maandag 25 december 2017

Om deze boeken moest ik huilen...door Suzanne

'Mijn vriend Ben' (Julia Romp) en 'Een held van een hond' (Allen Parton & Sandra Parton).

Ben is een klein, zwart-wit zwerfkatje dat bij Julia in Londen is komen aanlopen. Hij kan het uitstekend vinden met Julias negenjarige zoon George. George is autistisch en leeft helemaal op door Ben, hij praat zelfs weer met zijn moeder. Maar als Ben op een dag spoorloos verdwijnt is George helemaal van slag. Wanhopig zet Julia een grote zoekactie op touw, maanden gaan voorbij, totdat er een telefoontje komt uit het tachtig kilometer verder gelegen Brighton.

Een held van een hond:

Allen Parton werd begin jaren negentig als militair tijdens de Golfoorlog uitgezonden, terwijl zijn vrouw thuis met twee jonge kinderen achterbleef. Tijdens een ongeluk liep Allen een ernstige hoofdwond op dat hij zwaar gehandicapt werd en zelfs het grootste deel van zijn geheugen kwijt was - hij kon zich zijn vrouw en zijn kinderen niet eens herinneren... Sandra was opgeleid als verpleegster en hoopte door intensieve zorg Allen te helpen. Jaren van revalidatie hielpen wel iets,
maar de Allen van na het ongeluk was niet meer de Allen aan wie ze ooit haar jawoord gaf. Sandra moet alles op alles zetten om haar echtgenoot, en de vader van haar twee kinderen, niet voorgoed te verliezen. En toen was daar Endal: een labradorpuppy met zijn eigen problemen. Een banjer, die zich keer op keer in de nesten werkte. Tot hij Allen en Sandra in zijn hondenhart sloot, en vanaf dat moment hun wereld compleet veranderde met zijn hulp, liefde en streken. Dit is hun inspirerende verhaal.

Dit zijn 2 van de boeken die mij ontroeren. Het zijn allebei boeken die de band omschrijven die je in dit geval met een kat of een hond kunt hebben. Daarnaast wordt ook heel mooi beschreven wat een dier zowel mentaal als fysiek voor ons kan betekenen. Ik hou zelf ook heel erg van dieren en dit is dan ook heel herkenbaar voor mij! De band die je met een dier kunt hebben is gewoon super mooi!! Deze boeken zijn dan ook zeker aanraders!!

Huivering van Bernard Minier

De cover

Dit is weer zo`n omslag waar ik helemaal warm voor loop: het oog van een dier. Welk dier, dat is dan nog wel even de vraag, maar in de weerspiegeling van het oog is ook een mysterieus plaatje te zien. Hier gaat mijn fantasie gelijk mee aan de haal en dan de titel, ook al iets spannends en roept gelijk een gevoel op van onbehagen. Ik ben benieuwd hoe het 600 pagina`s tellende boek gaat verlopen…. Ben er wel even zoet mee denk ik zo.

Het verhaal

'Ze besefte nu dat zelfs de momenten van pijn en verdriet niets waren in vergelijking met deze hel. Dit niet-bestaan, begraven op deze niet-plek. Afgescheiden van de wereld.'

Wanneer Martin Servaz, de 41 jarige politiecommandant van de recherche uit Toulouse, en zijn onderzoeksteam op de moord gezet worden van de tweeëndertig jarige lerares Claire Diemar heeft Servaz al gauw door dat er iets vreemds is aan deze hele geschiedenis. In het Franse universiteitsstadje Marsac worden meerdere gruwelijke moorden gepleegd.

Algauw lijkt het erop dat de dader de sinds de winter van 2008 op 2009 ontsnapte seriemoordenaar Julian Hirtmann is. De Zwitserse voormalig officier van justitie van Génève was ontsnapt uit de Wargnier Kliniek, slechts enkele dagen nadat Servaz hem daar in zijn cel had opgezocht. Servaz en Hirtmann hebben een verleden, ze delen dezelfde passie voor Mahler, de Oostenrijkse componist. Sinds de ontsnapping van Hirtmann heeft Servaz last van nachtmerries. Is dit de kans voor Servaz om zich los te maken van zijn nachtmerries of wordt het juist nog erger?

Servaz en zijn team proberen de dader van de gruwelijke moorden op te sporen. Is Hirtmann wel de dader? Wanneer het lijkt dat de dader het op Servaz gemunt heeft door hem mails te sturen en in zijn computer in te breken, wordt het wel heel persoonlijk en wordt ook Servaz' dochter Margot extra in de gaten gehouden. Kan Servaz zijn demonen de baas en weet hij de juiste dader te pakken voor degene hem te pakken krijgt?

Mijn mening

'Iedereen heeft zijn geheimen, iedereen heeft wel iets te verbergen en niemand is alleen maar wie hij lijkt te zijn.'

Al gauw zit ik in de wereld van moord en gekonkel. Wie spreekt er de waarheid? Wat is het verleden van Servaz en Hirtmann? De spanning wordt heel langzaam op gebouwd, maar door alle personages krijg je steeds meer grip op het verhaal. Het wereldje in de universiteitsstad Marsac kent vele geheimen. De verschillende verwikkelingen maakt het interessant, het blijkt al gauw dat iedereen een band heeft met het verleden en juist dit verleden, daar heeft Servaz moeite mee.

'Jullie waren onafscheidelijk en al die tijd kon hij maar aan één ding denken; datgene van je afpakken wat jou het meest dierbaar was.'

