorm interessant als je van true crime houdt! Ik zat vol verbijstering de verhalen te lezen en af en toe viel mijn mond open vanwege de hoeveelheid fouten die er zijn gemaakt door de politie en de uitspraken van de rechtbank.

Ik heb "genoten", (dat klinkt ook weer zo raar maar jullie begrijpen vast wel wat ik bedoel) van dit eerste deel en ik hoop dat er nog meer zaken in boekvorm zullen uitkomen van dit duo!

Beoordeling: 4,0 ⭐️

Silvie

Inspecteur Vos – Paul Hoekstra & Job Veldhuis

 

Wanneer op een koude winteravond het lichaam van pater Abraham Doornbosch wordt gevonden bij de Dom in Utrecht staan rechercheur Vos en zijn rechterhand Vink voor een raadsel. Wat is het motief voor deze moord en wie is de dader? Maar niets is onoplosbaar zolang er koffie is, is het motto van de eigengereide Vos. Wanneer er echter meerdere moorden gepleegd worden, wordt de zoektocht naar de dader steeds complexer. Is er een verband te vinden, en welke rol speelt de media hierin?

 

Inspecteur Vos is het eerste deel van een tweetal boeken over, jawel, rechercheur Vos. De boeken zijn een heruitgave en mijn oog werd getrokken door de mooie vintage covers. Op basis hiervan zou je verwachten dat de boeken zich in het verleden afspelen, maar niets is minder waar. Inspecteur Vos nuttigt zijn koffie bij voorkeur uit de meest geavanceerde koffieapparaten en er wordt ook gebruik gemaakt van laptops en mobiele telefoons, dus het speelt zich helemaal af in het nu.

 Wel heeft het verhaal in de verte een Agatha Christie-achtige vibe, en met alle lugubere thrillers van de laatste tijd vond ik dat een verfrissende inslag. Verwacht dus geen bloederige moorden en snelle achtervolgingen, de moorden worden vooral met denkwerk opgelost. Inspecteur Vos heeft daar zijn eigen methodes voor, alles gaat op z’n gemakkie maar vooral met het nuttigen van heel veel koffie.

 Ik vond Vos, en ook zijn sidekick Vink, interessante en innemende personages. Ze behoeven nog wat verdere uitdieping, ze worden nog niet tot de bodem doorgrond. Maar er is een leuke wisselwerking tussen hen en heb ook geregeld zitten grinniken om de kleine speldenprikjes die ze naar elkaar uitdelen. Er worden wat opzetjes gegeven naar hun achtergrond maar helemaal duidelijk werd me dat nog niet.

Op 2/3^e van het boek worden er nog wat interessante personages aan het team toegevoegd waarvan ik hoop dat die in het tweede deel ook weer acte de présence geven want die zou ik best nog wat beter willen leren kennen.

 Het verhaal is leuk, en de setting, Utrecht en omgeving, maakte dat het verhaal voor mij tot leven kwam. Net als bij een Agatha Christie-verhaal gebeurt er genoeg maar moet het verhaal het ook een beetje van de conversaties tussen de personages hebben. De ontknoping is verrassend, alhoewel ik het wel jammer vond dat er nog wat losse eindjes open bleven.

 Ik vond het boek leuk genoeg om ook het tweede deel te willen lezen. Ik ben vooral nieuwsgierig welke misdaden er nog meer opgelost dienen te worden in en om de Domstad, en ook hoe de samenwerking tussen Vos en Vink en de andere ‘mannen’ van het team zich verder ontwikkelt. Ook leuk: in een paar uurtjes en met een paar bakkies koffie lees je het uit.

Een aangename verrassing, dit boek!

 3,5 inktpotje

 Jolanda

‘Dracul’ geschreven door Dacre Stoker en J.D. Barker.

 

Dracul is in feite een prequel op de beroemde klassieker Dracula van de Ierse auteur Bram Stoker. Wat was nou in feite de aanleiding die Bram zijn Gothic Novel Dracula in 1987 heeft doen schrijven?

‘Voor allen die weten dat monsters bestaan.’

