zondag 30 april 2023

MZZL Moeders, Baby Blues – Marion van de Coolwijk

 


De drie MZZL Meiden, Tanja, Joan en Hanna, zijn dertig, druk met hun carrières en liefdeslevens. De zussen hebben alle drie een andere kijk op het leven: waar de één zich al gesetteld lijkt te hebben met kind, is de ander bezig haar kinderwens te vervullen en moet de derde zus niets van het geijkte levenspatroon hebben. Wat ze gezamenlijk hebben is hun sterke onderlinge band. Wanneer Hanna haar drieling-zussen uitnodigt voor een gezellig avondje uit moet daar het één en ander voor geregeld worden. De alleenstaande moeder Tanja moet oppas regelen voor haar nog jonge zoontje en ook Joan heeft belangrijke bezigheden die te allen tijde voorrang moeten krijgen. Wanneer ze eenmaal samen zijn is het weer gezellig als vanouds. Alleen één ding blijft Joan en Hanna bezighouden. Wie is toch de geheimzinnige vader van Tanja’s baby?

 De MZZL meiden, wie las deze jeugdserie niet? Nou, ik dus! Als vijftiger ben ik echt van een andere generatie, en ook mijn kinderen groeiden niet op met deze jeugdboeken. Ik had er zelfs nog nooit van gehoord. Het gevoel van jeugdsentiment deel ik dus niet met sommige lezers. Maar om MZZL Moeders te lezen hoeft dat niet per se hoor, al denk ik wel dat het er een extra leuk tintje aangeeft. Want voor mij zijn de karakters volkomen nieuw. En was het dus ook even proeven hoe de drieling-meiden van elkaar verschillen.

 Toch staat het verhaal volledig op zich. Drieling of niet, alle drie hebben ze eigen ideeën omtrent de liefde en kinderwensen. En dat levert grappige conversaties en situaties op. Vooral de humoristische speldenprikjes naar elkaar toe vond ik heel erg grappig. Je kan echt merken dat Marion van de Coolwijk haar personages al goed uitgekristalliseerd heeft. Wat nu het grote geheim is dat één van de zussen met zich meedraagt, blijft lang verborgen. Ik zag de ontknoping dan ook niet aankomen.

 MZZL Moeders is een kort verhaal. Aan het einde is er dan wel een geheim ontrafelt, maar dat heeft de verhoudingen behoorlijk opgeschud. Er komt dan ook al snel een vervolg aan. Ik ben dan ook erg benieuwd hoe het de zussen verder zal vergaan.

 3 inktpotjes

 Jolanda

zaterdag 29 april 2023

Bella Eliá – Linda Babel

 


De hartsvriendinnen Julia en Cleo hebben een gezamelijke droom: een kattenopvang starten op het zonnige eiland Kreta. Die droom lijkt te lukken wanneer ze een huis kunnen kopen en ze reizen af naar het Griekse eiland. Eenmaal daar blijkt hun droomlocatie echter een vervallen bouwval te zijn. Toch willen ze hun droom niet zomaar opgeven en ze starten een crowdfunding-actie om geld bij elkaar te sprokkelen om het huis te kunnen verbouwen. Ondertussen zoekt Julia een baantje. Ze komt terecht bij de norse Andreas die samen met zijn familie een olijfboomgaard runt. In plaats van werk in de boomgaard doet Andreas haar een opmerkelijk voorstel. Julia raakt gecharmeerd van de stugge Andreas maar Andreas lijkt niet uit te zijn op een relatie. Of toch wel?

 Wat een leuk en zonnig verhaal heeft Linda Babel geschreven. Julia en Andreas wisten al snel mijn hart te veroveren, maar ook Cleo en Andreas’ broer Rafael zijn heerlijke personages. Tel daar nog eens een verhaal over katten bij, en dan ben ik als poezen-moeder natuurlijk meteen over stag.

 Bella Eliá is heerlijk zomers en doet je bijna meteen een vakantie boeken naar het heerlijke Griekenland. Nee, ik was niet meteen van plan om ook een kattenopvang te beginnen met een knappe Griek aan mijn zijde, dát laat ik lekker aan Julia en Cleo over. Ik heb gewoon genoten van dit heerlijke verhaal. Maar als ik ooit nog eens op Kreta kom, denk ik toch dat ik stiekem om me heen speur of ik Bella Eliá kan ontdekken.

 Jamas! En 3,5 inktpotje voor deze zonnige feelgood!

 Jolanda

vrijdag 28 april 2023

De pijnboom – Noortje Brink

 


De alleenstaande moeder Faye vertrekt samen met haar zoontje Joep en zus Lara naar een dorp in de buurt van het Noord-Franse Calais om daar een nieuwe start te maken. Samen met haar zus opent ze daar een modewinkeltje. De bewoners lijken hen in eerste instantie met open armen te ontvangen. Maar dan ontstaat er onrust in het dorp die te maken lijkt te hebben met de plaatselijke asielopvang. Wanneer ze vervolgens ook nog een inbreker in hun huis aantreffen voelen ze zich steeds minder veilig. Ze krijgen steeds meer het gevoel dat het dorp niet op nieuwkomers zit te wachten, en dus ook niet op hen. Faye laat het er echter niet bij zitten en gaat, ondanks waarschuwingen, op onderzoek uit.

 

Noortje Brink heeft inmiddels al 15 boeken op haar naam staan, maar voor mij was het een eerste kennismaking met deze auteur. Wat me meteen opviel was dat ik haar schrijfstijl erg prettig vond. Ze schrijft vlot en de personages voelen sympathiek. Ook zaten er interessante ontwikkelingen in de personages wat het lezen zeker boeiend maakt.

 Waar ik wel wat van in de war raakte was het genre van het boek. Ondanks dat het staat aangegeven als thriller/spanning, begint het boek meer als een roman.  Vervolgens belandt Faye in een spannende situatie en wordt er een grimmig sfeertje gecreëerd, maar het einde voelt het weer aan als een feelgood. Ik zou het meer een roman noemen met een spannende twist, en ik denk dat het ook zo bedoeld is.

In de hoofdstukken met schuingedrukte tekst wordt een personage gepresenteerd van wie we nog niet weten wie het is. Dit geeft het boek een donker sfeertje. Op zich interessant want je wordt daardoor ook wel op het verkeerde been gezet, maar ik bleef hierdoor maar wachten op iets wat niet kwam.

 Ook het feelgood-einde vond ik zelf iets te veel van het goede. De auteur laat wel alle eindjes mooi samenkomen, maar het eind-goed al-goed einde vond ik te braaf. Ik had het wat realistischer gevonden als niet iedereen weer samen door één deur kon (ik kan er verder weinig over zeggen zonder de verhaallijn te verklappen).

 Voor mij zou dit een prima boek voor op het strand zijn: niet te veel na hoeven denken maar wel met wat spanning zodat je niet door de lome warmte boven je boek in slaap valt, én vlot geschreven. Nu het Nederlandse strandweer er nog bij denken!

 3 inktpotjes

 Jolanda

 

 

woensdag 26 april 2023

Single op koningsdag – Marli Elisa

 


Pas afgestudeerd maar werkeloos, gedumpt door haar vriend…. Sterre heeft alle redenen om op Koningsdag eens flink los te gaan. Maar dat is zo niet Sterre! Liever zou ze lekker een boek lezen en uitkijken op het feestgedruis vanuit haar raamkozijn. In plaats daarvan laat ze zich door haar vriendin overhalen om er toch op uit te gaan. Enigszins van de wereld komt ze juist op dat moment een leuke jongen tegen. Die ze een heel verhaal vertelt over zichzelf wat helemaal niet klopt. Red je daar maar weer eens uit. Vooral wanneer hij je ook nog een baan aanbiedt, die je heel goed kan gebruiken.

 Dit boek begint hilarisch en heerlijk chaotisch. Je merkt goed dat Sterre even niet meer weet wat ze met zichzelf aan moet. Fijn zo’n (ex-)vriend die je even vertelt dat je maar een saai type bent! Daarnaast denkt Sterre sneller dan dat ze praat of handelt. Dat geeft vooral aan het begin hele grappige conversaties. Marli Elisa zet meteen de toon aan het begin van het verhaal: het sprankelt je tegemoet en personage Sterre neemt je meteen in. Later in het verhaal wordt de toon iets rustiger, en komt er nog een serieuze ondertoon bij: de zorgen om haar oma, die wel heel verward gedrag begint te vertonen.

