
Bol.com organiseerde op vrijdag 17 maart een pre-Boekenweekfeestje. Voor wie niet naar het Boekenbal kon komen, zeg maar. En zoals de meeste mensen (waaronder ook ik) van slag raken wanneer de klok weer een uurtje vooruit wordt gezet, zo raakte ik ook een beetje van slag van dat feestje, waar ik met manlief naartoe mocht. Het was dan ook wel erg leuk – met medeliefhebbers van boeken, debutanten en gevestigde namen in het literaire wereldje “hangen” onder het genot van een glaasje prosecco (of een cola light) is geen slechte besteding van je vrijdagavond. Ik heb gehoord dat Kader Abdollah aan het eind van de avond zelfs zijn snor heeft afgezet.
Ergens in mij had zich, door dit feestje, alleen onterecht het idee gevestigd dat de Boekenweek de volgende dag zou beginnen. Ik bestelde enthousiast een boek, zodat ik het Boekenweekgeschenk niet zou mislopen. De Volkskrant had een recensie ervan gekopt met ‘Er staat niet één mooie zin in’ en dat was voor mij al reden genoeg om het geschenkboekje met alle geweld te willen hebben.
Ik besefte mijn fout; ik was te snel geweest. Verdikkeme. Lekker bezig weer, Ief. Niet dat ik het erg vind om nog eens een boek aan te ‘moeten’ schaffen, maar handig is anders.

Nee, mijn Google was niet stuk. Ik ben gewoon behoorlijk verstrooid af en toe en dan lijkt het me volkomen logisch om het meest logische na te laten. Niks opzoeken. En dus werd ook Goed Volk geleverd zonder Boekenweekboekje. Wel met boekendrop!
Na lang weifelen heb ik gekozen voor Boud, van Eva Rovers. Ik heb iets met Boudewijn Büch: hij is een beetje voor mij wat voor hem de dodo was, denk ik. Een biografie van pakweg 574 pagina kon ik moeilijk weerstaan. En toen, bij de kassa, kreeg ik dan eindelijk het door mij zo felbegeerde geschenk. Woohoo!
Vol overmoed vroeg ik meteen om het Boekenweekessay van Connie Palmen. Als je er toch bent…
Het Boekenweekessay was op. OP. Ik heb het zelf ook meegemaakt; je krijgt als boekhandel krattenvol geleverd als het op het geschenkboekje aankomt, maar het aantal essays wil nog weleens tegenvallen. Daar ben je dan ook zo doorheen. Maar toch: op. Op de dag nadat de Boekenweek geopend was.
Het heeft uiteindelijk maar drie pogingen gekost. Het had erger gekund! (geloof me) En daarna? Heb ik het Boekenweekgeschenk èn het -essay een paar dagen laten liggen en ben ik heel andere boeken gaan lezen. Ook heel logisch.
Volgend jaar zet ik het gewoon meteen in m’n agenda. Wens me succes.
~Yfke Brandhout
Geen opmerkingen:
Een reactie posten