Dracula wordt ten onrechte vaak ‘afgedaan’ als een horror klassieker. In mijn ogen ten onrechte want het is alles behalve gruwelijk, veel meer is het een roman met een bij tijd en wijle zelfs behoorlijk zoetsappig liefdesverhaal. Het werd de grondlegger voor de hedendaagse Gothic Novel en inspireerde veel huidige auteurs van spookverhalen maar ook die van andere genres.

Dacre Stoker is familie van Bram, hij is de achter-achterneef, en samen met J.D. Barker schreven ze dit Dracul waarvan er nu eindelijk een Nederlandse vertaling is verschenen.

Het begin van het boek kenmerkt zich bijna als een soort familiegeschiedenis: De geschiedenis van de familie Stoker waarvan vader en moeder, behoorlijk vooruitstrevend voor die tijd, beiden werkten. Ze hebben op dat moment 5 kinderen, 4 jongens en een meisje, waarvoor ze de hulp hebben ingeroepen van Nanna Ellen Crone. De jonge Bram, dan op een leeftijd van 7 jaar, is namelijk een ziekelijk jochie dat veel verzorging nodig heeft. Zijn 1 jaar oudere zusje Mathilde houdt hem vaak gezelschap op zijn zolderkamertje als hij weer eens bedlegerig is. Het is zijn zusje die op een gegeven moment argwaan krijgt jegens Nanna Ellen. Soms blijft Ellen nachtenlang weg, maar zodra ze weer terugkomt is ze altijd zorgzaam en lief, en omdat er geen vervangster voor handen is sluiten de ouders node de ogen voor het alsmaar vreemder wordende gedrag van haar. Bovendien zijn er een aantal alarmerende sterfgevallen in hun omgeving te betreuren en Mathilde en Bram willen er het hunne van weten. Ze besluiten stiekem op onderzoek te gaan. Iets wat ze achteraf gezien beter niet hadden kunnen doen…

Dracul is een mooie, beeldende en verhalende geschiedenis die wellicht af en toe wat gruwelijke fragmentjes heeft maar over het algemeen wegleest als een mooie spannende roman. Vooral wat betreft het 1^e deel. Vanaf het 2^e deel versneld het verhaal wel wat meer, totdat er uiteindelijk een climax volgt die vol actie is en waarin ook meer creepy elementen zijn verwerkt.

Wat ik heel boeiend vond is dat er met dit verhaal een ander verhaal is verweven, namelijk die van de Ierse volksvertelling (mythe) van de Dearg-Due. Iets wat ik direct heb opgezocht op internet. Verder komen er meerdere bekende Dracula-plaatsen in voor zoals Whitby en het ruige Walachije. Plaatsen die mijn zin in dit avontuur alleen maar nog meer versterken.

Ook heeft het, net als Bram Stokers Dracula, een opbouw die bestaat uit dagboekfragmenten, een paar krantenartikelen, aantekeningen van een paar personages en diverse brieven. Er wordt steeds geschakeld in tijd maar dat is boven elk hoofdstuk duidelijk aangegeven. Deze opbouw leest erg vlot weg en zorgt er voor dat je continue de aandacht houdt en het je blijft boeien.

De opbouw is verder langzaam, beeldend en verhalend met een versnelling dichter naar het einde toe. Het leest bijna als zijnde waar gebeurt, dat is het natuurlijk niet… of misschien toch?

Na het ook zeer boeiende nawoord, waarin Dacre Stoker en J.D. Barker vertellen hoe en met welke middelen ze deze roman/thriller konden schrijven, restte mij nog 1 vraag. Maar welke zal dat zijn…?

Ik geef het 4 dikke Inktpotjes.

 

 

 

Kinderen van Amalek van Erik Ader

 

‘Kinderen van Amalek. Mythes en feiten rond het Israëlisch-Palestijns conflict’ van Erik Ader.