De personages zijn erg goed beschreven. De lezer krijgt een goed beeld bij elk van hen. Persoonlijk had er van mij iets meer vaart in mogen zitten, maar door de langzaam opbouwende spanning krijg je wel een beter beeld van de situatie en gaan mijn gedachten menigmaal weer een andere kant op en krijgt mijn fantasie weinig rust. Telkens word ik op een ander spoor gezet. Er zijn meerdere personen die verdachte acties hebben waardoor ik afgeleid word en het op een gegeven moment zo erg was dat zelfs ik niemand meer vertrouwde.

De schrijfstijl van Minier heeft dan wel een lange aanloop tijd naar de actie, maar neemt je wel mee zo diep in het verhaal dat je als lezer ook je eigen verhaal gaat maken in je hoofd tijdens het lezen.  

Zodra je het plot nadert, begint de spanning aardig op te lopen, dan komt de actie die ik best lang heb gemist, maar door de schrijfstijl en de meerdere verdachte personages was het gewoon een goed boek om te lezen. Het plot is onverwacht en neemt je mee in een heel andere wending als die ik in mijn hoofd had. En zelfs tot de laatste bladzijde kon er nog iets gebeuren..
Bernard Minier maakt me met zijn open einde nu al nieuwsgierig naar zijn volgende boek, want volgens mij gaan we nog meer beleven met politiecommandant Martin Servaz…

Het begin van de 600 bladzijden waren wellicht wat traag maar met de fijne schrijfstijl van Minier, de goede beschrijving van alle personages en de opgebouwde spanning bleef ik tot het einde geboeid, het plot had ik nooit aan zien komen en zeker het einde maakt dat ik Bernard Minier op mijn lijstje bijschrijf bij schrijvers waar ik meer van wil lezen.



woensdag 13 december 2017

Wat ga ik lezen?

Op de Boekenbeurs ontmoette ik Candy Dulfer. Opnieuw, na een jaar of 35 (ja, dat is best veel). Ik stond als gupje bij het andere jonge gupje wat stoer sax speelde met haar eigen band Funky Stuff. De jaren daarna werd ze wereldberoemd door het nummer Lily was here met Dave Stewart en met het spelen bij Prince.
Nu is net een boek uit over haar leven. Is dat niet wat te vroeg? Dat ga ik eens lezen, maar ze heeft genoeg meegemaakt in al die jaren. Ik ben in ieder geval erg benieuwd naar die 35 jaar. Opvallend trouwens hoe relaxt de vrouw is , als je de aanstelleritus bij andere mensen op de beurs meemaakte. Auteurs die afgeschermd werden door mensen van de uitgeverij. Candy had voor iedereen een praatje.

Maar het boek wat ik ga lezen:
Candy Dulfer stond op haar vijfde al met een saxofoon in haar handen – misschien niet zo gek als je vader een bekend saxofonist is. Maar daarna ging het wel extreem hard: op haar elfde speelde ze in de band van Rosa King, op haar veertiende had ze haar eerste eigen band, waarmee ze nog voordat ze eindexamen had gedaan al in het voorprogramma van Madonna stond. Sindsdien speelde en speelt ze met muzikale helden als Prince, Van Morrison en David Sanborn, had ze samen met Dave Stewart van The Eurythmics een wereldhit met "Lily was here' en mag ze zichzelf dankzij haar plaat Saxuality een "Grammy nominated artist' noemen. Inmiddels is Candy niet alleen een van de bekendste vrouwen in de Nederlandse muziek, maar ook een van de beste saxofonisten ter wereld, in het buitenland nog beroemder dan hier. Ze werkte samen met o.a. Beyoncé, Aretha Franklin, Blondie en Pink Floyd, speelt met haar band over de hele wereld in uitverkochte zalen en op de grootste festivals en scoorde meerdere nummer 1-hits in de VS.

In Sax, Candy & rock-'n-roll vertelt ze openhartig over haar leven en werk: hoe haar ouders ervoor zorgden dat ze niet zoals Amy Winehouse eindigde, over feestjes van Prince met als enige gasten Kim Basinger en zijzelf, over hoe het er écht aan toe gaat on the road, over liefde en vriendschap en hoe het is om als vrouw de baas van de band te zijn.

De zeven zussen van Lucinda Riley

Titel: De zeven zussen
Schrijfster: Lucinda Riley
Uitgever: Xander Uitgevers BV.
Verschijningsdatum: September 2017


Over de schrijfster:
Lucinda Riley schreef op haar vierentwintigste haar eerste roman. De boeken van Lucinda zijn vertaald in 25 talen en in 36 landen uitgegeven. Riley woont met haar gezin in North Norfolk, Engeland.

Achterflap:
Na de plotselinge dood van hun vader komen Maia en haar zussen bij elkaar in hun ouderlijk huis, een prachtig landhuis aan het Meer van Genève. De zussen werden als baby door Pa Salt geadopteerd en krijgen na zijn dood allemaal een brief met een mysterieuze verwijzing naar hun afkomst.
Maia's verleden brengt haar naar Rio de Janeiro. Daar aangekomen probeert ze met de weinige aanwijzingen die ze heeft haar achtergrond te ontrafelen. Het voert haar tachtig jaar terug in de tijd, naar de bouw van het wereldberoemde Christus de Verlosser-beeld én de glamour van de jaren twintig in Parijs. Slaagt zij erin haar ware identiteit te achterhalen?
De zeven zussen is het eerste deel uit een zevendelige serie over liefde, verlies en de zoektocht naar wie je werkelijk bent.

