donderdag 31 december 2015

nieuwe column: boekkronkels

Boekkronkels

Een nieuw jaar, een nieuwe column.
Vanaf vandaag zal ik elke 2 weken een column schrijven naar aanleiding van een boektitel.
De inhoud van de column zal weinig tot niets met de inhoud van het boek te maken hebben. Ik ga associëren, wat komt er bij mij op als ik de titel lees? Dat kan dus, hopelijk, alle kanten op gaan.

Enne....mochten jullie een titel weten waar ik mee aan de slag mag, gooi het gerust in de groep!

Ik hoop dat jullie het leuk gaan vinden!

Julia

maandag 28 december 2015

Top drie van slechtste boeken van 2015

Aan het einde van het  jaar verschijnen overal lijstjes met de beste boeken van een jaar. Maar laten we eens kijken naar welke boeken de top drie van slechtste boeken van 2015 vormen:
Met stip op nummer 1  staat Beklemd van Corinne Vlaminckx. 
Misschien wel het slechtste boek van de afgelopen jaar wat we hebben moeten lezen. Moeten ja, want een boek behoor je uit te lezen. Maar wat een ongelofelijk waardeloos slecht verhaal. 
Een dood kind , gedood door de net iets oudere oppas, wat toch niet dood is en opgegraven wordt door de stalker van de oppas (bent u er nog?). Deze stalker houdt het kind verborgen. De jonge oppas lukt het om haar hele leven lang te zwijgen over de dood van het jongetje. Niemand merkt iets aan haar... Bijzonder.
Dan komt de  jongen na 20 jaar terug naar Nederland. En wie loopt hij tegen het lijf, net in het land zijnde.... Raad u het al? Jaaaaa, de oppas van toen.
Natuurlijk zien kleine kinderen er na 20 jaar precies zo uit dat je ze gelijk herkend. Zo gaat het Beklemd elke pagina door. Het boek hangt van de ongeloofwaardigheden aan elkaar. Alles is te ver gezocht en niet geloofwaardig gebracht. De  zogenaamde "ontknoping" sloeg helemaal alles. Je ziet het van verre aankomen ondanks dat het totaal nergens op slaat!

Op nummer 2 staat Zuur van Anja Feliers
Het hele boek staat vol met fouten qua taal en zinsopbouw. Verder is het verhaal langdradig en saai!!! 
Een ontknoping die van geen kant klopt en zo vreselijk uit de lucht komt vallen dat je denkt "waarom doe je je lezers dit aan?" 
Nu schijnen veel mensen het heel verrassend te vinden dat Feliers over een transgender schrijft, maar dat was een extra tegenvaller dat deze modetrend gebruikt werd.







En op plaats 3 is daar "Sarah" van Phillip le Bon. 
Gatverdarrie,wat een vreselijk vies , grof , lomp en onnodig boek.
Geschreven om vooral mensen te choqueren. Als een klein jochie wat laat zien hoeveel vieze woordjes hij kan zeggen. Heeft duidelijk vroeger een hoop gemist en zijn prepuberale fase overgeslagen en moet die nu inhalen. 
En dan zijn er mensen die dit boek oprecht goed vinden?! 
Maar ja, er zijn inderdaad mensen die echt aan seks met honden doen, dus zullen deze scene in het boek erg opwindend vinden.
Wat komt een mens te kort in het dagelijkse leven als je dit boek spannend en opwindend vindt?

Er was 1 groot pluspunt aan deze drie boeken: namelijk dat we er geen euro voor betaald hebben. Je zou verdorie maar 19,95 weggooien...
Dat we in 2016 van zulk slechte lectuur verschoond mogen blijven.

Starters & Enders van Lissa Price

Titel: Starters & Enders
Auteur: Lissa Price
637 pagina’s
Uitgeverij Unieboek / Het Spectrum B.V.
ISBN 9789000347995
Recensie door Miriam Bakker



‘Rodney brengt je thuis. Je hoeft niet te eten onderweg. Het duurt nog even voordat je weer honger krijgt.’
‘O? Hoezo?’
‘Je hebt al gegeten.’
Het is bizar als anderen meer van je lichaam weten dan jijzelf.

