Auteur: Bram Dehouck
Uitgeverij: De Geus
253 pagina's
Bram Dehouck (1978) gaf met De minzame moordenaar (2009) zijn schrijverscarrière een bliksemstart. Hij won er in 2010 zowel de prestigieuze Gouden Strop als de Schaduwprijs voor het beste spanningsdebuut mee. Met Een zomer zonder slaap (2011) zette Dehouck zijn succes door en won hij ook De Gouden Strop 2012. Inmiddels zijn de filmrechten van deze thriller verkocht aan Shooting Star (dat eerder Sonny Boy verfilmde) en is een Duitse vertaling aanstaande. In het najaar van 2012 verscheen Dehoucks derde thriller, Hellekind.
Nick Farkas is een man om naar op te kijken. Iemand bij wie je in de buurt wilt zijn. Een en al charme, stijl, uitstraling. Zijn cv is een opsomming van successen. Nick Farkas is een witte raaf. Dat zegt hij niet zelf, zo wordt hij genoemd. Door hooggeplaatste mensen. Andere mensen, zij die wat langer met hem samenwerkten, vertellen een ander verhaal. Over manipulatie en intimidatie, over misbruik en regelrechte leugens. Over luchtkastelen en een opgeblazen zelfbeeld. Maar komt hoogmoed dan niet voor de val? Nee, Nick Farkas valt niet. Want hij blijft nooit lang op dezelfde plaats. Als de grond te heet wordt, spreidt hij zijn vleugels. Nu is hij weer geland. Een nieuwe baan, een nieuw begin. Misschien zal het deze keer anders gaan. Misschien komt Nick Farkas deze keer eindelijk zichzelf tegen.
Het verhaal is uit drie delen opgebouwd. Het eerste deel beschrijft het moment dat Nick Farkas in het bedrijf van Scherpezeel wordt aangenomen om de zaken qua marketing en communicatie weer een beetje op orde te zetten. Hierbij gebruikt hij al zijn charme bij de goedgelovige medewerkers en zijn intimidatie kracht bij diegene die hem vanaf het begin wantrouwen. Stefanie hoort bij de laatste categorie en loopt hierdoor vast in het beleid dat er volgens Nick moet veranderen. Vol walging lees ik dit deel en heb ik al een bloedhekel aan het personage Nick.
Dan springt het verhaal opeens over in deel 2 en ben ik even alle spanning kwijt. Er blijkt een overval te zijn geweest in het huis van Nick Farkas. Hierbij start het rechercheteam onder leiding van Tess en Wolkers het onderzoek om de dader te vinden. Al snel wijzen alle vingers naar één dader. Ondanks dat getuigenverklaringen nog een verdachte op het oog hebben. Want wie is die man die daar tegenover het huis onder de luifel stond vlak voor de overval? Ook Tess voelt de beklemmende intimidatie van Nick die haar wil overtuigen van de gewelddadige overval waarvan hij slachtoffer is geworden. Gelukkig weet Tess zich los te maken van de manipulatie die Nick probeert door te voeren.
Tot slot wordt in het derde deel de rechtszaak behandeld waarbij je hoopt dat de rechter en de juryleden tot een definitief besluit komen en de dader achter slot en grendel weten te brengen. Of is er toch nog een andere verdachte die de waarheid achterhoudt?
Waarbij ik in het eerste deel helemaal aan het boek vastgebonden zat viel dit helaas weg in deel II en III. Ik vond de delen wat rommelig overkomen en het leek wel of het allemaal zo beknopt mogelijk beschreven moest worden. Voelde ook de spanning en walging voor Nick die in het eerste deel echt in me waren gekropen niet meerterug komen. Ik had graag gezien dat het verhaal zich af was blijven spelen op het werk van Stefanie en niet verplaatst was naar een gezinsdrama bij Nick. Het plot was dan ook niet verrassend te noemen en maakte het einde tot een simpele afronding.
Plot: 3
Spanning: 3,5
Leesplezier: 3,5
Psychologie: 3
Schrijfstijl: 3
Ik geef Witte Raaf 3 sterren.
Daniëlle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten