vrijdag 12 april 2019

Natan Z. van Arjan Alberts

Titel: Natan Z
Auteur: Arjan Alberts
Uitgeverij: Xander Uitgevers bv
Jaar uitgifte: Maart 2019
Recensie door: Jacqueline

Cover
De cover vind ik goed bedacht en gekozen bij het onderwerp. Wat doet het met me? Naar aanleiding van de subtitel en de cover komen de volgende vragen bij mij naar boven borrelen. Is Natan Z de persoon die ik op de rug zie en die wegloopt (en moet ik daar blij om zijn?) of is het juist degene die vaag vanuit de verte verschijnt (en moet ik die wel willen zien?). Verdient Natan Z nog een kans? Ik hoop daar natuurlijk een antwoord op te vinden.

Achterflap
Een levensgevaarlijk spel tussen een seriemoordenaar en zijn sociotherapeute.....
Acht moeders van jonge kinderen zijn om het leven gebracht. Ieder van hen leed aan een ongeneeslijke ziekte. De dader, Natan Z, zit veilig in een kliniek, maar dreigt door een fout van justitie vroegtijdig vrij te komen. Tijdens het proces doet zijn advocaat Reinier een gruwelijke ontdekking.
Tegelijkertijd neemt de jonge therapeute Suus levensgevaarlijke risico’s op de afdeling waar Natan vastzit en werkt Hannah, echtgenote van Reinier en een bekende schrijfster, in de Franse Alpen aan haar nieuwe roman.... over Natan. In het afgelegen landhuis ontdekt ze iets dat iedere voorstellingsvermogen te boven gaat.

Mijn mening
Het boek Natan Z heb ik met tussenpozen moeten lezen. Normaliter als een verhaal me pakt wil ik deze het liefst in een keer uit lezen. Helaas lukte dit door verschillende zaken mij niet. Maar jeetje wat heeft Arjan Alberts dit keigoed geschreven zeg. De personages van Natan, Suus, Hannah Reinier en Peter vind ik goed beschreven en hoe verder je in het verhaal komt hoe meer je van ze komt te weten, althans dat denk je;-) Vooral Natan en Suus zijn de twee personages die me wel bezig hebben gehouden, zelfs terwijl ik op de fiets zat onderweg naar mijn werk! Ik wilde weten waarom Natan en Suus de dingen deden zoals ze die deden. Want waarom speelde Suus het spel van Natan mee? Ze wist toch dat hij het wel zo zou draaien dat hij de touwtjes in handen zou krijgen? Of wist ze dit niet, was ze zo naïef? Ze wist toch dat hij een gevaarlijke seriemoordenaar was? En Natan, waarom daagde hij Suus uit en dreef hij haar tot het uiterste? Wist hij meer over haar? En wat voor rol had Peter in dit geheel? Tsja en daar kreeg ik natuurlijk op de fiets geen antwoord op. Wel kreeg ik al fietsend door mijn fantasie, mijn eigen ideeën over het verloop van dit gruwelijk spannende verhaal maar die klopten natuurlijk niet. Zodra het kon had ik het boek dan ook weer in mijn handen om verder te lezen zoekende naar de antwoorden op bovenstaande vragen. En heb ik die gekregen? Dat laat ik natuurlijk in het midden. Wat ik nog wel wil verklappen is dat toen ik het boek uit had, het verhaal eerst even heb moeten laten bezinken en de volgende dag een aantal bladzijden opnieuw heb gelezen om het einde goed te laten landen. Ik vind het superknap wanneer ik als lezer zo door een auteur wordt meegenomen in een verhaal, dat zo gruwelijk spannend is dat ik het verhaal als lezer nog aantal dagen nog niet los heb gelaten......

Dit boek krijgt van mij:
4,5 sterren / kraaien

zondag 7 april 2019

Het verhaal van de dienstmaagd van Margaret Atwood

Het verhaal speelt zich af in Gilead, een republiek waarvan het totalitaire regime naar de letter van het bijbelboek Genesis heerst. De maatschappijvorm die daaruit voortvloeit is op zijn zachtst gezegd bizar. De ‘Dienstmaagden’ vormen een van de nieuwe ‘klassen’ in deze strikt gereguleerde maatschappij. Ze hebben slechts één functie: het verzorgen van de voortplanting. Vanfred, de vertelster, behoort tot deze klasse en is gedwongen haar leven grotendeels in stilte door te brengen. Alleen ’s nachts in haar sobere kamer is ze vrij om zich over te geven aan haar illegale herinneringen: het lezen van boeken, haar eigen naam, het nu irrelevant geworden begrip ‘liefde’.
Het boek eindigt met historische aantekeningen bij een verslag van een conferentie in 2195 en dan wordt duidelijk hoe en op welke gronden de republiek Gilead is ontstaan.
Een dystopisch verhaal (oorspronkelijk uit 1985, maar nog steeds actueel en niet alleen in Amerika). Dystopie is een (denkbeeldige) samenleving met louter akelige kenmerken waarin men beslist niet zou willen leven. Het tegenovergestelde van een utopie dus, dat juist een bijzondere samenleving voorstelt. (Met dank aan: Wikipedia  )
Sobere, zakelijke vertelstijl, maar daarentegen ook heel treffend. Korte zinnen. Afwisselend ontroerend, wanhopig, hartstochtelijk. Nu en dan wrange, sarcastische humor. Veel opsommingen en beschrijvingen. Verschillende lagen. Voortdurend schakelen in de tijd. De gedachten van vertelster Vanfred springen constant van heden naar toekomst, van heden naar verleden, van wat er nog te gebeuren staat naar wat er al gepasseerd is. Een voortdurende uitdaging voor de lezer. Je mag je aandacht niet laten verslappen. Toch vlot leesbaar (ondanks het ontbreken van aanhalingstekens).
Het verhaal schetst een wrang, onthutsend toekomstbeeld. Het resultaat van een huidig ongenoegen in de westerse maatschappij. Naargeestige setting. Benauwend. Beklijvend. Prikkelend. Intrigerend. Beangstigend realistisch. Meeslepend verteld. Het deed me soms denken aan '1984' en 'A brave new world'. Koele, maar rake observaties over mannen en vrouwen. Over macht en vrees. Een tijdloos verhaal. Het duurde even vooraleer ik in het verhaal zat, maar van dan af had het me volledig in zijn greep. Ondanks de verschillende verschrikkingen, is het toch een verhaal over hoop, geloof en liefde.
Briljant. Maar ook angstaanjagend, omdat het tot in detail een maatschappij beschrijft waarin mensen onderdrukt worden door hen bang te maken en te dreigen met pijn. Het boek laat zien hoe we verworvenheden als persvrijheid, stemrecht, onafhankelijke rechtspraak en seksuele vrijheden kwijt kunnen raken als een deel van de mensen gelooft dat dit beter is, en de rest de moeite niet neemt om die rechten te verdedigen. En als we ze eenmaal kwijt zijn, we ze niet zomaar terugkrijgen.


Beklemmend, zeer beklemmend, maar een waanzinnig goed boek. Een roman die tot nadenken stemt. Zeker geen boek waar je vrolijk van wordt, maar wel een boek dat je meeneemt en blijft trekken aan de ideeën en gedachten, zelfs als je niet het lezen bent (en ik moest het boek dan ook regelmatig opzij leggen). Een boek dat blijft nazinderen. Héél graag gelezen.

vijf sterren
Jan Rooms

Zoeken in deze blog

Droom naar de toekomst van Rina Stam

  Droom naar de toekomst is het tot de verbeelding sprekende slotstuk van de spirituele Rode Draad Trilogie   Flora woont alleen in Spanje...