vrijdag 23 december 2016

De vreemdgangers van Rob Oostveen

Titel: De vreemdgangers
Auteur: Rob Oostveen
Uitgeverij; Roboobooks
392 pagina’s

Rob Oostveen (1948) is van huis uit bedrijfskundige en ondernemer. Hij is bekend als de bedenker van onder andere Smulweb. Na jaren van veel werken heeft hij nu tijd gevonden om zijn lang gekoesterde wens in vervulling te laten gaan. Dit is zijn tweede boek. Eerder schreef hij ‘Horen, zien en zwijgen’

Een man en een vrouw, die elkaar niet kennen, worden naast elkaar wakker in een vreemd bed en krijgen een merkwaardige opdracht opgedrongen. Politie en justitie zijn niet bij machte kindermisbruik aan te pakken. Er is een onorthodoxe aanpak nodig. Als dan ook nog blijkt dat de eigen kinderen misbruikt worden, is er aan motivatie geen gebrek. De misbruikers worden op genadeloze wijze aan het publicitaire kruis genageld en op een presenteerblaadje aan justitie aangeboden. En dan hangt er de hele tijd nog een persoonlijk geheim in de lucht.

Het eerste hoofdstuk zorgt er meteen voor dat je verder wilt lezen. Maud en Sjors zijn de personen die, nadat ze naast elkaar in bed wakker zijn geworden, allebei een opdracht krijgen door de organisatie Ridders voor het Recht. Niet wetende waar een ieder mee bezig is en zonder dat ze met elkaar in contact mogen komen moeten ze zich gaan verdiepen in een zaak waarvan ze vooraf niet weten waarin ze terecht komen.

De wijze waarop dit verhaal neergezet is laat je beseffen dat dit ook op werkelijkheid berust kan zijn. Hoe triest de mensheid soms in elkaar zit, dat zulke mensen echt bestaan en het gevecht van allerlei instanties om de waarheid boven water te krijgen. Zeker als er onder één hoedje gespeeld wordt door prominente personen die er alles aan doen om het in een doofpot te laten verdwijnen.
En op het moment dat je dan hoopt dat je het ergste inmiddels hebt gelezen, blijkt het nog ernstiger te zijn.

De schrijver heeft een gevoelig onderwerp op een zorgvuldige manier beschreven. De korte hoofdstukken en prettige schrijfstijl zorgen ervoor dat je ongestoord verder wilt lezen. Waarbij je op enkele momenten wel de neiging krijgt om sommige mensen persoonlijk te willen opzoeken, om te vragen waar ze nu in godsnaam mee bezig zijn. Het boek ‘De vreemdgangers’ zet je aan het denken en laat je met wrange gedachten achter. Waar de hoop dat het jezelf nooit zal overkomen het belangrijkste doel is.

Plot.              : 3
Schrijfstijl.    : 3,5
Originaliteit : 3,5
Psychologie :  4
Leesplezier  : 3,5
Spanning.    : 3,5

Ik geef De Vreemdgangers 3,5 sterren.
Daniëlle

zondag 18 december 2016

Titel: Dagen van schaamte
Auteur: Lieneke Dijkzeul
Uitgeverij: Ambo/Anthos
Pagina’s: 254 

Lieneke Dijkzeul schrijft kinderboeken, thrillers en scenario’s. Met De stille zonde deed zij in 2006 haar intrede als thrillerauteur, het boek werd onthaald als een ‘droomdebuut’. Dit eerste deel in een reeks met rechercheur Paul Vegter werd ook genomineerd voor de Diamanten Kogel. Haar tweede thriller Koude lente werd zo mogelijk nog positiever ontvangen en werd in 2008 genomineerd voor De Gouden Strop.

Achterflap: 
Pieter Elting is een geslaagd man: glanzende carrière, groot huis, dure auto. Dan slaat het noodlot toe: op klaarlichte dag wordt hij ontvoerd en vervolgens opgesloten in een lege kamer. Hoewel hij ervan overtuigd is dat hij daar nooit eerder is geweest, komt de plek hem toch bekend voor. Maar waarom is hij hier? Zijn ontvoerders geven hem geen verklaring. Integendeel, hij krijgt de opdracht er zelf achter te komen. Als hem ten slotte de schrijnende reden duidelijk wordt, bekent hij schuld, maar alleen om zijn leven te redden.
Dagen van schaamte is een verhaal over onmacht en eenzaamheid, vol psychologische spanning.

Mijn mening
Ik ben fan van Lieneke! Haar vorige boek Als de padden schreeuwen haalde ook hoge punten bij mij.
Al ben ik een thrillerlezer en houd ik van boeken waarin gruwelijke moorden gebeuren, daarnaast houd ik van de kleine spanning. Geen voorgekauwde taferelen, maar zelf inlevingsvermogen hebben bij de psychologische elementen in de mooie schrijfstijl van Dijkzeul. Hoe mooi zet ze ook weer in dit boek de personages scherp neer. Je kijkt bijna mee in de hoofden van de beschreven personen. Ze kunnen afkeer of medeleven oproepen enkel door de rake woorden die zij schrijft.
Pieter wordt van de ene dag op de andere ontvoerd. Vanzelfsprekend wordt niet gelijk duidelijk waarom. In kleine inkijkjes wordt langzaam duidelijk wat aan de hand is. Pieter krijgt een figuurlijke spiegel voorgehouden.
Voor boeken als dit Dagen van schaamte zou een nieuwe term uitgevonden moeten worden. Psycholgische thriller is niet de vlag die de lading dekt. Vele lezers zullen teleurgesteld zoeken naar de cliche spanning van een doorsnee thriller. Spannende roman is te zijig. Ik weet zelf geen goede term, maar dat hij uitgevonden moet worden, daar ben ik van overtuigd.

Mevrouw Dijkzeul, het was mij opnieuw een waar genoegen dit nieuwe verhaal van u te mogen lezen!

Schrijfstijl 5
Plot 4,5
Spanning 3,5
Psychologie 5
Leesplezier 5
Originaliteit 4

4,5 ster voor Dagen van schaamte
Ink


De psychiater en het meisje van Erik Rozing


Over de schrijver:

Erik Rozing studeerde geneeskunde in Maastricht en heeft zich in Leiden tot psychiater gespecialiseerd. Hij woont sinds een paar jaar in Amsterdam en richt zich bij zijn werk met name op de behandeling van psychose en trauma. De psychiater en het meisje is zijn debuutroman.

