De verloren zus- Kathleen Mcgurl

 

Wat een aangrijpende historische roman is ' De verloren zus'

 

Een boek dat losjes gebaseerd is op de memoires van iemand die op de Titanic was klinkt ontzettend boeiend. Violet Jessop was zelfs op de zusterschepen Olympic en Britannic en en toen de auteur dit hoorde begon haar fantasie te werken.

 Hoe zou iemand zich voelen op zo een noodlottig schip en wat met wie achterbleef na dit drama?

 De verloren zus gaat over Emma die in 1911 begint te werken als stewardess op een oceaanstomer . Ze wordt onmiddellijk verliefd op deze bijzondere wereld . Met het geld dat ze hier verdient kan ze hun arme gezin helpen en haar droom beleven. Wanneer ze de kans krijgt om mee te varen met de prachtige Titanic gaat ze samen met haar eigenzinnige zusje Ruby aan boord . Ruby verbergt echter een triest geheim. De andere tijdlijn speelt zich af wanneer Harriet tussen de spullen van haar oma een foto ontdekt met  de woorden de drie zussen.

 Dit is het begin van een spannende zoektocht naar de waarheid. Haar oma heeft haar immers altijd verteld dat haar enige zusje jong gestorven is . De verloren zus combineert enkele feiten met fictie en is een historische roman vol emotie en sterke vrouwelijke personages.

 

Kathleen Mcgurl kende ik nog niet maar door haar schitterende schrijfstijl betovert ze me vanaf de eerste zin . Ik word meegezogen in een trip tussen heden en verleden. Na ' De verloren zus' wil ik meer ontdekken van deze auteur .  Haar nieuwe verhalen ga ik zonder twijfel lezen en ik ben benieuwd of ze me opnieuw de tijd doet vergeten.

 De verloren zus is een aanrader in dit genre en gaat veel lezers hun hart veroveren.

 

4 inktpotjes

Fany

 

Striemen aan het zwembad deel 2 - Fiona Gothfield

 

Books & Butterflies heeft met 'Striemen aan het zwembad deel 2' het vervolg van de feelgood duologie uitgebracht waarbij eens niet de piepjonge vrouwen maar de wat rijpere dames hun avonturen gevolgd worden.

 

Dit is onze bijdrage voor de blogtour van Striemen aan het zwembad deel 2 waarin de vakantie op de Dominicaanse republiek verder gezet wordt. Na de cliffhanger in het eerste deel gaat het verhaal verder waar het gestopt is.  Ik moet toch wel lachen met de acties van Wendy en Sanne. Sinds het eerste deel is hun zelfvertrouwen iets gegroeid en over girlpower kunnen we bij dames van 41 natuurlijk niet echt spreken maar nu is er  zeker woman power aanwezig.

 

 

Striemen aan het zwembad deel 2 gaat over hoe zij zich stilaan terug jong voelen en durven loslaten. Ze flirten, daten en proberen zich stap voor stap te verzoenen met hun ouder wordende lichaam en de aanwezige striemen. Ook al vinden de mannen hun echt leuk, voor de vriendinnen voelt het toch wat onwennig aan. Wendy is toch wel onzeker over haar uiterlijk en denkt dat alle mannen rotzakken zijn nadat Dennis haar bedroog  en Sanne blijft het moeilijk vinden om Dennis los te laten maar tijdens hun vakantie gaat het toch vlotter dan verwacht.

 

 

Het avontuur wat dus niet alleen maar leuke herinneringen meebrengt wordt opnieuw verteld vanuit het perspectief van Sanne en Wendy. Dit geeft het verhaal een extra dimensie omdat de totaal verschillende karakters dingen ook anders beleven en beschrijven.

 

Wendy en Sanne maken kennis met nieuwe mannen maar ook enkele oude personages zien we terug in dit tweede deel. Hun kinderen blijven een rol spelen in hun leven maar in dit deel komen zij minder aan bod en ligt de focus meer op hoe het allemaal gaat met hen in de Dominicaanse republiek. Toch blijft hun gezin aan de zijlijn aanwezig en het is duidelijk dat er veel liefde is in beide gezinnen.

 

Naast fun en vakantieplezier gaat deze novelle vooral over nieuwe kansen en liefdes en jezelf accepteren zoals bent.

 

Hoewel er dus meer achter de dialogen en situaties zit  blijft dit een luchtig verhaal en zal het je vooral wat entertainende leesuurtjes bezorgen.

 

 

3,5  inktpotjes

Fany

Striemen aan het zwembad deel 1- Fiona Gothfield

 

Sanne en Wendy zijn beide veertigers, moeders van twee kinderen en ondanks hun verschillende situatie staan ze er alleen voor. Wendy haar man Rick ruilde haar in voor een jonger exemplaar. Sanne is nog steeds haar verdriet aan het verwerken. Dennis haar man, de militair ,stierf immers tijdens een actie in Afghanistan . Beiden hadden dus geen gemakkelijke tijd en na een dronken beslissing van Wendy besluiten de vriendinnen eens echt te genieten.  Ze gaan na een nare periode en de nodige verwerkingstijd een reis plannen naar de Dominicaanse republiek  .

 

Dit eerste deel laat me kennismaken met de verschillende karakters van Sanne en Wendy. Door hun ogen zie ik hoe zij zijn , welke struggles ze ervaren en hoe ze omgaan met hun kinderen en mannen.

 

Striemen aan het zwembad deel 1 geeft veel informatie ,soms misschien te veel, waardoor de vaart uit het verhaal gaat .Toch zal het verhaal voor moeders met kinderen of jongeren  zeker herkenbaar zijn. Als iets minder jonge dame ga je misschien ook bepaalde onzekerheden en gevoeligheden herkennen rond het ouder worden. Hoewel vrouwen oud of jong vaak niet tevreden zijn met hoe ze eruit zien en dat mag voor eens en altijd veranderen.

 

Dit eerste deel lijkt soms oppervlakkig maar achter de dialogen en situaties zit meer diepgang dan het op het eerste gezicht lijkt.

 

Deze novelle brengt amusement en verpakt zwaardere onderwerpen in een lichtvoetig verhaal.

Het verhaal eindigt met een cliffhanger van jewelste en hoewel dit geen topper is,ben ik toch nieuwsgierig naar de verdere escapades van Wendy en Sanne.

 

3 inktpotjes

Fany

 

Onvoorspelbaar- Lois Blommestein

 

Wat een heftig verhaal is dit!