Callie Woodland is ten einde raad. Haar kleine broertje Tyler is ernstig ziek en haar ouders zijn overleden. Naast haar beste vriend Michael is er niemand die ze kan vertrouwen. Als Starters (niet opgeëiste minderjarigen) zijn ze zwervers en wonen ze in kraakpanden totdat ze daar uitgedreven worden en op zoek moeten naar nieuw onderkomen.
Als laatste redmiddel besluit zij zich aan te melden bij TopBestemmingen. Een bodybank onder leiding van ‘de Ouweheer’, waarbij ouderen (Enders) een jong lichaam van een Starter kunnen huren en zich op die manier weer jong kunnen voelen. Callie vindt het een vreselijk idee dat zij gaat ‘slapen’ en iemand anders haar lichaam overneemt. Als ze na afloop van de verhuurtermijn weer wakker wordt, weet ze niet wat er in de tussentijd gebeurd is. Omdat ze niets liever wil dan dat haar broertje weer gezond wordt, tekent ze het contract en krijgt ze een chip ingeplant.
Al snel heeft Callie in de gaten dat het niet zo rooskleurig is als dat ze voorgeschoteld heeft gekregen. Er gebeuren rare dingen en de Ouweheer blijkt er duistere praktijken op na te houden. Er verdwijnen Starters en ook Callie is haar leven niet zeker. TopBestemmingen wil koste wat kost haar aan haar contract houden, maar Callie wil maar één ding: de deuren van TopBestemmingen voorgoed sluiten en de Ouweheer ten onder brengen. Zal het haar lukken en zal ze ooit vrij zijn?

Wie zou er nog meer door mijn toedoen moeten lijden voordat dit voorbij was?

De Sporenoorlog heeft een verwoestende indruk achtergelaten. De sporen hebben aan talloze mensen het leven gekost, jongeren (Starters) en ouderen (Enders) hebben deze dodelijke sporen overleefd, al dan niet met behulp van een vaccin. Als je als Starter door je grootouders (of een ander familielid) bent opgeëist, dan was er niets aan de hand. Maar ben je dat niet, zoals Callie, Tyler en Michael, dan wordt je gezien als voortvluchtig en moet je oppassen. Callie woont met haar broertje en Michael in een kraakpand met een handjevol bezittingen. Tyler is ernstig ziek en Callie doet er alles aan om hem een beter leven te kunnen geven: ze tekent een contract bij TopBestemmingen, de bodybank. De eerste verhuurtermijn verloopt zonder problemen. Bij de tweede huurtermijn krijgt Callie het idee dat het iets niet klopt, dat er iets niet goed is met de chip die in haar achterhoofd is geplaatst: ze kan communiceren met haar huurder…
En dan raakt alles in een stroomversnelling. Callie komt steeds meer dingen te weten die het daglicht niet kunnen verdragen. Afpersing, ontvoering, chantage, moord….de Ouweheer draait er zijn hand niet voor om…

Ik heb de boeken wel eens in de boekhandel zien staan, als twee aparte delen, maar eigenlijk is het wel goed dat ze nu in één boek zijn uitgegeven: je kunt Starters absoluut niet zonder Enders lezen. Het is een heerlijk dikke pil, deze omnibus (erg mooie cover ook!), laat je niet afschrikken door die 637 pagina’s!
Het is spannend, vlot geschreven en het tempo blijft behoorlijk hoog, met name in Enders. Af en toe was het verwarrend. Dan zat je ineens een alinea terug in de tijd om vervolgens weer verder te gaan waar je gebleven was. Wat ik miste, was een uitleg over de oorlog. Wat er precies is gebeurd, wat precies Starters en wat Enders zijn. Nu krijg je af en toe flarden mee, maar het blijf gissen, dat vond ik jammer, want het had het verhaal een stuk boeiender gemaakt.
Callie is de sympathieke hoofdpersoon en je leest alles vanuit haar perspectief. Daardoor krijg je ook alleen maar haar gevoelens en gedachtegangen voorgeschoteld. Niets mis mee, maar af en toe bleef ze een beetje ‘hangen’. Haar vastberadenheid om voor haar broertje een betere toekomst te creëren is bewonderingswaardig.  
Andere personages leer je niet of nauwelijks kennen. Dat is erg jammer en doet de personages ook tekort. Michael bijvoorbeeld, wat is zijn verhaal? En Hyden, de zoon van de Ouweheer. Een interessant personage, maar hij komt nauwelijks uit de verf.

Al met al een wel een lekker boek om te lezen, een spannend verhaal waarmee je een flink aantal uurtjes zoet bent :-)



3,5 sterren


Nieuwsgierig? Bekijk het boek hier op Bol.com!