Achterflap:

Het leven van de jonge arts Edgar Simons heeft er wel eens zonniger uitgezien. Zijn vriendin heeft hem verlaten en in zijn opleiding tot psychiater staat hij onder verscherpt toezicht na een inschattingsfout met fatale gevolgen. Sindsdien valt het niet mee om zijn opleider ervan te overtuigen dat hij wel geschikt is voor het vak. Buiten zijn werk in het Huygens MC probeert hij zijn oma te steunen, die hem regelmatig met een borreltje te veel op belt om te zeggen dat ze niet meer wil leven.
Edgar is zelf niet vrij van psychiatrische klachten – hij heeft een depressie en drinkt meer dan hij van zijn patiënten acceptabel vindt. Steeds vaker vraagt hij zich af of hij wel psychiater moet worden en waarom hij dat eigenlijk wil. Dan krijgt hij Stella in behandeling, een jonge, aantrekkelijke borderlinepatiënte met een aanstekelijk gevoel voor humor. Stella is grenzeloos en dringt steeds verder in Edgars leven door. Zij fascineert hem, hij obsedeert haar. Hij moet haar op afstand zien te houden, maar hoe?

Wat ik ervan vind:

De psychiater en het meisje gelezen voor een  leesclub en dit in combinatie met mijn werk als psychiatrisch verpleegkundige op een beschermde woonvorm gaf het lezen een extra dimensie. Het boek is geschreven vanuit psychiater Edgar die zelf ook last ondervind van de nodige psychische klachten, hij is tenslotte ook maar een mens. Het boek beschrijft op realistische, humoristische wijze hoe de grenzen tussen hulpverlener en cliënt worden afgetast, bewaakt en soms worden overschreden. Stella en Nel zijn borderline clienten die elkaar hebben leren kennen in de instelling en samen het leven van Edgar zowel positief als negatief beïnvloeden. Ook voor leken is dit boek zeker een aanrader om te lezen. Het verrijkt je kennis en beeld van de psychiatrie in positieve zin. Psychiatrische cliënten krijgen vaak een negatieve stempel maar zijn ook stuk voor stuk geweldige persoonlijkheden die nou eenmaal wat beperkingen hebben die hun niet altijd in dank worden afgenomen. Het is een mooie roman waarin je niet altijd in kunt schatten wat realiteit is en wat fictie, ben hier ook nog steed erg nieuwsgierig naar. Verder wil ik eigenlijk niet verklappen waar het boek over gaat, gewoon lezen!

Ik heb dit boek beloond met 5 sterren!

donderdag 15 december 2016

Het kerstpakket van Cathy Halmans

Over Cathy Halmans is verder weinig bekend, zij heeft dit boek geschreven onder een pseudoniem.


Achterflap:
Laura valt op door haar rare petje en Simon omdat hij sjouwt met een onhandig pakket. Twee jonge mensen die op een late vrijdagavond voor kerst dezelfde trein naar huis nemen. Op dat moment weten ze niet dat ze beginnen aan een reis die hun leven zal veranderen.
Laura Klein Olberdink is net kwaad weggelopen bij haar afspraakje na een volkomen mislukt avondje uit. En ze had het al zo moeilijk met haar leeftijd, overheersende moeder, bazige zuster, dominante vriendin, verkeerd gekozen vriendjes en werk dat haar maar matig bevalt.
Simon van Brakel heeft net voor het laatst afscheid genomen van zijn collega’s. Begin dertig: baan kwijt, een vriendin die hem in de steek heeft gelaten en hem zijn huis heeft afgetroggeld. Anderen verbazen zich erover dat hij zo laconiek blijft onder al die tegenslagen, maar dat komt doordat hij zich na die ‘verschrikkelijke gebeurtenis’ in zijn jeugd heeft voorgenomen zich nergens meer boos over te maken.
Tijdens een reis met hindernissen komen Laura en Simon erachter dat ze lotgenoten zijn. Ze vertellen elkaar hun geheimen als ze noodgedwongen een nacht en een dag samen doorbrengen. Dan maakt een dramatische gebeurtenis een abrupt einde aan die vertrouwelijkheid. Opeens staan ze er weer alleen voor en moeten ze keuzes maken, keuzes die niet alleen belangrijk zijn voor henzelf maar ook voor de ander.

Mijn mening:
Het kerstpakket is letterlijk een heerlijk cadeautje voor de kerst. Een feelgood die je eigenlijk alleen in deze tijd kunt lezen, hij past perfect bij de tijd van het jaar. De titel past perfect bij het boek, alles draait om het kerstpakket wat ook als een prachtig cadeau op de kaft staat afgebeeld.
We worden deelgenoot van het leven van Simon en Laura, beiden zijn helemaal klaar met relaties en ook daten wordt als het aan Laura ligt acuut afgeschaft. Simon en Laura worstelen allebei met hun verleden en zijn genoodzaakt schoon schip te maken alvorens ze verder kunnen met hun eigen leven.
Ondanks dat sommige van mening zijn dat toeval niet bestaat is het toch heel toevallig dat ze samen vast komen te zitten in een trein die niet verder kan vanwege barre weersomstandigheden. Twee totaal vreemde mensen hebben gelijk een klik en vertellen elkaar hun eigen verhaal.

Het kerstpakket is een boek wat heel makkelijk wegleest en waarvan je weet hoe het afloopt, maar dat is totaal onbelangrijk. Het is all you need is love wat van dit boek afspat en wat romanlezers nodig hebben om van de kerst een onvergetelijke tijd te maken. Laura en Simon zijn karakters die van mij allebei de gunfactor hebben gekregen op een lang en gelukkig leven.



Het kerstpakket is voor mij ruim 3 sterren waard!