Mijn mening:
Goede boeken kunnen niet dik genoeg zijn, maar wat als een boek slecht is e je moet dan ruim zeshonderd bladzijdes lezen?
De zusjes DÁpliese, luisterend naar de namen Maia, Ally (Acyone), Star (Asterope), Cece (Celaeno), Tiggy (Taygete), Electra en Merope (zij is afwezig) weten geen van allen hoe ze bij Pa Salt terecht zijn gekomen, na zijn dood komt hier verandering in.
Bij het begin van het boek krab ik mij wat op het hoofd, want een alleenstaande man die zeven meisjes adopteert? Na zijn dood, kunnen zijn dochters op zoek naar hun verleden.  
Dit eerste deel van De zeven zussen draait om Maia, zij is de oudste van het stel, en haar afkomst ligt in Rio de Janeiro. Maia besluit daar heen te reizen , op zoek naar antwoorden op de vele vragen. Een spannende zoektocht volgt.

Het heden en verleden wisselen elkaar af in dit boekwerk en het is eigenlijk gewoon genieten. Het is spannend en ontroerend.
Daarnaast is de stijl van schrijven prettig en boeiend te noemen. Daar er nog zes delen zullen gaan volgen, elk met een andere zus in de hoofdrol, eindigt dit eerste deel met nog vele vragen en doen je uitkijken naar het tweede deel.


maandag 11 december 2017

Bijzonder debuut in januari 2018

Susan van Eyck debuteert met Mijn beeld van jou een feelgoodroman voor de fans van Jojo Moyes, John Green en Chantal van Gastel.

Emma is begin dertig en lijkt alles voor elkaar te hebben – al jaren dezelfde vriend, haar carrière uitgestippeld – tot ze Boris tegen het lijf loopt. Deze fotograaf zet haar veilige wereld op zijn kop als ze halsoverkop verliefd op hem wordt. Maar net als er voorzichtig een vonk overgeslagen lijkt te zijn, bezweert hij haar dat hij het niet waard is om haar leven voor overhoop te gooien en is hij opeens verdwenen. Waarom wil Boris niet dat Emma voor hem kiest? En kan Emma nog terug naar haar veilige leventje, of gaat ze op zoek naar antwoorden?


Op 9 januari 2018 zal dit boek verschijnen.

Dodelijke affaire van Peter James

Titel: Dodelijke affaire
Auteur: Peter James
Uitgeverij: Fontein
Publicatiedatum: september 2017

Wat vond ik van de cover ?

De cover is sober, maar toch wel sfeervol en vooral intrigerend, en alhoewel met een ereader covers van minder belang zijn, vind ik de cover zeker en vast mooi passen in de reeks rond Roy Grace. In dit geval moest de cover mij het boek niet verkopen, vermits ik sowieso al fan was van Roy en zijn collega’s / vrienden / familie, dus telkens er een nieuw boek in de reeks verschijnt, komt het steevast hoog op mijn verlanglijstje.

Wat verwacht ik van tevoren ?

In de aanloop naar deze recensie heb ik eerst nog de 2 voorgaande boeken gelezen, ‘als de dood’ en ‘tot in de dood’. Beide boeken waren naar mijn mening top en liepen quasi naadloos in mekaar over; met meerdere doorlopende verhaallijnen. Ik hoop dat ‘dodelijke affaire’ met evenzeer bij de keel zal grijpen, even vlot leest en even goeie verhaallijn heeft. Verder hoop ik dat het persoonlijke leven van Roy en de zijnen verder wordt ontrafeld. En uiteraard hoop ik op een spannend boek!


 Citaat van Peter Ustinov ‘als de werel ontploft, zullen de laatste woorden die je hoort komen van een expert die uitlegt waarom dit nooit kan gebeuren’.


Mijn recensie :

In de laatste 3 weken de voorlopig laatste 3 boeken uit de Roy Grace reeks vlot na elkaar gelezen. Het meest recente boek ‘dodelijke affaire’ is iets dikker dan de voorgaande, en leest naar mijn gevoel is minder snel, maar daarom zeker niet minder vlot. Maar wat is het boek spannend en meeslepend ! Net zoals bij de andere boeken uit de reeks begint ook ‘dodelijke affaire’ met een bijna verwarrend aantal verhaallijnen en karakters, maar al snel groeien deze naar mekaar toe en worden de onderlinge verbanden hoe langer hoe duidelijker. Het boek zit vol spannende wendingen en bouwt op naar een spannende ontknoping van het hoofdverhaal. Maar dat niet alleen, het rode-draad verhaal rond Roy’s eerste vrouw Sandy ontwikkelt zich bijzonder snel en heeft een geweldige plot-twist in de laatste pagina’s; zoals wij het hier in het Antwerpse al wel eens zeggen (maar dan een beetje opgeschoond) : deze had ik absoluut niet zien aankomen !

Bovendien krijgt in dit boek ook een andere personage uit de reeks een iets prominenter, en zeg maar gerust sympathiekere rol, zoals ook dit in de laatste boeken werd opgebouwd



 ‘Als je ooit hebt gedacht dat je te klein was om verschil te maken, heb je nog nooit het bed gedeeld met een mug’

Ik vind ‘dodelijke affaire’ een topboek, meeslepend en bijzonder onderhoudend; op goodreads heb ik hem alvast het maximum van 5 sterren gegeven; enne,, ik ben al helemaal klaar voor het volgende boek, want uiteraard zijn er cliffhangers die het wachten op nummer 13 alvast moeilijk zullen maken.

