Hex van Thomas Olde Heuvelt

Auteur:
Thomas Olde Heuvelt (1983) is een Nederlandse schrijver. Hij won in 2015 de prestigieuze Amerikaanse Hugo Award en werd genomineerd voor de World Fantasy Award. Zijn roman HEX verschijnt in 2016 wereldwijd bij grote uitgeverijen in de VS, Groot-Brittannië, Frankrijk, Brazilië en vele andere landen. Warner Bros werkt momenteel aan de pilot voor een Tv-serie gebaseerd op het boek.

Cover:
De kleuren die gebruikt zijn is donker en geeft een gevoel van onrust en geheimzinnigheid.

De titel is aan elkaar gehecht net zoals de ogen en de mond van de Wylerheks Katharina. Verder is er nog een huis op de cover te zien wat aardig verscholen staat tussen de bomen.

Het wekt zeker nieuwsgierigheid om het boek op te pakken. En je interesse wordt zeker gewekt als je op de achterflap het volgende leest:

Wie er wordt geboren is gedoemd er tot zijn dood te blijven. Wie er zich vestigt komt er nooit meer weg.
Het verhaal:
Het ogenschijnlijk pittoreske dorpje Beek is in de greep van de Wylerheks, een vrouw uit de zeventiende eeuw met dichtgenaaide mond en ogen. Zwijgend loopt ze door de straten en dringt ze de huizen binnen, nachtenlang staat ze aan je bed. Iedereen weet dat haar ogen nooit mogen worden geopend.

Er wordt alles aan gedaan om haar aanwezigheid geheim te houden. Maar als een groep jongeren besluit viral te gaan met de heks, laat ze de moderne samenleving langzaam maar zeker afglijden naar middeleeuwse praktijken.

Mijn mening:
Het boek is geschreven in 2 delen. Ik vind het niet echt dat het verhaal uit twee delen bestaat. Het verhaal ging eigenlijk gewoon verder, maar ik moest wel even stoppen aan het einde van deel 1 vanwege dat er iets gebeurde wat ik totaal niet zag aankomen. En wat in mijn ogen ook niet mocht gebeuren. En als het om die reden uit twee delen bestaat snap ik het wel.

In het begin heb ik sommige stukken nogmaals moeten lezen voordat ik begreep wat er bedoeld werd. De zinsbouw of zelfs sommige woorden vond ik toch iets te vergezocht. Je kon er ook best wat duidelijkere woorden voor gebruiken. Dit had ik alleen bij het begin van het verhaal. Naarmate het verhaal vorderde kwam ik naar mijn mening geen moeilijke woorden meer tegen of lastige zinnen. Dit zorgde ervoor dat het begin van het verhaal niet zo snel ging. Na een aantal hoofdstukken begon de spanning erin te komen en nam de snelheid van het lezen toe. De spanning was op een gegeven moment goed te voelen en dit bleef ook aanwezig als een golvende spanning door het verhaal met wat flinke spannende momenten tussendoor. 

De hoofdpersonen zijn goed neergezet. Over bijna elk personage werd wel wat achtergrondinformatie gegeven die op een of andere manier relevant was voor het verhaal. Het verhaal werd uit meerdere personages verteld en dat maakte het verhaal wel af. Ik kon me soms enorm inleven in Timo. Zijn machteloosheid, vooral ook naar zijn vriendin Lotte om haar de waarheid niet te mogen vertellen, voelde je goed. Een jongen die nog veel van de wereld wilt zien, maar weet dat het niet kan.

Ik vond het een verhaal waarvan ik het einde totaal niet zo had kunnen bedenken. En ik heb er zeker nog een tijd over het einde nagedacht.

Plot: 4
Schrijfstijl: 3
Leesplezier: 4
Originaliteit: 3
Psychologie: 3
Spanning: 4

HEX krijgt van mij 3,5 sterren.



