zondag 30 juli 2017

Het huwelijkspact van Michelle Richmond

Titel: Het huwelijkspact
Auteur: Michelle Richmond
Uitgeverij: Prometheus Amsterdam
432 pagina’s

Over de schrijfster:
Michelle Richmond (1970) is auteur van zes boeken waaronder de New York Times-bestseller The Year of Fog. Verhalen van Richmond verschenen onder andere in de Wallstreet Journal, Glimmer Train, Playboy en Best American Fantasy. Naast het schrijven doceert zij creative writing aan de universiteit van San Francisco en aan de California College if the Arts. Het huwelijkspact is verkocht aan 27 landen. De filmrechten van het boek zijn gekocht door 20th Century Fox

Achterflap:
Jake en Alice zijn pasgetrouwd. Op de bruiloft ontvangt het stel een huwelijkscadeau van een van de cliënten van Alice; een uitnodiging om deel te nemen aan een exclusieve, mysterieuze groep genaamd Het Huwelijkspact, beter bekend als Het Pact.
Het doel van Het Pact is simpel: het gezond en intact houden van het huwelijk. En dat doen ze met succes; nog nooit is een deelnemend koppel gescheiden. De meeste regels klinken zinvol: neem altijd je telefoon op als je partner belt. Wissel maandelijks zorgvuldig gekozen cadeautjes uit. Plan vier keer per jaar samen een weekend weg.
Bespreek Het Pact met niemand.
Jake en Alice zijn aanvankelijk gecharmeerd van de bijbehorende chique feestjes, het idee onderdeel te zijn van een gemeenschap en hun alsmaar uitdijende netwerk van succesvolle en gelijkgestemde koppels.
Tot een van de twee de regels overtreedt.
De jonge geliefden staan op het punt onder ogen te zien dat Het Pact, net als het huwelijk, voor het leven is en tot het uiterste gaat om dat punt duidelijk te maken. Voor Jake en Alice verandert het huwelijk van hun dromen in hun grootste nachtmerrie.
Het Huwelijkspact is een duizelingwekkende psychologische thriller, met een enorme vaart geschreven en onvoorspelbaar tot het bittere einde.

Wat ik van dit boek vind:
Aangezien ik dit boek als drukproef heb gelezen, was er op moment van lezen nog geen afbeelding beschikbaar. Echter, na een beetje googlen kwam ik op de site van de uitgeverij een afbeelding tegen. Hierop zie je een hand door een soort papieren gat met een oog erachter. Ik vind het een mooie cover en hij is ook zeker goed gekozen in combinatie met het verhaal.

Jake en Alice zijn dolverliefd en hebben de grote stap gewaagd: ze gaan trouwen. In een opwelling nodigt Alice een cliënt uit van het advocatenkantoor waar ze werkt. Op de bruiloft krijgen ze van deze cliënt een nog al apart cadeau, een uitnodiging om deel te nemen aan een groep dat zich Het Pact noemt. Ze moeten redelijk snel een keuze maken of ze willen deelnemen of niet. Ze besluiten deel te nemen en komen erachter dat er nog al wat regels zijn in Het Pact. Het doel van Het Pact is het in stand houden van het huwelijk. De regels lijken best zinvol: neem altijd je telefoon op als je partner belt, plan een paar keer per jaar een uitje en geef elkaar maandelijks cadeautjes. En bespreek Het Pact met niemand.
In het begin gaan Jake en Alice er vol voor. Ze genieten van de feestjes en de cadeautjes die ze elkaar geven. Maar dan maakt één van hen een fout. En die fout heeft gevolgen. Nogal orthodoxe gevolgen en het begint hen tegen te staan. Maar uit Het Pact stappen heeft nog nooit iemand gedaan. Althans niet levend.