Bianca

zaterdag 10 december 2016

Vluchten hoeft niet meer - Over vluchtelingen en de mensen die hen helpen - Devriesere & Dobbelaere

Titel: Vluchten Hoeft Niet Meer – Over Vluchtelingen en de Mensen die Hen Helpen
Auteur: Joost Devriesere & Jessica Dobbelaere
Uitgever: Houtekiet
ISBN: 9789089244536
Gepubliceerd: April 2016

De Omslag
Een papieren bootje dat ‘dobbert’ op het parket. Het bootje is gevouwen van een landkaartje. Ik vind het een creatieve omslag; het is niet nodig om een afbeelding van een van de talloze bootjes vol vluchtelingen op de omslag te zetten omdat we het er allemaal wel bij kunnen bedenken.

Het Verhaal
Europa staat voor de grootste vluchtelingencrisis sinds de Tweede Wereldoorlog. Tienduizenden mensen uit Syrië en andere conflictgebieden wagen de riskante oversteek naar de Europese kusten. Een deeltje van hen komt in Vlaanderen terecht. Maar wat wacht hen hier? Hoe denken ze in onze steden en gemeenten hun leven weer op te bouwen en aan de toekomst te werken? Hoe springen ze om met onze waarden en gebruiken? En welke mentale wonden hebben de oorlog in hun thuislanden en de vele obstakels onderweg geslagen?

Journalisten Joost Devriesere en Jessica Dobbelaere gingen op zoek naar vluchtelingen en schrijven hun ervaringen neer: van hun zorgeloze leven voor de oorlog tot de moeilijke integratie die hen hier wacht. Ze gaan langs bij beleidsmakers en deskundigen, en bij mensen die - elk op hun manier - de handen uit de mouwen steken om vluchtelingen te verwelkomen en te begeleiden. Om de proef op de som te nemen, nam Joost Devriesere zélf een asielzoeker onder zijn vleugels. Hij schreef zijn ervaringen neer in een dagboek.

Vluchten Hoeft Niet Meer is een meeslepend maar kritisch boek over mensen op de vlucht en over zij die hun steentje bijdragen om hen op te vangen.

Wat ik ervan vond
Wie een boek verwacht vol interviews met vluchtelingen die zielige verhalen vertellen, zal met Vluchten Hoeft Niet Meer teleurgesteld worden. Een boek is immers heel wat anders dan een item op het nieuws of in een praatprogramma, waarbij in heel korte tijd gescoord moet worden, zowel op informatief vlak als met het behalen van hoge kijkcijfers.
Dit boek bestaat niet om te scoren, maar om je een vollediger beeld te geven van de vluchtelingencrisis. Dat doet het door de crisis vanuit verschillende perspectieven te belichten. Misschien (heel waarschijnlijk) haalt het mensen die faliekant tegen de komst en de opvang van vluchtelingen zijn niet over de streep, maar het biedt de mensen in het midden een beter beeld van iets waar we allemaal mee te maken hebben. Het gaat verder dan oppervlakkige berichtgeving maar blijft voor iedereen te begrijpen.

Het Kortrijkse buddyproject vormt het hart van dit boek. Zo maakt de lezer kennis met verschillende gezinnen die gevlucht zijn uit Syrië, en enkele vluchtelingen die alleen zijn overgekomen. Het laatste hoofdstuk van het boek is een dagboek, bijgehouden door Joost Devriesere zelf, over zijn eigen rol als buddy van een vluchteling. De praktijkervaringen van zowel vluchteling als buddy laten zien waarom het zo belangrijk is dat mensen die hier vreemd zijn en de taal niet spreken een helpende hand wordt toegestoken. Het laat successen zien, maar ook dat niet ieder individu overal hetzelfde op reageert en dat niet iedereen die komt ook daadwerkelijk blijft (en waarom).
Het buddyproject is slechts een onderdeel. Ook komen verschillende beleidsmakers, deskundigen en vrijwilligers aan het woord – bijvoorbeeld een politica, een muzikant, een Vlaamse moslim. Uit hun verhalen blijkt ambitie, machteloosheid, frustratie maar vooral de wens om goed te doen en elkaar te helpen. Ik ben begonnen met het opschrijven van citaten, maar er zijn gewoonweg te veel dingen die ik zou willen overbrengen uit dit boek; het is zelfs te veel om op te noemen.

Vluchten Hoeft Niet Meer is een belangrijk boek dat vanuit verschillende perspectieven de humanitaire kant van de crisis belicht. Het geeft je een beter beeld van de crisis en geeft je een handvat wanneer je meer wilt weten dan een nieuwsbulletin je vertellen kan. Je zou kunnen zeggen dat de schrijvers net zo selectief zijn als de makers van het nieuws met wat ze hun publiek wel of niet willen laten zien. Nou vind ik zeker niet dat je alles zomaar klakkeloos moet aannemen, maar ik denk dat Devriesere en Dobbelaere hun best hebben gedaan op een zo eerlijk mogelijke weergave en dat ze het niet mooier hebben gemaakt dan het is.

Dit boek krijgt van mij ruim 4 sterren, ik zou het iedereen willen aanraden en sluit toch af met een citaat:

Daesh en dus ook de aanslagen in Parijs hebben niets met de islam te maken, het is een puur politieke kwestie,’ steekt Mohamad van wal. ‘Die aanslagen waren onder meer bedoeld om de vluchtelingen die in Europa aankwamen in diskrediet te brengen, zodat ze zouden terugkeren naar het Midden-Oosten en daar zouden bijdragen aan het kalifaat. Maar echte moslims zouden zoiets nooit doen of goedkeuren. Volgens de islam moet je altijd verhinderen dat je buurman in gevaar komt, of die nu moslim is of niet. Je hebt een meldingsplicht als er iets fout dreigt te lopen.
Blz.68 – Het gezin uit Damascus

- Yfke Brandhout



Nieuwsgierig? Bekijk het boek hier op Bol.com!


Tot de dood ons scheidt van Alison Brennan

De cover van Tot de dood ons scheidt is vrij nietszeggend, geheel in de trant van de boeken van Karen Rose. Jammer dat ze voor dezelfde opzet gekozen hebben, hierdoor onderscheidt het zich niet echt. Tot de dood ons scheidt is in Nederland het thrillerdebuut van Allison Brennan. In Amerika zijn al veel meer boeken uitgegeven van haar. Ze schrijft zo’n drie boeken per jaar, waarvan ze twee series heeft lopen. De Lucy Kincaid/Sean Rogan thrillers en de Maxine Revere cold case mysteries.  

