Cold case 2 Countdown van Tina Frennstedt

 

Titel: Cold case 2: Countdown

Auteur: Tina Frennstedt

Uitgeverij: HarperCollins

Jaar uitgifte: oktober 2020

Recensie door: Karin

 3,5 ster

Wat vind ik van de cover?
Een grote waterpartij, stukken land, een onduidelijke figuur die in de verte lijkt te staren, de voorgrond is redelijk donker, de achtergrond is lichter, een zonsondergang misschien? Een beetje een mysterieuze cover, die helemaal in dezelfde sfeer zit als deel 1 uit deze reeks 'Verdwenen'.

Wat verwacht ik van tevoren?
De korte inhoud spreekt me best wel aan. Eerder dit jaar las ik het eerste deel 'Verdwenen', jammer genoeg had ik bij dit boek eigenlijk wel wat bedenkingen, waardoor ik op een eindoordeel van 2,5 kraaien uitkwam. Dat klinkt streng, maar op de één of andere manier ben ik alleszins nieuwsgierig genoeg om dit boek graag te willen lezen. Benieuwd of ik op een hogere score ga uitkomen.

Mijn recensie:
Het verhaal wordt vooral verteld vanuit het personage Tess, leidster van het cold-case-team, in relatief korte hoofdstukken, waardoor het verhaal zeker vlot weg leest. Af en toe wordt er een hoofdstuk verteld door 'de echtgenote', deze hoofdstukken geven een bepaalde spanning, je voelt dat er ook vanuit deze hoek iets zal gaan gebeuren. Verder verloopt de hernieuwde kennismaking met de hoofdrolspelers heel soepel. Er wordt wel naar het vorige verhaal verwezen, maar zonder dat er te diep op wordt ingegaan. Naast de lopende moordzaken en de cold case, wordt er ook aandacht besteed aan het leven van Tess en haar collega Marie, maar zonder te overheersen.
In tegenstelling tot deel 1 bevalt deel 2 me stukken beter, ik ergerde me destijds bijvoorbeeld soms aan een gebrek aan samenhang en soms aan moeilijke zinsconstructies, maar daar heb ik bij het lezen van 'Countdown' absoluut geen last van.

De ontknoping van de cold case had ik niet echt zien aankomen, en dat is altijd prettig. Wat me overigens ook bevalt, is de manier waarop de dader uiteindelijk gevat wordt, ik ga hier natuurlijk niet dieper op in, maar het is een beetje a-typisch en origineel, goed gevonden!

Ik vind het ook mooi dat in haar nawoord de auteur verwijst naar een onopgeloste moordzaak uit 1991, en aangeeft dat er overkomsten tussen de werkelijkheid en het boek zijn. Ik hoop dat voor deze familie ook ooit een cold-case-team de zaak kan oplossen.

Kortom, 'Countdown' is een aangename Scandinavische thriller, blij dat ik me niet heb laten tegenhouden door mijn mening over deel 1; kortweg, een goed boek en dus welverdiend 3,5 kraaien voor Cold Case 2 Countdown!

Familiediner van Linda van Rijn

 

Titel: Familiediner

Auteur: Linda van Rijn

Uitgeverij: Marmer BV

Jaar uitgifte: december 2020

Recensie door: Jacqueline

 3,5 ster

 

Het familiediner, een traditie dat bij velen op dit moment de gemoederen bezig houdt. Want kunnen we dit jaar nog wel een kerstdiner organiseren nu COVID19 ons al tijden in haar greep houdt? Gelukkig is dit in het boek ‘Familiediner’ niet aan de orde want over Corona wordt niet gesproken.