Toch vond ik het begin van het boek het leukste, ook al gun je Sterre misschien wel haar rust. Het verhaal eindigt wel wat abrupt. Dat heeft een reden aangezien er nog twee verhalen over Sterre aankomen. Maar toch had ik zoiets van: oh, dit was het al. Het is wel zeker een reden om de volgende verhalen over Sterre ook te willen lezen, want ik ben nu wel heel benieuwd hoe het allemaal verder gaat. Met die liefde zal het wel goed komen, maar haar baan, haar huis en vooral die lieve oma…. die gun je toch vooral een eind goed, al goed.

 3 inktpotjes

 Jolanda

dinsdag 25 april 2023

Bookchoice topper maand april: Fatale Waarheid, Robert Bryndza

 


Quote 

'That's the problem when you run to the end of the earth, there's nowhere else to run but over the edge.'

Dat is het probleem als je wegloopt naar het einde van de wereld, je kan nergens anders heen rennen dan over de rand.

 

Het zevende boek in de Erika Foster reeks, in het Engels 'Fatal Witness', de Nederlandstalige versie krijgt de titel 'Fatale Waarheid',

En ja hoor, naar goede gewoonte sleept Bryndza me onmiddellijk mee in de actie. Al van de eerste zin is mijn aandacht getrokken. En hoewel het een tijdje geleden is, en heel wat boeken tussenin,  voelt het als nooit weg te zijn geweest. Ook dit keer worden een aantal belangrijke feiten uit het verleden opgefrist, en op die manier zit ik er snel weer midden in, ook in de manier waarop de vertrouwde personages met mekaar omgaan. Deze verbinding met eerdere boeken en personages vind ik zeker en vast een plus punt, het geeft meer diepte aan het verhaal en de karakters. Maar langs de andere kant betekent het zeker niet dat je het boek niet als stand alone zou kunnen lezen.

Robert Bryndza blijft niet gespeend van gevoel voor humor, als tijdens een onderzoek in de boekenkast van een van de slachtoffers een exemplaar van het boek 'No son of mine' wordt gevonden, op die manier verwijzend naar die andere topreeks van zijn hand rond Kater Marshall en de 'Nine Elms Cannibal'.

Ondanks het feit dat ik lang niet in het Engels las, vind ik het zeer prettig lezen, en ik wil even aanhalen hoe prettig ik de ondersteuning van de reader hier vind, door middel van het ingebouwde woordenboek kan ik bij twijfel snel dubbelchecken en toch blijven volgen, net iets handiger dan met een woordenboek er naast. Dat schept toekomstperspectieven!

Dit keer wordt er ook iets dieper ingegaan op het verleden van Erika, en daardoor blijven we telkens opnieuw nieuwe dingen over haar ontdekken. En kijk, opnieuw linkt Bryndza dit boek met een vorig exemplaar door een locatie opnieuw te gebruiken en hier bepaalde herinneringen aan te koppelen. Mooi gedaan!

 Stap voor stap komt de ontknoping dichterbij en redelijk plots ben ik (behoorlijk onverwacht) aan het einde van het verhaal. Ik vind dit een behoorlijk originele afsluiter, maar door de epiloog voelt het gelukkig niet aan als een anticlimax. In tegendeel, volgens mij opent het zelf perspectieven voor een eventueel vervolg.

Ik heb genoten van dit boek, het krijgt van mij zeker 4 ½ Inktpotje.

maandag 24 april 2023

Min of meer opmerkelijke gebeurtenissen uit het leven van een treuzelaar – Cindy Hoetmer

 



 
‘Het was gewoon een dag, en ik werkte op kantoor bij mijn vaste opdrachtgever. Er kon nog van alles gebeuren of, nog waarschijnlijker, niks’.

 Het leven van een single midlifer in Amsterdam. Dat kan heel opwindend zijn maar voor Cindy Hoetmer is dat het niet: ze werkt (als ze al werk heeft), drinkt elke vrijdag een paar biertjes in het stamcafé, bezoekt elk weekend trouw haar ouders, pakt af en toe een concertje mee in de stad, en verder maakt ze niet zo veel spannends mee. Maar juist in die alledaagse situaties is vaak genoeg opmerkelijks te zien. Cindy Hoetmer tekende elke dag een gebeurtenis op en plaatste deze stukjes op Facebook. Deze grappige stukjes zijn gebundeld in dit boek.

 Wat een heerlijk boek vond ik dit. Ik wilde eerst schrijven ‘herkenbaar boek’ maar ook al ben ik net als Cindy vijftiger, in sommige dingen kon ik me helemaal niet herkennen. Ik ben nooit in een kroeg te vinden, ben niet single en heb ook geen freelancebaan. Maar haar humor herkende ik wel: een beetje cynisch, soms vol verbazing en vooral droog. En de manier waarop ze in alledaagse situaties toch net dat opmerkelijke en soms grappige weet te zien, daar kan ik me ook helemaal in vinden.

 ‘En ik dacht eraan dat we allemaal een voor een ophouden met bestaan, tot er nog maar eentje over is. En dat diegene dan in het café is, of op een feestje, waar hij of zij om zich heen kijkt en geen enkele bekende ziet en denkt: iedereen is er’.

 Het levert geen lachsalvo’s op maar wel regelmatig gegrinnik of op z’n minst een glimlach. Cindy Hoetmer kijkt niet alleen met een opmerkzame blik naar de wereld om haar heen maar weet ook zichzelf te beoordelen met een portie zelfspot. Soms houden de stukjes het midden tussen zichzelf niet zo serieus nemen en een bepaalde tragiek. Het leven loopt soms gewoon zoals het loopt, hoe graag je misschien ook anders zou zien. En dat is soms stom, soms saai maar vaker ook gewoon prima.

 Heerlijk leesvoer voor iedereen die zichzelf op z’n tijd ook niet altijd serieus durft te vinden.

 4 inktpotjes

Jolanda

 

 

zondag 23 april 2023

Morgen zal het beter gaan van Tatiana de Rosnay

 


Trieste schoonheid die jammer genoeg niet volledig tot zijn recht komt.

 

Een nieuw boek van Tatiana de Rosnay , dat prikkelt me en dus start ik ongeduldig in 'Morgen zal het beter gaan'. 

Het begin veroverde mijn hart door de puurheid en het gevoel dat verborgen zit in de tekst maar hoe verder het verhaal vordert hoe minder dat gevoel blijft. Is dit dan geen mooi boek? Nee ,dat is zeker niet waar want tussen de zinnen en thema's zit een symboliek en ziel die me raakt maar hoe meer het avontuur verder gaat verzandt het soms in chaos en ook wat te veel uitgesponnen ideeën. 

Dit boek start dus als een veelbelovend verhaal over relaties , geheimen en verdriet. Eigenlijk zijn er meerdere invalshoeken. Er is het verhaal over de steeds meer verstrengelde connectie tussen de twee vrouwen die eerst erg bijzonder is maar voor anderen bedreigend is of zelfs gek lijkt . Wanneer Candice door de ogen van Dominique en Zola zijn liefdesbrieven kennismaakt met een pikant verleden prikkelt dit de kwetsbare en van zichzelf vervreemde vrouw en begint haar muur stilaan af te brokkelen. Het geheime leven van schrijver Emile Zola verbindt immers enkele gevoelige zielen en geeft deze vertelling een raadselachtige rand die me doet verder lezen. Dominique geeft fleur aan het leven van Candice en haar zoontje maar je voelt de bui al hangen. Uiteindelijk is er ook nog het duistere geheim van de overleden vader van Candice. 

De auteur knoopt al deze stukjes emotioneel aan elkaar maar toch had ik het gevoel dat minder meer zou geweest zijn. Het eerste deel was ik dus gepassioneerd aan het lezen maar stilaan verdween de magie en het einde vond ik echt te abrupt. De thema's van identiteit, verlies en vertrouwen zijn prachtig uitgewerkt en de woorden mooi maar hier had meer mee kunnen gedaan worden.