‘Dodelijk affaire’ staat heel hoog in het lijstje van 40 boeken die in tot dusver in 2017 heb gelezen, minstens top 5; als het al niet top 3 is !!

Als ik teruglees naar ‘wat verwacht ik van het boek’, kan ik alleen maar zeggen : verwachting absoluut ingelost !!!!!!

Karin

vrijdag 1 december 2017

Intrigerend boek Onder de huid

Op 13 februari komt dit boek uit:

‘Onder de huid’ (The Possessions)van Sara Flannery Murphy is een schitterende roman over liefde, verlangen en obsessie

Edie heeft een ongebruikelijke baan: ze werkt als ‘body’ in het Elysische instituut. Dankzij een drug kan een body korte tijd de persoonlijkheid van een overledene aannemen. Edie slikt de drug opdat haar cliënten de ervaring hebben met hun dierbaren te praten. De meeste body’s houden het werk niet lang vol, maar Edie verlángt juist naar de vergetelheid die het werk met zich meebrengt.

Dan raakt Edie geobsedeerd door cliënt Patrick, wiens vrouw Sylvia overleden is. Ondanks de mysterieuze omstandigheden rond Sylvia’s dood ontwikkelt ze gevoelens voor Patrick. Ze spreekt buiten werktijd met hem af, en langzaam raken de regels steeds verder op de achtergrond. Regels die er zijn om de body’s te beschermen, want het werk is niet zonder gevaren…

Sara Flannery Murphy woont in Oklahoma met haar man en zoon. ‘Onder de huid’ is haar debuutroman, en werd internationaal lovend ontvangen.

‘Door sommige boeken vlieg ik heen, maar van dit boek wilde ik iedere zin aandachtig lezen. Echt zo bijzonder hoe Edie onder m'n huid kroop, helemaal met een verhaal als dit! Ik heb ervan genoten zoals ik het liefst van een boek geniet: ik had geen flauw idee welke kant het verhaal op zou gaan, ik wist niet eens welk genre: psychologische roman, thriller, spookverhaal? Wat een goede tip.’ Evelyn Romp van Boekhandel Westerhof

donderdag 30 november 2017

Wie niet weg is van Piet Baete



Titel: Wie niet weg is.
Auteur: Piet Baete
Uitgeverij: Lannoo
216 pagina's 

Piet Baete (1978) werd in Oostende geboren. Hij studeerde Germaanse talen aan de Katholieke Universiteit van Leuven Leuven. Daarna trok hij naar de Verenigde Staten voor studies scenarioschrijver aan de UCLA ( Los Angeles). Hij heeft al scenario werk voor film en tv op z'n actief. Zo schreef hij al mee aan de tv-series Team Spirit en Aspe. Baete brengt regelmatig tijd door in Parijs. 
Dromen van de dood (2008) is zijn eerste psychologische thriller.


Durf jij alles achter te laten in de hoop dat het vanzelf weer goed komt?

De kans bestaat dat we elkaar ooit hebben ontmoet. Het is echt heel goed mogelijk dat we elkaar ooit voorbij zijn gelopen of zijn gekruist in een straat, of dat we elkaar toevallig hebben aangeraakt in de metro, schouder tegen schouder, zoiets. Alleen hebben we nooit gepraat, jij en ik. Ik heb je nooit gevraagd hoe het met je gaat en omgekeerd heb jij dat ook niet gedaan. Het maakt ook niet uit, dat is nu eenmaal wat mensen doen, of niet doen, hangt er van af hoe je ’t bekijkt. Maar stel dat het wél was gebeurd, dat we op een of andere manier aan de praat waren geraakt, dan zou ik je zeker over Clarisse hebben verteld.

Tristan werkt als podiumbouwer voor een band. Hij reist de wereld rond en leeft in een droom. Maar zijn verleden laat hem niet los. Hij wordt heen-en-weer geslingerd tussen vele emoties. Onderweg van ontmoeting naar ontmoeting komt Tristan eindelijk tot leven en omarmt hij de pijn en het verdriet die deel uitmaken van zijn bestaan.

Ik was 1 van de 100 gelukkige die een recensie exemplaar kreeg toegestuurd. Ik had nog nooit Iets van Piet Baete gelezen en was erg nieuwsgierig geworden na het lezen van de inleiding.
Het verhaal is in de ik vorm geschreven en de hoofdpersoon Tristan neemt je mee in zijn leven, waar hij zelf telkens afscheidt van wilt nemen. Op de vlucht voor de waarheid en de ontkenning van zijn emoties.

'Wat gisteren waar was, is morgen een leugen en vandaag al vatbaar voor twijfel'

Ik ben diep onder de indruk door de schrijfstijl van Piet Baete. Die diepliggende bewoordingen komen bij je binnen, zodat je volledig meeloopt samen met Tristan. Op filosofische wijze wordt het leven van Tristan beschreven met prachtige en ontroerende uitspraken, waarbij je even stil staat.. Zinnen die je enkele keren opnieuw leest alleen al omdat ze zo mooi zijn.

'Ik voel me zo’n grijper op een kermis. Zo’n grijper die pluchen beestjes moet grijpen, maar ze altijd weer laat vallen. Zo gaat het ook bij ons. Ik heb je even vast, maar raak je altijd weer kwijt. En iedereen is altijd maar boos op die grijper, maar misschien is wat hij op moet tillen te zwaar'

Met dit stuk uit zijn boek wil ik afsluiten en raad ik een ieder aan om het boek te lezen. Je mee te laten nemen in de wereld van Tristan en samen met hem het ritje te maken. Wie weet gaat jouw wereld er plots heel anders uit zien.