Brenda

Interview met Sophie Esther

Daar verscheen opeens het boek Ommekeer van Sophie Esther. De omslag trok dus mijn aandacht, omdat het eens iets anders dan wat je vaak ziet aan de geijkte meisjes in een rood jasje, of nu de nieuwste trend met vrouwfiguren op hun rug gezien, vaak met wat bomen op de achtergrond ook. Let maar eens op hoe vaak je die ziet verschijnen.
Toen ik ook nog eens las dat de naam Sophie Esther een pseudoniem was, ging speurneus op onderzoek. En mochten wij de auteur wat vragen stellen:

*Wil je jezelf aan de hand van 5 kenmerken voorstellen aan de lezers?

Sociaal, gedreven, vasthoudend, duizendpoot, ADHD-er Ik denk dat je me daar goed mee kunt uittekenen.

*Je hebt nu bij Ommekeer , in tegenstelling tot vorige boeken, een auteursnaam: wat is de reden om een andere naam te kiezen en hoe kwam je op deze naam?

Omdat Ommekeer een compleet ander genre is dan wat ik toe nu toe schreeft, leek het mijn uitgever een goed idee om het onder pseudonieum te doen. Maar wel een pseudoniem waarbij iedereen weet dat ik het ben. Kirstin schrijft kinderboeken, romans, themaboeken en stuiverromannetjes en Sophie schrijft misdaadromans. 

Sophie Ester is de naam van mijn oma: Marie Sophie Ester-van Losser. Op die manier eer ik mijn grootouders een beetje. 


*Wanneer begon je met het schrijven van verhalen? Hoe ontdekte je dat je beter was dan de doorsnee schrijver?

Als kind schreef ik al graag, maar ik ben "in het echt" begonnen in 1992, met Klopjacht, nu het eerste deel van Ommekeer. Dat sudderde een beetje door en daar heb ik destijds niet veel mee gedaan. De echte schrijven begon ongeveer in 2007, toen onze zoon ernstig gepest werd op de basisschool. Ik stelde mezelf voor de keuze: of alle ruiten ingooien op school (zo boos was ik, vooral op de leerkracht die toekeek en het liet gebeuren) of er een boek over schrijven. Dat jaar is "Knopen in je touw" uitgegeven, waarmee ik op de shortlist voor de Nieuwe Schrijversprijs van de AKO kwam. Ik werd tweede (de winnaar was een beroemde BNér)

*Je boek Ommekeer is net uit: je hebt een opvallend andere omslag dan vaak gebruikelijk. Mocht je meedenken met het ontwerp?
Is een omslag belangrijk voor jou?

Ja, de omslag maakt of breekt het boek, vind ik. Ik mag van mijn uitgever voorbeelden aanleveren en samen met de vormgever overleggen we dan tot er iets uitkomt waarmee we beiden kunnen leven. Mijn idee was een schedel, maar dat mocht niet. Na nog tig voorstellen kwamen we hierop uit en ik ben er erg blij mee.

Heb je voorbeelden van een boek wat jij echt geweldig mooi vindt?

 Ik kan zo eigenlijk geen andere omslagen bedenken die mij zeer aanspreken. 

*Ommekeer gaat over 5 gezinsleden die op de vlucht zijn en in een beschermingsprogramma zitten. Ik ben benieuwd hoe je op dit idee voor een boek kwam?

Het "veroorzaker"van de hele serie is de rockgroep Heart. Ooit, dat zal ergens in 1991 of 1992 zijn geweest, hoorde ik voor het eerst "Cruel Night" en hoppa, dat was het begin. 

Cruel Nights speelt een erg belangrijke rol in de overige delen (met toestemming uiteraard en vermelding van artiest en label en copyright. De aanzet tot waar dit liedje een grote rol gaat spelen zijn voornamelijk tv-series, songteksten en mijn zeer rijkelijke fantasie. 

*Een van de hoofdpersonen Vincent vind ik duidelijk uitgebreider geschetst dan de anderen. Hij is erg bezeten van muziek en heeft ook een duidelijk beschreven uiterlijk. Is het toeval of heb je ook echt iets met dit personage?

Ja, absoluut. De serie draait eigenlijk om Vincent en in het eerste deel is hij daarom een beetje op de voorgrond geplaatst. 