 Het eerste stuk 4 maar voor het tweede 3,5 dus eindig op  3,75 inktpotjes.

Fany

 

vrijdag 21 april 2023

Het dubbelleven van mijn vriend van Cleo James

 


Een ongewoon en eerlijk, waargebeurd verhaal over een relatie die  maar niet kan stoppen.

 

Wanneer Cleo Mark toevallig verzorgt op haar werk is dit het begin van het einde. Deze twee kunnen elkaar niet uit hun hoofd zetten en er start een sprookje .De roze wolken worden al snel donderwolken door de oncontroleerbare agressie en jaloezie van Mark.

 In zo een relatie blijf je toch niet, zie ik je denken. Dat dit niet zo simpel is wanneer liefde verslavend is, toont Cleo James in dit onthutsende verslag over haar leven met Mark. Wanneer je denkt dat er nog geen ellende genoeg geweest is in dit turbulente verbond tussen twee mensen, ontdekt ze na jaren dat ze niet de enige is in zijn leven. Wat een gewetenloze schurk is deze man zijn de eerste gevoelens bij mij als zijn pijnlijke geheim door een bijzonder contact stilaan ontrafeld wordt. Dan blijkt dat niet alles is hoe het lijkt want deze man heeft ook een verleden en stukje bij beetje ontdek ik hoe ervaringen en opvoeding hem ook beïnvloed hebben. Is er toch karakter bij of is dit gedrag aangeleerd is dan de volgende vraag? Wat misschien nog belangrijker is om te weten is dat het woord dader en slachtoffer een nieuwe dimensie krijgt in dit verhaal. 

Soms wil ik deze mensen dooreenschudden of toeroepen, ga toch weg maar zoals vaak is in ' true stories' de uitkomst niet wat je verwacht. De schrijver gaat niets uit de weg en deelt haar waarheid, waarbij heftige scènes, emotionele uitbarstingen, aan en afstoten en talloze vragen die ze zichzelf stelt uitgebreid aan bod komen. Het dubbelleven van mijn vriend is niet zomaar een waargebeurd verhaal over diepe wonden, zelfdestructiviteit en de schijnbaar onmogelijke weg naar herstel. Het is verhelderend en tegelijk onbegrijpelijk maar vanuit hoe iemand naar de wereld rondom hem/haar kijkt, een meedogenloze maar soms ook humoristische en boeiende introductie in een gevaarlijke wereld.

 Ondanks alle pogingen om te ontsnappen uit deze steeds agressievere verhouding lijkt dit misschien wel niet mogelijk als je niet met of zonder elkaar kan. Soms lijken bepaalde dingen zo ongeloofwaardig of vergezocht dat ik twijfel of heel dit boek op waarheid berust of soms toch nog wat aangepast werd om beter binnen te komen bij de lezer. Wat zonder twijfel klopt is dat ik na deze eerlijke vertelling een realistischer beeld heb over hoe ver iemand kan gaan in een verslavende relatie en hoe moeilijk het is om deze vicieuze cirkel te doorbreken.

 3,5 inktpotjes

Fany

 

 

donderdag 20 april 2023

Het feest van de eeuw van Taylor Jenkins Reid

 


Wat een hypnotiserend juweel van een thriller!

 

Vanaf de eerste zin ben ik verloren. Ik probeer dit boek weg te leggen maar nee hoor, ik moet en zal verder lezen om te weten te komen welk mysterie er zich afspeelde op het feest van de eeuw . 

Taylor Jenkins Reid was voor mij, hoewel ik al veel positiefs hoorde, nog een onbekende auteur, maar na deze parel wil ik elk boek van deze auteur zonder meer verslinden. De personages en hun worsteling en avonturen zijn zo levensecht en met gevoel beschreven waardoor ik zo meegesleept ben in hun emotionele rollercoaster dat ik blijf lezen.

 Naast prachtige karakters is er wijsheid en actualiteit verstopt in deze magistrale thriller. Ik hou van de zinnen en  de thema's van verlies, seksualiteit tot heftige jeugdervaringen en zelfs een streepje rock and roll dat doorheen het boek verstopt zit. . Wat zonder twijfel maakt dat dit een must-read is, is naast de heerlijke personages de originele aanpak . Dit boek beslaat immers voor een groot stuk de  24 uur van het leven van de hoofdrolspelers. Nina Riva, de dochter van de bekende artiest Mick Riva en haar broers en zussen, hun ervaringen zijn zo gedetailleerd en dynamisch waardoor ik zelf voel wat zij denken of beleven. Een boeiend en eerlijk verhaal over een ongewoon gezin waarbij liefde breekbaar maar ook onverwoestbaar is , dat is de kern van dit bijzondere boek.

Het unieke is dat we eerst kijken naar hoe alles verliep, uur per uur voor het grote evenement  , tijdens het feest en hoe het daarna verder ging. Het feest van de eeuw is een genot om te lezen en ik ga op zoek naar meer van deze auteur. Ja,dit is een spannend verhaal maar lees het en je ziet met je eigen ogen dat dit veel meer is dan een gewone thriller.

 5 inktpotjes

Fany

 

 

woensdag 19 april 2023

De blik van Medusa van Natalie Haynes

 


Natalie Haynes geeft in haar boek De blik van Medusa een vrouwelijke kijk op de alom bekende Griekse mythe van Medusa, het monster met de dodelijke ogen, en al meteen in haar proloog geeft ze de lezer een totaal andere kijk op de gebeurtenissen die gaan komen...

 

‘Dit specifieke monster wordt aangerand, misbruikt, geschonden. Toch is, zoals het verhaal altijd wordt verteld, zij degene die je moet vrezen. Is zij het monster.

Dat valt te bezien.’

 

Dit boek behandelt het leven van Medusa vanaf het tijdstip nog ruim voor haar geboorte tot en met het allerlaatste bittere einde.

De twee Gorgonen zusters Sthenno en Euryale ontfermen zich over de sterfelijke Medusa als deze als vondeling bij hen wordt achtergelaten. Deze Gorgonen monsters zijn gevreesd om hun kracht en uiterlijk en wonen teruggetrokken in een grot, aan de rand van de zee. Ze waken continu over de mooie opgroeiende Medusa en ze zijn gelukkig met elkaar. Maar helaas, ze kunnen Medusa niet behoeden voor de rampspoed die haar deelgenoot zal worden, een verkrachting door Poseidon de heerser van de zee. En alsof dat allemaal nog niet erg genoeg was wordt ze buiten haar schuld om ook nog eens het mikpunt van de toorn van Athene, dochter van oppergod Zeus, en getroffen door haar alles verzengende wraak.

Er zijn veel bekende mythen die innig verweven zijn met het leven en het verhaal van Medusa, maar de bekendste zijn wel die van Athene en Perseus. De opstelling van dit boek is dan ook op zo’n manier dat deze verschillende mythen en personages in korte hoofdstukken langzaam met elkaar worden verweven en tezamen toewerken naar een dramatisch einde.

Voor mij zijn de Griekse mythen geen onbekenden, al ken ik ze lang niet allemaal even goed en ik ken ook zeker niet elk klein detail. De kijk van Natalie op de mythe van Medusa is verfrissend en vanuit een vrouwelijk standpunt, en wordt af en toe afgewisseld met haar eigen commentaar op de gebeurtenissen. Dit geeft een extra speelse kijk op het verhaal en de personages. Haar manier van schrijven is verder vlot en boeiend en ze rijgt de verschillende verhalen aaneen tot één gemakkelijk leesbaar geheel. Beeldende omschrijvingen van situaties en settingen worden afgewisseld met levendige dialogen en maken dat de mythische personages voor het oog van de lezer tot leven komen.

Geen droge opsomming van mythologische feiten dus, maar een boeiend verhaal dat weliswaar niet nieuw voor mij was, maar wel een uitermate plezierige beleving van een vertrouwd avontuur.

