Hoe was jouw Boekenweek? Die van mij was niet spectaculair, maar je kunt ook niet zeggen dat er helemaal niks is voorgevallen. Ik maak het voor mezelf interessant (soms onbedoeld).
Bol.com organiseerde op vrijdag 17 maart een pre-Boekenweekfeestje. Voor wie niet naar het Boekenbal kon komen, zeg maar. En zoals de meeste mensen (waaronder ook ik) van slag raken wanneer de klok weer een uurtje vooruit wordt gezet, zo raakte ik ook een beetje van slag van dat feestje, waar ik met manlief naartoe mocht. Het was dan ook wel erg leuk – met medeliefhebbers van boeken, debutanten en gevestigde namen in het literaire wereldje “hangen” onder het genot van een glaasje prosecco (of een cola light) is geen slechte besteding van je vrijdagavond. Ik heb gehoord dat Kader Abdollah aan het eind van de avond zelfs zijn snor heeft afgezet.
Ergens in mij had zich, door dit feestje, alleen onterecht het idee gevestigd dat de Boekenweek de volgende dag zou beginnen. Ik bestelde enthousiast een boek, zodat ik het Boekenweekgeschenk niet zou mislopen. De Volkskrant had een recensie ervan gekopt met ‘Er staat niet één mooie zin in’ en dat was voor mij al reden genoeg om het geschenkboekje met alle geweld te willen hebben.
Zo Begin Je Een Revolutie, door Nadja Tolokonnikova (over het ontstaan van Pussy Riot en alle gevolgen van dien, doorspekt met tips voor de beginnende revolutionair) viel twee dagen later keurig op tijd op de mat, maar niet voorzien van een Boekenweekgeschenk.
Ik besefte mijn fout; ik was te snel geweest. Verdikkeme. Lekker bezig weer, Ief. Niet dat ik het erg vind om nog eens een boek aan te ‘moeten’ schaffen, maar handig is anders.
Poging twee dan maar. Journalist en documentairemaker Teun van de Keuken had net een roman uitgebracht, Goed Volk, die leek me ook erg interessant. Goed Volk is een debuutroman over een man die bij het sterfbed van zijn vader terugblikt op zijn jeugd in een links-idealistisch gezien in Amsterdam. Een debuutroman van de oprichter van Tony Chocolonely, nota bene! Ik besloot dat ik netjes zou wachten tot de vrijdag van het Boekenbal, om dan dit boek te bestellen. Heb je mijn denkfout al gespot? Ieder weldenkend mens zou op dit moment de begindatum van de Boekenweek opgezocht hebben, maar ik niet, hoor.
Nee, mijn Google was niet stuk. Ik ben gewoon behoorlijk verstrooid af en toe en dan lijkt het me volkomen logisch om het meest logische na te laten. Niks opzoeken. En dus werd ook Goed Volk geleverd zonder Boekenweekboekje. Wel met boekendrop!
Nu schijnt het dat naar buiten gaan goed voor je is (iets met vitamine D en sociaal contact, ofzo), dus op 26 maart heb ik uit pure wanhoop dan maar de fiets gepakt naar de stad en ben ik daar de eerste boekhandel die ik zag binnengegaan.
Na lang weifelen heb ik gekozen voor Boud, van Eva Rovers. Ik heb iets met Boudewijn Büch: hij is een beetje voor mij wat voor hem de dodo was, denk ik. Een biografie van pakweg 574 pagina kon ik moeilijk weerstaan. En toen, bij de kassa, kreeg ik dan eindelijk het door mij zo felbegeerde geschenk. Woohoo!
Vol overmoed vroeg ik meteen om het Boekenweekessay van Connie Palmen. Als je er toch bent…
Het Boekenweekessay was op. OP. Ik heb het zelf ook meegemaakt; je krijgt als boekhandel krattenvol geleverd als het op het geschenkboekje aankomt, maar het aantal essays wil nog weleens tegenvallen. Daar ben je dan ook zo doorheen. Maar toch: op. Op de dag nadat de Boekenweek geopend was.
Het heeft uiteindelijk maar drie pogingen gekost. Het had erger gekund! (geloof me) En daarna? Heb ik het Boekenweekgeschenk èn het -essay een paar dagen laten liggen en ben ik heel andere boeken gaan lezen. Ook heel logisch.
Volgend jaar zet ik het gewoon meteen in m’n agenda. Wens me succes.
~Yfke Brandhout