Up van Myrthe van de Meer

In UP lijkt het goed te gaan met hoofdpersoon Emma Nieuwenhuis. Ze is dolgelukkig. Ze is dan ook stomverbaasd dat de psychiater haar opnieuw laat opnemen op de PAAZ. Emma vindt nu namenlijk het moment om alle pillen te gaan slikken die ze gespaard heeft.
Om nooit meer weer depressief te hoeven worden.
Myrthe van de Meer beschrijft het leven van een persoon die opnieuw wordt opgenomen en dat als enorm falen ziet. Emma heeft net weer een nieuwe baan en hoopt in het begin weer heel snel thuis te zijn. Maar ze krijgt weer allerlei nieuwe medicatie en doseringen met enorme bijwerkingen.
Ik vond het ook een heel triest verhaal over afdelingen die leeg zijn waardoor je maar op gesloten gaat zitten voor wat aanspraak. Ook blijkt een groep psychiatrische mensen bij elkaar een snelkookpan met gevoelens. Ruzies, irritaties en andere emoties gaan op en neer.
Het personeel wat maar weinig tijd lijkt te hebben, het rooster wat mooi ingevuld wordt maar waar de helft niet van door lijkt te gaan. Als ik mij herinner toen ik een aantal keren bij een oude vriend op bezoek ging, herinner ik me de troosteloosheid die daar hing. Het vele roken en het vragen en bespreken van elkaars problemen. Het gevoel dat als je niet al gek bent, het zeker daar wordt.

Ze omschrijft de sfeer zeer beeldend en je leeft enorm mee met Emma. Het uitleggen van hoe het is om te hallucineren. "Soms zie ik een hond. Dat is een hallucinatie. Ik weet dat hij er niet is, maar toch zie ik hem". Zo leer je met haar meeleven als ze tijdens een waan achtervolgd wordt.

De mooiste tekst die me bijgebleven is als ze uitlegt hoe manisch depressief is. Ik vertelde hem vanochtend aan een andere hulpverlener die ook een veel duidelijker beeld kreeg. Ik citeer uit mijn hoofd
Het is alsof je echt verliefd wordt, elke keer opnieuw. Diezelfde gigantische energie. Je wordt verliefd op het leven, maar het leven maakt het steeds weer met je uit.
Up is net als Paaz een boek wat nog een poosje blijft nasidderen (ipv sudderen) in je hoofd.
Voor mensen die anderen kennen met psychische problematiek zal het veel herkenning oproepen en voor anderen misschien vast wat begrip voor de psychiaterie.

woensdag 16 december 2015

De zwarte brug van Erik Vlaminck

Een man is niet in staat zich aan te passen aan een veranderende wereld. Hij verliest zich in hunkeringen naar de geborgenheid van zijn jeugd. Tot hij er niet meer tegen kan. 
Leo Lenaerts sterft in de zomer van 2015 op nog geen tweehonderd meter van de plek waar ooit zijn ouderlijk huis stond. Het idyllische dorp Lillo waar hij opgroeide werd opgeslokt door de grote stad en letterlijk van de kaart geveegd. Een gedwongen leven in anonieme stedelijkheid heeft Leo getekend en ontworteld. Zijn stem werd niet gehoord, zijn verzet was nutteloos, zijn onmacht werd rancune en ten slotte redeloze woede. Met alle gevolgen van dien. 
In dit boek vechten wanhoop, onbehouwen vriendschap, sarcastische humor en verdrongen weemoed om voorrang. De zwarte brug is de schets van het leven van een onopvallend maar potentieel gevaarlijk man.

Erik Vlaminck (Kapellen, 1954) kreeg als romanschrijver bekendheid met Het schismatieke schrijven, zijn zesdelige roman fleuve over het ongewone leven van gewone mensen in het Vlaanderen van de 20ste eeuw. In 2008 verscheen Suikerspin en in 2011 Brandlucht. In 2013 werd de novelle Miranda van Frituur Miranda uitgebracht, een spin-off van Suikerspin.

Gangster Anders en zijn vrienden (en een enkele vijand)

Cover:
Een eenvoudig uitziende cover die mij zeer aanspreekt: het zwarte met fel gekleurde letters en een eenvoudige tekening van de drie hoofdpersonen die naar een kerk kijken.