Anneke en Wim Tichelaar hebben voor hun familie voor het traditionele kerstdiner dit keer een tafel in restaurant gereserveerd. Anneke en Wim, Peter-Jan en Michelle en hun 2 kinderen, Jens en Sylvia zijn inmiddels al gearriveerd en zitten al aan de mooie in Kerststijl aangeklede tafel. Het wachten is op de jongste van het stel, namelijk Roemer. En dat ze op Roemer moeten wachten daar kijkt eigenlijk niemand van op, Roemer neemt de tijd niet altijd even nauw. De tijd tikt langzaam weg en de stoel voor de jongste telg van de familie blijft leeg. Echt gezellig is het daardoor niet aan tafel. Iedereen, behalve de twee kleinkinderen, is bezig met de afwezigheid van Roemer. Er wordt gebeld, geappt en afwezig gereageerd. Vader Wim houdt het niet meer uit en gaat naar Roemer zijn huis. Waar helaas alles uit en dood is..... zou dit een voorteken zijn? Wim gaat terug naar het restaurant waar bij zijn terugkomst het hoofdgerecht uitgeserveerd wordt. Veel trek hebben ze niet en een ieder is bezig met zijn/haar eigen gedachten. Uit die gedachten worden ze gerukt wanneer de kelner een enveloppe aan Wim overhandigd........

 

Een spannend, boeiend en vlot weg lezend verhaal waar aan alle personages, behalve de kleinkinderen, een hoofdstuk is gewijd. Elk personage wordt gedetailleerd beschreven en komt de onderlinge relatie aan bod. Op het oog lijkt het een gezellige familie totdat blijkt dat meerdere van hen wel wat te verbergen heeft....... Heerlijk hoe Linda van Rijn dit verhaal heeft geschreven, ik wilde gewoon doorlezen om er achter te komen hoe het allemaal in elkaar stak. Ik heb wel even gedacht ‘je zult maar onderdeel uit maken van deze familie.’

 

Spanning: 3,5

Psychologische ontwikkeling: 3

Leesplezier: 4

Schrijfstijl: 4

Plot: 3,5

Origineel: 3

 

 

Recensie Karen Rose – De duistere kant

Een boek van Karen Rose kenmerkt zich altijd door middel van een goed staaltje psychologie, spanning ten top, meelevende personages en een portie erotische scenes. De duistere kant is Karens 20e boek en laat zien dat haar recept nog steeds een succes is.

Rechercheur Adam Kimble komt voor zijn grootste test ooit te staan als de vrouw van wie hij houdt slachtoffer wordt in een grootse zaak. Meredith Fallon heeft als kinderpsychologe een zware baan, zij begeleidt vooral kinderen die met misbruik te maken hebben gehad. Maar haar werk wordt nog een stuk zwaarder als ze op een uitje met een van haar patiënten, Mallory, een drama meemaakt. Meredith lijkt het doelwit van een aanslag en het is aan Adam om haar te beschermen en deze maniak op te sporen.

Voor lezers die bekend zijn met de boeken van Karen Rose, is Mallory geen onbekende. In Op het spel speelt ze een rol in een misbruik verhaal. Ook dit is een element dat vaker wordt toegepast in Karens boeken. Ze spelen zich af in verschillende vaste steden waarin dan ook vaker personages terugkeren. Het is ongetwijfeld een leuke toevoeging, maar geen must om deze boeken op een specifieke volgorde te lezen. De personages zijn goed uitgewerkt waardoor er geen open lijntjes zijn in de verschillende verhalen.

De duistere kant is geschreven vanuit verschillende perspectieven. Allereerst natuurlijk Adam in zijn zoektocht naar de dader, maar er is daarnaast ook ruimte om zijn relatie met Meredith op te laten bloeien, en af te rekenen met zijn demonen. Ook Merediths kant wordt gevolgd, deels als slachtoffer, maar ook zij heeft een verleden waar ze mee probeert te dealen. Diegene die al het leed veroorzaakt krijgt ook een verhaallijn toebedeeld. Het is lange tijd niet bekend wie hij is, maar we leren hem goed genoeg kennen om te weten dat hij het kwaad in eigen persoon is. Zoals gezegd zijn de karakters heel goed uitgewerkt waardoor je gelijk door hebt wie ‘goed’ en ‘slecht’ is. Althans op het eerste oog, want heeft niet iedereen een duistere kant?