Plot. : 4
Schrijfstijl. : 4,5
Originaliteit : 5
Psychologie : 5
Leesplezier : 5
Spanning. : 4

Ik geef ‘Wie niet weg is’’ 4,5 sterren

Danielle Klepsj

woensdag 29 november 2017

Carlos Ruiz Zafon in Eindhoven

Toen het boek: “Schaduw van de wind” van Carlos Ruiz Zafón in 2004 uitkwam wist ik meteen dat ik het boek moest lezen. Een verhaal over boeken in een mystieke, labyrintachtige bibliotheek, een ouderwetse boekenwinkel met alle pareltjes voor het grijpen in het prachtige Barcelona. Voor mij zijn dat ingrediënten om heerlijk bij weg te kunnen dromen. De stijl van Zafon is al door vele bejubeld, hij zet op een mooie en poëtische manier de prachtigste zinnen op papier. Van het eerste deel zijn er dan ook miljoenen exemplaren verkocht.

Maar goed, even terug naar het heden. Het vierde en laatste deel is sinds 7 november verkrijgbaar en niet te missen. Overal waar je komt is er wel een advertentie te zien. Via Facebook zag ik dat Carlos Ruiz Zafón door het land trok voor een signeersessie. De uitgesproken kans om één van mijn favoriete boeken te laten signeren. Maar ja, na een verhuizing naar een tijdelijk onderkomen, een bruiloft, huwelijksreis en voorbereidingen voor ons nieuwe huis is niet alles op orde. Met als resultaat, lege handen, na het doorzoeken van een aantal dozen, geen Schaduw van de wind te vinden. Er zat niets anders op dan het nieuwste boek aan te schaffen, wat uiteraard geen straf is! De dichtstbijzijnde signeersessie voor mij was Boekhandel Van Pierre te Eindhoven en ook nog eens op mijn vrije vrijdag. Wat een mazzel!


Een half uur voor aanvang was het al lekker druk en de rij wachtende groeide gestaag. Precies op de aangekondigde tijdstip, begon de signeersessie. Het viel mij direct op dat er veel Spaans talige liefhebbers aanwezig waren. In Eindhoven wonen van oudsher al veel Spanjaarden en de hightech industrie in de regio heeft dat aantal fors laten groeien. Carlos kon dus regelmatig zijn lezers in zijn eigen taal te woord staan. Hij nam er dan ook de tijd voor, iedereen kreeg zijn volle aandacht. Toch bijzonder als je al enige tijd van hot naar haar aan het reizen bent. Het is een hele rustige en aardige man. Ik ga zijn nieuwste boek met veel plezier lezen. Het is wel een boek wat tijd en aandacht verdiend, de de kerstvakantie lijkt mij dan een mooi moment om in dit pareltje te beginnen.



Lilian 

In de vuurlinie van Andy McNab

Auteur: Andy McNab
Titel: In de vuurlinie
Uitgever: A.W. Bruna
Jaar van uitgave: 2017


Achterflap:

Nick Stone zit zonder geld. Wanneer het hoofd van een geheime eenheid binnen de CIA hem een klus aanbiedt die hem in een klap van zijn financiële zorgen zal verlossen, hapt hij dan ook meteen toe. Samen met drie oude kameraden reist hij af naar Estland voor een simpele missie: het ontvoeren van een jonge hacker. Maar heel snel lopen de zaken volledig uit de hand en Stone beseft dat het team midden in een complot is terechtgekomen om de NAVO te destabiliseren. Een complot dat duizenden onschuldige levens zal kosten…

In de vuurlinie is het volgende deel in een serie waar Nick Stone de hoofdrol vervult. Er zijn al 18 eerdere delen verschenen en dit is mijn eerste boek wat ik van de schrijver lees. En waarom denk ik dan als ik het met moeite uitgelezen heb. Net zoals ik niet van de romantische thrillers hou, doe ik dan ook niet van de piefpafpoef thrillers. Maar ik vind dat je wel iets moet proberen voor je een mening mag hebben. Als iemand zoveel boeken op zijn naam heeft en zoveel verkoopt, wil ik het ook eens beleven. Heb ik altijd al zoveel medelijden met die heterovrouwen die met hun man meegaan naar een soortgelijke film, want al blij dat de kerel eens een avondje met ze naar de bios wilt, dit doe ik mijzelf aan.


Ik begreep dat de schrijver een van de grondleggers is van het aktiegenre en dan mag ik concluderen dat ik nu echt kan zeggen dat ik niet aan dit soort boeken behoef te beginnen. Het verhaal lijkt er weinig toe te doen, wnat of het nu om Russen, Moslims of welk soort terroristen dan ook, het gaat vanzelfsprekend om de vette actie: schietpartijen, vechten, en achtervolgingen. Ik moet toegeven dat de auteur dat wel op een lekkere smeuiige wijze beschrijft. Uitgebreid, zodat we vooral niet zelf veel hoeven te fantaseren. Het is dat je de bladzijdes nog om moet slaan, maar het lijkt alsof je naar een film kijkt en het voor je ogen ziet afspelen.