Achterflap:
Gangster Anders, Johanna, Per: Een illuster drietal verovert de wereld! Gangster Anders, vers uit de gevangenis; de pastor Johanna, recent uit haar kerk gezet; en Per, receptionist in het hotel waar ze verblijven, kleinzoon van een geruïneerde miljonair. Een snood plan smeden ze: Anders moet goedbetaalde vuile klusjes gaan opknappen voor de Zweedse onderwereld, de pastor en de receptionist worden zijn strategische partners. Gaandeweg blijkt Gangster Anders maar matig geschikt voor de job en dan begint hij zich op een dag in de Bijbel te verdiepen. Hij besluit een kerk te stichten, de Kerk van Anders, met als motto: geven is beter dan nemen. Daar zijn Johanna en Per het maar half mee eens. Met inmiddels de halve onderwereld achter zich aan moeten zij als de bliksem een nieuw, lucratief plan verzinnen ... 

Mening:
Een absurdistisch boek blijkt het al snel bij de start te zijn. Zo noemt de schrijver opeens zijn eigen naam als voorbeeld van een vervreemdende naam die wel simpel over zou kunnen komen.
Het boek overdondert je doordat je elke keer iets hebt van lees ik dat nu goed? De volkomen idiote hoofdfiguren: een predikant, die uit de kerk gezet werd en twee bijbels naar haar hoofd meekreeg, een receptionist Per Persson die in het begin zich bangig en op de achtergrond houdt en werkt in een derderangs hotel Meeroever (dat geen meer voor zich heeft en niet op een oever staat, maar het krot moest een naam hebben) en natuurlijk Gangster Anders die een groot deel van zijn leven vast zat door elke keer bij vrijkomen gelijk weer iemand te vermoorden. Zonder dat hij dat wilde eigenlijk, maar door drank bijvoorbeeld een bijl in een drugsdealer joeg.
De drie starten een bedrijf waar Gangster Anders klussen opknapt voor de onderwereld. Zo breekt hij armen als men zijn auto niet betaalt. Gangster Anders wordt een groot succes, maar raakt zelf opeens in Den Here.
Waarbij hij de tekst uit de bijbel, waar men wijn drinkt bij het laatste Avondmaal, graag ter harte neemt en elke dag liters wijn gaat drinken. Ook gaat hij opeens het geld, verdiend met zijn criminele activiteiten uitdelen en wil hij geen misdaden meer plegen. Zorgen dus voor de receptionist en de predikant. Maar door het uitdelen van het geld en het roepen van wat stichtelijke woorden, gaat men Gangster Anders bijna als een heilige behandelen.
Dan wordt het tijd een eigen kerk te starten, om toch geld te blijven verdienen. Anders is niet bepaald de snuggerste persoon en bedenkt zijn eigen uitleg van dingen. Wat handig is voor de pastor en de receptionist, om zo wat meer sturing hun kant op te geven.

De schrijver heeft een simpele manier van het verhaal opschrijven. Niks geen lange zinnen. Maar hopla, to the point. Je gaat daardoor razendsnel door het verhaal. Alhoewel de racebaan over de helft begint te haperen. Veel lach en glimlach je bij het verhaal, maar op een gegeven moment is het wel even genoeg al die grappen en grollen. Maar dat heeft met mijzelf te maken. Als ik het dan even weg leg en later weer doorga, heb ik weer net zoveel plezier als bij de start.

De 100 jarige man die uit het raam klom en verdween, het eerste boek van deze schrijver is door velen gelezen en van genoten. Dit boek is net zo genieten voor die lezers. Het is dezelfde stijl en manier van schrijven en beschrijven.
Een originele schrijver die je elke keer weer verrast in dit boek.

Vier sterren.

Plot: 4
Originaliteit: 5
Leesplezier: 4,5
Schrijfstijl: 4,5


Psychologische ontwikkeling: 2

donderdag 10 december 2015

Water in de mond straks in januari met dit boek

Drie eeuwen Barcelona, drie sterke vrouwen
en de verrukking van chocolade
Verlangen naar chocolade
– Care Santos

Tegen het decor van de zich ontwikkelende wereldstad Barcelona speelt zich het leven af van drie vrouwen: Sarah, Candida en Mariana. Drie totaal verschillende vrouwen uit drie verschillende eeuwen. Wat hen bindt is een verlangen naar chocolade.
Sarah heeft in de twintigste eeuw een gepassioneerde relatie met de uitvinder van drie chocoladebonbons. Candida, in de negentiende eeuw, zoekt meer spanning dan de verfijnde chocolade die haar echtgenoot maakt en gaat ervandoor met een Napolitaanse tenor. Mariana is het middelpunt van een complot in de achttiende eeuw, wanneer de koningen van Frankrijk en Engeland het geheim van haar cacaobonenmaler proberen te bemachtigen. Ze krijgt een uiterst kostbare chocoladekan cadeau, die na allerlei verwikkelingen via Candida uiteindelijk in de handen van Sarah komt – waarna de geschiedenis abrupt tot stilstand komt in onze eigen tijd.

