De complete Antilliaanse keuken van Jurino Ignacio

De Antilliaanse chef Jurino Ignacio heeft alle denkbare recepten uit de Antillianse keuken in één kookboek samengevoegd. In De complete Antilliaanse keuken vind je driehonderd recepten voor onder andere hapjes, snoepgoed en hoofdgerechten.

Mijn eerste indruk was meteen een kleine kreet van plezier. Het is heerlijk als een kookboek een hardcover heeft en mooi glanzend papier, dat geeft mij meteen een luxe gevoel. Het kookboek staat bomvol recepten uit Aruba, Bonaire en Curaçao. De cover zelf doet je meteen al watertanden.

Zodra je het boek openslaat, vind je handige opmerkingen bij de recepten en iets van de auteur zelf. De inhoudsopgave is duidelijk en onderverdeeld in diverse categorieën. Handig als je alleen op zoek bent naar bijvoorbeeld een stoofschotel of een bijgerecht. Maar ook snoepjes en lekkere drankjes zijn een aanrader om door te bladeren. Elk recept is voorzien van een kleine foto, af een toe is het een pagina vullende foto. De foto's zijn duidelijk en helder en je weet precies hoe het gerecht eruit hoort te zien of welk hoofdingrediënt gebruikt is. Het fijne aan dit boek is dat er geen gebruik is gemaakt van opsmuk. Dat maakt het koken simpel en het scheelt heel veel leestijd!

Uit dit kookboek heb ik een recept getest, namelijk: Piská na Fornu. Dit gerecht heeft een heerlijke verse vis (kan je zelf fileren of het laten doen door de visboer) gevuld met een mengsel van een pepertje, knoflook, oregano, komijn, peper en zout. Op de vis leg je verse takken rozemarijn en tomaatjes ernaast. Tijdens de bereiding in de oven vult het huis zich met een heerlijke geur. Mijn man is niet echt een visliefhebber dus het was een grote gok om het te maken, maar hij heeft alles tot op de graat afgekluifd! In principe kan je wel wat minder knoflook gebruiken dan staat aangegeven, maar hij is goed gekeurd. Alles is duidelijk en helder geschreven, dus ik ben erg positief.

Ik raad dit kookboek echt aan als je eens wat anders wil koken of meer Antilliaanse gerechten wil proeven. Door de duidelijke omschrijving kan het gerecht al bijna niet mislukken. Wel geef ik de tip mee om eerst goed in de buurt te kijken of alle winkels bepaalde ingrediënten hebben of besteld kunnen worden, maar er staan genoeg recepten in om je mee te vermaken. Lees, kook en geniet van elke hap vol heerlijkheden

Tamara

Adeline Dieudonné met Het echte leven

De 10-jarige hoofdpersoon woont samen met haar familie (broertje en ouders) in een wijk met allemaal gelijkaardige huizen. Een wijk met weinig sociale contacten, waar niemand mekaar nog echt kent. Vader is een jager en heeft een trofeekamer vol opgezette dieren. Hij terroriseert ook het gezin en dan in de eerste plaats de moeder. Met Gilles heeft hij ‘grotere’ plannen.
Wanneer er op een dag een traumatisch ongeval plaatsvindt, neemt de hoofdpersoon de touwtjes in eigen handen en gaat ze de strijd voor het vinden van geluk aan. Een moeilijke, harde en vaak oneerlijke strijd.…

De Brusselse Adeline Dieudonné (1982) debuteerde in 2018 met ‘La vraie vie’, waarmee ze onmiddellijk hoge ogen scoorde. De Nederlandse vertaling verscheen echter pas in 2019. Hiermee won ze overtuigend de titel ‘VN-thriller van het jaar 2020’.

In ‘Het echte leven’ maken we kennis met een 10-jarig, naamloos, meisje dat het verhaal van haar leven in een dysfunctioneel gezin vertelt. Er wordt in het boek vooral gefocust op het gezinsleven en de onderlinge relaties. Het meisje is ondanks haar jonge leeftijd in bepaalde zaken heel erg volwassen, terwijl ze op andere momenten heel erg naïef en kinderlijk, zoals een tienjarige is, kan overkomen. Door de ervaringen die ze heeft opgedaan in haar jonge leven, is het begrijpelijk dat Dieudonné haar neerzet als een te vroeg volwassen kind, maar toch wringt het soms wat. 

Het verhaal blijft grotendeels ‘binnenshuis’, in het familiale sfeertje. Andere aspecten van het leven van de 10-jarige ontbreken bijna volledig. En alhoewel het denken en voelen van de vertelster heel uitgebreid aan bod komen, zijn de andere belangrijke personages veel minder uitgewerkt en worden zij alleen benaderd vanuit de denkwereld van het meisje. 

Het verhaal is doorspekt met de aanwezigheid van dieren, ook in goed gekozen metaforen. In interviews spreekt de schrijfster zelf over relaties tussen mensen in termen van roofdieren en prooien. Daarnaast heeft het ook wat elementen van een surrealistisch sprookje.   

Dieudonné heeft een bijzondere, maar intrigerende schrijfstijl. Als geen ander kan ze de lezer aan het verhaal binden. Reeds vanaf het begin grijpt het verhaal van het meisje en haar gezin je bij je strot en laat je niet meer los. Een indrukwekkend debuut.