Als je begint met lezen, valt gelijk op dat het leest als een trein. Ik heb heel lang het gevoel gehad dat ik een chicklit aan het lezen was. Ik vond het heerlijk. De hoofdstukken zijn lekker kort, maar niet te kort. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Jake. Je leert van alles over zijn gevoel en zijn manier van denken. Je leest over zijn onzekerheiden, zijn boosheid, maar ook vrolijke momenten worden gedeeld. Ik was vanaf de eerste bladzijde geïntrigeerd door het verhaal. Kun je op een opgelegde manier ervoor zorgen dat je huwelijk slaagt? Het klinkt natuurlijk mooi: elkaar cadeautjes geven en tijd voor elkaar maken door samen op korte trips te gaan. Maar het moeten en het continue gevoel van “big brother is watching” zou mij echt tegen gaan staan.

Dit boek was voor mij een echte page turner. En hoewel ik mij na 150 bladzijden enige zorgen ging maken of de spanning nog wel kwam, is dat heel erg goed gekomen in het tweede deel van het boek. Voor mij is dit absoluut een psychologische thriller. Een echte aanrader.  

Waardering:
Plot: 5
Schrijfstijl: 5
Originaliteit: 5
Psychologie: 5
Leesplezier: 5
Spanning: 4

Ik geef Het Huwelijkspact een verdiende 5 sterren.


zondag 23 juli 2017

Het geheim van het Nachtegaalbos van Lucy Strange

Titel: Het geheim van het Nachtegaalbos
Auteur: Lucy Strange
Uitgever: Gottmer
Aantal pagina's: 315

Auteur:
Na haar study Engelse literatuur aan de Sheffield Universiteit is Lucy Strange als docent gaan werken op de toneelschool van Oxford. Voordat ze lerares Engels en Drama werd, heeft ze enkele jaren gewerkte als acteur, zangeres en verhalenverteller.
Ze verhuisde naar Dubai en haar prijswinnende blog Homesick and Heatstruck werd gelanceerd. Verder werkte ze freelance voor UAE woman's magazine Aquarius.
Het geheim van het nachtegaalbos is haar debuut en won de runner-up prijs in de Montegrappa First Fiction Competition in 2014, Emirates Airline Festival of Literature.

Achterflap:
'Het geheim van het Nachtegaalbos' is een prachtig kinderboek over de kracht van fantasie. Grote thema's als verlies en rouw spelen een subtiele rol in het betoverende verhaal.

Dwalen in het Nachtegaalbos
Engeland, 1919. Na de dood van haar broertje verhuist de twaalfjarige Henrietta met haar familie naar een oud huis aan zee. Henri's moeder is zo verdrietig dat ze haar kamer niet uitkomt, en haar vader is veel weg voor zijn werk. Dan begint Henri maar op eigen houtje de omgeving te verkennen. Niemand merkt het als ze op een avond afdwaalt naar het enge bos achter het huis. Daar komt ze Mot tegen, een vreemde vrouw die Henri kan helpen haar familie te redden.

Verlies en verbeelding
In 'Het geheim van het Nachtegaalbos' komen grote thema's als verlies en rouw op een fijngevoelige manier aan de orde. Verhalen en sprookjes raken in Henri's gedachten verwikkeld met de mysteries en tegenslagen van de echte wereld. Haar verbeelding helpt haar een weg door de duisternis te vinden.

Cover:
Zoals het hoort bij een kinderboek, is de kaft voorzien van glimmende elementen. In lichte pastelkleuren zie je een meisje op een bospad met een nachtegaal in de boom en een mot die haar fladderend volgt. Je ziet het meisje op de rug en het lijkt dat ze met gebogen hoofd loopt en op blote voeten. Het trekt de aandacht en zal zeker door mij opgepakt worden in een boekenzaak. Er staat ook niet op dat het een kinderboek betreft.

Mijn mening:
De familie Abott verhuist in 1919, na het overlijden van hun zoontje Robert, naar een oud huisje dicht bij zee.
Vader, moeder, kindermeisje Juffie Jane, en twee dochters Henriëtta en de baby Roberta, die liefkozend Biggetje word genoemd, nemen hun in trek in “Huize Hoopvol”.
De moeder van Henriëtta (ook wel Henry genoemd) kan de dood van haar zoon niet goed verwerken en sluit zich op in haar slaapkamer met al haar verdriet.
Haar vader moet voor zijn werk, als spooringenieur naar Italië.
Henry gaat ontmoet in het bos achter hun huis, de mysterieuze vrouw Mot, met wie ze een vriendschap opbouwt.
Door de afwezigheid van haar vader en het verdriet van haar moeder, wat haar helemaal in beslag neemt, dreigt het gezin uit elkaar te drijven. De 12-jarige Henry voelt zich genoodzaakt om het heft in eigen handen te nemen en er voor zorgen dat het gezin bij elkaar blijft.