Natalie heeft meerdere boeken geschreven over verschillende Griekse mythen, en twee daarvan zijn ook uitgebracht in een Nederlandse vertaling. Dat zijn deze Blik van Medusa alsmede het daarvoor al eerder uitgebrachte De kruik van Pandora. Deze laatste heeft nu uiteraard mijn belangstelling getrokken want na het lezen van De blik van Medusa ben ik nog lang niet klaar met deze mythen. En misschien zelfs wel des te leuker omdat ik de mythe van Pandora nog niet in detail ken!

De blik van Medusa had trouwens nog wel een volstrekt onverwachte verrassing op het einde voor mij. Één die ik direct heb gegoogled want ik kon mij er niets van herinneren… maar volgens mij is het Natalies’ eigen interpretatie van de mythe van Medusa en ik moet zeggen dat ik het een erg mooi, passend en aangrijpend einde vond. Helaas, maar ik kan hier er verder niets meer over vertellen.

Als lezer moet je je gewoon mee laten voeren door de magie, het zelf beleven, helemaal tot het einde aan toe!   

 

Ik geef het 4 Inktpotjes!

Karin K.

dinsdag 18 april 2023

Jeugdzonde – James Patterson & J.D. Barker

 


Beginnend politieman Walter O’Brien wordt tijdens zijn eerste avond bij het politieteam van Detroit naar een plaats delict gestuurd. In het appartement vinden ze het lichaam van een man, die onder raadselachtige omstandigheden gestorven is. Tevens ontdekken ze een jonge vrouw die doodsbang weggedoken zit onder de wastafel. Walter biedt aan de vrouw naar het ziekenhuis te brengen maar tijdens de rit daarheen ontsnapt ze uit zijn auto.

Jaren later heeft O’Brien zich opgewerkt tot rechercheur. Het blijkt echter dat hij de zaak van de ontsnapte vrouw nooit los heeft kunnen laten. Hij ziet namelijk een verband met andere niet-opgeloste en raadselachtige moorden, alleen niemand gelooft hem. Dan wordt hij via de FBI benaderd door iemand die ook naar de mysterieuze vrouw op zoek is. Zullen ze haar kunnen ontmaskeren en stoppen?

 Ik moet eerlijk zeggen dat ik eerder nog niet overtuigd was van het samenwerkingsverband tussen Patterson & Barker. Nadat ik ‘De kustmoorden’ niet bijster spannend vond, en ‘Oorverdovend’ niet aandurfde vanwege de SF-elementen en de wisselende recensies, was ik heel erg in mijn nopjes toen J.D. Barker vorige jaar weer een solo-boek uitbracht. Ik hoopte heel erg op iets vergelijkbaars als ‘De beller op lijn vier’. Maar ook van ‘Augustus’ kwam ik enigszins bekocht thuis omdat dat Barker daar ook iets bovennatuurlijks in verwerkt had. En dat is eigenlijk niet zo mijn ding. Het lag dus niet aan de samenwerking, was mijn conclusie, maar aan de weg die Barker zelf in wilde slaan. Prima natuurlijk, want onderscheidend is het wel. En het maakte me eigenlijk ook wel nieuwsgierig naar dit nieuwe boek, wederom in samenwerking met Patterson. Zou dit boek me wel pakken?

 Ja, dat deed het zeker! Net als bij ‘De beller op lijn vier’ ligt het tempo van het verhaal hoog. Er gebeurt aan het begin van het boek meteen van alles en dat tempo wordt gedurende het boek redelijk vastgehouden. Alleen ongeveer halverwege zakt het even in, gelukkig was dat maar van korte duur. Politieagent Walter O’Brien had ook meteen wel mijn sympathie. Dat is prettig want het draait in het boek voornamelijk om zijn perspectief. Aan de hand van wat sprongen in de tijd leer je wat meer over zijn verleden, maar het is ook een personage wat een stevige ontwikkeling doormaakt gedurende het verhaal.

 De gebeurtenissen in het boek hebben wel een stevige bovennatuurlijke toets, maar daar heb ik me absoluut niet aan gestoord. Het deed me een beetje denken aan de tv-serie ‘Fringe’, de enige SF-serie die ik ooit echt leuk heb gevonden. Het geeft juist een heel raadselachtig sausje aan het hele verhaal, en het pakte voor mij op de goede manier uit. Het boek is spannend, af en toe wat luguber maar nergens té en ik wilde vooral telkens doorlezen. Het einde is niet heel verrassend maar het komt wel allemaal goed samen.

 Het enige wat ik niet begrijp is waarom ze voor de titel ‘Jeugdzonde’ hebben gekozen want die wordt nergens echt geduid. De Engelse titel ‘Death of the Black Widow’ heeft een veel betere dekking, maar misschien vonden ze dat die te veel weggaf van het boek.

 Ik vond het verder eigenlijk een heerlijke thriller en beter dan ik van tevoren verwacht had. Ik heb nu ‘Oorverdovend’ toch maar weer terug op mijn lijstje gezet, want misschien blijk ik toch wel meer van bovennatuurlijke elementen te houden dan verwacht. Misschien moet ik me dan toch ook ooit maar eens gaan wagen aan Stephen King?

 4 inktpotjes

 Jolanda

zondag 16 april 2023

Verliefd in Parijs – Marli Elisa

 


Sterre doet haar best om voor haar nieuwe liefde Daan een toepasselijk verjaardagscadeau te verzinnen. Maar door een misverstand denkt Daan dat Sterre hem een stedentripje naar Parijs cadeau doet. Dit was niet helemaal de verrassing die Sterre voor ogen had. Het tripje heeft ze namelijk net zelf cadeau gekregen van haar beste vriendin Mickey. En Mickey zit er niet echt op te wachten om haar vriendin te moeten delen met haar nieuwe lover. Sterre zou echter Sterre niet zijn of ze verzint er wel wat op. Maar wanneer haar collega Roos lucht krijgt van het tripje naar Parijs, bedenkt zij dat Parijs een uitgelezen mogelijkheid is om wat nieuw filmmateriaal te schieten voor de opdracht waar Roos en Sterre aan werken. Wat een reisje voor twee moest worden verandert per omslag in een reisje voor vier. Sterre heeft zich behoorlijk in de nesten gewerkt hiermee, maar probeert omdat ze niemand wil teleurstellen alle ballen in de lucht te houden. Ondertussen heeft ze Daan ook nog het één en ander op te biechten. Maar het jongleren gaat haar beter af dan ze zelf ooit durfde te bedenken.

 ‘Verliefd in Parijs’ is het vervolg op het korte verhaal ‘Single op Koningsdag’ en we pakken de belevenissen van de boekenminnende en chaotische Sterre op waar we aan het eind van dat verhaal gebleven zijn. De prille liefde voor Daan begint al wat stevigere vormen aan te nemen maar Sterre heeft hem nog steeds niet durven te vertellen dat de functie die zij in zijn bedrijfje bekleedt eigenlijk helemaal niet bestaat. Ondertussen moet ze nog steeds uit haar appartement en ook haar oma kan vanwege beginnende dementie niet in haar huisje in Zeeland blijven. Onzekerheden genoeg, maar ook genoeg voer voor hilarische situaties. En dan Parijs….. tja, wie houdt er niet van Parijs?

 Verder is ‘Verliefd in Parijs’ wel een opzichzelfstaand verhaal. Het is leuker om het eerste deel al gelezen te hebben maar het hoeft niet persé. Het verhaal biedt kansen om het personage van Sterre verder uit te bouwen, en ook voor vriendin Mickey zit er een duidelijke verhaallijn in.

Ik vond dit tweede deel completer. In het verhaal zit een duidelijke ontwikkeling van Sterre. Aan het begin is het nog net zo’n chaotisch en fantasierijk typetje als in het eerste deel. Maar waar het in het eerste verhaal haar toch allemaal wat meer overkwam, en aan het begin van dit verhaal in eerste instantie ook, lijkt ze voorzichtig de touwtjes in handen te nemen. En wat je als lezer natuurlijk al lang weet, dat die niet-bestaande functie haar eigenlijk prima past, lijkt langzaam een beetje bevestigd te worden.

 Dit tweede deel is qua humor net zo grappig als het eerste maar voelde voor mij wat meer in evenwicht met het serieuze verhaal wat erachter ligt. Ik heb nog steeds een zwak voor oma. Maar ook Roos en Mickey vond ik innemende personages, die steeds meer kleur krijgen.