Care Santos vertelt deze geschiedenis van chocolade op een zo aanstekelijke manier dat het water de lezer in de mond loopt.

12 januari 2016


Corine Hartman komt in februari met nieuw boek

Corine Hartman – Een vlaag van waanzin
Een psychologische thriller gebaseerd op een waargebeurd familiedrama
Ik zou alles, alles voor haar doen, altijd. Ze hoeft maar een kik te geven en ik ren voor haar. Het kan niet waar zijn dat ze zomaar zegt: ik ga bij je weg. Het mag niet. Alles zal ik uit de kast halen om dat te voorkomen. Alles.
Voor de buitenwereld vormen ze een perfect gezin: Anthonie en Romée van Baerle en hun drie kinderen. Ze wonen in een villa met zwembad. Hij is een succesvolle ondernemer, zij een toegewijde yogalerares. Maar dan krijgt Anthonie van zijn vrouw te horen dat ze hem gaat verlaten. Romée is verliefd op een ander en wil een tijdje op zichzelf gaan wonen om afstand te nemen.
Die nacht vermoordt Anthonie zijn vrouw.
Dit is zijn verhaal. En het hare.
Corine Hartman over Een vlaag van waanzin
“Een paar jaar geleden werd ik gegrepen door een krantenbericht over een partnermoord. Niemand in de omgeving van het gezin begreep waarom de man zijn vrouw had vermoord: een voor de buitenwereld perfect gezin, drie kinderen, mooie villa, alles dik voor elkaar. Schijnbaar. 
Wat mij het meest opviel in het bericht en wat mij deed besluiten alle informatie over deze moord te bewaren, waren de bizarre details van de moord waarbij de man zeer planmatig te werk leek te gaan. Ik zag de scène meteen voor me en heb deze ook in het boek verwerkt. Wat brengt een ogenschijnlijk succesvolle, normale man tot een dergelijke daad, dat is de vraag die mij mateloos boeit en mijn grote inspiratie voor het schrijven van dit boek.
Ik heb veel research gedaan naar het onderwerp waarbij ik nog iets tegenkwam dat me opviel, en dat heb ik een van de personages in het boek laten verwoorden:
‘Hij had er boeken op nageslagen en ontdekte dat er in films veel aandacht is voor op wraak beluste vrouwen, met daarbij meteen het beeld van hoe Glenn Close uit dat bad omhoogkwam toen iedereen dacht dat ze al dood was. Er waren genoeg films over affaires, die op de een of andere manier altijd uit de klauwen liepen met fatale gevolgen. A perfect murder, bijvoorbeeld. Alweer Michael Douglas. Toeval?
Maar films waarbij een man zijn echtgenote doodt en geld geen rol speelt… dat motief kon bij Anthonie toch in elk geval geschrapt worden. Nee, hij zocht het meer in de sfeer van jaloezie, zijn broer was niet voor niets zo opgefokt toen hij een beetje met Romée flirtte. Fracture, bedacht hij.
Waarin Anthony (toeval?) Hopkins afrekent met zijn echtgenote, die een affaire heeft. Topfilm. Al lijkt Hopkins’ berekende wraak in niets op de wanhoopsdaad van zijn broer.’

Corine Hartman (1964) schreef ruim vijftien thrillers. Een vlaag van waanzin is haar eerste thriller gebaseerd op een waargebeurd familiedrama. Nederland telt elk jaar zo’n veertig partnerdodingen. De afgelopen tien jaar hebben ruwweg tweehonderdvijftig kinderen hierdoor een biologische oud