*Nu zeggen ze dat een auteur wat van zichzelf in een boek schrijft, dus welk personage heeft veel van jou weg? 

Dat zal zeker Vincent zijn. Zijn gedrevenheid, zijn wilskracht en zijn vermogen om dingen weer op te pakken op het moment dat het slecht gaat, komen overeen met mijn manier van leven. 

*Hoelang deed je over het schrijven van Ommekeer?

Al met al ruim 25 jaar. Maar het heeft ook jaren op de plank gelegen, is keer op keer herschreven en overdacht. 

*Hoe schreef je het letterlijk: waar( thuis in de woonkamer of aparte kamer), hoe (pc?), wanneer enz

Ik schrijf meestal overdag, achter mijn laptop, aan de tafel of op mijn hoekje van de bank. Hond naast me, muziek aan. De mooiste stukken produceer ik onder druk, wanneer ik nog heel even wil schrijven (tot een bepaalde tijd) of 's avonds, maar daar is met een gezin nauwelijks tijd voor. 




*Heb je een auteur die jij als voorbeeld voor jezelf hebt?

Nee, eigenlijk niet.  Ieder doet wat hij of zij het beste kan en waar diens hart ligt.

*Lees jezelf graag? En wat lees je graag?

Ja, ik lees graag, maar neem er geen tijd meer voor (mede te danken aan de ADHD, die ik na mijn CVA's in 2014 heb opgelopen). Ik lees het liefst romans (streekromans) of waargebeurde verhalen. 

*Is er een boek wat je , behalve jouw eigen boeken, zou aanraden?

Zonder twijfel de Thule serie van Thea Beckmann. Volwassen lectuur in een kinderjasje met zoveel verborgen boodschappen. Daar heb ik een neus voor, tussen de regels doorlezen. Zo vond ik de Grey-serie ook heel goed, omdat ik veel meer zag, las en begreep dan wat er stond. Het verhaal gaat veel dieper dan de inkt op die bladzijdes vertellen. 

Dan nog wat andere vragen:

*Waar kunnen ze jou s'nachts voor wakker maken?

Hmm... je moet van erg goede huize komen wil je mij 's nacht wakker maken en mij dan nog aardig vinden ;-) Momenteel zou ik iets voorstellen met salted caramel. Dat mogen dan donuts of iets anders taarterig zijn of spannende koffie. 

*Welk muziekstuk/nummer luisterde jij het meest in 2017? 

Hmmm.. muziek waar ik veel inspiratie van krijg: Love on the brain van Rihanna, de mashup van Ed Sheeran vs Distubed: Shape of the sickness, Empire of the Sun: We are the people  en  niet te vergeten Bruno Mars met It will rain. Zeer gevarieerd, maar dit werkt (samen met de overige 41 andere nummers van mijn playlist van Youtube erg lekker in het schrijfproces.

Bruno Mars met Will it rain

*Welke film bracht jou tot tranen?

O, ik ben een watje met films. Ik ben al in tranen bij de kerstreclames van de Plus en de AH, dus die waterlanders stromen snel. Tranen met tuiten bij Schindlers list (vooral het enige stukje rood in de film is goed voor een doos tissues), La vie est belle, Marley and me (vooral nu we een hond hebben...) en andere gevoelige films. Maar ik ga ook voor de Lord of the rings etc. 

*Welke 3 bekende Nederlanders wil jij wel meedoen aan Expeditie Robinson?

Meedoen? Op een eiland, zonder zeep, toiletpapier, dekens, eten en vooral mijn gezin? Nee dank je, ik doe niet mee. 

Maar wanneer het dan toch moet: het lijkt me gezellig met Richard Groenendijk, Marjan van den Berg en Martine Bijl. 

Het sneeuwmeisje van Rene Denfeld

“Ze draaide zich razendsnel om, en voordat hij haar kon tegenhouden, stak ze haar hand in de val.”