Lucy Kincaid is als puber ontvoerd en verkracht. Zes jaar later werkt ze voor de WCF, Woman and Children First, waarbij ze helpt met het opsporen van zedendelinquenten die voorwaardelijk vrij zijn. Ze gaan altijd weer in de fout. Lucy wil heel graag, net als haar schoonzus Kate, bij de FBI gaan werken, maar door haar verleden valt dit niet mee. Sean Rogan heeft samen met de broer van Lucy, Patrick, een beveiligingsbedrijfje opgezet. Wanneer een van de verkrachters van Lucy dood wordt aangetroffen valt de verdenking in eerste instantie direct op Lucy en haar familie. Sean krijgt de opdracht van Patrick om Lucy in het oog te houden. Wanneer er nog een zedendelinquent omkomt wordt de zaak voor de FBI ineens een stuk groter.

Wat direct opvalt in Tot de dood ons scheidt is de schrijfstijl, opbouw en personages. Het lijkt een kopie te zijn van de boeken van Karen Rose. Zelfde opbouw en zelfs de namen van de personages zouden zo uit een boek van haar kunnen komen. De schrijfstijl is wel minder vlot en er komen erg veel personages naar voren in het boek. Hierdoor ben je af en toe wel even het spoor bijster in welk deel van het verhaal je zit. Zeker in het begin van het verhaal lijkt het van de hak op de tak te gaan door het verspringen tussen de vele personages. De opbouw is redelijk, het duurt wel een poos voor het verhaal op gang komt. Het begin is echt ter inleiding van het boek, maar hier had al wel wat meer spanning in gemogen. Naarmate het verhaal vordert bouwt de spanning zich goed op, alleen het einde is redelijk voorspelbaar. In de plot had meer kunnen zitten en had verder uitgediept kunnen worden om een spannender geheel neer te zetten.
Het onderwerp is niet echt bijzonder te noemen, want in hoeveel boeken komen zedendelinquenten en verkrachters voor? Leuk is dan weer wel de manier waarop het verwerkt is, de manier waarop Lucy ze opspoort via chatrooms en ze uitlokt tot een afspraakje. Lucy en Sean worden het meest naar voren geschoven in het boek, hierdoor kom je veel over ze te weten. Vooral wat betreft de verschrikkingen die Lucy heeft moeten doorstaan, goed uitgewerkt en van groot belang voor het verhaal. Waarschijnlijk had het overige deel van de personages wel een stuk minder gekund om het verhaal soepeler te laten verlopen. Het romantische deel was niet echt bijzonder origineel en ingedekt. Het lag er heel dik bovenop hoe de relaties zouden gaan verlopen.

Voor de fans van Karen Rose zeker een aanrader, het verschil tussen deze twee auteurs is vrij klein. Tot de dood ons scheidt is een leuk en vermakelijk boek voor tussendoor, maar geen super spannende thriller met een ijzersterk plot.

Spanning: 3
Plot: 3
Leesplezier: 3,5
Schrijfstijl: 3
Originaliteit: 3
Psychologie: 3

Amanda



(deze recensie verscheen eerder op vrouwenthrillers.nl)

donderdag 1 december 2016

Zusjes van Chevy Stevens

Titel: Zusjes
Auteur: Chevy Stevens
Uitgeverij: Cargo
Publicatiedatum: juli 2016


Zusjes heeft een mooie, duistere cover met donkere wolken en drie meisjes hand in hand. Het geheel ziet er dreigend uit. Vooral de quote op de cover door Karin Slaughter klinkt veelbelovend: ‘Laat je niet meer los.’ 

Chevy Stevens is het pseudoniem van Rene Unischewski. Ze werkte lange tijd als makelaar, waarbij ze de inspiratie opgedaan heeft voor het scenario voor haar thrillerdebuut Vermist. Voor haar debuut ontving zij de International Thriller of the Year Award. 

Jess, Courtney en Dani zijn drie tieners die, na het overlijden van hun moeder, regelmatig mishandeld worden door hun vader. De meiden moeten hard werken om te kunnen overleven terwijl hun vader weken aan een stuk weg is voor werk. Wanneer hij op een avond stomdronken thuiskomt en Courtney probeert te verdrinken, slaat het noodlot toe. De meiden besluiten te vertrekken naar Vancouver om uit handen van Jeugdzorg te blijven. Tijdens deze lange rit worden ze niet gespaard. Zeventien jaar later lijken ze allemaal gesetteld te zijn, maar schijn bedriegt. 


Zusjes is opgedeeld in drie delen. Het eerste deel, welke in het verleden speelt, wordt voornamelijk vanuit het oogpunt van Jess verteld, hierdoor wordt haar personage goed uitgediept. Je kunt enkel meeleven met wat haar allemaal overkomt. De overige personages blijven wat oppervlakkig. 

Het tweede en derde deel is geschreven vanuit het oogpunt van Skylar en Jess (later Jamie) en beschrijft het heden. Ook door deze stukken worden deze twee personages goed uitgediept, maar ook hier blijven Courtney en Dani wat oppervlakkig. Persoonlijk hadden zij ook aan het woord mogen komen waardoor meer verdieping was ontstaan in hun gedachten en gevoelens. Zij zijn ook van wezenlijk belang. 

Voornamelijk in het eerste deel zijn de personages wel vrij naïef en goed gelovig, wat wel jammer is. Het verhaal an sich is heerlijk vlot geschreven en leest als een trein. Geen ellenlange hoofdstukken en er wordt duidelijk weergegeven om welk personage het gaat. Met enige regelmaat worden de gebeurtenissen zeer gedetailleerd beschreven waarbij de gruwelijkheden niet achterwege worden gelaten. De spanningsopbouw is vrij goed, heel af en toe zwakt de spanning wat af, waarna deze toch weer goed wordt opgepakt. Het einde is niet geheel verrassend maar het verhaal wordt mooi afgesloten.


Een mooie vergelijking die ik tegenkwam: Hij deed me aan een arend denken, door de manier waarop hij een van ons strak aankeek en zijn blik daarna naar de ander flitste.