Ik denk dat dit boek voor de ware liefhebber weer een waar genot zal zijn en waar onze mannen zich even ook de held mee zullen kunnen voelen.Ik vond het zelf niet spannend, eerder saai, maar dat ligt puur aan mij.
Dit is een actiethriller pur sang. Dat hij zelf bij de Britse elite eenheid de Special Air Service heeft gezeten, geeft een extra dimensie in het kunnens chrijven over dit soort acties. Duidelijk niet iemand die tien actiefilms na elkaar moet kijken en daar de vechtscenes uit op papier zet, maar uit eigen hand kan vertellen.
Koop bij bol.com

Geen sterren dit keer. Dit soort boeken zijn zo niet mijn smaak, dat ik niets kan zeggen over spanning, psychologie en leesplezier. Ik zie dat het geen slecht boek is, maar na twee gevechten, moet ik al gapen.

maandag 27 november 2017

Nieuwe Inge Duine

Inge Duine debuteerde met De laatste Tour, een thriller over doping en matchfixing in de wielersport. Op glad ijs is haar tweede thriller. Op glad ijs speelt zich af tegen de achtergrond van de Olympische Spelen en terroristische dreiging.

Nog geen half jaar na de terroristische aanslagen van 9/11 vinden in Salt Lake City de Olympische Winterspelen van 2002 plaats. Amerika is in angst en de autoriteiten willen koste wat het kost voorkomen dat opnieuw een aanslag wordt gepleegd. Dit moeten de Patriot Games worden. Topschaatster Jennifer Rose vermoedt dat haar vriend Mike Parker – dé ijshockeyvedette van de VS –verwikkeld is in louche zaken en wellicht de veiligheid van de Spelen met opzet in gevaar brengt. Wanneer er een dode vrouw wordt gevonden met de afbeelding van de olympische ringen op haar borst met daarbij de tekst ‘Uncle Sam killed me’, raakt de zaak in een stroomversnelling. In een race tegen de klok moet Jennifer de waarheid zien te achterhalen, voor er meer slachtoffers vallen.
In het nieuwe jaar op 16 januari verschijnt het boek.

maandag 20 november 2017

Dolmen van Johan Deseyn


Titel: Dolmen
Auteur: Johan Deseyn

Uitgeverij: Uitgeverij Kramat

Pagina’s: 588



Je zou wel gek moeten geweest zijn om in de jaren ’70, ’80 en ‘90 van de vorige eeuw, je vakantie te plannen in de stad Bangor, Maine (USA). Want sinds de komst van die vreemdeling, liep alles mis in de regio. In de noordelijkste staat van Amerika kreeg men plots te maken met vampiers, woedende honden, levende auto’s, wraakzuchtige pubers, een meisje dat alles in vuur en vlam kon zetten met haar ogen, doden die oprezen uit hun graf en meer van dat fraais. Daarna werd het er iets rustiger. Goed, er was nog wel eens een pretpark dat voor wat overlast zorgde en iemand had zelfs de moord op President John F. Kennedy kunnen voorkomen, maar buiten een gek die met een Mercedes op een mensenmassa inreed (wat hier in Europa trouwens ook gebeurt), werd het er zelfs doods en waren zowat alle gevaren geweken. Zo niet echter in het veel zuidelijker gelegen Dolmen’s Hill, Georgia, waar het razend spannende ’Dolmen’ van Johan Deseyn zich afspeelt. 


In ’t kort : 
vlakbij het hunebed waarvan sprake, woont de oude Harvey Brayton en hij weet het : Agrona Laird, een oude, vreemde vrouw is zopas neergestreken in het dorp. En dat betekent niet veel goeds. Inmiddels zet een circus onverwachts zijn tenten recht op het land van de wat wereldvreemde Mortimer. Er wordt een regeling getroffen met de burgemeester en alles lijkt weer rustig. Tot het eerste slachtoffer valt : Iris, Mortimers koe, verspreid in brokstukken over de wei. Vervolgens weigert het circus te vertrekken en beginnen mensen te verdwijnen op wel erg onplezierige manieren…En daarmee, beste lezers, zal u het ditmaal moeten doen, want meer over ‘Dolmen’ prijsgeven, zou een schande zijn. 
Na het vorige boek van Deseyn (‘Necromancer’) schreef ik al : “échte horror van eigen bodem…eindelijk !” En dat is ditmaal niet anders. Net als bij – en daar is hij dan – Stephen King, neemt Deseyn zijn tijd om elk personage voor te stellen. En ook niet onbekend voor de liefhebbers : vooraan in het boek krijgen we een schets van het eens zo lieflijke dorpje. Wat precies de link is tussen Harvey Brayton, Agrona Laird en Hannah, eigenares van het circus, laat ik dus aan jullie zelf over om te ontdekken, maar inmiddels zit elke inwoner van het dorp er middenin, terwijl het politieteam er alles aan doet om erger te voorkomen…helaas ! 

Ook leuk : het boek is geschreven door iemand uit het dorp, wat de proloog en epiloog voor een keertje leuk maken. En dat het niet de eerste keer is dat “het” een dorp overkomt, blijkt uit de verrassende intervallen uit het verleden. Bovendien ‘springt’ Deseyn van de ene gebeurtenis naar de andere, ons telkens achterlatend met een dijk van een cliffhanger. Niet één pagina van het vuistdikke ‘Dolmen’ (588 pagina’s) is saai, bevat herhalingen of leidt je af van het verhaal zelf. En wie – by the way – William Friedkin’s verfilming van ‘The Exorcist’ een meesterwerk noemt, kan bij mij nog weinig verkeerd doen ! 