Het verhaal begint wat schokkerig. Je gaat, als lezer, van de slaapkamer van het vermiste meisje ineens door naar de auto van de Kindvinder. Zo gaat het eigenlijk een beetje het hele boek door. Zonder enige inleiding of afsluiting plof je naar een ander deel van het verhaal. Dat was voor mij een enorme minpunt. Ik snap dat je als auteur niet echt overal een afscheid aan kan draaien maar een beetje meer souplesse was op zijn plek geweest. Er wordt alleen gebruik gemaakt van een alinea, geen extra hoofdstuk of cursief lettertype (om een voorbeeld te noemen). Dit maakte het voor mij niet prettig om te lezen.  In feite begin je een beetje in het midden van het verhaal. Naomi ( de kindvinder) wordt gevraagd om Madison te vinden die 3 jaar geleden ineens verdween. Tijdens het beschrijven van deze gebeurtenis kreeg ik een beetje het “en poef,toen was ze weg” idee. Naomi staat bekend omdat zij veel kinderen die spoorloos verdwenen weer terug vond, levend of niet. Je volgt Naomi op zoek naar Madison, maar ook wat er bij haar in het verleden is gebeurd.

Jammer genoeg kreeg ik niet echt een goed beeld van Naomi, waardoor de klik en het gevoel achterwege bleef. Sterker nog, ik kreeg zelfs de kriebels van Naomi (in de verkeerde zin van het woord). Eigenlijk komen alle karakters niet goed uit de verf, waardoor het gewoon een verhaal bleef.

 Daarbij is er niet echt goed onderzoek gedaan. Om een voorbeeld te geven: De vingers van het sneeuwmeisje waren bevroren en waren zwart. Als weefsel zwart is, is het afgestorven en afgestorven weefsel komt zelden weer goed ( lang leve Google). Maar het sneeuwmeisje heeft geen letsel overgehouden aan haar zwarte vingers en tenen en ze zijn normaal hersteld.

Ook zitten er in het boek rare zinnen verwerkt die je meteen uit het verhaal halen (of  er wordt gepoogd om daarmee extra gevoel in het verhaal te stoppen ( wat naar mijn mening niet lukt.)) “De wereld kon niet zonder dit kind” is een zin die ineens ergens is tussengepropt werd en daardoor de essentie mist. Ik vond het geen plezierig boek om te lezen, mede doordat het verhaal erg rommelig en springerig verloopt. Sterker nog, ik heb me echt ertoe moeten zetten om hem uit te lezen.

Ook kreeg ik het gevoel dat er pagina's gevuld moesten worden en dat Naomi daardoor maar een andere zaak erbij nam. Deze zaak had de politie zelf ook makkelijk (echt makkelijk) kunnen oplossen.

De cover is niet echt sprekend, een besneeuwd bos is blauw en geel/groen. Deze cover nodigde mij in ieder geval niet uit om het boek op te pakken en te gaan lezen als ik hem in de boekhandel zou treffen.

Komt dit boek bij mij in de kast: Absoluut NIET!!

Hoop ik meer te mogen lezen van deze auteur: Eigenlijk kan je dat na 1 boek niet zeggen, maar nee.

Zal ik het boek aanraden aan anderen: Nope! ( tenzij ik zeker weet dat ik er iemand een plezier mee  zou doen.)

Ik geef dit boek ook maar een halve ster, mocht dat niet kunnen dan maar 1 kraai maar die kraai is wel mager!

Wildernis van Jane Harper

Auteur: Jane Harper
Titel: Wildernis
Serie: Aaron Falk
Uitgeverij: A.W. Bruna

Citaat:

“De dichtstbijzijnde bomen en struiken waren in een rode gloed gehuld, en het kampvuur gaf de illusie van schokkerige beweging. Daarachter was het alsof je in een afgrond staarde.”