maandag 7 december 2015

Kim van Kooten - Lieveling

Het is 1975. Op haar vijfde verjaardag staat Puck samen met haar moeder en hun koffers op de stoep voor hun huis. Een zwarte, glimmende auto rijdt de straat in. De koffers worden ingeladen en samen met de oude man rijden ze naar hun nieuwe huis, Ome Meneer noemt Puck de nieuwe vriend van moeder. Ome meneer overlaadt Puck met cadeaus, maar heeft wel duidelijke zijn eigen belang en behoeftes voorop staan.
Puck wordt afgedroogd, niet met een handdoek, maar met de handen van Ome meneer.
De moeder, een simpele volksvrouw lijkt niets door te hebben, ook al krijgt ze geen aandacht. Ze koopt alles wat los en vast zit. Al snel gaat het misbruik steeds erger worden. Vanuit het perspectief van Puck wordt het verhaal verteld. De schrijfster heeft een aparte lichte toon van vertellen, maar intussen wordt er een berg met gruwelijkheden over jou als lezer uitgestort. Puck die bij alles afvraagt of anderen dit ook zo meemaken. Ouder wordt en zeker gaat weten dat anderen dit niet meemaken.
Puck verzint van alles om haar nieuwe vader te ontwijken. Verstopt zich bijvoorbeeld en probeert onder het alleen met de man uit te komen.
Op school vermoedt een leraar dat er iets is, maar het duurt jaren voor Puck aan hem durft te vertellen wat er is. Pas als ze in het ziekenhuis ligt omdat ze al jaren slecht of nauwelijks eet.
Daarna vliegt het verhaal wel iets uit de bocht met de moeder die doordraait, de zak geld, de familie die heel erg met zich zelf bezig is en zichzelf wilt redden. Het wordt dan bijna slapstickachtig wat zonde is, omdat wat er verteld werd schrijnend en pijnlijk was. Om het vanuit het meisje te schrijven maakt het bijna nog pijnlijker om te lezen. Je zou het meisje gunnen dat ze de hulp kreeg die ze nodig heeft na de negen jaar misbruik ipv een doorgedraaide egoïstische moeder te hebben.

Kim van Kooten heeft echt een bijzonder boek geschreven dat een gruwelijk onderwerp op een bijzondere lichte manier op papier heeft gezet. Een talentvolle vrouw deze actrice en scenarioschrijver en nu romanschrijfster die dit boek zo kan schrijven. Niet eerder heb ik de manier hoe zij het verhaal verteld laat worden gezien. Het komt extra binnen juist door deze manier.
Schrijnend en pijnlijk is het met veel (zwarte) humor. Een boek wat je dichtslaat en nog lang laat nadenken.
Een echte aanrader deze roman!




"Uiteindelijk komt de waarheid aan het licht, hoe goed je haar ook verstopt. Hoe dik het ijzer van je brandkast ook is, hoe ingewikkeld je de code ook maakt, het heeft geen zin. Echte, grote geheimen willen gevonden worden. Omdat ze eenzaam zijn. En omdat ze groeien. Hoe langer je een geheim verstopt, hoe eenzamer en groter het wordt."

zaterdag 5 december 2015

foto

Morgen weer hoogste tijd alle nieuwe boeken in de kast een plaatsje te gaan geven en andere een verdieping hoger te gaan brengen...

Ma van Hugo Borst

Hartverscheurend boek van Hugo Borst over zijn dementerende moeder, liefdevol en met veel gevoel geschreven. Hugo Borst vindt ‘mantelzorger’ een raar woord, maar hij is het wel. Al drie jaar verzorgt hij zijn zesentachtigjarige moeder, die aan dementie lijdt. Op ontroerende en vaak geestige wijze schrijft hij over de ingrijpende gevolgen van haar aftakelende geest. Ook beschrijft hij hoe de onvermijdelijke verhuizing naar een verpleeghuis verloopt. Intussen haalt hij herinneringen op aan zijn jeugd en aan zijn moeder in betere tijden. Ma is een liefdevol en prachtig geschreven portret van een moeder en haar zoon. Ma zit hier nu drie weken en elke dag is het raak. Liever zou ik eventjes niet meer gaan. ‘Het is hier verschrikkelijk,’ zegt ze. Dan zwijgt ze. Ostentatief. Ik leg mijn hand op haar knie. Ze wijst naar de bovenkant van haar hoofd en zegt: ‘Je kan beter mijn kop inslaan.’ ‘Dan kom ik in de gevangenis, ma.’ ‘Dat is waar,’ zegt ze en ze peinst en dat doe ik ook, peinzen. Peinzen over haar hunkering naar een genadeklap. -

Mijn mening


Open, eerlijk, liefdevol en indrukwekkend schreef Hugo Borst zijn boek Ma over zijn steeds verder dementerende moeder. Een verzameling columns waarvan het grootste deel al in het AD verscheen.