Zusjes is een mooi en aangrijpend, niet geheel verrassend, verhaal over de gruwelijkheden die drie zusjes moeten doorstaan om een “normaal” leven voor zichzelf te kunnen realiseren.


Spanning: 3,5 

Plot: 3,5 
Leesplezier: 3,5 
Schrijfstijl: 4
Originaliteit: 3,5 
Psychologie: 3,5

Chevy Stevens krijgt hiermee 3,5 mooie sterren voor Zusjes.


Amanda



Recensie is eerder verschenen op Vrouwenthrillers.nl


Nieuwsgierig? Bekijk het boek hier op Bol.com!

maandag 28 november 2016

Lissa Price met Starters en Enders

Titel: Starters & Enders
Auteur: Lissa Price
637 pagina’s
Uitgeverij Unieboek / Het Spectrum B.V.
ISBN 9789000347995
Recensie door Miriam Bakker

‘Rodney brengt je thuis. Je hoeft niet te eten onderweg. Het duurt nog even voordat je weer honger krijgt.’
‘O? Hoezo?’
‘Je hebt al gegeten.’
Het is bizar als anderen meer van je lichaam weten dan jijzelf.

Callie Woodland is ten einde raad. Haar kleine broertje Tyler is ernstig ziek en haar ouders zijn overleden. Naast haar beste vriend Michael is er niemand die ze kan vertrouwen. Als Starters (niet opgeëiste minderjarigen) zijn ze zwervers en wonen ze in kraakpanden totdat ze daar uitgedreven worden en op zoek moeten naar nieuw onderkomen. 
Als laatste redmiddel besluit zij zich aan te melden bij TopBestemmingen. Een bodybank onder leiding van ‘de Ouweheer’, waarbij ouderen (Enders) een jong lichaam van een Starter kunnen huren en zich op die manier weer jong kunnen voelen. Callie vindt het een vreselijk idee dat zij gaat ‘slapen’ en iemand anders haar lichaam overneemt. Als ze na afloop van de verhuurtermijn weer wakker wordt, weet ze niet wat er in de tussentijd gebeurd is. Omdat ze niets liever wil dan dat haar broertje weer gezond wordt, tekent ze het contract en krijgt ze een chip ingeplant. 
Al snel heeft Callie in de gaten dat het niet zo rooskleurig is als dat ze voorgeschoteld heeft gekregen. Er gebeuren rare dingen en de Ouweheer blijkt er duistere praktijken op na te houden. Er verdwijnen Starters en ook Callie is haar leven niet zeker. TopBestemmingen wil koste wat kost haar aan haar contract houden, maar Callie wil maar één ding: de deuren van TopBestemmingen voorgoed sluiten en de Ouweheer ten onder brengen. Zal het haar lukken en zal ze ooit vrij zijn?

Wie zou er nog meer door mijn toedoen moeten lijden voordat dit voorbij was?

De Sporenoorlog heeft een verwoestende indruk achtergelaten. De sporen hebben aan talloze mensen het leven gekost, jongeren (Starters) en ouderen (Enders) hebben deze dodelijke sporen overleefd, al dan niet met behulp van een vaccin. Als je als Starter door je grootouders (of een ander familielid) bent opgeëist, dan was er niets aan de hand. Maar ben je dat niet, zoals Callie, Tyler en Michael, dan wordt je gezien als voortvluchtig en moet je oppassen. Callie woont met haar broertje en Michael in een kraakpand met een handjevol bezittingen. Tyler is ernstig ziek en Callie doet er alles aan om hem een beter leven te kunnen geven: ze tekent een contract bij TopBestemmingen, de bodybank. De eerste verhuurtermijn verloopt zonder problemen. Bij de tweede huurtermijn krijgt Callie het idee dat het iets niet klopt, dat er iets niet goed is met de chip die in haar achterhoofd is geplaatst: ze kan communiceren met haar huurder…
En dan raakt alles in een stroomversnelling. Callie komt steeds meer dingen te weten die het daglicht niet kunnen verdragen. Afpersing, ontvoering, chantage, moord….de Ouweheer draait er zijn hand niet voor om…

Ik heb de boeken wel eens in de boekhandel zien staan, als twee aparte delen, maar eigenlijk is het wel goed dat ze nu in één boek zijn uitgegeven: je kunt Starters absoluut niet zonder Enders lezen. Het is een heerlijk dikke pil, deze omnibus (erg mooie cover ook!), laat je niet afschrikken door die 637 pagina’s!
Het is spannend, vlot geschreven en het tempo blijft behoorlijk hoog, met name in Enders. Af en toe was het verwarrend. Dan zat je ineens een alinea terug in de tijd om vervolgens weer verder te gaan waar je gebleven was. Wat ik miste, was een uitleg over de oorlog. Wat er precies is gebeurd, wat precies Starters en wat Enders zijn. Nu krijg je af en toe flarden mee, maar het blijf gissen, dat vond ik jammer, want het had het verhaal een stuk boeiender gemaakt. 
Callie is de sympathieke hoofdpersoon en je leest alles vanuit haar perspectief. Daardoor krijg je ook alleen maar haar gevoelens en gedachtegangen voorgeschoteld. Niets mis mee, maar af en toe bleef ze een beetje ‘hangen’. Haar vastberadenheid om voor haar broertje een betere toekomst te creëren is bewonderingswaardig.  
Andere personages leer je niet of nauwelijks kennen. Dat is erg jammer en doet de personages ook tekort. Michael bijvoorbeeld, wat is zijn verhaal? En Hyden, de zoon van de Ouweheer. Een interessant personage, maar hij komt nauwelijks uit de verf. 