 

Wanneer rechercheur Nichel Frany met zijn team een pooiersnetwerk wil oprollen loopt dit gruwelijk fout en komt hij in een coma terecht. Niet alleen hij wordt zwaar gewond ook de criminelen delen in de klappen. Nietsontziend nemen ze wraak voor de dood van hun "speeltje" door Kayleen , de dochter van Frany, te kidnappen.Samen met enkele vrienden komt zij in de hel terecht. Haar oom Mike en de mysterieuze rechercheur Michelle zijn vastbesloten om hen terug te vinden en de onmenselijke misdadigers aan te pakken.

De tweede verhaallijn gaat over de vermissing van het zestienjarige meisje Tessa .

 

Lois Blommestein heeft een verhaal geschreven dat raakt en vaak nare situaties bevat waardoor ik het soms wil dichtklappen .Toch is het noodzakelijk om deze vreselijke onderwerpen te tonen zoals ze zijn. Dit is geen zachtaardig verhaal maar de wereld waarin zich dit afspeelt is immers gewoon onvoorstelbaar. Stilaan vallen de verschillende puzzelstukjes en de verhaallijnen in elkaar . De karakters boeien en evolueren en het verhaal is spannend.Hoewel deze thriller soms wat onlogische of gekunstelde stukken bevat, is er zeker plaats in schrijversland voor dit genre boeken en auteur.

 

3,5 kraaien

Fany

 

De pijn die wij verbergen - Monica Haak

 

Wat een intense young adult !

 Matt en Fleur hun leven volgen we afwisselend van dichterbij en zo komen ook de andere jongeren meer in beeld. Matt is geadopteerd en zijn ouders hebben hoge verwachtingen van hun zoon en willen dat hij naar de universiteit gaat.  Matt heeft een andere passie en zijn hart gaat uit naar de filmacademie. Hij worstelt met dit te vertellen aan zijn geliefden want hij wil hen niet teleurstellen.Wanneer hij verliefd wordt en zijn lief net als zijn soulmate Fleur deelneemt aan de schoolmusical blijkt hoe moeilijk zij het vinden om hem te delen . Hij wordt steeds heen en weer geslingerd tussen hun strijd. Fleur heeft een erg heftige tijd en in haar privéleven krijgt ze zware dingen te verwerken. Als ze dan ook nog via Instagram en later via briefjes in haar kluisje op school bedreigd wordt verbergt ze haar diepe angst om haar familie te beschermen. Last but not least zijn er nog Casper , de vriend van Matt en Fleur en Femke, de zus van Fleur.

 

Iedereen heeft zo zijn eigen verdriet om te dragen en Monica Haak bouwt de spanning geleidelijk op door de verschillende plotwendingen . Wat me vooral raakt is hoe goed deze auteur erin slaagt om te laten voelen wat de personages meemaken. Het is meesterlijk hoe ze de emoties weergeeft en hoe ze laat zien met welke kleine en grote dingen deze tieners moeten omgaan.

Met gevoelige pen en in een vlotte schrijfstijl toont ze hoe iedereen anders reageert op situaties. Monica Haak laat zien hoe frustraties , geheimen en pijn soms weggestopt worden. Dit verhaal is triest maar ook hoopvol door de liefde,vriendschap en dromen die ik intens beleef. 

 

De pijn die wij verbergen is prachtig en ik sluit de karakters die mooi uitgediept zijn in mijn hart.

De boodschappen die Monica Haak uitdraagt met deze aangrijpende young adult zijn magnifiek vertaald naar de doelgroep en ik denk dat jongeren en ook volwassenen dit boek niet zomaar gaan vergeten.

 

4,5 inktpotjes

Fany

Totaal van Marcel van Roosmalen.

 

Marcel van Roosmalen is werkzaam als journalist en schrijver. Hij is bovendien bekend van zijn vele columns en werd bekroond voor zijn boek over zijn favoriete voetbalclub Vitesse. Ook is hij bekend van radio 1 en is hij veelvuldig op TV te zien. Zelf ken Ik hem voornamelijk van de TV en van de soms hilarische filmpjes die te vinden zijn op YouTube waarin Marcel een heerlijk droge en ietwat cynische kijk heeft op de menselijke samenleving.

Ik stond dan ook echt te springen toen ik dit boek mocht lezen voor Boekinkt!!

 

Totaal is een bundel waarin zijn beste reportage over de afgelopen 20 jaar zijn verzameld. Het is een lijvig boek dat 800 pagina’s telt en waar de liefhebber dus wel even in bezig is want dit is echt zo’n boek dat je niet in 1 keer achterelkaar uit moet lezen. Veel fijner is het om elke keer een paar reportages te lezen en persoonlijk vond ik het heerlijk om dat s ’avonds in bed te doen. Niet omdat het slaapverwekkend is, maar omdat het een heerlijke manier is om de dag mee af te sluiten, met een glimlach op je gezicht. Om deze reden ben ik ook erg blij dat ik de lichtgewicht e-book uitgave heb.

Ik vind het wel jammer dat er geen luisteruitgave is en dan uiteraard één die is ingesproken door Marcel van Roosmalen zelf. Maar begrijpelijk dat hij dat niet heeft gedaan want 800 blz. dat is bijna niet te doen. Tip voor de aankomende lezer die nog niet zo op de hoogte is van zijn manier van verslag doen is wel om alvast eens wat filmpjes te bekijken op YouTube. Ten 1^e kom je dan meteen in de stemming en ten 2^e ‘hoor’ je op deze manier als het ware Marcel tot je praten bij het lezen van dit boek.

 

Over de inhoud op zich kan ik niet veel vertellen, dat moet je gewoon zelf lezen. Het is uitermate plezierig geschreven, zonder opsmuk of nodeloze toevoegingen en geven in feite een vrij kale weergave van de situaties waarvan Marcel verslag doet. En dit is juist het leuke want aandikken is helemaal niet nodig, de mens zet zichzelf al genoeg voor gek.

Voor de lezer erg leuk om al deze anekdotes te lezen, maar of iedereen uit de reportages dezelfde mening heeft?

 

4 welverdiende inktpotjes voor Totaal!

Karin K.

Vragen aan Lotte Petersen

 

1.               Wie is Lotte Petersen?

 

Oei, wat een filosofische vraag! Om met de basics te beginnen: ik ben 29 jaar, ik woon in Eindhoven en ik ben sinds drie jaar getrouwd met mijn man Maikel. We zijn gek op dieren, we hebben een (zwerf)hondje Jonie, twee ratjes en twee cavia’s. In het dagelijks leven werk ik als freelance redacteur en schrijfdocent. Behalve lezen en schrijven ben ik ook gek op films, ik ga het liefst wekelijks naar de bioscoop.