Van de mantelzorg secuur gepland met wie wanneer verschijnt en elkaar op de hoogte houden via een app. Zijn moeder die steeds vaker alleen maar bang lijkt te zijn en de kat die steeds magerder wordt en steeds duidelijker is dat het thuis niet meer lukt. Dan moet je je moeder naar een verpleeghuis verhuizen. Die heel lang heel boos is op iedereen dat ze daar moet wonen.Wat doe je met alle spullen die niet meekonden. Verdelen onder schoondochters, broer en anderen. Andere spullen naar de rommelmarkt of gewoon de vuilnisbak. Aan alles kleeft een herinnering.
Eerlijk laat Borst al zijn gevoelens zien in zijn verhalen hoe mooi en lief hij met zijn ma omgaat, maar ook zijn twijfels en schuldig voelen als hij niet meer elke keer gaat en niet meer wekelijks bloemen brengt. Zijn angst als hij namen vergeet of bij hem ook al het verval zijn intrede neemt. Puur  en integer als hij vertelt over haar als ze zich zelf vervuild en de weinige heldere momenten nog op het laatst. Hebben ze er goed aan gedaan haar naar het verpleeghuis te brengen? Wat wil je later zelf? doodgaan met pillen of een pistool om te voorkomen dat je ook zo zal eindigen?

Hartverscheurend is het inderdaad als zijn moeder met een soeplepel aan haar oor staat en Hallo roept en denkt dat ze een telefoon aan haar oor houdt. Het volgende moment weer helder en zeggend dat ze gek begint te worden.


Hugo Borst beschrijft het allemaal in een lekker leesbare simpele schrijfstijl. Geen opsmuk met extra mooi gevormde zinnen. Maar gewoon puur. Wat hebben mantelzorgers en personeel in de verpleeghuizen het eigenlijk enorm zwaar en wat sta je daar nauwelijks bij stil! Lezen allemaal zou ik zeggen.


Volle aantal sterren

5 sterren

Ink

De jongen op de berg van John Boyne

De cover:
Niet heel bijzonder. Een beetje saai zelfs, maar doordat ik de schrijver erg goed vind toch gelijk de achterflap lezen en ja hoor dit is echt een boek voor mij denk ik. Geen thriller, maar dit is naast thrillers echt een onderwerp waar ik graag en veel over lees.

De achterflap:
Pierrot wordt opgenomen in Hitlers buitenhuis, maar wordt gedwongen zijn afkomst te verraden.
Als de zevenjarige Pierrot zijn beide ouders verliest, moet hij zijn huis in Parijs verlaten om een nieuw leven te beginnen bij zijn Duitse tante Beatrix. Zij is huishoudster bij rijke mensen die boven op een berg wonen, ergens in Duitsland. 
Maar het zijn geen gewone tijden: Pierrot leeft in 1935 en de Tweede Wereldoorlog nadert met rasse schreden. Evenmin is het huis op de berg een gewoon huis; het is Berghof, het adelaarsnest waar Hitler zich regelmatig terugtrekt. Pierrot maakt al snel deel uit van Hilters wereld. Een gevaarlijke wereld waarin terreur, geheimen en verraad aan de orde van de dag zijn. Is ontsnapping nog mogelijk?

Het verhaal:
Het is 1936 en Pierrot woont alleen met zijn moeder redelijk gelukkig in Parijs. Zijn vader is 3 jaar daarvoor overleden. Zijn beste vriend Anshell Bronstein woonde onder hem met zijn moeder en ze waren bijna als broers, ondanks dat Anshell doof is. Ze hebben samen een gebarentaal ontwikkeld die alleen zij snappen. Als de moeder van Pierrot overlijdt aan tbc woont Pierrot tijdelijk bij Anshell en zijn moeder, maar omdat hij niet Joods is kan hij daar niet blijven en gaat hij naar een weeshuis in Orléans.

Na een aantal maanden ontvangt hij een brief van de zuster van zijn vader dat hij bij haar kan komen wonen en onderneemt hij de 10 uur durende treinreis naar Duitsland.
Zijn tante werkt als huishoudster in "het huis op de berg" en meneer heeft toestemming gegeven om Pierrot daar te laten wonen. Tante Beatrix denkt Pierrot een veilig huis te kunnen bieden ver weg van aankomende oorlog en noemt hem vanaf dag 1 Pieter wat meer Duits klinkt. Ook raadt ze hem aan in huis nooit over Anshell te praten. Pierrot snapt het niet zo goed maar doet wat zijn tante vraagt. Er blijft wel een brievenwisseling tussen de twee jongens maar die worden ondertekend met hun speciale tekens in plaats van met hun naam.

Ondanks dat Pierrot de opdracht heeft bij meneer uit de buurt te blijven, gebeurt het toch dat na verloop van tijd  Pierrot meer en meer tijd door brengt met "meneer" . Die niemand anders dan Adolf Hitler blijkt te zijn. En dan begint de indoctrinatie! En hoe Beatrix ook haar best doet, Pierrot komt meer en meer in de ban van de ideologie van Hitler. Met alle gevolgen van dien.