Achterflap:

‘Is Alice hier? Heeft ze het gehaald? Is ze veilig? In de chaos, in het donker was het onmogelijk om te zeggen wie van de vier vrouwen dit riep. Later, toen alles erger werd, zou ieder van hen beweren dat zij het was geweest…’
Met enige tegenzin beginnen vijf vrouwen aan een zware, regenachtige trektocht. Slechts vier van hen bereiken de eindstreep. De tocht door het ruige achterland van Australië was bedoeld om de vijf collega’s uit hun kantoorbubbel te halen en zo meer kracht en teamgevoel te creëren.
Aaron Falk, agent bij de federale politie, is extra geïnteresseerd in de vermiste vrouw, Alice Russel. Ze is de klokkenluider in Falks onderzoek – en wist bepaalde geheimen. Over de firma waar ze werkte en over haar collega’s.

In plaats van over een trektocht met een hechte samenwerking als resultaat, krijgt Falk verhalen te horen over een tocht vol beschuldigingen, agressie en afbrokkelend vertrouwen. En hoe dieper hij in de verdwijningszaak duikt, hoe groter de gevaren lijken te worden…

Jane Harper verhuisde als kind van Groot-Brittannië naar Australië. Ze keerde later terug naar Hampshire en studeerde Engels en geschiedenis aan de universiteit van Kent. Na haar studies werkte ze dertien jaar als journalist voor ze terug verhuisde naar Australië. Vorig jaar debuteerde ze met De droogte, dat een wereldwijde bestseller werd. Wildernis is haar tweede thriller waarin terug een hoofdrol is weggelegd voor financieel rechercheur Aaron Falk.

Het boek begint op het moment dat slechts vier vrouwen van de vijf te laat terugkeren op de ontmoetingsplaats na een survivaltocht van drie dagen door de wildernis van het Giralanggebergte. In dit uitgestrekte gebied heeft Martin Kovac twintig jaar geleden vijf vrouwen vermoord waarvan één lijk nooit gevonden is. Een mannen- en vrouwenteam met elk vijf deelnemers moeten afzonderlijk de trektocht maken zonder onderling contact met mekaar hebben met de bedoeling aan teambuilding te doen.
De vermiste vrouw Alice Russell heeft Aaron Falk beloofd om jarenlange fraude op grote schaal bij haar werkgever BaileyTennants, een accountantskantoor in Melbourne, aan het licht te brengen. Het eigenaardige is dat hij op zaterdagnacht op het moment dat Alice verdwijnt een voicemail met een rare boodschap heeft ontvangen. Hij vertrekt samen met zijn collega Carmen Cooper naar de afgelegen plek, waar hij samenwerkt met brigadier King en zijn team.
De andere vrouwen van het team Jill Bailey en Lauren Shaw logeren in de lodge terwijl de tweelingzussen Bree en Beth McKenzie nog verzorgd worden in het plaatselijke ziekenhuis voor hun verwondingen die ze opgelopen hebben. Alice trekt elke beslissing in twijfel en is een bedreiging voor de teamgeest. De vermoeidheid en de honger brengen de scherpe kantjes naar boven, de sfeer in de groep raakt ernstig verstoord. Als blijkt dat ze verdwaald zijn, hebben de vrouwen over de kleinste dingen meningsverschillen, die op elk moment kunnen escaleren. Falk krijgt stilaan inzicht in de gebeurtenissen tijdens de survivaltocht en slaagt erin de ware toedracht rond de verdwijning tot een goed einde te brengen.

Wildernis is een thriller waaruit de liefde van de auteur voor Australië en de natuur blijkt. Ze weet het gevoel van wanhoop en het beklemmende van de wildernis perfect weer te geven. Beknopte beschrijvingen worden afgewisseld door spitse dialogen. De personages worden genuanceerd uitgewerkt, de verhoudingen zijn realistisch geschetst. De hoofdstukken over het onderzoek naar de verdwijning worden afgewisseld met flashbacks die de gebeurtenissen van de tocht beschrijven. De voortdurend toenemende spanning wordt zinderend naarmate de ontknoping nadert. Het boek eindigt in een moeilijk voorspelbaar maar minder verrassend plot.

Na haar schitterende debuut bevestigt ze haar talent om een goede thriller te schrijven waarin natuur en omgeving een grote rol spelen. Ze creëert een sfeer die zindert van spanning zonder gruwelijke details en bloederige scènes.

