Dolmen van Johan Deseyn

Titel: Dolmen
Auteur: Johan Deseyn

Uitgeverij: Uitgeverij Kramat

Pagina’s: 588



Je zou wel gek moeten geweest zijn om in de jaren ’70, ’80 en ‘90 van de vorige eeuw, je vakantie te plannen in de stad Bangor, Maine (USA). Want sinds de komst van die vreemdeling, liep alles mis in de regio. In de noordelijkste staat van Amerika kreeg men plots te maken met vampiers, woedende honden, levende auto’s, wraakzuchtige pubers, een meisje dat alles in vuur en vlam kon zetten met haar ogen, doden die oprezen uit hun graf en meer van dat fraais. Daarna werd het er iets rustiger. Goed, er was nog wel eens een pretpark dat voor wat overlast zorgde en iemand had zelfs de moord op President John F. Kennedy kunnen voorkomen, maar buiten een gek die met een Mercedes op een mensenmassa inreed (wat hier in Europa trouwens ook gebeurt), werd het er zelfs doods en waren zowat alle gevaren geweken. Zo niet echter in het veel zuidelijker gelegen Dolmen’s Hill, Georgia, waar het razend spannende ’Dolmen’ van Johan Deseyn zich afspeelt. 


In ’t kort : 
vlakbij het hunebed waarvan sprake, woont de oude Harvey Brayton en hij weet het : Agrona Laird, een oude, vreemde vrouw is zopas neergestreken in het dorp. En dat betekent niet veel goeds. Inmiddels zet een circus onverwachts zijn tenten recht op het land van de wat wereldvreemde Mortimer. Er wordt een regeling getroffen met de burgemeester en alles lijkt weer rustig. Tot het eerste slachtoffer valt : Iris, Mortimers koe, verspreid in brokstukken over de wei. Vervolgens weigert het circus te vertrekken en beginnen mensen te verdwijnen op wel erg onplezierige manieren…En daarmee, beste lezers, zal u het ditmaal moeten doen, want meer over ‘Dolmen’ prijsgeven, zou een schande zijn. 
Na het vorige boek van Deseyn (‘Necromancer’) schreef ik al : “échte horror van eigen bodem…eindelijk !” En dat is ditmaal niet anders. Net als bij – en daar is hij dan – Stephen King, neemt Deseyn zijn tijd om elk personage voor te stellen. En ook niet onbekend voor de liefhebbers : vooraan in het boek krijgen we een schets van het eens zo lieflijke dorpje. Wat precies de link is tussen Harvey Brayton, Agrona Laird en Hannah, eigenares van het circus, laat ik dus aan jullie zelf over om te ontdekken, maar inmiddels zit elke inwoner van het dorp er middenin, terwijl het politieteam er alles aan doet om erger te voorkomen…helaas ! 

Ook leuk : het boek is geschreven door iemand uit het dorp, wat de proloog en epiloog voor een keertje leuk maken. En dat het niet de eerste keer is dat “het” een dorp overkomt, blijkt uit de verrassende intervallen uit het verleden. Bovendien ‘springt’ Deseyn van de ene gebeurtenis naar de andere, ons telkens achterlatend met een dijk van een cliffhanger. Niet één pagina van het vuistdikke ‘Dolmen’ (588 pagina’s) is saai, bevat herhalingen of leidt je af van het verhaal zelf. En wie – by the way – William Friedkin’s verfilming van ‘The Exorcist’ een meesterwerk noemt, kan bij mij nog weinig verkeerd doen ! 

Besluit : Na ‘Necromancer’ is ‘Dolmen’ opnieuw een schot in de roos. Ik twijfel er geen seconde aan dat Johan Deseyn (van hetzelfde bouwjaar als ondergetekende) eveneens heeft genoten van ‘It’ (net als ikzelf en zoveel anderen), en als ode aan de eens zo geweldige ‘King of Horror’, kan dit boek tellen ! Noem het, zoals de tag, een ‘duistere thriller’, noem het ‘horror’, noem het ‘het boek dat King nooit heeft geschreven’…

Ik noem het alvast geweldig !

Paul Smeyers