Al met al een wel een lekker boek om te lezen, een spannend verhaal waarmee je een flink aantal uurtjes zoet bent :-) 



3,5 sterren

John Irving met Avenue van de mysterien

33

Geachte lezers, beste vrienden,
Het ‘Calzada’ of ‘Avenida de los misterios’  (“Avenue van de Mysteriën”) ligt in Mexico-City en leidt naar de ‘Basilica de Nuestra Senora de Guadalupe’, de Mexicaanse ‘heilige maagd’, voordat de Spaanse overheersers onder Hernan Cortés daar zoals gebruikelijk de puntjes op de christelijke ‘i’ kwamen zetten in de 16e eeuw. Ik zou jullie hier nog uren over kunnen informeren (stokpaardje van mij), maar dat zou het meesterschap van de heer Irving geweld aandoen. Want het boek “Avenue van de Mysteriën” van John Irving is één lange (600 pagina’s) en geheimzinnige wandeling door het leven van schrijver Juan Diego Guerrero.
In ’t kort 
De 14-jarige Juan Diego groeit samen met zijn één jaar jongere zus Lupe op in Oaxaca, Mexico als ‘kinderen van de vuilnisbelt’. Lupe heeft de gave gedachten van mensen te kunnen lezen en denkt ook te weten wat de toekomst hen zal brengen. Helaas, wegens een spraakafwijking, is er maar één persoon die haar begrijpt, Juan Diego, die dus alles wat ze zegt moet vertalen naar haar toehoorders.
Wat het heden en verleden betreft, heeft ze bijna altijd gelijk, zo niet wat de toekomst brengt. Maar hoe moeilijk is het om als 13-jarig meisje overtuigd te zijn van je eigen toekomst en die van anderen, waarom je geeft ? En wat kan je doen om die eventueel nog te wijzigen ? Ongeveer 40 jaar later brengt een belofte in zijn jeugd, Juan Diego naar de Filipijnen, begeleid door dromen en herinneringen  aan zijn bewogen jeugd in Mexico.
John Irving is, voor deze roman, zelf op reis gegaan naar zowel Mexico als de Filipijnen, wat duidelijk blijkt uit de vele prachtige beschrijvingen en plaatselijke gebruiken. Maar er is meer…véél meer ! Het boek flitst over-en-weer tussen heden en verleden, niet zelden veroorzaakt door het nemen van Bèta-blokkers, die de dromen bij Juan Diego toelaten. In het begin van het boek komen we niet veel te weten. Heel langzaam, maar – zoals het een groot verteller betaamt – zonder enige saaie intervallen, geeft het boek al die geheimen prijs. Irving legt je soms – met één zin – het lot bloot van een personage.
Over het hoe, waar en wanneer moet je netjes op je beurt wachten. Het lot van Juan Diego, van de vuilnisbelt, via een weeshuis en een circus tot in Iowa, U.S.A., is Irving op zijn best. De vergelijkingen met boeken als “Bidden wij voor Owen Meany”, “De regels van het Ciderhuis” en – vooral – “Een zoon van het circus” zijn snel gelegd : Irving verwijst er soms zelf naar. En, hoewel “Avenue van de Mysteriën” niet meteen Irving’s meest toegankelijke boek is, mag er opnieuw gelachen worden : de aankomst van Juan Diego bij zijn hotel in Manilla, het diner op oudejaarsavond in een – niet volledig – gesloten gezelschap, het voorval met ‘El Gringo Bueno’, enzovoort. Maar ook de geheimen stapelen zich inmiddels op : hoe geraakt Juan Diego vanuit Mexico naar de U.S.A. (schitterend !) ? Zijn Juan Diego en zijn Mexicaanse voogden echt getuigen van een wonder ? En wie zijn moeder Miriam en dochter Dorothy, die Juan Diego doorheen zijn reis in Manilla steeds tegen het lijf loopt…en niet alleen ‘loopt’ ?
Bij het lezen van “Avenue van de mysteriën” kreeg ik soms het benauwende gevoel dat de thans 73-jarige John Irving met dit boek afscheid wil nemen (is Juan de verpersoonlijking van John ?). Als je echter ziet wat één van de grootste vertellers ooit nog in zijn pen heeft, kan je enkel hopen dat ik het volledig mis heb!
Besluit  
“Avenue van de Mysteriën” behoort meteen tot het beste wat Irving ooit heeft geschreven. De wandeling langs deze baan is een absolute must-read voor alle fans (en niet-fans : het is nooit te laat om te leren !) ! En kijk inmiddels goed rond : jullie zullen ongetwijfeld – net als ikzelf – versteld staan van wat jullie allemaal te zien krijgen.
Paul Smeyers

donderdag 24 november 2016

Vallen van Jackie van Laren

Titel: Vallen
Auteur: Jackie van Laren
Uitgeverij: Boekerij

Nadat ik een tijdje geleden met veel plezier de serie Q van Jackie heb gelezen had ik nogal hoge verwachtingen van haar volgende boek en die zijn wat mij betreft meer dan waar gemaakt!!

Hij wist niet wat het was, maar iets aan die vrouw maakte dat zijn gedachten ongeordend door zijn hoofd stuiterden, alsof iemand een emmer pingpongballen had leeg gegooid onder zijn schedeldak.

Anne lijkt gelukkig verloofd met Ian en die heeft zijn zaakjes keurig op orde. Hij zet zijn voor hem zeer belangrijke baan op de eerste plaats en behandeld Anne als een kind. Regelt alles zeer gestructureerd en voorspelbaar. Als Anne op een dag een aanbod krijgt om als oppas met een wereldberoemde rockband mee te reizen in ruil voor een artikel voor het blad waarvoor ze werkt kan ze in haar ogen niet weigeren en gaat onder protest van Ian toch mee. Anne wordt al jaren gesteund door haar beste vriendin Maxime, maar als zij tijdens de tour plotseling ten tonele verschijnt krijgt alles een andere wending en is Anne niet meer zo zeker van hun onvoorwaardelijke vriendschap.
Tijdens het tournee opent Anne haar hart voor Row, het zoontje van de leadzanger Roary en het kleine mannetje sluit Anne volledig in zijn armen en laat haar niet meer los. Het taalgebruik van de kleine Row is aandoenlijk alsof je hem echt hoort praten.  Ook Roary zelf blijkt al snel gevoelens voor Anne te hebben maar probeert deze te verstoppen. 
Als beiden zichzelf niet in de hand kunnen houden ontstaat er iets moois, maar thuis wacht Ian en Anne zal een keuze moeten maken. 