Meredith heeft een heel groot sociaal netwerk van vrienden en familie die onderling ook weer banden hebben. Bijna allemaal werken ze in de gezondheidszorg of bij de politie en wijken geen moment van haar zijde in deze tijd van nood. Het was soms even moeilijk te onthouden wie bij wie hoorde, op welke manier ze met elkaar verbonden waren en wat hun rol in dit verhaal was. Maar mede door hun uiterlijke kenmerken en bepaalde manier van handelen krijg je ook van deze personages een beeld en wordt het plaatje compleet. De dader lijkt Adam en zijn team steeds een stap voor te zijn en we volgen dan ook een spoor van lijken. De spanning is echt om te snijden en siddert voort door het hele verhaal. Er gebeurt zo veel en je waant je echt in hun vriendenkring, zoekend naar een uitweg. Dit gaat echt niet zonder slag of stoot en het is knokken om eruit te komen. De uitkomst komt dan ook als een schok, niet alleen bij Adam, maar ook bij de lezer die telkens op het verkeerde spoor is gezet.

De duistere kant is weer een knap staaltje Karen Rose, een dik 600 pagina’s tellend boek waar we ons thrillerhart weer bij kunnen ophalen.

Beoordeling: ⭐️⭐️⭐️⭐️

Kwaad bloed van Robert Galbraith

 

Titel: Kwaad bloed

Auteur: Robert Galbraith

Uitgeverij: Boekerij

Jaar uitgifte: oktober 2020

Recensie door: Ilse
Drie sterren

Wanneer Cormoran Strike, privédetective, op bezoek is bij zijn familie in Cornwall wordt hij benaderd door de 40-jarige Anna die de verdwijning van haar moeder in 1974 opnieuw wil laten onderzoeken.

Samen met zijn zakenpartner stort Strike zich op deze cold case. Ze krijgen een jaar de tijd om meer duidelijkheid te krijgen rondom de mysterieuze verdwijning van Margot Bamborough.

 

‘Kwaad bloed’ is het vijfde boek in de reeks rond privé-detective Cormoran Strike. Galbraith is het pseudoniem van J.K. Rowling, die wereldwijd succes oogste met de boeken over Harry Potter. Ook Galbraith oogst het nodige succes met de reeks rond Strike.

Galbraith levert telkens een stevig boek af, letterlijk. De paperback van ‘Kwaad bloed’ is zelfs meer dan 1000 pagina’s. De fans kunnen hun hart hier dus zeker ophalen.

 

Voor mij was het een eerste kennismaking met Strike en zijn zakenpartner Robin. Ik heb niet het gevoel dat ik essentiële informatie miste. ‘Kwaad bloed’ kan dus gerust als stand-alone gelezen worden.

Galbraith besteedt de nodige aandacht aan de uitwerking van de hoofdpersonages. Als lezer leef je mee met hun persoonlijke leven, maar ook met de interpersoonlijke relatie tussen Strike en Robin.

Het verhaal op zich verloopt echter zeer langzaam. Doorheen het onderzoek maken we ook kennis met steeds meer personages, wanneer ze oude dossiers uitpluizen en vroegere getuigen opzoeken. Wanneer die getuigen soms ook worden benoemd volgens hun teken in de dierenriem, is de verwarring niet ver weg. Het vraagt dus de nodige focus om het verhaal goed te volgen. Ondanks de zeer vlotte schrijfstijl van Galbraith, strooit hij overvloedig met details. Persoonlijk ging het voor mij soms echt een brug te ver.

‘Kwaad bloed’ is zeker geen spannende thriller. Het is wel een echt detectiveverhaal en zonder de overdaad aan details is het echte verhaal best goed. Het plot was verrassend en absoluut onverwacht.

 

Galbraith schreef met ‘Kwaad bloed’ een misdaadverhaal dat garant staat voor ettelijke uren leesplezier.

 

 

 

Voorbij het Wederwoud van Valentijn Ringelberg

 Wat is Voorbij het Wederwoud een aangrijpend begin van een nieuwe young adult fantasy reeks. Het is het dromerige eerste deel in de serie rond de Raad van Vha 'Rymn'.