Het is een prachtig boek wat de thema's rouw, rouwverwerking, geestesziektes en hoe je mensen beoordeelt op een mooie en geraffineerde manier aan bod brengt. Het word allemaal niet zo specifiek benoemt, maar het zit er echt allemaal in en het is dan ook een geweldig boek om zo met je kinderen deze, soms moeilijke thema's, bespreekbaar te maken.

Ook als volwassenen kun je enorm van dit boek genieten. Lucy Strange brengt het kind weer in je naar boven. Henry is een boekenworm, dus er passeren een aantal klassiekers de revue, die bij menig oudere lezer herinnering zal oproepen, zoals Alice in Wonderland.

Ik heb met volle teugen genoten en ben erg blij dat ik weer eens een kinderboek heb gelezen!
Het is dan ook echt een aanrader voor ouders met wat oudere kinderen, om samen dit boek te lezen of voor te lezen.

Punten:
Originaliteit: 5
Leesplezier: 5
Psychologie: 4
Schrijfstijl: 5
Spanning: 4
Plot: 5


Het geheim van het Nachtegaalbos krijgt van mij 5 punten

Naar bed, naar bed van M.J. Arlidge

Titel: Naar bed, naar bed.
Auteur: M.J. Arlidge
Uitgeverij: De Boekerij
368 pagina’s

Over de schrijver:

Achterflap:

Wat ik van dit boek vind:
De cover is zoals we hem kennen van de boeken van Arlidge: één basiskleur, en de titel groot gecentreerd. Heel herkenbaar en om die reden zou mijn oog er direct op vallen.

Inspecteur Helen Grace wordt geconfronteerd met een moord in een nachtclub. Al gauw blijkt dat Helen het slachtoffer kent. Helen is van slag. Wat moet ze hiermee? Moet ze haar baas vertellen over haar connecties met het slachtoffer? Ze besluit haar mond te houden en duikt in het onderzoek. Toch is ze niet haarzelf en dat merken ook haar teamleden. Dan volgt er een tweede moord. Wie speelt er een spelletje met haar?

Vanaf de allereerste tot aan de allerlaatste bladzijde heb ik dit boek weer verslonden. De korte hoofdstukken en de verandering van perspectief zijn kenmerkend voor Arlidge. Het leest heerlijk weg en al snel zit je echt middenin het verhaal. Hoewel alle boeken op zichzelf te lezen zijn, raad ik wel aan de boeken in de juiste volgorde te lezen. Op die manier krijg je een band met de hoofdpersonen en kun je je nog meer inleven in het verhaal. Helen Grace is De hoofdpersoon in deze serie en je leert haar goed kennen. Al haar positieve maar zeker ook negatieve kanten komen tot uiting. In Naar bed, naar bed wordt een belangrijk deel van haar leven in het licht gezet. Een deel van haar dat ze altijd geheim had willen houden. Ook de andere hoofdpersonen worden wel uitgediept al ligt de nadruk wel op Helen. De plot zit goed in elkaar en de uiteindelijke ontknoping is verrassend. Ik houd ervan als de dader echt tot het laatste moment onbekend blijft. Dat verhoogt voor mij zeker de spanning. Het einde maakt dat ik eigenlijk gelijk verder wil lezen in deel 6. Maar ja…..