‘Dit boek is geschreven voor iedereen die wil weten hoe het schrijnende Israëlisch-Palestijns conflict is ontstaan en een antwoord zoekt op de vraag waarom het nog steeds niet is opgelost.’ Door zijn werk als diplomaat in de regio, tijdens zijn reizen in Israël en de Bezette Gebieden, alsmede zijn contacten met oud-onderduikers en door literatuurstudie vergaarde hij grondige kennis van het conflict. In Kinderen van Amalek laat hij de lezer op systematische wijze delen in die kennis.’

Het is een deel van de achterflap die mij direct aanspreekt. Ik had mij al een beetje een beeld gevormd van bepaalde zaken, maar ik wilde wel wat meer objectieve informatie.

Als ik begin in de proloog van het boek blijkt dat dit boek min of meer een vervolg is op het eerste boek van Erik Ader, Oorlogen & Oceanen. Jammer, dacht ik toen, want dit stond niet op de achterflap en het bedoelde boek heb ik dus niet gelezen. In mijn hoop met mijn eigen beperkte kennis wel voldoende te kunnen begrijpen ga ik toch van start.

‘Mythe 1: Een land zonder volk voor een volk zonder land.’

Als ik net ben begonnen komen veel onderwerpen weer wat verser in mijn geheugen. De oorlog in Libanon waar een oud klasgenoot van plan was in mee te gaan strijden, de vredesonderhandelingen in Camp David die steeds mislukten, de Gazastrook waarvan de beelden bijna dagelijks op TV verschenen. En ja, het boek geeft uitleg over heel veel mythes, 16 zijn het er, welke gedegen worden onderbouwd en toegelicht. Met de nadruk op gedegen. Om jullie een idee te geven: Erik Ader schrijft een boek van zo’n 150 blz. en verwijst daarin naar een hoeveelheid voetnoten, geraadpleegde literatuur alsmede opgemaakte kaartjes e.d. die ruim 85 blz. beslaan.

Oké, hoe zit het met die feiten? Één feit dringt al lezende langzaam tot mij door, en dat is dat je de gekleurde mening van de auteur tussen elke regel tekst heen leest. Overigens ook iets dat ik miste op de achterflap, en waardoor ik toen nog dacht te maken te hebben met een objectief boek.

‘De Palestijnen kregen steeds weer nieuwe hoepels voorgehouden waar ze van hun dompteur Het Kwartet (de Verenigde Staten, de Verenigde Naties, de Europese Unie en Rusland), door moesten springen.’

Dit klinkt niet als een feit, nog als een mythe. Toch weerhoud mij dat niet gewoon verder te lezen en vast te houden aan mijn eigen beeldvorming. Maar nog voor ik op de helft van het boek zit begint mijn ergernis nog iets drastischer vormen aan te nemen. De zoveelste aanleiding:

‘Het heeft Nederland nooit belet met die Israëlische terroristen te praten en ik vind dat verstandig.’

Ik wil helemaal niet weten wat meneer Ader verstandig vindt of niet, ik wil alleen de feiten. En dan kom ik weer even terug op het begin van mijn recensie waarin ik het nog betreurde het eerste boek van Ader niet gelezen te hebben maar inmiddels dank ik de god waarin ik als atheïst niet eens geloof op mijn blote knietjes dat ik Oorlogen & Oceanen niet van te voren heb gelezen en daarmee blootstelling aan nog meer persoonlijke meningen van Ader over het Israëlisch-Palestijns conflict voor mezelf heb weten te vermijden. Ondanks dat heb ik het boek uit gelezen. Daarna heb ik Erik Ader eens goed Gegoogled en kwam zodoende achter een aantal publicaties waardoor ik zelfs mijn vraagtekens zet bij enkele van zijn Mythes/Feiten. Ik laat mij er verder niet over uit. Wellicht is dit een geweldig boek voor iemand anders. Het was gewoon niet wat ik er van had verwacht of op had gehoopt: een objectief boek zonder gekleurde mening.

Ik wilde het lezen, ik heb het gelezen, het is uit!

Karin K.

