Auteur: Sharon Bolton
Uitgeverij: A.W. Bruna Uitgevers
416 pagina’s
Over de schrijfster:
Sharon Bolton woont in Londen, waar veel van haar thrillers zich afspelen. Ze weet als geen ander de sfeer van de donkerste kanten van deze stad te beschrijven. Bolton is winnaar van de Mary Higgins Clark Award en genomineerd voor de itw Thriller Award, de cwa Gold Dagger en de Barry Award. Kleine zwarte leugens is een standalone thriller.
Achterflap:
Wat is het ergste wat je vriendin je kan aandoen?
Het was geen opzet. Een moment van onoplettendheid, een tragisch ongeval – en twee kinderen komen om. Die van jou. Op een eiland met maar weinig inwoners is het onmogelijk om de vrouw die je leven kapot heeft gemaakt te ontlopen. Elke toevallige ontmoeting is een pijnlijke herinnering aan alles wat je hebt verloren: je gezin, je toekomst, je gezond verstand. Hoe lang duurt het dan nog voordat de gedachte aan wraak onweerstaanbaar wordt?
Dus nu… wat is het ergste wat jij je beste vriendin kunt aandoen?
Wat ik van dit boek vind:
De cover is een echte blikvanger. Als ik in een boekwinkel loop, zou deze mij absoluut opvallen. De mooie zonsondergang (gok ik), het kleurgebruik en de manier waarop de titel op de cover staat, is voor mij een reden om hem op te pakken. Na het lezen van de achterkant, was ik heel benieuwd naar dit boek. Misschien is het iets van moeder zijn, maar het feit dat er kinderen verdwenen waren, deed mij iets.
Het verhaal speelt zich af op de Falklandeilanden en wordt verteld vanuit drie perspectieven: Catrin, Callum en Rachel. Het verhaal speelt zich af binnen een paar dagen tijd. Catrin en Rachel zijn al vanaf hun jeugd beste vriendinnen. Maar dit is veranderd sinds het noodlottige ongeluk waarbij Catrin’s kinderen omkwamen en Rachel hier de oorzaak van was. Catrin’s leven is niet meer hetzelfde als voorheen en zij wordt een schim van zichzelf. Ze heeft wraakgevoelens ten opzichte van Rachel en haar gedachten beginnen vaste vormen aan te nemen.
LAAT HEM NIET ALLEEN!
Dan verdwijnt er een kind, weer eentje. De gemeenschap is in rep en roer, want dit is het derde kind in drie jaar tijd. De andere twee kinderen zijn nooit gevonden. Dus wordt alles op alles gezet om het kind te vinden.
Callum Murray is een goede vriend van Catrin. Hij heeft onopgeloste geestelijke problemen die gerelateerd zijn aan de Falklandoorlog. Deze problemen uiten zich in black-outs en hebben grote gevolgen.
Als je moet kiezen tussen leven met verdriet en leven met een schuldgevoel, is verdriet toch een stuk makkelijker.
Rachel heeft het zwaar met het schuldgevoel naar Catrin. Ze mist haar vriendin enorm. Het zal nooit meer hetzelfde worden. En dat schuldgevoel leidt tot een daad die niemand voor mogelijk gehouden heeft.
De stukken waarin het verdriet van Catrin duidelijk was, hebben mij behoorlijk geraakt. Je beide kinderen verliezen is het ergste wat een moeder kan overkomen. Als je dan ook nog eens in een kleine gemeenschap woont waar iedereen elkaar kent en waar je de “dader” elke dag tegen het lijf kan lopen, is op zijn zachts gezegd geen pretje.
De schrijfster heeft wat mij betreft echt een topthriller afgeleverd. Ze geeft ons een kijkje in het hoofd van de drie hoofdrolspelers. Zo diep dat ik af en toe echt even moest slikken. Ik heb even moeten wennen aan de schrijfstijl. Ik geef meestal de voorkeur aan wat ik noem “conversatietaal”. Maar ik zat snel in het verhaal en er kwam al snel een punt waarbij ik eigenlijk niet meer kon ophouden met lezen.
Waardering:
Plot: 5
Schrijfstijl: 4
Originaliteit: 5
Psychologie: 5
Leesplezier: 5
Spanning: 5
Ik kan echt niet anders dan dit boek een dikke 5 sterren geven.
Leontine
Geen opmerkingen:
Een reactie posten