In Voorbij het Wederwoud zorgt de verbeelding, emotie en de betoverende schrijfstijl dat het fantasierijke verhaal binnenkomt, maar nooit echt angstaanjagend wordt. 

Het boek heeft een prachtige sprookjesachtige cover en het verhaal zelf is aangevuld met illustraties en bijpassende landkaarten. De uitgeverij Hamley Books staat erom bekend om altijd zorg te besteden aan hun uitgaven en dit is zonder twijfel een pareltje. 

Phaun, een Elfyn, zorgt dag in dag uit voor haar zieke zus Céli.  Ze heeft hun hutje niet meer verlaten sinds haar oudere bloedverwant het slachtoffer werd van een geheimzinnige ziekte en heeft zelf nog amper een leven. 

Eigenlijk wil zij, net als de andere dorpsbewoners, ook haar dromen volgen, maar nu komt Céli op de eerste plaats. 

Wanneer Phaun met Araan, haar jeugdvriend, onverwacht even ontsnapt uit haar droeve bestaan, is dit voor haar een heel zeldzaam moment. Tijd voor zichzelf nemen kan immers enkel als de heler zich even over Céli ontfermt, maar het lijkt wel of deze dag hiervoor voorbestemd was. 

Groot is Phaun haar verbazing wanneer ze tijdens deze uitstap, ontdekt hoe de Raad, hun beschermer, met haar macht omgaat.

 Noova, de vrouw van haar zus, kon de pijn van de ziekte van haar partner niet aan en ging hun samenleving verdedigen in het vredesleger . Als Kapitein van de Compagnie heeft ze voor hun volk gestreden, maar nu is het voor haar tijd om de plaats van Phaun in te nemen en er te zijn voor haar geliefde. Ze heeft voor Phaun een sprankeltje hoop, maar dat betekent dat ze alles moet achterlaten en het mysterieuze Wederwoud moet intrekken. 

Tijdens de gevaarlijke reis komt het zorgzame, maar ook vastbesloten meisje in contact met wonderlijke en angstaanjagende schepsels. Haar tocht levert nieuwe vriendschappen op, maar brengt ook wanhoop, angst en verdriet. 

Valentijn Ringelberg heeft een prachtig young adult debuut geschreven waarbij zijn idyllische wereld verandert in een nachtmerrie. Toch is dit eerste deel uit een nieuwe serie , ondanks de heftige scènes , een wondermooie trip naar een plaats die één is met de natuur.

 

Valentijn Ringelberg ontvouwt eerst rustig zijn wereld waarna hij me trakteert op extra spanning en drama. Hoewel de gebeurtenissen op zich gruwelijk zijn in Voorbij het Wederwoud is dit verhaal eerder een duister sprookje doordat de schrijfstijl feeëriek en magisch is. Van elke bladzijde spat duidelijk de liefde voor verhalen af. 

Voorbij het Wederwoud veroverde mijn hart en dat is niet om de groene, maar donkere wereld , die overigens erg beeldend voorgesteld is, maar het is vooral de beleving van Phaun die door merg en been gaat. 

Enkele bondgenoten of vijanden van Phaun had ik graag nog beter leren kennen, maar net doordat zij alles deelt zoals zij het ervaart, maakt dat ik een connectie voel met haar. Dit eerste boek in de nieuwe fantasy serie gaat over de ongelooflijke verbinding in een familie, vertrouwen en liefde. Al deze schakels hebben een zware prijs in Voorbij het Wederwoud. 

Ik wil de auteur bedanken om in zijn verhaal, dat vol verbeelding zit, ook realistische onderwerpen te verweven wat het verhaal doet sprankelen. 

Misschien is het door mijn eigen recente ervaring met  verlies, maar dit verhaal raakt me en herinnert me aan de onmacht die ik voel. Naast het verdriet is er in dit verhaal ook plaats voor hoop en ik kan, na de meedogenloze cliffhanger, niet wachten om verder te verdwalen op deze bijzondere plaatsen. 

Voorbij het Wederwoud is een knap debuut in een verbazingwekkend universum dat niet alleen young adult lezers kan bekoren. 

4 sterren

Recensent : Fany