 

 

2.               Waarom wilde je dit boek schrijven?

Ik had al zolang ik mij kan heugen de droom om een boek te schrijven. Vroeger knutselde ik zelf boekjes van schoolschriften en karton. Toen ik ouder werd deed ik een aantal pogingen om een roman te schrijven, maar ik durfde er nooit serieus voor te gaan.
Elk nieuwjaar dacht ik: dit wordt het jaar dat ik een boek schrijf, maar uiteindelijk kwam het er nooit van. Eind 2019 zat ik met een baan die ik niet leuk vond en ik wilde daarom iets doen waar ik weer energie van kreeg. Toen besloot ik serieus aan een boek te gaan werken. Mijn ervaringen in Rome waren mij altijd bijgebleven, dus ik wist al snel dat het daarover moest gaan.

 

3.               Wat heb je zelf meegemaakt als nanny dat je ook in het verhaal hebt verwerkt?

 

Heel veel scènes uit het boek zijn gebaseerd op echte ervaringen, alhoewel er natuurlijk wel dingen zijn aangepast. Een paar situaties uit het boek die vrijwel echt zo zijn gebeurd: het incident met Leo en het mes, dit gebeurde echt op mijn eerste middag alleen met de jongens. Ook de scène waarin Leo zijn juf vertelt dat hij Mia niet kent, is waargebeurd.
Net als Mia woonde ik bij beroemde Italianen en kwamen er regelmatig acteurs en actrices over de vloer. Gelukkig zijn sommige van de dramatische gebeurtenissen wel gedramatiseerd of aangedikt.

 

4.               Wie is een real-life karakter in je boek?

Leo, Tommaso, Vanessa en Luca zijn allemaal sterk gebaseerd op echte mensen. Natuurlijk zijn sommige van hun eigenschappen wel uitvergroot en uiteraard zijn hun namen en uiterlijke kenmerken veranderd, zodat ze niet herkenbaar zijn.
De andere au pairs en schoolpleinouders zijn veelal gebaseerd op mensen die ik in Rome kende, sommige wat duidelijker dan andere. En wat Max betreft… Die heb ik gebaseerd op een vriendje dat ik had in Leiden. Dat vriendje en Max zijn zeker niet precies hetzelfde, maar ik heb wel veel van hem en van onze relatie gebruikt als inspiratiebron.

 

5.               Is Leo een verzameling van emoties die jouw oppaskinderen hadden?

 

Nee, eigenlijk niet. Leo in het boek lijkt heel erg op Leo zoals hij in het echt was. Ik heb wel veel andere oppaskinderen gehad, maar de meeste waren een stuk makkelijker dan hem. Ik voel me wel een beetje schuldig om dat zo op te schrijven, want ik snap natuurlijk ook goed dat Leo zich niet voor niets zo lastig gedroeg. Hij zat al met zichzelf in de knoop en wist zich al helemaal geen raad met die vreemde Nederlander in huis.

 

6.               Heb je veel gezien en gewinkeld in Rome? Of was het toch vooral veel werken?

Natuurlijk was ik de meeste dagen aan het werk, maar ik had ook best wat vrije tijd. Dan ging ik wandelen door de stad, naar musea of naar boekwinkels. Ik had een aantal leuke au pair vriendinnen waar ik soms mee uitging. Het werkrooster was alleen af en toe wel wat onvoorspelbaar, het was zeker geen vakantie.

 

7.               Heb je nog contact met je oppasfamilies?

 

Nee. Met de familie in Rome heb ik nooit contact gehouden. Dat had ik eigenlijk ook niet verwacht, de ouders waren erg druk en de kinderen waren te jong om zelf goed mee te communiceren. Met mijn eerdere au-pairfamilie in Spanje heb ik wel even contact gehouden, maar dat is inmiddels al zolang geleden dat het is verwaterd.

 

8.               Heb je nog contact met de nanny’s?

 

Met een aantal wissel ik af en toe berichtjes uit, dat is wel leuk! Maar zoals veel ‘reisvriendschappen’ verwatert het wel zodra je terugkeert naar je eigen leven. Bovendien wonen ze natuurlijk niet in de buurt.

 

9.               Zou je opnieuw nanny willen zijn als je het allemaal over mocht doen?

 

Ik ben zeker heel blij dat ik het heb gedaan. Ik heb er heel veel leuke herinneringen aan en het heeft me veel geleerd. Verantwoordelijkheid, zelfredzaamheid en geduld bijvoorbeeld. Of ik het nu nog een keer zou doen, op dit punt in mijn leven? Nee, dat niet. Bij vreemde mensen intrekken en onderdeel worden van andermans gezin, daar zou ik nu benauwd van worden. Ik zou mijn vrijheid en privacy missen.

 

10.            Wat kunnen we van je verwachten?

Leuke vraag! Mijn tweede boek ‘De rest is confetti’ komt 12 oktober uit. Daar heb ik veel zin in! Het is een heel ander verhaal, maar wel weer in hetzelfde genre. ‘De rest is confetti’ gaat over een journaliste die vastzit in haar baan bij de dorpskrant, maar een grote kans krijgt wanneer een beroemde comedian haar een primeur aanbiedt.
Verder ga ik vanaf september columns schrijven voor de Mijn Geheim Special. Ook werk ik alweer aan een nieuw boek. Ik heb de afgelopen zomer een maand in Parijs gewoond om daar inspiratie voor op te doen. Op de lange termijn heb ik ook een aantal plannen: ik zou heel graag ooit een toneelstuk schrijven. Ook een kinderboek staat hoog op mijn lijstje. Genoeg wensen dus!

 

De kracht van keuze- Kelly Weekers

 

Dat iedereen altijd een keuze heeft lijkt logisch . Ook als er ons een ramp, ziekte of andere zware ervaring overkomt is hoe we hiermee omgaan ook een keuze.

 

Kelly Weekers vertelt aan de hand van enkele belangrijke thema's  hoe zij betere keuzes leerde maken. Het klopt dat haar antwoorden niet vernieuwend zijn en we vaak al weten wat ze hier deelt maar herhaling werkt het beste. Een woord van kritiek dat ik lees of hoor is dat deze dame die ooit model was , Miss Nederland, en nu een succesvolle zakenvrouw is makkelijk praten heeft. Zij kreeg volgens velen immers alles in haar schoot geworpen en in het leven heb je niet altijd te kiezen. Een andere bemerking is dat ze haar levensverhaal vertelt maar niet zegt hoe je dan wel betere keuzes kan maken.

 

Persoonlijk zie ik wel enkele wake-up calls en inspiratie in haar verhaal. Ze coacht nu mensen en dit boek is eigenlijk een bundel vol reminders en pakkende quotes die hoewel soms cliché toch de juiste snaar bij mij raken.