Waardering:
Plot: 5
Schrijfstijl: 5
Originaliteit: 5
Psychologie: 5
Leesplezier: 5
Spanning: 5


Ik geef Naar bed, naar bed 5 prachtige sterren en kijk echt heel erg uit naar deel 6.

donderdag 20 juli 2017

Opstaan van Jackie Van Laren

Over de schrijfster:
Jackie van Laren (Amsterdam, 1968) heeft twee grote passies in haar leven: muziek en verhalen. Al op jonge leeftijd schreef ze voor haar eigen plezier zowel fictie als poëzie en muziek. Een studie Nederlands en Engels, een nachtelijk bestaan op de poppodia van Nederland en een carrière in het uitgeefvak volgden. Met de Q-serie maakte ze haar debuut als schrijfster.
Jackie van Laren is het pseudoniem van Jacqueline Remmers.
Achterflap:
Anne Millers hart is gebroken. Na een stormachtig jaar met haar grote liefde, de wereldberoemde rockster Rory Maquary, is hun relatie gestrand. Nadat ze uitgehuild was, heeft ze zich herpakt en nu leidt ze een rustig, teruggetrokken leven op St. Mary’s, het hoofdeiland van de Britse Scilly-eilanden, waar ze samen met een vriendin een restaurantje runt en Rory probeert te vergeten.

Rory wil Anne helemaal niet vergeten. Hij snapt nog altijd niet waarom het misging, en wil niets liever dan haar vinden en het goedmaken. Maar Anne heeft alle contact met hem voorgoed verbroken en wil niet gevonden worden. Met de moed der wanhoop probeert Rory er dan maar samen met zijn zoontje het beste van te maken.

Tot Rory de flamboyante tv-kok Woz leert kennen, met wie hij dikke maatjes wordt. Woz nodigt hem uit om een keer langs te komen op zijn nieuwste kooklocatie, een restaurantje van twee vrouwen op St. Mary’s. Een klein reisje met onverwacht grote gevolgen…

Mijn mening:
Wauw, dat is het eerste wat bij me opkomt als ik Opstaan dicht sla, wat heeft Jackie me weer heerlijk laten zwijmelen. En met zwijmelen omvat ik een overschot aan emoties, ik heb gelachen, gehuild maar vooral enorm genoten van het vervolg op Vallen.
De schrijfstijl van Jackie Van Laren is zo realistisch dat ik het gevoel ervaarde zelf lekker een paar dagen op St.Mary’s te hebben vertoefd. Gewoon een heerlijk vakantiegevoel. Niets moet, alles mag en iedereen staat voor elkaar klaar. Daarbuiten draait het vooral om de liefde en nergens anders om, wat heerlijk zeg. Ze weet de lezer tot in het hart te raken.
Gelukkig weet ik nu hoe het Rory, zijn zoontje Row en Anne verder is vergaan na het triestige einde van Vallen.
Opstaan is het ultieme feelgood boek waar je blij van wordt, tevens ben je je bewust van de kleine dingen in het leven die belangrijk zijn. Geld en roem maakt niet gelukkig, dat is hier toch maar weer eens heel duidelijk geworden.
Voor mij mogen er nog vele feelgoods uit de pen van Jackie Van Laren tevoorschijn getoverd worden, ik zou willen zeggen Doorgaan als volgende titel klinkt mij als muziek in de oren.

Opstaan krijgt van mij dik verdiend 5 sterren.
Bianca


Ladykillers van Anja Feliers

Titel: Lady killers
Auteur: Anja Feliers
Uitgeverij: Lannoo
182 pagina’s

Over de schrijfster:
Anja Feliers is de succesvolste vrouwelijke thrillerauteur van Vlaanderen. Ze toont zich met Lady killers een meesteres van het korte, spannende verhaal.

Achterflap:
Twee dodelijk spannende verhalen, thrill-factor 10 gegarandeerd.
Ze zijn jong en mooi, maar hebben duistere geheimen. Liesa verleidt in Wreek mij de stoere Ron, maar hij weet niet dat zij een geheime agenda heeft.
In Naakt! staan alleen nog maar twee rivalen een passionele romance tussen Louise en Sam in de weg.

Wat ik van dit boek vind:
Anja Feliers bundelt in Lady killers twee korte verhalen. De benen in netkousen op de cover bereiden je voor op een erotisch getinte thriller.

In Wreek mij verleidt de jonge Liesa de wat oudere Ron. Na een periode van observatie gaat ze recht op haar doel af en Ron hapt direct. Ze hebben sex en Liesa heeft Ron waar ze hem hebben wil. Maar dan lijkt ze te vallen voor hem en vergeet ze bijna waarom ze hem verleid heeft. Als ze wraak wil nemen, moet ze snel zijn, ook al kan dat negatief voor haar uitpakken. 