 Gelukkig hoeven we niet zo lang op deel 3 te wachten, want ik ben reuze benieuwd hoe het nu allemaal verder gaat. Ik heb een klein vermoeden, maar wil heel graag weten of dit ook gaat kloppen. Want met die chaotische Sterre weet je het immers maar nooit.

 3,5 inktpotje

 Jolanda

vrijdag 14 april 2023

De zaak Templeton – Javier Castillo


 New York, 26 november 1998, Thanksgiving. Onder de handen van haar ouders verdwijnt de driejarige Kiera Templeton tijdens een optocht in de stad. Met man en macht wordt er naar de kleine Kiera gezocht, maar er wordt geen spoor van haar gevonden. Haar ouders Grace en Aaron Templeton zijn wanhopig en gaan er langzaam aan onderdoor. De zaak wordt opgepikt door de jonge onderzoeksjournaliste Miren Triggs. Wat begint als een afstudeerproject eindigt als een obsessie: Miren zal en moet achterhalen wat er met Kiera is gebeurd.

Wanneer er na drie jaar een videoband opduikt met beelden van Kiera blijkt dat ze nog in leven moet zijn. Maar waar is ze en wie stuurt de ouders de videoband? Miren en agent Miller, die vanaf het eerste moment bij de vermissingszaak betrokken waren, bijten zich opnieuw vast in de zaak, maar zonder veel resultaat.

De videobanden blijven komen, telkens met een tussenperiode van een paar jaar. Voor de ouders betekent dit hoop, voor Miren en agent Miller wordt het een onmogelijke obsessie. Waar is Kiera?

 De speurtocht naar Kiera Templeton omvat een periode van 12 jaar. Na de hartverscheurende gebeurtenis tijdens de Thanksgiving-optocht wordt er telkens heen en weer in de tijd gesprongen tussen 2010 (12 jaar na de vermissing), de gebeurtenis in 1998 en verschillende periodes daar tussenin. Tevens worden er verschillende verhaallijnen gevolgd: die van de ouders, van onderzoeksjournaliste Miren, van agent Miller en later zelfs die van de ontvoerders. Dit alles geeft een heel dynamisch gevoel aan het verhaal. Het begin van het boek voelt zelfs een beetje als true crime. Wie kent niet het verhaal van de verdwijning van Madeleine McCann? Aan die zaak deed het verhaal me aan het begin een beetje denken.

Ik had de eerste hoofdstukken best wat moeite met doorlezen, omdat de wanhoop en het verdriet van de ouders keihard bij me binnenkwam. Maar het verhaal is intrigerend genoeg, en door het regelmatig wisselen van perspectief en relatief korte hoofdstukken blijf je doorlezen.

 Ook de introductie van Miren in het verhaal, én haar eigen verhaal is een interessante. Er is iets met haar gebeurd en daar laat de auteur in het begin steeds maar kleine stukjes van los. Toch weet je uiteindelijk wel waar het op aanstuurt, maar het geeft wel een extra spanningsopbouw aan het boek. Vervolgens komt ook de verhaallijn van de ontvoerders naar boven. Boeiend om te volgen wat hen bewogen heeft en de paniek en onrust te voelen die hun besluit met zich meebrengt.

 Maar (en ja, nu komt het) uiteindelijk gingen er mij dingen irriteren in het verhaal. Zo wordt er bij dialogen met Miren door haar tegenpersonages telkens haar naam genoemd, vrijwel om elke tweede of derde zin. ‘Ik weet het, Miren, maar….’, ‘Zo gaat dat nu eenmaal, Miren’. ‘En ze hebben gelijk, Miren’.

Ik dacht eerst dat dit misschien een bedoeld irritant trekje was van dat personage, maar dit kwam bij meerdere dialogen met verschillende personages tegenover Miren terug. Ugh…. ik kan als lezer echt wel onthouden tussen wie de dialoog plaatsvindt, dus ik vond dat enorm storend.

 Ook vond ik dat de auteur onnodig op effectbejag uit was. Er wordt zo ontzettend veel drama in het boek gegooid wat eigenlijk maar weinig met het verhaal te maken heeft. Verkrachting, verbranding, moord, beroving, miskraam…… Ik kan er niet te veel over uitweiden, maar ik vond het wat te veel toevallige gebeurtenissen bij elkaar. Waarschijnlijk wilde de auteur het drama versterken, maar voor mij deed het alleen maar af. Het vermissingsverhaal zelf was al krachtig genoeg, en ik begrijp dat je je protagonist wat achtergrond wil meegeven, maar dit was voor mij echt te veel. Het leidde me erg af van het echte verhaal.

 Deze minpunten maakten toch dat ik het verhaal minder ging waarderen, en van de 4 inktpotjes waar ik aan het begin verwachtte op uit te komen, bleven er maar 3 over. Er wordt aan het einde nog een opzetje gegeven voor een nieuw boek maar als ik eerlijk ben twijfel ik nu wel of ik dat zou willen lezen. Misschien, maar alleen als de auteur toch iets beter leert doseren want aan het hoofdverhaal ligt het niet.

 Jolanda

woensdag 12 april 2023

De aanstelling – Tina van Dijk

 


1912. Kaatje weet na de dood van haar vader niet meer hoe het nu verder moet. De huisbaas dreigt haar uit huis te zetten en ze verdient in haar ééntje lang niet genoeg om rond te komen. Wanneer ze van haar beste vriendin verneemt dat ze op het landgoed Rosenthal een kindermeisje zoeken, vertrekt ze daar op goed geluk naartoe. Kaatje krijgt de baan maar valt ook als een blok voor de baron.

 2023. Psychologe Daphne Rosenthal is nodig aan vakantie toe. Ze houdt van haar werk als psychologe in een jeugdkliniek, maar heeft ook een geheime relatie met haar baas. Deze houdt haar aan het lijntje maar het lukt Daphne maar niet om van hem los te komen. Om wat afstand te nemen, vertrekt ze naar het landgoed van haar familie, Landgoed Rosenthal. Wanneer ze daar is, doet ze een ontdekking die met het verleden van het landgoed en haar familie te maken heeft. Maar niet iedereen is er blij mee dat bepaalde zaken boven water komen.

 ‘De aanstelling’ is het eerste deel in de serie ‘Het geheim van Landgoed Rosenthal’, en introduceert de personages en de omgeving waar het zich afspeelt. Het verhaal wordt verteld vanuit twee verschillende tijden: het nu waarin Daphne haar leven heeft, haar strubbels met de liefde en waarin ze dingen over haar familie ontdekt; daarnaast het verleden waarin het verhaal verteld wordt van kindermeisje Kaatje.

Wat heel leuk is dat die twee verschillende verhaallijnen parallel aan elkaar verteld worden. Kaatje en Daphne beleven overeenkomstige dingen, hebben beide een onmogelijke liefdesrelatie, slapen in dezelfde kamer op het landgoed, etc. Hierdoor is de verbintenis tussen de twee jonge vrouwen meteen duidelijk voelbaar.

 Wat wel heel duidelijk wordt in het boek is dat het echt een eerste deel is. Het verhaal is na dit boek nog lang niet klaar. Daardoor gebeurde er het grootste deel van het boek nog niet zo veel. Wel leren we de twee jonge vrouwen al goed kennen. Daar waar de jonge Kaatje afkomstig is van de armere laag van de bevolking, komt Daphne uit een gegoede familie en heeft een goede opleiding gevolgd. Ik kon me daarom wel wat beter in de nog naïeve Kaatje verplaatsen wat betreft haar keuzes dan in die van Daphne. Maar goed, de liefde blijft een ondoorgrondelijk iets, waardoor het ook niet altijd te begrijpen valt waarom mensen bepaalde keuzes maken.

 Tina van Dijk heeft een erg prettige schrijfstijl waardoor ik echt door het boek heenvloog. Binnen een paar uurtjes had ik het uit. Wel hoop ik dat er in een volgend deel meteen wat meer geheimen naar boven zullen komen, want nu gebeurde dat eigenlijk pas aan het einde van het boek. Hierdoor bleef ik op mijn honger zitten, en dit gaf een onbevredigend gevoel. Je moet echt de volgende delen gaan lezen om een compleet verhaal te gaan krijgen.