Besluit : Na ‘Necromancer’ is ‘Dolmen’ opnieuw een schot in de roos. Ik twijfel er geen seconde aan dat Johan Deseyn (van hetzelfde bouwjaar als ondergetekende) eveneens heeft genoten van ‘It’ (net als ikzelf en zoveel anderen), en als ode aan de eens zo geweldige ‘King of Horror’, kan dit boek tellen ! Noem het, zoals de tag, een ‘duistere thriller’, noem het ‘horror’, noem het ‘het boek dat King nooit heeft geschreven’…

Ik noem het alvast geweldig !

Paul Smeyers

zondag 19 november 2017

Eindelijk 40 van Aafke Brandt Corstius

Titel: Eindelijk 40

Auteur: Aafke Brandt Corstius

Publicatiedatum: oktober 2017


Samenvatting
De grappigste columniste over de voordelen en niet-bestaande nadelen van veertiger zijn, herkenbaar voor iedereen die al een tijdje, of net, veertig is.

Mijn mening
Aafke haar boekje zorgde er voor dat ik opeens door de boekenkasten ging en er een enorme stapel boeken uittrok die ik weg ga doen. Wordt je er gelukkig van? Ga je het ooit lezen? Dit kwam voort uit 1 van de stukken die Aafke deed naar aanleiding van een zogenaamde opruimgoeroe. Bewaar alleen datgene waar je gelukkig van wordt.
Het motto dat je beter een kast met lievelingsboeken kan hebben dan een kast met ongelezen boeken want dat levert druk op, herken ik dan weer absoluut niet. 

Aafkes Eindelijk 40 behandelt de beslommeringen van Aafke met een grote dosering openheid en eerlijkheid roept ze herkenning op bij mijzelf en zeker bij mijn omgeving aan wie ik stukjes voorlas. Vele lachen schaterden tijdens het lezen door de woonkamer en veel oh jaaaaa's . Al die vrouwen die uren op Funda rondneuzen, jij kent ze ook toch? Of opeens iedereen zien hardlopen of naar yogalessen en d emeest rare hoduingen aannemend.
Maar ook schudt ze me wakker op sommige momenten. Moet alles steeds vernieuwend of mag je ook gewoon tevreden zijn met die kroket van jouw vaste snackbar op vrijdag? Moet je bepaalde kleding nog willen dragen? Mag je nog een hempje dragen als het warm is en je hebt hele kippenfilets hangen? Wie bepaalt dat eigenlijk?
Aafke schrijft op een lekker spontane wijze over de problemen van veertigers. Open en onbevangen. Terwijl het verhaal begint dat 40 een heerlijke leeftijd moet zijn: niet meer dat van alles moeten op je 30e en nog lang geen 50. Dat 40 is de helft van je leven en klaarblijkelijk moet je toch wel nog steeds heel veel. Absolute aanrader om je eigen dingen eens goed onder ogen te zien en jezelf ook uit te lachen, want dat krijgt deze auteur voorelkaar

donderdag 16 november 2017

Illustratrice en schrijver bekend kinderboekenweek

Jozua Douglas schrijft Kinderboekenweekgeschenk 2018
Milja Praagman maakt Prentenboek van de Kinderboekenweek


Vanmorgen is in de bibliotheek op station Haarlem onthuld dat Jozua Douglas het Kinderboekenweekgeschenk voor de 64ste Kinderboekenweek schrijft en illustratrice Milja Praagman het Prentenboek voor de Kinderboekenweek maakt. Het thema is Vriendschap en het motto is Kom erbij! De Kinderboekenweek is de grootste leesbevorderingscampagne voor kinderen in Nederland en vindt volgend jaar plaats van woensdag 3 t/m zondag 14 oktoberHet Kinderboekenweekgeschenk wordt jaarlijks tijdens de Kinderboekenweek door de boekhandel cadeau gedaan bij besteding van ten minste € 10,- aan kinderboeken.


Jozua begon zijn schrijverscarrière met poëzie en won hiermee meerdere prijzen. Sinds 2009 legt hij zich volledig toe op het schrijven van kinderboeken, eveneens zeer succesvol. Zijn populairste boeken zijn De verschrikkelijke badmeester (Hotze de Roosprijs, beste kinderboekendebuut), De vreselijke tweeling en de serie Costa Banana. Hij won twee keer de Pluim van de Senaat: met De gruwelijke generaal (2016) en De ongelooflijke Ravi Ravioli (2017). Het Kinderboekenpanel van DWDD verkoos beide titels tot een van de beste boeken van respectievelijk 2016 en 2017. Jozua’s boeken zijn onder meer vertaald naar het Deens, Duits, Fins, Portugees, Koreaans, Chinees, Italiaans, Noors, Sloveens en Engels.


Milja Praagman studeerde grafisch ontwerpen aan de Akademie voor Kunst en Vormgeving St. Joost in Breda. In 1995 begon ze als zelfstandig ontwerper/illustrator voor kranten, tijdschriften, OkkiBobo en Taptoe. Voor Sesamstraat maakt ze animaties. Haar eerste prentenboek is getiteld Meneer Po (2005). Nog 100 nachtjes slapen werd gekozen tot Prentenboek van het Jaar (2013) en won ook een Leespluim. Omdat ik je zo graag zie won een Zilveren Penseel (2017). Milja’s boeken zijn vertaald over de hele wereld, van Denemarken tot Frankrijk en China.