 

Door te vertellen hoe zij van pleasegedrag zich ontwikkelde tot echt kiezen voor zichzelf deelt ze al een belangrijke tip. De kracht van keuze is inderdaad geen handleiding maar volgens mij is er geen juist plan van aanpak maar heeft iedereen zijn eigen draaiboek. De auteur vertelt hoe zij evolueerde verschillende gebieden. Hoewel het idee soms misschien te eenvoudig lijkt geeft ze in haar no- nonsense stijl en met zelfspot belangrijke dingen mee. Pleasegedrag en bewijsdrang zijn ontzettend herkenbaar voor mij en haar stuk over ambitie lijkt wel mijn idee. Moederschap, liefde,vriendschap en zelfvertrouwen zijn enkele andere besproken thema's in dit boek.  

 

 

De kracht van keuze is geen typisch zelfhulpboek en soms mist het wat verdieping. De kern van '  De kracht van keuze'  is echter de moeite waard en het boek is in een vlotte en toegankelijke stijl geschreven.

 

Wat ik zeker niet ga vergeten is gewoon gaan voor waarvan ik droom en niet kiezen vanuit wat de anderen willen of verwachten maar waar ik zelf van ga stralen.

Om beter te beslissen ga ik eerst betere vragen stellen , soms een pauze inlassen en ja zoals Kelly meegeeft  soms moeilijke knopen doorhakken en wie weet mijn inner circle eens kritisch onder de loep nemen.

 

3,5 inktpotjes

Fany

 

Vuurduivel van Nathalie Pagie

 ‘Het Australië van 2052 heeft als gevolg van klimaatveranderingen te lijden onder extreme hitte en droogte. Brandweerman Jake heeft voor het eerst in maanden een lang weekend vrij en verheugt zich op een kampeeruitje met zijn vriendin Kirsten en hun zoontje Sam. Tijdens de trip gebeurt er echter iets afgrijselijks met Kirsten. Ondanks dat Jake met eigen ogen ziet wat haar dood veroorzaakt heeft, wil niemand hem geloven.

Na maanden van apathisch verdriet om de dood van Kirsten wordt Jake door zijn beste maat Ollie overgehaald deel te nemen aan een geheime missie. Als piloot en brandweerman kunnen ze Jake daarbij goed gebruiken.

Los daarvan komt zijn zus en journaliste Emily op het spoor van nog meer verdachte overlijdens. Terwijl zij hier induikt, blijken het project van Jake en Emily’s zoektocht steeds meer verbanden met elkaar te krijgen.’

 

Rustig de spanning opbouwen, daar doet Nathalie Pagie niet aan. Sterker nog, het eerste hoofdstuk leek wel de inleiding van een horrorverhaal. Je zit er meteen middenin. Gelukkig voor mij (want ik houd helemaal niet van horror) bleek het verhaal zelfs nog veel beter in elkaar te zitten dan ik in het begin kon bedenken. Wat ongelooflijk lijkt, blijkt uiteindelijk nog echt te kunnen ook. Ik heb tijdens het lezen zelfs nog een paar dingen gegoogeld en dit bleek werkelijk te bestaan. Wat ontzettend gaaf, én eng!

 

Pagie verraste mij ook met haar manier van schrijven. Daar waar ik bij sommige thrillers mijn wenkbrauwen nog wel eens frons over de kromme zinnen, werd ik bij dit boek helemaal blij van de grammaticaal kloppende zinnen. Het kan dus wél, een spannend boek schrijven én taal mooi gebruiken!

 

De relatief korte hoofdstukken en de afwisseling tussen het perspectief van Jake en Emily maakt dat je door het boek heenvliegt en dat continu de spanning vastgehouden wordt. De personages zijn ook nog eens levensecht neergezet. Ik heb regelmatig met ingehouden adem zitten lezen, hopend op een goede afloop.

 

Dit boek was voor mij de eerste kennismaking met de boeken van Nathalie Pagie, en wát voor een kennismaking. Spannend, vlot, levensecht én goed geschreven, het had alles wat mijn lezers-hart blij maakt.

Het boek krijgt van mij dan ook:

 

5 volle inktpotjes!!

 

Jolanda

Onze kinderen zijn anders – Christel Kooyman

 

Christels gezin ziet er net even wat anders uit dan andere gezinnen. Drie van haar vier kinderen hebben namelijk het zeldzame syndroom van Cohen, wat zich kenmerkt door een verstandelijke beperking en autisme. Na de geboorte van haar drie jongste kinderen start er een zoektocht naar waar de achterstand in de ontwikkeling van Felix, Chris en Marieke vandaan komt, naar wat zij elk nodig hebben en hoe dit te integreren in de gezinssituatie. Dit alles heeft vanzelfsprekend zijn weerslag op haar relatie met haar echtgenoot maar ook op haar eigen welbevinden. Ondanks alle onzekerheden en problemen waar zij en haar gezin tegenaan lopen, verliest Christel zichzelf nooit in wrok, verdriet of in een slachtofferrol. In dit boek vertelt zij haar verhaal waarin vooral de liefde en onvoorwaardelijke strijdkracht voor haar kinderen op de voorgrond staat.

 

Ik was er stil van toen ik het boek uit had. Met mijn ervaring in de zorg aan kinderen met een verstandelijke of meervoudige beperking heb ik toch al aardig wat meegemaakt. Ik bood begeleiding aan kinderen en jongvolwassenen, had regelmatig contact met hun ouders, heb heel wat ‘cliënten’ met diverse beperkingen voorbij zien komen, met en zonder problematisch gedrag en weet inmiddels dat geen enkel verhaal hetzelfde is. Toch maakte dit boek diepe indruk op me. Wat een respectvol verhaal: zowel naar haar kinderen toe als naar haar directe omgeving én de hulpverlening.

 

Christels verhaal is er één tussen hoop en vrees. In eerste instantie is er de hoop dat er niets met haar kinderen aan de hand is, dat het allemaal wel mee zal vallen. Later is er de hoop voor de juiste begeleiding voor haar kinderen en dat eruit te halen is wat ze in zich hebben.

Maar haar vrees voor de toekomst, maar ook dat haar gezin uit elkaar dreigt te vallen is door het hele verhaal voelbaar.

Ondanks dat Christel haar emoties laat spreken, haar wanhoop regelmatig voelbaar is, wordt haar verhaal nergens een klaagzang. Sterker nog: wat een liefde spreekt er uit dit boek! Haar kinderen zijn misschien anders, toch probeert ze het gezinsleven zoveel als mogelijk op een gewone manier door te laten gaan. Dit heeft regelmatig wat voeten in de aarde en vraagt een grote dosis aan creativiteit, maar Christel zet onvermoeibaar door.