 Ik ben nu dus wel erg benieuwd hoe het Daphne en Kaatje verder zal vergaan, en of ze sterker blijken te zijn en hun onmogelijke liefdes aan de kant durven te zetten.

 3 inktpotjes voor dit eerste deel.

 Jolanda

dinsdag 11 april 2023

Blogtour van Voor niets gaat de zon op – Sander Blom

 


Yorick is journalist en mede-eigenaar van het lokale nieuwsplatform Oldambt. Het lokale nieuws is goed voor heel veel views maar eigenlijk is Yorick op zoek naar wat meer uitdaging: wat dieper journalistiek onderzoek doen.

Wanneer hij op een middag een doos met lugubere inhoud voor zijn voordeur vindt, wordt zijn leven behoorlijk opgeschud. Wie heeft hem dit toegestuurd, en heeft dit misschien te maken met een kritisch artikel over een groot zonnepark dat hij recent plaatste? Wanneer hij ook nog een geheimzinnig bericht krijgt van iemand die zegt meer informatie te hebben rondom het zonnepark, kan Yorick het niet laten om eigenhandig wat speurwerk te verrichten. Dit tot groot ongenoegen van zijn vriendin Lisa. Terwijl zijn relatie steeds meer onder druk komt te staan en ook zijn co-partner van het nieuwsplatform bedenkingen heeft bij Yoricks onderzoek, raakt hij steeds meer betrokken bij schimmige zaken.

 

Misdaad en intriges in de Groningse polder! Sander Blom heeft met dit eerste deel in een nieuwe serie rondom de Oldambt onderzoeken een geweldige start gemaakt. Het onderwerp is ontzettend actueel: het draait namelijk allemaal rondom een groot zonnecellen-park. Poeh, die energietransitie brengt wat te weeg! Maar het draait niet alleen om die energietransitie, ook krijgen we te maken met een moord én corruptie. Genoeg elementen voor een interessant verhaal. En het zat ook nog eens allemaal goed in elkaar, vond ik.

 

De toon is meteen gezet wanneer er een luguber pakketje wordt bezorgd bij journalist Yorick. Direct zijn er twee mysteries die verband met elkaar zouden kunnen hebben. Maar Sander Blom weet een heel boek lang goed in het midden te laten óf er een verband is of niet. Het verhaal wordt op chronologische wijze verteld en je wordt op een realistische manier meegenomen in het speurwerk. Nergens had ik het gevoel dat iets niet zou kunnen, behalve misschien even aan het eind waar ik bij het oplossen van één van de mysteries even een anticlimax voelde. Maar in verband met spoilers kan ik daar verder niets over loslaten.

Wel komt alles aan het eind mooi samen, er blijven geen eindjes open.

Het boek voelt nog realistischer door de toevoeging van het laatste hoofdstuk. Arme Yorick, maar begrijpen deed ik zijn vriendin wel.

 De personages zijn interessant en worden voldoende uitgewerkt. Misschien dat zijn collega’s van het nieuwsplatform in de volgende delen nog wat meer uitwerking zouden mogen krijgen, maar nodig voor de verhaallijn is het niet. Yorick is een tikje eigenwijs maar sympathiek figuur waar ik me prima in kon verplaatsen. De schrijfstijl van Sander Blom is prettig en vlot. Nu is het boek met 202 pagina’s niet al te dik, maar door de manier van schrijven vloog ik ook door het boek heen.

 Voor mij was dit de eerste kennismaking met auteur Sander Blom. Hij heeft echter al een paar non-fictieboeken en ook twee thrillers op zijn naam staan. Leuk detail is dat rechercheur Daniël Huizinga uit dit boek ook een personage is uit één van de eerdere thrillers.

 Ik heb genoten van deze Hollandse whodunit en kijk al uit naar nieuwe delen van deze serie. Vooral benieuwd wat voor misdaden we nog op het spoor gaan krijgen op het Groningse platteland.

 4 inktpotjes


 Jolanda

maandag 10 april 2023

Interview Jasmine Raeymaekers

 


 


Jasmine Raeymaekers schreef een ‘Een nacht in een kooi’, een non-fictiedebuut over hoe ze in de zomer van 2019 onverhoeds in een Egyptische gevangenis belandde. Jolanda las haar verhaal en mocht haar een paar vragen stellen.

 

 1. Zou je je kort willen voorstellen aan de lezers van Boekinkt?

 Met plezier! Ik ben Jasmine, 27 jaar. Ik woon met mijn Argentijnse vriend Geronimo en mijn dochter Lily op de Canarische Eilanden. Het grootste deel van de tijd vind je me dan ook op het strand met mijn dochter en een manuscript.

 

2. ‘Een nacht in een kooi’, jouw eerste roman, of eigenlijk non-fictie verhaal, verscheen in augustus 2022. Wat een heftig verhaal! Hoe gaat het nu met je?

 Het gaat beter dan ooit met me. Dankjewel. Lief dat je het vraagt! Mede door het boek heb ik veel aan zelfreflectie gedaan. Het boek is voor mij een geluk bij een ongeluk. Ik geloof erin dat in je sterkste ongeluk ook altijd, zonder uitzondering, je sterkste geluk schuilt. Je moet het alleen wel zelf zoeken.

 

3. Beleefde je de gebeurtenissen uit het boek tijdens het schrijven weer helemaal opnieuw?

 Ja, helemaal. Toen ik bevrijd was uit de gevangenis heb ik heel hard gehuild. Een maand geleden was ik klaar met een manuscript waarin ik mijn pas overleden grootmoeder in de personages had verweven. Dat ontroerde me omdat het einde ervan voelde alsof mijn grootmoeder voor de tweede keer stierf. 

Zelfs nu ik fictie schrijf leef ik me helemaal in in de personages. Ik denk dat iedere schrijver dat wel heeft.

 

4. Tussen het verhaal van je boek en je huidige leven is alweer een poos verstreken. Je woont inmiddels met partner en baby op het mooie Lanzarote. Komt er nog een boek over hoe je daar bent geraakt?

 Wat leuk dat je dat vraagt! 1 september komt het boek hoe ik van een nachtmerrie naar mijn droomleven ben gegaan. Ik hoop dat veel mensen er inspiratie uit zullen halen om ook voor hun droomleven te kiezen!

 

5. Wat voor boeken kunnen we nog van je verwachten? En zal dat allemaal non-fictie zijn?

 Ik heb ondertussen nog vier andere manuscripten klaar en ik werk aan een vijfde. Drie ervan zijn fictie. 

 

6. Op Instagram deel je (een beetje jaloersmakende) foto’s van je leven op Lanzarote. Ik lees ook dat je erg reislustig bent én je vliegt regelmatig naar familie in België. Waar zie je jezelf over ongeveer 10 jaar? En heb je naast schrijven nog meer andere plannen?

 Die foto's zijn er om mensen te inspireren. Eigenlijk zijn ze er eerder als een aanvulling op de teksten die er onder geschreven staan. Ik ben dat account echt puur om te schrijven begonnen. Ik weet nog hoe ik 2 jaar geleden Geronimo vroeg: 'Wat is een verhaal eigenlijk?' En nu maak ik er vaak wel 10 op een dag. Magisch toch hoe zoiets kan groeien.

Waar ik mezelf over 10 jaar zie? Ik schrijf nu 4 boeken per jaar dus dan met 40 boeken erbij. Drie kindjes en een huis op het water. Ja, ik ben ambitieus, anders word ik er niet blij van.

 

Dank je wel Jasmine, voor het beantwoorden van onze vragen. We wensen je heel veel geluk toe en zijn erg benieuwd naar jouw boeken die nog gaan verschijnen in de toekomst.

