Bloeden zal je van Diana van Hal

Titel: Bloeden zal je

Auteur: Diana van Hal

Uitgeverij: Verba Montem

Publicatiedatum:  februari 2017

Recensie door: Tamara

Kraaien: 4

Een foto die spontaan uit een printer komt, gooit het leven van Lindsey en Michael drastisch overhoop. Wie is de onbekende man? Waar is hij? En wie heeft hem beestachtig verminkt en vastgebonden aan deze stoel gefotografeerd?
Vragen voor Spencer Bennet en zijn team. Er ontspint zich een kat en muis spel tussen een gedreven psychopaat en het rechercheteam. Wie houdt wie in de gaten en wie maakt de eerste fout?
Terwijl Spencer zich stort op deze klus, heeft hij een ander probleem. De kloof die ontstaan is tussen hem en Jennifer is nog nooit zo groot geweest. Hij weet dat de waarheid vertellen de oplossing is, maar hij moet zwijgen.

“Uit de wond vallen maden naar beneden op zijn schoot.”

Deel 2 van de “de Greenwood moordenaar” serie. Deel 1 was maar een kort boekje, deel 2 was al van iets beter formaat.257 bladzijden om precies te zijn. Dit boek gaat eigenlijk verder waar deel 1 gestopt was. Maar wel met een kleine tijdsprong.

Ook in dit boek ga je verder met Spencer, Jennifer, Caitlin en de rest van de crew. Het verhaal gaat meteen van start met een gruwelijke foto die uit een printer komt rollen. Vanaf dat moment zit er ook eigenlijk geen rustpauze meer in. De vaart zit het gehele verhaal er goed in. Eigenlijk zo goed, dat je ook niet meer wil stoppen met lezen.

Al was het hier en daar een beetje voorspelbaar en makkelijk te raden, het nam de kwaliteit van het verhaal niet af.

Ook dit keer zijn de moorden goed en gruwelijk beschreven, al vind ik wel dat ze daar bij de politie maar zwakke magen hebben zeg. Elk lijk was ze zien worden ze steevast beroerd of gooien hun magen leeg.

Zoals in het eerste deel waren ook hier kleine dingetjes wat me opviel, dus stoorde, wat mij een paar keer uit het verhaal trok. Eentje kan ik ervan niet noemen, want dan verklap ik aardig wat, maar voor diegene die hem hebben gelezen of gaan lezen... Let goed op het stukje wat de moordenaar zegt/ denkt over de printer en dan het laatste gedeelte waarin de moordenaar bekend wordt gemaakt. Die snapte ik niet helemaal.

Maar ook het gedeelte over dat Lindsey hysterisch werd na het zien van de foto. Bij hysterische vrouw zie ik een gillende, met de ogen rollen, huilen, met de armen zwiepende( etc. etc.) vrouw maar Lindsey : bedekte haar oren, tranen biggelde over haar wangen en haar hart klopte in haar keel. Kortom: voor mij niet hysterisch maar gewoon bang.

Maar toch, ondanks mijn “minpuntjes” vond ik het een goed verhaal. De personages beginnen nu wat kleur te krijgen en met elke bladzijde die ik omsla, hoop ik dat Jennifer en Spencer samen komen. Het verhaal leest goed en lekker weg en neemt je soms helemaal uit je eigen wereld.

Al twijfelde ik nog wel tussen een 3,5 of een 4 kraaien. Maar heb toch gekozen voor de 4, puur omdat ik af en toe even van de wereld was. ( zelfs zo erg dat ik mijn zoontje niet heb horen huilen!)

Komt dit boek in mijn pareltjes boekenkast?: Ik wacht deel 3 af! Of ze komen met zijn 3en erin, of                                                                    geen.

Hoop ik meer van deze auteur te lezen?: Ben erg benieuwd naar deel 3.

Zal ik dit boek aanraden aan anderen?: Als je deel 1 vermakelijk vond, dan zeker verder lezen!