Mijn mening:
Beeldend en sfeervol geschreven zoals je gewend ben van John Boyne. De details en de onderhuidse spanningen, maar ook het verdriet voel je onder het lezen.
Pierrot, een lief en onschuldig jongetje van net 7 zie je langzaam aan veranderen in een klein kopietje van Hitler. Pierrots zoektocht naar aandacht, naar het "iemand zijn" vooral als hij wat ouder wordt is pakkend verwoord en geeft me soms echt kippenvel.
Het absolute geloof in dat wat Hitler zegt waarheid is, doordat hij dat op heel jonge leeftijd ook al van zijn vader hoorde, is zo geloofwaardig gebracht dat je medelijden krijgt met hem, maar ook met zijn tante die het allemaal zo goed bedoelt.
Je voelt Pierrots innerlijke strijd. Want aan wie moet hij loyaal zijn??

De angst als hij er achter komt waar hij deel van is geweest, de strijd om het te vergeten en uiteindelijk de hereniging met Anshell en het vertellen van zijn verhaal is geloofwaardig en klopt gewoon helemaal.
Ik had echt het hele boek het gevoel als of ik naast Pierrot liep. En dat heb ik niet gauw.

Op alle fronten 4 sterren 


Mannen: de waarheid door Jan Heemskerk en Marcel Langedijk


Waarom vragen mannen nooit de weg? Zijn mannen ijdel? Waarom appen mannen nooit terug? Waarom kunnen mannen maar een ding tegelijk? Eindelijk: het eerlijke antwoord op alle vragen waar elke vrouw al jaren mee rondloopt. Eindelijk inzicht in de manier van denken en handelen die mannen al sinds mensenheugenis zo krachtig, innovatief, succesvol en onuitstaanbaar maakt.


Ach, hoeveel discussies voer je met vriendinnen over dat vreemde soort : De Man?
Die niet weet hoe een wasmachine werkt, maar wel de hele auto uitelkaar haalt.
Die altijd met zijn allen rond de bbq staat maar de keuken niet kan vinden. Die een vrouw zoekt die op zijn moeder lijkt. Die applaus moet als hij wat gedaan heeft in huis, die een middagje oppast op zijn kinderen als jij een middag weggaat enz enz.
Ik snap juist vrouwen niet dat zij, vaak naast hun eigen baan, alles lijken te doen: het hele huishouden, alles met de kinderen (tandarts, school, verjaardagen vriendjes), hun eigen kadootjes kopen voor kerst en verjaardag en dan ook nog met de benen wijd gaan als het mannetje wil en jij eigenlijk geen zin hebt.
Waaaaaarom?
Er is iets faliekant ooit mis gegaan: vroeger zorgden mannen voor het inkomen en wij voor het huishouden. Nee wij gaan ook werken en doen nog alles.
Schapen zijn het die vrouwen..
Maar dit boekje zegt de oplossingen te hebben. In een quasi grappige direct aansprekende manier geven de twee heren die het boekje bijelkaar schraapten antwoorden op vragen als waarom elke man vreemdgaat, 1 ding tegelijk kan, altijd door blijft rijden al wete de hele auto inclusie hij zelf dat hij verkeerd reed.
De eerste geven mij nog een lach of glimlach. Dan gaat het eentonige toontje vervelen tot zelfs irriteren steeds verder lezend. Tussendoor krijg je sekstips als dat je niet moet faken, vaker moet willen, het iniatief moet nemen om het leuker te gaan krijgen.
M.a.w vrouwen: doe eens naast wat je allemaal al doet eens beter je best! Dit boekje zal beter gelezen worden door mannen in de kroeg met elkaar dan kunnen ze brullend op de tafel slaan met een vuist en een tiende bier bestellen. En volgzame vrouwtjes kunnen dan snappen hoe het mannetje inelkaar zit...
Voor elk zelf nadenkende vrouw die niet bang op haar 30e is om over te gaan blijven: begin er niet aan.
Aan dit boekje. Oppervlakkig, ongrappig,te simpel en dan ook ongoed ;)


Ink

Zoeken in deze blog

Droom naar de toekomst van Rina Stam

  Droom naar de toekomst is het tot de verbeelding sprekende slotstuk van de spirituele Rode Draad Trilogie   Flora woont alleen in Spanje...