De nacht in de Telegraph Club – Malinda Lo

 

De 17-jarige Chinees-Amerikaanse Lily Hu groeit op in het San Francisco van de jaren 50. Met haar ouders en twee broertjes woont ze in de Chinese wijk waar iedereen elkaar kent en door Lily als beklemmend wordt ervaren. Daarnaast heerst in het Amerika van de jaren 50 stevig de angst voor de opkomst van het communisme en grijpt de overheid elke kans aan om Chinees-Amerikaanse burgers op de hielen te zitten om hen te kunnen betrappen op maar iets dat riekt naar communistische sympathieën. Ook de vader van Lily moet daaraan geloven. Binnen deze onrustbarende setting is Lily zoekende wie ze is en mag zijn. Ze raakt gefascineerd door de Telegraph Club, een nachtclub waar de queer community van San Francisco samenkomt. Daar ontdekt ze een nieuwe wereld die zowel aanlokkelijk als beangstigend is. Ze wordt voor het eerst verliefd. Maar hoe gevaarlijk is het om je aan de liefde over te geven wanneer die strikt verboden lijkt te zijn?

 Mijn verwachtingen over dit boek waren hoog gespannen. Eerder las ik al boeken van Sarah Waters met queer personages in de hoofdrol en haar boeken vind ik helemaal geweldig. Dit boek deed me daaraan denken, en met een aanbeveling van Sarah Waters aan het begin kreeg ik helemaal het gevoel dat het wel goed moest komen.

Daarnaast speelt het verhaal zich af in de broeierige jaren 50 van Amerika, waar zelfs in een ‘open minded’ stad als San Francisco de spokenjacht op communisten een stevige stempel drukte op de sfeer. Voldoende elementen voor een interessant verhaal.

 Maar dat kwam voor mij toch niet helemaal uit de verf. Malinda Lo heeft een fijne en bloemrijke schrijfstijl. Ze beschrijft de omgeving gedetailleerd waardoor je het gevoel zou moeten krijgen dat je er zelf middenin staat. ‘Zou moeten’ schrijf ik en dit zegt al wat over dat mij dat niet helemaal lukte. Jammer genoeg kwam de setting voor mij niet echt tot leven. Het was er wel, maar vaak kwam ik er net niet bij.

Datzelfde gold ook een beetje voor het verhaal. Het verhaal van Lily is mooi, haar zoektocht naar haar identiteit is pakkend, maar de structuur van het verhaal begreep ik niet helemaal. Zo wordt er een paar keer terug gegrepen naar het verleden van haar ouders en tante, maar ik begrijp eigenlijk nog steeds niet wat dit voor meerwaarde van het verhaal zou zijn. Ook de tijdlijnen die geregeld terugkomen aan het begin van de delen van het boek vond ik vaag en weinig bijdragen.

De historische context van het boek is interessant en draagt zeker wel bij aan de sfeer van het verhaal, maar bepaalde gebeurtenissen uit het boek krijgen niet altijd een vervolg. Hierdoor bleef ik heel erg op mijn honger zitten.

 Het verhaal is mooi, en historisch klopt het. De Chinees-Amerikaanse Lily is vertederend en haar eerste schreden op het liefdespad zijn oprecht mooi en invoelbaar. Ook haar worsteling met haar ouders geen onrecht aan te willen doen en de schuldgevoelens die dat oproept, worden heel mooi overgebracht. Maar ik bleef met een gevoel zitten dat het hier en daar niet helemaal af was.

 Misschien waren mijn verwachtingen gewoon iets te hoog, en mijn vergelijking met de boeken van Sarah Waters bij voorbaat niet helemaal terecht. Misschien dat ik het boek zonder al die jubelende aanbevelingen aan het begin wat objectiever ingegaan zou zijn. Maar hé, ik ben niet degene die die aanbevelingen plaatst, en blijkbaar ben ik daar toch gevoelig voor.

Uiteindelijk is het echt wel een mooi boek, maar voor mij niet een verhaal wat blijft hangen.

 3,5 inktpotje

 Jolanda

‘Lieve Chris’ geschreven door Sabine van den Eynden & Antoinette Hoes.