In Naakt! eindigt een fotosessie in een flinke vrijpartij. Louise neemt bewijsmateriaal mee in de vorm van foto’s van de naakte Sam. In het fototoestel vindt ze foto’s van haar vriendin Anne. Hoeveel vrouwen heeft Sam al verleid? Toch heeft Louise maar één doel: zorgen dat Sam bij haar blijft. En daar heeft ze veel voor over, heel veel.

Bij korte verhalen is er altijd een extra tempo in het verhaal. Je moet tenslotte een heel verhaal vertellen in minder woorden. Anja Feliers is zeker geslaagd om de verhalen kort en boeiend te houden. Toch blijf ik ook een beetje zitten met een gevoel dat er meer uit de verhalen te halen is. Zeker Naakt! was voor mij een verhaal met meer potentie. Van dat verhaal heb ik echt genoten. Wreek mij was iets minder spannend in mijn ogen en iets meer voorspelbaar.

Waardering:

Wreek mij.
Plot: 3
Schrijfstijl: 4
Originaliteit: 3,5
Psychologie: 3
Leesplezier: 3,5
Spanning: 3

Naakt!
Plot: 4
Schrijfstijl: 4
Originaliteit: 4
Psychologie: 4
Leesplezier: 4
Spanning: 4

Ik geef Lady Killers 3,5 ster.


Een kille rilling van Bernard Minier

Titel: Een kille rilling
Auteur: Bernard Minier
Vertaler: Jasper Mutsaers
578 pagina’s
Uitgeverij Xander
ISBN 978 94 016 0269 3
Jaar van uitgave 2014







‘…De moordenaars die u hier aan het eind van de gang opwachten,’ zei hij, wijzend naar de deur van zijn kantoor, ‘zijn erger dan al uw nachtmerries bij elkaar. Ze zijn de schrik van iedere psychiater. Zij zijn onze straf omdat we God gedood hebben en samenlevingen gecreëerd hebben waarin het slechte de norm is.’

In Een kille rilling volgen we Diane Berg, een Zwitserse psycholoog die naar de Franse Pyreneeën afreist om dienst te nemen in de Wargnier Kliniek. De kliniek ligt bovenop een berg in het dorpje Saint-Martin-de-Comminges. Het is de zwaarst beveiligde instelling ter wereld en een van de weinige klinieken waarin zulke gevaarlijke criminelen zitten. Zij worden onderworpen aan uiterst merkwaardige, niet geheel legale behandelmethodes.

In dat dorpje volgen we ook politiecommandant Servaz. Hij wordt op een merkwaardige zaak gezet. Er is namelijk een paard onthoofd opgehangen aan de kabelbaan die naar de Kliniek leidt. Het DNA van de gevaarlijkste crimineel van Frankrijk is ter plekke gevonden, wat onmogelijk is, aangezien hij in de Kliniek zit en die niet verlaten zou kunnen hebben. De zaak wordt steeds gekker en Servaz werkt stug door, enigszins beledigd om zijn tijd te moeten verdoen aan een dood paard. Maar het is niet zomaar een paard: het is het paard van een van de invloedrijkste mannen van Frankrijk, Eric Lombard, die zijn connecties in de hoge regionen van de wettelijke ladder inzet om de zaak opgelost te krijgen.

Dan wordt er een opgehangen man gevonden. Hij is vermoord en vernederend tentoongesteld. Al snel blijkt de zaak te maken te hebben met het opgehangen paard. Niet lang daarna valt nog een dode… Wie is de volgende?

Een kille rilling is een bijzonder boek. Niet enkel is het heerlijk dik, het is gevat. Het is een aanklacht tegen onze huidige maatschappij. Het citaat hierboven is een van de vele gedurfde reprimandes die Bernard Minier er onder het mom van ‘de vrijheid van de auteur’ in lijkt te hebben gestopt.