BFF, hartsvriendinnen, bloedbroeders, het zijn allemaal hartenkreten van echte vrienden. Vriendschap is diep verankerd in de jeugdliteratuur. Niet voor niets natuurlijk: vrienden maken leer je als kind. De gelukzalige momenten van verbondenheid of juist het tegenovergestelde gevoel van miskenning als het niet lukt aansluiting te vinden of als je gepest wordt, iedereen maakt het mee. Online en offline. Echte vriendschap kent geen scheidslijnen en gaat door alle culturen, rangen, standen en geslacht heen.

CPNB

zaterdag 11 november 2017

Toch een geluk - Barbara Stok

Titel: Toch Een Geluk
Auteur: Barbara Stok
Uitgever: Nijgh & Van Ditmar
Pagina’s: 159
ISBN: 9789038801759
Gepubliceerd: 19-4-2016

De Omslag
Barbara, met een tevreden glimlach – duidelijker kan deze kaft niet zijn, toch? Je zou er zelf spontaan even gelukkig van worden.

De Auteur
Barbara Stok (1970) is stripmaker. Ze is bekend geworden met haar openhartige autobiografische stripverhalen. Daarin onderzoekt ze met humor de kleine en grote vragen van het leven.
In 2009 ontving ze de Stripschapprijs voor haar oeuvre en riep de Volkskrant haar uit tot een van Nederlands vijf beste striptekenaars. Haar boek 'Vincent', over Vincent van Gogh, wordt wereldwijd vertaald: van de USA tot China, van Frankrijk tot Brazilië.
Stok woont met haar man en hond in Groningen. Naast stripmaker is ze drummer en zeiler.
Bron: www.barbaraal.nl

Het Verhaal
In deze nieuwe autobiografische bundel volgen we de belevenissen van stripmaker Barbara Stok. Barbara is een doorsnee vrouw met een doorsnee leven: ze drumt, twijfelt, ergert zich een kunstkop, filosofeert over oneindigheid, vindt dat ze al aardig goed bezig is, heeft slapeloze nachten, eet vegetarische venkelsoep in vier dimensies, is bezorgd over de toestand in de wereld, zit in een dip, fantaseert over kwantummechanische waarschijnlijkheidsgolven, dient een klacht in, werkt aan een groot project – een stripboek over Vincent van Gogh, voelt zich plotseling intens tevreden, breekt internationaal door, geeft lezingen in New York en São Paulo, stort een beetje in, wou dat ze Louis van Gaal was, maakt spannende zeiltochten, probeert kalm te blijven en beleeft af en toe gelukkig helemaal niets.

Wat ik ervan vond
Eind jaren 90 ontdekte ik Barbara Stok puur bij toeval toen ik met een vriendin naar stripboekhandel Blunder in Utrecht ging om haar eeuwig groeiende collectie Smurfenbeeldjes aan te vullen (ik kan niet genoeg benadrukken dat het haar verzameling was en niet de mijne). Ik hou van allerlei genres, ook stripverhalen in verschillende soorten en maten, van Suske en Wiske tot Elfquest, en in die tijd leende ik regelmatig de nieuwste Marvel comics van een vriend.

Autobiografische stripverhalen door vrouwen waren helemaal nieuw voor me en Barbaraal Tot Op Het Bot (1998) werd mijn ‘gateway autobiografisch stripboek’. Het is een boek over studeren en uitgaan en van alles daar omheen, openhartig verteld in eenvoudige tekeningetjes. Juist die stijl liet me zien dat het allemaal niet zo ingewikkeld hoeft; het gaat om het delen van een verhaal, een ervaring, niet om hoe indrukwekkend en imposant een tekening nou eigenlijk is. En het moment dat je jezelf herkent in muziek of boeken is bijzonder; mijn liefde voor Barbarale boeken is nooit meer overgegaan.
Toen haar boek over Vincent van Gogh uitkwam was ik dan ook dolblij dat twee van mijn liefdes samen kwamen in één geheel. Barbara Stok heeft een eigen stijl die perfect past bij Vincent en hem toch net weer even anders belicht dan andere auteurs en tekenaars dat deden.

In het nieuwe boek, Toch Een Geluk vertelt Barbara vooral over de periode waarin ze dit boek maakte en over hoe, wanneer je droom uitkomt en je veel mag reizen en vertellen over je werk, het niet alleen genieten is maar ook oppassen; dat je denkt aan jezelf en niet op een burn-out afstevent.
Toch Een Geluk gaat ook over allerlei andere (kleine en grote) dingen, zoals muziek, zeilen, twijfels en angsten. Er is zelfs een strip over klimaatverandering. En alles met het thema of de boodschap dat je altijd ergens het geluk of de humor van in kunt zien.

Niet alle verhaaltjes zijn even sterk of herkenbaar, maar juist dat geeft de strips van Barbara hun charme. Het mooie zit hem vaak in de eenvoud of zelfs het kneuterige.

En in het pijnlijk herkenbare, waar je gewoon om moet lachen.

Ik heb weer genoten van Barbara. Toch Een Geluk is toch een heel mooi boek (met een mooie sticker erbij!) dat ik nog vaak ga herlezen.

Omslag: 4
Plot: 3
Originaliteit: 4
Psychologie: 3.5
Leesplezier: 4.5
Schrijfstijl: 4.5

Conclusie: 4 sterren

Yfke Brandhout

Zoeken in deze blog

Droom naar de toekomst van Rina Stam

  Droom naar de toekomst is het tot de verbeelding sprekende slotstuk van de spirituele Rode Draad Trilogie   Flora woont alleen in Spanje...