Dit boek heeft van begin tot einde geboeid en is uitstekend opgebouwd, wat resulteert in een beoordeling van 4,5 kraaien.

Eindbeoordeling:

Originaliteit: 4
Leesplezier: 5
Psychologie: 4
Schrijfstijl: 5
Spanning: 5
Plot: 4

Deze recensie is mits kleine aanpassingen conform de vormgeving ook te lezen op https://www.leveninextratijd.be/

Tilly Hoskens

BookstoreDay was groot succes

Ruim honderdduizend lezers vieren de boekhandel op succesvolle tweede Bookstore Day Huwelijksaanzoek en Nicci French hoogtepunten op ‘Dag van de Boekhandel’ Initiatiefnemers Yaël Vinckx en boekhandelsorganisatie Libris zijn meer dan tevreden over de tweede editie van de Nederlandse variant van Bookstore Day. De initiatiefnemers deelden nog geen twee jaar geleden hun plannen in een, zoals dat heet ‘oriënterend’ gesprek, en schetsten daarbij een voorzichtige doelstelling van 20% meer aanloop naar de boekhandel op de dag zelf en 200 deelnemende zelfstandige boekhandels. Bij deze tweede editie is het aantal bezoekers al ruimschoots gehaald en met een groei van 140 naar 183 deelnemers in 2018 is ook de tweede doelstelling binnen handbereik. Meer dan 100.000 lezers bezochten zaterdag 14 april één of meer van de speciale Bookstore Day-activiteiten, waarmee is aangetoond dat de boekhandel leeft en Bookstore Day leeft bij de boekhandel. In mei wordt de datum van Bookstore Day 2019 bekend gemaakt. Ook Jan Verhagen van boekhandel Van Piere in Eindhoven kijkt terug op een mooi feest in zijn boekhandel. "De gehele dag door hebben we tal van activiteiten georganiseerd. Loterijen, muziek en we sloten af met de boekpresentatie van de lokale bestseller Transformatie Strijp-S, over de geschiedenis van Philips grootste industrieterrein." Het hoogtepunt van de dag was echter ook voor Jan een verrassing. Vlak na de lunch werd hij benaderd met de vraag of hij wilde helpen met de formatie van een hart van boeken voor een huwelijksaanzoek. "Het moest allemaal wel snel, want de beoogde bruid is een fervent lezer en was al onderweg naar de boekhandel. Gelukkig waren we net klaar toen ze nietsvermoedend binnenkwam en zonder moment van vertwijfeling zei ze ‘Ja!’" Martin van Kralingen was al vroeg uit de veren om zijn klanten te verrassen met zijn boekenbomen. De bomen op het plein voor zijn boekhandel in Breukelen hing hij vol met ‘plukboeken’, cadeaus voor de bewoners van Breukelen om lezen te stimuleren en de liefde voor het boek aan te wakkeren. De boeken vonden gretig aftrek en leidde in de meeste gevallen tot een bezoek aan de boekhandel. "Bookstore Day is voor ons vooral een lokaal feestje. Natuurlijk vinden we het fijn als we een schrijfster als Vivian Reijs mogen verwelkomen, maar we zijn ook hartstikke trots als mensen in de rij staan voor een boekenlegger die een lokale illustrator in de boekhandel op verzoek maakt." En ‘lokaal’ is natuurlijk ook maar relatief. "We sloten de dag af met Hans Croiset, bejubeld schrijver van ‘Ik, Vondel’, bekend theatermaker, acteur, regisseur én woonachtig in Breukelen." Speciaal voor Bookstore Day organiseerden uitgeverijen dagaanbiedingen, speciale en gesigneerde uitgaven. Gesigneerde uitgaven van o.a. Dan Brown, Paolo Cognetti en M.J. Arlidge vonden gretig aftrek. Maar ook de exclusieve uitgaven van Marcel Proust en Eric Scherder (‘Hersenen willen lezen’) waren razend populair. Extra aandacht was er dit jaar voor de dagaanbiedingen van muziekbiografieën. Met het oog op grote broer Recordstore Day, dat op 21 april plaatsvindt, waren veel biografieën in de aanbieding, waarbij vooral ‘Lou Reed’ de weg naar de kassa vond. Een andere bestseller op Bookstore Day was de nieuwe Nicci French; ’De dag van de doden’ . Met een kleine boekhandelstoernee promootte het Britse schrijversechtpaar bij verschillende boekhandels het laatste deel van de Frieda Klein-serie. Boekhandels De Koperen Tuin en Het Paard van Troje uit Goes bundelden hun krachten en ontvingen het duo in de oude trouwzaal van het stadhuis van Goes. Volgens Nicci French ‘de mooiste locatie waar ze ooit gesigneerd hadden.’ Anthoni Fierloos, van Het Paard van Troje, benadrukt de prettige samenwerking tussen de beide Goese boekhandels. "Zeker op Bookstore Day merk je dat de lokale klanten de samenwerking waarderen. Zij hoeven niet te kiezen en willen ook niet kiezen. Wat ze wel willen is dat beide boekhandels voor Goes behouden blijven."