 

zondag 9 april 2023

Ademloos – Janice Bakker

 


Nora heeft het met haar eigen bedrijfje en woning in Utrecht prima naar haar zin. Haar gastouder-bemiddelingsbedrijfje ‘De Limonadebrigade’, waarbij ze eenzame ouderen koppelt aan ouders die naschoolse opvang zoeken, loopt als een trein. Wanneer het echter met haar gezondheid even tegenzit, krijgt ze van haar huisarts het advies om een paar weken naar zee te gaan. Voor Nora is dat zakelijk geen probleem, aangezien ze de bemiddeling prima online en telefonisch kan doen. Alleen, waar vind je vlak voor het hoogseizoen nog een beschikbare en betaalbare accommodatie? Gelukkig weet één van haar oppasdames raad: zij heeft een kleine vakantiewoning die Nora mag gebruiken. Nora kijkt enorm uit naar een paar rustige en ongestoorde weken. Dat begint echter al heel anders wanneer ze een kat en een aantrekkelijke man in het huisje tegenkomt. En wanneer ze ook nog een mailtje krijgt van haar ex-vriend, blijft er van de rust weinig over.

 

Wat een zomers en lief feelgood-verhaal is dit. Nora is een leuke jonge vrouw die heel levensecht overkomt. Je kunt je als lezer als snel in haar verplaatsen. Sowieso komt het verhaal heel realistisch over. Er gebeuren geen gekke dingen en alle personages zouden zomaar familie of bijvoorbeeld je buurjongen kunnen zijn. Dat maakte dat ik het ook allemaal zo voor me kon zien.

Janice Bakker schrijft soepel en ik vloog dan ook door het verhaal heen. Misschien is het hier en daar wat voorspelbaar en braaf, maar dat vond ik eigenlijk juist wel weer heel leuk. Het is gewoon een zomers en knus boek waar je heerlijk even bij weg kan dromen. Een fijn verhaal voor op het strand, maar ook prima voor een winterse dag bij de kachel, waarbij je de werkelijkheid even achter je kan laten en kan mijmeren over lange zomerse dagen. En over leuke mensen die je de liefde van harte gunt.

 

3,5 inktpotje

 Jolanda

zaterdag 8 april 2023

Stervensuur - Andreas Gruber

 


‘Als je er binnen 48 uur achter komt waarom ik deze vrouw heb ontvoerd, zal ze in leven blijven. Zo niet, dan sterft ze.’ Deze boodschap stuurt een seriemoordenaar naar relaties van zijn slachtoffers, om ze vervolgens een gruwelijke dood te laten sterven.

Wanneer rechercheur Sabine Nemez zelf op een afschuwelijke manier getroffen wordt door de daden van deze moordenaar, wil ze nog maar één ding: achterhalen wie hierachter zit, en waarom. Voor het onderzoek naar de moorden wordt een Nederlandse profiler ingeschakeld, de markante Maarten S. Sneijder. Ondanks haar persoonlijke betrokkenheid vraagt Sneijder Sabine om hulp. De samenwerking verloopt erg stroef, maar wanneer ze een patroon in de moorden ontdekken, komen ze in een stroomversnelling terecht. Zullen ze de moordenaar kunnen stoppen voordat hij zijn gruwelijke plannetjes heeft uitgewerkt?

 Dit eerste deel in een serie over profiler Maarten S. Sneijder is het eerste van een zevendelige-serie die vertaald is vanuit het Duits. Van mij mogen de volgende vertalingen rap gaan volgen. Want wat was dit boek gruwelijk goed! Of nog beter: gruwelijk én goed! Waar sommige auteurs de slachtoffers die nog gered kunnen worden nogal eens sparen, hoef je daar in dit boek niet op te rekenen. Gruber spaart zijn personages én lezers niet.

 Het boek begint al goed met een zinderende proloog. Als je die al te gruwelijk vindt, dan moet je je afvragen of je nog wel verder wil lezen. Zo ja, dan word je in ieder geval beloond met een superspannend kat-en-muisspel. 

Het verhaal zit goed in elkaar. Wel is het zaak je hoofd er goed bij te houden, aangezien er vanuit verschillende verhaallijnen verteld wordt. Zo volgen we zowel rechercheur Sabine als de psychotherapeuten Rose en Helen, en deze verhaallijnen werpen samen een interessant perspectief op de dader. Uiteindelijk komen de verhaallijnen op een ingenieuze manier samen.

 Ook de ontwikkeling van de personages vond ik erg boeiend. De ietwat stereotype Nederlandse profiler Maarten S. Sneijder (wiet-rokend en bot) blijkt diepere gronden te hebben dan ik op het eerste gezicht dacht. En de vrouwelijke personages blijken stoere doortastende personages te zijn die de verhaallijn dragen. Maar ook de menselijke kanten ontbreken niet. Dit legt de basis voor interessante interacties en dialogen.

 Wel merkte ik dat ik soms even terug moest lezen omdat ik achter de zinnen bleef haken. Niet dat er fouten instaan, maar ik merk wel vaker dat wanneer boeken uit het Duits vertaald zijn, ik de vertaling soms niet overal even soepel vind lopen. Dat heeft meer met mijn persoonlijke voorkeur te maken waarschijnlijk.

 De spanning in het verhaal verslapt geen moment, ook al was ik daar halverwege even bang voor. Je weet namelijk al vrij snel wie de dader is, maar Gruber weet door een aantal slimme plottwists het tempo hoog te houden. En als je denkt dat het opgelost is, komt er nog even een flinke versnelling achteraan. In de epiloog worden een paar losse eindjes nog netjes afgewerkt.

 Jammer dat ik geen Duits lees, maar nadat ik het boek dichtsloeg had ik eigenlijk nog maar één wens: door met het volgende deel! Ik zal echter nog even geduldig moeten wachten op de volgende vertaling. Maar dat ik die wil lezen, weet ik al zeker!

 4 inktpotjes

 Jolanda


woensdag 5 april 2023

Een nacht in een kooi – Jasmine Raeymaekers

 


Jasmine is een jonge vrouw die als reisbegeleidster in Egypte werkt. Ze staat vrolijk en vrij in het leven en dopt graag haar eigen boontjes. Ze heeft stiekem een relatie met haar oudere baas. Wanneer ze echter een klein verkeersongeval veroorzaakt, dreigt haar zorgeloze leven ineens in duigen te vallen. Ze wordt aangehouden en belandt in een smerige en overvolle Egyptische gevangenis. Wanhopig tracht ze te achterhalen hoelang ze daar moet blijven. Zal haar geliefde zijn best doen om haar vrij te krijgen of is hij ook niet te vertrouwen?

 ‘Een nacht in een kooi’ is het waargebeurde verhaal van de Belgische Jasmine. Ze schrijft over haar tijd in Egypte, hoe ze daar gekomen is en wat haar uiteindelijk overkomen is. Haar schrijfstijl verraste me: het is sprankelend en echt. Ze schrijft zoals ze is, tenminste zoals ze op mij overkomt in haar posts op social media.

 Ik had een flinke portie drama verwacht, maar vooral aan het begin van het boek leidt Jasmine ons met veel humor door het verhaal. Ook heeft ze een levendige fantasie. Wanneer ze mensen en situaties beschrijft maakt ze flink gebruik van metaforen en metonymia. Ik heb geregeld hard moeten lachen om die omschrijvingen, maar soms mocht het van mij wat minder. Als een hyperactief veulen (ja, ik kan dat ook: wat overdrijven) huppelt ze door het leven. Toch is dat nergens storend, het maakt vrolijk.

 De vrolijke toon verdwijnt wanneer ze haar tijd in de gevangenis beschrijft. Je voelt hoe ongemakkelijk ze zich voelt, en hoe verbijsterd ze is over hoe zij en haar medegevangenen behandeld worden. Omdat niets zeker is in de gevangenis, slaat haar optimisme langzaam om in wanhoop. Toch weet ze zich in al haar kwetsbaarheid staande te houden. Gelukkig loopt het, met de nodige hobbels, goed af, en komt ze er ondanks de nare ervaring sterker uit.

 Het enige wat ik lastig vond is het regelmatig wisselen van taal. Het Frans en Arabisch wordt meestal wel vertaald, maar er komt ook een gedeelte in voor waarbij in het Engels gesproken wordt en dit niet wordt vertaald. Gelukkig beheers ik het Engels voldoende om het verhaal te kunnen blijven volgen, maar wanneer je het Engels niet beheerst mis je toch een flink stuk van de conversatie. Dan wordt vooral het einde lastig te volgen.