Het boek is opgedeeld in drie delen: I De man die van paarden hield, II Welkom in de hel, en III Wit. Dit leest erg fijn, aangezien het boek bijna 600 pagina’s telt en het voor structuur zorgt. Het verhaal is tot in de puntjes uitgewerkt. Wel is het jammer dat de vertaler (of wellicht zijn redacteur(en)) onder invloed lijkt te zijn geweest tijdens het werken en de taal niet met het respect heeft behandeld dat het verdient. Het boek staat vol taalfouten – overal zonder tweede l, een vergeten heeft – maar eigenlijk zijn het vooral de slordigheidsfoutjes die hinderen. Denk hierbij aan zei waar duidelijk zie hoort te staan, vergeten aanhalingstekens, dubbele achtervoegsels, een waar en hoort te staan en vice versa. Een paar taalfoutjes zijn geen ramp, maar dit was een heel ander verhaal. Gelukkig ben je er na 200 pagina’s aan gewend en is het verhaal zo goed dat je het hem vergeeft.

Hoewel ik vaak enigszins opzie tegen boeken van 600 pagina’s (als product van de nieuwe generatie die haar aandacht er niet zo lang bij kan houden) heb ik hiervan echt genoten. Zeker in thrillers is het lastig om een verhaal van die omvang spannend en interessant te houden voor de lezer. Bernard Minier vertelt met uitgebreide beschrijvingen van omgevingen, schept een afgelegen, duister winter wonderland tussen de bergen en verliest nergens de aandacht van de lezer. Het is spannend, doordracht, onverwacht. Het is een ijzersterk debuut.

4 sterren

Plot                 4,5
Leesplezier   4
Spanning      5
Schrijfstijl      3,5
Originaliteit   4
Psychologie 5



Ben je nieuwsgierig geworden? Lees dan onderstaande passage eens. Mijn mond viel open. Geweldig vond ik het.

‘Waarom wil iemand tegenwoordig nog bij de politie?’ vroeg hij, zonder Servaz’ vraag te beantwoorden. ‘Iedereen is corrupt; iedereen wil alleen maar zijn zakken vullen. Hoe weet je nog wat belangrijk is? Was het vroeger niet veel makkelijker?’
   ‘Nee, juist niet,’ zei Servaz. ‘Je hebt twee soorten mensen: klootzakken en de rest. Je moet kiezen bij wie je wilt horen. Als je dat niet doet, kies je automatisch voor de klootzakken.’
   ‘Vind je ? Is het echt zo simpel? Je bent dus goed of slecht. Je mag jezelf gelukkig prijzen. Stel, bij de verkiezingen zijn er drie kandidaten. De eerste is half verlamd door polio, heeft een te hoge bloeddruk, bloedarmoede en nog veel meer ziektes, staat bekend als leugenaar, raadpleegt een astroloog, gaat vreemd, is kettingroker en drinkt te veel martini’s. De tweede is zwaarlijvig en depressief en heeft al twee hartinfarcten gehad, rookt sigaren en klokt ’s avonds champagne, port, cognac en whisky weg om vervolgens twee slaappillen te nemen, en de derde is onderscheiden als oorlogsheld, heeft groot respect voor vrouwen, houdt van dieren, drinkt af en toe een biertje en rookt niet. Op wie zou u stemmen?’
   Servaz grinnikte.
   ‘Ik neem aan dat u verwacht dat ik nummer drie zeg?’
    ‘Goede keuze. Je hebt zojuist Roosevelt en Churchill afgewezen en op Adolf Hitler gestemd. De dingen zijn niet altijd zoals ze lijken.’
   Servaz schaterlachte. Hij mocht deze man écht heel graag. Hij was bijzonder scherp van geest.
   ‘En dat is dus wat er schort aan de media van tegenwoordig,’ ging de rechter verder.



       

                                                                                                                   
Bekijk op bol.com

zaterdag 8 juli 2017

Sarah en Liv van Suzan Hilhorst

Over de schrijfster:
Suzan Hilhorst is verslaggever en programmamaker bij BNN-VARA. Haar dochtertjes Sara en Liv overleden beiden aan een nog onbekende stofwisselingsziekte. Haar persoonlijke verhaal bracht haar terug naar een oude liefde: schrijven. Sara en Liv is haar debuut. Inmiddels werkt ze aan een tweede roman.