 

Een boek met een plot dat bij mij voor de nodige herkenbaarheid zorgde: Het is 1980. De dan 16-jarige Sasja weet ternauwernood te ontsnappen aan de ME bij een hardhandige ontruiming van hét meest beruchte kraakpand in Amsterdam. Ze wordt gered door de eveneens 16-jarige Chris(tina) die ze al van school kent. Deze gebeurtenis is echter de aanleiding en de start voor een vriendschapsband die alsmaar dieper en hechter wordt, totdat…

Ik was zelf 17 in 1980, ben opgegroeid in Amsterdam te midden van krakersrellen, ME, stop de neutronen bom, demonstraties en geen woning-geen kroning, maar ik had vanaf juni 1980 al wel een goede en vaste baan. Bij een werkgever overigens waar de kogelgaten in het raam zaten, vlak boven het hoofd van mijn toenmalige collegaatje en wat een erfenisje bleek te zijn van, jullie raden het al, één van die beruchte krakersrellen luttele maanden daarvoor.

Het verhaal sprak mij dus bij voorbaat al aan, maar toch stoppen hier de verdere overeenkomsten. Lieve Chris is een boeiend coming-of-age boek over de innige vriendschapsband van de jonge Sasja en de even jonge Chris. Elk met haar eigen bijzonder drukke seks leven vol van veelvuldig wisselende contacten met zowel mannen en vrouwen en dat overigens heel gewoon en geaccepteerd werd in de kringen waarin de 16-jarige meiden dan vertoeven. Dit laatste is duidelijk een groot verschil met mijn jaar 1980, en trouwens ook de directe jaren daarna, waarin het niet zo geaccepteerd was als je op je 16e een seks leven met wisselende contacten had en al helemaal niet met je eigen sekse, laat staan met beide seksen en nagenoeg tegelijkertijd. Haha, maar dat doet verder niets af aan het leesplezier, het geeft mij alleen maar het gevoel dat dit niet echt over 1980 gaat maar wellicht toch ietsje later waarin bepaalde dingen meer geaccepteerd werden.

Het begin van het boek gaat voornamelijk over verliefdheden en uitgaan, een gedeelte dat ik zelf iets minder vond,  maar het wordt interessanter als daar ineens de ouders van één van hen gaan scheiden en de dochter op een nogal plotselinge manier gedwongen wordt volwassener in het leven te staan. Ze neemt, wellicht uit nood maar toch uit zichzelf, de verantwoording en zorg over voor haar jongere broertjes omdat de moeder in kwestie besluit voor zichzelf te kiezen, ze heeft een nieuwe lover en de verloren bloemetjes worden alsnog eens flink door mama buiten gezet. De vriendschap tussen Sasja en Chris blijft ook dan hecht en de steun die ze bij elkaar vinden blijkt enorm, toch voel je als lezer dat het verhaal afstevent op een flinke wending… 

Sabine en Antoinette hebben met lieve Chris een vlot lezende roman geschreven die in aanvang een niet alledaagse insteek heeft, namelijk die van de Amsterdamse krakersrellen, maar dat later meer over de ontwikkeling en de vriendschap van de jonge meiden gaat.

Het boek schakelt geregeld tussen de gebeurtenissen uit die beging 80-er jaren met een moment zo’n 40 jaar later dat beide dames zelf volwassen zijn, gesetteld, een baan, kinderen etc. In feite zijn het terugblikken naar die jaren en hun diepe vriendschap. Daar is een aanleiding voor maar lang blijft deze onbekend voor de lezer.

Wat extra leuk is, trouwens, is dat er achterin het boek (en dat is wat jammer want dat had beter voorin kunnen staan) een QR code is opgenomen voor de Spotify-lijst Lieve Chris die weer goed is voor maar liefst 11 uur aan jaren ‘80 muziek. Ik zag het gelukkig na ongeveer het 1^e hoofdstuk, omdat ik naar achteren aan het bladeren was, maar hoeveel mensen zullen daar pas helemaal op het einde achter komen… of misschien wel helemaal niet.

Al met al een leuk en boeiend boek met een vrij feministische kijk op het (niet zo)alledaagse leven.

‘Een vrouw zonder man is als een vis zonder fiets.’

 Ik geef het 3,5 Inktpotjes.

Karin K.