 Jasmine’s verhaal heeft mij van begin tot einde weten te boeien, en ik waardeer het dan ook met 3 inktpotjes.

 Jolanda

dinsdag 4 april 2023

Alle controle kwijt – Amélie Storms

 


Wanneer het met de uitgeverij waar Annelie voor werkt niet zo lekker loopt, verzint haar baas een stunt om het tij te keren. Hij vraagt haar mee te werken aan de boekpromotie van een auteur die een boek heeft geschreven over het vlinderorgasme. Voor de control freak Annelie is dit ver buiten haar comfortzone. Maar aangezien ze het inkomen niet kan missen zegt ze haar hulp toe. Ze moet hiervoor gaan samenwerken met de auteur van het boek, de raadselachtige en onstuimige Marcus. Wanneer ze wordt overgehaald om ineens bizarre dingen te moeten doen voor een miljoenenpubliek, dreigt ze de handdoek in de ring te gooien. Maar Marcus doet haar meer dan ze zelf durft toe te geven.

 Wat harige witte katten en vlinderorgasmes met elkaar te maken hebben? In ieder geval heel veel schaterlachen! Wat een leuk en origineel verhaal heeft Amélie Storms geschreven. Met heel veel humor en souplesse leidt ze haar lezers door het verhaal. Amélie heeft een beeldende schrijfstijl waardoor je de malle situaties waarin Annelie verzeild raakt helemaal voor je kan zien.

Het verhaal leest vlot, de interacties tussen de verschillende personages zijn interessant en je voelt de tweestrijd waarin Annelie terecht komt.

 Zelf had ik het alleen wel fijn gevonden wanneer er wat langer naar het einde was toegewerkt, maar dat lukte waarschijnlijk niet in dit korte verhaal. Nu blijven er helaas wat losse eindjes open (haar relatie met haar moeder en de relatie tussen Marcus en Layla). Van mij had het verhaal dus best nog wat langer mogen zijn.

 

3,5 inktpotje voor dit originele en grappige verhaal.

 

Jolanda

zondag 2 april 2023

Kluizenaar van Terrence Lauerhohn

 


Donkere ziel

Bertrand, Bertje, Adriaanse is als kind vaak boos. Omdat hij erg gevoelig is, volgens zijn mama. Reeds als jong kind ontwerpt hij kunstwerkjes waarin hij zijn ‘denkpijn’ kwijt kan. Iets doet al in de proloog vermoeden dat die kunstwerken iets lugubers hebben, getuige de stank die ze verspreiden.

Als zestigplusser is bakker Bertrand nog steeds zijn bijzondere hobby niet ontgroeid. Zijn ouders zijn overleden. Hij is de enige overgebleven bewoner van spookdorp Straatendamme. Zijn isolatie bevalt hem uitstekend omdat het hem toelaat helemaal los te gaan met zijn passie die hij in geen geval kan delen met de rest van de wereld. Allusies op de Golem of het monster van Frankenstein klinken niet echt geruststellend.

Rust is hem echter niet gegund. De gemeente Hulst wil dat hij zijn ouderlijk huis verlaat: de nabijgelegen industriezone wil uitbreiden en de industrie zou potentieel een gevaar kunnen vormen voor zijn gezondheid.    Terrence Lauerhohn brengt zo onder de aandacht hoe hele dorpen moeten wijken voor industrie en vooruitgang. Een ambtenaar wil Bertrand dringend spreken.

Een ongenode gaste arriveert in het spookdorp. Haar missie: de bakker vermoorden. Wie is zij? Haar binnenstem en duisterstem steunen en ondermijnen haar in de uitvoering van haar opdracht. Wat is waan en wat werkelijkheid? Het is het begin van een kat-en-muisspel waarvan de uitkomst lang niet zeker is, maar dat een confrontatie niet kan uitblijven, staat als een paal (van een brug? 😊) boven water.

De plot is ingenieus uitgewerkt. Uiteindelijk klopt alles. ‘Kluizenaar’ lezen is heftig en beneemt de adem. Geen leesvoer voor tere maagjes: een aquarium gevuld met drap, oogbollen en een schedel en skeletten amper vel over been zijn vaste aanwezigen in de plot. Zinsbegoocheling op zinsbegoocheling, hallucinaties, paranoïa ervaren door zowel Bertrand als Marie-Jeanette (de gaste) en visioenen maken van het lezen van ‘Kluizenaar’ een bewogen leesoefening die regelmatig het bevattingsvermogen van zowel Marie-Jeanette als de lezer overstijgt. De spanning bouwt gestaag op terwijl Marie-Jeanette en de lezer vastzitten in lucht die verandert in stroop en je geen stap voor de andere kan zetten.

Terrence Lauerhohn is een visuele schrijver aan wiens aandacht geen enkel detail ontsnapt. Hij hanteert daarbij woorden die accuraat de wanen en hallucinaties vertalen in haarscherpe beelden op papier. Beeldende taal dus die wordt versterkt door de ontelbaar mooie treffend gekozen metaforen. Suggestieve taal ook want geuren en kleuren uit Straatendamme riskeren zelfs de lezer misselijk te maken.  Creatief als hij is vindt hij zelf de uitdrukkingen uit. Lees er maar de passage met de Marie-Jeanetteajuin op na! Zijn taal is krachtig, bijtend, bars en grof waar het Bertrand betreft; vermits meerdere stemmen huizen in het hoofd van Marie-Jeanette wisselt ‘haar’ taalgebruik tussen twijfelend, bevelend en dreigend.

Dit alles resulteert in een levendige vertelstijl waarbij Lauerhohn de touwtjes stevig in de hand houdt: hij woont in zijn personages, stuurt hen aan en gaat met griezelig gemak mee op tocht in de krochten van hun ziel en legt de donkerste en meest verboden plekjes bloot door laagje na laagje af te pellen.

‘Kluizenaar’ is een fantastisch goed geschreven plot waarin uiteindelijk alles klopt. Of de getormenteerde zielen in Straatendamme verlossing én vergiffenis vinden, is aan jou om te ontdekken.

5 inktpotjes

Anita

 

zaterdag 1 april 2023

Durven dromen – Sarah Simmelink

 


Joy is niet zo happy met haar leven. Dat ze vaak thuis moet werken in haar piepkleine studio vindt ze nog wel oké, maar eigenlijk vindt ze haar baan maar saai. Tel daar een verbroken relatie bij op plús het feit dat haar beste vriendin naar het zonnige Curaçao is verhuisd. Redenen genoeg om haar vrije avonden door te brengen op de bank met een glas wijn en de zoveelste datingshow. Maar dan gebeurt er van alles tegelijk: een knappe nieuwe buurman én een incident op haar werk die haar baan op het spel zet. Is dit eindelijk het moment om voor haarzelf te kiezen?

 

Dit korte verhaal begint met een onzekere vrouw die alles maar een beetje laat gebeuren. Dat ze gedumpt is door haar vriend en gekozen heeft voor een saaie degelijke baan, dat ligt tenslotte helemaal aan haarzelf, denkt Joy. Naarmate het verhaal vordert zien we Joy de touwtjes steeds meer in handen nemen. Leuk is om in zo’n kort tijdbestek het hoofdpersonage te zien groeien. Waar ik me in het begin nog een beetje aan haar ergerde, verdween die ergernis naarmate het verhaal vorderde.

Wel vond ik de verhaallijn enigszins voorspelbaar en hier en daar wat ongeloofwaardig. Ik bleef ook maar proberen voor me te zien hoe je in hemelsnaam een onesie mét oren en hoorntjes onder je nette werkblouse zou kunnen frommelen, haha.

 

Wel genoot ik van de humorvolle en herkenbare situaties in het verhaal. Het voorval met de doos met wijn zag ik levendig voor me. En zachtjes neurie ik al de hele dag Beethoven voor me uit.

 

3 inktpotjes dan ook voor dit vermakelijke Tussendoortje.

 

Jolanda

Zoeken in deze blog

Droom naar de toekomst van Rina Stam

  Droom naar de toekomst is het tot de verbeelding sprekende slotstuk van de spirituele Rode Draad Trilogie   Flora woont alleen in Spanje...