Het verhaal:
'Twee weken na mijn geboorte gingen we naar de speeltuin, mijn vader, moeder, Nils en ik. Slapend liet ik mij duwen, nog half in mijn dromerige sprookjeswereld. Het was een prachtige dag, de zon dwarrelde in stralen naar beneden en de wind fluisterde de vage belofte van een onbezorgde toekomst in ons oor.'
Sara en Liv is het indringende portret van de korte levens van twee zusjes en de impact die hun dood heeft gehad op het gezin. Geschreven in een prachtige, verstilde stijl en vanuit het bijzondere wisselende perspectief van moeder én kind vertelt Suzan Hilhorst haar autobiografische verhaal.
Sara en Liv is een meer dan indrukwekkend debuut over verlies, rouw, hoop en geluk en bovenal een ode aan het leven.


Mijn mening:
Een auto biografisch verhaal….hartverscheurend. Mooi beschreven hoe de schrijfster het verlies van haar beide dochtertjes heeft beleefd, daarbij de vraag stellend of je het kunt beleven? want je wordt geleefd
Waar het overlijden van een kind al een verschrikkelijk drama is voor ouders, kun je niet bevatten dat je dit twee keer moet meemaken.
De woorden geschreven vanuit het kleine meisje Sara veroorzaken kippenvel, mooi onder woorden gebracht hoe je je als moeder inleeft in de gedachten van je eigen kind, ook al is ze nog niet in staat te vertellen wat ze voelt, het is een moederhart wat spreekt en voelt. De angst die de moeder voelt bij een volgende zwangerschap en na de geboorte zijn zo realistisch, je wilt je kind kostte wat kost beschermen tegen alles, helaas is dat niet mogelijk.
Knap dat Suzan er in geslaagd is haar verdriet en pijn van zich af te schrijven en, hoe moeilijk dat ook is, de draad van het leven op een andere plek weer op te pakken.
Ik gun haar samen met haar man en zoontje alle geluk van de wereld. Een mooi verhaal waarbij de emoties me naar de strot vlogen, en ik me wederom realiseer dat je moet genieten van kleine dingen.

Een boek wat voor mij vanwege de prettige schrijfstijl, het goed weergeven van gevoelens en belevingen, 4 sterren waard is.
Bianca

De schitterende doden van Belinda Bauer

Titel: De Schitterende Doden
Auteur: Belinda Bauer
Uitgeverij: A.W. Bruna Uitgevers
Publicatiedatum: Mei 2017
Pagina’s: 320

Cover
Een donkere kaft met ziekelijk gele vlinders. Dit kleurcontrast maakt de kaft extra opvallend en apart. Het geel steekt goed af tegen de zwarte achtergrond en trekt meer de aandacht dan bijv. weer een thriller met (een deel van) een vrouw op de voorkant. Er wordt in het boek nooit een verwijzing naar deze vlinders gemaakt; mijn interpretatie is dat de moordenaar zijn slachtoffers bekijkt zoals een preparateur de op spelden geprikte vlinders in zijn laden zou bekijken; als kleine kunstwerkjes op zich.

Auteur
Belinda Bauer heeft gewerkt als journalist en scenarioschrijfster. In 1993 won ze met haar eerste scenario de Carl Foreman/Bafta Award for Young British Screenwriters. Inmiddels gebruikt ze haar filmideeën voor boeken. Haar boek Rusteloos land won de Gold Dagger Award, een uitzonderlijke prestatie voor een debuut. Daarna volgden Opgesloten, Verdiende Loon en Wat Dood Is. In 2013 won ze voor al haar werk de CWA Dagger in the Library, en in 2014 werd haar boek Wat Dood Is gekozen tot ‘Crime Novel of the Year’. Belinda Bauer woont in Wales.