 

Na het lezen van dit boek kun je niet anders dan diep respect voor haar opbrengen. Hiernaast geeft het specialisten, zorgverleners, instellingen en instanties inzicht in wat cliënten en hun verwanten voor proces doormaken. Uit ervaring weet ik dat ieder kind, ieder gezin en ieder proces anders is. Maar vrijwel altijd zijn er wel overeenkomsten te ontdekken. Daarnaast sta je als zorgverlener aan de zijlijn, terwijl er juist van de ervaringen van ouders vaak zo veel te leren valt. Ik vond dit dan ook een waardevol boek waarvan ik hoop dat zorgverleners er inzichten uit kunnen halen én andere verwanten van kinderen met een beperking er steun en kracht uit kunnen putten.

 

4 inktpotjes

 

Jolanda

 

Wereld zonder water- Inge Sleegers

 

 

Wereld zonder water is een kritische en bijzondere  dystopische young adult .

 

Inge Sleegers is geen onbekende voor mij. Ik was immers eerder onder de indruk van haar boek 'De kilte van een zomernacht'.

 

Deze trip schetst het hartverscheurende parcours van Nimue in Atlantis. Haar wereld is er één die ooit toekomst kan worden omdat ook in deze tijd allerlei tekorten en crisissen spelen . Toch kies ik net zoals deze stoere meid ervoor om de hoop op een betere 'morgen' niet te verliezen.

 

Haar thuishaven is een stad die als enige in deze gruwelijke samenleving nog over drinkbaar water beschikt. Na de Grote Wateroorlog is dit begeerde goed hier dan wel beschikbaar maar ook ongelijkheid, uitbuiting en machtsmisbruik behoren tot het normale. Nimue komt na haar verplichte examen op haar achttiende verjaardag terecht in een harde, nietsontziende wereld.  Meisjes moeten immers in deze test slagen om daarna hun positie in te nemen in deze rare plaats. Wat hen die geen positief resultaat behalen te wachten staat, weet niemand. Gelukkig maakt Nimue in deze rauwe wereld ook vrienden en ontdekt ze de liefde. De uitdaging hier bestaat immers uit overleven, terugvechten waar mogelijk en in heel deze ellende toch nog lichtpuntjes kunnen zien. 

 

Door de sprankelende schrijfstijl , het ervaren van alles door de ogen van Nimue en haar bijzondere bondgenoten leef ik erg mee met dit avontuur. De hoofdstukken zijn vlot, kort en spannend maar soms mis ik wat achtergrondinformatie over bijvoorbeeld Atlantis of de nevenpersonages. Wat ik erg jammer vind is dat het watertekort en de klimaatverandering enkel subtiel aan bod komen maar misschien heeft Inge Sleegers hiervan meer in petto in het tweede deel.

 

Deze auteur kan ook als geen ander maatschappelijke thema's in the picture zetten en ontroert me, maakt me boos ,verdrietig en soms zelfs even gelukkig met dit aangrijpende verhaal. Wereld zonder water laat zien wat angst ,woede maar ook hoop met iemand kan doen. Na de uitdagende cliffhanger vind ik het zenuwslopend om tot 2023 te moeten wachten op het vervolg.

 

4 inktpotjes

 

Fany

Hasta Luego- Suzanne van Bilderbeek

 

 

Een zomers verhaal met een diepere laag.

 

Hasta Luego is een tikje romantisch, soms grappig en het schetst een stukje van Gran Canaria.

 

Pleun heeft een job waar ik ook van droom. Haar eigen tekstbureau opzetten was uit haar comfortzone stappen maar geef toe,het klinkt toch heerlijk om in het heerlijke Gran Canaria te werken? Voor je werk boeken lezen en corrigeren in een rustig vakantiesfeertje is wat ze naast wat relaxen hier deze acht dagen komt doen.

 

Ze ontvlucht het stressvolle Nederland maar wanneer ze geconfronteerd wordt met de sexy poolboy-tuinman maakt dit van alles los in haar. Stilaan wordt duidelijk dat Pleun niet altijd graag gezien werd en ook op relatiegebied liep niet altijd alles van een leien dakje. Vaak twijfelt ze ook aan zichzelf .Gelukkig ziet de lieve hunk haar zoals ze echt is en na een tijdje durft ook Pleun de gok wagen.

 

Wat erg leuk is aan ' Hasta Luego' is het soms herkenbare karakter van Pleun en de romance tussen haar en de zachtaardige jongen . Of dit meer is dan zomaar een flirt moet je zelf ontdekken maar het is zeker een verhaal om even bij weg te dromen. Naast Pleun zijn er nog meer personages en ik vind het wel jammer om die niet zo goed te leren kennen . Dit is natuurlijk een kort verhaal en dat wil zeggen dat er misschien minder ruimte is om de gevoelens en karakters uit te diepen maar ik mis dit toch.

 

Deze novelle bevat een portie romantiek en doet ook echt denken aan vakantie. Hoewel het niet nodig is voor het verhaal vond ik het fijn om wat meer te weten te komen over het populaire Gran Canaria. Het thema van jezelf goed genoeg durven vinden is mooi verwerkt in deze lichtvoetige novelle.

 

Een leuk en ontspannend verhaal wat me eigenlijk wel doet uitkijken naar een mogelijk vervolg.

 

3,5 inktpotjes

Fany

Het donkere visioen- Marjo De Vroed

 

Wow: ' Wat is dit een lekker griezelig en leuk verhaal met een fantastische cover. Stt! Niet alleen jongeren  gaan van dit aparte avontuur genieten!

 

De twaalfjarige Rowin Kelsie is vrienden met geesten en haar favoriete plaats is een kerkhof. Rowin ziet er gewoon uit maar dat is ze dus echt niet.. Ze kan immers iets wat anderen niet kunnen en daardoor heeft ze wel heel speciale vrienden. Wanneer op haar verjaardag een rare graaf in een mistwolk verschijnt krijgt Rowin een naar visioen.

Beelden van monsterlijke wolven en een verwoest kerkhof maken haar erg bang voor de toekomst . Omdat haar vrienden niet mogen verdwijnen en ze deze plaats heel erg zou missen is ze echt van streek. Ze besluit uit te zoeken hoe ze dit kan oplossen en vraagt iemand waar ze toch wel een tikje bang voor is wat ze kan doen.  Blijkbaar is zij de enige die hen kan helpen en wat pas echt angstaanjagend is is dat ze buiten het kerkhof moet zijn om het probleem op te lossen en te beschermen wie ze graag ziet. Het geheim van de graaf is duister en het loopt niet allemaal volgens plan.

 

 Met de hulp van haar bijzondere team en het zalige geesthondje  Zombie moet alles toch wel goed komen?