Wraak van Rob Oostveen

Titel: Wraak
Auteur: Rob Oostveen
Uitgeverij: RobooBooks
315 pagina’s

Rob Oostveen (1948) is van huis uit bedrijfskundige en ondernemer. Hij is bekend als de bedenker van onder andere Smulweb. Na jaren van veel werken heeft hij nu tijd gevonden om zijn lang gekoesterde wens in vervulling te lesten gaan. Eerder schreef hij ‘Horen, zien en zwijgen’ en ‘de Vreemdgangers’

Wat een auto-ongeluk wel niet voor gevolgen kan hebben! Danny voelt zich bedrogen en blijft met een 'cadeautje' van haar overspelige vriend alleen achter. Als ruim 20 jaar later deze ex-vriend weer in beeld komt, op een uitdagende manier, dan overheerst er bij Danny nog maar één gedachte: Wraak! Die neemt ze, en hoe!

Op de cover staat een boom, waar duidelijk aan te zien is dat er iets tegen aangereden is. Vol nieuwsgierigheid begin ik met het lezen van dit boek en ben ik benieuwd  of de schrijver me voor de tweede keer ( had inmiddels ‘de Vreemdgangers’ van hem gelezen) kon verrassen met een goed verhaal. 

Het verhaal begint met wat er zo’n 22 jaar geleden is gebeurt in het leven van Danny. Haar toenmalige vriend Ton zorgt ervoor dat Danny met een geheim moet rondlopen waar ze zelf niet eens de schuldige van is. 
Danny leidt na 22 jaar een vrijwel sober en eentonig bestaan samen met haar zoon Gijs. Haar verleden heeft ze weggestopt totdat er op een dag een bericht in de krant haar aandacht opwekt. Vanaf dat moment wordt de deksel van de put open getrokken en haalt Danny alles uit de kast om haar opgekropte haat om te zetten in wraak.

Als een sneltrein lees ik de ene bladzijde na de andere. Het verhaal loopt vloeiend en de schrijfstijl is prettig. Danny is een sterke persoonlijkheid en je voelt de haat in haar groeien. Zonder ook nog maar één stapje terug te doen is dit boek een opeenvolging van wraak acties die je meeslepen in het gevoel van Danny. Je gaat je afvragen waar dit uiteindelijk toe leidt en hierdoor is dit boek een echte pageturner. Het plot is niet helemaal verrassend maar klopt gewoon en is tot op elk detail goed uitgewerkt. 'Haar wraak zal zoet zijn'.

Rob Oostveen heeft met het boek ‘Wraak’ een sterk verhaal neer gezet dat voor menige Thrillerlezer  een sterke aanrader is.

 
Plot.              : 3,5
Schrijfstijl.    : 4
Originaliteit : 4
Psychologie :  4
Leesplezier  : 4,5
Spanning.    : 3,5

Ik geef  ‘Wraak’ 4  sterren