Achterflap
Hij zou haar kunnen doden.
Zij zou het kunnen toelaten.
Eve Singer is op zoek naar de dood. Haar carrière als misdaadverslaggever lijkt voortijdig aan zijn eind te komen en ze is bereid om alles te doen om haar op sensatie beluste publiek tevreden te stellen. De moordenaar is ook op zoek naar de dood, om aan iedereen de schoonheid van het sterven te laten zien. Hij kondigt zijn macabere optredens van tevoren aan en zorgt ervoor dat deze voor iedereen te zien zijn.
Wanneer de moordenaar contact opneemt met Eve, grijpt ze deze kans om als eerste de moorden te verslaan met beide handen aan
.
Mening
Op basis van de achterflap zou ik waarschijnlijk een beetje afgeknapt zijn op het verhaal. Een op dood geilende misdaadverslaggever die uit pure wanhoop met een moordenaar in zee gaat? Neen, dank. Gelukkig bleek het allemaal wat genuanceerder in elkaar te zitten dan de achterflap doet vermoeden. Eve is inderdaad op zoek naar de dood, omdat het haar vak nu eenmaal is verslag te doen van moord en doodslag. Echt ‘op zoek’ naar de dood is ze niet; ze heeft de kneepjes van het vak geleerd en doet wat ze moet doen om haar baan te behouden. Haar op kijkcijfers beluste baas gaat over lijken en verwacht van Eve dat zij hetzelfde doet. En anders is er altijd wel een jongere, mooiere vrouw die haar werk kan overnemen. Als het alternatief werkeloosheid is en je als enige kostwinnaar voor je familie moet zorgen, dan maak je al snel dezelfde keuzes als Eve.
Eve’s werk is niet eens zo’n aanklacht tegen het fatsoen totdat ze een paar weken voor kerstmis het doelwit wordt van de moordenaar. In eerste instantie heeft hij het echt op haar gemunt; door een onverwachte, bijna komische speling van het lot verandert zijn interesse in haar en gaat hij haar als een gelijke zien. De juiste kandidaat voor een partnerschap. In een vlaag van verstandsverbijstering gaat Eve hier in eerste instantie in mee, totdat ze beseft hoe krankzinnig en gevaarlijk ze bezig is.
En wanneer zij haar hakken in het zand zet, gaat het pas echt goed mis. Het wordt persoonlijk, voor zover het dat nog niet was, en hoe erger deze situatie wordt, hoe spannender het boek is. Zo spannend dat je baalt dat je moet gaan werken, omdat je verder wilt lezen.
Ik hoop dat ik hiermee niet te veel van het plot verraden heb; vooral wil ik duidelijk maken dat de achterflap misleidend is en het boek geen recht aan doet. Eerlijk gezegd begrijp ik niet helemaal waarom deze toon en omschrijving is gekozen voor het boek. Het doet eerder afbreuk dan dat het De Schitterende Doden aantrekkelijk maakt.

Bauer heeft een vlotte, droogkomische schrijfstijl en een goed verteltempo. Het verhaal wordt hoofdzakelijk vanuit Eve’s perspectief verteld, afgewisseld door korte hoofdstukken vanuit het perspectief van de moordenaar. Daarnaast is De Schitterende Doden voorzien van hoofdstukken die puur vanuit het slachtoffer of een getuige van een moord worden verteld.
Deze afwisseling van perspectieven trekt je mee in het verhaal en maakt de slachtoffers menselijk, de moordenaar des temeer onmenselijk. Een beetje voorgeschiedenis doet een heleboel, dat heeft Bauer heel goed begrepen.
Tenslotte is de locatie van De Schitterende Doden ook niet verkeerd. Als je van kerst in Londen en thrillers met een vleugje Britse degelijkheid houdt, heb je een spannend boek in prachtige sferen te pakken.
Hoewel ik in eerste instantie mijn twijfels had, heb ik uiteindelijk genoten en De Schitterende Doden ervaren als een originele, spannende en grappige belevenis.

Spanning: 4.5
Plot: 4
Leesplezier: 5
Schrijfstijl: 4
Originaliteit: 4.5
Psychologie: 4

Wat mij betreft heeft De Schitterende Doden van Belinda Bauer 5 vette sterren verdiend. En die vijf sterren geef ik niet gauw!


-Yfke Brandhout

Zoeken in deze blog

Droom naar de toekomst van Rina Stam

  Droom naar de toekomst is het tot de verbeelding sprekende slotstuk van de spirituele Rode Draad Trilogie   Flora woont alleen in Spanje...