In naam van de vader van Toni Coppers

Titel: In naam van de vader

Auteur: Toni Coppers

Uitgeverij: Manteau

325 pagina’s

Over de schrijver:

Toni Coppers (1961) creëerde met zijn speurder Liese Meerhout een sympathiek en herkenbaar personage. Niets is ooit, het eerste boek in de reeks rond Liese Meerhout, werd genomineerd voor de Hercule Poirotprijs 2008. De geheime tuin, Iris was haar naam en Dood water ontvingen een Diamanten Kogelnominatie. Met Dood water won Toni Coppers ook de Hercule Poirotprijs en werd hij genomineerd voor De Gouden Strop. In 2015 bekroonde het publiek hem met de publieksprijs Hercule Poirot voor De vleermuismoorden. De misdaadreeks ‘Coppers’ op VTM, naar zijn boeken, was een succes.

Achterflap:

Een zaterdagnacht, begin juni. Luc Michiels, een werkloze havenarbeider, wordt in ware maffiastijl geëxecuteerd. Op hetzelfde ogenblik, verlaat Isaura de Mey, de negentienjarige dochter van een rijke vastgoedmagnaat, een exclusief polo-event in Brasschaat. Ze neemt een overdosis en pleegt zelfmoord.

Al vrij snel komen commissaris Liese Meerhout en haar team erachter dat Michiels een informant was voor de collega’s van de drugssectie. Werd Michiels verraden? Zit er een mol bij politie?

Seppe, het elfjarige zoontje van Michiels, is in de nacht van de moord teruggevonden op straat en spreekt sindsdien niet meer. Wat heeft de jongen gezien?

Liese bijt zich vast in de zaak en onderzoekt ook de zelfmoord van Isaura de Mey, wat niet naar de zin is van haar bazen. Ten huize de Mey, in hun imposante villa, treft ze een compleet ontwricht gezin aan, waar meer dan één geheim de relaties verziekt. Dan duiken er vreemde mannen op in de buurt van Seppe. Liese en haar team doen er alles aan om de dreiging weg te nemen, maar niet veel later is de kleine Seppe verdwenen…..

Wat ik van dit boek vind:

De cover van het boek doet maffia-achtig aan en dat spreekt mij niet zo aan. Ik begon dus een beetje wantrouwig de achterkant te lezen. Het verbaasde mij daar een vrouwelijke hoofdrolspeelster tegen te komen. En hoewel dit alweer het zoveelste boek in de reeks is, heb ik nog nooit iets gelezen van deze schrijver.

Het boek begint met de gewelddadige moord op Luc Michiels en de zelfmoord van Isaura de Mey. Twee op zichzelf staande zaken, zo lijkt het. Hoewel de overdosis van Isaura echt zelfmoord lijkt te zijn, vinden Liese en haar team ook sporen van wat een worsteling kan zijn geweest. Daarentegen is het bij de andere zaak snel duidelijk dat Luc Michiels slachtoffer is geworden van een brute moord. Zijn zoontje Seppe wordt alleen op straat aangetroffen en zegt geen woord meer. Alleen het hoognodige. Dan wordt duidelijk dat Luc Michiels informant van de drugspolitie was en dat Seppe misschien meer gezien heeft dan goed voor hem is. Liese en haar team doen verwoede pogingen achter de waarheid te komen. Maar brengen ze Seppe daarmee niet in gevaar?

Het verhaal heeft een actueel karakter en ik kan mij goed inleven in de hoofdpersonen van het boek. Toch heb ik een heel dubbel gevoel bij dit boek. De schrijfstijl is lekker. Niet al te lange zinnen en in een conversatietaal geschreven. Dat leest in ieder geval lekker weg. In het eerste deel van het boek gebeurt er relatief veel waardoor ik eigenlijk blij verrast was. Toch krijg ik al snel een rare bijsmaak van Liese. Ze is bij vlagen brutaal en ongeduldig en daarmee zet ze voor mij de verkeerde toon neer. Dan is er een groot deel van het boek waarin op zich wel zaken duidelijker worden, maar waar de spanning ver te zoeken is. Ik vond het op sommige punten gewoon saai. Zelfs het plot zag ik in grote lijnen van mijlenver aankomen en was naar mijn idee niet spannend. Ik geloof niet dat ik groot fan ben geworden van Toni Coppers.

Waardering:

Plot: 3

Schrijfstijl: 4

Originaliteit: 3

Psychologie: 3

Leesplezier: 3

Spanning: 3

Ik geef In de naam van de vader 3 sterren.

Leontine