 

 

Het donkere visioen is een fantastisch en beeldend geschreven jeugdboek. Het heeft de juiste dosis spanning en je kan er lekker mee griezelen maar dankzij de heerlijke karakters en de humor is het nooit te.Het is grappig, een tikje eng en het verhaal laat zien hoe belangrijk familie,vriendschap en vertrouwen is.

 

Soms had ik graag wat meer uitleg gehad en de donkere achtergrond is een leuk idee maar maakt het vaak moeilijk leesbaar. Dit zijn  echter maar details want dit debuut is echt fijn geschreven en gaat vele harten veroveren. Toegegeven, het is geen verhaal voor watjes maar dat is net wat het zo leuk maakt.

 

Ik en waarschijnlijk vele anderen kijken uit naar meer van deze schrijfster.

 

 

4 inktpotjes

Fany

Interview met Janneke Siebelink

 Janneke Siebelink werd in 1974 geboren in Ede, in een huis vol verhalen. Veel bloggers en lezers hebben haar leren kennen toen zij bij Lees.bol.com allerlei lezingen en events met bekende auteurs organiseerde. In 2019 vertrok ze bij het blauwe ventje en besloot haar manuscript weer op te pakken, wat ze al een lange periode had liggen. In april dit jaar verscheen haar debuutroman Soms sneeuwt het in april bij Ambo Anthos.   

1.     Wil je je in 5 kernwoorden voorstellen aan de lezers van Boekinkt?

Nieuwsgierig, bewegelijk, extravert, ontdekker, eigenwijs

 

2.     Wat wilde je vroeger worden toen je klein was?

Bioloog, privédetective, ballerina, journalist – komt nog altijd overeen met de kernwoorden hierboven.

 

3.     Op Goodreads staat jouw roman met een andere cover afgebeeld. Waarom is de cover aangepast?

Een aantal boekhandels vond het omslag te literair; men kreeg het gevoel een ander soort boek in handen te hebben dan het is. Het is een literair boek en geschikt voor een brede doelgroep. De uitgeverij luistert niet altijd, maar in dit geval vonden ze het zonde als door het omslag potentiële lezers het boek niet zouden oppakken. Ik was, bén, verliefd op het omslag – maar het nieuwe omslag dekt veel beter de inhoud. En gezien de huidige maatschappelijke situatie is het misschien maar beter dat er geen Matroesjka’s op de cover staan.

 

4.     Je schrijft in opdracht familiegeschiedenissen op. Uit één van deze familiegeschiedenissen is jouw debuutroman voortgekomen. Wat maakte dat dit verhaal er voor jou zo bovenuit sprong?

De geschiedenis die ten grondslag ligt aan dit verhaal: de helse nacht van 5 op 6 april in 1945, het laatste oorlogsjaar. Op het relatief rustige Texel vond toen de Georgische opstand plaats, terwijl half Nederland al bevrijd was. In die nacht wordt de basis gelegd voor het trauma van de moeder van de hoofdpersoon, Katharina. Deze geschiedenis sprak mij zo aan omdat het (zoals zoveel oorlogsverhalen) een schrijnend voorbeeld is van hoe ‘kleine’ levens - niet klein in de zin van onbeduidend, maar klein als in machteloos tegenover de monsterlijke krachten die over onze hoofden regeren – altijd weer het slachtoffer zijn van grootheidswaanzin, van oorlogen, van macht. En hoe dit nog generaties lang door kan werken. Pijn, onrust en onzekerheid in het DNA verankert.

 

5.     Ik las dat je er zeven jaar over hebt gedaan om dit boek uit te brengen? Waarom heb je er zo lang mee gewacht?

Ik heb er zelfs tien jaar over gedaan. Het lukte me aanvankelijk niet om verder te komen dan een ‘gewoon’ familieverhaal, er ontbrak een persoonlijke laag. Ik moest zelf groeien en het een en ander meemaken op het gebied van familie en relaties om aan dit verhaal recht te doen. Daarbij voelde ik mij schatplichtig aan de echte Katharina, ik wilde haar verhaal integer vertellen. Maar om een roman te schrijven, moet je de werkelijkheid los durven laten en tegelijkertijd recht in de ogen aankijken. Toen dat lukte, viel alles samen.

 

6.     Ben je nu ook alweer met een nieuw boek bezig? Kun je daar al een tipje van de sluier over oplichten?

Als vrijwilliger werk ik in een hospice en daar schrijf ik over voor de Libelle– ik heb afgelopen week te horen gekregen dat de uitgeverij zeer enthousiast is over de stukken en het volgend jaar gebundeld wil uitbrengen. Daarnaast ben ik in gedachten bezig met een nieuwe roman, maar dat is nog zeer prematuur.

 

7.     Je bent de dochter van de beroemde Nederlandse schrijver Jan Siebelink. Is het als auteur lastig of juist leuk om een beroemde schrijver als vader te hebben?

Het heeft me er wel lange tijd van weerhouden om de ambitie te durven koesteren zelf een boek te schrijven. ‘Hij kan het al zo goed.’ Dacht ik. En ik heb een broer die schrijft, Jeroen Siebelink… wie zit er op een verhaal van mij te wachten? Verder is het overigens alleen maar leuk en bijzonder hoor. Vanaf mijn geboorte stond ik op met het geruststellende geluid van de typemachine. Het was nooit saai thuis, er was altijd iets gaande.

 

 

8.     Wat vindt hij ervan, dat zijn dochter nu ook auteur is? Is hij trots op je?

Heel trots. Ik kreeg een prachtige brief nadat hij het boek had gelezen. Maar hij was ook bezorgd; hij weet hoe hard de recensenten kunnen zijn, nietsontziend. Je krijgt het niet cadeau. Maar ik beschouw dit wel als cadeautjes die ik van hem heb gekregen: nooit opgeven, blijven geloven in jezelf en hard, gedisciplineerd werken. En genieten van een glas wijn. Jezelf belonen is belangrijk.

