'Knopen' van Gunnhild Øyehaug

In Noorwegen is Gunnhild Øyehaug al jaren een belangrijke literaire stem. Nu breekt ze ook internationaal door. 'Knopen' (2004) is het eerste boek van haar dat in het Nederlands verschijnt.

'Knopen' is een heel originele, postmoderne gedurfde verhalenbundel. Ze hanteert een lichtvoetige en precieze stijl en voert kwetsbare personages op die verstrikt raken in hun eigen tekortkomingen. Een mix van het komieke en bevreemdende, maar ook soms pijnlijk. Inhoudelijk en vormtechnisch speels, maar toch blijft ze steeds oprecht. Dan weer surrealistisch. Vaak rauwe humor.

Een bundel met korte, soms bizarre verhalen die niet de fraaiste kant van de mensheid laten zien. Een bundel met verhalen over gewone mensen in gewone situaties. Sommige verhalen zijn ultrakort, andere zijn wat langer en meer thematisch. Verteld vanuit verschillende perspectieven. Allemaal uitstekend vertaald door Paula Stevens. Verschillende verhalen in verschillende stijlen (theatertekst, een opstel, een biografie, een thriller... ) In elk verhaal roept Øyehaug een nieuwe wereld op.

Personages van diverse pluimage passeren de revue. En, eigenlijk weet je nooit goed wat je kan verwachten. Zo is er de vrouw die een onheilspellende droom heeft op de vooravond van haar 90ste verjaardag. In een ander verhaal, staat een hert centraal, dat hoopt eindelijk te worden opgemerkt, en daarom steeds dichter naar de rand van het bos trekt. In nog een ander verhaal, dat bol staat van jeugdig verlangen, is een meisje jaloers op haar oudere nichtje. Dan is er ook nog het sf-achtige verhaal over twee wezens die communiceren via polaroidfoto's. Of een gescheiden man die een lang uitgesteld bezoek aan de IKEA brengt, en hoopt dat hij zijn ex niet tegenkomt... En dan...
Zo is er ook nog het meisje dat haar plas ophoudt terwijl ze zich verstopt, omdat ze niet wil pianospelen op een familiebijeenkomst. Of een navelstreng die niet doorgeknipt kan worden. Of een kind dat opgroeit in een vuurtoren. Of over het geluk dat Mona Lisa toelacht. Of de twee mannen die beiden met de voeten vooruit onder een brug doorglijden. De ene stroomopwaarts, de andere stroomafwaarts.
Kortom, je wordt meegezogen in een resem van microwereldjes waarbij op het einde alles op zijn kop wordt gezet. Als lezer word je voortdurend verrast en op het verkeerde been gezet.

Een prikkelende verhalenbundel die verrast en ontroerd. Smaakt naar meer. Een roman bijvoorbeeld. Graag gelezen.

Vier sterren

Jan