Anne is een vrouw die iedereen in zijn hart zou sluiten en waardoor je bijna begrip krijgt voor vreemdgaan. Het boek leest als een sneltreinvaart en zorgde bij mij meerdere keren voor zowel een lach op mijn gezicht als een kriebel in mijn buik. Het boek draait om vriendschap, humor en vooral veel liefde, een feelgood om je vingers bij af te likken.

Voor de liefhebbers van O.a Jill Mansell

Winnaar Publieksprijs


De laatste uitweg van Federico Axat

Er wordt tegenwoordig geen schot gelost, geen mes getrokken, geen bloed vergoten…zelfs niet over een bananenschil uitgegleden, of de tag op het boek luidt niets minder dan : “psychologische thriller”. En om het helemaal af te maken, is een verwijzing naar - of nog beter : geschreven door – een hiervoor goed betaalde Stephen King de kers op de taart. En ja hoor, dat is bij “De laatste uitweg” (wat een gruwelijke titel !) van de Argentijn Frederico Axat niet anders. 

Toch zijn er – uitgenomen de intrigerende cover – nog 2 belangrijke verschillen met zijn duizenden ‘collega’s’ in dit genre zoals hierboven beschreven :

a) Beter dan dit boek kan je – volgens mij – niet aan de betreffende tag voldoen
b) Ik kan me de tijd niet herinneren dat de heer King nog een dergelijke vakmanschap heeft getoond



In ’t kort : 

De 38-jarige Ted McKay wil zich net een kogel door de hersens jagen, wanneer zijn deurbel gaat…en blijft gaan. Nog twijfelend wat te doen, ziet hij op zijn bureau een briefje liggen in zijn eigen handschrift, waarvan hij niet meer weet dat hij het heeft geschreven : “Doe open. Dit is je laatste uitweg.” Aan de deur staat een zekere Lynch, die weet van Ted van plan is, terwijl zijn vrouw Holly en 2 dochters naar Florida zijn voor enkele dagen. Dan doet Lynch hem een voorstel : verricht nog één laatste heroïsche daad.

En daar, beste lezers, zullen jullie het mee moeten doen. Meer vertellen over deze sublieme thriller zou bestraft moeten worden met het herlezen van ‘Mr. Mercedes’. Misschien is het niet zo zeer gruwelijk spannend (hoewel), maar wel meesterlijk uitgekiend. De plotwendingen volgen zich in een razend tempo op. Ted, die zelf niet meer begrijpt wat er nu precies aan de hand is, komt van de ene vreemde situatie in de andere terecht. Waarom wou hij feitelijk zelfmoord plegen ? En waarom loopt die verschrikkelijke buidelrat hem steeds angst aan te jagen ? Is er een bepaalde rol weggelegd voor vrouwtje Holly in het verhaal ? Is de tumor de reden van zijn waanbeelden en hoofdpijnen of niet ? Ted beseft dat hij weinig tijd heeft en probeert, samen met dokter Laura Hill een antwoord te vinden op de meest ongewone vragen in verband met de gruwelijke gebeurtenissen.
En dat zijn maar enkele van de tientallen vragen die Ted (en de lezer) zich stelt doorheen zijn complex en beklijvend avontuur van zowat 440 pagina’s. Het boek is vlot geschreven, maar vereist wel uw aandacht. Wat men tevens is vergeten te noteren over de schrijver, is zijn grote voorliefde voor films. Tijdens het lezen van het boek, heb ik er zowat 5 ontdekt, maar laat dat de pret niet drukken ! Het vernoemen van deze films zou echter iets té veel roet in het lezen kunnen strooien. 


Tenslotte : wie goed bij de les blijft, wordt tijdens de laatste 10 zinnen van het boek nog één keer op schitterende wijze verrast : kippenvel ! 


Besluit :


 “De laatste uitweg” van Frederico Axat is ongetwijfeld één van de beste buitenlandse thrillers die ik in jaren heb gelezen ! En dat hij zal worden verfilmd, staat nu reeds als een Trump op een podium. Mag ik even hopen : Brian De Palma achter de camera, Johnny Depp als Ted en graag medespelers/speelsters als Penélope Cruz, Christian Bale, Anne Hathaway, Samuel L. Jackson en Leonardo DiCaprio ! Lees het boek : u zal ongetwijfeld, net als Axat zelf, de acteurs kunnen plaatsen ! “Boeken 2016 Top-10”-materiaal !!

Paul Smeijers

dinsdag 22 november 2016

Judas - Astrid Holleeder

Normaal ben ik niet zo’n RTL Late Night kijker, zo af en toe, als er interessante gasten komen, wil ik nog wel eens er naar toe zappen of een stukje terugzien via de Ziggo Horizon app.

Afgelopen vrijdag zapte ik eigenlijk per ongeluk naar het programma. Ik had via de app willen lezen welke gasten er kwamen, maar het programma was al bezig dus startte direct. Ik viel er midden in…in de gesprekken over het boek Judas van Astrid Holleeder. ‘Zo dan’ dacht ik, als zij een boek heeft geschreven over haar broer dan moet ze haast wel levensmoe zijn…en heeeel erg dapper. Nadat Isa Hoes het nawoord uit het boek voor had gelezen wist ik al dat ik het boek ook wilde lezen…moest lezen. Geen idee waarom die drang er was, ik heb helemaal niks met die wereld, maar het besluit was genomen…ik ging het boek kopen en lezen.

De zaterdag na de uitzending las ik via iTunes een uittreksel van het boek en kon niet meer stoppen…ik drukte dan ook gelijk op ‘Kopen’, maar kreeg de melding dat het boek niet beschikbaar was. Nou dan ging ik het boek wel via het blauwe mannetje aanschaffen. Het e-book, omdat ik gelijk wilde beginnen en ik nou ook weer niet per sé de papieren versie in mijn kast wilde hebben (er komt vast geen signeersessie)…nee ik wilde gewoon gelijk doorgaan met lezen.

Het e-book was zo gekocht en ik ging verder waar ik was gebleven. ’Beklemmend’ was een van de kreten die ik op tv had gehoord. Ik proefde de wanhoop en de noodzaak…en las over een monster, die dacht dat hij slim was.

Het boek leest als een dagboek, de verhalen lopen niet synchroon, maar zijn goed te volgen. De hoofdstukken zijn niet al te lang, het ene hoofdstuk wat langer dan het andere en elk hoofdstuk is een verhaal op zich. Eenmaal begonnen met lezen is stoppen eigenlijk geen optie meer, doorlezen dat is het enige wat je nog wil en toch legde ik het boek af en toe even weg. Om bij te komen…om adem te halen en om te slapen…al was dat pas laat in de nacht. Ondanks een enorme koppijn moest ik toch de volgende dag verder lezen…met tussenpozen omdat ik door de knock-out pillen regelmatig in slaap viel…en dan droomde ik over het boek…over wat er zich allemaal afspeelde in het zieke brein van een tiran.

En nu is het boek uit…een boek dat uit 2 delen bestaat; deel I: ‘De klap in het donker’ gaat over de jeugd van Astrid en het gezin Holleeder, de naweeën van de Heineken-ontvoering, de impact van de naam Holleeder op haar leven en werk als advocaat, afpersingen en de liquidatie(s) van o.a. Cor van Hout. Deel II: ‘Dagboek van een getuige’ gaat over de kluisverklaringen, het heimelijk opnemen van de gesprekken, het op eieren moeten lopen om niet ontmaskerd te worden en de uiteindelijke vervolging van Holleeder. Een man die zelfs nog kans ziet om vanuit een EBI een huurmoordenaar opdracht weet te geven zijn zus (en nog een aantal personen) te liquideren.

Zoals Astrid zelf zegt aan het eind van het boek, ‘Ik geef jou levenslang, maar heb daardoor zelf ook levenslang. Ik had zo graag gewild dat het anders kon, maar je hebt mij geen keus gelaten. De enige reden dat jij nog leeft, is dat je ons het leven wilt ontnemen. Maar ondanks die zekerheid, Wim, hou ik nog steeds van jou.’

En precies dat ene laatste zinnetje maakte dat ik het boek wilde lezen. Het is moeilijk om een boek als dit sterren te geven, maar wat mij betreft is het een must-read.

Ann

zaterdag 19 november 2016

Mischling – Affinity Konar

Over de schrijfster:
Affinity Konar behaalde haar Master of Fine Arts voor fictie aan de universiteit van Colombia en woont in Los Angeles.

Achterflap:
Stacha en Perle waren één, tot nazidokter Mengele hun magische wereld betreedt.

Het is 1944 als de onafscheidelijke tweelingzusjes Perle en Stacha in Auschwitz aankomen. Ze zijn
mischling: blond haar en bruine ogen, Arisch en Joods tegelijk. Nazidokter Mengele plaatst ze meteen in zijn experiment. Ze proberen de gruwel te overstijgen met hun zelfverzonnen taal en magische wereld. Tot Perle verdwijnt. Stacha kan niet geloven dat Perle dood is. Na de bevrijding trekt ze met een jongen uit het kamp, die ook zijn tweelingbroer verloor, door het verwoeste Polen op zoek naar Perle. Een tocht vol hoop en gevaar, gedreven door wraak: ze willen ook Mengele vinden… In een onthutste wereld gaan ze op zoek naar een mogelijke toekomst.

Mijn mening:
De foto op de kaft roept gelijk een bepaald gevoel bij me op, een meisje met sprekende ogen en wat heeft ze mee gemaakt? Een mooi maar gelijk ook verdrietig aangrijpend plaatje.
Perle en Stacha zijn een eeneiige tweeling van twaalf jaar, Mischling, genoemd, (wat betekent blond haar en bruine ogen) die naar het concentratiekamp Auschwitz gebracht worden, dit gebeurt zonder dat ze afscheid hebben kunnen nemen van hun moeder en opa, je voelt dan gelijk de emoties van angst, verdriet en onzekerheid. Hun vader is voor hun vertrek weggegaan en niet meer terug gekomen, ze weten niet waar hij is en of hij nog leeft. In Auschwitz belanden ze in de verschrikkelijke klauwen van dokter Mengele.
Mengele werkt als arts en doet experimenten op tweelingen met soms de dood tot gevolg.
Perle en Stacha zijn samen met vele andere tweelingen over geleverd aan deze geesteszieke verschrikkelijke man.
Het boek wordt wisselend geschreven vanuit Perle en Stacha, hetgeen zij beleven is te bizar voor woorden, onbeschrijfelijk, beiden brengen hun gevoelens op invoelbare wijze onder woorden. Gedurende heel het verhaal vroeg ik me steeds af in hoeverre dit boek fictie is. De meisjes maken verschrikkelijke dingen mee, het brengt je gedachten weer terug naar de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog, je zou er nachtmerries van kunnen krijgen.
Je voelt ook de pijn van de meisjes omdat ze van elkaar gescheiden worden, ze zijn tot ze in Auschwitz kwamen altijd bij elkaar geweest en worden dan wreed uit elkaar gerukt.

Omdat je geen macht hebt over het feit dat ik geboren ben heb je me afgenomen waar ik mee geboren ben: degene die me het meest dierbaar was, de helft die me heel maakte, en daardoor ben ik gereduceerd tot dit afgestompte wezen, een gespleten persoon die voor eeuwig zal leven, dwalend op zoek naar een niets, een nergens, een niet-voelen om mijn pijn te helen.

Ik voelde continu een enorme afkeer naar dokter Mengele, ongelofelijk dat hij tot zulke activiteiten in staat is geweest, niet te bevatten wat voor impact dit op het leven van deze meisjes heeft gehad.
Ook al kom je er levend uit, je bent voor je leven zowel lichamelijk als psychisch verminkt.
Mischling is een heftige emotionele roman die ervoor zorgt dat je soms een brok in je keel krijgt maar op andere momenten weer erg boos maakt. Mijn emoties vlogen alle kanten op.
Het is Affinity goed gelukt een emotioneel aangrijpend verhaal neer te zetten.

Mischling is wat mij betreft 4 sterren waard.

Bianca


Zoeken in deze blog

Droom naar de toekomst van Rina Stam

  Droom naar de toekomst is het tot de verbeelding sprekende slotstuk van de spirituele Rode Draad Trilogie   Flora woont alleen in Spanje...