 

9.     Ben je zelf een grote lezer? Welk boek raad je absoluut aan?

Ik lees eclectisch, ik ben altijd nieuwsgierig naar nieuwe schrijvers. Je wilt 1 naam horen? Ik ben groot fan van de getroebleerde schrijfster/dichter Ingrid Jonker. De Sylvia Plath van Zuid-Afrika. Aangrijpend en indrukwekkend. Kwalificaties die gebruikt worden om het leven en werk van deze jonggestorven poëet te beschrijven (1933-1965). De aandacht voor haar poëzie en persoonlijkheid is sterk bevorderd door president Nelson Mandela die haar gedicht 'die Kind' uitvoerig citeerde in zijn eerste toespraak tot het Zuid-Afrikaanse parlement in 1994. In mijn boek staat op de eerste pagina een quote van haar : ‘Ik herhaal je’. Je moet de geschiedenis blijven herhalen in verhalen, zoals je ook de liefde moet blijven herhalen om haar niet te verliezen:

Ik herhaal je

Ik herhaal je
zonder begin of einde
herhaal ik jouw lichaam
De dag kent een smalle schaduw
en de nacht gele kruisen
het landschap is onaanzienlijk
en het mensdom een rij kaarsen
terwijl ik jou herhaal
met mijn borsten
die de holtes van jouw handen imiteren

 

 

10.  Je hebt jarenlang voor Bol.com gewerkt en daarvoor ook andere auteurs geïnterviewd. Wat voor vraag zou je aan de auteur Janneke willen stellen? En dan zijn we natuurlijk ook nieuwsgierig naar het antwoord.

Ik vroeg het even aan mijn zoon van 14 en hij zegt: ‘Hoe waren de thuisomstandigheden tijdens het

werken aan jouw boek?’

En dan antwoord ik: ‘Heerlijk. Zijn kamer grenst aan mijn werkkamer, zoals mijn meisjeskamer grensde aan die van mijn vader. Vasco, mijn zoon, schopte af en toe tegen de muur – onze bureaus staan tegenover elkaar als je de muur weg zou halen – dan vroeg hij om een lekker bordje. Als naar gelang ik mezelf even vrijaf gunde, maakte ik een tosti, sneed ik een appeltje, komkommer, paprika, brak ik een reep chocolade in stukjes. En dan kreeg ik een knuffel en gingen we beiden weer aan het werk, hij hield me op zijn manier bij de les. Het was coronatijd – iedereen was thuis. Ik mis die tijd.

Soms sneeuwt het in april van Janneke Siebelink is een prachtige debuutroman, gebaseerd op een waargebeurd verhaal, voor de lezers van Susan Smit en Judith Fanto.

Het boek:

Katharina en Peter staan op een beslissend punt in hun relatie. Na twintig jaar hadden ze niet meer op Katharina’s zwangerschap gerekend en ze vragen zich af of ze dit wel willen samen. Midden in een zomerse nacht op Texel spreken ze hun twijfels uit, in de auto, langs de kant van de weg. Terwijl ze praten dringt het verleden van Katharina zich op. Haar vader en oma overleden toen zij twaalf was, haar moeder Helena bemoeide zich nauwelijks met haar en Katharina voelde zich nergens thuis. Later kwam ze erachter dat haar familie nog een andere geschiedenis kent, een die terugvoert naar de Tweede Wereldoorlog.

In Amsterdam-Zuid werkt Helena op feestjes van de Duitse bezetter. Ze is voortdurend alert, want hoe later het wordt, hoe openhartiger de hoge heren praten over de toestand in de stad. Helena speelt de informatie door, maar wanneer ze in de gaten loopt moet ze de stad ontvluchten. Haar bestemming wordt het relatief vredige Waddeneiland Texel, maar ook daar ontkomt ze niet aan de oorlog.

Soms sneeuwt het in april vertelt het verhaal van een meisje dat opgroeit met het gewicht van haar moeders oorlogstrauma op haar schouders. Een aangrijpende en meeslepende geschiedenis die gebaseerd is op ware gebeurtenissen.

Het jaar van de doejong – John Ironmonger

 

‘Toby Markham wordt na een noodlottig ongeval in de Franse Alpen wakker in een onbekende ruimte. Waar hij is en hoe hij hier terecht is gekomen weet hij niet. Het lijkt een ziekenhuis maar aan zijn bed verschijnen mensen met vreemde namen en sommigen spreken een vreemde taal. Ze beschuldigen hem van ernstige misdaden. Maar hij heeft helemaal niets misdaan, toch?’

 

Omdat ik eerder al een boek van John Ironmonger had gelezen werd ik door uitgeverij Signatuur benaderd of ik deze novelle wilde lezen. Ondanks dat ‘De dag dat de walvis kwam’ toen niet helemaal aan mijn (hoge) verwachtingen voldeed, gunde ik deze auteur absoluut een tweede kans. En dat was terecht.

Want ondanks dat dit een dun boekje is, weet Ironmonger het grootse onderwerp van klimaatverandering heel mooi in een fictief en fantasierijk verhaal te vatten. Het verhaal begint bevreemdend, ook als lezer heb je nog geen flauw vermoeden waar het over gaat. Langzaam vallen de puzzelstukjes op zijn plaats, om je aan het einde diep geraakt achter te laten. Ik was ontdaan aan het eind, boos en verdrietig. Want het verhaal gaat over het nu, én onze nabije toekomst op deze prachtige aarde.

Het enige wat ik moeilijk vond aan dit boek is dat Ironmonger er een mooi einde aan heeft willen schrijven, ‘hoopvol’ stond er in de begeleidende brief die ik bij het boek kreeg. Ik zag het helaas niet, dat hoopvolle. Misschien is dat mijn pessimistische aard of het feit dat het verhaal me zo raakte. Het enige wat ik kon denken was: ‘We maken alles kapot op deze aarde’.

 

Ik hoop dat andere lezers dat wel zien, het hoopvolle in het verhaal. Want dat zullen we nodig hebben. Ironmonger doet in ieder geval een poging om met een bijzonder en ontroerend verhaal onze aandacht op klimaatverandering te richten. Mij wees het vooral weer eens op de verantwoordelijkheid die ik zelf heb voor een milieubewust leven.

Want als niemand iets doet…….

 

4 inktpotjes

 

Jolanda

Sterrenjager- Jen Minkman.

 

Sterrenjager  is een heerlijke en aparte young adult ! Het is een fascinerende ya fantasy-puzzel met buitengewone personages.

 

Berry en Ozan zijn een tweeling die op het eiland Jersey leven. Samen hebben ze een bekend blog over bovennatuurlijke zaken . Als ze speciale lichten boven een graancirkel gespot hebben worden ze erg nieuwsgierig . Ze besluiten om deze rare gebeurtenis verder uit te spitten. Wanneer Terrence , hun opa, na een ongeluk in het  ziekenhuis terecht komt valt hun wereld helemaal in duigen. Hij verzorgde hen immers na de dood van hun ouders en de jongeren zitten in zak en as. Als blijkt dat hun familie deel uitmaakt van een geheim vallen puzzelstukjes samen en is dit het begin van een bijzondere speurtocht.

 Slagen ze erin om samen met hun bijzondere helpers de mensheid te redden?

 Sterrenjager heeft een prachtige, in het oog springende cover en elk hoofdstuk begint met geweldige bijpassende kunstwerkjes. Jen Minkman mixt mythologie, geschiedenis en het bovennatuurlijke knap in dit boeiende en unieke verhaal. Wat het puzzelverhaal echt apart maakt zijn de realistische karakters en de manier waarop met het thema genderidentiteit omgegaan wordt.

 Sterrenjager is een boeiende en verfrissende  zoektocht naar hoop en nieuwe kansen.

 In dit young adult verhaal is gebruik gemaakt van  historische feiten en bijzondere gebouwen zoals cryptes, kastelen en kerken wat het zeker een meerwaarde geeft. Naast de raadsels schuilt de kracht van dit boek in de hartverwarmende boodschap en de verschillende personages . Ik viel onmiddellijk voor de aparte of onzekere maar tegelijkertijd ook stoere onderzoekers en hun speciale groepje. De actie bestaat uit het ontrafelen van het mysterie.  Het magische tintje zorgt voor het grappige sausje en hoewel dit boek niet retespannend is is het een fascinerend en eigenzinnig verhaal.

 Sterrenjager is zeker niet alleen een boek voor speurders .Dit verhaal zal door de brede groep karakters en het idee dat je mag zijn wie je echt bent vele lezers hun hart veroveren.

 4 inktpotjes

Fany

De ontwakende reis- Steffi Putseys

 

De ontwakende reis is een inspirerende schat over bewustzijn, verbondenheid met de natuur en een tocht naar je echte zelf.

 

Na allerlei problemen gaat het hoofdpersonage Sam door alle seizoenen heen op zoek naar haar echte ik. De rare reis die haar eerst naar een vrouwencirkel brengt doet haar stap voor stap terug voelen. In het begin is ze wat afwijzend en argwanend om de tips te zien maar gaandeweg leert ze opnieuw openstaan voor wat het universum en haar eigen ziel haar vertelt . Tijdens haar verblijf op speciale plaatsen zoals een bijzonder bos en een klooster vallen kwartjes. Door haar kennismaking met nieuwe leraren ontdekt ze  geleidelijk aan wat haar belemmert.  Stilaan ervaart ze hoe confronterend maar ook bevrijdend loslaten is en hoe zich zo nieuwe wegen openen.

 Door de confronterende tocht van deze vrouw ga je zelf ook nadenken over je eigen leven. Op een toegankelijke manier heeft Steffie Putseys immers heel veel informatie en wijze levenslessen verstopt in ' De ontwakende reis' Dit boek laat je de dingen in een ander perspectief zien. Het verhaal deelt ideeën en bedenkingen over persoonlijke ontwikkeling maar het durft ook kritisch te kijken naar hoe we nu omgaan met onze wereld en de natuur.

 De ontwakende reis heeft ook een aparte lovestory die eigenlijk niet echt nodig is om de kracht van deze fictieve vertelling te laten binnenkomen. De auteur combineert fictie en concepten met praktische en vaak gekende tips maar in alle drukte of stress zijn we die soms vergeten.

 De ontwakende reis heb ik ,stukje voor stukje, gelezen,omdat het belangrijk is om je tijd te nemen om dit juweel te laten bezinken.

 Hou je van een anders dan anders boek met inhoud dat dingen in beweging zet pak dan ’De ontwakende reis'  op en je gaat verrast worden. Ben je zoals ikzelf gefascineerd door persoonlijke ontwikkeling, spiritualiteit en onze connectie met het universum dan is dit boek misschien wel herhaling van gekende thema's. Toch gaat het ook jou weer nieuwe  dingen laten zien of als wake-up call dienen omdat het op een frisse,vlotte en bijzondere manier geschreven is.

 Misschien had het verhaal opgesplitst kunnen worden in twee delen  waardoor het misschien nog meer impact gehad zou hebben?

 Het boek is gedurfd, apart en zeker de moeite waard .

 4 inktpotjes

Fany

Het moerasmeisje/Daar waar de rivierkreeften zingen – Delia Owens.

 

 

Het moerasmeisje/ Daar waar de rivierkreeften zingen is één van de mooiste verhalen die ik heb gelezen. Het boek raakte me emotioneel enorm. Ik walgde van de mensen in het dorp. Als iemand anders is, door geboorte en/of omstandigheden, dan telt hij/zij niet mee. Iedereen in Barkley Cove gaat naar de kerk, maar wat naastenliefde inhoudt, blijk voor velen moeilijk te bevatten.

 

In de tijd dat en een omgeving waar rassenscheiding erg actueel is, zijn het de zwarte mensen die barmhartiger en menslievender zijn. Ze worden als inferieur gezien door de witte mensen, maar alleen zij staan Kya bij. Jumpin’ en zijn vrouw Mabel sluit ik daarom ook stevig in mijn hart.

 

Af en toe haatte ik Delia Owens, de schrijver, vreselijk. Ze leek Kya geen enkel geluk te gunnen. Kya’s leven was zwaar en enorm eenzaam. Keer op keer wordt zij in de steek gelaten, zowel door mensen als door het systeem. Wat ik pas later door heb, is dat ondanks de verlatenheid Kya niet compleet ongelukkig is. Ze haalt haar levensvreugde uit de flora en fauna van het moeras. Aan het strand, maar ook diep in het moeras, daar waar de rivierkreeften zingen.

 

Mijn uitgave van het boek is uit 2018 en heet Het moerasmeisje. Een titel die ik enorm goed vind passen bij het verhaal. M.i. worden de rivierkreeften te weinig genoemd. Al is het me wel duidelijk waarom Owens voor die titel gaat. Maar voor mij gaat het boek om Kya. Zij krijgt alle ellende over zich heen en verdient het dat het boek naar haar is vernoemd. Ik word wel verdrietig van de titel, maar het geeft duidelijk aan hoe mensen over Kya denken. Als iets minderwaardigs en niet de moeite waard. Maar juist in het moeras is er veel leven. Schelpen, vlinders, vogels… Zoveel moois. Als een lotusbloem groeit Kya op een plek waar geen beschaafd leven zou zijn.

 

Een alternatief zou zijn iets als ‘De dans van de vuurvlieg’. De vrij vliegende vuurvliegen spelen een belangrijke rol in Kya’s leven. De fauna die Owens in het boek beschrijft is wonderbaarlijk. Je verlangt ernaar om ze zelf te zien. Wat mij minder boeide, was de poëzie in het verhaal. Ook dat is een mooie tegenstelling met het harde lelijke verhaal, maar ik houd gewoon niet van dat bloemrijke. Het verhaal is prachtig, de schrijfstijl af en toe te bloemrijk (al waren er een paar mooie zinnen bij) en moeilijk.

 

Daarom geef ik Het moerasmeisje 4 intkpotjes.

 

PS houd de doos tissues klaar.